Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

 Legal

| |
Vol. 1
p. [i]
D. IOANNIS DEL CASTILLO SOTOMAYOR

Opera Omnia TOMIS OCTO CONCLVSA


p. [ii]
p. [iii]
D. IOANNIS DEL CASTILLO SOTOMAYOR I.C. NOBILISSIMI; OLIM COMPLVTENSIS academiæ antecessoris primarii; Poſstmodùm in Gallæciano, Hiſspalenſsi, & Granatenſsi Auditoriis, Regiíſsque Curiis, ſsucceſsſsiuè Senatoris Ampliſsſsimi; Demum in Supremo Dominicæ Rei, ſsiue Patrimonij Regij Senatu Conſsiliarij præſstantiſsſsimi;

OPERA OMNIA, sive QVOTIDIANARVM CONTROVERSIARVM IVRIS TOMI OCTO.

  • Quorum I. Vtiliſsſsimam ſsubtiliſsſsimámque vſsusfructus materiam Magiſstrali doctrina explanat.
  • II. & III. Varias Quæſstiones forenſses determinant.
  • IV. V. & VI. Vltimas Voluntates interpretantur.
  • VII. De Tertiis debitis Regibus Hiſspaniæ tractat. Omnes à veteris prælimendis purgati; & Characterum varietate diſstinctis allegationibus adornati.
  • Quibus acceſsſsit VIII. idèmque poſsthumus De Alimentis, nunc, primùm typis Lugdunenſsibus iuxta cæteros editus.
cvm svmmariis et indicibvs opportvnis.
LVGDVNI, Sumptib. Lavr. Anisson, & Io. Bapt. Devenet. M. DC. LVIII. cvm privilegio regis:
p. [iv]

p. [v]
NOBILISSIMO, admodvmqve doctissimo domino D. FRANCISCO SALGADO DE SOMOZA, OLIM VALLISOLETANÆ Cancellariæ, Nunc Regij Patrimonij Iuſstitiæ Senatori Clariſsſsimo.

Lavr. Anisson, & Io. Bapt. Devenet, S.

OMnibvs natura inſsitum, operas ſsuas maiori aſsylo affixas habere; hoc tanto librorum Volumini quærentes, multis diebus ancipiti animo, multis noctibus inquieto ſsomno extitimus inuoluti, hoc ducti deſsiderio conſsuluimus, quorum dictamini ſsecurè poteramus aſsſsentire, eiſsq́ue nos Te Patronum velle electum habere, non ſsolùm placuit, verùm, |
p. [vi]
& nullum tam proprium eſsſse, támque omnibus laudabilibus, & nunquam plenè laudatum, nobilitate, literis, & cæteris virtutibus præditum. Si enim ex origine? Te Hiſspanum inuenimus, terra ſseculorum ſserie antiquiſsſsima, cuius recenſsere mirabilia ſsummè difficile, & inutile, tot libris, & hiſstoriis extantibus. Si ex regione? Gallæcum, quæ homines inuictiſsſsimos, expertiſsſsimos Duces, facundiſsſsimos Oratores, & clariſsſsimos parit Vates; terra omnibus felicior, dicant gentes, & nunquam dicent. Si ex patria? Chiniacenſsem, tam antiqua, vt nobilis, fortis, & inexpugnabilis Ciuitas, & totius Hiſspaniæ propugnaculum electa, ab Hercule munita, ab omnibus hucuſsque maioribus munimentis aucta, multoties ab exteris Principibus, vt tutiſsſsimum præſsidium appetita, & ſsic inuaſsa, ſsed nunquam vida: ô fœlix Patria! Si ex genere? Patritium, nobilitatèque tuæ Regionis (vnde penè omnes cæteræ Hiſspaniæ totius oriuntur) candidatum, & ſstirpe SALGADO, & SOMOZA tantis Viris ſstrenuis, armis, & literis floreſscente, vt vix numerari poſsſsint: ô nunquam finienda Proles! Si ex educatione? quis Patrem, tam Magiſstrum filiorum moribus, & virtutibus ornatum meruit? ô venerande Pater? Si ex doctrina? quis filius ab incunabulis continuo ſsuaſsu hucuſsquè peregit imbutus tali? Si ex forma corporis (quæ ſsæpenumerò indicium eſst animæ) ipſsamet palam generoſsitatem compoſsitionis, nec plus, nec minus habentis depictam præfert: facies pulchrum &; ſspecioſsum animum omnibus virtutibus foecundiſsſsimum aſspicientibus ſsuadet; & vt dicit Ouidius;
Nulla in fronte minæ, nec formidabile lumen;
Pacem vultus habet.
Si ex ipſsa virtute? quis Te omnibus perfectioribus dotibus naturæ, & sanctitatis refulgentem non miratur? Si ex ſstudiis? vndecimo ætatis anno rudimenta Iuris accepiſsti, & decimoſsexto Bacchalauri inuſstitus abolla, tam Ciuilis, quàm Canonici difficillimos nodos ſsubtiliter explicaſsti, vt vera Iuriſsprudentia infuſsus reſsponſsa arduis quæſstionibus præbuiſsti, & nunquam defatigatus ſsemper ſstudiis deditus aperuiſsti labori ex nouitate Aſsſsumptum, & Tractatum DE REGIA PROTECTIONE, nondum ætatis tuæ trigeſsimoprimo anno completo, in quatuor Partes diuiſsum Volumen atro fuligine excudendum mandaſsti quis tantæ facundæ, doctrinæ, vtilitatis audet loqui? vt breui, nec lato, nec ad amuſsſsim leuigato calamo, nec alio tanto volumine, nec omni æuo gloria tua decantari poterit; quotidie enim magis, ac magis vbique terrarum creſscit talis theſsaurus præ manibus: vt cuique profeſsſsori Corpus iuris ita eſst hic Tractatus omnibus Consiliis, Vniuerſsitatibus, Magiſstratibus, Iudicibus, & Cauſsidicis. Poſstea iubar nouum ingenij tui claritas eduxit, & tenebras Iuriſsperitorum in expediendis negotiis Apoſstolicarum literarum propulſsaſsti, magno volumine inſscripto DE RETENTIONE BVLLARVM, ET SVPPLICATIONE AD SANCTISSIMVM; Quis tanti ſstudij |
p. [vii]
poterit comprehendere lineas? non nos illiterati, ſsed acutiores, omnibus in prouinciis dicunt, & Nomen tuum venerantur in dies, & ita plenum diuitiis inſscrutabilibus iuris, vt amplum iter omnibus anxietatibus, & inuolucris dubitationum patefactum inueniant, tam pronus vacandis literis exiſstis, & tam facilis acerrimam, & inſscrutabilem viam percurris, vt labyrinthi intricati iuris lepore ingenij tui, non irretiti duriori menti obrepunt. Quis Aduocatus in procelloso nauigio concurſsus creditorum appulit clientem placido noto ad aſsſsignatum portum? Quis Iudex illecebris talium litium implicatus rectum iter definiuit? Quis debitor relictis fortunis liber euaſsit? Quis creditor plus impendij, quàm lucri non habuit? Tu hæc omnia vindicaſsti in libro inſscripto LABYRINTHVS CREDITORVM, diuiſso in duo Volumina, vel Partes. Huius ſstudio Aduocatus ſsperbiori pelago obuius ſsuum clientem corrigit tranquillo.
Iudex tuis deciſsionibus inhærens certus adeſst diſsſsoluendis dubiis. Debitor ſsecuritatem inuenit. Creditor inanibus ſsumptibus non vexatur; tanta eſst ſsubtilitas huius Tractatus. Quis partum tam fructuoſsum hucvſsque produxit? Tu ſsolus: & ne quid inaratum, & inexpiatæ nebulæ remaneant; Tertiam Partem Labyrinthi citiùs largieris; & etiam Secundam Partem, de Retentione Bullarum, & ſsupplicatione ad Sanctißimum, cui finiendæ ſsuperſsediſsti, ex maiori indigentia huius Tractatus Labyrinthi, & omnia digeſsta in iure cupiens eſsſse, ſscriptum habes Tractatum acutiſsſsimum, & vtiliſsſsimum, de Concurſsu Contrariorum in eodem ſsubiecto & alium, Plurium Obſseruationum Forenſsium, variis, ſsingularibus, & exquiſsitis quæſstionibus, & deciſsionibus notabilibus exornatum. Hæc, & alia plura ingenij tui vbertate creſscente conſsequi non dubitamus, vt in dies, maiores omnes ſstudioſsi euadant, tuáque gloria in percurrenti ſseculo fruatur Memoria tua.
Si ex Dignitate? decoratus exiſstis in ſsupremo Conſsilio iuſstitiæ Regalis Patrimonij Hiſspanici, vbi cauſsæ omnes ſsunt maiores, quàm in aliis Regni Consiliis, quò promotus ex Regia Cancellaria Valliſsoletana, magno dolore non ſsolùm Coauditorum, ſsed omnium Cauſsidicorum, & Literatorum, & Litigantium; caruerunt enim illi meliori amico, & socio doctiori, & expertiori ſsuffragio in decidendis cauſsis, cui ſsemper adhærebant; iſsti dulcedine, & claritate alloquij maioris Magiſstri, plus namque ex verbis tuis ſsuſscipiebant, quàm verbis explicari poſsſsit; & hi caruerunt Iudice ſsecuriori, & perfectiori. Cui non ſsolùm erat maximi Te Iudicem habere, ſsed mereri precibus, & orationibus Deo, non fuit optatum. Non impar applauſsus Matriti, imo altior miniſstratur Tibi: Ô! ſsi vt Nomen tuum immortale, ita eſsſset vita! Si ex coniecturata mente, & voluntate D. IOANNIS DEL CASTILLO, Authoris horum Voluminum? à Te hoc ipſsum patrocinium expoſstularet; quis enim Opera ſsua defenſsaret meliùs Te? qui præter tantas relatas magnitudines, Socius inueniris in eodem Conſsilio & ſsic maiori inhibitione |
p. [viii]
auocabis ab impugnantibus, Si ex munificientis? quot erga nos, paruum hoc munus teſstatur: agnoſscimus enim immeriti plura beneficia, quibus grati eſsſse optamus. Vale, & Viue; & ſsub tuum præſsidium, ERVDITISSIME DOMINE, hoc obſsequium tutiſsſsimum manebit.

p. [ix]
D. DON IOANNI DEL CASTILLO, ET SOTOMAYOR, In Ampliſsſsimo Philippi IV. Hiſspaniarum Regis Patrimonij Senatu Conſsiliario, d. don ferdinandvs de hoieda, In eodem Regio Conſsilio Collega.

