Castillo Sotomayor, Opera omnia, sive quotidianarum controversiarum iuris (2022 [1658]), vol. 1 append. corr., in: The School of Salamanca. A Digital Collection of Sources <https://id.salamanca.school/texts/W0037:vol1.backmatter.1>
*gnificatione, proprietate, & virtute verbi
Vſsuſsfructus agerem, ad nonnullos Authores lectorem remiſsi: Eſst etiam videndus vltra relatos ibi, Petrus Ricciardus
ad rubricam, Inſstit. de vſsufructu num. 62. & 63. & n. 10.
Vbi agit vnde Vſsusfructus denominetur, & an ſsit nomen
æquiuocum, & generale; & probat, quòd ſseptem modis
capiatur.
Cap. 1. per totum, de vſsufructu formali, & cauſsali
*
egimus, & communem Doctorum ſsententiam, quòd ſsit
vſsusfructus formalis, & cauſsalis, defendimus, & meliùs, quàm hactenus comprobauimus. Eandem etiam
opinionem tuetur, & dicit veriſsſsimam Petrus Ricciardus
ad rubricam, Inſstitut. de vſsufructu, ex num. 64. vſsque ad
num. 70. vbi plenè loquitur ad propoſsitum, non tamen
ita plenè vt nos loquuti ſsumus, nulla etiam dicit ex his,
quæ pro communi, & contra Recentiores adnotauimus,
vt ibi videri poterit.
Cap. 2. ex num. 2. vſsque ad num. 7. defendi, vſsumfru
*ctum omnem iuris eſsſse, ſsiue à iure inſstitutum: Poſstmodùm inueni, quòd id admittit Bartolus in l. ſsi is qui pro
emptore, num. 31. ff. de vſsucapionibus, vbi docuit, quòd
vſsusfructus iuris eſst, & à iure ciuili inuentus: & ſsequitur
Matiencus in l. 8. tit. 7. gloſsſs. 1. num. 14. lib. 5. nouæ recopilationis. Qui de vſsufructu facti non loquitur, nec aliquid dicit ex his, quæ à nobis adnotata fuerunt.
Cap. 2. ex num. 75. tractaui, vtrùm legatum vſsusfru
*ctus ſsimpliciter factum vxori nomine appellatiuo, debeatur ſsecundæ vxori; & contrarias Baldi, Alexandríque
ſsententias retuli eo loco: tandem Pauli de Montepico,
Menochij, ac aliorum ſsententiam probaui, quam ante
ipſsos diſstinguendo tenuit Felinus in cap. innouamus, n. 11.
de treug. & pace, vbi fœdere diſstinctionis repugnantes
opiniones conciliat, & inquit, quòd teſstator habuit vxorem tempore facti teſstamenti, legatum cenſsetur præſsenti vxori relictum, & de ſsecunda, aut futura vxore non
cogitatum; ſsed tantùm de prima. Ratio eſst, quia teſstator potuit moueri ex affectione ſsingulari, vel propter
merita, l. cùm rem alienam, C. de legatis, l. nec adiecit,
ff. pro ſsocio: & in hoc caſsu Baldus loquitur, & intelligitur vt generaliter procedat: Siverò teſstator non habuit
vxorem tempore facti teſstamenti, legatum vxori relictum, non ſsolùm primæ, ſsed etiam poſsteriori relictum
viderur, nam ceſsſsat illa coniectura ſsingularis affectionis,
vel meritorum, & legatum intelligitur relictum ex ſsola
maritali affectione, quæquidem maritalis affectio generaliter in quacunque vxore locum habet, vt latiùs explicat Paulus de Montepico vbi ſsuprà, & eſsſse communem diſstinctionem profitetur Petrus Andora lib. 10. communiwn opinionum, verbo, legatum, verſs. ſsi teſstator. Ioannes Petrus Molignati de appellatiua vtriuſsque iuris intenſsione, verbo, vxori, per totum. Mantica de coniecturis
vltim. voluntat. lib. 8. tit. 15. fol 357. vbi num. 3.ſsuperiori
diſstinctione recepta conſstituit in propoſsito generaliter
ex coniectura voluntatis, cuilibet vxori legatum cenſseri
debere relictum. verùm coniecturam voluntatis in contrarium trahere, quando teſstator ex ſsingulari affectione
præſsentis vxoris, vel meritis adductus fuit, videri poteſst
Menochius etiam vltra locum relatum vbi ſsuprà, in conſsil. 97. num. 80. & 81. lib. 1. & in conſs. 106. num. 69. lib. 2.
& præſsump. lib. 4. præſsump. 122. per totam, vbi plures caſsus diſstinguit, & agit de legato facto vxori ſsimpliciter à
marito, vel ab alio vxori alicuius: vide etiam Coſstam
in cap. ſsi pater, de teſstamentis, in 6. prima part. verbo, legauit, num. 6. & 10. Barboſsam in l. diuortio, §. quod in
anno, num. 10. & 14. ff. ſsoluto matrimonio Angelum Matheacium de legatis & fideicommiſsſsis, lib. 2. cap. 33. n. 7.
& quatuor ſseqq. fol. mihi. 100. vbi nouiſsſsime diſsputat pro
vtraque parte præſsentem quæſstionem, nec diſstinctionem Felini probat; inclinat potiùs in eam partem, vt ſsecunda: vxori etiam legatum debeatur; dicit tamen
conſsultius eſsſse & æquius, mentem teſstatoris ex variis
coniecturis ſstudiosè elicere.
Cap. 5. num. 20. diximus fructuarium iure ſsuo vti &
*
ocupans legatum propria authoritate perdat ius ſsuum,
retuli quamplurimos id tractantes: vltra relatos ibi, vide
Flaminium de Rubeis in conſs. 48. ex num. 12. cum multis
ſsequentibus.
Cap. 14. per totum, actum eſst vtrùm teſstator remitte
*re poſsſsit cautionem de vtendo & fruendo arbitrio boni
viri, & inuentarij confectionem: adde quod hanc quæſstionem pro vtraque parte plenè diſsputat Petrus Ricciardus ad principium, Inſstit. de vſsufructu, ex num. 183.
vſsque ad num. 198. & num. 199. remanet cum Communi, quam defendimus, quòd non poſsſsit prædicta cautio
remitti; quòd verò poſsſsit hæres, ibidem reſsoluit n. 197.ſsed eo loco nulla tangit ex his, quæ à nobis adnotata
ſsunt vltra alios, nec veram reddit differentiæ rationem.
*
ſsuos ante cautionem præſstitam tam in vſsufructu proprio, quàm in improprio; tractat etiam latiſsſsimè Petrus
Ricciardus ad principium, Inſstit. de vſsufructu, ex n. 145.
vſsque ad numer. 171. vbi in omnibus conuenit cum his,
quæ reſsoluimus, & argumentis contrariæ partis plenè
ſsatisfacit; multa tamen omittit quæ animaduerſsione digna ſsunt, & à nobis adnotata fuêre, vt ibi videri poterit.
Dict capite 16. actum eſst, vtrùm cautio in vſsufructu
*
præſstanda de ſsubſstantia vſsusfructûs eſsſse dicatur: quam
quæſstionem latiſsſsimè etiam diſsputauit Petrus Ricciardus ad principium Inſstit de vſsufructu; & quòd non ſsit
de ſsubſstantia in vſsufructu proprio cum Communi defendit, & latè ampliat, & limitat, & argumentis contrariæ partis ſsatisfacit ex num. 137. Vſsque ad num. 155.
in vſsufructu verò improprio, quòd cautio omninò ſsit
de ſsubſstantia, reſsoluit ibidem num. 160.ſsed pro vtraque parte diſsputat ex num. 155. vſsque ad num. 164. itavt
diſsputationis gratiâ ex dictis ibi, vtraque opinio problematicè defendi poſsſsit: Sed in puncto iuris, & rei veritate reſsolutioni à nobis traditæ omninò adhærendum
exiſstimamus, quæ ex dictis ibi veriſsſsima cuique videbitur.
*
tractatur, quomodo, & qualiter cauere debeat vſsufructuarius in omni vſsufructu, aut reſspectu diuerſsæ rei
fructuariæ cuiuſsque? in qua quæſstione breuiter nimis
ſscripſsit Petrus Ricciardus ad §. conſstituitur, Inſstitut. de
vſsufructu, num. 21. & 23. verſs. Tertiò colligitur; nec ibi
dicta vera ſsunt indiſstinctè, aut ſsaltem maiori indigent
declaratione, vt ex dictis eo loco colligitur.
Cap. 18. per totum, actum, an vſsufructuarius admitti
*
debeat ad iuratoriam cautionem, ſsi aliter cauere non
poſsſsit: hanc quæſstionem diſsputat latè, ſsed prolixè Petrus Ricciardus ad principium, Inſstitut. de vſsufructu, ex
num. 171. vſsque ad num. 183. & num. 178. rectè dicit de
rigore iuris veriorem opinionem eſsſse contra Communem, quòd fructuarius fideiuſsſsorem non inueniẽsinueniens priuetur commodo vſsusfructus: quod aliis comprobauimus,
quæ ipſse prætermittit: ſsed de æquitate num. 179. firmauit tenendam communem opinionem, quòd fructuarius non reperiens fideiuſsſsorem propter inopiam, admittatur ad commodum vſsusfructûs, præſstitâ iuratoriâ
cautione intelligendo, vt latiùs limitat, & declarat numeris ſseqq. Sed in hac re nouam, veram tamen, atque ex
mente communi procedentem reſsolutionem tradidi
ſsuprà, dict. cap. 18.
*
procurator in rem ſsuam, idque tractauit Ricciardus ad
principium, Inſstitut. de vſsufructu, in finalibus verbis: vbi
cum Caualcano diſstinguendum putat inter ea, quæ reſspiciunt vſsumfructum tantùm, aut proprietatem; quam
diſstinctionem merito impugnaui, ſsiue aliter & meliùs
explicaui, vt ibi vidiſsti.
Cap. 32. num. 18. contra Iaſsonem, & alios probaui
*
cum Bartolo, in vſsufructu, & aliis iuribus incorporalibus cadere propriè dominium. Adde vltra relatos ibi,
idem tenuiſsſse Cuiacium recitat. ſsolemnium in lib. digeſstorum, ad l. interd. 21. in fine, ff. de acquirenda poſsſseſsſsione. Vbi fecit dominium triplex: dominium Proprietatis, dominium vſsusfructus, dominium Poſsſseſsſsionis.
Proprietatis dominium, inquit, l ſsi tibi, ff. quibus modis
vſsusfructus amittatur. Vſsusfructus dominium, l. qui
vſsumfructum, ff. ſsi vſsusfructus petatur. Dominium Poſsſseſsſsionis, l. 2. C. de bonis maternis.
*
vti domo, vt dicatur vti arbitrio boni viri: adde vltra relatos ibi, Vincentium Carocium de locato & conducto, 3.
gradu perſsonarum, quæſst. 15. per totam, fol. 81. vbi late
agit, qualiter, aut quibus modis debeat vti vſsufructuarius, cùm domus vſsumfructum obtinet, & quibus perſsonis, atque ad quos vſsus locare poſsſsit.
*
in re fructuaria tempore, quo cedit dies vſsusfructûs, ad
fructuarium pertinere, per textum, in l. ſsi pendentes, 34.
ff. de vſsufructu: adde Petrum Coftalium in eadem l. vbi
intelligit eam in hunc modum: Fructus, quos teſstator
pendentes reliquerit, pertinere ad vſsufructuarium, vtin
eis ſsimul cum re ius vſsusfructûs habeat, ſsed tamen vſsumfructum augebunt, & debebútdebebunt reſstitui cum re ipſsa,
l. vxori, ff. de vſsufruct. legato, cùm & ipſsi pars rei ſsint, l.
fructus pendentes, ff. de rei vendicat. Quod; cùm vſusfructꝰvsusfructus
omnium bonorum relictus eſst, alij dixerunt, vt ibidem
vidimus. Sed in vſsufructu rei particularis ſsolus prædictus Author ſsic annotauit in terminis; idcircò ſsi caſsus
occurrat, cogitandum erit, an Vlpian. in eo textu forſsitam aliter ſsenſserit, dum dicit: Nam ſstantes fructus ad
fructuarium pertinent; quaſsi velit indiſstinctè commodo
fructuarij pendentes fructus cedi debere, ſsic vt ſsequentium annorum fructus cedent: quod ita intellexiſsſse
videntur Authores nonnulli, quos ibi retulimus: & in
præſsenti Rebuffus ad l. 235. ff. de verborum ſsignificatione, verſs. ſseptimò ferre, fol. mihi, 1024.
Cap. 59. num. 29. dictum fuit, quòd inſstrumenta, &
*
aliæ ſscripturæ iurium, actionum, & bonorum teſstatoris
apud hæredes debent remanere, & non eſsſse penes vſsufructuarium, & ibi retulimus Pedrocham ſsic reſsoluentè:
idem etiam reſsoluit Vincentius de Franchis deciſsione 386. part. 2. Vbi dicit, quòd orta quæſstione inter
hæredem, & vſsufructuarium omnium bonorum, penes
quem ex eis deberent remanere ſscripturæ hæreditariæ,
& auditis vtriuſsque allegationibus tandem iudicatum
fuit, quòd eas deberet hæres conseruare, qui dominus
eſst, & tenetur pro defenſsione vſsusfructus eas ad inſstantiam vſsufructuarij exhibere, vt ibi probauit.
Cap. 60. actum eſst, an de legato vſsusfructûs omnium
*
alienatione vſsumfructum non amitti indiſstinctè: adde
Marcum Antonium Peregrinum nouissimè in conſs. 97.
num. 19. lib. 1. Vbi diſstinguit vſsusfructus alienatione tunc
reconſsolidationem fieri cum proprietate, cùm formalis
vſsusfructus alienatur, ſsecus ſsi cauſsalis: in quo decipitur
ex his, quæ latè annotauimus; nam ſsicut cauſsalis vſsusfructus alienatione, id eſst, re ipſsa alienata, reconſsolidatio non fit, ſsic nec formalis alienatione, cùm impunè
formalis etiam diſstrahi poſsſsit.
Cap. 71. per totum, actum eſst, qualiter vſsusfructus,
*
dominium vnicum ſsit, idque directum, an duplex &
vtile, & directum: adde vltra relatos ibi, D. Felicianum
de Solis latè tractantem in proœmio de cenſsibus, ex nu. 11.
& 12. vſsque ad num. 17.
*bio cenſsetur legare, ius dumtaxat, quod habet, etſsi tale
ius morte ipſsius ſsit periturum, & ſsic etiam ſsi legatum
ſsit inutile: de quo vltra ea, quæ ibidem dixi, commendo Hyppolitum Riminald. in conſsil. 241. ex num. 23. vſsque ad num. 35. lib. 3. vbi nonnullas leges in propoſsito
declarat, atque eleganter prædicta diſsſsoluit, vt ibi videri
poterit meliùs forſsan quàm alibi: & in effectu conciliatio, quam adducit, concordat cum his, quæ diximus
contra Pichardum.
Cap. 74. ex num. 44. ad propoſsitum eorum, quæ ibi
*
dicuntur, vide Surdum conſsil. 205. lib. 2. vbi an colonus
in venditione fructuum cogatur præferre dominum, an
vaſsallus, ex num. 13. an emphyteuſsim generatione finitam concedere non teneatur dominus de nouo, ſsi velit
pro ſse retinere.
Castillo Sotomayor, Opera omnia, sive quotidianarum controversiarum iuris (2022 [1658]), vol. 1 append. ind. 1, in: The School of Salamanca. A Digital Collection of Sources <https://id.salamanca.school/texts/W0037:vol1.backmatter.2>
L. ius publicum, ff. de pactis: & eius materia, num. 32.
pag. 28.
L. 3. §. ſsed vtrum, ff. de minoribus, num. 31. pag. 42.
L. quamuis, ff. de iure dotium, num. 34. p. ead.
L. cum in fundo, ff. de iure dotium num. 37. p. ead.
L. ſsciendum, §. ſsi fundus, ff. qui ſsatiſsdare cogantur, n. 48.
& 49. pag. 43.
L. 1. ff. ſsi vſsusfructus petatur, num. 14. pag. 53.
L. 3 ff. de vſsufructu, cum §. l. Inſstitut. eodem tit. num. 3.
& num. 13. Pag. 62.
L. ſsi ab hærede, ff. ſsi vſsusfructus petatur. n. 21. p. 63.
L. Papinianus, 18, ff. de ſseruitutibus. num. 23. & quinque
ſsequentibus.
L. via, 5 ff. de ſseruitutibus. num. 25. pag. 69.
L. 4. ff. de vſsufructu, cap. 11. per tot. pag. 70.
L. 4. ff. de ſseruitutibus. cap. 11. per tot. pag. 70.
L. 3. §. dare, ff. de vſsufructu, l. quoties, l. 2. ff. de ſseruitutibus, l. 1. §. finali, ff. de ſseruitutibus ruſsticor. l. ſsi ego,
§. 1. ff. de publiciana in rem actione, quæ ad idem pertinent. cap. 12. per tot. p 73. & ſseqq.
L. qui vſsumfructum, 43. §. finali, cum l. quæſsitum, ſstatim
ſsequenti, ff. de vſsufructu. num. 10. & num. 15. & 16.
pag. 78.
L. ſsi tibi, ff. de vſsufructu earum rerum quæ vſsu conſsumuntur. num. 16. & 22. pag. 89. & 90.
L. in omnibus, 41. ff. de iudiciis, & eius materia, n. 11.
pag. 95.
L. 1, in verſsicul. finali, cum 11. ſseqq. ff. vſsufructuarius
quemadmodum caueat. cap. 20. per tot. pag 97.
L. 1. §. habet autem, ff. vſsufructuarius quemadmodum
caueat. num. 12. pag. 100.
L. ſsed & ſsi quid, §. & generaliter, ff. de vſsufructu. ibid.
L. item ſsi fundi, §. ſseminarios, ff. de vſsufructu, num. 14.
& tribus ſsequentibus. pag. 103.
L. ex ſsylua, 11. ff. de vſsufructu, num. 36 & 38. p. 110.
L. ſsed ſsi grandes, 12. ff. de vſsufructu. num. 37. p. ead.
L. vetus, l. vel inutilium, & l. quid ergo, ff. de vſsufructu
c. 27. per tot. pag. 113.
L. ſsi alij vſsus, 42. ff. de vſsufructu. num. 13. p. 116.
L. per ſseruum, 14. §. 1. & verſsic. denique, l. ſsed ſsi de fructu, 15. ff. de vſsu & habitatione, & l. huic ſstipulationi,
ff. vſsufructuarius quemadmodum caueat. num. 14.
& 15. pag. 116. & 117.
L. ſsi quis ita, 24. l. defuncta 65. §. Sempronio, ff. de vſsufructu, cap. 29. per tot. pag. 119. & ſseqq.
L. ſsi habitatio, 10. §. l. ff. de vſsu & habitatione. num. 19,
pag. 123.
L. vltima, ff. de vſsufructu earum rerum quæ vſsu conſsumuntur. num. 20. pag. 124.
L. Proculus, 19. ff. de vſsufruct. latiſsſsimè num. 25. & ſseqq.
pag. ead.
L. plenum, §. ſsed & ſsi pecoris, ff. de vſsu & habitatione
num. 47. pag. 127.
L. vſsus pars, 20. ff. de vſsu & habitatione, num. 14. & 19.
pag. 130. & 131.
L. viæ, itineris, 17. ff. de ſseruitutibus, ex num. 5. & n. 12.
& 18. pag. 130. & 131
L. hæredes, 26. §. in illa, ff. familiæ erciſscundæ. num. 7.
pag. 130.
L. 4. ff. de vſsufructu, cum l. rectè dicimus, ff. de verborum
ſsignificatone, cap. 32. à principio vſsque ad num. 16.
pag. 132. & 133.
L. qui vſsumfructum, 3. In fine, ff. ſsi vſsusfructus petatur.
Ex num. 16. cum ſseqq. pag. 133
L. vſsufructu, 7. §. hac ratione, cum duabus legibus ſsequentibus, ff. de vſsufructu, l. æquiſsſsimum, 17. § fructuarius, cum cæteris §§. illius legis, 1. ſsed & ſsi quid
19. l. vſsufructuarius nouum, 51. ff. eodem titul. cap. 33.
à principio. pag. 135.
L. ſsed & ſsi quid inædificauerit, 19. ff. de vſsufructu, n. 10.
11. & 12. pag. ead.
L. æquiſsſsimum, 17. § proinde, Verſsiculo, etſsi fortè in
in hoc, ff. de vſsufructu, ex num. 23. vſsque in finem capitis. pag. 137. & ſseqq.
L. vſsufructuarius, 68, ff. de vſsufruct. ex num. 13. vſsque ad
num. 23. pag 136. & 137.
L. ſsed & ſsi quid, 19. §. ſsed nec ſseruitutem, & §. proprietatis, cum l. ſseq. ff. de vſsufructu, latè, & meliùs
quàm hactenus, cap. 35. per tot. p. 141. & ſseqq.
L. vſsufructu legato, 7. l. item ſsi fundi, 10. ff. de vſsufructu. ex num. 11. cum ſseqq. pag. 145.
L. item ſsi fundi, verſsic, huic vicinus tractatus eſst, ff. de
vſsufructu. num. 24. pag 153.
L. ſsi pendentes, 34. ff. de vſsufructu, num. 15. 16. & 17.
pag. 167.
L. de funda, 65. §. vltimo, ff. de vſsufructu, cap. 43. à principio vſsque ad num. 11. pag. 168.
L. ſsi habitatio, 10. §. vtrùm, ff. de vſsu & habitione, n. 10.
pag. ead.
L. quoties, 41. §. vniuerſsorum, ff. de vſsufructu, num. 10.
pag. 170.
L. 4. §. ſsi viam, ff. de vſsucapionibus. numer. 14. & 15.
pag. 73.
L. ſstipulationes non diuiduntur, in versic. Celſsus. ff. de
verbor. obligat. num. 14. pag. 77.
L. ſsi ſseruum, §. finali, ff. de verbor. oblig. num. 18. p. 78.
L. in teſstamentis, ff. de regulis iuris, ex num. 42. p. 127.
L. 2. §. item ſsi in facto, & l. in executione, 85. §. ſsi quod
ſstipulatus, ff. de verb. oblig. num. 7. p. 130.
L. 5. §. vltimo, & Lin executione, 85. §. item ſsi ita, ff. de
verb. obligat. num. 11. p ead.
L. ſsi cùm duorum, 32. ff. de ſstipulatione feruorum, n. 22.
& 23. p. 131.
L. ſsi vſsusfructus debitorem, 4. ff. de nouationibus, num. 1.
cum ſseq. p. 227.
L. cognitionum, §. conſsumitur, ff. de variis & extraordinariis cognit. num. 9. p. 239.
L. ſsi fructuarium, 7. ff. de manumiſsſsis teſstamento. n. 11.
pag. 258.
L. ſsi procurator, 14. ff. de acquirendo rerum dominio,
num 40. p. 274.
Ex Codice.
LEx vltima, §. neceſsſsitate, C. de bonis quæ liberis.
num. 15. p. 27.
L. 4. C. de bonisquæ liberis, num. 48. pag. 29.
L in rebus, C. de iure dotium. num. 25. & 28. p. 41.
L. ſsi prædium, C. de iure doti um. num. 21. p. 40.
L. doce ancillam, C. de rei vendicatione. num. 22. & n. 26.
p. eadem.
L. vltima, §. ſsed quia, C. communia de legatis, num. 4.
pag. 45.
L. non eſst; dubium, C. de legatis, cum ſsua materia, ex
num. 18. vſsque ad num. 28. p. 49.
L. cùm rem alienam, cum ſsua materia, C. de legatis n. 30.
pag. 65.
L. 1. C. de vſsufructu. num. 31. per totum. p. 83.
L. penultima, C. vt in poſsſseſsſsionem legatorum. num. 30.
pag. 82.
L. vltima, C. de pactis conuentis. num. 15. 18. & 19.
pag 96.
L. vltima, §. ſsin autem, C. de bonis quæ: liberis, num.
finali. P. 112.
L. cum antiquitas, C. de vſsufructu, ex num. 23. vſsque
ad num. 30. pag. 117.
L. 2. C. de vſsufructu. num. 8. 9. 10. & 11. p. 139.
Authent. præterea, C. vnde vir & vxor. ex n. 23. p. 174.
Authent. dos data, C. de donat. ante nuptias, num. 11.
& 12. pag. 177.
L. vltima, C. de rebus alienis non alienandis, num. 1. &
tribus ſsequentibus. pag. 201.
L. eum ad quem, C. de vſsufructu. cap. 56. & 57. p. 210.
& ſsequentibus.
L. vltima, §. fin autem legata, C. de bonis quæ liberis.
ex num. 10. cum ſseqq. p. 217.
L. antiquitas, C. de vſsufructu. ex num. 25. vſsque in finem capitis, p. 226.
L. vxor patrui, C. de legatis, num. 16. & duobus ſsequent.
pag. 225.
L. vltima, C. de vſsufructu. cap. 63. per totum. p. 229.
L. vltima, in fine, C. de impuberum, & aliis ſsubſstitutionibus. num. 9. & 10. pag. 230.
L. cùm oportet, C. de bonis quæ liberis. num. 2. & n. 26.
pag. 229. & 236.
L. corruptionem, C. de vſsufructu. n. 20. & ſseqq. p. 240.
& cap. 67. per totum. p. 242.
L. vltima, in verſsic. finali, C. de præſscriptione longi
temporis. ex num. 2. p. 246.
L. vſsufructu, 9. C. de vſsufructu. num. 16. p. 251.
L. cùm antiquitas, C. de vſsufructu meliùs quàm hactenus explicata, ex num. 21. p. 265.
L. proprietatis, C. de probationibus. num. 39. p. 275.
Ex tribus libris poſsterioribus Codicis.
LEx, Congruit, C. de locatione prædiorum ciuilium,
lib. 11. num. 46. p. 269.
L. poſsſsessores, C. de fundis patrimonialibus lib. 11. n. 28.
pag. 273.
Ex Inſstitutionibus.
§. finali, Inſstitut. de ſseruitutibus ruſsticorum prædiorum
& vrbanorum. num. 10. & vide num. 17. p. 67. & 68.
Castillo Sotomayor, Opera omnia, sive quotidianarum controversiarum iuris (2022 [1658]), vol. 1 append. ind. 2, in: The School of Salamanca. A Digital Collection of Sources <https://id.salamanca.school/texts/W0037:vol1.backmatter.3>
INDEX
COPIOSISSIMVS ET LOCVPLETISSIMVS
Materiarum, Quæſstionum, ac omnium, quæ in hoc Libro primo continentur, ſscriptus ſserie alphabetica, & numerorum, ratione
fideliter ſsubducta, diligenter ordinatus.
A
Abuti
ABvti propiciè dicitur, multum, & plus quàm
ferre poteſst natura rei, vti, num. 2. pag. 199.
Achillis Pedrochæ. opinio circa vſsumfructum
rerum quæ viti conſsumuntur, nouè, & verè confutata
per Authorem, num. 33. p. 91.
Accuſsare.
Accuſsandi ius gradatim concedi videtur, ratione maioris amoris, & doloris, num. 14. p. 162.
Accuſsatio, ſsiue tranſsactio ſsuper morte mariti defuncti
per vxorem fada, non perimit ius, nec accuſsationem
filiorum, num. 19. p. 163.
Pace, ſsiue tranſsactione facta ab his, quibus primo loco
ius accuſsandi competit, omnibus aliis præcluditur
facultas accuſsandi, qui ratione coniunctionis accuſsare poterant, num. 20. p. ead.
Si plures ſsint in vno, & eodem gradu, quibus principaliter competit ius accuſsandi, omnes ſsimul admittendi
ſsunt ad accuſsandum, omnèſsque ſsimul remittere debent, num. 21. p. ead.
Actio.
Actio iniuriarum datur contra impedientem dominum
vti re ſsua, num. 55. p. 6.
Actio realis, & perſsonalis (quæ contrariæ ſsunt) quare
pro eadem re legata competant, remiſsſsiuè, num. 11.
pag. 49.
Actio hypothecaria non competit pro re teſstatoris legata, quamuis competat aduersùs alias res teſstatoris,
quæ ad hæredem peruenerunt, num. 14. pag. eadem
Actiones tres pro legatis competentes, adita hæreditate,
non prius naſscuntur, num. 15. pag. ead.
Actiones confeſsſsoria, & negatoria in rem ſsunt, & dantur pro ſseruitutibus, & iuribus incorporalibus, num. 1.
pag. 52.
Actio negatoria, & confeſsſsoria quomodo differant, numero 2. & num. 3. pag. ead.
Actiones confeſsſsoria, & negatoria pro ſseruitute competunt, & pro omni iure incorporali, num. 4. p. ead.
Actus ſsemper regulatur à fine in quem dirigitur, num 9.
pag. 228.
Regulariter etiam à ſsua cauſsa num. 10. pag. ead.
Actio perſsonalis non datur contra ſsingularem ſsucceſsſsorem, ſsed ſsolùm contra debitorem, vel qui eius perſsonam repræſsentat, num. 8. pag. 217.
Actionem pro vſsufructu competentem tolli hodie noua Imperatorum conſstitutione, decem annis inter
præſsentes, & viginti inter abſsentes, vt de vſsufructu
ipſso dicitur, num. 7. pag. 242.
Actionem perſsonalem pro vſsufructu conſstituendo competentem non finiri decem, vel viginti annorum ſspatio, ſsed durare triginta annorum ſspatio, ex ſsententia
quorundam, num. 15. pag. 244.
Quæ improbatur per Authorem, & communis ſsententia defenditur, num. 16. ibid.
Actio pro vſsufructu conſstituendo competens, quare finiatur ſspatio decem, vel viginti annorum contra naturam perſsonalium actionum, quæ durant ſspatio triginta annorum num. 17. ibid.
Actio perſsonalis pro vſsufructu competens, quanto tempore durare debeat de iure huius Regni ex deciſsione
l. 63. Tauri, quâ omnis perſsonalis actio viginti annorum ſspatio finitur: vbi eiuſsdem legis materia multis exornatur, atque explicatur remiſsſsiuè n. 18. ibid.
Aduentitia bona.
Aduentitia bona filiifamilias: vide plenè cap. 3. per totum, pag. 26. & ſseqq.
Aditio.
Aditio venientiũvenientium ab inteſstato non requiritur hodie iure
Regio ad valorem legatorũlegatorum, eo caſsu, quo nullus hæres
inſstitutus ſsit, vel inſstitutus repudiauerit, n. 14. p. 57.
Æſstimatio.
Æſstimatio rerum dotalium efficit, vt omne lucrum, aut
damnum, conſstante matrimonio in rebus æſstimatis
contingens, mariti ſsit, & non vxoris, num. 9. p. 38.
Efficit etiam, vt ſsola æſstimatio, ſsiue pretium in obligatione ſsit, & diſsſsoluto matrimonio, æſstimatio tantùm
peti & ſsolui poteſst, num. 10. & vide numeris ſsequentibus, ibid.
Æſstimatio rerum dotalium in dubio facit emptionẽemptionem: &
de nonnullis coniecturis remiſsſsiuè, n. 12. & 13. p. 39.
Æſstimatio rei fructuariæ in omni vſsufructu fieri debet habito reſspectu ad tempus conſstitutionis, aut traditionis, non ad tempus reſstitutionis, n. 23. p. 90.
Alimenta.
Alimenta vtrum præſstari debeant filiis prioris matrimonij. ex dote matris, quæ contraxit ſsecundas nuptias, num. 44. p. 15.
Alphonſsi de Azeuedo opino, nouiter taxata, num. 67.
pag. 17.
Alphonſsi de Azeuedo opinio in quæſst. propoſsita ibi,
probata & nouè declarata per Authorem, num. 95. &
ſsequentibus, pag. 34.
Alternatiua.
Alternatiuæ vltima pars, in defectum, vel ſsaltem in locum prioris debet cenſseri adiecta, num. 42. pag 75.
In alternatiuis, debitoris eſst electio, num. 14. pag. 89.
Alienare.
Alienare prohibitus, ſsi alienet aliquam rem de fidei|
commiſsſso, cadit tantum à parte alienata, non à
à toto fideicommiſsſso. numer. 6. p. 104. Sed contra.
numero 21. p. 116.
Alienatio.
Alienationis verbum valdè generale eſsſse, & ideò comprehendere omnem contractum, & diſstractum, &
omnem actum, per quem dominiũdominium directum tranſsfertur, & etiam vtile, & per quem aliquod ius conſstituitur in re. numero primo. p. 201
Alienatione prohibita, vſsusfructus etiam conſstitutio
prohibetur, ibid. numero 3.
Alienatio rerum Eccleſsiaſsticarum regulariter eſst prohibita. numero 4. ibid.
Vſsusfructus in rebus Eccleſsiaſsticis conſstitui non poteſst, quoniam vſsumfructum conſstituens, alienare
dicitur res Eccleſsiarum. numero 5. p. 204
Interdictum de rebus Eccleſsiæ non alienandis interpretationem recipere, vt res Eccleſsiaſsticæ abſsque cauſsa, & ſsolemnitate alienari nequeant, cum cauſsa tamen, & ſsolennitate iure ipſso alienari poſsſsint.
numero 6. ibid.
Eccleſsiarum bona ſsine ſsolemnitate alienata, an,
& quando recuperentur cum fructibus? remiſsſsiue. numero 7. ibid.
Eccleſsiarum bona, vt alienari poſsſsint, duo potiſsſsimùm
neceſsſsaria ſsunt, ſsolennitas, id eſst forma à iure requiſsita, & iuſsta alienationis cauſsa; quòd ſsi aliquod
iſstorum deficiat, alienatio erit ipſso iure nulla, numero octauo, & numeris ſsequentibus, ibid.
In Alienatione rerum EccleſiaſticarũEccleſiaſticarum non ſsufficit formam, & ſsolemnitatem obſseruare, ſsed etiam ex iuſsta,
& neceſsſsaria causa alienare neceſsſsarium eſst. numero 11. ibid.
Alienationem rerum Eccleſsiaſsticarum non ſsufficit in
euidentem Eccleſsiæ vtilitatem, atque ex cauſsis à iure
permiſsſsis fuiſsſse celebratam, niſsi ſsolennitates etiam
à iure requiſsitæ obſseruatæ ſsint. numero. 12. ibid.
In alienatione rerum Eccleſsiarum, cauſsæ cognitio,
& tractatus interuenire debet, & qualiter. numero 13. ibid.
In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum vnicus tractatus
an ſsuſsſsiciat? numero 14. & 15. p. 203
In alienatione rerum Eccleſsiarum pro forma, & ſsolemnitate, authoritas, & licentia Superioris requiſsita. numero 16. ibid.
Eccleſsiæ Collegium, aut Eccleſsia Cathedralis, Epiſscopalis, vel Archiepiſscopalis cùm alienat, quam formam, & ſsolennitatem obſseruare debeat? numero decimo ſseptimo. ibid.
Epiſscopus vtrùm res Eccleſsiæ ſsuæ, vel menſsæ de
conſsenſsu Capituli, & ſsua tantùm authoritate alienare poſsſsit; an licentiam, & authoritatem Archiepiſscopi Metropolitani, au Romani Pontificis
requirere debeat? numero 18. ibid.
In Alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum tot ſsolemnitates ad eum effectum, & finem requiſsitæ ſsunt, ne
in detrimentum, & damnum Eccleſsiarum quomodolibet, & de facili, ſsed maxima deliberatione decretum alienationis interponatur, & vt Eccleſsiæ vtilitati ſstudiosè conſsulatur, num. 19. ibid.
In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum cùm Romani
Pontiſsicis authoritas intercedit, alterius Prælati inferioris authoritas neceſsſsaria non eſst, item nec alia
ſsolennitas. num. vigeſsimo primo. ibid.
Eccleſsiæ Parochialis, & Capellæ cùm res alienantur, quæ ſsolennitas interuenire debeat? numero 22. p. 204
Monaſsteriorum bona quâ ſsolemnitate alienari debeant? num. 23. ibid.
In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum omnia ſsolemnia, & neceſsſsaria interueniſsſse, vtrùm in dubio præſsumendum ſsit, maximè propter antiquitatem temporis: Deinde ſsolemnitas extrinſseca an, & quando
ex antiquitate temporis præſsumatur? remiſsſsiuè
num. 26. p. 205
Alienationis prohibitio etiam ſsimpliciter facta, in his,
quæ fauorabilia ſsunt, comprehendit obligationem,
hypothecam, & cætera quæ continentur in l. vltima. C. de rebus alienis non alienandis, num. 50. ibid.
Alimenta.
Alimenta præſstandi obligatio regulariter durare debet toto tempore vitæ legatarij, etiam mortuo hærede, vel capite minuto, num. 12. p. 224
Alexandrum in conſsilio. 27. num. 6. libr. 6. nihil decidere circa quæſstionem propoſsitam ibi, & malè citatum per Caualcanum in fauorem proprietarij. numero 8. p. 267
Alexandrum, & Tiraquellum in locis relatis per Caualcanum nihil decidere, quod proprietario obſstare poſsſsit. num. 47. p. 269
Alexandri ſsententia in conſsil. 15. num. 3. lib. 2. cui alij
ſsubſscribunt confutata, num. 13. p. 282
Andrea Gaill. & Ioachimi Minſsingeri practicæ obſseruationes eruditæ multùm, & vtiles, & ab Authore commendatæ, num. 8. p. 12.
Andreæ Gaill. reſsolutio declarata, num. 113. p. 21.
Andream Gaill. breuiter. magiſstraliter, atque diſstinctè
intellexiſsſse iſstam materiam, num. 2. p. 84
Andreæ Alciati, in explicatione quarumdam legum
diſstinctio reiicitur. num. 8. p. 130.
Angeli de Peruſsio doctrina in hac materia nouè adducta, & probata per Authorem. num. 4. p. 76.
Antonij Pichardi nouiſsſsimam reſsolutionem in materia
tractata ibi Authoris reſsolutioni conuenire, nouè
conſsideratum per Authorem. numero 44. p. 43
Antonium Fabrum lib. 6. coniecturarum iuris ciuilis, c.
1. de antiquis legatorum generibus, ſsubtiliter loquutum, & latè, nec per aliquem hucuſsque præcitari. num. 3. p. 48
D. Antonij de Padilla nouiſsſsimus intellectus ad l. vnicam, §. item Iuliano, ff. de remiſsſsionibus, nouè, &
concludenter confutatus per Authorem. numero. 8. p. 54.
Antonium de Leon. Canonicum Segobienſsem deceptum in explicatione l. 4. ff. ſseruitutibus. numero. 10. p. 71.
Antonij Galeatij Malunaſsſsæ conſsilium 110. per totum
volumine 1. optimum eſsſse, & notandum in hac materia. num. 3. p. 88.
Antonius Galearius Maluaſsſsia in conſsilio. 110. num. 9.
volumine primo, nouè confutatus ab Authore.
num 28. p. 91.
Annuus.
Annui redditus vtrùm computentur inter immobilia,
vel an inter mobilia: vbi Authores quamplures congeruntur in vnum, qui de hac re latiſsſsimè tractarunt. num. 5. & 6. p. 165. & ibidem effectus quatuor
huiuſsce altercationis adducuntur.
Annui redditus redimibiles, vtrùm inter mobilia, vel
immobilia connumerentur, ibid. num. 7.
Annui redditus, ex ſsententia multorum, non ſsunt propriè bona mobilia, nec immobilia, ſsed conſstituunt
tertiam quandam ſspeciem bonorum diuerſsam ab
illis, vt ſsunt nomina debitorum, ibid. num. 11.
Antiqui.
Antiquorum lecturâ præhabitâ, ipſorúmq;ipsorumque reſsolutione
percepta, facilè etiam percipi poſsſse, quæ in qualibet
materia Recentiores ſscribunt, vel adiiciunt: & incipientes à Neotericis, nec Antiquorum commentaria originaliter prælegentes, rem de qua agunt radicitus, ſsiue fundamentaliter intelligere non poſsſse.
num. 4. p. 151.
Antonium Gomezium conſstituentem de iure Regio
diſscriminis rationem inter Falcidiam, & Trebellia|
Aratrum ciuitati inducere quid, & quibus inductum.
num 23. p. 225.
Arbor.
Arborum inciſsio, & quodlibet aliud damnum in dubio,
facto & culpa fructuarij, coloni, emphyteutæ, & ſsimilium obueniſsſse præſsumitur. num. 4. p. 107.
Arbores vi ventorum, vel fluminis euulſsæ, vtrùm ad
fructuarium pertinere debeant, & quando illis vti
poſsſsit? num. 23. p. 109.
Arbores vi ventorum, vel ſsimili impetu euulſsæ, locatoris ſsunt, nec poteſst colonus pro ſse retinete modo aliquo. ibid. num. 24.
Idemque dicendum eſsſse in arboribus grandibus naſscentibus, & innaſscentibus, quæ domini eſsſse debent,
etiamſsi conductor eas plantauerit. ibid. num. 25. vbi
ratio aſsſsignatur.
Argumentum.
Argumentum à contrario ſsenſsu non licet ſsumere, cùm
reſsultat abſsonus intellectus, & menti legis contrarius. num. 39. p. 206.
Arrha.
Arrharum nomine datum, ſseu promiſsſsum à marito
ſsecundò nubente exiſstentibus filiis prioris matrimonij, vtrùm imputari debeat in Quintum bonorum;
an tanquam æs alienum deducendum ſsit de corpore
hæreditatis? num. 46. p. 15.
Arias Pinellus laudatur, num. 3. p. 26.
Ariam Pinellum rectè improbaſsſse, nonnullos Authores qui de iure Digeſstorum crediderunt, in ſsolidum
non acquiri parentibus bona aduentitia filiorum,
ibid. num. 4.
Arias Pinellus, & Ioannes de Matienço notati per Authorem, quòd in quæſstione quadam tractata ibi. nimis indiſstinctè, & generaliter loquuti ſsint. num.
94. p. 34.
Arij Pinelli & Martini Monter à Cueua traditiones improbatæ num. 20. p. 253.
Aretini opinio impugnata num. 20. p 63.
Aretini, & Socini opinio relata, & improbata, atque
eorum fundamentis ſsatisfactum. num. 32. 33.
& 37. p. 75.
Augmentum.
Augmentum alluuionis in prædio fructuario factum,
an iure vſsusfructus, & commodi, ad vſsufructuarium
pertinere debeat? num. 22. & ſsequentibus, p. 152.
De augmento, & eius natura, remiſsſsuè ibid. num. 23.
& num. 25.
De augmento vtrùm idem iudicandum ſsit, quod de
principali, cui adiungitur vt illius naturam ſsequatur. num. 25. p. 133
Vbi de augmento infinita dicuntur remiſsſsiuè.
Aurum.
Auri, & argenti appellatione, an veniat pecunia remiſsſsiuè? num. 21. p 155.
Author.
Authores infiniti congeruntur in vnum, qui cauſsalis, &
formalis vſsus fructus diſstinctionem probarunt. num.
16. & ſsequent. p. 3.
Authores nonnullos non rectè percepiſsſse, aut minus
benè reſsoluiſsſse materiam de qua agitur num. 20. p. 86.
Authores nonnullos deceptos in materia tractata num.
10. p. 88.
Auctor nouiter, & verè reſspondet nonnullis fundamentis, qua: contra Molinam, Couarru. & ſsequaces Martinus Monter-à Cueua nouiſsſsimè conſsiderauit.
num. 13. p. 285.
B
BAconij declaratio noua in hac materia, vt vſsufructuarij poſsſseſsſsio nec merè ciuile ſsit, nec merè naturalis, ſsed mixta, nouè improbata Authorem, num.
38. p. 51.
Baldi Doctrinam Authoris reſsolutioni contrariam videri num. 68. pag. 17.
Sed ad illam optimè ſsatisfactum. ibid. num. 69.
Baldum aſsſsecutum fuiſsſse veram rationem l. cum antiquitas, C. de vſsufructu, & verba eius in id relata.
num. 28. p. 265.
Baldum falsò citatum per Caualcanum num. 41. p. 269.
Barbatiæ conſsil. 56. volumine 3. explicatum, num.
10. p. 81.
Barboſsam rectè explicaſsſse textum in capite finali, §.
porrò, de officio ordinarij in ſsexto: eius tamen ſsolutionem non diluere vim fundamenti præcipui Neotericorum, ibid. num. 9.
D. Barboſsæ præſstantiſsſsimi Iuriſsconſsulti laus. nu. 18. p. 3.
Vide alia infrá littera P.
Bartolum in conſsil. 54. in ſsine lib. 1. in quæſstione agitata ibid. rectè diſstinxiſsſse tria iura. num. 21. p. 13.
Bartolus ab impugnationibus Iaſsonis, & aliorum liberatus. num 19. pag. 134.
Bartolum in loco relato per Caualcanum, nihil de vſsufructuario ſscripſsiſsſse; & malè citatum per eundem.
num. 43. p. 269.
Vſsufructuario parem eſsſse in prædicto caſsu ex communi
ſsententia habentem Beneficium Eccleſsiaſsticum, idcircò fructus ante mortem collectos ad hæredes defuncti, pendentes verò ad Eccleſsiam, vel ſsucceſsſsorem integre pertinere, ibid. num. 2.
Beneficij prædia ſsi ad annuam penſsionem locata
fuerint, mortuo poſsſsidente Beneficium, penſsiones
eius anni ex communi ſsententia diſstribuendas eſsſse,
iuxta diſstinctionem l. defuncta, 65. ff. de vſsufructu.
ibid. num. 3.
Fructus eius anni, quo Beneficiarius mortem obierit,
indiſstinctè pro rata temporis ad defuncti hæredes
pertinere ex ſsententia Didaci de Couar. Ludouici
Molinæ. & Ioannis Guttierez, quam etiam tenuit
cum aliis Boërius, & nouiter defendit Author, ibid.
num. 4. & ſseq.
Berengarij ad nonnullas leges Pandectarum interpretatio generaliter non poteſst omnibus adaptari, nec
conuenit verbis l. 27. tit. 2. partit. 3. num. 23. p. 272.
Borgninus Caualcanus argutus ab Authore, quod in
quæſstione prima capitis primi huius libri, nullum
verbum ſscripſserit. num. 21. p. 4.
Borgninum Caualcanum de vſsufructu aduentitiorum
inuoluta, atque confuſsa manu tractaſsſse num. 53. p. 30.
Borgninus Caualcanus nouè, & verè notatus per Authorem, quòd contra legem, & rationem loquatur,
nec Doctorum reſsolutiones in queſstione tractata ibi
prælegerit. num. 11. p. 140.
Borgnini Caualcani authoritatem adeò leuem eſsſse ex
ſsententia Ioannis Baptiſstæ Laderchij in conſsilio 1.
numero 3. volumine primo vt refutatione non egeat;
ille enim Doctor parum accutarè ſscribit, & ſsine vllo delectu omnia congerit in vnum. num. 6. p. 267.
Bonorum appellatione, in omni materia indifferenter,
ſseruitutes, actiones, & iura continentur, numero 11. p. 154.
De verbo Bonorum, vide plenè infrà litera V, verbo
vſsusfructus bonorum.
C
CAmillus Gallinius commendatus in quæſstione taciti, vel expreſsſsi, ſsiue quot modis expreſsſsum quid
dicatur, num. 48. p. 6.
Cauſsa.
Cauſsam immediatam attendendam eſsſse in materia poenali, non mediatam, num. 69. p. 17.
Capella.
In Capellis fructus pendentes qualiter diuidantur,
num. 29. p. 280.
Capitis diminutio.
Capitis diminutio quid? num. primo. p. 238.
Capitis diminutio triplex. num. 2. p. 239.
Capitis diminutio maxima quæ? ibid. num. 3.
Capitis diminutione maxima affectus, & ſsic ad mortem ciuilem, vel naturalem damnatus, de iure communi nec teſstari poterat, nec anteà conditum teſstamentum validum erat: de iure huius Regni contrà, ex deciſsione l. 4. Tauri, de qua latè agitur remiſsſsiuè ibid. num. 4.
Capitis diminutio minor ſsiue media quæ? ibid. num. 5.
Capitis diminutio minima quæ? ibid. num. 10.
Capitis diminutiones maximam & mediam, mortes ciuiles eſsſse. num. 17. p. 240.
Cautio.
Per cautionem excogitatam à Iureconſsulto Labeone
in l. quoties la 1. ff. de ſseruitutibus, non conſstitui ſseruitutem, ſsiue illam actu traditam non videri; vtilem
tamen eſsſse, vt patientia præſstetur ab aduerſsario, per
quam ſseruitus conſstituatur. num. 25. p 74.
De cautione ab vſsufructuario hæredi præſstanda, & an
remitti poſsſsit vel non? plenè c. 15. per totum. p. 80.
Cautionem vſsufructuariam dupliciter peti poſsſse.
num. 4. p. 84.
Cautionem non eſsſse de ſsubſstantia vſsusfructûs in rebus,
quæ vſsu non conſsumuntur. num. 8. & ſsequentibus. p. 95.
Cautionem de ſsubſstantia vſsusfructus eſsſse in his rebus,
quæ vſsu conſsumuntur, ex communi ſsententia.
num. 22. p. 86.
Cautionem non eſsſse de ſsubſstantia vſsusfructus etiam in
his rebus, quæ vſsu conſsumuntur ex ſsententia aliorum, quæ per Authorem probatur, ibid. num. 26.
Cautio præſstanda hæredi ab vſsufructuario qualis eſsſse
debeat. num. primo, & ſsequentibus. p. 92.
Cautionis nomine illa intelligitur quæ fit per nudam
repromiſsſsionem abſsque fideiuſsſsoribus, & pignore,
vt eſst Iuratoria, quæ ob id vocatur Nuda ibid. n. 3.
Cautio idonea dicitur in iure, quæ fit datis fideiuſsſsoribus, vel pignore, ibid. num. 8.
Cautio præſstanda hæredi ab vſsufructuario fideiuſsſsoria,
& idonea, an iuratoria eſsſse debeat. cap. 18. per totum, p. 92.
Cephalus in conſsilio. 532. numero 6. lib. 4. nouè, & vere confutatus per Authorem. num. 8. p. 38.
Cephalus in conſsilio 653. numero 15. lib. 5. nouè notatus per Authorem. num. 18. p. 98.
Cephali reſsolutio in conſsilio num. 653. num. 10. libro 5.
nonnullis confirmata remiſsſsiuè. p. 102. num. 14. &
de ipſsa actum. ibid. à num. 9.
Cenſsus.
Cenſsus vtrùm abſsque licentia Regia conſstitui poſsſsit in
terris, & terminis oppidorum, & ciuitatum huius
Regni, de quibus loquitur Regia lex 11. tit. 7. lib. 7.
nouæ recopilationis: & an ſsola Procerum, ſsiue Decurionum licentia ſsufficiat. nu. 46. & ſsequentibus, p. 206.
Cenſsus ſsuper re impoſsitus debetur ab vſsufructuario,
emphyteuta, & quolibet alio poſsſseſsſsore; nec poteſst
conuentus ſse eximere à iudicio per nominationem
domini directi. num. 16. p. 211.
Cenſsus cùm non debeatur contemplatione fructuum,
ſsed ratione pretij, quo emptus fuit, diuiſsio eius pro
rata temporis fieri debet, ſsi vſsufructuarius antequam
adueniret dies ſsolutionis, deceſsſserit. num. 7. p. 280.
Ceſsſsio actionum & iurium, ignorante & inuito debitore fieri poteſst: delegatio verò non niſsi volente debitore. num. 3. p. 227.
Ceſsſsio in iure qualiter fieret olim, & de forma eius, remiſsſsiuè num. 2. p. 248.
Ceſsſsum, vel tranſslatum ius, ſsi ex aliqua cauſsa ad ceſsſsionarium tranſsire nequit, penes cedentem remanet.
num. 24. p. 253.
Clericus.
Clerici habentes Beneficia, vſsufructuario ſsimiles
ſsunt ex ſsententia multorum; & de aliorum ſsententiis remiſsſsiuè num. 8. 9. 10. p. 45.
Circumſscriptio.
De circumſscriptione aliqua cùm fit mentio, intelligitur
de omni circũſcriptionecircunscriptione, etiam non doloſsa, n. 9. p. 112.
Conductor.
Conductor, qui malè verſsatus fuerit circa rem conductam, priuatur illâ, num 104. p. 34.
Conductor licèt ius vtendi & fruendi habeat, non tamen habet ius in rem, ſsed in perſsonam locatoris, vt
eum re conducta frui patiatur. num. 21. p. 47.
Nec vtitur nomine proprio, aut proprio iure, ſsed nomine domini, & iure alieno, ibid. num. 22.
Conductor, qui male verſsatur in re conducta, expelli
poteſst. num. 14. p. 100.
Conducens plures res, ſsi vnam malè tracter, priuatur
omnibus. num. 17. p. 105.
Colonus.
Colonus, vel conductor non poſsſsunt mutare formam
rei etiam in melius, num. 14. & 15. p. 108.
Colonum debere potiùs fructus vendere domino quàm
alij, iuſsto tamen pretio num. 15. p. 267.
Confuſsio.
Confuſsionem debiti ſsucceſsſsione fieri quoties creditor
debitori, aut è diuerſso debitor creditori ſsuccedit,
num. primo. p. 258.
Connaniſsententia circa ſseruitutem vſsûs relata, & nouiter improbata per Authorem. num. 13. p. 254.
Connani rationem ad textum in l. 4. ff. de ſseruitutibus,
nouam non eſsſse, ſsed in communem rationem incidere, noua Authoris conſsideratio in hac materia,
num. 12. p. 71.
Coniectura.
Coniecturis, nec interpretationi locus non eſst, quoties
de voluntate teſstatoris apparet manifeſstè. n. 25. p. 159.
Coniunctio.
Coniunctio poſsita inter incompatibilia, reſsoluitur in
diſsiunctiuam. num. 37. p. 183.
Coniunctio ex qua naſscitur ius accreſscendi duplex: hominis, & legis. num. 30. p. 188.
Coniunctio legalis quæ dicatur, ibid. num. 31.
Coniunctionem legalem non inducere ius accreſscendi
in legato proprietatis, ſsi legatum per repudiationem
vel alio modo ex poſstfacto deficiat, ibid. num. 32.