ELOGIVM

IMmerito nonnulli, qui Naturæ vires rimantur, eam illis penè deſstitutam, quaſsi in ſsenium vergentem, & effœtam accuſsant; Vident namque antiquam illam humanorum corporum habitudinem, è robuſsta proceritate ad exiles has anguſstias redactam, vt iam incurua ſsiue contracta præ ſsenectute videatur. Vident etiam vberem agrorum feracitatem ita quotidie in peius degeneraſsſse, vt vix iuſstæ ſseminum menſsuræ, fructus, ſseram agricolarum ſspem fallentes, correſspondeant. Verùm deberent animaduertere, non hoc Naturæ, quæ benigniſsſsima rerum omnium mater eſst, teſste Cicerone; ſsed ho
1. Partit.
minum vitio plerumque contingere. Nam vt ait Scriptor antiquus,
Ipſse ſsuas conſsumit opes; homo neſscius æqui,
Petrus de Riga in Aurora.

Eneruat́Eneruatque, datas vires, malè ſsemper agendo;
Et ruit in peius vita extenuatus iniqua.
Præſsertim cum, authore Boëthio, Tanta ſsit Naturæ diligentia, vt cunta ſsemine
multiplicato propagentur: quæ omnia non modò ad tempus manendi, verùm generatim quoque quaſsi in perpetuum permanãdipermanandi veluti quaſsdam machinas eſsſse quis neſsciat? Verùm cum ingenij monumenta, veluti animus, vt ait Saluſstius, immortalis ſsint; Deus Naturæ me
In Trign.
lioris author, ita illius vires, quæ feſsſsæ hominibus putabantur, reparat, vt quotidie Viri eruditione clariſsſsimi naſscantur, quorum ſscripta, cùm ſsint omnibus admirationi, teſstimonio etiam ſsunt diuinæ Prouidentiæ: nec quia inter multos ſsparſsa, ideo minora; quoniam teſste Petro Bleſsenſsi, Scientiarum generoſsa poſs
In Epiſst.
ſseſsſsio in plures disperſsa non perditur, & diſstributa per partes, minorationis detrimenta non ſsentit: ſsed ideo diuturniùs perpetuata ſseneſscit, quò publicata fœcundiùs ſse effudit. Quid plurimos in Hiſspania noſstra commemorem, quorum doctrinam vniuerſsus Orbis & miratur, & reueretur? Te vnum, Vir Clarissime, ac Doctissime, ante omnes proponam in exemplum: nam
p. [x]
Quæ ſsparſsa per omnes
Tu collecta tenes.
Magna doctiſsſsimorum hominum admiratione, incredibili ſstudioſsorum vtili
tate, rara non Hiſspanorum ſsolùm, ſsed & exterorum approbatione. Nam ſsi tuorum ſscriptorum multitudinem ſspectemus, nullum Tibi comparandum, non apud nos tantùm, ſsed apud alias Nationes etiam, nemo non videt: ſsi vtilitatem conſsideremus, meritò ambigere poterimus, an plures, an vtiliores libros hactenus doctrinæ tuæ Orbis habuerit. Et cùm legendo, ſcribendo́scribendoque exemplo Auguſstini, vitam vtiliter producas; dubitandum eſst, an vita hominis ſsufficiat ad legendum quæ tu ſscripſsiſsti, aut alius poſsſsit ſscribere vtiliora ad vitam. In tam proficuis ac multiplicibus tuis in Rempublicam conatibus, vouere licet ex animo cum Poëta,
Dij Tibi dent animos, continuent́continuentque, tuos.
Et certè, vt ſsingula diſsquiramus, quis vnquam ante Te, Vſsusfructus materiam, noſstris Iuriſsconſsultis tam neceſsſsariam, æquè ac difficilem, in methodum redegit, & ea ſsubtilitate diſspoſsuit, vbertate, & aptitudine concinnauit, vt documento pariter ſsit, & admirationi? Quis Quotidianas variorum iurium Controuerſsias expeditiùs, doctiùs, accuratiúſsque, quàm Tu, vnquam explicuit, aut illuſstrauit? Quas cùm Primariam Complutenſsis Academiæ Cathedram gubernares, olim edidiſsti; vel quas cùm in Gallæciano, & Hiſspaletano Senatu Regis Maximi Conſsiliarius, tanto omnium cum plauſsu iterum publicaſsti. Nec cùm in Granatenſse Conſsilium aſscitus es Manum (quod aiunt) de tabula depoſsuisti, cum duplicem de eadem materia fœtum, duobus illis parem laudabiliter addidiſsti. In illorum Tertio, prætermiſsſsam ab aliis, atque præ difficultate intactam ſsemper, (aut non bene tractatam) de Repræſsentatione materiam ita nouiter & dilucidè examinaſsti, atque eruditè diſscuſsſsiſsti, & tam ad genuinas Hiſspanarum legum regulas depoſsuiſsti, vt (quod mirandum eſst) non multo pòſst, Sanctionibus pragmaticis,
& Regiis decretis confirmata omnia illa fuerint, quæ Tu prudenter & excogitaras, & obſseruaras. In cæteris denique difficiliorum de Contractibus, Vltimis Voluntatibus, & Hiſspaniæ Maioratibus tractatuum quæſstiones omnes tanta accuratione pertractantur, vt nihil in eis ſsit, quod præcipuam hinc non accipiat lucem, atque nitorem. Quid alios referam Ingenui tui fœcundiſsſsimi partus? in quibus difficiliores Iuris vtriuſsque nodi, intricatioràque legum ænigmata ita diſsſsoluuntur, & enucleantur, vt vix, ne vix quidem, aliquid in Hiſspania, & apud alias Nationes literis iucundius mandetur, quod non Clariſsſsimum tuum
præfigat pagina Nomen.
Magna profectò laus ea viuum mereri honorum præconia, ad quæ etiam poſst mortem (nam
Lædere viuos
4. de Pont.

Liuor, & inuiſso rodere dente, ſsolet.
vt ait Ouidius) Digniores vix poſsſsunt peruenire. Nam certè Tu vnus es;
Cui, Lector ſstudioſse, quod dedisti
Lib. 1. Epigram. 1.

Viuenti decus, atque ſsentienti,
Rari poſst cineres habent.
vt de ſse Martialis noſster. Nec iniuria; cùm voce & ſscripto omnes nunc erudias; poſstea tuorum ſscriptorum doctrina, Te quaſsi præſsentem omnia ſsæcula ſsint habitura atque veneratura: quoniam teſste Cicerone: Docti non ſsolùm viui, ac
1. de Offic.
præſsentes ſstudioſsos diſscendi erudiunt, atque docent: ſsed hoc idem etiam poſst mortem monu|
p. [xi]
mentis literarum aſsſsequuntur. Poſsſses itaque, Eruditiſsſsime Ioannes, poſst tantos literarios labores & æſstimationem illis debitam quieſscere: Nam
Martial. lib. 1. epigr. 42.
Non imprudenter vita, quod reliquum eſst, petit,
Cum fama, quod ſsatis eſst, habet.
vt ait Hiſspanus Vates. Verùm animus ille tuus vtilitatis publicæ ſsemper auidus ad maiora tendit, memor præcepti illius Lucij ad Ciceronem: Quo
Epiſst. famil. 5.
eruditus oportet ſsemper aliquid ex ſse promat; quod alios delectet, aut ſse ipſsum laudibus illuſstret. Teſstatur hoc Septimum ſscriptorum tuorum doctiſsſsimum Volumen, quo nunc tuo beneficio fruimur. In eo iudicibus omnibus, tam Eccleſsiaſstici, quam Ciuilis iuris prudentibus nihil vnquam occurret, quod ad Tertias Regibus Hispaniæ debitas ex fructibus & rebus omnibus quæ decimantur, Pontificum Romanorum conceſsſsione, pertinet, quod non enucleatum dilucidè, explicatum acutè, & doctiſsſsime patefactum omnibus videatur. Sed anne in hoc perfectiſsſsimo Septenario ſsiſstis, & requieſscis hoc quaſsi die ſseptimo ab vniuerſso opere quod patraras? Non ita; ſsed
Geneſs. 1.
Octauum à Te fœtum iam ſspectabimus, nunc primum typis Lugdunenſsibus edendum, in quo de Alimentis ſsubtiliſsſsimè diſsputas. Deus Tibi vitam omnium vocibus ac votis expetitam in publicum commodum largiatur: Nam vt ait Diuus Gregorius, Illius, qui omnibus proficit, vita, ſsic à reliquis debet expeti quaſsi
In Moral.
ſsua. Quoniam maior vtilitatis publicæ ratio habenda eſst, ex præcepto Philoſsophi.
Ariſstot. in Moral.
Omnia hæc laudum tuarum, Ampliſsſsime Conſsiliarie, decora, & ſscriptorum tuorum præconia tantò clariora ſsunt, quanto non à Doctiore ſsolùm, ſsed à Nobiliori pectore profecta: præsertim cùm literarum ſstudium nullus æquè
In Olinthia.
commendet, quàm ille, qui illud auita nobilitate magis nobilitat, vt docebat Demoſsthenes: nam vt Doctrina, teſste Caſsſsiodoro, facilè exornat Generoſsum, quæ ex ob
Libr. 11. epiſst. 7.
ſscuro Nobilem facit; ita etiam inuicem illuſstratur ab Illuſstri, vt à Te, Madridium, cuius primæuam nobilitatem Maiores tui tot Magiſstratibus maximis & præclaris facinoribus exornarunt, vt nulli Nobilium suorum plus quàm Illis se debere fateatur
. Sed in tam antiqua Nobilitatis eximiæ serie, plus etiam Tibi, quàm Tu aliis etiam præſstantibus Viris, qui Tibi ſsucceſsſserint, obnoxij ſsunt; nam ex te illud decus emanat aliis, quod Iuliano Imperatori accreuit, ex ſsucceſsſsione Saluij Iuliani, clariſsſsimi in noſstra Iuriſsprudentia Viri; de quo hæc ſsunt Spartiani verba, Iuliano Imperatori, qui poſst Pertinacem Imperium eſst adeptus, Proauus fuit Saluius Iulianus, bis Conſsul, Præfectus Vrbis, & Iuriſsconſsultus, quod magis eum Nobilem fecit. Perge igitur, Amice Nobiliſsſsime atque Doctiſsſsime, tot Doctrinæ & Nobilitatis dotibus, de Orbe, de Rege, de Patria, & de tuis Collegis diù bene mereri. Quod vt diuturnius ſsit, votum & voce,
In eius vita.
& animo concipio. Vale.
D. FERDINAND. DE HOIEDA.