Secus tamen in vſsufructu; vbi vera proponitur differentiæ ratio, & l. & proculo, ff. de legatis 2. & l.
prima, §. primo. ff. de vſsufructu accreſscendo, explicantur ibid. num. 33.
Coniunctio legalis quare non operetur ius accreſscendi
in ſspecie, & l. proculo, ff. de legatis 2. num. 35. p. 189.
Coniunctio legalis ſsola ſsufficiens non eſst ad inducen| p. [308]dũinducendum ius accreſcẽdiaccreſcendi, niſsi alia ratio id ſsuadeat. ibid. n. 36.
Coniunctionis legalis doctrinam veram non eſsſse, ſsed
commentitiam prout latiùs explicatur ibid num. 37.
Coniunctionis verbalis, an ſsit maior vis, & effectus,
quam realis? remiſsſsiuè. num. 18. p. 187.
Conceſsſsio, ſsiue diſspoſsitio taxatiuè concepta in fauorem alicuius, & filiorum eius, vtrùm intelligatur tantùm de filiis exiſstentibus ex primo matrimonio, vt
vel conceſsſsio extinguatur filiis ex illo matrimonio
finitis, vel pater non poſsſsit in fauorem filiorum ſsecundi matrimonij diſspoſsitione, vel conceſsſsione vti:
& de hac re, & multis ad propoſsitum neceſsſsariis
commendati Surdus in conſsil. 72. lib. 1. & Menochius
in conſsil. 40. num. 72. p. 17.
Conſsuetudo.
Conſsuetudo teſstatoris non inſspicitur in his, quæ ſsunt
ex natura rei. num. 8. p. 101.
Conſsuetudinem, & vſsum teſstatoris inſspiciendum eſsſse
in exquirenda voluntate, atque vt ſsciamus quid, quale, vel quantum legare voluerit num. 12. p. 102.
Legatarius, vel hæres, qui facit ſsecundùm conſsuetudinem, & vſsum teſstatoris, videtur facere ſsecundùm
eius voluntatem, & èconuerſso. ibid. num. 13.
Conſsuetudo teſstatoris ordinaria, non extraordinaria
eſst attendenda, vt dignoſsci poſsſsit, quid, quale, vel
quantum legare voluerit, ibid. num. 17.
Conſsuetudo regionis attendi debet, maximè in coniecturanda, & exequenda defuncti voluntate, num.
41. p. 111.
Contractus quicunque, & purè, & ſsub conditione, &
in diem celebrari poteſst. num. 3. p. 70.
Per contrauentionem in parte, non priuatur quis toto.
num. 5. p. 104.
Cornei diſstinctio in conſs. 173. num. 1. & 5. volum. 3.
in conſs. 64. num. 3. & 4. volum. 4. nouè improbata
per Authorem. num. 50. p. 128.
Cuiacij recitationes ſsolemnes in libros Digeſstorum
commendantur. num. 42. p. 5.
Cuiacij ſsententia in explicatione l. vnicæ, §. item Iuliano ff. de remiſsſsionibus, fortiter conuicta per Authorem. num. 19. p. 54.
Cuiacium lectura, intellectu, & reſsolutione materiæ. l.
4. ff. de ſseruitutibus. alios antecellere. num. 17. p. 71.
Cuiacij interpretatio ad textum in d.l. 4. de ſseruitutibus relata, & probata per Authorem ibid. num. 18.
Cuiacij reſsolutio in hac materia nouiter adducta, &
probata per authorem. num. 10. p. 73.
Cuiacium lapſsum in explicatione l. quoties la 2. ff. de
ſseruitutibus. noua Autoris conſsideratio in hac materia. numero. 24. p. 74.
Cuiacij doctrinam, & diſstinctionem eſsſse contra verba
text. l. æquiſsſsimum, § ſsed ſsi ædium, ff. de vſsufructu,
& verè, & nouè probatum ab Authore. num. 8. p. 135.
Cuiacium rectè percepiſsſse rationem l. vſsufructuarius,
68. ff. de vſsufructu, & verba eiuſsdem ad propoſsitum
elegantia relata. num. 18. p. 137.
Cuiacij opinio conuicta num. 26. p. 256. & de illa
actum. ibid. num. 22. & 25.
Cuiacij lapſsus in hac materia euidenter oſstenditur.
num. 15. & ſsequentibus, p. 278.
Cumani opinionem in hac materia confutatam, & communem reſsolutionem receptam. num. 6. p. 275.
D
Debitum, & Debitor.
DEbiti pars, inuito creditori ſsolui non poteſst: & de
hac regula latè actum remiſsſsiuè. num. 57. p. 7.
Debitor rei diuiduae, ſsolutione partis liberatur, quoad
partem de voluntate creditoris ſsolutam. ibid. n. 58.
Debitor quantuncumque ſsit efficaciter obligatus, ex
cauſsa de nouo ſsuperuenienti cogitur ſsatiſsdare: &
materia l. in omnibus, 41. ff. de iudiciis, latiſsſsimè explicata, multiſsque exornata remiſsſsiuè num. 11. p. 95.
Debitor ex cauſsa voluntada, legans creditori ſsuo, non
præſsumitur legaſsſse animo compenſsandi cum ipſso
debito, num. 3. p. 176.
Debitor ex cauſsa neceſsſsaria, legans creditori ſsuo, animo
compenſsandi legaſsſse præſsumitur, & ob id compenſsationi locus eſst. ibid. num. 5.
Debitum aliud dicitur Voluntarium, ſsiue ex cauſsa voluntaria proueniens, aliud verò Neceſsſsarium: &
vtriuſsque exemplum proponitur ibid num. 2.
Debiti confuſsionem ſsucceſsſsione fieri, quoties creditor
debitori, aut è diuerſso debitor creditori ſsuccedit. n. 1.
Debiti actionem aditione, & ſsucceſsſsione in totum confundi, ſsi in ſsolidum ſsuccedatur; vel in parte, ſsi in
parte ſsuccedatur. num. 2. p. 258.
Decurio.
Decuriones, ſsine Proceres totum populum, aut ciuitatem repræſsentant, & quod ipſsi faciunt, totus populus facere videtur, num. 40. p. 206.
Definitio.
Definitio omnis periculoſsa in iure num 2. p. 38.
Definitio debet conuerti cum ſsuo definito vt alteri rei
quam diffinitæ non conueniat. ibid. num. 3.
Delictum.
Delictum in committendo, grauius eſsſse delicto in omittendo commiſsſso, num. 6. p. 100.
Deportatio.
Deportatio ſsucceſsſsit in locum aquæ, & ignis interdictionis. num. 8. p. 239.
Deſscriptio.
Deſscripuonem bonorum fieri, petere poteſst, qui ſsatiſsdationem exigere non poteſst. num. 97. p. 37.
Deſstinatio.
Deſstinatio quando attendi debeat, vel non? n. 10. p. 167.
Determinabile.
Determinabile vnum reſspiciens plura determinabilia,
vniformiter debet illa determinare: quod latiùs
explicatur, atque exonatur remiſsſsiuè n. 20. p. 232.
Dictio aliquomodo, vniuerſsaliter, & negatiuè concepta, verificatur etiam in re minima, ibid. num. 7.
Dictio aliquid, vel aliqua, verificatur in quauis re,
etiam minima, ibid. num. 8.
Dictio omnis,ſsuâ naturâ ponitur inter diuerſsa. n. 24. p. 138.
Dictio omnis,ſsui naturâ nihil excludit, ſsed omnia comprehendit. num. 3.
Dictio omnis, ad caſsum improprium trahitur, & virtute
eius includuntur illa, quæ aliás non includerentur. num 4. p. 163.
Dictio generalis tantùm operatur, quantum operaretur, ſsi ſsingula enumerarentur, num. 30. p. 182.
Dictionis Quandiu, natura, num. 9. p. 185.
Dictio negatiua non, iuncta verbo poteſst, inducit præciſsam neceſsſsitatem, priuat potentiam, & actum in
contrarium factum reddit nullum, prout latius explicatur, & multis exornatur remiſsſsiuè. n. 37. p. 207.
Dies.
Dies ſseruitutis purè legatæ, vel ex die certo cedit ex
morte teſstatoris quantum ad tranſsmiſsſsionem, quantum verò ad debitionem, vel acquiſsitionem ex die
aditæ hæreditatis. num. 8. p. 56.
Dies appoſsitus cum legatur, vel promittitur vſsusfructus, impedit naſsci obligationem, & exactionem:
at in promiſsſsione, ſsiue legato proprietatis, & in aliis
rebus contrà ſstatuitur. ibid. num. 9.
Didaci Couarru. opinio, quod penſsio Eccleſsiaſstica de|
beatur hæredibus penſsionarij pro rata anni decurſsi,
improbata, num. 16. p. 282.
Diſspoſsitio.
Diſspoſsitio noua, & correctoria nõnon extenditur. n. 52. p. 16,
Diſspoſsitio taxatiuè concepta in fauorum alicuius, &
filiorum eius, vtrùm intelligatur tantùm de filiis
exiſstentibus ex primo matrimonio, vt vel conceſsſsio
extinguatur filiis ex illo matrimonio finitis, vel pater non poſsſsit in fauorem filiorum ſsecundi matrimonij diſspoſsitione vti: & de hac re, & multis ad propoſsitum neceſsſsariis commendati Menochius in conſs.
40. & Surdus in conſsilio 72. lib. 1. n. 72. p. 17.
Diſspoſsitionem rerum ſsuarum etſsi libere vnicuique lex
committat, hoc tamen ita, vel ex naturali iuſstitia
accipiendum eſst, ſsi non publicum, aut priuatum alicuius commodum lædatur. num. 5. p. 141.
Diſspoſsitio generalis, quæ ſsolùm poteſst verificari in
vna ſspecie, cenſsetur eſsſse ſspecialis. num. 31. p. 159.
Diſspoſsitio in contractibus, intelligitur de prima vice;
non facta diſstinctione, vtrùm materia fauorabilis ſsit
vel odioſsa. num. 6. p. 168.
Quod etiam locum habet in vltima voluntate, quantumcunque fauorabilis ſsit vltima voluntas. n. 7. ibid.
Diſspoſsitio omnis debet intelligi ſsecundùm id, ad quod
principaliter ordinatur, num. 8. p. 228.
Diuiduum.
Diuiduum, vel Indiuiduum quid propriè dicatur? n.
primo & ſseq. p. 129.
Diuiduus, an indiuiduus ſsit vſsusfructus? vide ex n. 15.
p. 130. vbi etiam de cæreris aliis ſseruitutibus agitur.
Doctor.
Doctores æris potiùs, quàm veritatis ſstudio ſsæpe ducuntur in conſsulendo. num. 8. p. 165.
Doctor Ioannes de Leon laudatus per Authorem. n. 31.
pag. 273.
Dolus.
Dolus, aut delictum præſsumi non debet in dubio. n. 26.
p. 82. vbi de hac regula plenè agitur remiſsſsiuè.
Domus.
Domus cùm legatur ad habitandum, plena proprietas
intelligitur legata, num. 26. p. 118.
Dominium.
Dominium proprietatis, quod quis non habet, interdum vendendo, & tradendo præbet alij. n. 41. p. 5.
Habens dominium vtile alicuius rei, priuatur illo, ſsi
malè ſse geſsſserit circa rem. num. 102. p. 34.
Dominium, & proprietas non ſsolùm bonorum mobiliũmobilium, quæ naturaliter ipſso vſsu conſsumuntur, ſsed etiam
eorum, quæ quodammodo ipſso longo vſsu non dicuntur conſsumi, ſsed tantùm inueteraſscunt, aut aliqualiter minuuntur, ſseu deteriores fiunt, in vſsufructuarium tranſsit; ſsic vt ipſse ad libitum de illis diſsponere poſsſsit. num. 32. p. 91.
Dominium, & proprietas cadit in incorporalibus,
quamuis non cadat poſsſseſsſsio. num. 17.
Dominium quod in vſsufructu, & iuribus incorporalibus concedunt Doctores communiter; an ſsit propriè dominium: vbi duæ communes contrariæ referuntur, & ſsententia Bartoli magis probatur. n. 18.
pag. 133.
Inter dominium, & proprietatem quid interſsit ex ſsententia Parladorij. n. 10. p 271. vbi numeris ſsequentibus nouè, & verè Parladorius confutatur.
Dominium quid. num. 14. p. 271. vbi fundamentum
Parladorij nouiter retorquetur contra ipſsum.
Dominium, & proprietas an ſsit idem. num. 16. & ſsequentibus: p. 272. vbi diuerſsæ ſsententiæ congeruntur in vnum.
Dominium, & proprietas idem non ſsunt, ſsed diuerſsa,
ex ſsententia Authoris num. 35. p. 274.
In re, quæ omninò eſst noſstra, duo ſsunt quæ habemus,
dominium ſscilicet, & poſsſseſsſsio; dominium ius illud ſsignificat, quo rem facimus noſstram, nobiſsque
propriam; poſsſseſsſsio in occupatione, & detentione
rei ſspectatur; illud verò in iure, quod habemus de
ipſsa, vt volumus, liberè diſsponendi. num. 36. ibid.
Dominium, & proprietas qualiter diſstinguatur, ſsiue
qualiter ſse habeant ex ſsententia Authoris, quæ Saliceti, ac aliorum authoritate fulcitur, n. 37. ibid.
Dominium, & proprietas ſsæpiſsſsimè in iure pro eodem
ponuntur. num. 41. ibid. vbi ratio vera redditur.
Dominij nomen cùm ſsimpliciter ponitur habita relatione ad perſsonam, cui directum dominium competere non poteſst qualiter accipiatur. num. 42. ibid
Dominium aliud directum, aliud vtile ex ſsententia
communi, quæ ab Authore probatur. n. 24. p. 272.
Pro ſsententia communi, Petri Gregorij locus adductus, num 25. ibid.
Dominium vnicum tantùm, idque directum ex ſsententia quorumdam contra Communem. n. 26. p. 273.
Quæ diſsputationis gratiâ defendi poteſst, quamuis de
rigore à Communi recedendum non ſsit. n. 28. ibid.
Dominus alicuius rei, etiam pleno iure. non definit eſsſse quis, quòd dominium ab eo abire ſsperetur, vel
quòd alienare prohibitus ſsit. num. 5. p. 45.
Dominium dotis, an ſsit penes maritum conſstante matrimonio. vide ſstatim in verbo Dos, & Dotalia.
Donatio.
Donatio remuneratoria titulum oneroſsum continere
videtur, num. 33. p. 13.
Si donatione causâ mortis, vel inter viuos reuocabili
priùs factâ, generalis diſspoſsitio, vt hæredis inſstitutio
ſsequatur, ſspecialis donatio per generalem diſspoſsitionem non reuocatur, nec cenſsetur illi derogatum,
num. 34. p. 160.
Donatio perfecta, & irreuocabilis impedit teſstamenti
factionem ſsuper bonis donatis, num. 41. p. 160.
Et ſsicut expreſssè reuocari non poteſst, ſsic nec tacitè per
alienationem, aut aliam diſspoſsitionem in contrarium factam. num. 42. ibid.
Donatio propter nuptias, vtrùm neceſsſsariò conſstitui
debeat per maritum? & de textu in authent. dos data, C. de donationibus ante nuptias, num. 11. p. 177.
Donata vxori contemplatione mariti, & è contra, an
debeãtdebeant reſseruari quoad proprietatẽproprietatem filiis prioris matrimonij, ſsi ſsecundæ contrahãturcontrahantur nuptiæ. n. 24. p. 13.
Dos.
Dotalium rerum, quæ æſstimatæ in dotem dantur, dominium in maritum tranſsit, ipſséque effectus dominus, ad libitum de illis diſsponere poteſst. n. 7. p. 38.
Dotales res, quoties in pondere, numero, vel menſsura
conſsiſstunt, in dominium mariti tranſseunt, vt poſsſsit
de illis liberè diſsponere: teneatur tamen ſsoluto matrimonio earum æſstimationem præſstare, licet fuerint abſsque eius culpa conſsumptæ. num. 14 p. 39.
Dotalium rerum vxórne, an maritus habeat ex lege
dominium, ex num. 18. cum multis ſsequentibus,
vſsque ad num. 47. p. 39.
Dotalium rerum dominium de iure Digeſstorum, vtrùm
ſsoluto matrimonio tranſsiret ipſso iure in mulierem.
num. 28. p. 41.
Dotis dominium vxoris eſsſse, dum conſstat matrimoniùmatrimonium,
ex ſsententia quamplurimorum. num. 30. p. 41. vbi
num. 36. eorum opinio per Authorem probatur, &
eleganter declaratur, & numeris ſsequentibus. p. 42.
Dotalium rerum poſsſseſsſsionem penes maritũmaritum exiſstere,
& vxorem non poſsſsidere, ex ſsementia communi: &
vtrumque poſsſsidere ex ſsententia aliorum. n. 47. p. 43.
Dotalia bona æſstimata. vel inæſstimata vtrùm cõputaricomputari
debeant in ſsumma mille Ducatorum, quæ in l. 11.
12. & 13. tit. 1. lib. 6. nouæ collectionis Regiæ, requiſsita eſst, vt maritus onus armatæ militię ſsubire teneatur & in ſsimilibus caſsibus. num. 51. & ſseqq. p. 44.
E
Eccleſsia.
ECcleſsiarum bona an, & qualiter alienari debeant,
vel locari, aut in emphyteuſsim concedi quomodo
|
poſsſsint? vide ſsuprà, verbo alienare, vel alienatio, &
cap. 54. per totum. p. 201.
Emptor.
Emptor, ac alius ſsingularis ſsucceſsſsor colonum venditoris, vel authoris expellere poteſst, nec locationi
eiuſsdem ſstare tenetur: quod latiùs explicatur remiſsſsiuè. num. 2. p. 263.
Emmananuelem Mendez, de Caſstroſstatuentem vſsumfructum aduentitiorum patri competentem, cauſsalem
eſsſse & non formalem, necnon arguentem contra
Communem, lapſsum fuiſsſse, noua Authoris conſsideratio. num. 30. p. 28.
Nec illius argumentum præualere contra Communem, nouè etiam ab Authore adnotatum. n. 31. ibid.
Emmanuelis de Caſstro ſsolutio circa eandem materiam
nouè impugnatur, num. 44. & 48. p. 29.
Emmanuelis de Caſstro ad nonnullas leges ſsolutio,
concludenter, & nouè confutata per Authorem.
num. 39. ibid.
Emphyteuta & Emphyteuſsis.
Emphyteuta re ſsibi in emphyteuſsim conceſsſsa non vtitur iure ſseruitutis, quemadmodum vſsufructuarius
vtitur, ſsed quodammodo re propria vti videtur, iure, & ratione vtilis dominij ſsibi competentis.
num. 16. p. 46.
Emphyteuta fortius ius habet in emphyteuſsi, quàm
vſsufructuarius in vſsufructu: idque multis probatum.
num. 17. per totum, p. 47. num. 49. p. 269.
Emphyteuta poſsſsidens immobilia emphyteutica, an
releuetur ab onere ſsatisdandi. num. 17. p. 47.
Emphyteuſsis natura, & origo, ab vſsusfructûs natura,
diſstat in multis, num. 18. ibid.
Emphyteuta, libellarius, conductor, & ſsimiles, de culpa leuiſsſsima tenentur, num. 20. p. 98.
Emphyteuta, conductor, & ſsimiles, incidendo arbores
virides, & fructiferas, & propter rei deteriorationem, ius quod habent amittunt, & expelli poſsſsunt. num. 5. p. 99.
Emphyteuta alienando partem bonorum emphyteuticorum, non cadit in torum à iure emphyteutico,
ſsed rerum alienarum, num. 8. p 105.
Et idem in emphyteuta ad longum tempus locante.
num. 9. ibid.
Emphyteuta ſsi malè verſsatur in vna re, ex pluribus rebus ſsimul ſsibi in emphyteuſsim conceſsſsis, omnibus
priuatur. num. 24. p. 106.
Emphyteuta ſsi malè verſsatur in parte, quare cadat in
totum; & pro parte alienando, cadat tantum pro
parte: vbi Martini Monter-à Cueua ratio ſsubtilis
nouè expenditur, & de illo honorificam mentionem facit Author, num. 26. ibid.
Emphyteuta, qui malè verſsatur in parte, & in parte
rem emphyteuticam meliorauit, an poſsſsit opponere
compenſsationem meliorationis ad ſse excuſsandum
à caducitate. num. 16. p. 105.
Emphyteuta mutare poteſst formam rei ſsi tali mutatione rem meliorem reddat; & conſsequenter ex ſsententia multorum reducere poteſst ſsyluam ad pratum
vel terram aratoriam, ſsi id vtilius ſsit. num. 9. p. 108.
Emphyteuta, ex ſsententia Baldi, quæ verior eſst, non
poteſst mutare formam rei etiam in melius; & conſsequenter nec ſsyluam exſstirpare, & ibi vineam
plantare, vel ex ea terram aratoriam facere.
num. 11. ibid.
Niſsi quando probaretur hanc eſsſse regionis conſsuetudinem. num. 12. ibid.
Emphyteuta mutare poteſst formam fundi in melius,
quando mutatio fieret in aliam formam latentem
in ipſso fundo, num. 13. ibid.
Emphyteuta an poſsſsit incidere arbores, nèc-ne ibid.
Emphyteuta vſsumfructum poteſst ad vitam conſstituere, & ſseruitutem imponere ad vitam eius duraturam. num. 17. p. 142.
Emphyteuta vtrum denunciari debeat, aut cæteris aliis
præferri, ſsi dominus directus ius ſsuum diſstrahere volit, num. 44. p. 269.
Emphyteuſsim finitam non tenetur renouare dominus conſsanguineis emphyteutæ, ſsed cui velit dare
poteſst, aut ſsibi retinere ſsi velit, num. 45. ibid.
D. Spino confusè, & intricatè loquutum in diſstinctione vſsusfructus formalis & cauſsalis. num. 20. p. 4.
D. Spino nouè, & rectè argutus, & notatus per Authorem. num. 117. p. 36. & num. 9. p. 145.
D. Spino nouè, & merito notatus per Authorem,
quòd dixerit ſse vltra omnes Scribentes nouum intellectum adducere ad textum in l. Proculus, ff. de
vſsufructu, quem tamen tranſscripſsit ab aliis.
num. 29. p. -125.
D. Spino loquutum contra textum, & communem
Doctorum reſsolutionem, nouiter, & verè adnotatum per Authorem. num. 16. p. 167.
Expreſsſsum.
Expreſsſsum in iure pluribus modis dicitur vel accipitur. num. 46. p. 6.
Expreſsſsum aliquid quot modis dicatur, latiſsſsimè tractatum remiſsſsiuè; & hac de re Andreæ Tiraquelli
locus commendatus. num. 47. ibid.
Expreſsſsum dicitur, quod ex verbis, vel virtute eorum
colligitur, ſsiue quod neceſsſsariò importatur ex verbis. num. 49. ibid.
Expreſsſsum in ſscriptis ſsatis dicitur illud, quod ex ſscriptis colligi poteſst. num. 50. ibid.
Expreſsſsum eſst quod venit ex mente legis. num. 51. ibid.
Expreſsſsum, vel ſsubintellectum à lege æquiparantur.
num. 52. ibid.
Expreſsſsum in indiuiduo dicitur aliquid, quando diſspoſsitio in alio verificari non poteſst. num. 29. p. 159.
Expreſsſsum dicitur illud, ad quod tantùm fieri poteſst
relatio. num. 39. ibid.
F
FAbium de Biocchis lapſsum circa definitionem Vſsuſsfructus, noua Authoris conſsideratio in hac materia
num. 27. p. 47.
Fabij Acoromboni laborem in materia de qua agitur
cap. 69. num. 18. inanem, & fruſstratorium, nouè
conſsideratum ab Authore. num. 18. p. 252.
Fabri doctrina contra Iaſsonis inſstitutum probata.
num. 38. p. 27.
Facta.
Facta fortiorem ratificationem inducunt, quàm verba.
num. 125. p. 22.
Facti obligationem præciſsam non eſsſse ex ſsententia
communi, ſsed poſst moram ſsuccedere obligationem
ad intereſsſse. num. 12. p. 77.
Facti obligationem præciſsam eſsſse contra Communem
num. 13. ibid.
Factum proprium impugnare, & aduersùs illud venire, regulariter nemo poteſst. num. 44. p. 206.
Sed quando factum eſst nullum, & contra legem prohibitiuam, licitum eſst factum proprium impugnare.
num. 45. ibid.
Falcidia.
Falcidiæ, & Trebellianicæ deductio, vtrùm hodie ceſsſsare debeat, eo quòd teſstamentum valeat abſsque hæredis inſstitutione? num. 6. & 11. p. 222.
Falcidia, & Trebellianica in origine, ſsiue ratione introductionis conueniunt; idcircò Falcidiæ nomine
plerumque appellatur Trebellianica apud Iureconſsultos. num. 8. ibid.
Sed in aliis multis differunt. num. 9. ibid.
Inter Falcidiam, & Trebellianicam non conſstituendam diſscriminis rationem de iure Regio cum Molina, contra Antonium Gomezium num. 12. ibid.
Feudum irrequiſsito domino alienari non poteſst; & ſsi
alienatum fuerit, alienatio redditur nulla. num 3.
pag. 157.
De re feudali, in præiudicium domini, vel agnatorum nihil diſsponere poteſst vaſsallus. num. 4. ibid.
In materia feudali alienatio verè & propriè dicitur illa, quæ fit per tranſslationem dominij, vel vſsusfructus rei, num. 7. ibid.
Feudalia bona non dicuntur propriè bona vaſsalli.
num. 8. ibid.
Feudalium bonorum, quæ noua ſsunt & hæreditaria,
vſsusfructus an contineatur ſsub legato vſsusfructus
omnium bonorum. num. 9. ibid.
Federici de Senis, Socini, & Bertrandi lapſsus, oſstenditur num. 12. p. 89.
Ferdinandus Vaſsquez de Menchaca ab Authore notatus. num. 26. p. 90.
D. Felicianus de Solis laudatus ab Authore. n. 3. p. 248.
Filius, Filia.
Filij prioris matrimonij an habeant partem in lucris
habitis ex ſsecundo matrimonio per patrem, aut
matrem, quæ ſsecundo nupſsit. num. 26. p. 13.
Filia prioris matrimonij à patre qui ſsecundò nupſsit,
dotata, qualiter debeat dotem conferre: cum aliis
ad propoſsitum multùm neceſsſsariis. num. 45. p. 15.
Filia ſstatuto excluſsa, odio ſsecundarum nuptiarum
quando ſsuccedat. num. 57. p. 16.
Filia prioris matrimonij acceptando legatum factum
à parente cum onere plus non petendi, an poſsſsit
petere lucrum, quod ſsibi à lege reſseruatum eſst
per tranſsitum parentum ad ſsecundas nuptias: vbi
in terminis expenditur conſsilium Petri Surdi, & ad
filium in Tertio bonorum cum tali onere melioratur, nouiter infertur. num. 58. ibid
Filius poſstquam ſsucceſsſsit patri, ſsi in inſstituta matre in
Legitima, reliquerit in teſstamento tertiam partem
bonorum ſsuorum alicui fratri, & poſsteà frater iſste
ab inteſstato decedat, & mater illi ſsuccedat, vtrum
illam tertiam partem, in qua fratri ſsucceſsſsit, teneatur mater, quæ ſsecundò nupſsit, aliis fratribus prædictorum, tanquam ex paterna ſsubſstantia prouenientem reſseruare; plenius quam adhuc explicatur num.