p. [xii]
Summa Priuilegjj Chriſstianiſsſsimi Regis,

LVDOVICI XIV. Franciæ & Nauarræ Regis Chriſstianiſsſsimi diplomate cautum eſst, ne quis in ipſsius Regno aliiſsque locis eius ditioni ſsubiectis, intra proximos nouem annos, à die impreſsſsionis perfectæ primâ, inchoandos excudat, vendat, vendendum, excudendumque, quouis modo, ac ratione curet, librum, qui inſscribitur Ioannis del Castillo Sotomayor in Granatenſsi Prætorio, Regiaque Curia Senatoris Quotidianarum Controuerſsiarum Iuris Tomi octo, præter Lavrentivm Anisson Bibliopolam Lugdunenſsem, aut alios, quibus, ipſse conceſsſserit, ſsub pœnis in originali diplomate contra delinquentes expreſsſsis. Lutetiæ Pariſsiorum die 4. Februarij 1657.
De mandato Regis,
Signatum
Cramoysi.
Deſsijt Prælium die 8. Ianuarij 1658.

p. [xiii]
ARGVMENTA OMNIVM CAPITVM, QVÆ in hoc Libro Primo Controuerſsiarum Quotidianarum iuris; ſsiue Tractatu de Vsvfrvctv continentur;