60. & ſsequentibus, ibid.
Filius ſsi tertium bonorum ſsuorum alicui reliquerit,
vtrùm illud deduci debeat de portionibus fratrum
prioris matrimonij, quæ filio reſseruari debent, ſsi
pater ſsecundò nupſserit. num. 71. p. 17.
Filij inter viuos, vel in vltima voluntate licentiam
poſsſsunt dare parentibus, impunè tranſseundi ad ſsecundas nuptias, num. 84. p. 18.
Filiorum conſsenſsus tacitus idem operatur, quod expreſsſsus ad effectum, vt parentes impunè tranſseant
ad ſsecundas nuptias, num. 94. p. 20.
Filij ſsecundis nuptiis parentum ex multis videntur
tacitè conſsentire; & in principio plures adductæ
coniecturae remiſsſsiuè. num. 98. ibid.
Filij ſsi præſsentes ſsint, dum contrahitur matrimonium,
& nihil dicant, conſsentire cenſsentur, & ratificare ſsecundas nuptias parentum, vt beneficio legum de
ſsecundis nuptiis vti non poſsſsint, ex ſsententia Grati,
& aliorum, num. 99 ibid.
Filiorum præſsentiam ſsolam non inducere ratificationem ſsecundarum nuptiarum parentum: cum Ioanne
de Garronibus, & aliis defenditur. num. 100.
& num. 14. ibid.
Filij præſsentes, qui nee expreſssè, nec tacitè conſsenſserunt, dum ſsecundæ contrahebantur nuptiæ per parentes. poſstmodùm tamen expreſssè, aut tacitè tacitè ratificarunt illas, ſsic amittunt beneficium legis, ac ſsi à principio ſsecundo matrimonio conſsenſsum
adhibuiſsſsent. num. 122. p. 23.
Quoad effectum huius materiæ paria ſsunt filios ab initio expreſssè conſsentire, & approbare ſsecundas nuptias, vel ex poſstfacto ratificare illas, num. 123. ibid.
Filij abſsentes tempore, quo ſsecundae contrahebantur
nuptiæ, ſsi poſstmodùm expreſssè, vel tacitè ratificent
illas, beneficium legis amittunt. num. 126. ibid.
alia in propoſsito vide infrá, verbo, Mater.
Filiusfamilias ſsine conſsenſsu, & voluntate patris ſstare
non poteſst in iudicio, quando patri quæritur vſsuſsfructus, & de materia l. vltimæ, §. neceſsſsitate, C.
de bonis quæ liberis, remiſsſsiuè num. 13. p. 27.
Filiusfamilias ſsine conſsenſsu, & voluntate patris, vtrùm
in iudicio ſstare poſsſsit, in aduentitiis, in quibus pater
ipſse non habet vſsumfructum, nec adminiſstrationem:
vbi duæ communes contrariæ: referuntur, & Bartoli
oponio probatur num. 14. p. 27.
Vt filiusfamilias in iudicio eſsſse poſsſsit, vtrùm conſsenſsus
patris à principio interuenire debeat ad validitatem
iudicij; an verò ſsufficiat, quòd ex poſstfacto ante finitum iudicium accedat: vbi duæ opiniones referuntur, & ſsententia Gloſsſsæ recipitur. num. 16. ibid.
Filius vtrùm citari debeat, quando agitur cauſsa ad eum
ſspectans ſsuper bonis aduentitiis remiſsſsiuè n. 20. ibid
Filius viuo patre, vtrùm poſsſsit reſscindere alienationem
aduentitiorum à patre factam, & agere, etiam contra tertios poſsſseſsſsores, & an in bonis alienatis concedatur hypotheca contra bona patris? remiſsſsiuè
num. 73. p. 32.
Filius, aut filia de iure communi per matrimonium à
poteſstate patris non liberatus, num. 75. ibid.
Filius, vel filia de iure huius Regni per matrimonium,
& velationem à poteſstate patris liberatur, & pro
emancipato habetur. num. 77. ibid.
Et huius deciſsionis Regiæ maximos effectus, & quæſstiones nonnullas congeſstas in vnum remiſsſsiuè,
num. 78. ibid.
Filio vxorato & velato, ſstatim tenetur pater vſsumfructum aduentitiorum liberum dimittere, nec aliquid
retinere poteſst. num. 79. ibid.
Filius etiamſsi contraxerit matrimonium abſsque conſsenſsu patris, pater non habebit vſsumfructum bonorum eius, ex deciſsione l. 48. Tauri: ſsed tenebitur
liberum, & integrum illum dimittere, n. 80.
& ſseq. ibid.
Filius verè eſst patris portio, in eoque eſst ſsubſstantia, &
caro patris, imò vnus eſst cum patre ipſso. n. 23. p. 163.
Filio facta iniuria, & patri facta videtur, & è contra.
num. 25. ibid.
Filiusfamilias, qui ex permiſsſsione legum huius Regni,
teſstari poteſst de tertia parte bonorum ſsuorum, vtrùm
patri præiudicare poſsſsit in vſsufructu tertiæ patris?
num. 29. p. 233.
Fideicommiſsſsarius, Fideicommiſsſsum.
Fideicommiſsſsarius prohibitioni alienationis contraueniens, per alienationem patris, cadit à toto fideicommiſsſso. num. vigeſsimoprimo. p. 106. contra relatos ibidem, num. 6.
FideicõmiſſumFideicommissum conditionale non tranſsmittitur ad hæredes, ſsi fideicommiſsſsarius pendente conditione ante grauatum decedat. vbi latiſsſsimè remiſsſsiuè, n. 40.
pag. 60.
Florianus de Sancto Petro nouè notatus per Authorem,
quòd leges nonnullas, expendat, quæ diſstinctionem eius probare non poſsſsunt, & ad illas nouè
etiam ſsatisfactum ab Authore. num. tertio. p. 11.
Forma.
Forma à lege tradita in dubio ſsubſstantialis præſsumitur, & ad vnguem obſseruanda eſst. num. 31. p. 205.
Quod maximè procedit, quando verba legis eſsſsent
aliás ſsuperflua. num. 32. ibid.
Vel quando lex prouidet aliter, quàm ius commune num. 33. ibid.
Franciſsci Connani opinio probata num. 18. p. 114.
Franciſscus Connanus improbans deciſsionem Iuſstiniani in l. cùm antiquitas, C. de vſsufructu, vel nimia ſsubtilitate, aut non leui temeritate arguitur per Authorem. num. 28. p. 118.
Franciſsci Connani opinio contra Iuſstinianum, dato
quòd in puncto iuris vera eſsſset, in hiſsce Regnis obſseruari non poſsſset lege Regia lata, quæ Iuſstiniani
conſstitutionem confirmat, num. 9. ibid.
Franciſscum Hotmannum.ſsententiam Gloſsſsæ, & Azonis probaſsſse, nouè conſsideratum ab Authore.
num. 12. p. 133.
D. Franciſsci Sarmienti, contra Communem opinio
noua relata. num. 88. p. 19.
Opinionem D. Franciſsci Sarmienti nouam non eſsſse,
nouè adnotatum ab Authore. num. 89. ibid.
Præcipuum fundamentum adducitur, quod D. Franciſscus Sarmientus contra Communem ponderauit.
num. 91. ibid.
Et adhuc militare rationem communem demõſtraturdemonstratur,
& ad illud nouiter, & verè reſspondetur. num. 92. ibid.
D. Franciſsci Sarmienti contra Communem opinio adducitur. num. 96. ibid.
Et ad rationes, & fundamenta illius nouè, & ſsubtiliter reſspondetur. num. 97. p. 20.
D. Franciſscum Sarmientum ratione quadam impugnantem Communem, lapſsum fuiſsſse nouè detectum
ab Authore. num. 115. p. 22.
Fructus.
Fructus rei legatæ, à quo tempore debeantur vſsufructuario de iure communi. num. 20. p. 58.
Fructus rei legatæ attentá deciſsione legis primæ, titulo
4. de los teſstamentos, lib. 5. nouæ compilationis, à
tempore mortis teſstatoris debentur, quamuis iure
communi ſsatis controuerſsum eſsſset, à quo tempore
deberentur? num. 21. ibid.
Fructus rei legatæ, à quo tempore debeantur vſsufructuario de iure Regio; vbi Ioannis de Matienço opinio nouè confutatur per Authorem, & ſsingularis
declaratio traditur ad dict. l. primam, titulo. 4. de
los teſstamentos. num. 22. ibid.
Fructus fundi cùm in annos ſsingulos relinquuntur,
mortuo legatario, etiam maturis fructibus, legatum
extinguitur, neque de fructibus quidquam ad hæredes eius tranſsmittitur; quod ſsecus eſsſset in legato
relicto in ſsingulos annos, num. 14. p. 119. vbi ratio
redditur, & num. 6. ibid.
Fructuum legatum cum legato vſsusfructus conuenire,
quandoque etiam cùm vſsusfructus legatum non dicitur. num. 27. p. 120.
Fructus quid, & vnde dicatur? num. 4. p. 144.
Fructûs nomine propriè & ſstrictè quid intelligatur?
num. 5. p. 143.
In fructu non dicitur eſsſse id quod non renaſscitur.
num. 6. ibid.
Pructus in genere ſsumptus quid ſsignificet? ibidem
num. 7. & vide num. 65. & 66 p. 149.
Fructûs, redditûs, prouentûs, obuentionum, ac emolumentorum appellatione quid contineatur? remiſsſsiuè, latiſsſsimè tamen declaratum à multis, n. 8. ibid.
Fructus intelligi regulariter deductis expenſsis circa eos
factis, & de hac re pleniſsſsimè actum remiſsſsiuè.
num. 10. ibid.
Verbum Fructus, qualiter accipiendum ſsit in hac materia? num. 11. & ſsequentibus, ibid.
Fructuum diuiſsiones plures, & ſspecies à Doctoribus
conſsideratæ, num. 50. p. 148.
Fructus alios eſsſse Naturales, alios Induſstriales, & alios
Ciuiles ex ſsententia communi, num. 51. ibid.
Fructûs nomen frequenter accipitur in Iure, & apud
Scribentes pro omni commodo, & vtilitate rei.
num. 65. ibid.
Circa fructus ciuiles noua reſsolutio, & conciliatio
Authoris propoſsita num. 67. ibid.
Fructûs nomine vtrùm penſsiones, vecturæ, mercedes,
& ſsimilia contineantur; & de opinione Bartoli
num. 69. p. 150.
Alexandri doctrinam, penſsiones, mercedes, vecturas,
& ſsimilia, ad ſsimilitudine ut fructuum naturalium
eſsſse, nullo modo admitti poſsſse, num. 71. ibid.
A fructibus induſstrialibus ſsuperiora non ſseparanda,
ex ſsententia quorundam, quæ per Authorem confutatur, num. 71. ibid.
Fructus pendentes, ſsiue cohærentes rei, tempore teſstamenti, aut tempore mortis, vtrùm mobilibus legatis, vel vſsufructu mobilium comprehendantur?
num. primo, & ſsequentibus. p. 166.
Fructus pendentes, mobilium appellatione non veniunt, ſsed tantum ſseparati à ſsolo; nam fructus pendentes inter immobilia reponuntur, & cenſsentur
eſsſse eademmet ſsubſstantia cum ipſsamet re: ideò eodem iure quo ipſsa res, iudicantur. num. 7. p. 167.
Et ad eum pertinent, ad quem res ipſsa tranſsit. n. 8. ibid.
Fructus etiam maturi ſsunt pars rei. num. 9. ibid.
Fructus recollecti antequam dies legati cedat, videlicet
ante mortem teſstatoris, vel ante aditam hæreditatem, non iudicantur vt fructus, ſsed vt bona hæreditaria, & per conſsequens ad hæredem pertinent,
num. 13. ibid.
Fructus pendentes in re fructuaria tempore quo cedit
dies vſsusfructûs, ad fructuarium pertinent. n. 15. ibid.
Fructus fundi, vel agri, ſsi relinquantur ſsimpliciter,
vtrùm hoc legatum vſsusfructûs eſsſse videatur, ſsiue
in prima tantùm vice verificetur, aut quot annis debeatur? ex num. primo, cum ſsequentibus. p. 168.
Fructibus ſsimpliciter venditis, venditio intelligitur de
fructibus vnius anni. num. 5. ibid.
Fructus certi fundi, vel agri legati alicui, vtrùm præſstari debeant deductis priùs omnibus impenſsis factis
|
ab hærede, vel proprietatio pro eis habendis: vbi
expenditur, & commendatur Iacobi Mandelli de
Alba conſsilium 743. ex num. 2. num. 12. p. 169.
Fructus obligari poſsſsunt, tam à domino proprietatis,
quàm à fructuario. num. 3. p. 274.
Fructus quando percepti dicantur, vt pertinere debeant ad vſsufructuarium. vel hæredes eius? n. 10. p. 277.
Fructus illius anni, in quo dirimitur matrimonium,
qualiter diuidendi ſsint inter maritum, & vxorem, vel
hæredes eorum, de iure communi & Regio. n. 27.
pag. 279.
Fructus pendentes in Capellis qualiter diuidantur?
num. 29. p 280.
Fructus Beneficij Eccleſsiaſstici qualiter diuidantur inter
defuncti hæredes, & ſsucceſsſsorum, ſsi beneficiarius
pendentibus fructibus decedat. cap. 79. per tot. p. 281.
Fructus bonorum Maioratus inter hæredes vltimi poſsſseſsſsoris, & nouum ſsucceſsſsorem, ſsunt pro rata diuidendi ex ſsententia Didaci de Couarruu Gregorij
Lopez, Ludouici Molinæ, & aliorum, quæ aſsſseueranter probatur per Authorem. c. 80. per totum,
pag. 283.
Fructus pendentes in ſsolidum pertinent ad ſsucceſsſsorem
Maioratus, neque in illis poſsſsunt hæredes prærtendere ius vltra deductionem impenſsarum, ex ſsententia multorum, quæ diſsplicet Authori n. 6. p. 284.
Fructus bonorum Maioratus inter hæredes vltimi poſsſseſsſsoris, & nouum ſsucceſsſsorem, ſsunt proram diuidendi, ſsiue Maioratus conſstitutus ſsit in contractu, ſsiue
in vltima voluntate, contra Barboſsam. n. 17. p. 286.
Fulgoſsij interpretatio nouè arguta & improbata per
Authorem. num. 9. p. 71.
Alia infrá, littera, R.
Fuluius Pacianus laudatus, & tractatus eiuſsdem de probationibus commendatus per Authorem. n. 38. p. 206.
Fundus.
Fundo in gaudimentum alicui legato, non ſsolùm
vſsumfructum, ſsed etiam proprietatem legatam videri: vbi Floriani diſstinctio in propoſsito nouè confutatur per Authorem. num. 9. p. 122.
Fundo legato ad vſsumfructum, vel ad vtendum, &
fruendum, vel ad gaudimentum, aut ad alimenta,
aliòue ſsimili modo, quare proprietas legata præſsumetur. num. 4. p. 123.
Fundo legato, plena proprietas legata videtur, numero 55. p. 128.
Fundus tranſsit in quemcunque poſsſseſsſsorem cum ſsuo
onere, & ſseruitute. num. 10. p. 274.
G
GAbrielis Henriquez. honorifica mentio facta
per Authorem. num. 15. p. 219.
Genus.
Genus vbi non poteſst verificari niſsi in vna ſspecie, cenſsetur ſspecies, aut habetur pro ſspecie. num. 32. p. 159.
Genus, & ſspecies quando cadunt ſsuper eodem iure,
generi per ſspeciem derogatur, ſsecus ſsi ſsuper diuerſso
iure cadant. num. 14. p. 180.
Gloſsſsæ expoſsitio ad textum in principio Inſstitutionum
de vſsufructu, damnatur, num. 15. p. 46.
Gloſsſsæ interpretationes duæ confutatæ, num. 17. p. 54.
Gloſsſsæ interpretationes duæ ad textum in l. quarta. ff.
de ſseruitutibus, confutantur num. 8. p. 70.
Guillielmi de Peruſsio rationes nonnullæ contra communem diſstinctionem relatam ibi num. 15. nouiter
adductæ, & probatæ per Authorem. num. 16. & ſsequentibus, p. 85.
Grex.
Grege legato, quod adiicitur, vel diminuitur, legatario accreſscit vel decreſscit num. 5. p. 113.
Gregis appellatione quid contineatur ? remiſsſsiuè
num. 6. ibid.
Gregis vſsusfructus cùm requiritur, quomodo vſsusfructuarius cauere debeat? Vide nonnulla per totum, p. 113. & infrà, littera V verbo, Vſsusfructus.
Gregem qui numerus ouium, vel animalium faciat.
num. 17. & 18. pag. 114.
H
Habitatio.
HAbitationem ſseruitutem perſsonalem eſsſse. numer. 18. p. 117.
Habitatio ſseruitus non eſst ex ſsententia Franciſsci Hotmanni, quæ nouè refellitur per Authorem, & illi reſsponderi poſsſse cum Corraſsio adnotatur. num. 10.
ibid.
Habitatio, vſsusfructus, & vſsus differunt in multis, &
in quibuſsdam conueniunt. num. 21. ibid.
Habitatio illis eiſsdem modis, quibus vſsus, & vſsusfructus conſstituitur. num 22. ibid.
Habitationem qui habet, poteſst eam locare alteri, &
gratis concedere, num. 23. ibid. & num. 21. &
22. p. 261.
Habitatio ſsiue relinquatur in vltima voluntate, ſsiue
inter viuos, ſsiue per viam reſseruationis, aut alio
quouis modo, procedit diſspoſsitio l. cum antiquitas,
C. de vſsufructu. num. 24. ibid.
Ad habitandum legare domum, aliud eſst, & aliud legare facultatem habitandi, num. 25. p. 118.
Habitandi commoditas, ſsiue facultas duntaxat cùm relinquitur, ea poteſst alteri cedi, vel locari, quia in facto, non in iure conſsiſstit, num. 27. ibid.
Is cui habitatio relicta eſst, de habitando & fruendo
arbitrio boni viri cautionem interponere debet, &
ibid. de vſsuario. num. 30. p. 118.
Habitationem morte eius, cui conceditur, finiri, non
tamen capitis diminutione, vel per non vſsum.
num. 31. ibid.
Habitatio pignori, & hypothecæ: dari poteſst, & ſsuper
ea cenſsus conſstitui. num. 12. p. 254.
Habitatio ſspecies eſst alimenti. num. 27. p. 265.
Hæres.
Hæres non tenetur pro fideiuſsſsore vſsufructuarij, pauperem, ſsiue deploratæ fortunæ hominem recipere,
etiam ex mandato teſstatoris. num. 4. p. 80.
Heredes non prohibentur ab vſsufructuario cautiones
vſsusfructûs petere, etiamſsi teſstator diſspoſsuerit, vt
ipſsi hæredes vſsufructuarium nullâ moleſstiâ afficiant.
num. 6. p. 81.
Hæres ſsi grauatur aliquid pati, intelligitur grauatus,
vt patiatur eo modo, quo patiebatur defunctus
num. 11. p. 102.
Hæres, vel legatarius, qui facit ſsecundùm conſsuetudinem, & vſsum teſstatoris, videtur facere ſsecundùm
eius voluntatem, & èconuerſso. num. 13. ibid.
Hæres committens fraudem in rebus hæreditariis, priuatur Quarta Falcidia, non ſsolùm in ea re, in qua
dolum commiſsit, & ſsed & in cæteris rebus
num. 18. p. 105.
Hæres pro fructibus legatis, an poſsſsit pecuniam ſsoluere, & fundum vendere: & Franciſsci Connani reſsolutio probatur, num. 28. p. 120.
Pro hærede contra legatarium in dubio, interpretatio
ſsumenda eſst in teſstamentis, quia hæres videtur
prædilectus legatario, & ob id quoque in dubio
præferendus eſst. num. 40. p. 126.
Ius vindicandi necem defuncti hæredi tantùm vniuerſsali incumbit vel ei qui in omnibus loco hæredis
eſst. num. 2. p. 161.
Prædicta pœna hodie in vſsu non eſst, nec in obſseruantia.
num. 4. ibid.
Hæredes extranei ſsi ex vna parte concurrant ad accuſsandam mortem defuncti, & ex alia conſsanguinei;
qui præferendi ſsint in accuſsatione & remiſsſsione delicti? num. 6. p. 162.
Hæres an poſsſsit repetere à fructuario expenſsas, ſsi quas
fecit in conſseruatione fructuum, qui tempore cedentis legati vſsusfructûs pendebant: vbi Floriani de
Sancto Petro diſstinctio refertur, num. 17. p. 167.
Hæres vtrùm deducere poſsſsit Quarram Falcidiam de
legato vſsusfructûs omnium bonorum? num. ſsecundo
& ſsequentibus. pag. 221.
Hæredis, vel hæredum mentio, quomodo accipienda
in contractu, teſstamento, & omni ali diſspoſsitione
& an primus hæres tantum, vel etiam vltiores comprehendantur. num. 29. p. 226.
Vbi nonnulli Authores congeruntur in vnum, qui de
hac re, & latè, & vtiliter etiam tractarunt.
Hæreditas poſstquam eſst adita, efficitur proprium patrimonium adeuntis, nec dicitur amplùs hæreditas.
num. 64. p. 16. vbi id latiùs explicatur remiſsſsiuè
Hæreditate non adita, de iure communi nihil in teſstamento ſscriptum valet: idque multorum allegatione
exornatur, & pleniſsſsimè explicatur remiſsſsiuè,
num. 13. p. 57.
Hermanoctij Decij ad nonnullas leges interpretatio improbatur. num. 8. p. 271.
Hieronymi Gabrielis conſsilium 162. libr. 2. notandum
eſsſse in materia vſsusfructus aduentitiorum. n. 52 p. 30.
Hieronymi Gabrielis ſsententiam in conſsilio 98. ex num.
5. cum ſsequentibus, veriſsſsima. eſst contra Caſstrenſsem,
& includentibus rationibus confirmata. num. 6. p. 166.
Hieronymi de Cæuallos nouiſsſsima diſstinctio Ciuilis &
Naturalis dominij, noua non eſst, nec vera, iuriſsque
rationi minimè conuenit: nouè, & includenter ab
Authore probatum, num. 45. p. 43.
Hieronymi de Cæuallos rationes ad l. ſsciendum, §. ſsi
fundus, ff. qui ſsatiſsd. cogant. reiiciuntur. num. 49. ibid.
Hieronymus de Cæuallos in explicatione l. Lucius, §.
idem reſspondi, ff. ad municipalem, nouè notatus per
Authorem. num. 53. p. 44.
Hieronymus de Cæuallos nec accuratè, nec perfectè
tractauit materiam cautionis ab vſsufructuario interponendæ. num. 3. p. 84.
Hieronymus de Cæuallos nouiſsſsimè notatus per Authorem, num. 21. p. 86.
Hieronymus de Cæuallos meritò, & nouè notatus ab
Authore, num. 12. p. 93.
Hyppolitus ſsingulari 441. num. 2. malè allegatur per
Caualcanum. num. 14. p. 267.
Hypotheca.
Hypotheca à lege tacit conſstituta in bonis mariti, retinetur per mulierem, etiamſsi ipſsa habeat expreſsſsam
hypothecam per pactum acquiſsitam. num. 16. p. 96.
Hypothecæ conſstitutæ à lege tacitè in bonis mariti
pro reſstitutione dotis, non fieri præiudicium per fideiuſsſsores, aut pignora recepta per mulierem ſsoluto
matrimonio, num. 17. ibid.
Hoſspitalia.
Hoſspitalia, Confraternitates, & ſsimiles aliæ Communitates, vtrùm dicantur ſsæcularia, vel Eccleſsiaſstica
loca, vt priuilegiis, & immunitatibus rebus Eccleſsiaſsticis conceſsſsis gaudere poſsſsint; & an illorum bona,
forma & ſsolemnitate rerum Eccleſsiaſsticarum alienari debeant? num. 24. p. 204.
Hugonis Donelli fortiſsſsimum argumentum contra communem diſstinctionem vrbanarum & ruſsticarum ſseruitutum adductum. num. 21. p. 255.
I
IAcobi de Carolis diſstinctio circa dominium rerum
dotalium nouè confutatur per Authorem. n. 42. p. 43
Iacobi Cuiacij declaratio de eadem materia quæ hucuſsque per aliquem relata non eſst per Authorem expenditur, & eiuſsdem reſsolutioni applicatur, nu. 43. ibid.
Cætera quæ ad Cuiacium pertinent, vide ſsuprà, litera, C verbo, Cuiacius.
Iacobi Menochij conſsilium 237. lib. 3. in materia
coniugis tranſseuntis ad ſsecundas nuptias de conſsenſsu tacito filiorum, commendatum: & illi plura addita per Authorem. num. 109. & ſsequentibus p. 21.
Menochij traditiones explicatæ. num. 6. & 7. p. 170.
Impenſsa.
Impenſsa magna, vel parua quæ dicatur. nu. 6. & 7. p. 210.
Impenſsa facta gratiâ colligendorum fructuum, etiamſsi
magna ſsit, indiſstinctè pertinet ad vſsufructuarium,
nec repeti poteſst. num. 8. ibid.
Impenſsæ factæ per maritum circa fructus, repeti non
poſsſsunt, ſsed cum fructibus compenſsantur. num. 9.
ibid.
Impenſsam modicam attenta quantitate, indiſstinctà repetere non poteſst maritus, quantumcunque duret
vltra ius mariti, & conſstaret quòd ea non glaciâ fructuum ſsed rei facta eſsſset. num. 11. ibid.
Impenſsa facta gratiâ fructuum quæ dicatur, & quatenus hæc repeti poſsſsit, vel cum fructibus compenſsari. num 13. ibid. & num. 7. p. 277.
Impenſsatum, quæ fiunt circa rem, quædam ſsunt
neceſsſsariæ, quædam vtiles, & quædam voluptuariæ. num. 19. p. 215.
De impenſsis, & melioramentis in re aliena factis à bonæ fidei, vel malæ fidei poſsſseſsſsore, colono, inquilino,
vſsufructuario, emphyteuta, & alio quocumque
poſsſseſsſsore, ſseu detentatore nonnulli Authores tractarunt latiſsſsimè, quorum mentio fit. num. 23. ibid.
Impenſsas factas gratiâ fructuum percipiendorum quemlibet poſsſseſsſsorem deducere poſsſse, ac etiam pro illis
rem retinere. num. 6. p. 277.
De impenſsis ab vſsufructuario factis, vide latiſsſsimè
infrà, litera V. verbo Vſsusfructuarius.
Immemorialis præſscriptio.
Verba quantumcunque generalia, immemorialem præſscriptionem non excludunt, num. 13. p. 247.
Immemorialis præſscriptio non ſsolùm centum annos,
ſsed etiam mille, atque infinitum tempus comprehendit, & ſsic centenaria præſscriptione potentior
eſst. num. 14. ibid.
Immemorialis præſscriptio maximos effectus producit, & per eam omnis titulus neceſsſsarius præſsumitur. num. 15. ibid.
Imolæ opinio explicata remiſsſsiuè num. 42. p. 60.
Inuentarium.