Tanta arte compoſsita, vt primo aspectu, que in vnoquoque capite digeruntur, facilè dignoſsci poßint.
  • Cap. I. VSvsfrvctvs formalis, & cauſsalis diſstinctio, quæ Gloſsſsarum, Bartoli, & communi authoritate Doctorum probatur; ſsed à Neotericis multis improbata eſst, ab Authore iure & ratione fulcitur, & quamplurimorum Scribentium ſsententia comprobatur. Duareni, Corraſsij, Connani, Hotomanni, Eguinarij, Petri Gregorij, & aliorum Recentiorum argumentationibus pleniùs & diſstinctè magis, quàm adhuc reſspondetur. Plures quæ leges ad hanc quæſstionem ſspectant, dilucidè explanantur: & nonnulla adnotata nouè ab Authore traduntur. Demum expreſsſsum in iure, vel tacitum qualiter accipiatur, ſsiue quot modis expreſsſsum quid dicatur, pleniſsſsimè, remiſsſsiuè tamen, declaratum proponitur. pag. 1.
  • Cap. II. Vſsumfructum alium conuentionalem eſsſse, alium legalem, cum ſsententia communi: neutrum verò facti, ſsed omnem iuris; contra Florianum de ſsancto Petro, noua Authoris conſsideratio: vbi nouè etiam ad leges per ipſsum allegatas reſspondetur.
  • Quibus caſsibus mulier, vel maritus tranſsiens ad ſsecundas nuptias, vſsumfructum dumtaxat habere debeat eorum, quæ inter viuos, vel in vltima voluntate habuit à priori marito, vel ex ſsubſstantia illius ex ſsucceſsſsione filiorum; proprietatem verò filiis prioris matrimonij reſseruare tenetur: & de materia leg. fæminæ, Cod. de ſsecund. nupt. tractatur. Infinitæ quæſstiones in hac materia congeruntur, & multa adnotantur nouè, quæ hucvſsque ſsic reſsoluta non ſsunt.
  • Deinde, vtrùm conſsenſsus mariti, vel filiorum tacitus, ſsiue expreſsſsus, circa ſsecundas nuptias, præiudicet illis, vt amittant beneficium legis, plenè diſscutitur. Communis ſsententia defenditur. Ad rationem quæ in contrarium per Sarmientum conſsiderantur, nouè reſspondetur: & nonnulli caſsus pleniùs & diſstinctè magis quàm adhuc diſstinguuntur.
  • Demùm, vtrùm mulier ſsecundò nubendo, vſsumfructum à marito ſsibi relictum amittat; & legatum vſsusfructus vxori relictum ſsi caſstè & honeſstè vixerit, an etiam ſsecundò nubenti debeatur, breuiter & diſstinctè explicatur. p. 7.
  • Cap. III. Vſsumfructum in bonis aduentitiis filiorum ex legis diſspoſsitione parentibus competentem, legalem nuncupari communiter, formalem etiam & proprium vſsumfructum dici poſsſse: vbi recepta Doctorum ſsententia probatur, & Neoterici cuiuſsdam argumentis contra Communem, nouè & concludenter reſspondetur.
  • De vſsufructu aduentitiorum, & deciſsione leg. 47. & 48. Tauri, nonnulla diſstinctè & dilucidè magis, quàm adhuc, traduntur.
  • Pater legitimus adminiſstrator filij in potèſstate exiſstentis, aut tutor, vel curator filij emancipati, vtrùm inuentarium conficere, ac ſsatiſsdationem præſstare teneatur, in iudicio, vel extra: virtute legalis adminiſstrationis, quæ poſsſsit exerceri: Et an bona immobilia abſsque decreto alienare? plena & diſstincta manu tractatur.
  • Demùm, ſsocietas tacita quando, ſsiue ex quibus coniecturis tacitè cenſseatur contracta, aut continuata, remiſsſsiuè, pleniſsſsi|
    p. [xiv]
    mè tamen ab aliis actum proponitur. p. 23.
  • Cap. IV. De definitione vſsusfructus, & prima dubitandi ratione aduerſsus eam: Vbi bonorum paraphernalium, & eorum quæ æſstimata in dotem dantur, nonnulla dicuntur: & alia plura quæ in praxi quotidiana ſsunt, remiſsſsiuè traduntur.
  • Dominium rerum dotalium, dum conſstat matrimonium, vxoríſsne ſsit, an mariti, dilucidè, & diſstinctè magis, quàm adhuc, explicatur; & nonnulla nouè adnotata per Authorem, cum ſsingulari ſsimul & neceſsſsaria quarundam rerum explicatione, in medium proponuntur.
  • Demum in quæſstione ſsuperori, Martini ſsententia, quæ à multis probata eſst, per Authorem defenditur, & iis quæ nouiſsſsimè ſscripſserunt quamplures Authores, nota adiicitur, nouèque & ſsubtiliter reſspondetur per eundem. p. 36.
  • Cap. V. De vſsusfructus definitione iterùm tractatur, & nonnullis argumentationibus contra eam propoſsitis reſspondetur. Vtrùm illa Maioratus poſsſseſsſsori, Clerico, in reditibus Eccleſsiaſsticis; Conductori, Emphyteutæ, Feudatario, & Superficiario conueniat, plenè, breuiter tamen diſscutitur: & nonnulla nouè, & diſstinctè magis, quàm adhuc, adnotantur ad propoſsitum per Authorem. pagina 44.
  • Cap. VI. Vſsufructuarius quo iure, ſsiue qua actione ad vſsumfructum conſsequendum agere poſsſsit: & tres actiones, quæ pro legatis noua Imperatorum conſstitutione dantur, vtrùm pro vſsufructu competant, diſstinctè magis, quàm adhuc, explicatur.
  • Deinde, an vſsufructuarius certæ rei, ſsiue vniuerſsalis omnium bonorum, teneatur de manu hæredis vſsumfructum, ſsiue poſsſseſsſsionem illius accipere; aliàs occupans propria authoritate puniatur pœnâ conſstitutionis leg. non eſst dubium, Cod. de legat. Et de materia illius legis, ac de pluribus coniecturis, ex quibus occupandi rem legatam propria authoritate, licentia videatur vſsufructuario conceſsſsa; plenè, breuiter tamen actum.
  • Tandem vſsufructuarium vere naturaliter poſsſsidere ſsibi, & non domino, cum communi ſsententia probatum: & contrariæ concludenter, remiſsſsiuè tamen, ſsatisfactum. p. 47.
  • Cap. VII. De actione Confeſsſsoria, & Negatoria & requiſsitis illarum; ad quid, & quare competant; & quid ex parte agentis probandum ſsit, plena, breui tamen & diſstincta manu tractatur.
  • Leg. 1. ff. ſsi vſsusfructus pet. cum leg. 1. §. item Iuliano, ff. de remißionib. vulgata contrarietas proponitur.
  • Agitúrque an vſsufructuario Confeſsſsoria detur pro vindicanda ſseruitute, quæ prædio fructuario debetur? Vbi quamplurimorum ſsententiæ reiiciuntur; Ioanníſsque, & Bartoli ſsententia probatur. pagina 51.
  • Cap. VIII. Vſsusfructus purè, vel ad diem, vel ſsub conditione relicti dies quando cedat? Quando etiam in aliis ſseruitutibus, annuis legatis, & cæteris relictis.
  • Deinde vtrùm hodie, attenta diſspoſsitione leg. 1. titul. 4. de los teſstamentos, lib. 5. nouæ collectionis Regiæ, vſsusfructus legatum debeatur, etſsi nullus fuerit hæres ex teſstamento, nec ab inteſstato, eleganter diſscutitur. Telli Fernandez, & Ioannis de Matienzo contrarietas proponitur: & Matienzi reſsolutio meliùs, quàm adhuc, comprobatur: legatariòque vſsusfructus à quo tempore fructus debeantur de iure communi, & Regio, diſstinctè & breuiter explicatur.
  • Demùm, vſsufructu vxori, vel alteri relicto, titulo legati, vel inſstitutionis, nullo alio hærede penitus inſstituto, vel ſsolum poſst ipſsius vxoris mortem, vtrùm diſspoſsitio valeat, & quid relictum præſsumatur? Vbi quæ hucvſsque dicta ſsunt, breuiter narrantur; legibus huius Regni nouè applicantur quamplurima, quæ adnotata per Authorem traduntur, quæ nullus hactenus ſsic diſstinctè explicauit. p. 54.
  • Cap. IX. Vſsusfructus iure legati in teſstamentis relictus vtrum conſstituatur, & acquiratur ipſso iure; an per factũfactum hæredis; & in aliis legatis, à quo tempore tranſseat dominium in legatarium? Vbi ius nouum ab antiquo diſstinguitur; & adhibita diſstinctione inter legatum Vendicationis, & Damnationis, quæ hactenus de hac materia ſscripſserunt Doctores, dilucidè & diſstinctè explanantur; & quarundam legum verus ſsenſsus adducitur.
  • Deinde in legato generis, vel alternatiuo, & in vſsufructu diſsiunctiuè, ſsiue alternatiuè relicto, cuius ſsit electio, hæredíſsve, an legatarij, eadem diſstinctione aperitur.
  • Demùm in legato ambiguo, vel obſscuro, vtrum quod minimum eſst, debeatur, ambigitur: & nonnullis legibus ad propoſsitum explicatis, Accurſsij traditio contra Decium, & Modern. Pariſs. defenditur. p. 61.
  • Cap. X. Vſsusfructus quibus modis conſstituatur? Et ipſsum quadrupliciter conſstitui probatur.
  • Deinde, ſseruitutes reales an eiſsdem modis |
    p. [xv]
    conſstituantur, quibus vſsusfructus? Vbi Ioannis Corraſsij opinio confutatur, atque Gloſsſsæ, & aliorum ſsententia admiſsſsa, nudis pactis conſstitui non poſsſse vſsumfructum, nec alias ſseruitutes, defenditur: nonnulla iura verè & dilucidè explicantur; & hæc materia breuiter & diſstinctè magis, quàm hactenus reſsoluta proponitur. pagina 66.
  • Cap. XI. Vſsusfructus, qui ſseruitus perſsonalis eſst, cur vel præſsens, vel ex die, & conditione; ad diem, & conditionem conſstitui valeat? Seruitutes verò prædiorum ipſso iure, id eſst ciuili, & mero iure, nec à die, vel conditione incipere, neque die, vel conditione finiri poſsſsint? Vbi plenè, breuiter tamen & diſstinctè, quæ hucvſsque ſscripta ſsunt, explicantur, nonnulla nouiter confutantur, Cuiaciíque ſsententia expenditur, & probatur per Authorem.
  • Deinde dubitatur, quare ſseruitus quocunque modo habeat intermiſsſsionem, vna ſsit & continua, vſsusfructus autem diuiſsus temporibus non vnus eſst vſsusfructus, ſsed plutes ſsunt? & eiuſsdem Cuiacij ratio recipitur. p. 69.
  • Cap. XII. In ſseruitutibus perſsonalibus, vt vſsus, & vſsusfructus; & in realibus ruſsticorum prædiorum, & vrbanorum, quomodo traditio fiat; ſsiue quid in eis iuribus pro traditione poſsſseſsſsionis habeatur? Vbi l. 3. §. dare, ff. de vſsufruct. l. quoties, la ſsegunda, ff. de ſseruitutib. l. 1. §. fin. ff. de ſseruitutib. ruſstic. l. ſsi ego §. 1. ff. de publician. in rem act. explicantur; & quæ ad hanc materiam ſspectant, dilucidè magis, quàm adhuc, enucleantur; lucíque & diſstinctioni nonnulla reſstituta traduntur, quæ obſscura aliquibus videri ſsolent. p. 72.
  • Cap. XIII. Vſsusfructus, vel alterius ſseruitutis obligatio an ſsit dandi, vel faciendi? Et qui vſsumfructum vel aliam ſseruitutem conſstituere tenetur, an præcisè ad conſstitutionem adſstringi poſsſsit? Vbi quæ hunc vſsque dicta ſsunt, breuiter narrantur; Vltramontanorum opinio probatur: & Lex, ſstipulationes non diuiduntur, in verſs. Celſsus, ff. de verb. oblig. Lex, qui vſsumfructum 43. §. fin. cum l. ſseq. ff. de vſsufruct. Lex, ſsi vſsusfructus mihi in biennium, ff. de vſsufruct. leg. ſsingulariter & verè explicantur. pag. 75.
  • Cap. XIV. Vſsufructuarius vtrum cauere debeat, & inuentarium conficere, tam in rebus, in quibus vſsusfructus propriè conſstituitur, quàm in rebus quæ in abuſsu conſsiſstunt, ſsic vt illarum non propriè, ſsed quaſsi vſsusfructus authoritate Senatuſsconſsulti conſstituatur. pag. 78.
  • Cap. XV. Teſstator vtrùm poſsſsit cautionem prætoriam de vtendo & fruendo, arbitrio boni viri, ſsalua rerum ſsubſstantia, & confectionem inuentarij vſsufructuario remittere? Quid ſsi pœnam adiiciat, vel vſsufructuarium moleſstari prohibeat? Et an ipſse hæres prædictam cautionem remittere valeat? Vbi hæc materia, breui, abſsoluta tamen & diſstincta manu tractatur: quæ hactenus ſscripta ſsunt per Doctores in medium proponuntur: & nonnulla nouè per Authorem traduntur. p. 79.
  • Cap. XVI. Vſsufructuarius an faciat fructus ſsuos ante cautionem præſstitam; & vtrùm cautio ipſsa de ſsubſstantia vſsusfructus eſsſse dicatur? Vbi breuiter recenſsentur quæ ab aliis huc vſsque dicta ſsunt, & ſscripta: nonnulla nouè adnotata per Authorem traduntur: & hæc materia accuratè & diſstinctè magis, quàm adhuc, reſsoluta proponitur. pag. 83.
  • Cap. XVII. Vſsufructuarius quomodo, & qualiter cauere debeat tam circa res, quæ vſsu conſsumuntur, aut minuuntur, & deteriorantur; quàm circa eas quæ vſsu non conſsumuntur: & de differentia in modo cauendi in prædictis rebus: vbí hæc materia, abſsoluta & diſstincta manu tractatur, & quæ huc vſsque ab aliis intricatè & confusè ſscripta fuere, luci & claritati reſstituta traduntur; nonnulláque ab Authore nouè adnotata proferuntur. p. 87.
  • Cap. XVIII. Vſsufructuarius vtrùm teneatur fideiuſsſsoriam & idoneam, an iuratoriam cautionem præſstare? Et quid obtineat, ſsi ſsit pauperior, vt non poſsſsit idoneè cauere? Vbi quæ huc vſsque ſscripta ſsunt, congeruntur in vnum: quatuor Doctorum opiniones referuntur; ex illíſsque noua Authoris reſsolutio conficitur. p. 91.
  • Cap. XIX. Maritus, cui ab vxore relictus eſst vſsusfructus omnium bonorum, vel alicuius partis eorum, alio hærede inſstituto in proprietate, vtrùm cauere teneatur vt alij fructuarij tenentur, etiam reſspectu dotis, quam actione de dote reſstituere tenetur hæredibus vxoris; & poſsito quod cauere debeat, an per cautionem fructuariam ceſsſsare, ſsiue extingui videatur primitiua actio de dote, qua tenebatur bona dotalia reſstituere? quæſstio noua in hac materia, nec hactenus ſscripta; Vbi etiam materia leg. in omnibus 42. ff. de iudic. de debitore qui efficitur ſsuſspectus ex cauſsa de nouo ſsuperueniente: & leg. vlt. Cod. de pact. conuent. quando ſscilicet prouiſsio hominis expreſsſsa, legis prouiſsionem ceſsſsare faciat, multis exornatur & declaratur p. 94.
  • Cap. XX. Vſsufructuarius vtrùm cenſseatur procurator in rem ſsuam, & habere man|
    p. [xvi]
    datum generale circa res fructuarias; quam curam, ſsolicitudinem, & diligentiam circa illas adhibere debeat, ſsiue earum cuſstodia qualiter ei demandata videatur? Vbi vera reſsolutio traditur in hac materia; & quæ huc vſsque ſscripta ſsunt, congeruntur in vnum.
  • Deinde an vſsufructuarius de dolo, lata, leui, & leuiſsſsima culpa teneatur, reſsoluitur; & Ioannis Cephali ſsententia in conſsil. 653. num. 15. lib. 5. non damnatur. p. 96.
  • Cap. XXI. Vſsufructuarius, an, & quando; propterea quòd arbitrio boni viri non vtatur, ſsiue propter rei deteriorationem, aut arborum inciſsionem expelli poſsſsit, vt ius vſsusfructus amittat, & propter damnum illatum vtrum ad intereſsſse tantùm teneatur; an verò vſsusfructus etiam iure priuari debeat? Vbi hæc materia breuiter & diſstinctè explicatur communis ſsententia; à quorundam impugnationibus defenditur; & Antonij Galeatij Maluaſsſsiæ conſsil. 38. per totum, volum. primo, nouè expenditur & commendatur in hac materia. p. 98.
  • Cap. XXII. Vſsumfructum ad rei naturam, & boni patrisfam. rationem, vel conſsuetudinem exigendum; & fructuarium arbitrio boni viri vtifrui non videri, contra ſsolitum vſsum teſstatoris vtentem; videri verò arbitrio boni viri vtifrui, ſsi ſse gerat circa res fructuarias vti ſse gerere dominus proprietatis ſsolitus erat, vel ad rei naturam & modum.
  • Deinde, conſsuetudinem patrisfamilias ſspectandam in exquirenda voluntate, quamplurimorum authoritate & teſstimoniis comprobatum. p. 101.
  • Cap. XXIII. Vſsufructuarius qui non colit ſsolicitè agrum, ſsiue terras ſsolicitè arari & laborari non curat, vtrùm ius vſsusfructus amittat, & ad intereſsſse damni teneatur? Vbi Ioannis Cephali ſsententia in conſsil. 653. num. 18. lib. 5. expenditur, & nonnullis rationibus aduerſsus eam adductis, noua & vera concordia proponitur.
  • Demùm lex, item ſsi fundi, §. ſseminarios, ff. de vſsufruct. nonnullis exornatur, & declaratur remiſsſsiuè. p. 102
  • Cap. XXIV. Vſsufructuarius qui non vtatur & fruatur arbitrio boni viri, ſsiue malè verſsetur in vna re, an cadat tantùm ab illa; an verò commodo, & iure totius vſsusfructus etiam aliarum rerum priuari debeat? Vbi de hac re latiùs, quàm adhuc, agitur. Borgnini Caualcani, & Petri Antonij de Petra reſsolutio nouè & verè confutatur; & contra fructuarium ratione, iure, & authoritate euidenter concluditur. p. 104.
  • Cap. XXV. Sylua cædua, vel non cædua vtrum in vſsufructu ſsit, & fructuarius an & quando arbores fructiferas, vel non fructiferas incidere poſsſsit? vbi hæc materia, plena, clara tamen & diſstincta manu tractatur; nonnulla nouè adnotata per Authorem, cum diſstinctione multorum caſsuum in medium proferuntur: Et de hac re eruditiſsſsimi D. Petri de Barboſsa commentaria in leg. diuortio, §. ſsi fundum, ff. ſsoluto matrimonio commendantur omnino. p. 106.
  • Cap. XXVI. Pater legitimus adminiſstrator & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filij, in cædendis lignis & arboribus, vtrùm habeat maiorem prærogatiuam, quàm cæteri fructuarij? Vbi communis Angeli reſsolutio nouè defenditur contra Pinellum, & pro ea nonnulla nouè etiam adnotantur per Authorem. p. 111.
  • Cap. XXVII. Gregis, vel armenti, vel equitij, id eſst vniuerſsitatis; item ſsingulorum capitum, cùm vſsusfructus legatur, quid legatum contineat? In locum capitum de mortuorum, vel inutilium, an & quando ex natis, vel non natis, ſseu aliunde gregem ſsupplere, & finito vſsufructu reſstituere vſsufructuarius debeat? Vbi l. vetus, l. vel inutilium, & l. quid ergo, ff. de vſsufruct. explicantur: & hæc materia accuratè & diſstinctè magis quàm hactenus declaratur. p. 112.
  • Cap. XXVIII. Vſsusfructus, Vſsus, & Habitatio, qualiter inter ſse differant, aut conueniant? Vbi ad propoſsitum de his omnibus nonnulla accuratè & diſstinctè magis, quàm hactenus enucleantur.
  • Lex, ſsi alij vſsus 42. ff. de vſsufruct. Lex, per ſseruum 14. §. 1. & verſs. denique. Lex, ſsed ſsi de fructu 15. ff. de vſsu & habit. & lex, huic ſstipulationi, ff. vſsufructuar. quemadmodum cau. explicantur. Et redditur vera ratio quare fructus ſsine vſsu eſsſse non poſsſsit; vſsus ſsine fructu poſsſsit.
  • Lex, cùm antiquitas, Cod. de vſsufruct. Nonnullis exornatur. Et vſsufructu legato, quando ſsolus ipſse vſsus relictus præſsumatur? Septem coniecturis declaratur remiſsſsiuè cum Menochio. p. 114.
  • Cap. XXIX. Fructus tantùm, an ius ipſsum vſsusfructus quando relictum præſsumatur: ſsi fructus tantùm fundi, vel fructum, vel annuos fructus, aut reditus quis legauerit? Vbi hæc materia accuratè, ſsed breuiter, & diſstinctè tractatur: nonnulli caſsus diſstinguuntur: & lex ſsi quis ita 24. l. defuncta 65. §. Sempronio, ff. de vſsufruct. l. patrimonij 22. l. fundi Trebatiani 37. & l. cum ita 41. ff. de vſsufruct. legato, explicantur. p. 118.
  • p. [xvii]
    Cap. XXX. Proprietas rei, non autem vſsusfructus ſsolus, quando legata præſsumatur, etſsi vſsusfructus mentio fiat? Item vſsusfructus ſsolus, & non proprietas quibus coniecturis legatus præſsumatur? Vbi hæc materia accuratè & diſstinctè tractatur.
  • Lex libertis 4. ff. de aliment. legat. lex, ſsi habitatio 10. § 1. ff. de vſsu & habit. lex, vlt. ff. de vſsufructu ear. rer. cum nonnullis ſsimilibus; Lex, denique 8. §. interdum, ff. de pecul. leg. & l. Proculus, ff. de vſsufruct. explicantur.
  • Baldi, & Comenſsis traditiones ibi dilucidè enucleantur, & nonnulla nouè & verè adnotantur ad propoſsitum, per Authorem.
  • Demum diſscutitur, vtrùm legata odioſsa ſsint, vel fauorabilia, ſstrictève, an latè interpretari debeant? Et lex, in teſstamentis, ff. de regul. iur. an reſspectu legatorum etiam procedat. pag. 121.