Inuentarium cum bonorum deſscriptione defendentes,
rectè notatos per Molinam, idque concludenter probatum per Authorem. num. 88. p. 33.
Inuentarij confectio eos tangit, qui rationem reddere
tenentur, num. 109. p. 35.
Inuentarium conficere vtrùm teneatur pater legitimus
adminiſstrator, aut Tutor, vel curator filiorum, num.
107. & ſseqq. ibid. & num. 113. de matre tutrice
& vide infrà, litera P. verbo pater, & litera M. verbo Mater.
Interdictum.
Interdictum Recuperandæ non datur niſsi poſsſsidenti.
num. 30. p. 51.
Non autem competit ei, qui meram detentationem
habet, num. 31. ibid.
Interdicta veluti poſsſseſsſsoria conſstituta ſsunt ad vſsus ſser|
uitutum tuitionem, ad inſstar interdictorum.
num. 8. p. 73.
Interdicta pro ſseruitutibus conſstituta, quare veluti
poſsſseſsſsoria dicantur, non poſsſseſsſsoria ſsimpliciter?
num. 9. ibid.
Interpretatio.
Interpretatio ea in dubio ſsumi debet per quam faueatur potiùs hæredi, quàm legatario; & per quam minùs grauetur hæres, quàm ſsit poſsſsibile. num. 38 &
num. ſsequentibus, p. 126.
Interpretatio talis fieri debet in teſstamentis, & vltimis
voluntaribus, per quam diſspoſsitio non remaneat irrita, ſsed potiùs ſsortiatur effectum, etiamſsi in diſspoſsitione veniat, eáque alias non venitent; idque
quamplurimis exemplis exornatur, & confirmatur
remiſsſsiuè num. 27. p. 159.
Iniuria.
Iniuria filio facta, & patri facta videtur, & contrà.
num. 25. p. 163.
Incorporale.
In Incorporalibus cadit dominiũdominium, & proprietas; quamuis non cadat poſsſseſsſsio. num. 17. p. 133.
Ioannis Andrea opinio negans valere legatum vſsusfructûs omnium bonorum al o hærede vniuerſsali poſst
& mortem inſstituto, relata & improbata. n. 27. p. 59.
Ioannis Corraſsijſsolutio circa vſsusfructus appellationem, fortiùs, quam adhuc impugnata, num. 10. p. 2.
Ioannis Corraſsij interpretatio circa eandem materiam
vera non eſst. num. 14. p. 3.
Ioannes Guttierrez laudatur. num. 47. p. 15.
Ioanni de Matienço lapſsus in allegatione Pinelli nouè
notatus per Authorem. num. 7. p. 26.
Ioannis de Matienço opinio contra Tellum Ferdinandes defenſsa, & meliùs quàm hactenus comprobata.
num. 12. & ſseq. p. 57.
Ioannis Vaudi Pedemontani opinio in materia dominij vxoris circa dotem, nouè adducta, & probata per
Authorem. num. 41. p. 43.
Ioannis Sichardi lectura ad libros Codicis non contemnenda, & ab Auctore integrè prælecta. num. 20. p. 50.
Ioannis Baptiſstæ de ſsancto Seuerino inter conſsilia Socini
Senioris conſs. 9. num. 7. verſsiculo, concludo igitur, volumine. 4. reſsolutio expenditur, & eius diſstinctio
nouè improbatur, num. 29. p. 91.
Ioannes Vincentius Hondedeus laudatur. num. 8. p. 170.
Ioannes Vincentius Hondedeus in conſsilio 85. num.
23. & ſsequen. libr. 2. nouiſsſsimè lapſsus. num. 14. p. 282
Ioannis Baptistæ Laderchij Imolenſsis conſsilium 32. lib.
prim.ſsingulare eſst in materia, & diſstinctione l. libertis, 4. ff. de alimentis & cibariis legatis. num. 17. p. 123.
Ioannis Franciſsci de Ponte in conſsilio. 100. num. 9 & 10.
verba quædam, nouiter ponderata, & probata per
Authorem. num. 19. p. 278.
Ioannes Franciſscus de Ponte in conſs. 100. num. 18. nimis indiſstinctè loquutus eſst in hac materia,
num. 26. p. 279.
D. Ioannes de Leon laudatus, num. 31. p. 268.
Ioannes Cephalus, vide ſsuprà, litera C. verbo, Cephalus.
Ius accreſscendi.
Ius accreſscendi, vel non decreſscendi, an, & quando
locum habeat in legatis, fideicommiſsſsis, & hæreditatibus? num. 1. p. 184.
Ius accreſscendi, vtrùm in contractibus locum habeat?
remiſsſsiuè num. 2. ibid.
Iuris accreſscendi locus non eſst in legato vſsusfructus
quoties legatarij omnimodò ſseparati ſsunt, hoc eſst,
nec re, nec ſsimul re & verbis coniuncti. num. 3. ibid
Quod in omni legato etiam proprietatis plenæ pariter
obſseruatur, & inter legatarios omninò diſsiunctos
non habet locum ius accreſscendi, ſsed portio deficiens manet penes hæredem. num. 4. ibid.
Iuri accreſscendi locus eſst in ſspecie l. mulieri, & Titio,
73. ff. de condit. & demonſstrat.ſsi Titius moriatur, aut
capite minuatur, contra Gloſsſsam, & alios, n. 7. p. 118.
Ius accreſscendi locum habet, etiam quando legatarius
admittitur ad ſsuam partem de iure ſspeciali. num. 8.
& ſseq. ibid.
Ius accreſscendi quare non fuerit conceſsſsus mulieri in
d.l. mulieri & Titio, ab initio, cùm Titius conditione defectus fuit: item, quare debuerit mulier ipſsa
expectare mortem Titij, vel ſstatus eiuſsdem mutationem. num. 10. ibid.
Iuri accreſscendi, vel non decreſscendi, an, & qualiter
locus ſsit in legato vſsusfructus ante & poſst quæſsitam
portionem, cùm legatarij re & verbis ſsimul coniuncti ſsunt. num. 13. p. 186.
Ius accreſscendi vtrùm habeat locum in legato vſsusfructus, quando legatarij ſsunt re tantùm coniuncti.
num. 14. & ſseqq. ibid
Ius accreſscendi, vel non decreſscendi, in quibus differant inter ſse remiſsſsiuè. num. 15. ibid.
Iuri accreſscendi an ſsit locus in legato vſsusfructus,
quando legatarij ſsunt coniuncti verbis tantùm. num.
16. & ſseqq. ibid.
Ius accreſscendi locum habet in legato proprietatis inter verbis tantùm coniunctos. num. 19. p. 187.
Ius accreſscendi non habet locum regulariter poſst quæſsitam portionem num. 20. ibid.
Ius accreſscendi locum habet in legato vſsusfructûs,
etiam poſst quæſsitam portionem, cum legatarij coniuncti ſsunt re ſsimul, ſsine verbis & re tantùm. num.
21. ibid.
Iuri accreſscendi locus eſst in legato vſsusfructus, quando legatarij ſsunt verbis tantùm coniuncti: ex ſsententia Antiquorum, quæ placet Authori num. 24. ibid.
Quoad ius accreſscendi differentia eſst in vſsufructu, &
proprietare inter coniunctos verbis tantùm, num.
26. p. 188.
Vbi vera diſscriminis ratio proponitur.
Iuri accreſscendi, vel non decreſscendi locum in legato
vſsusfructus inter coniunctos verbis tantùm, ſsi quis
velit cum communi tueri, qualiter poſsſsit contrariæ
partis fundamentis ſsatisfacere? num. 27. ibid.
Coniunctio, ex qua naſscitur ius accreſscendi, duplex
eſst, hominis, & legis num. 30. ibid.
Quæ dicatur coniunctio legalis? num 31. ibid.
An ſsit vera coniunctionis legalis doctrina? n. 37. p. 189.
Ius accreſscendi non inducere coniunctionem legalem
in legato proprietatis, ſsi legatum per repudiationem, vel alio modo ex poſstfacto deficiat, num.
32. p. 188.
Secus tamen est in vſsufructu num. 33. ibid.
Vbi veta proponitur differentiæ ratio. & l. & proculo,
ff. delegat. 2. & l. t. §. ff. de vſsufructu accreſscendo,
explicantur: & num. ſseqq.
Coniunctio legalis quare non operetur ius accreſscendi, in ſspecie l. & proculo, ff. de lega. 2. num. 35. p. 189.
Coniunctio legalis ſsola ſsufficiens non eſst ad inducendum ius accreſscendi, niſsi alia ratio id ſsuadeat, contra communem Scribentium ſsententiam. n. 36. ibid.
Ius accreſscendi an, & quare detur inter duos dominos,
qui ad eandem hæreditatem ſseruo communi relictam ex teſstamento admittuntur, & inter eos, qui
ad bonorum poſsſseſsſsionem, ſsiue contra teſstamentum,
vel ab inteſstato à lege vocantur. num. 38. ibid.
Ius accreſsiendi inducitur etiam inter omninò disjunctos, ne quis decedat pro parte inteſstatus. n. 39. ibid.
Ius accreſscendi quare procedat in ſsucceſsſsione ab inteſstato. num. 40. ibid.
Ius accreſscendi quare detur in bonorum poſsſseſsſsione
contra tabulas, & in querela inofficioſsi teſstamenti. num. 42. ibid.
Ius.
Iure ſsibi comperenti qui abutitur, ſsiue malè vtitur
priuatur eo: jdque exornatum, & declaratum remiſsſsiuè. num. 105. Ius ceſsſsum. vel tranſslatum, ſsi ex aliqua cauſsa ad ceſsſsionarium tranſsire nequit, penes cedentem remanet. num. 24. p. 253.
Iudices debent ad ea, quæ à Modernis eduntur, diligentiùs aduertere, ne aliqui in ſsententias abſsonas tuant.
num. 7. p. 267.
L
Lapidicina.
LApidicinæ, mineræ, aut mineralia argenti, cretæ,
metallorum venæ, arenæ, auríue fodinæ, ſsi antiquæ
ſsint, ita quod ex illis aurum, argentum, creta, ſsiue
aliud metallum, lapidèsue exciſsi. vel effoſsſsi ſsunt tempore Maiorum, poterit vſsufructuarius vti eis ad
eum vſsum & commoditatem, quæ à principio Maioribus fuerit, num. 6. p. 151.
Lapidicinæ, & venæ metallorum iam apertæ tempore
vſsusfructus legati, indiſstinctè ad vſsufructuarium
pertinent. num. 7. ibid.
Lapidicinæ, ſsalinæ, cretæ, mineræ, arenæ, metalla,
auri, argentíue fodinæ, ſsi amiquæ non ſsint, ſsed de
nouo repertæ, eius tamen naturæ, vt quod ex eis
percipitur, renaſscatur, illarum vſsus, vel vſsusfructus
ad fructuarium pertinet. num 9. & ſseqq.
Lapidicina, metalla, fodina, & ſsimilia, vtrùm ad fructuarium pertineant, ſsi talia ſsint, vt ex eis effoſsſsum, aut
deductum renaſscatur num. 15 & ſsequenti. p. 152.
Lex.
L. fœminæ, C. de ſsecundis nuptiis, materia, & infinitæ
quæſstiones in propoſsito agirantur ex num. 9; cum
infinitis ſsequentibus. p. 11.
L. fœminæ, C. de ſsecundis nuptiis, diſspoſsitio locum
ſsibi non vindicat, quando res peruenit ex bonis mariti ad mulierem titulo oneroſso, vt emptionis, permutationis, vel alio ſsimili titulo, num. 32. p. 13.
Lex vbi enumerat aliquem caſsum ſspecificè, non licet
illam ad alios caſsus extendere, ſsed illi cenſsentur ſsub
diſspoſsitione iuris communis remanere. num. 53. p. 16.
Legum correctio euitanda eſst, & lex quæ deuiat à iure
communi, reſstringenda eſst, vt quanto minus fieri
poſsſsit, recedatur à iure communi, num 54. ibid
Lex noua in dubio non præſsumitur corrigere velle legem antiquam, num. 55. ibid.
Leges, quæ propter tranſsitum ad ſsecundas nuptias, mulierem priuãtpriuant proprietate eorum, quæ habuit à priori marito, vel à filiis ex paternis bonis, pœnales ſsunt,
& odioſsæ; ac per conſsequens ſstrictam admittunt interpretationem, & reſstringi debent num. 65. p. 17.
L. placet, ff. de acquirenda hæreditate, communis allegatio falſsa eſst, nec probat id, ad quod præcitatur
communiter. num. 5. p. 26.
Lex, ius publicum, ff. de pactis, cum ſsua materia ſsingulariter declaratur per Menchacam. num. 23. p. 28.
L. 4. C. de bonis quæ liberis, deciſsio, quantumuis illa
noua ſsit, fortiter vrget pro Communi contra Recentiores: acuta Authoris conſsideratio num. 48. p. 29.
Lex generaliter loquens, generaliter debet intellegi,
& omnes caſsus comprehendit, etiamſsi maior ratio
militaret in vno, quàm in altero: & de hac regula
plenè actum remiſsſsiuè. num. 81. p. 32.
Lex quod non dicit, videtur ſsupponere non eſsſse neceſsſsarium, num. 82. ibid.
Legis permiſsſsione qui vtitur, non debet in aliquo
grauari. num. 84 p. 33.
Legis permiſsſsione qui vtitur, non debet in aliquo grauari. num. 84. p. 33.
Lex maximam confidentiam habet de patre erga filios,
& præſsumit illum magis diligere filios, quàm ſseipſsum, & ſsemper capere bonum conſsilium pro filiis.
num. 86. ibid.
L. non eſst dubium, C. de legatis, l. ſsi quis in tantam
C. vnde vi, rigor, communi totius Chriſstiani orbis
vſsu, & praxi antiquatus eſst. num. 23. p. 50.
L. non eſst dubium, C. de legatis, diſspoſsitio vtrùm correcta ſsit ex noua deciſsione l. 1. titul. 4. libr. 5. nouæ
collectionis Regiæ. num. 24. ibid.
Leges caducariæ non habent locum in vſsufructu.
num. 5. p. 56.
L. primæ, titulo 4. de los teſstamentos, lib. 5. nouæ recopilationis, verus ſsenſsus traditur, & Azeuedij, aliorùmque intellectus reiicitur. num 15. p. 58.
Legis prohibitioni accedere poteſst prohibitio teſstatoris, nec aliquid nonum operari, num. 34. p. 126.
Lex cùm prohibitiuè loquitur, & habet clauſsulam annullatiuam, formam incommutabilem inducit
num. 36. p. 206.
Legibus prohibentibus renunciari non poteſst. num. 41.
ibid.
Legi propter publicam vtilitatem inductæ renunciari
non poteſst. num. 42. ibid.
Nec etiam cum iuramento. num. 43. ibid.
Lex iuris communis correctoria extendi non debet,
ſsed ſstrictè intelligenda eſst in terminis, in quibus
loquitur, num. 49. p. 207.
Ratio generalis legis, extendit legem etiam in caſsu ſspeciali loquentem, ad alios caſsus. num. 51. ibid.
Legis extenſsio non dicitur fieri, quando quid ineſst, &
ex mente eius procedit, num. 52. ibid.
L. vltima, C. de vendendis rebus ciuitatis, lib. 11. licèt
loquatur in venditione, habet locum in qualibet alia
alienatione num. 53. ibid.
Leges Regiæ recipiunt omnes interpretationes, quas
recipit ius commune in tali caſsu. num. 54. ibid.
L. Regia, 11. titul. 7. lib. 7. nouæ collectionis Regiæ, in
quibus terris, & terminis loquatur, num. 55. ibid.
Et an procedat in locis, & dominiis Comitum, Ducum,
Marchionum & aliorum Dominorum: num. 56. ibid.
vbi Auendañi ſsententia defenditur, & contraria
Alphonſsi de Azeuedo taxatur.
Lex noua aliquid diſsponens in vno ex caſsibus per antiquam legem æquiparatis, extenditur ad alium. n. 23.
p. 220.
Legitima.
Legitima debetur filiis ſsimul cum vſsufructu, nec in ea
vxor vſsumfructum conſsequi poteſst, etiamſsi à teſstatore relicta fuerit vſsufructuaria omnium bonorum.
num. 11. p. 173.
Legitima filiorum de iure huius Regni ſsunt omnia bona parentum, excepta quinta parte, de qua ad libitum diſsponere poſsſsunt parentes. num. 13. ibid.
Legitimam vtrùm poſsſsit petere filius viuente patre,
qui Religionem profeſsſsus eſst. num. 10. p. 234.
Legitima non debetur filio niſsi poſst mortem patris:
quod latiſsſsimè explicatur, inferturq;inferturque ad quamplurima in propoſsito neceſsſsaria, remiſsſsiuè. num. 11. ibid.
Legitimam ſsi velit, in vita poteſst aſsſsignare pater filio, quamuis ad id faciendum non teneantur, n. 12.
ibid.
Legitima ſsi in vita assignetur filio, vel filiæ, & poſstmodùm patris facultates augeantur, an debeat augeri,
vel ſsuppleri Legitima, num. 13. ibid.
Legatum.
Legatum aſscendentium, eſsſse hodie de iure huius Regni
omne patrimonium deſscendentis, de cuius hæreditate agitur, excepto Tertio. num. 3. p. 237.
Legatum in annos ſsingulos relictum, legato vſsusfructus ſsimile eſst in eo, quod vtrumque morte
legatarij finitur. num. 4. p. 11.
Sed non eſst idem, quod legatum vſsusfructus, aliàs non
diceretur ſsimile eſsſse. num. 5. ibid.
Et in pleriſsque diſsſsimile eſst à legato vſsusfructus, quæ
remiſsſsiuè traduntur. num. 6. ibid.
Legatorum genera olim quatuor fuerunt, & de illis remiſsſsiue. num. 2. pag. 48. latiùs num. 5. cum ſsequenti,
p. 62.
Legatorum genera antiqua, ac eorum differentiæ: omnes Conſstantini, & Iuſstiniani legibus penitùs ſsunt
ſsublaræ, vt hodie legatorum omnium vna, eadémque ſsit vis, & ſsubſstantia. num. 4. p 49.
Legatarium tres actiones habere pro legati perſsecutio |
Pro eadem re legata, quare competant actio perſsonalis,
& realis, quæ contrariæ ſsunt, num. 11. ibid.
Pro legatis, & fideicommiffis tres actiones competunt,
ſsi natura rei legatæ hoc patiatur, ſsecus ſsi natura
rei legatæ repugnet. num. 13. ibid.
Legatarius non poteſst occupare rem legatam propria
authoritate, niſsi de voluntate teſstatoris, ſsed à manu hæredis poſsſseſsſsionem accipere debet, aliàs perdit
rem legatam, & cadit à iure ſsuo. num. 18. ibid.
Legatario ex quibus videatur teſstator licentiam dediſsſse
ocupandi rem legatam propria authoritate: & de
materia l. non eſst dubium, C. de legatis, pleniſsſsimè
actum remiſsſsiue. num. 19. ibid.
Legatarius quando dicatur cum vitio occupaſsſse rem
legatam, vt amittat ius omne, quod habet in illa
num. 21. & 22. p. 50.
Legatum in annos ſsingulos relictum, ſsi legatarius viuo
teſstatore deceſsſserit, eſst in cauſsa caduci, & idcircò
pertinet ad fiſscum ex lege Iulia & Papia: at legatum vſsusfructûs non pertinet ad fiſscum, à quo nunquam recederet, ſsi ſsemel fiſsco necteretur, ſsed remanet apud hæredem, à quo vſsusfructus legatus eſst,
vel apud haeredem, à quo vſsusfructus legatus eſst, vel
apud cum, cui fundi fructuarij proprietas legata eſst.
num. 4. p. 56.
Legatum per Vendicationem quale, & quibus verbis
fiebat olim. num. 6. p. 62.
Legatum per Damnationem quomodo fieret. n. 7. ibid.
Legatum per Sinendi modum quale olim. num. 8. ibid.
Legatum per Præceptionem, quod diceretur olim.
num. 9. ibid.
Legata multùm intereſsſse per Vendicationem, an per
Damnationem relinquantur. num. 10. ibid.
Legati per Vendicationem dominium rectâ viâ à morte teſstatoris tranſsit in legatarium, num. 11. ibid.
Legati per Damnationem dominium non tranſsit in legatarium, antequam de manu hæredis præſstetur illi.
num. 12. ibid.
Legati dominium vtrùm tranſseat in legatarium à morte teſstatoris, an ab edita hæreditate. difficilem quæſstionem eſsſse, & plenè tractatam remiſsſsìuè n. 26. p. 64.
Legatum rei alienæ iure ſsubſsiſstit, cum diſstinctione
tamen l. cum rem alienam, C. de legatis, & de materia
illius textus pleniſsſsimè actum remiſsſsiuè. n. 30. p. 65.
In legato generis, vel alternatiuo, cuius ſsit election hæredisne, an legatarij? num. 32. 33. & 34. ibid.
In legato ambiguo, ſsiue obſscuro id debet, quod minimum eſst, non quod maximum. num. 37. & ſseqq. p. 66.
Legatarius, vel hæres, qui facit ſsecundùm conſsuetudinem & vſsum teſstatoris, videtur facere ſsecundùm
eius voluntatem, & è conuerſso. num. 13. p. 102.
Legatum vniuerſsale cùm relinquitur, vtputà hæreditas, peculium, grex, dos, vectigal, poceſsſsio, & ſsimilia,
ad legatarium pertinent emolumenta, ac onera, augmenta etiam & decrementa; quod non accidit, cùm
res aliquæ ſsingulariter legantur, num. 7. p. 13.
Legatum fundi ad vſsum, & vſsumfructum, vel ad vtendum & fruendum, vel ad alimenta, aut alio ſsimili
modo, proprietatem etiam fundi continet, num. 4.
p. 122. & ratio redditur num. 14. ibid.
Idcircò huiuſsmodi legatum perpetuum eſsſse dicitur, &
tranſsmiſsſsibile ad hæredes, cùm proprietas ipſsa relicta cenſseatur. num. 5. p. 122.
Proceditque, etiamſsi in eadem diſspoſsitione, ex præcedentibus, & ſsubſsequentibus appareat ſsolum vſsum,
ſsine vſsumfructum aliarum rerum legatario fuiſsſse relictum, prout latius explicatur, num. 6. ibid.
Quamuis ex eo quandoque ſsoleat in contrarium coniectura ſsumi, vt vſsusfructus ſsolus cenſseatur relictus.
num. 7. ibid.
Legatum certæ quantitatis pecuniarum ad alimenta
alicui factum, proprietatem quantitatis relictæ continere, ſsi adiectum non fuerit, vt mortis tempore
pecunias reſstituat legatarius, num. 8. ibid.
Legato fundo in gaudimentum alicui, non ſsolum vſsumfructum, ſsed etiam proprietatem legatam videri:
vbi Floriani diſstinctio nouè confutatur per Autorem. num. 9. ibid.
Legata videtur plena proprietas, cum domus ad habitandum reliquitur. num. 10. 123.
Legatum factum alicui pro ſsuis neceſsſsitatibus, ex quo
certum eſst, debetur, etiamſsi neceſsſsitates non ſsubſsint. num. 11. ibid. & vide num. 12. & 13. vbi ſsuperiora omnia explicantur, & declarantur.
Legata, vtrùm odioſsa ſsint, vel fauorabilia, & conſsequenter vtrum ſstrictè, an latè accipi debeant, n. 41.
pag. 126.
Vtrùm regula l. in teſstamentis, ff. de regulis iuris, procedat etiam in legatis in teſstamentis relictis, num. 38.
4. & ſseqq.
Legato prædio vxori, ſsi teſstator prohibuerit eam a ſsuis
hæredibus moleſstari, vſsumfructum tantùm legare.
cenſsetur, ex ſsententia quorundam. num. 53. p. 128.
Quæ nouè, verè tamen, & concludenter per Authorem conuincitur. num. 54. & ſseq. ibid.
Legato fundo, plena proprietas legata videtur. num. 55.
ibid.
Legato prædio, debetur & ſseruitus, quæ legata non
eſst, quando legatum prædij eſsſset inutile, niſsi ſseruitus præſstaretur. num. 16. p. 137.
In legato vniuerſsali mobilium, ſsi enunciatæ fuerint
certæ ſspecies mobilium, an per talem ſspecialem expreſsſsionem, in cæteris non expreſsſsis intelligatur
reſstrictum vniuerſsale legatum, num. 13. p. 155.
In legato bonorum mobilium vtrùm veniant redditus,
& penſsiones: vbi bona Authoris conſsideratio proponitur. num. 14. ibid.
In legato generali vſsusfructus bonorum, vel bonorum
mobilium tantùm, vtrùm venalia & quæ mortis causâ parata ſsunt contineantur? num. 27. p. 156.
Si legatur vni, quod alteri legatum eſst, an cenſseatur
ademptum priori, num. 23. p. 159.
Legatum vtrùm dicatur eſsſse vnicum, an verò plura legata ſsint, cum fructus fundi ſsimpliciter legantur.
num. 3. & ſseq. p. 168.
Legati verba cùm generalia ſsunt, vel indefinita, & referuntur ad id, quod ex ſsua natura reiteratur, vel
renaſscitur, non procedit regula leg. boues, §. hoc ſsermone, ff. de verborum ſsignificatione, num. 9. ibid.
Legatum vtrùm intelligatur perpetuum, ſsi teſstator legauerit ſsimpliciter aliquam quantitatem in diem
vel caſsum reiterabilem. num. 11. p. 169.
Vbi explicatur textus in l. cùm quidam, 23. ff. de annuis legatis. Cumani interpretatio recipitur, & de
opinione Bartoli remiſsſsiuè agitur. ibid.
Legatum in dubio, eſst regulariter intelligendum de
rebus, quæ fuerunt teſstatoris, tempore teſstamenti,
quod legatarius probare debet, num. 3. p. 170.
Et in legato etiam generali, vtputà bonorum, aut ſsimili, quando teſstator non potuit præuidere futura,
quòd diſspoſsitio nunquam referatur niſsi ad bona
præſsentia. num. 4. ibid.
Legatum per verba vniuerſsalia, indefinita, aut generalia, vtrùm referatur ad tempus teſstamenti? vbi
probatur diſstinctio Bartoli. num. 5. & 6. ibid.
Legatum factum etiam coniunctar perſsonæ, non comprehendit niſsi ea, quæ exiſstebant tempore comditi
teſstamenti. num. 12. p. 171.
Legatum ex præſsumpta teſstatoris voluntate, futura
etiam comprehendit; & de nonnullis coniecturis,
remiſsſsiuè num. 13. ibid.
Legatum vſsusfructus vxori ſsimpliciter relictum, an ſse|
cundæ: vxori debeatur? & de contrarietate Baldi &
Alexandri, num. 75. & ſseq. p. 18.
Legatum vſsusfructûs omnium bonorum vxori relictum, ſsub conditione, ſsi caſstè, & honeſstè vixerit.
an perdatur per tranſsitum ad ſsecundas nuptias? vbi
duæ communes contrariæ referuntur, earum concordia reiicitur, & Bartoli ſsententia probatur.
num. 129. p. 23.
Legatum factum creditori voluntarie, an & quando
præſsumatur factum animo compenſsandi cum ipſso
debito voluntario? latiſsſsimè atque vtiliter tractatum per nonnullos, num. 4. p. 176.