  • Cap. XXXI. Vſsusfructus ſseruitus cur diuidua, cùm reliquæ ſseruitutes perſsonales, & reales in vniuerſsum indiuiduæ ſsint? Vbi congeſstis in vnum quæ hactenus ab omnibus ſscripta fuere, vera ratio redditur; materia hæc accuratè & diſstinctè aperitur. Et lex vſsus pars 20. ff. de vſsu & habit. & lex, viæ, 17. ff. de ſseruitutib. cum aliis ſsimilibus explicantur. p. 129.
  • Cap. XXXII. Vſsusfructus vtrùm, aut quomodo ſsit pars dominij, vel ſseruitutis? Vbi proponitur vulgatiſsſsima contrarietas leg. 4. ff. de vſsufruct. cum leg. rectè dicimus 25. ff. de verbor. ſsignific. Et quæ hactenus ab omnibus ſscripta ſsunt, traduntur remiſsſsiuè; Et Accurſsij, Azonìſsque ſsententia ab Authore defenditur.
  • Demùm agitur, vtrùm dominium, quod in vſsufructu & iuribus incorporalibus conſstituunt Doctores communiter, ſsit propriè dominium.
  • Lex, qui vſsumfructum, ff. fi vſsusfruct. pet. multis exornatur: & Bartoli opinio contra Iaſsonem, & ſsequaces probatur. pagina 131.
  • Cap. XXXIII. Vſsufructuarius qualiter vti debeat, vt ſsubſstantiam rei fructuariæ neque immutet, neque corrumpat; ſsed & ſsi quid ædificauerit, an poſsſsit ipſse tollere, ſsiue refigere hoc, aut expenſsas repetere, vel refixa vendicare?
  • Demum, quare non poſsſsit formam rei fructuariæ quocunque modo, etiam in melius reponendo mutare, neque ædificium inchoatum conſsummare?
  • Vbi hæc materia, accurata, dilucida, & diſstincta manu tractatur, quæcunque iura ad propoſsitum ſsunt, declarantur; & nonnulla nouè, ac meliùs quàm hactenus, ab Authore adnotantur. p. 134.
  • Cap. XXXIV. Proprietarius vtrum eadem æquitatis lege teneatur, qua vſsufructuarium teneri cap. præcedenti diximus, vt nihil immutando, aut alio quouis modo, in re ſsua faciat ipſse, quod detrimentum fructuario afferat. Deinde an hypothecare, vel alienare proprietatem ſsine conſsenſsu fructuarij poſsſsit? Vbi Caſstrenſsis ſsententia explicatur, & melius quàm hactenus corroboratur.
  • Demum agitur vtrum ſsententia lata contra vſsufructuarium, nocere debeat proprietario, vel è contra: & Pauli Pariſsij reſsolutiones probantur. p. 138.
  • Cap. XXXV. Proprietarius vtrùm, aut quare ne conſsentiente quidem fructuario ſseruitutem imponere poſsſsit, niſsi per quam deterior conditio fructuarij non fiat? Ipſse etiam fructuarius, quare nec acquirere, nec imponere, retinere tamen ſseruitutem poſsſsit? Vbi quæ hactenus dicta ſsunt congeruntur, & confutantur. Raphaëlis Fulgoſsij ratio contra Recentiores recipitur; meliùs quàm adhuc explicatur, atque Pinelli motiuis contra eam nouiter reſspondetur. p. 140.
  • Cap. XXXVI. Fructus quid, & vnde dicatur? Quid propriè & ſstrictè Fructus nomen contineat? Qualiter etiam largè, aut generaliter accipiatur?
  • Deinde, vſsufructu relicto, quamplurima contineri: vbi multarum quæſstionum reſsolutione, valde ius vſsufructuarij ampliatur: & verbum Fructus, in hac materia non ſstrictè, aut propriè dumtaxat, ſsed largè etiam & generaliter ſsumi debere.
  • Denique communis Doctorum ſsententia, quæ fructus in Naturales, Induſstriales, & Ciuiles diuiſsit, vtrùm ſsit vera nècne? Vbi diligenti & accurata reſsolutione, diſstinctioni, & claritati reſstituta traduntur, quæ obſscura & tenebroſsa videri poſsſsent: multaq́ue adnotantur per Authorem, quæ huc vſsque ſsic explicata non erant. pagina 143.
  • Cap. XXXVII. Minera, ſsiue minerale, creta, arena, lapidicina, vena marmorea, aut lapidea, ſsiue aurea, ſsiue argentea, metallica, ſsalinaria, vel ſsimilis, quæ in fundo fructuario reperitur, vtrùm vſsufructuarij commodo cedere debeat?
  • Deinde de Theſsauro reperto in fundo fructuario, & de augmento alluuionis in eodem, breuis, vera diſstincta reſsolutio traditur. Molinæ, Garſsiæ, & Barboſsæ re|
    p. [xviii]
    ſsolutiones in hac materia adducuntur; & nonnulla circa eas nouiter adnotantur per Authorem. p. 150.
  • Cap. XXXVIII. Vſsufructu omnium bonorum, aut omnium rerum ſsimpliciter relicto: Item, bonorum mobilium tantum, aut mobilium & immobilium ſsimul, cùm vſsusfructus relinquitur, quibus ex rebus relictus præſsumatur? Vbi de pecunia, frumento, vino, oleo, auro, argento, gemmis quoque, rebus pretioſsis & venalibus, vel mercis cauſsa paratis, ſsupellectile & aliis ſsimilibus tractatur. Et quæ huc vſsque ſscripta ſsunt, diſstinctione & reſsolutione explicantur. pag. 153.
  • Cap. XXXIX. Vſsufructu omnum bonorum ſsimpliciter, aut generaliter relicto, vtrùm feudalium, emphyteuticorum, fideicommiſsſsariorum, & libellariorum bonorum vſsusfructus relictus præſsumatur? Vbi quæ hucvſsque ſscripta ſsunt ab aliis, breuiter recenſsentur, & diſstinctè explicantur.
  • Deinde nouiter infertur ad nouam & vtilem quæſstionem, vtrùm ſscilicet omnium bonorum vſsufructu relicto, contineri debeat vſsusfructus eorum, de quibus inter viuos, reuocabiliter tamen, Maioratus conſstitutus fuit? & nonnullis caſsibus diſstinctis, res iſsta diſstinctione & reſsolutione explanatur. p. 156.
  • Cap. XL. Vindicandi atque accuſsandi necem defuncti ius, vtrùm in fructu ſsit? ita vt fructuario omnium bonorum incumbat, atque eidem vtilitas & commoditas tranſsactionis aut concordiæ competere debeat?
  • Deinde an vxor vſsufructuaria omnium bonorum, vel hæres pleno iure, vel nec fructuaria, nec hæres, cæteris aliis præferatur in accuſsatione mortis marito illatæ; aut ſsi concurrat cum filiis ad accuſsandum, vtrùm illis præferenda ſsit? Vbi lex 14. tit. 8. part. 7. nouè & verè explicatur; & quæ ad hanc quæſstionem ſspectant, dilucidè & diſstinctè magis quàm hactenus declarantur.
  • Demùm, an & quando ex ordine literæ, ſsiue ſscripturæ coniectura prælationis ſsiue potioris iuris deſsumi poſsſsit? remiſsſsiuè, accuratè tamen explicatum proponitur. pagina 160.
  • Cap. XLI. Vſsufructu omnium bonorum tam mobilium quam immobilium legato, vtrum cenſsus quoque annui teſstatoris debeantur? Vbi hæc res diſstinctè explicatur. Marci Antonij Eugenij conſs. 100. per tot. lib. 1. nouè expenditur in hac quæſstione. Et demum inquiritur, vtrùm annui reditus inter immobilia, vel mobilia computentur, nècne. p. 164.
  • Cap. XLII. Mobilibus legatis, vel in vſsufructu mobilium vtrùm comprehendantur fructus pendentes tempore teſstamenti, aut tempore mortis.? Vbi Caſstrenſsis, Alciati, de Prætis, Manticæ, Caualcani, & Ricciardi traditiones recenſsentur. Hieronymi Gabriel. ſsententia contra Caſstrenſsem recipitur, & concludentibus rationibus corroboratur.
  • Deinde agitur de fructibus recollectis ante mortem teſstatoris, vel ante aditam hæreditatem, cùm vſsusfructus omnium bonorum legatus eſst: & de fructibus pendentibus in re fructuaria tempore quo dies vſsusfructus ceſsſsit; ad l. ſsi pendentes, ff. de vſsufructu. pag. 166.
  • Cap. XLIII. Fructus fundi ſsi alicui ſsimpliciter, aut generaliter legantur, vtrùm hoc legatum vſsusfructus eſsſse videatur, & in prima tantum vice verificetur, ſsiue quotannis debeatur? Vbi lex, defuncta 65. §. vlt. ff. de vſsufruct l. ſsi habitatio 10. §. vtrùm, ff. de vſsu & habitat. l. annua 20. §. fin. l. cum quidam 23. ff. de annuis legat. dilucidè & verè explicantur, & res iſsta breuiter & diſstinctè declaratur. pagina 167.
  • Cap. XLIV. Vſsusfructus omnium bonorum legatum vtrum intelligendum ſsit de bonis exiſstentibus tempore teſstamenti, an verò extendatur etiam ad bona poſst teſstamentum acquiſsita? Vbi lex, ſsi ita, ff. de aur. & arg. leg. l. quoties 34. §. vniuerſsorum ff. de vſsufruct. explicantur. Et teſstator an & quando præſsumatur legaſsſse ea tantum quæ habebat tempore teſstamenti conditi, vel etiam deinde acquiſsita, plenè, breuiter tamen, & diſstinctè declaratur. pag. 169.
  • Cap. XLV. Vſsusfructus, vel alimenta tantùm, an & quando vxori, vel alteri relicta præſsumantur, cùm filiis aut aliis deſscendentibus hæredibus inſstitutis, teſstator dixerit: Et vxorem meam relinquo dominam: vel, dominam, & manſsariam, & vſsufructuariam: vel, vſsufructuariam ſsimpliciter omnium bonorum: vel, dominam, vſsufructuariam, adminiſstratricem, & gubernatricem omnium bonorum. Et de conſsuetudine in Curia vulgari deſscripta, & per vniuerſsam Italiam & alias prouincias obſseruata: cum infinitis declarationibus, extenſsionibus, & limitationibus, abſsoluta atque diſstincta manu actum proponitur. Communes Doctorum reſsolutiones legibus huius Regni applicantur: & nonnulla nouiter conſsiderantur per Au|
    p. [xix]
    thorem, quæ huc vſsque non ſsic adnotata, nec reſsoluta fuerant.
  • Deinde, vtrum eiſsdem verbis adiectis, ſsed extraneo hærede inſstituto, vſsusfructus, vel alimenta tantùm relicta cenſseantur. Et an deciſsio text. in authent. præterea, Cod. vnde vir & vxor. exiſstentibus filiis intelligi debeat in proprietate ſsolùm, vel in vſsufructu ſsimul? Vbi de materia eius textus pleniſsſsimè, remiſsſsiuè tamen tractatur. pag. 171.
  • Cap. XLVI. Legatum vſsusfructus omnium bonorum, vel alicuius partis eorum, à marito vxori factum, vtrùm computari debeat cum debito arrharum, cum dote, donatione propter nuptias, & aliis ſsimilibus? Item legatum factum creditori, an & quando præſsumatur factum animo compenſsandi cum ipſso debito neceſsſsario, vel voluntario.
  • Deinde agitur de intellectu text. in authen. dos data, Cod. de donat. ante nupt. & an iure illo, iure etiam huius Regniteneatur maritus donationem propter nuptias conſstituere? & opinione Menochij aduerſsus Communem. p. 175.
  • Cap. XLVII. Legato fundo vni, & eiuſsdem fundi vſsufructu alteri, an in ipſso vſsufructu ambo concurrant? Vſsufructuarius item omnium bonorum an, & quando concurrat in vſsufructu eorum quæ ſspecialiter ſsunt aliis legata? Denique vtrùm hæres inſstitutus ſsimpliciter, vel pleno iure, concurrere debeat cum vſsufructuario omnium bonorum? Vbi lex, ſsi alij 19. l. ſsi Titio 10. l. 36. §. ſsi fundus, ff. de vſsufruct. leg. l. & puto 26. §. Iulianus, ff. familiæ erciſse. ſsingulariter & verè explicantur: quamplurimi caſsus diſstinguuntur; & quæ ad hanc materiam ſspectant, pleniùs & diſstinctè magis quàm hactenus declarantur. p. 177.
  • Cap. XLVIII. Ius accreſscendi, vel non decreſscendi, an & quando locum habeat in legato vſsusfructus? vbi de triplici coniunctione, re & verbis ſsimul, re tantum, & verbis tantum, tractatur.
  • Lex, mulieri & Titio 73. ff. de condit. & demonſstr. l. 1. §. 1. l. penult. ff. de vſsufruct. accreſse. cum aliis eiuſsdem tituli: lex, & Proculo 20. ff. de legat. 2. verè & dilucidè explicantur: nonnulla nouiter adnotantur per Authorem; & diligenti diſstinctàque manu materia hæc declaratur. pagina 183.
  • Cap. XLIX. Vſsusfructus in fundo ſsterili, vel abſsque vtilitate aliqua, an poſsſsit conſstitui? Et de opinione. Gloſsſsæ 1. in §. conſstituitur, Inſstit. de vſsufruct.
  • Deinde, vtrùm ruſsticorum & vrbanorum prædiorum ſseruitutes conſstitui non poſsſsint, quæ vtilitatem aliquam non contineant?
  • Demum ſseruitutes reales qualiter à ſseruitutibus vel obligationibus perſsonalibus diſstinguantur? Vbi omnium Scribentium in hac materia traditiones recenſsentur.
  • Lex, ſstatuæ 48. in princ. & in §. 1. l. ſsi infantis 62. ff. de vſsufruct. l. quoties 15. l. ei fundo 19. l. vt pomum 7. ff. de ſseruitutib. cum cæteris eiſsdem connexis dilucidè & verè explicantur: & nonnulla diſstinctè magis quàm hactenus adnotata per Authorem traduntur. p. 190.
  • Cap. L. Operæ & miniſsteria ſseruorum, an ſsint perſsonarum, vel rerum ſseruitutes, vel perſsonalis obligatio, ſsiue qualiter ab vſsufructu ſseruorum differant? Vbi omnia iura, quæ ad propoſsitum faciunt, dilucidè & verè declarantur, & materia hæc diſstincte & breuiter explicatur. p. 193.
  • Cap. LI. Veſstimentorum an verus & proprius, an quaſsi vel fictus vſsusfructus ſsit? Vbi proponitur difficultas legis 19. §. & ſsi veſstimentorum, ff. de vſsufruct. Quorundam interpretationes confutantur, & nouè ac verè explicatur ille textus. pagina 196.
  • CAP. LII. Vſsusfructus, & quælibet alia perſsonalis, vel realis ſseruitus, vtrùm dicatur eſsſse in bonis noſstris, vel extra bona? Vbi communis Scribentium ſsententia concludentibus rationibus confutatur. Legis 1. ff. de vſsufruct. leg. vulgatiſsſsima contrarietas proponitur: Quorundam intellectus damnatur; & Bartoli interpretatio contra Recentiores probatur. p. 197.
  • Cap. LIII. Vſsusfructus rerum quæ in abuſsu conſsiſstunt, quomodo eſsſse poſsſsit? Vbi Iuſstiniani verba in §. conſstituitur, Inſstit. de vſsufr. dilucidè & verè enucleantur: & quæ ad Senatuſsconſsultum quaſsi vſsumfructum introducens pertinent, optimè declarantur. p. 198.
  • Cap. LIV. Alienatione prohibita, vtrùm etiam vſsusfructus conſstitutio prohibita cenſseatur? Et de generali verbi Alienationis acceptione. Item rerum Eccleſsiaſsticarum, Hoſspitalium, Confraternitatum, & aliarum Communitatum dominia, aut bona, qua forma & ſsolemnitate alienari debeant; & an illarum vſsusfructus conſstitui poſsſsit? Vbi etiam de Extrauag. Ambitioſsæ Pauli II. & de rerum Eccleſsiarum in emphyteuſsim conceſsſsione.
  • Deinde propter antiquitatem temporis an & quando ſsolemnitates extrinſsecæ, aut |
    p. [xx]
    omnia ſsolemniter acta præſsumi debeant?
  • Demùm nonnulla exactè, & dilucidè magis quàm hactenus adnotata ad explicationem leg. Regiæ 11. tit. 7. de los terminos publicos, de heſsſsas, montes, y paſstos, lib. 7. nou. coll. Reg. Quatenus res Ciuitatum ſsiue oppidorum huius Regni dari, vel alienari prohibentur, niſsi facultas Regia præcedat: & an vſsusfructus eorum quæ continentur ibidem abſsque licentia Regia conſstitui poſsſsit. p. 200.
  • Cap. LV. Vſsufructuarius an & qualiter teneatur circa lites expendere? Vbi Antiquorum ſsententia defenditur, & admiſsſsa diſstinctione communi, qua diſstinguitur inter vſsufructuarium ex diſspoſsitione legis, & eum qui ex diſspoſsitione hominis vſsumfructum obtinet, nonnulli caſsus conſstituuntur; & res iſsta breuiter & diſstinctè explicatur. pag. 207.
  • Cap. LVI. Vſsufructuarius in ædificando, vel in reficiendo, quas expenſsas facere teneatur? Vbi lex, hactenus 8. ff. de vſsufruct dilucidè explanatur. Item quæ alia onera ipſse fructuarius ſsubire debeat; & quæ impenſsa gratiâ fructuum, vel ad perpetuam rei vtilitatem facta dicatur? diſstinctè & meliùs quàm hactenus declaratum.
  • Demum Iacobi Mandelli de Alba diſstinctio in hac materia in conſsil. 363. num. 6. notabiliter adducta, atque explicata per Authorem. p. 209.
  • Cap. LVII. Vſsufructuarius, quando impenſsa magna neceſsſsaria eſst, vtrùm teneatur ante omnia impendere & poſstea repetere à proprietario; an verò à principio antequam impendat, poſsſsit compellere proprietarium, vt ſsibi pecuniam erogandam præſstet, vel quod ipſse pro refectione rei impendat?
  • Deinde ſsi fructuarius velit immodicè impendere, an neceſsſse habeat, vt magnam impenſsam repetere poſsſsit, denunciare domino antequam expendat? Vbi Bartoli, Caſstrenſsis, atque aliorum Antiquorum, Recentiorum etiam traditiones in hac materia dilucidè, & melius quàm hactenus enucleantur.
  • Demùm, de omni impenſsa, atque melioratione ab vſsufructuario facta, breuis & diſstincta reſsolutio traditur. Et vide ſsuprà capit. 33. ex numer. 7. ad numer. 13. pag. 212.
  • Cap. LVIII. Legatorum ſsoluendorum onus, ad hæredem, an ad fructuarium ſspectet? Idem quid de annuis legatis? vbi quæ hucvſsque ſscripta ſsunt ab aliis, congeruntur in vnum; atque in hac materia breuis & diſstincta traditur reſsolutio. pag. 216.
  • Cap. LIX. Vſsufructuarius omnium bonorum ex teſstamento, vel ex alia vltima voluntate, an, & quando teneatur ſsoluere æs alienum à teſstatore relictum? Item an poſsſsit ipſse credita hæreditaria exigere, atque inſstrumenta & alias ſscripturas bonorum & iurium defuncti penes ſse retinere? Vbi quæ hucvſsque in mille locis ſscripta ſsunt, recenſsentur in vnum, atque in propoſsito accurata traditur & diſstincta reſsolutio. p. 217.
  • Cap. LX. Hæres an & quando detrahere poſsſsit Quartam Falcidiam de legato vſsusfructus omnium bonorum? Vbi Borgnini Caualcani praxis & reſsolutio in hac materia probatur, & legibus huius Regni applicatur.
  • Deinde cum aliis defenditur Quartæ Falcidiæ & Trebellianicæ detractionem hodie locum habere, tametſsi iure Regio teſstamentum valeat abſsque hæredis inſstitutione. p. 221.
  • Cap. LXI. Vſsusfructus an & qualiter finiatur morte, & cum proprietate conſsolidetur? Reipublicæ, Ciuitati, Eccleſsiæ, aut Fiſsco relictus, quanto tempore duret? Cùm morietur legatarius, vel ab eodem poſst mortem ſsuam, cur inutiliter legari dicatur? Item an, & quando cenſseatur teſstator ius dumtaxat legaſsſse, quod habebat in re.
  • Demùm, ſsi pro ſse, & hærede, vel hæredibus ſsuis vſsusfructus ipſse relinquatur, an & quare vltra primum legatarij hæredem non extendatur? Et ibidem hæredum mentio quomodo in contractu, teſstamento, & omni alia diſspoſsitione accipienda ſsit? quamplurimæ leges in propoſsito declaratæ; atque elegans & breuis reſsolutio in hac materia traditur. p. 223.
  • Cap. LXII. Proponitur difficultas l. 4. ff. de nouation. & communi interpretatione probata, infertur inde ad quæſstionem, ſsi reſstator legauit vxori vſsumfructum ſsub conditione ſsi caſstè & vidualiter vixerit, & poſst eius mortem Titio: ſsi vxor poſstea ſsecundas contraxerit nuptias, an ſstatim debeatur Titio vſsusfructus?
  • Item etiam, ſsi vxori legetur vſsusfructus, ſsi vidua permanſserit; & ſsi ad ſsecundas nuptias tranſsierit, idem vſsusfructus relinquatur Titio; an vxore ante nuptias ſsecundas defuncta, Titio debeatur vſsusfructus? Vbi quæ hucvſsque ſscripta ſsunt ab aliis, recenſsentur in vnum; & communes Doctorum reſsolutiones magis probantur. pag. 226.
  • p. [xxi]
    Cap. LXIII. Proponitur vulgata, ſsed non rectè explicata difficultas l. final. Cod. de vſsufruct. Quorundam interpretationes damnantur, & vera ratio eiuſsdem textus redditur.
  • Dubitatur deinde vtrùm pater commoditatem dumtaxat, an vſsumfructum habere dicatur ex vſsufructu filio relicto; an etiam fructus ex eodem vſsufructu perceptos, finito eo reſstituere teneatur? Et Cyni ſsententia meliùs quàm hactenus corroborata, ad nonnulla infertur, atque aliorum traditiones in hac materia, nouiter & verè confutantur. p. 228.
  • Cap. LXIV. Pater legitimus adminiſstrator & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filijfamilias; alius etiam vſsufructuarius quicunque vtrùm amittat vſsumfructum per ingreſsſsum Religionis, profeſsſsione ſsequuta? Vbi quæ hucvſsque ſscripta ſsunt ab aliis recenſsentur in vnum: & nonnulla nouiter & melius quàm hactenus ab Authore adnotantur; ac denique Martini Silimani, Cyni, Saliceti, ac aliorum ſsententia contra Recentiores defenditur.