Legatum factum creditori, an, & quando præſsumatur
factum animo compenſsandi cum ipſso debito neceſsſsario? latiſsſsimè, remiſsſsiuè tamen declaratum. n. 6. ibid.
Legatum ex quibus coniecturis præſsumatur relictum
animo compenſsandi cum debito voluntario? n. 7.
ibid.
Legatum præſsumitur actum animo non compenſsandi
cum debito neceſsſsario, ex nonnullis coniecturis remiſsſsiuè. num. 8. ibid.
Legatum à marito vxori factum, vtrùm computetur
cum arrhis ab eodem eidem promiſsſsis: vbi agitur,
an debitum arrharum voluntarium ſsit, an votò neceſsſsarium. n. 9. ibid.
Legatum generale omnium bonorum non derogat
ſspeciali alicuius rei, ſsed è conuerſso legatum ſspeciei
derogat legato generis. num. 15. p. 180.
Fundus ſsimpliciter cùm alicui legatur, & alteri vſsuſsfructus omnium bonorum relinquitur, decedente
legatario fundi, vſsusfructus illius accreſscit vſsufructuario omnium bonorum, non autem hæredi acquiritur. num. 33. & vide n. 35. & 36. p. 182. & ſseq.
Legatum ab inſstituto relictum, repetitum cenſsetur, ſsiue
ſsubſstitutio ſsit vulgaris expreſsſsa, ſsiue tacita ſsub pupillari comprehenſsa. num. 29. p. 188.
Per legatum annuum cenſsetur iniunctum reale onus
redditibus, aut fructibus teſstatoris. num. 11. p. 217.
Legatum annuum ſsolui debet de fructibus. n. 1. ibid.
Legatum annuum ſsoluendum de bonis teſstatoris, debetur ab hærede, non ab vſsufructuario. num. 17. ibid.
Legatarius certæ partis hæreditatis non habetur loco
hæredis in ea parte, & conſsequenter nec tranſseunt
in eum onera hæreditaria, cum Cumàno contra
Communem, num. 12. p. 219.
Legatum annuum Reipublicæ, Ciuitati, Collegio, aut
Eccleſsiæ perpetuò, aut ſsimpliciter relictum, minimè
extinguitur centum annorum decurſsu, ſsed vltrà procedit donec Reſspublica ipſsa finiatur, cum Rogerio,
& aliis multis, contra Hugolinum, & Bartolum.
num. 20. p. 225.
Legatum relictum filiofamilias, ipſsius an patris contemplatione cenſseatur relictum, controuerſsum fuit
inter Doctores, & multis caſsibus, diſstinctionibuſsque
explicatur, num. 5. p. 230.
Legatum relictum filiofamilias, regulariter, atque in
dubio, eius contemplatione, & non patris relictum
videtur, num. 6. ibid.
Legatum annuum cùm relinquitur, tot ſsunt legata,
quot ſsunt anni. num. 31. p. 245.
Pro primo anno legatum eſst purum, pro ſsequentibus
conditionale. num. 32. ibid.
Non ſsufficit vnica præſscriptio pro omnibus annis, ſsed
tot ſsunt neceſsſsariæ præſscriptiones, quot ſsunt anni,
prout declaratur num. 33. ibid.
Ludouicus Molina, Ioannes Garſsias vtiliùs, atque elegantiùs cæteris Recentioribus ſscripſserunt materiam, quæ pertinet ad c. 37. num. 5. p. 115.
Circa materiam fructuum bonorum Maioratûs, Ludouici Molinæ opinio defenſsa per Authorem c. 80. per
totum, p. 283.
M
Maritus.
MAritus tranſsiens ad ſecũdassecundas nuptias, tenetur reſseruare proprietatem bonorum filiis prioris matrimonij, in quibus caſsibus vxor reſseruare tenetur; &
diſspoſsitum in vxore in hac materia, habet quoque
locum in marito, idque ex identitate rationis. n. 14.
pag. 12.
Maritus ſsi relinquat aliquid vxori, vel è contra vxor
marito in teſstamento, vtrùm teneatur reſseruare illud filiis prioris matrimonij, ſsi ad ſsecundas conuolauerit nuptias, idque de iure communi, & Regio
reſsolutum remiſsſsiuè. num. 35. p. 13.
Maritus ſsi dotet filiam, quam habuit ex prima vxore,
de lucris acquiſsitis conſstante ſsecundo matrimonio,
qualiter ſsuccurrendum ſsit ſsecundæ vxori. num. 42.
pag 15.
Maritus, qui ſsecundò nupſsit, ſsi alat filios prioris matrimonij ex bonis conſstante ſsecundo matrimonio
ſsuperlucratis, mulier ac hæredes eius an repetere
poſsſsint dimidiam partem alimentorum. n. 4. ibid.
Maritus in teſstamento licentiam dare poteſst vxori impunè tranſseundi ad ſsecundas nuptias, & diſsponere,
ne illa ſsecundò nubendo, incidat in pœnam ſsecundarum nuptiarum, num. 83. p. 18.
De marito ad vſsufructuarium, & ècontra, val dum argumentum fieri non poteſst. num. 5. p. 38.
Maritus in rebus dotalibus fortius & potentius ius habet, quàm fructuarius in re fructuaria. num. 6. ibid.
Maritus quando habeat electionem, in caſsu dotis reſstituendæ, reddendi res dotales, vel earum æſstimationem, etiam cùm res æſstimatæ in dotem datæ
ſsunt, num. 11. p. 39.
Maritus ſsoluto matrimonio, vtrùm teneatur æſstimationem ſsoluere rerum dotalium, quarum valor vſsu, &
tempore conſsumitur, ſsiue minuitur, num. 15. ibid.
Maritus conuenuis actione perſsonali, vtrùm liberetur
ab onere ſsatiſsdandi, ſsi bona immobilia in dotem
data poſsſsideat? num. 46. p. 43.
Maritus delicto ſsuo non poteſst vxori præiudicare in
dote, & bonis mariti confiſscatis, vxor dotem ſsuam
ſsaluam habere debet: & de ratione, & pleniori huius rei declaratione, remiſsſsiuè. num. 55. p. 44.
Marito an competat ius præſsentandi, ratione rei in
dotem datæ, cui annexum eſst ius patronatus. n. 36.
pag. 147.
Mariti & vxoris coniunctio accidentalis eſst; patris verò & filij naturalis, num. 27. p. 163.
Maritut impenſsam modicam attenta quantitate, indiſstinctè repetere non poteſst, quantumcunque duret
vltra ius mariti, & conſstaret, quòd ea non gratiâ
fructuum, ſsed rei facta eſsſset. num. 11. p. 210.
Mariani Sociniſsententia in materia ſseruitutum diuiduarum aduersùs Recentiores probatur. n. 9. p. 130.
Martini Monter-à Cueua diſstinctio aut nouiſsſsima reſsolutio tribuens fructus pendentes Succeſsſsori Maioratus, Authori non placet, atque eâ admiſssâ lites
immortales ſsuſscitandæ eſsſsent & infinitis difficillimiſsque probationibus via aperienda foret. num. 16.
pag. 285.
Maioratus.
Maioratus poſsſseſsſsor; vel is qui rem poſsſsidet reſstitutioni ſsubiectam, vſsufructuarius eſst, & non dominus,
ex ſsententia quorundam. num. 2. p. 45.
Sed ex ſsententia aliorum quamplurimorum verus dominus dicitur per tempus vitæ ſsuæ: & hæc pars per
Authorem probatur. num. 3. ibid.
Et ratio redditur. num. 5. ibid.
Maioratus conſstitutus inter viuos reuocabiliter, & qui
vſsque ad mortem reuocari poteſst, ſsi expreſssè non
reuocetur, morte confirmatur, & irreuocabilis perpetuò efficitur. num. 22. p. 159.
Maioratus inter viuos conſstitutus, quibus caſsibus irreuocabilis ſsit? & de materia l. 17. & 44. Tauri,
remiſsſsiuè. num. 40. p. 160.
Maioratûs fructus, qui pendebant tempore mortis vltimi poſsſseſsſsoris, qualiter ad hæredes eius pertinere
debeant, ſsiue vtrùm diuiſsionem recipiant? 80. per
totum, p. 283. & vide ſsupra littera F. verbo,
Fructus.
Marci Tullij Ciceronisſsententia apud nos hodie obſseruari non poteſst, cum Alciato, & aliis, quæ refertur
num. 11. p. 154.
Matrimonium.
Matrimonium contractum abſsque conſsenſsu patris de
iure Canonico validum, & legitimum eſst etiam in
foro ſseculari, nec licentia patris requiritur, licèt
aliud eſsſset de iure ciuili, num. 83. p 32. & ſseq.
Mater.
Mater, vel pater antequàm tranſsiret ad ſsecundas nuptias, ſsi alienauerit aliqua bona habita ex priori
matrimonio titulo lucratiuo, vel ex ſsucceſsſsione alicuius filij ex ſsubſstantia coniugis præmortui, & poſsteà ſsecundò nupſserit, an filij prioris matrimonij
prædicta bona poſsſsint à poſsſseſsſsoribus vendicare.
num. 23. p. 13.
De Matre tranſseunte ad ſsecundas nuptias, vide plenè
ex num. 9. cum infinitis ſseqq. p. 11.
Vide, verbo Mulier.
Mater pupillariter ſsubſstituta filio ſsuo, ſsecundò nubendo, vtrùm teneatur reſseruare filiis prioris matrimonij bona, quæ habuit ex ſsubſstitutione? n. 27. p. 13.
Matri tranſseunti ad ſsecundas nuptias, ſsi filij ætate maiores expreſssè conſsenſserunt, remittendo ei expreſssè
omnem iniuriam, vel omne ius ſsuum, mater ſsecundò nubendo nihil amittit, ſsed retinet proprietatem,
quam morte mariti, vel filij iam acquiſsierat. num. 100.
pag. 21.
Quid ſsi matrimonio ſsimpliciter, expreſssè tamen conſsentiunt, ſsed non renunciant expreſssè iuri à lege ſsibi
tributo. num. 111. ibid.
Matri ſsecundò nubenti vtrùm proſsit conſsenſsus filij
pupulli, vel minoris, Tutoris authoritate adhibirâ,
& causâ legitimâ interueniente, & quid ſsi cauſsa legitima non interueniat? num. 112. ibid.
Mater tranſsiens ad ſsecundas nuptias, vtrùm teneatur
inuentarium conficere, ac ſsatiſsdationem præſstare
de bonis, quæ filiis reſseruari debent. num. 106. p. 35.
Mater tutrix filiorum, inuentarium conficere, ſsatiſsdare,
rationem adminiſstrationis reddere, & reliqua facere tenetur, quibus alij tutores grauantur. num. 113.
ibid.
Melioratio.
Melioratio in vna re reuocabiliter facta, non reuocabiliter per generalem diſspoſsitionem, nec per generalem diſspoſsitionem, nec meliorationem Tertij &
Quinti bonorum, num. 35. pag. 160.
Mobilia.
Mobilium legatum. Vide ſsuprà, littera L. verbo Legatum mobilium.
Mobilium appellatione pecuniæ non veniunt, ſsed ſsupellectilia, & ornamenta, idque ex communi vſsu loquendi, qui debet in teſstamentis rigidæ verborum
ſsignificationi præferri. num. 24. pag. 155.
Mobilibus legatis, vel vſsufructu mobilium, vtrùm comprehendantur fructus pendentes, ſsiue cohærentes rei
tempore teſstamenti, aut tempore mortis, num. 1.
p. 166 & vide per totum caput.
Mors.
Mors ciuilis licet ſsub latiſsſsima verbi ſsignificatione,
appellatione mortis comprehendatur, non tamen
regulariter, nec propriè, ac duntaxat in caſsibus à
iure expreſsſsis, num. 2. p. 234.
Mors ciuilis, & naturalis quando æquiparentur, pleniſsſsimè explicatum remiſsſsiuè. num. 18. & 19. p. 240.
Vbi Ioannis Vincentij Hondedei conſsilium 62. per totum, volumine 1. in propoſsito commendatur. ibid.
Monasterium.
Monaſsterium vtrùm excludat aſscendentes à ſsucceſsſsione Monachi profeſsſsi; an verò mortuo filio, ſseu deſscendentes à ſsucceſsſsione Monachi profeſsſsi; an vero
mortuo filio, ſseu deſscendente Monacho, pater, &
mater, aut aſscendentes alij præferri debeant Monaſsterio in bonis, quæ ipſse Monachus ſsecum attulit,
vel habebat quando Religionem profeſsſsus eſst. n. 2.
p. 237.
Monaſsterium reuera non eſst filius, fictèque, ciuiliter, &
impropriè filius nominatur. num. 4. ibid.
Monaſsterium quando excludat ſsubſstitutum, aut vocatum ſsub conditione, ſsi ſsine liberis,ſsi grauatus ingrediatur Religionem? remiſsſsiuè. num. 5. ibid.
Mulier.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, liberis extantibus, tenetur reſseruare filiis prioris matrimonij,
non ſsolùm omnia bona, quæ habuit à priori marito,
titulo quocumque lucratiuo; ſsed etiam quidquid
per ſsucceſsſsionem ab inteſstato filiorum primi matrimonij conſsecuta eſst, ſsolo vſsufructu iſstorum bonorum penes ipſsam remanente. num. 9. pag. 11.
Proprietatem verò, quam amittit ſsecundò nubendo,
ita tenetur reſseruare filiis prioris matrimonij ſsuperſstitibus, vt non poſsſsit illam alienare, nec vllo modo
in fraudem, aut præiudicium filiorum diſsponere de
ſsimilibus bonis ex paterna ſsubſstantia prouenientibus, quæ reſseruari debent, num. 10. ibid.
Mulier ſsecundò nubendo non perdit ea, quæ titulo lucratiuo habuit à priori marito, vel ex ſsucceſsſsione filiorum, ex ſsubſstantia illius, cùm filij prioris matrimonij non exiſstunt. num. 11. ibid.
Mulier, vel maritus tranſsiens ad ſsecundas nuptias, priuatur proprietate bonorum paternorum, vel maternorum, quæ ſsibi prouenerunt poſst mortem filij; &
hoc ſsiue mulier, aut maritus tranſsierit ad ſsecunda
vota ante ſsucceſsſsionem, vel poſst: quod latiùs tractatur remiſsſsiuè. num. 15. pag. 12.
Mulier vel maritus tranſsiens ad ſsecunda vota, an amittat lucrum à lege, ſseu conſsuetudine coniugi delatum, & illud vtrùm reſseruari debeat filiis prioris matrimonij? num. 25. pag. 13.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, an teneatur reſseruare arrhas filiis prioris matrimonij, à quo proceſsſserunt, & in illis, vel in bonis, quæ reſseruari debent
filiis prioris matrimonij, vtrùm poſsſsit aliquem ex
illis meliorare, vel abſsque Regia maioratum inſstituere? num. 29. ibid.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, vtrùm poſsſsit relinquere plus filiis ſsecundi matrimonij, quàm primi?
num. 30. ibid.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, vtrùm amittat
proprietatem donationis remuneratoriæ à marito
ſsibi factæ, teneatúrque reſseruare illam filiis prioris
matrimonij? num. 31. & ſseqq ibid.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, an amittat legatum in remunerationem ſseruitiorum à marito ſsibi
relictum, & ſsic teneatur reſseruare proprietatem filiis
prioris matrimonij. num. 34. ibid.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, an teneatur reſseruare filiis prioris matrimonij ſsimul cum proprietate fructus, qui ex paterna ſsubſstantia prouenerunt,
in ſspecie propoſsita num. 37. vbi in terminis expenditur & commendatur deciſsio 18. Vincentij de Fanchis I. part. pag. 14.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias quantum poſsſsit dare in dotem marito, & maritus ſsecundò nubens vxori. num. 41. pag. 14.
quam habuit ex bonis mariti diuitis, quia pauper
erat. num. 59. pag. 16.
Mulier quæ poſst mortem mariti luxuriosè, & parum
pudico viuit, vtrum incurrat pœnas ſsecundò nubentis, quoad reſseruationem proprietatis bonorum
prouenientium ex ſsubſstantia mariti; & alia ſsimilia.
num. 78. pag. 18.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, facultatem teſstandi ſsibi conceſsſsam à marito, ſsiue ius exequendi
teſstamentum, aut eligendi ad Maioratum, aut meliorationem, non amittit, num. 80. p. 18.
Secus tamen ſsi poſst mortem mariti luxuriosè, aut parum pudicè viuat. num. 81. ibid.
Mulier poſst mortem mariti luxuriose viuens, variis
pœnis à iure, multiſsque iam acquiſsitis ob impudicitiam priuatur: de quibus latiſsſsimè actum in mille
locis remiſsſsiuè proponitur. num. 82. ibid.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias de voluntate expreſsſsa, ſsiue tacita mariti defuncti, vel è contra, maritus; euitat pœnas ſsecundarum nuptiarum. num. 85.
& ſseqq. ibid.
Mulier ſsecundò nubendo infert iniuriam priori marito, cuius anima nuptiis repetitis contriſstatur.
num. 86. p. 19.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias de voluntate filiorum primi matrimonij. euitat pœnas ſsecundarum
nuptiarum, num. 93. & num. 110. p. 19 & 21.
Mulier ſsi contrahat ſsecundas nuptias filiis præſsentibus, & tacentibus, nec expreſssè, aut aliter conſsentientibus, vtrùm ex ſsola præſsentia excuſsetur à pœnis ſsecundarum nuptiarum? num. 114. p. 21.
Mulier tranſsiens ad ſsecundas nuptias, euitat pœnas ſsecundò nubentiuns, ſsi filij ætate maiores præſsentes
fuerint, dum contrahebatur ſecúdumsecundum matrimonium,
& quamuis expreſssè non conſsenſserint, aut iura ſsua
remiſserint, actu tamen aliquo poſsitiuo exteriori vltra præſsentiam, ſsuum conſsenſsum oſstenderint. num.
116. p. 22.
Mulier ſsecundò nubendo, an amittat vſsumfructum bonorum mariti ſsimpliciter ſsibi relictum. num. 127. &
ſsequenti, p. 23. & infra, litera, V. verbo, Vxor.
Mulieri competit rei vendicatio vtilis contra quemlibet poſsſseſsſsorem, non obſstante dotis æſstimatione,
quando maritus non eſst ſsoluendo. num. 54.
Vbi Gloſsſsa verbo, æſstimatæ, in l. in rebus, C. de iure dotium, latius explicatur remiſsſsiuè, ibid.
Mulier regulariter non admittitur ad accuſsandum.
num. 10 p 162.
Niſsi ſsuam, vel ſsuorum iniuriam proſsequatur. num. 11.
ibid.
Mulier accuſsare poteſst de morte mariti, quamuis nullum habeamus legem id expreſssè dicentem num. 12.
ibid.
Mutatio.
Mutatio voluntatis in dubio non præſsumitur, & qui
dicit eam mutatam, onere probationis adſstringitur:
idque latiſsſsimè explicatum remiſsſsiuè num. 39. p. 160.
N
NAuarri, & Barboſsæ ſsolutio circa fructuum Beneficij Eccleſsiaſstici diuiſsionem, nouiter improbatur,
num. 11. p. 282.
Nuptias ſsecundas contrahens, quæ teneatur reſseruate
filiis prioris matrimonij, & quas pœnas incurrat. ex
num. 9. cum infinitis ſsequent. p. 11. & ſsup. litera M.
in verbo Mulier.
O
Obligatio.
OBligatio vſsusfructûs, vel alterius ſseruitutis conſstituendæ, an ſsit dandi, vel facienui? cap. 13. per
totum, pag. 76. & ſseqq.
Obligatio facti, an ſsit præciſsa. num. 12. & 13. p. 77.
Obuenire.
Obuenire videtur titulo lucratiuo, id quod per conſsolidationem obuenit. num. 2. pag. 276. & ſseqq. vbi
nonnulla iura explicantur.
Onus.
Onera realia, vel mixta ſsemper cum re legata tranſseunt
& ad perſsonas rem ipſsam poſſidẽtespossidentes; & res cum ſsuo
onere regulariter cenſsetur relicta. num. 15. p. 211.
Octauius Simoncellus in reſsolutione & tractatu quæſstionis cuiuſsdam agitatæ per Authorem, cæteros
omnes antecellit, num. 67. pag. 31.
Opera.
Operis ſserui legatis, nihil vltra ipſsas operas legatarius
conſsequitur. ſsed vſsufructu ſserui relicto, non ſsolùm ex
operis, ſsed & aliunde quærit vſsufructuarius. num. 4
pag. 194.
Opera, ſseu miniſsterium ſserui, nec dici poteſst ſseruitus
perſsonalis, nec etiam realis, ſsed tantùm obligatio
quædam perſsonalis, quæ ex conſstitutione operarum
reſsultat. n. 7. ibid.
Operæ ſseruorum indiuiduæ ſsunt, ſsicut vſsusfructus, &
cedunt ex die petitionis, non vt vſsusfructus ex die
aditæ hæreditatis. num. 12. pag. 195.
Operæ ſserui legatæ, capitis diminutione, morte, vel
non vtendo non amittuntur; vſsus fructus verò amittitur. num. 13. & 14. pag. 195 & num. 29. pag. 243.
Operarum legatum, quare mortuo eo, cui legatæ ſsunt
operæ, ad hæredem tranſsmittatur, vſsusfructus verò
cum perſsona legatarij finiatur? num 16. p. 196.
Ordo.
Ab ordine literæ argumentum validum, & inde ordo
ſscripturæ, contractus, teſstamenti, & alterius cuiuſslibet diſspoſsitionis obſseruandum eſst, ex alióque, &
priori nominatione coniectura prælationis, ſsiue potiori iuris deſsumitur. num. 17. p 162 vbi id quamplurimis exemplis oſstenditur, & declaratur remiſsſsiuè.
Ab ordine literæ, ſsiue ſscripturæ, aut prioris nominationis, argumentum deductum, non eſst indiſstinctè
verum, num. 30. p. 163.
Ordo literæ, ſsiue ſscripturæ tunc attenditur, cùm conformis eſst iuris rationi, aliàs ſsecus. num. 31. ibid.
Ordo ſscripturæ minimè attenditur, vbi apparet quomodo ius diſsponat in aliquo caſsu, vel diſsponere debuerit, num. 32. p. 163.
De ordine ſscripturæ conſsideratio habenda non eſst, vbi
nominatio prior non fuit facta ad ordinem prælationis inducendum, ſsed potiùs ex enunciatiua quadam perſsonarum demonſstratione. num. 33. ibid.
P
Pactum.
PActum nudum de conſstituenda ſseruitute, vel vſsufructu, efficax non eſst ad producendam actionem:
& conſsequenter vſsusfructus, & ſseruitutes aliæ pactis nudis conſstitui non poſsſsunt. num. 12. p. 68.
Pactio nuda actionem producit, quoties lege, vel
|
Pactionibus in traditione rerum adiectis. ſseruitus quæcunque rectè conſstituitur. num. 22. p. 69.
Dummodò pactiones incontinenti, non ex interuallo
adiiciantur. num. 23. ibid.
Pœna.
Pœnæ impoſsitæ ſsecundò nubentibus in odium ſsecundarum nuptiarum, quamuis de iure Canonico ſsint
ſsublatæ, pœnæ tamen quæ in fauorem filiorum
primi matrimonij apponuntur, & reſseruationem
proprietatis prædictorum bonorum inducunt, correctæ: non ſsunt num. 16. p. 12.
Pœna priuationis locum non habet, vbi lex eam expreſssè non ſstatuit. num. 8. p 99.
Pœna non debet egredi delictum, nec modum eius.
num. 3. & 4. p. 104.
Pœna, vtrùm in ſsolidum commitit debeat, vel proportione hæreditaria tantùm, ſsi vnus ex pluribus hæredibus promiſsſsori contrauenerit in obligatione indiuidua? num. 6. & ſsequenti, p. 130.
Pœnalis ſstipulatio vbi facto diuiduo ſsubiicitur, ſsolùm
committitur pro portione hæreditaria contra eum
hæredem, qui contrà fecerit. num. 10. ibid
Pœnarum tres gradus olim fuerunt num. 7. p. 239.
Pœnæ damnationis in metallum, aquæ & ignis interdictionis, & deportationis, quæ maxima, & media
capitis diminutione contingebant, hodie non ſsunt
in vſsu, ſsed earum loco ſsucceſsſserunt pœnæ arbitrariæ
arbitrio Iudicis imponendæ. num. 25. p. 241.
Panormitani, aliorumque dicentium non debere præſstari cautionem in rebus mobilibus, ſseu ſsupellectilibus, ab vſsufructuario, intentia confutatur. n. 25. p. 90.
Pars
Pars debiti inuito creditore ſsolui non poteſst. n. 57.
p. 7. de hac regula latè actum remiſsſsiuè.
Paraphernalia Bona.
De Paraphernalibus bonis, fructibus eorum, & praxi
quoad illa de iure huius Regni obſseruanda, plenè
actum remiſsſsiuè num. 16. & 17. p. 39.
Partus.
Partus ancillæ in fructu non eſst; idcircò ad fructuarium minimè pertinet num. 1. & 2. p. 113.
Parladorij adnotationes nonnullæ inter dominium, &
proprietatem, nouæ & ſsubtiliter conuictæ per Authorem. num. 10. 11. 12. & 13. p. 171.
Parens.
Parentes ſsecundò nubentes, iure communi, & Regio,
qualiter filiis ſsuccedant ab inteſstato, atque ex teſstamento; & quæ teneantur reſseruare filiis prioris matrimonij, ex his, quæ habuerunt ab eiſsdem ab inteſstato, vel ex donatione, vel ex teſstamento, & qualiter diſstingui debeat inter bona, quæ filij habuerunt à patre, vel à matre, vel aſscendentibus, vel aliunde quæſsiuerunt, remiſsſsiuè, plenè tamen tractatum. num. 20. p. 12.
Parentes, qui ſsecundas contraxerunt nuptias, vtrùm
teneantur reſstituere filiis prioris matrimonij nubentibus, vſsumfructum. quem habent in bonis, quæ
prcptèr ſsecundas nuptias reſseruari debent; an verò
vſsque ad mortem illo fruantur? meliùs quàm hactenus explicatum, num. 50. p. 15.
Paſscere.
Paſscendi ius in pratis, ſsiue aruis alienis, quo tempore
præſscribatur, & an realis ſsit, vel perſsonalis ſseruitus? num. 18. p. 248.
Pater.
Pater habens filios ex primo matrimonio, vtrùm poſsſsit
ſsecundæ vxori vltra Quintum ex cauſsa remunerationis donare? num. 36. p. 14.
Pater ſsi moriatur ante perceptos fructus bonorum filij
demortui, quorum proprietatem tenebatur reſstituere filiis prioris matrimonij, vtrùm fructus, qui nondum percepti erant, pertinere debeant, tantùm ad
filios prioris matrimonij, quibus proprietas reſseruari debet, an etiam ab alios hæredes patris, hoc eſst, filios, vel deſscendentes alterius matrimonij: n. 38. &
ſsequent. p. 14. vbi Guidonis Papæ reſsolutio refertur, & nouè comprobatur.
Pater ſsi ex rebus, aut pecuniis filiorum primi matrimonij, maioratum inſstituerít in perſsona alicuius filij
ex ſsecundo matrimonio, quid fieri debeat? remiſsſsiuè. num. 48. p. 15.
Pater, & mater ſsi in vita dotauerint aliquam filiam
communem, & hæc ſsine deſscendentibus mortua ſsit,
mortua iam matre, & ſsic ſsolus pater eidem ſsucceſsſserit, qui ante, vel poſst ſsucceſsſsionem, ſsecundas contraxit nuptias, & in Tertio, & Quinto bonorum
ſsuorum meliorauit vnum ex filiis prioris, ſsiue ſsecundi matrimonij: vtrùm Tertium, & Quintum deduci poſsſsit ex bonis habitis à filia; an verò ex reliquis
bonis tantùm parentis deducendum ſsit. num. 70.
p. 17 vbi Alphonſsi de Azeuedo opinio nouè taxatur, & contraria concludenti ratione comprobatur.
Pater meliorare poteſst vnum ex filiis ſsuis quem vxor
elegerit, ſsiue dare facultatem vxori meliorandi filium quem voluerit; & melioratio, ſsiue eiectio ab
vxore facta, omninò ſseruanda eſst. num. 79. p. 18.
Patri, de iure antiquo in ſsolidum acquirebantur bona
aduentitia filiorum, tam quoad dominium, quàm
ad vſsumfructum. num. 1 p. 26.
Hodie tamen ex nona Iuſstiniani conſstitutione vſsuſsfructus dumtaxat eorum acquiritur, quorum anteà
plenum dominium acquirebatur, num. 2. ibid.
Patri de iure antiquo ante nouam Imperatorum conſstitutionem, bona materna in ſsolidum acquiri, ſsicut aduentitia; hodie verò vſsumfructum dumtaxat
eorum bonorum, num. 6. ibid.
Pater in omnibus caſsibus. in quibus habet vſsumfructum
aduentitiorum, efficitur per legem legitimus adminiſstrator bonorum filij, & tam in iudicio, quàm extra, omnia poteſst agere, nec ad ſsuſscipiendam, & gerendam adminiſstrationem, decretum aut facultatem
Iudicis tenetur requirere, num. 10. p. 27.
Pater legitimus adminiſstrator bonorum filij, expedit
pro filio omnia, etiam ſspeciale mandatum exigentia.
num. 11. ibid.
Habet enim à lege maiorem authoritatem, quàm cæteri alij adminiſstratores. num. 12. ibid.
Patri quando quæretur vſsusfructus aduentitiorum, filiusfamilias ſsine conſsenſsu, & voluntate eius in iudicio ſstare non poteſst. num. 13. & ſseq. ibid, vbi explicatur materia l. finalis, §. neceſsſsitate. de bonis quæ
liberis, & ſsuperior doctrina latiùs declaratur vſsque
ad num. 18.
Pater vbi agit nomine filij, vel filius de conſsenſsu patris,
qualiter libellus formari debeat, num. 18. ibid.
Pater legitimus adminiſstrator bonorum filij, vtrùm
poſsſsit citra conſsenſsum filij in iudicio agere, & actiones mouere; & ſsi filius ſsit abſsens, an cautio de rato exigatur ab eo? remiſsſsiuè. num. 19. ibid.
Pater legitimus adminiſstrator bonorum filij, vtrùm abſsque conſsenſsu illius poſsſsit ante, & poſst litem conteſstatam procuratorum conſstituere? remiſsſsiuè. n. 21.
pag. 28.
Pater legitimus adminiſstrator, vtrùm iura filiorum remittere poſsſsit, ſsiue inſstrumentum publicum in eorum præiudicium approbare: & hac de re commendatum Menochij conſsilium 279. lib. 3. n. 22. ibid.
Pater vtrùm poſsſsit diuidere bona aduentitia, ex hæreditate matris inter ipſsos filios? remiſsſsiuè n. 23. ibid.
Pater quamuis in bonis aduentitiis filij non ſsit conſstitutus vſsusfructuarius: atramen quando non eſst ſsuſspectus à teſstatore, vel à lege, erit in ipſsis datiuus, non
legitimus adminiſstrator. num. 60. pag. 29.
Patri volenti magis concedenda eſst adminiſstratio,
quàm curatori in rebus, in quibus patri non quæritur
vſsusfructus. num. 61. 62. & 63. p. 30.
Pater legitimus adminiſstrator filiifamilias minoris, & |
in poteſstate exiſstentis, vtrùm bona ipſsius abſsque decreto alienare poſsſsit? num. 65. p. 31. vbi infiniti
congeruntur, qui de hac quæſstione tractarunt.
In propoſsita quæſstione nonnulli caſsus diſstinguuntur,
& res iſsta abſsoluta, atque diſstincta manu tractatur,
num. 66. vſsque ad num. 73. ibid.
Pater legitimus adminiſstrator filiiſsamilias, vtrùm poſsſsit bona aduentitia illius abſsque decreto locare?
num. 74. p. 32.
Pater legitimus adminiſstrator, & vſsusfructuarius bonorum aduentitiorum filij ſsatiſsdare non tenetur, nec
de vtendo & fruendo arbitrio boni viri, nec de reſstituendis rebus finito vſsufructu, nec adminiſstrationis rationem reddere debet, nec aliis oneribus grauari num. 85. p. 33.
Lex enim, quæ de patre erga filios maximam confidentiam habet, & præſsumit illum magis diligere filios, quàm ſseipſsum, & ſsemper capere bonum conſsilium pro filiis, hoc onus ei remiſsit. num. 85. ibid.
Pater legitimus adminiſstrator, vtrùm inuentarium conficere debeat de bonis filij? num. 87. ibid. vbi duæ
Communes contrariæ referuuntur.
Pater legitimus adminiſstrator, dato quòd verum ſsit,
quòd inuentarium conficere non teneatur de bonis
filij, tenetur ad minus deſscriptionem bonorum facere: & de effectu, & forma illius, num. 90. ibid.
Pater legitimus adminiſstrator tenetur in conſscientia
deſscriptionem facere de bonis filij. num. 91. p. 34.
Pater tranſsiens ad ſsecundas nuptias, non amittit vſsumfructum ſsibi queſsitum in bonis aduentitiis filiorum,
nec legitimam adminiſstratitionem. num. 92. ibid.
Pater tranſsiens ad ſsecundas nuptias vtrùm teneatur inuentarium conficere, & de conſseruandis, ac reſstituendis bonis ſsatiſsdationem præſstare? num. 93. &
ſseq. ibid, vbi quæſstio hæc pleniùs, & diſstinctè magis, quàm hactenùs explicatur.
Pater tranſsiens ad ſsecundas nuptias compelli poteſst, vt
bonorum etiam immobilium filiorum deſscriptionem quandam fieri patiatur, num. 96. ibid.
Pater tranſsiens ad ſsecundas nuptias vtrùm de bonis
mobilibus ſsatiſsdate, ac inuentarium conficere debeat. num. 98. ibid.
Patri diſsſsipanti, ſsiue dilapidanti bona filij, vtrùm bonorum adminiſstratio auferenda ſsit? n. 99. ibid. vbi
AlphõſusAlphonsus de Azeuedo nouè notatur per Authorem.
Pater vſsufructu aduentitiorum vtrùm priuari debeat,
quando illi aufertur adminiſstratio bonorum? n. 100.
ibidem
Pater adminiſstrans bona filij emancipati, aut filij in
poteſstate, quorum vſsumfructum non habet, tenetur
rationem adminiſstrationis reddere, cauere, ac alia
onera ſsubire, prout quilibet alius adminiſstrator.
num. 107. p. 35.
Pater ex legis diſspoſsitione legitimus eſst tutor filij emancipati, filij autem in poteſstate conſstituti legitimus
adminiſstrator. num. 110. ibid.
Pater non definit eſsſse tutor filij emancipati, licèt ad ſsecundas conuolauerit nuptias, num. 111. ibid.
Pater tutor, vel curator filij emancipati, inuentatium
conficere, adminiſstrationis rationem reddere, & reliqua facere tenetur, ad quæ alij authores, vel curatores adſstringuntur, & bona eiuſsdem pro adminiſstratione tacitè obligantur, num. 112. ibid.
Pater legitimus tutor filij emancipati, vtrùm ſsatiſsdare
teneatur, num. 115. & ſsequenti, ibid, vbi Alberici
de Roſsate diſstinctio probatur.
Pater cùm ex legis diſspoſsitione filiorum bona adminiſstrat, non cenſsetur cum illis in ſsocietate viuere, aut
durare, & conſsequenter non tenetur lucra cum illis
communicare, etſsi bona ſsimul poſsſsederit, & magna
lucra acquiſsierit. num. 118. & ſseq. p. 36.
Pater legitimus adminiſstrator, & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filij, propria authoritate occupat illa. n. 27. pagina 50.
Pater legitimus adminiſstrator, & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filij, arbores fructiferas incídere non poteſst. num. 5. p. 107.
Pater legitimus adminiſstrator & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filij, vtrùm in cædendis lignis,
& arboribus habeat maiorem prærogatiuam, quàm
cæteri fructuarij? num. 1. & ſsequenti, p. 111.
Patri non ſsolùm notabilis deterioratio prohibetur in
bonis aduentitiis filiorum, ſsed & quæcunque, quæ
proprietati nocere poſsſsit contra Pinellum. num. 3.
pag. 112.
Pater legitimus adminiſstrator, & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filij, ædiſsicium inchoatum conſsummare poteſst; imò ad id tenetur, ſsi filio vtile fuerit; alij verò vſsufructuarij non poſsſsunt, num. 13.
p. 136. & num. 21. p. 137.
Pater, & filius cenſsentur vna & eadem perſsona. n. 22.
p. 163. & num. 9. p. 230. vbi l. ultima, in fine, C.
de impuberum, nonnullis exornatur remiſsſsiuè.
Pater, & filius vna & eadem perſsona reputantur, quandiu durat patria poteſstas, ſsecus tamen eâ diſsſsolutâ.
num. 10. ibid.
Inter patrem, & filium maior coniunctio eſst, quàm inter maritum, & vxorem. num. 26. p. 163.
Pater ex fructibus bonorum aduentitiorum filij, quorum vſsusfructus ad eum, tanquam ad legitimum adminiſstratorem pertinet; expenſsas litium, quæ ſsuper
eiſsdem bonis mouentur, indiſstinctè facere poteſst
cum Communi, contra Pinellum, & Molinam, n. 1.
& 5. p. 208. & vide num. 2. vbi id temperatur, &
declaratur.
Pater per ingreſsſsum Religionis, & profeſsſsionem, an
amittat vſsumfructum, quem iure patriæ poteſstatis
habet in bonis aduentitiis filiorum? n. 5. & ſseq. p. 234.
Pater ſsi velit, aſsſsignare poteſst Legitimam in vita filio,
quamuis ad id faciendum non teneatur. n. 12. p. 236.
Pater ſsi in vita filio, vel filiæ legitimam aſsſsignauerit,
poſstmodum eiuſsdem facultates augeantur, an debeat augeri, vel ſsuppleri Legitima. num. 13.
Pater legitimus adminiſstrator & vſsufructuarius bonorum aduentitiorum filij, non priuatur vſsufructu, filio Religionem ingreſsſso, quamuis ingreſsſsus Religionis tollat patriam poteſstatem. num. 1. p. 237.
Patri non quæritur vſsusfructus eorum bonorum, quæ
poſst ingreſsſsum Religionis, & Profeſsſsionem filius
Monachus acquiſsiuit. num. 8. p. 238.
Patria Poteſstas.
Patria poteſstas baſsis, ac fundamentum eſst acquiſsitionis vſsusfructûs aduentitiorum. num. 8. p. 26.
De Patria poteſstate, & infinitis effectibus illius remiſsſsiuè, pleniſsſsimè tamen actum proponitur, n. 9. p. 27.
Patria poteſstas morte diſsſsoluitur. num. 43. p. 29.
Patria poteſstas, quæ ad acquiſsitionem vſsusfructus aduentitiorum requiritur, ſsufficit, ſsi tempore acquiſsitionis interueniat, & poſstquam ſsemel eſst operata effectum, quamuis ceſsſset, & finiatur, non extinguitur
vſsusfructus ſsemel quæſsitus. num. 45. ibid.
Pauli Pariſsij diſstinctio circa cautionem vſsufructuarij, relata, & confutata, num. 27. p. 90.
Paulus de Montepico lapſsus in allegatione l. agri, 22. ff.
de vſsufructu. num. 20. p. 109.
Pecunia.
Pecunia non eſst de rebus, quæ ſseruando ſseruari non
poſsſsunt, cum Pinello contra Communem, n. 8. p. 88.
Pecunia an & quando in legato rerum mobilium, vel
earum vſsufructu comprehenſsa præſsumatur. nu. 23.
pag. 155.
Pecus.
Pecudum fœtus in fructu eſst, ideo ad fructuarium, &
bonæ fidei poſsſseſsſsorem pertinet num. 3. p. 113.
Penſsio.
Penſsiones, vecturæ, mercedes, & ſsimilia, vtrùm nomine Fructûs contineantur? & de opinione Bartoli,
Alexandri, & aliorum, num. 69. p. 150.
Penſsiones rerum locatarum, vbi conuentum eſst, quòd
pertineant ad vſsufructuarium, fructarius cogitur ſstare colono, num. 12. p. 264.
Penſsiones iam antè locatorum agrorum, non aliás pertinent ad fructuarium, quàm ſsi ipſsæ quoque ſspecialiter comprehenſsæ ſsint. num. 13. ibid.
Et circa id dubitandi ratio proponitur, & vera reſsolutio traditur, num. 14. ibid.
Penſsiones, redditúſsue pecuniarij, qui pro fructibus non
debentur, pro rata temporis diuidendi ſsunt; qui verò pro fructibus debentur, vt ipſsi fructus, quorum
loco ſsuccedunt, partiri debent, num. 6. p. 280.
Penſsio cùm debetur pro fructibus, qui quolibet die
percipinntur, diuiditur pro rata temporis, etiamſsi
fructuarius deceſsſserit ante tempus ſsolutionis penſsionis. num. 9. ibid.
Penſsio Eccleſsiaſstica qualiter diuidenda ſsit ſsi penſsionarius deceſsſserit, pendentibus adhuc fructibus? n. 12.
& ſseq. p. 282.
Inter Penſsionarium, & Beneficiarium longa eſst differentiæ ratio num. 18. p. 283.
Periculum.
Periculum maius vbi eſst, ibi melius & cautius agendum
eſst. num. 20. p. 203.
Permiſsſsio.
Permiſsſsum cenſsetur, quod prohibitum non reperitur.
num. 47. p. 206.
Permiſsſsionis causa fauorabilior eſst, quàm prohibitionis. num 48. p. 207.
Petri de Barboſsa. præſstantiſsſsimi Iuriſsconſsulti laus.
num. 18. p. 3.
Petri de Barboſsa noua concordia, noue, & vere confutata per authorem. num. 24. p. 40.
Petri de Barbosa interpretatio ad textum in l. in rebus,
C. de iure dotium, nouè, & concludenter improbata ab Authore. num. 25. p. 41.
Petri de Barboſsa interpretationem ad textum in l.
quamuis. ff. de iure dotium, repugnare menti illius
legis, nouè & apertè oſstenſsum per Authorem. n. 34.
pag. 42.
Petri de Barboſsa reſsolutio in materia inciſsionis arborum ab vſsufructuario factæ, probata, & pro ea ponderatus per Authorem textus in l. æquiſsſsimum, §. 1.
ff. de vſsufructu, num. 19. p. 108.
Petri Surdi, conſsilium 116. lib. 1. commendatum in
materia vſsusfructus aduentitiorum. num. 15. p. 30.
Petrus Surdus, eruditiſsſsimus, atque excellentiſsſsimus Iureconſsultus. num. 15. p. 217.
Petri Coſstalij verba quædam circa cauſsalis & formalis
vſsusfructus appellationem, proferuntur, num. 29.
& 30. p. 4.
Petri Coſstalij locus in eadem materia pro ratione Authoris ponderatus contra Recentiores. num. 53. p. 6.
Petri Coſstalij interpretatio dicentis omne quod ab vſsu
vſsuarij ſsupereſst, ad fructuarium pertinere, nouè expenditur, & probatur per Authorem. n. 13. p. 116.
Petrus de Peralta notatus, quòd nimis indiſstinctè, &
generaliter conſstituerit videri patrem, qui exiſstentibus filiis prioris matrimonij, meliorauit filium
communem ſsecundi matrimonij, propter deceptiones, & blanditias vxoris potiùs, quàm ex mera voluntate feciſsſse: cùm contingere poſsſsit, quòd talis
melioratio ex voluntate abſsoluta proceſsſserit. n. 49.
pag. 15.
Petri Gregorij contra Communem argumentatio circa
vocabuli Fructusſsignificationem propoſsita. n. 28.
p. 4 Et ad illam nouiter ſsatisfactum ab Authore.
num 36. p. 5.
Petrus Gregorius eleganter, & verè loquutus eſst ibi.
num. 40. p. 43.
Petrum Antonium de Petra lapſsum in allegatione Cephali, nouè & verè oſstenſsum per Authorem. n. 12.
pag. 105.
Petri Ricciardi commentaria ad titulum Inſstitut. de vſsu fructu, poſst huius Operis librum primum, ſsemel &
integrè per Authorem ſscriptum, in lucem prodita
fuerunt: & nonnullas vſsusfructus quæſstiones continent, quæ & latè & eruditè tractantur; infinitæ
verò aliæ intactæ relinquuntur. p. 115.
Petri Ricciardi lapſsus triplex ad rubric. In tit. de vſsufructu num. 77. nouiſsſsimè detectus per Authorem.
num. 30. p. 125.
Petrus Auguſstinus Morla notatus per Authorem, quòd
in hac materia quatuor columnas tranſscripſserit ex
priuatis ſscriptis, duæ olim Salmanticæ publicè edita
fuerunt à Domino Licentiato Petro de Tapia in lera l. primæ ff. de ſseruitutibus. num. 19. p. 4.
Petrus Auguſstinus Morla nouè confutatus in materia
ſseruitutis conſstituendæ. num. 26. p. 69.
Petrus Auguſstinus Morla confusè loquutus in hac
materia, nempe quando ius vſsusfructûs in fundo legato cenſseatur relicta. num. 4. p. 119.
D. Licent. Petrus de Tapia olim Salmanticæ Iuris Cæſsarei publicus moderator, Collegij D. Bartholomæi
inſsignis Collega, & Authoris præceptor erat: nunc
verò in ſsupremo Regio Senatu meritiſsſsimus, &
præſstantiſsſsimus Conſsiliarius exiſstit. num. 22. p. 4.
Philippi Cornei, & Ioannis Sichardi opinio circa l.
non est dubium, C. de legat, nouè confutata per Authorem. num 25. pag. 60.
Pinelli declaratio quædam, quòd pater arbores frugiferas cædere non poſsſsit, conformis eſst menti Communis, nec aliquid nouum continet, num. 2. p. 112.
Pignus.
Pignus inutile eſst, quod alteri vendi non poteſst
num. 23. p. 256.
Pignori ea dare poſsſsumus, quæ in bonis noſstris ſsunt.
num. 28. ibid.
Pignus rei mutatione non perit ſsed in area conſsiſstir.
num. 19. & ſsequenti pag. 261. vbi explicatur textus
in l. domo, 21. ff. de pignoratitia actione.
Pomponius Iureconſsultus non rectè defendit Labeonis
doctrinam. num. 23. p. 74.
Poſsſseſsſsio.
Poſsſseſsſsionem eius interdum tradimus, cuius ipſsi non
habemus, num. 40. pag. 5.
Poſsſseſsſsio, & dominium ſsub conditione transferuntur.
num. 4. p. 70.
Poſsſsidens per longum tempus cum ſsola licentia populi ad arandum & ſseminandum terras, & terminos,
qui in l. 11. titul. 7. lib. 7. nouæ, recopilationis continentur, verùm in poſsſseſsſsione defendi debeat, num. 29.
p. 205.
Poſsſseſsſsor bonæ fidei regulariter deducit expenſsas neceſsſsarias in re aliena factas, num. 15. p. 214.
Præſsens, Præſsentia.
Præſsentia ſsola filiorum non inducit ratificationem ſsecundarum nuptiarum parentum. & vid. latiùs ex
num. 108. cum multis ſsequentibus, p. 21.
Præſsens, & tacens tunc videtur conſsentire actui, qui
geritur, quoties ille reſspicit merum fauorem, &
commodum tacentis, num. 101. p. 20.
Præſsens, & tacens in actu ſsibi præiudiciali non videtur
conſsentire, ſsed potiùs diſsſsentire. num. 102. ibid.
Præſsens actui, ex quo in iuria ſsibi irrogatur, conſsentire
non videtur, ſsed potiùs diſsſsentire, num. 103. ibid.
Præſsens, & tacens nunquam videtur conſsentire, quoties debet reuerenciam actum facienti, ſsed potiùs
præſsumitur propter metum reuerentialem tacuiſsſse.
num. 104. ibid.
Præſsens, & tacens, qui non potuit impedire, ne actus,
qui gerebatur, fieret, conſsentire non videtur, nec
etiamſsi actum impedire potuit, ex ſsententia Baldi,
quæ probatur, num. 104. p. 21.
Præſsens, & tacent, ſsibi non præiudicat, quando ſscit ius
ſsuum durare 106. ibid.
Præſsens, & tacens, an & quãdoquando videatur conſsentire, vel
diſsſsentire actui coram ſse geſsto, remiſsſsiuè; plena tamen
|
manu ab aliis tractatum proponitur, num. 107. ibid.
Præſsens, & tacens etiam in merè præiudicialibus conſsentire videtur, quoties vltra præſsentiam, ex parte
ipſsius poſsitiuus actus exterior interuenit. num. 120.
pag. 22.
Præſsentia inter coniunctos habetur pro conſsenſsu,
quando coniunctus vltra præſsentiam aliquid faceret, quod conſsenſsum argueret, num. 121. ibid.
Præſscriptio.
Præſscriptio immemorialis. Vide ſsuprà litera. M. verbo Immemorialis.
Præſscriptiones procedentes ex ſsola negligentia aduerſsarij, vtrùm hodie locum obtineant de iure Canonico cum mala fide? num. 20. p. 244 vbi opinio
Bartoli confutatur.
Inter præſscriptionem libertatis ſseruitutis vrbanæ, &
libertatem præſscribendam contra ruſsticam ſseruitutem, differentia quæ ſsit & an de iure Canonico,
& Regio procedere debeat? num. 21. ibid.
Regiæ conſstitutiones, & pragmaticæ, quæ debitum,
ſsiue actionem ad debitum petendum certo tempore
præſscribunt, vtrùm de iure Canonico, & in foro iudiciali, obſseruandæ ſsint? num. 22. p. 245.
Præſscriptio nulla currit de iure Canonico propter malam fidem in annuis præſstationibus, ſsiue penſsionibus. ex ſsententia Ioannis Franciſsci Balbi, quam probabilem putat Auctor, & nouiter infert ad l. ſsi vſsusfructus, 28. ff. quibus modis vſsusfructus amittatur.
num. 14. p. 245.
Præſscriptio vnica non ſsufficit pro omnibus annis, cum
legatum annuum relinquitur, ſsed tot neceſsſsariæ
præſscriptiones, quot ſsunt anni. num. 33. ibid.
In præſscriptione ſseruitutum, vtrùm titulus neceſsſsarius
ſsit? num. 16. & 17. p. 247. vbi refertur communis
Doctorum differentia inter prædiales, & perſsonales
ſseruitutes, & taxatur.
Proprietarius.
Proprietarius eadem æquitatis lege, quâ vſsufructuarius
tenetur, vt nihil in re ſsua faciat ipſse, quod detrimentum fructuario afferat, num. 1. pag. 139.
Proprietatis dominus, vſsufructuario inuito nihil facere poteſst circa res fructuarias, aut proprietatem earum, quod in damnum fructuarij ſsit, &conſsequenter nec formam aut ſspeciem, vel vſsum rei fructuariæ
etiam in melius immutare, nec alio quocumque
modo vtendifruendi facultatem impedire. n. 2. ibid.
Proprietarius, ſsi formam rei immutando, vel aliud
quodeumque faciendo, vtifrui vſsufructuarium impediat, vel eidem aliquod damnum inferat, ad totale intereſsſse tenetur pro rata temporis, quo vſsufructuarius ſsuit impeditus, num. 4. ibid.
Contra proprietarium lata ſsententia, non præiudicat
vſsufructuario non citato in vſsufructu, nec è contra
præiudicat proprietario non citato in proprietate
lata contra fructuarium. num. 6. & num. 7. ibid.
Proprietarium abſsque conſsenſsu, & voluntate vſsufructuarij poſsſse hypothecare, & vendere proprietatem,
cum Caſstrenſsi melius, quàm adhuc comprobatum.
num. 8. ibid. & vide num. 10. vbi id temperatur, &
declaratur.
Proprietarius non poteſst ſseruitutem imponere fundo,
nec amittere, acquirere planè ſseruitutem poteſst,
etiam iuito fructuario. num. 1. p. 141.
Proprietatis dominus, ne conſsentiente quidem fructuario, ſseruitutem imponere poteſst, niſsi per quam deterior conditio fructuarij non fiat. num. 8 ibid, vbi
proponitur vulgata difficultas l. & ſsi quid, 19. §.
proprietatis, cum l. ſseqq. ff. de vsufructu, & numeris ſseqq. explicatur.
Proprietarius tenetur facere magnam impenſsam, quæ
ad refectionem rei pertineat, aliàs priuandus eſst proprietate, & ad intereſsſse tenetur num. 6. p. 213.
Proprietas, an relicta præſsumatur ex prohibitione alienationis, vſsufructu tantum expreſsſsim relicto ex nu.
31. cum multis ſseqq. p. 125.
Proprietatem fundi ſsi teſstator purè legauerit, & eiuſsdem fundi vſsufructuarium hæredem ſscripſserit; proprietas nuda cenſsetur tantum relicta, nec vſsusfructûs confuſsio fit, vt latiùs explicatur. num. 10. p. 258.
Proprietarius volens alienare proprietatem, potiùs
vſsufructuario, quam alteri alienare debet, ex ſsententia Borgnini Caualcani, quæ nouiter, & excludenter improbatur per Authorem. num. 40. & ſseqq.
p 269.
Proprietas, & dominium an ſsint idem; ſsiue qualiter
diſstinguantur? vide ſsupra, littera, D. verbo, Dominium, & latè cap. 75. p. 270.
Proprietas diſstinguitur per plenam, & nudam: vt ſscilicet proprietas plena dicatur, ſsi cum omni vtilitare
penes nos ſsit, ſsi verò vſsufructu detracto, nuda, hoc
eſst quando alius habet vſsumfructum. num. 1. ibid.
In re corporali, ex ſsententia Caſstrenſsis, eſst dare nudam
proprietatem, & eſst dare vſsumfructum formalem,
item, proprietatem plenam, ſscilicet iunctam cum.
vſsufructu cauſsali. num. 2. ibid.
Proprietatis verbo plena proprietas, demonſstratur, &
ſsic comprehenditur etiam ius, vtilitatem quoque
fructuum continens, num. 4. ibid.
Proprietas latiſsſsimè capitur, & poteſst comprehendere
poſsſseſsſsionem, vſsumfructum. rem ipſsam, & res incorporales. num. 5. ibid.