  • Deinde, viuente patre, an & quando filius prætendere poſsſsit ius aliquod in legitima; vel ſsi legitimam recipiat in vita, & poſstmodùm facultates patris augeantur, vtrùm ſsupplementi petendi ius obtineat? pleniſsſsimè, remiſsſsiuè tamen declaratum proponitur. p. 234.
  • Cap. LXV. Vſsusfructus competens patri in bonis aduentitiis filij, vtrum duret filio Religionem profitente? Vbi etiam de proprietate bonorum eiuſsdem filij.
  • Deinde an Monaſsterium habeatur loco filij, vt ſsubſstitutos, aut vocatos in conditione ſsi ſsine liberis, excludat; an etiam excludere debeat Aſscendentes à ſsucceſsſsione deſscendentis Monachi?
  • Denique teſstamentum ante ingreſsſsum Religionis factum, vtrùm ſsequuta profeſsſsione rumpi, aut confirmari debeat? Vbi de intellectu Tridentini ſseſsſs. 25. cap. 16. multiſsq́ue in propoſsito neceſsſsariis, pleniſsſsimè, remiſsſsiuè tamen tractatur. p. 236.
  • Cap. LXVI. Vſsusfructus an & qualiter capitis diminutione amittatur? Vbi iuris antiqui & nouioris ratio diſscutitur; nonnulla nouiter adnotantur, & quæ ad hanc materiam ſspectant, dilucidè & meliùs quàm hactenus declarantur.
  • Item mors ciuilis, & naturalis, quando æquiparari debeant? Et materia leg. 4. Tauri, pleniſsſsimè, remiſsſsiuè tamen tractatur. pag. 238.
  • Cap. LXVII. Vſsusfructus non vtendo qualiter amitteretur olim; hodie etiam noua Imperatorum, atque iuris Regij Partitarum conſstitutione, qualiter amittatur? Vbi lex, corruptionem, Cod. de vſsufruct. §. finitur, verſs. & non vtendo, Inſstit. eod tit. l. ſsi vſsusfructus 28. ff. quib. mod. vſsusfruct. amitt. dilucidè & verè explicantur. Legis 63. Tauri deciſsio nonnullis exornatur remiſsſsiuè: & quæ ad hanc materiam ſspectant, diffusè, ſsed diſstinctè & meliùs quàm hactenus enucleata traduntur. p. 241.
  • Cap. LXVIII. Vſsusfructus vtrùm præſscriptione acquiri poſsſsit aduerſsus dominum proprietatis, ſsi conſstituatur ab eo, qui dominus non eſst? Vbi res iſsta cum breuitate & veritate explicatur: & nonnulla ab Authore adnotantur, ad quæ Neoterici omnes hucvſsque ſscribentes non ſsic animaduertunt.
  • Continuæ etiam, vel quaſsi continuæ, atque diſscontinuæ ſseruitutis materia remiſsſsiuè tractatur, & de præſscriptione earum nonnulla dicuntur. p. 246.
  • Cap. LXIX. Vſsusfructus vtrùm ceſsſsione in iure, ſsiue alienatione vſsufructuarij amittatur, & cum proprietate conſsolidetur? Vbi quæ hucvſsque in toto Mundo ſscripta ſsunt ab aliis, recenſsentur in vnum: Quamplurimorum traditiones in hac materia nouiter & verè confutantur: & res iſsta, accurata, atque abſsoluta reſsolutione explicatur. p. 248.
  • Cap. LXX. Vſsusfructus vtrùm obligari, pignoríve, aut hypothecæ dari poſsſsit? Item in ſseruitutibus realibus, vrbanis & ruſsticis, an idem, diuerſsùmve ius conſstitutum fuerit? Vbi lex, ijs qui 11. §. vſsusfructus, & §. iura prædiorum; & lex ſsed an viæ 12. ff. de pignorib. explicantur: Quæ huc vſsque ſscripta ſsunt ab aliis, proferuntur; Et materia hæc dilucide, & accuratè magis quàm hactenus enucleatur. pag. 253.
  • Cap. LXXI. Vſsusfructus, ac alia ſseruitus quæcunque, quomodo confundatur; ſsiue qualiter dominij acquiſsitione amittatur? Vbi nonnulla iura quæ in propoſsito ſsunt; optimè & verè enucleantur; & materia hæc breuiter, diſstinctè tamen, & dilucidè declaratur. p. 257.
  • Cap. LXXII. Vſsusfructus an, & qualiter rei mutatione extinguatur? Vbi agitur de ratione diuerſsitatis inter ſseruitutes perſsonales, & reales.
  • Lex, ſseruitutes 9. §. ſsi ſsublatum, ff. de ſseruitutib. vrban. l. repeti, §. rei mutatione, l. 8. ff. quib. mod. vſsusfr. amitt. l. 41. §. vniuerſsorum, l. ſsi cui inſsulæ 53. ff. de vſsu|
    p. [xxii]
    fruct l. domo 21. ff. de pignorat. act.     cum aliis ſsimilibus ſsingulariter enucleantur; & materia hæc accuratè omninò declaratur.
  • Demùm agitur, vtrùm pretium rei, quæ poſst mortem teſstatoris fuit reempta vigore pacti tempore venditionis celebratæ initi, ad vſsufructuarium pertinere debeat? Et Ioannis Cephali, & Petri Surdi conſsilia ſsingularia in propoſsito nouiter expenduntur. pag. 259.
  • Cap. LXXIII. Vſsufructu finito, vtrum proprietarius ſstare debeat colono vſsufructuarij? Item fructuarius ipſse an proprietarij locationi ſstare teneatur? Vbi lex, ſsi pendentes, §. ſsi qua ſseruitus, l. arbores §. 1. ff. de vſsufruct. l. cum antiquitas, Cod. eod. tit. l. ſsi quis domum, §. 1. ff. locati, dilucidè & verè explanantur: quorundam traditiones in propoſsito nouiter & concludenter confutantur: & materia hæc accuratè, & melius quàm hactenus declaratur. p. 262.
  • Cap. LXXIV. Vſsufructuarius ſsi velit locare bona in quibus vſsumfructum obtinet, vtrùm proprietarius locationem petens & conducere volens, præferendus ſsit aliis?
  • Item quid è contra, ſsi proprietarius velit proprietatem alienare, an debeat præferri vſsufructuarius? Vbi Borgnini Caualcani, Vincentij Carocij, ac aliorum traditiones in propoſsito nouiter & verè carpuntur.
  • In venditione vſsusfructus, aut proprietatis, an & quando ratione communionis, vel ſsanguinis, retractus locum habeat, breuiter & diſstinctè tractatur, & huius materiæ accurata & dilucida reſsolutio traditur. p. 265.
  • Cap. LXXV. Vſsufructu finito, an, & qualiter nudæ proprietatis dominus incipiat plenam in re habere poteſstatem? Vbi explicatur text, in §. finitur, ad fin. Inſstitut. de vſsufruct. Proprietatem diſstingui per plenam, & nudam, probatur. Dominium vtrum ſsit idem quod proprietas; & vnicum tantum, vel duplex, directum & vtile? accuratè & diſstinctè tractatur. Ac demum aliorum ſsententiis congeſstis in vnum, & confutatis, res iſsta meliùs quàm hactenus declaratur. p. 269.
  • Cap. LXXVI. Vſsusfructus conſsolidatus cum proprietate, vtrùm ex cauſsa oneroſsa, an ex cauſsa lucratiua obuenire dicatur, ſsi originalis titulus proprietatis fuit oneroſsus? Vbi Cumani interpretatione improbata, quorundam iurium vera ratio redditur.
  • Demum inquiritur, an vſsusfructus nudæ proprietati mariti conſstante matrimonio conſsolidatus, cum vxore debeat inter alia lucra communicari. p 274.
  • Cap. LXXVII. Vſsufructuarius an & quando fructus pendentes, aut caſsualiter cadentes, vel ab alio perceptos, ſsuis hæredibus relinquat?
  • Item, quid de penſsione debita ex fundis, ſsiue prædiis locatis, aut ea quæ pro domo, vel apotheca locata debetur?
  • Quid item de marito & vxore, quoad diuiſsionem fructuum illius anni, in quo dirimitur matrimonium?
  • Denique & in Capellis, fructus pendentes qualiter diuidantur? Vbi quamplurima iura ſsingulariter in propoſsito enucleantur, nonnulli caſsus diſstinguuntur; & materia hæc accuratè & dilucidè magis quàm hactenus declaratur. p. 276.
  • Cap. LXXVIII. Vſsufructuario omnium bonorum, vel alicuius partis, defuncto, vtrùm hæres eius prætendere poſsſsit partem in cenſsu ad Bullam Pij V. conſstitutos; cuius ſsolutionis dies nondum venit? Vbi Lancelloti Gall. conſsilium 90. per tot. in terminis adducitur; & eiuſsdem reſsolutiones probantur. p. 280.
  • Cap. LXXIX. Beneficiarius, velis, cui debetur penſsio ex redditibus Eccleſsiaſsticis, ſsi pendentibus fructibus decedat, qualiter ſsructuum diuiſsio fieri debeat; ſsiue in prædictis vtrùm inducenda ſsit diſstinctio l. defuncta 65. ff. de vſsuf. Vbi quæ huc vſsque ſscripta ſsunt ab aliis, breuiter recenſsentur, nonnulla nouiter & verè adnotata per Authorem in medium proferuntur, & prædictorum vera reſsolutio traditur. pag. 281.
  • Cap. LXXX. Fructus bonorum Maioratus pendentes, vtrùm ſsequenti ſsucceſsſsori à die delatæ ſsucceſsſsionis præſstandi ſsint; ſsicut proprietario, mortuo vſsufructuario, præſstantur; an inter illum & hæredes vltimi poſsſseſsſsoris pro rata diuidi debeant? Vbi contrariæ ſsententiæ adducuntur, & Didaci de Couarr. Ludouici Molinæ, ac aliorum ſsententia nouiter defenſsa; nouiter etiam atque eleganter his reſspondetur, quæ nouiſsſsimè omnium Petrus de Barboſsa, & Martinus Monter-à-Cueua adnotarunt in contrarium. p. 283.
  • Cap. Vlt. Continet 260. Aſsſsertiones, quarum quælibet ancipitis & grauis alicuius quæſstionis reſsolutionem complectitur.
  • Has olim Author Salmanticæ, tenera ætate, tertio & quinto ſstudiorum anno publicè diſsputandas proponens, ſsumma omnium admiratione & approbatione defendit: longa poſstmodùm meditatione ad examen reuocauit; & cùm omnes ferè Authores in propoſsito hactenus ſscribentes ad præſsens perlegiſsſset, ex ipſsis facilè poſsſset quàmplures libros ſscribere, ſsciens tamen |
    p. [xxiii]
    conſsultóque prætermiſsit; quippe qui velit quamplurima ab ipſso luculentiùs forſsan quàm adhuc elaborata præterire, dum quæ alij tradiderunt, effugiat, ſsat illi erit in hac parte, ſsi ex inuolutis & contrariis iuris ambagibus, veriores ſsententias maturiùs nunc perpenſsas in medium proferat; & alibi diſsputanda reſseruet, quæ vel ab aliis ſscripta non ſsunt, vel diffusè & indiſstinctè traduntur. Et vide ad finem, vbi ponitur Tabula materiarum quæ in hiſsce aſsſsertionibus explicantur, & quarum veriores reſsolutiones traduntur. pagina 286.

p. [xiv]
Loading...
| |