Proprietatis verbo indubio, nuda tantùm proprietas
ſsine vſsufructu ſsignificatur ex ſsententia quorundam,
quæ improbatur per Authorem. num. 6. 7. 8. & 9.
ibid. & 271.
Prouiſsio.
Prouiſsio hominis expreſsſsa legis prouiſsionem ceſsſsare
facit, prout latius explicatur. num. 15. & num. 19. p. 96.
Prouiſsio hominis expreſsſsa tunc tollit prouiſsionem legis quãdoquando prouiſsio legis eſst ſspecialis. ſsiue ſspeciali aut
extraordinario iure inducta; ſsecùs ſsi eſst prouiſsio legis de iure communi, num. 18. ibid.
Per prouiſsionem hominis, tunc demùm receſsſsum videtur ab ordinaria prouiſsione legis, quando circa
idem concurrunt hominis, & legis prouiſsio; ſsecus
tamen ſsi ad idem non tendunt. num. 19. ibid.
Publiciana.
Publiciana pro ſseruitute vſsusfructùs competit. num. 11.
pag. 247.
Publiciana non datur pro his, quæ non præſscribuntur.
num. 12. ibid.
Q
QVeſsadæ rationes ad textum in l. ſsciendum, §. ſsi
fundus, ff. qui ſsatiſsd. cogantur, reiectæ. num. 49.
p. 43.
R
RAphaëlis Fulgoſsij arguta, & ſsubtilis reſsolutio in
materia, in qua agitur an vſsusfructus vel alia
ſseruitus ſsit dandi vel faciendi, nouiter adducta, &
probata per Authorem. num. 7. p. 77.
Raphaëlis Fulgoſsij ratio ſstatuentis legato vſsufructu
ſsingulorum capitum, tot eſsſse vſsusfructus quot capita, ſsuſstineri poteſst, num. 15. pag. 114.
Raphaëlis Eulgoſsij ratio in quæſstione an proprietarius
poſsſsit necne etiam conſsentiente vſsufructuario ſseruitutem imponere, probatur ab Auctore, & Pinelli
moriuis contra eam, nouè atque ſsubtiliter ſsatisfit.
num. 16. & ſseqq. pag. 142.
Ratificatio.
Ratificatio non ſsolùm expreſsſsa, ſsed etiam tacita filiis
præiudicat, cùm parentes ad ſsecundas conuolant nu|
Ratio generalis legis, extendit legem, etiam in caſsu
ſspeciali loquentem, ad alios caſsus. num. 51. p. 207.
Rebuffi, doctrinam non admittentis communem diſstinctionem cauſsalis & formalis vſsusfructus, in hac materia nouam nó eſsſse, ſsed communem diſstinctionem
incidere, nouè conſsideratum ab Authore. num. 59.
pag. 7.
Rebuffi ſsententia in diuiſsione fructuum Beneficij Eccleſsiaſstici, beneſsiciario pendentibus fructibus decedente, reiecta. num. 15. p. 282.
Recitatio.
Recitationes ſsolemnes Cuiacij in libros Digeſstorum
commendantur, num 42. p. 5.
Redditus.
De redditibus idem dicendum quod de fructibus in
quæſstione tractata ibi, ex generali Menochij traditione, quam nouè, & vere dubiam reddit Author,
num. 26. pag. 120.
Res.
Res quælibet in dubio cenſsetur libera, & allodialis:
& in propoſsito plenè actum remiſsſsiuè num. 10. p. 53.
Res eatenus perditur, aut eius occaſsione pœna incurritur, quatenus in illa peccatum eſst. num. 4. p. 104.
Referre.
Referens aliquid ſsimpliciter, nec approbans, nec reprobans, videtur illud approbare. num. 116. p. 36.
Regula.
Regula l. non aliter, ff. de legatis 3. nonnullis exornatur remiſsſsiuè. num. 37. pag. 126.
Regula l. in teſstamentis ff. de regulis iuris, (quam in teſstamentis defunctorum voluntates pleniùs interpretamur) vtrùm procedat reſspectu legatorum &
inſstitutionis hæredis. num. 42. & ſseqq. p. 127.
Relegatus.
Relegatus ad tempus, vtrùm admittat vſsumfructum.
num. 29. pag. 241.
Renunciatio.
Renunciatio filiæ in rata, vtrùm extendatur ad bona,
quæ acquiruntur filiis prioris matrimonij in pœnam ſsecundarum nuptiarum? num. 56. p. 16.
Renuncians cum iuramento ſsucceſsſsioni patris, vel matris, non excluditur à ſsucceſsſsione fratris, nec cenſsetur illi renunciaſsſse, tametſsi frater parentibus ſsucceſsſserit, & illorum bona poſsſsideat. num. 63. ibid.
Retractus.
In venditione vſsusfructus, retractus iure ſsanguinis non
habet locum; ſsiue proprietario, ſsiue alteri extraneo
vſsusfructus vendatur. num. 18. p. 267.
Idemque procedit in venditione vſsus, vel habitationis.
num. 19. pag. 268.
Ratio eſst, quoniam retractus iure ſsanguinis non habet
locum, niſsi in rebus immobilibus, num. 20. ibid.
At ſsuperiora iura incorporalia ſsunt, atque ideò non
ſsunt propriè mobilia, ſsed neutrum aliquid per ſse exiſstens, vt ſsunt cætera iura, num. 21. ibid.
SAtiſsdationem qui exigere non poteſst, bonorum deſscriptionem fieri petere poteſst. num. 97. p 34.
Satiſsdatio differt à cautione, & accipitur pro ea, quæ
eſst ſsuffulta fideiuſsſsoribus. vel pignore. n. 3 & 4. p. 92.
Satiſsdatio ab vſsufructuario præſstanda, qualis eſsſse debeat. cap. 18. per totum, p. 92 & ſseqq.
Satiſsdare qui ex neceſsſsitate iuris tenetur, & quia eſst
forenſsis, vel pauper, non poteſst inuenire fideiuſsſsorem, regulariter ab onere ſsatiſsdandi releuatur ſsi
iuret ſse non inuenire fideiuſsſsorem, & præſstare
adimplere id, pro quo tenetur fideiuſsſsorem dare,
num. 10. ibid.
Senatuſsconſsultum.
Senatuſsconſsultum vtilitatis gratiâ in rebus etiam, quæ
vſsu conſsumuntur, mediante cautione, quaſsi vſsumfructum conſstitui ſstatuit, num. 5. p. 88.
Sermo.
Sermo ſsimpliciter prolatus intelligitur de prima vice.
num. 4. p. 168.
Seruitus promitti poteſst ab eo, qui prædium non habet; conſstitui verò non poteſst ſsine prædiis: vbi vera
diſscriminis ratio aſsſsignatur. num. 20. ibid.
SeruitsSeruitus futuro ædificio, an acquiri, vel imponi poſsſsit?
num 21. ibid.
Seruitus quæcumque rectè conſstituitur pactionibus in
traditione rerum adiectis, tempore, quo res traduntur; dummodò pactiones in continenti, non ex interuallo adjiciantur. num. 22. & 23. p. 69.
Seruitute iam ex quocumque contractu promiſsſsa, quæ
ſsolebat olim tempore conſstitutionis, ſstipulatio interponi. num. 24. ibid.
Seruitutes omnes perſsonales, & reales multùm intereſst
an conſstituantur inter vinos, vel ex teſstamento.
num. 27. ibid.
Seruitutes nec ex tempore, nec ad tempus, nec ſsub
conditione, nec ad certam conditionem dari poſsſsunt; vſsusfructus verò dari poteſst: & de ratione differentiæ. cap. 11. per totum, p. 70. & ſseqq.
Seruitus, aut vſsus ſseruitutis habet intermiſsſsionem dupliciter, ex conuentione, & ex ſsui natura, vt declaratur num. 19. p 72.
Seruitus quocunque modo habeat intermiſsſsionem, vna
eſst, & continua: ſsi vt prædium non deſsinat ſseruire,
nec liberum ſsit, etiam eo tempore, quo non licet vti
ſseruitute. num. 20. ibid.
Diuerſsum tamen ius conſstituitur in vſsufructu, & vera
diſscriminis ratio aſsſsignatur. num. 21. 22. & 23. ibid.
Nec poſsſsideri propriè dicuntur, num. 3. & n. 4. ibid.
In ſseruitutibus incorporalibus ideò dicitur traditionem non eſsſse, quia tradere eſst de manu in manum
transferre? at ſseruitus res incorporea actu tradi non
poteſst. num. 5. ibid.
Sunt tamen iure ciuili introducta remedia ſsatis idonea,
quibus ſseruitutum traditio fieri intelligatur. n. 6. ibid.
Seruitutes etſsi propriè non poſsſsideantur, quaſsi tamen
poſsſsideri intelliguntur, num. 7. ibid.
Pro ſseruitutibus conſstitua ſsunt Interdicta veluti poſsſseſsſsoria adinſstar Interdictorum, quæ pro conſseruanda
poſsſseſsſsione rei corporalis producta ſsunt; & quare
dicantur veluti poſsſseſsſsoria ſsimpliciter. n. 89. & 10.
ibidem
Seruitutum quaſsi poſsſseſsſsio, interdum per abuſsionem
dicitur poſsſseſsſsio ſsimpliciter. num. 11. ibid.
In ſseruitutibus, id quod pro traditione poſsſseſsſsionis habetur, interdum per abuſsionem dicitur traditio ſsimpliciter; & tunc Iureconſsulti magis videntur eſsſsectum inſspicere, quàm iuris ciuilis ſsubtilitatem. n. 12.
& 13. ibid.
Seruitutes omnes ruſsticæ, & vrbanæ amittuntur per
non vſsum, ſsed diuerſso modo. vt declaratur n. 15. ibid.
In ſseruitutibus, & iuribus incorporalibus, quid ſsit id,
quod pro traditione poſsſseſsſsionis habetur, num. 17.
p. 74. vbi ex num. 20. cum ſseq. reſsolutio traditur.
Seruitus non conſstituitur per cautionem excogitatam à
Iureconſsulto Labeone, ſsiue illa actu tradita non videtur, vtilis tamen eſst, vt patientia præſstetur ab aduerſsario, per quam ſseruitus incipiat conſstitui, n. 25.
ibidem
Seruitutum, atque incorporalium iurium quaſsi poſsſseſsſsio, niſsi per vſsum & patientiam aduerſsarij quæri
non poteſst. n. 27. ibid.
Seruitutum, atque incorporalium iurium quaſsi poſsſseſsſsio qualiter acquiratur, & probetur: & in hanc rem
Petri Antonij de Petra locus quidam ſsummè commendatus per Authorem. num. 28. p. 75.
Seruitutum traditio facta, & quaſsi poſsſseſsſsio illarum
quæſsita vtrùm videatur per ſsolam inductionem in
fundum. n. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. & num. 38. ibid.
Seruitutem quamcunque qui conſstituere debebat, quid
olim ex antiqua obſseruatione facere ſsolebat. n. 36. ibid.
Seruitutum traditio, & patientia vt diuerſsa conſsiderantur per Iureconſsultos; nec diſsiunctiua ſsiue alternatiua, quâ ipſsi vtuntur, in coniunctam, vel copulatiuam reſsolui poteſst, contra nonnullos, num. 39.
& 40.
Seruitutes omnes reales indiuiduæ ſsunt: vbi plurimorum rationes adducuntur, & veriſsſsima ratio aſsſsignatur. num. n. 12. 13. & 14. p. 130.
Seruitutes omnes perſsonales, vt vſsus, Habitatio, & ſsimiles, indiuiduæ ſsunt, excepto vſsufructu. qui diuiduus eſst. num. 15. ibid. Et de ratione differentiæ,
vide num. ſseq. p. 131.
Seruitutem nemo in damnum alterius imponere poteſst, maximè ſsi ille habeat aliam ſseruitutem. num. 4.
pag. 141.
Seruitutes ruſsticorum prædiorum, & vrbanorum conſstitui non poſsſsunt, quæ vtilitatem aliquam non contineant. n. 3. & n. 11. & ſsequentibus, p. 190. & 191.
Seruitus vtiliter conſstitua, ſsimul cum vtilitate reſstringitur: & de intellectu l. loci, ad finem, ff. ſsi ſseruitus
vendicetur. num. 5. p. 190.
Seruitus an conſstitui poſsſsit ſsine prædij dominantis vtilitate? vbi proponitur contrarieras l. quoties 15. &
l. ei fundo 19. ff. de ſseruitutibus. num. 11. & 12. p. 191.
Seruitutis realis definitiones nonnullæ: traduntur n. 6.
pag. 191.
Seruitus perſsonalis, vel ſsaltem obligatio perſsonalis,
vtrùm conſsiderari poſsſsit in terminis l. vt pomum, 7.
de ſseruitutibus. num. 22. & 23. p. 193. vbi Fulgoſsij
ſsententia recipitur.
Seruitutes reales qualiter à ſseruitutibus, vel obligationibus perſsonalibus diſstinguantur? num. 24. ibid.
Seruitutes, an dicantur eſsſse in bonis, vel extra bona?
n. 7. & ſsequent. p. 198.
Seruitutes reales capitis diminuitone non amittuntur,
vt Vſsus & Vſsusfructus & de ratione differentiæ.
num. 14. p. 239.
Inter præſscriptionem libertatis ſseruitutis vrbanæ, &
libertatem præſscribendam contra ruſsticam ſseruitutem, differentia quæ ſsit: & an de iure Canonico, &
Regio procedere debeat, num. 21. p. 244.
Seruitutes omnes reales per non vſsum eodem temporis ſspatio finiuntur, quo perſsonalis ſseruitus vſsusfructûs. num. 26. p. 245.
Seruitutes acquiruntur ex traditione facta à non domino cum titulo, vel per patientiam veri domini,
num. 5. p. 246.
Seruitus habens cauſsam continuam, præſscribitur eodem temporis ſspatio, quo cæteræ res immobiles
præſscribuntur, decem annis inter præſsentes, & viginti inter abſsentes. num. 6. p. 247.
Seruitus realis merè diſscontinua, ſsiue quæ cauſsam diſscontinuam habet, non præſscribitur ordinario tempore, ſsed immemoriali, cuius initij in contrarium
memoria non exiſstat. num. 7. ibid.
Doctores communiter errore lapſsi ſsunt credentes diſstinctionem communem continuae, ac diſscontinuæ
ſseruitutis limitandam in ſseruitutibus perſsonalibus,
docentes ſseruitutes eas etiam diſscontinuas ordinario tempore præſscribendas. num. 8. ibid.
Seruitus diſscontinua cum titulo, & bona fide præſscribitur tempore ordinario decem. vel viginti annorum etiam nulla interueniente ſscientia & patientia
aduerſsarij, contra quem præſscribitur. num. 9. ibid.
In ſseruitutum præſscriptione, vtrùm titulus neceſsſsarius
ſsit. num. 16. ibid.
Communis Doctorum differentia inter prædiales, &
perſsonales ſseruitutes refertur & taxatur n. 17. ibid.
Seruitutes vrbanorum prædiorum, & ruſsticorum, an
per ſse pignori, ſsiue hypothecæ dari poſsſsint: & de intellectu l. ſsi is qui, 11. §. iura prædiorum, cum l. ſsed an
viæ, 12. ff. de pignoribus, latiſsſsimè numero decimo
quinto, cum multis ſsequentibus. p. 255.
Et Neotericorum diſstinctio probatur dicẽtiumdicentium multùm
intereſsſse, vtrùm de ſseruitute conſstituta iam agatur,
an de ſseruitute conſstituenda: & ipſsorum interpretatio ad dicta iura recipitur. num. 32. p. 257.
Seruitus tam ruſstica, quàm vrbana, ſsui naturâ perpetuitatem deſsiderat. num. 27. p. 256.
Seruitutes prædiorum confunduntur, ſsi idem vtriuſsque
fundi, & dominantis, & ſseruentis dominus eſsſse cæperit. num. 5. p. 258.
Quod intelligi debet, ſsi dominium vtriuſsque prædij in
totum quæſsierit; nam ſsi pro parte, cùm per parres
retineatur ſseruitus, non confundetur, num. 6. ibid.
Seruitutis prædiorum alia cauſsa eſst quàm vſsusfructus,
quoad confuſsionem: & de ratione differentiæ. n. 9.
ibidem
Seruitutes non omnes aditione confunduntur, n. 13.
pag 259.
Seruitutes vrbanorum prædiorum, & ruſsticorum, diſstant à ſseruitute vſsusfructûs, cum hærede inſstituto
eo, cuius prædio prædium hæreditarium ſseruit, prædium hæreditarium, vel eius prædij proprietas ſsub
conditione legatur alij. num. 12. ibid.
Seruitutes reales, vel prædiales, vtrùm ædificio extincto,
ſsiue mutatione rei extinguantur, & ſsemel extinctæ,
an, & qualiter reſstituantur, num. 15. & ſseqq. p. 261.
Societas non ſsolùm expreſssè contrahitur per pactum,
vel ſstipulationem, ſsed etiam tacitè, tacito conſsenſsu
ſsignis, factis, vel aliter declaratio, num. 119. p. 36.
Societas tacitè contracta cenſsetur inter fratres, vel nepotem & patruum, qui diu ſsimul habitant, & nulla
vnquam inter ſse reddita ratione, omnia bona retinent communia, num. 120. ibid.
Societas tacita, vtrùm contracta videatur inter hæredes coniugis præmortui, & coniugem ſsuperſstitem,
bonis ſsimul remanentibus, & non diuiſsis. num. 121.
ibidem
Societas tacita, quando, ſsiue ex quibus coniecturis contracta, aut continuata cenſseatur, tam inter minores,
quàm inter maiores, vt lucrorum, & damnorum
communicatio fieri debeat? remiſsſsiuè, pleniſsſsimè tamen actum proponitur, num. 122. ibid.
Societas tacita, vt contracta, ſseu continuata cenſseatur,
tria copulatiuè requiruntur, num. 123. ibid.
Societas tacitè contrada non cenſsetur, vbi poteſst alia
ratio, quàm ſsocietatis contractæ conſsiderari n. 124.
Speciale.
Specialia duo circa idem concurrere non poſsſsunt: vulgatiſsſsimum Doctorum Aſsſsumptum, & plenè explicatum remiſsſsiuè num. 36. p. 164.
Stipulatio.
Stipulatio eſst nominatus contractus num. 15. p. 68.
Stipulatio pœnalis vbi facto diuiduo ſsubiicitur, ſsolùm
committitur pro portione hæreditaria contra eum
hæredem, qui contrà fecerit, num. 10. p. 130.
Succeſsſsio.
Succeſsſsio legitima defertur, ſsemper ſsaluâ gradus prærogatiuâ. num. 41. p. 189.
Superficiarius.
Superficiarius ab vſsufructuario quamplurimùm diſstinguitur: & de contractu ſsuperficiario, aut ſsuperficie,
& eius natura pleniſsſsimè actum remiſsſsiuè. num. 25.
pag. 47.
Superficiarius ſseruitutem, & cenſsum in ſsuperficie imponere poteſst. num. 19. p. 143.
Supellex.
Supellectile legata, quæ debeantur ex præſsumpta teſstatoris voluntate, plene atque accurate, remiſsſsiuè.
num. 19. p. 155.
Sylua.
Sylua cædua quæ dicatur num. 35. p. 110.
Sylua non cædua quæ dicatur, num. 42. p. 111.
De Syluæ cæduæ vſsufructu, & vſsufructuario. cap. 25.
per tot. p. 107.
Vide infrà, litt. V. verbo, Vſsusfructus.
T
Taciturnitas.
TAciturnitas hæredis non petentis cautionem, non
inducit tacitum conſsenſsum, vt vſsufructarius fructus ſsuos faciat, num. 17. p. 85.
Telli Fernandez, adnotatio circa tempus à quo vſsusfructûs legatario debentur fructus, noua & in praxi vtilis, recepta, & nouè comprobata per Authorem.
num. 17. p. 58.
Tempus.
Tempus, & dilationem in fauorem, & commodum
hæredis præſsumitur appoſsuiſsſse teſstator. n. 20. p. 137.
Teſstator.
Teſstator ſsi legauerit alicui centum, ſsi non habuerit, vel
non habendo filios, & ſsi eos habuerit ducenta, vtrùm
videatur ſsentire de filiis etiam ſsecundi matrimonij:
num. 73. p. 17.
Teſstator ſsi filiis alicuius ſsimpliciter legauerit, an ſsenſsiſsſse videatur tam de filiis ſsecundi, quàm primi matrimonij, num. 74. p. 18.
Teſstator in dubio cenſsetur proſspicere hæredi, & minùs
grauare eum, quàm ſsit poſsſsibile. num. 40. p. 66.
Teſstator in dubio cenſsetur legaſsſsè fructus, quemadmodum eo viuente percipiebantur, num. 10. p. 102.
Teſstatoris conſsuetudo qualiter inſspicienda ſsit in exquirenda, cognoſscendáque ipſsius voluntate: vide ſsupra,
litera, C. & ex num. 5. vſsque ad num. 19. p. 101.
Teſstator in dubio cenſsetur voluiſsſse, quòd legatarius
conſsequatur legatum, prout ipſse teſstator habeat in
vſsu ſsuo. num. 15. p. 102.
Teſstatoris vſsum ordinarium, non extraordinarium
ſsequi debemus, num. 18. ibid.
Teſstator legans fundum ad vſsum, & vſsumfructum, vel
ad vtendum & fruendum, vel ad alimenta, aut alio
ſsi mili modo; proprietatem ipſsam legare præſsumitur.
num. 4. & multis numeris ſseqq. p. 122.
Vide ſsup. lit. L. verbo, Legatum.
Teſstator ſsi legauit prædium vxori, & prohibuit eam à
ſsuis hæredibus moleſstari, vſsumfructum tantùm legare cenſsetur ex ſsententia quorundam, quæ nouè, verè
tamen, & concludenter ab Authore conuincitur.
num. 53. 54. & ſseq. p. 128.
Teſstator, qui potuit diſspoſsitionem aliquam reuocare,
nec reuocauit, cenſsetur illam confirmare, num. 37.
pag. 160.
Teſstator, quod non expreſsſsit, velle nõnon præſsumitur, quia
ſsi voluiſsſset, vtique expreſsſsiſsſset. num. 38. ibid.
Teſstator an, & quando præſsumatur legaſsſse ea tantum,
quæ habebat tempore conditi teſstamenti, vel etiam
deinde quæſsita; profunda eſst, & lata quæſstio variiſsque modis intellecta, limitata & declarata, num. 1.
& ſseq. p. 169.
Teſstatoris verba ad tempus teſstamenti referuntur, &
quæ ſsunt præſsentis temporis, minimè comprehendunt futura, ibid. num. 2.
Teſstator in dubio cenſsetur legare duntaxat ius, quod
habet in re, etiamſsi tale ius morte ipſsius ſsit periturum. num. 17. p. 225.
Quarundam legum ratio redditur, & præfata doctrina quamplurimis exornatur remiſsſsiuè. ibid.
Nonnulla, quæ in propoſsito nouiſsſsimè annotata ſsunt
per Antonium Pichardum, damnantur, eiuſsdem interpretatio ad textum in l. vxor patrui, C. de legatis,
improbatur, & communis Doctorum reſsolutio recipitur, num. 18. ibid.
Teſstator legauit vxori vſsumfructum certi fundi, vel aliquorum bonorum, ſsub conditione, ſsi caſstè & vidualiter vixerit, & poſst eius mortem, Titio; ſsi vxor poſstèa ſsecundas nuptias contraxerit, an ſstatim debeatur
Titio vſsusfructus? num. 7. p. 227.
Teſstator ſsi vxori legauerit vſsumfructum, ſsi vidua permanſserit, & ſsi ad ſsecundas nuptias tranſsiuerit, eundem vſsumfructum Titio reliquerit, an vxore ante
nuptias ſsecundas defunctâ, Titio debeatur vſsusfructus. num. 12. p. 228.
Teſstamentum.
Teſstamentum ante ingreſsſsum Religionis factum, vtrùm
ſsecuta Profeſsſsione rumpi debeat? item ante Profeſsſsionem, an poſsſsit expreſssè reuocari? & de multis
aliis in propoſsito neceſsſsariis remiſsſsiuè. n. 6. p. 238.
Tridentini ſseſsſsione 25. c. 16. interpretatio, iuxta quam
in facti cõtingentiacontingentia fuit indicatum, traditur. n. 7. ibid.
Teſstamentum factum ab eo, qui capitis diminutione
maxima affectus, & ſsic ad mortem ciuilem, vel
naturalem damnatus, de iure communi validum non
erat; de iure huius Regni contrà, ex deciſsione l. 4.
Tauri, de qua late agitur remiſsſsiuè. num. 4. p. 239.
Theſsaurus.
Theſsaurus repertus in fundo fructuario, vtrùm vſsufru|
ctuarij commodo cedat, & an ille repertoris partem
habere debeat? num. 20. p. 152.
Theſsaurus in fundo proprio, vel alieno, vel in loco publico, aut religioſso inuentus, ad quem pertineat, &
quota pars inuentori, & Principi debeatur & de praxi aut conſsuetudine huius Regni, remiſsſsiuè. n. 21. ibid.
Titulus.
Titulus ff. & C. & Inſstitutionum de vſsufructu, loquuntur de vſsufructu formali, non de cauſsali. num. 23. p. 4.
Tiraquelli locus non probat id, ad quod citatur per
Caualcanum, nempè quod proprietarius in venditione vſsusfructûs ſsit aliis præferendus. num. 17. p. 267.
Triticum.
Triticum mutuum recipiens, creditore inuito. ſsoluere
farinam non poteſst, cum Alciato, contra Purpuratum. num. 3. pag. 139.
Tribonianum.
Tribonianum ſsolitum eſst ea, quæ iam ſsuo tempore in
vſsu erant, adiicere legibus antiquis, num. 16. p. 240.
Tutor.
Tutor legitimus ſsatiſsdare tenetur. num. 114. p. 35.
V
VAſsallus qui malè vtitur re feudali, & male tractat
feudum, priuatur illo. num. 103. p. 34.
Vaſsallus ſsi alienet vnam partem feudi, non cadit à toto,
ſsed tantummodò à parte alienata, num. 7. & num. 22
pag. 104. & 106.
Vaſsallus in re feudali poteſst ad vitam ſseruitutem conſsiſstere. num. 18. p. 143.
Vaſsallus nihil diſsponere poteſst de re feudali in præiudicium domini, vel agnatorum, ad quos feudum reuerti debet, num. 4. pag. 157.
Vdalrici Zaſsi opinio in hac materia, nempe quod qui
ſseruitutem conſstituere tenetur, præciſsè dare tenetur,
nouè expenditur, & confutatur per Authorem. n. 6.
pag. 76.
Velle.
Velle nemo præſsumitur, quod iure facere non poteſst.
num. 6. p. 157.
Venditor.
Venditor tenetur tantùm ad tradendam rem venditam, emptore verò nummos facere venditoris debet
num. 18. pag. 74.
Cur ita ſstatutum fuerit, remiſsſsiuè dicitur. num. 19. ibid.
Vendens rem communem, non præiudicat conſsorti,
niſsi ſsecuta vſsucapione, aut præſscriptione; quo tamen caſsu in ſsubſsidium tenetur ad partem prætij.
num. 13. pag. 267.
Verbum.
Verba, quæ in lege, ſstatuto, aut alia diſspoſsitione proſseruntur, non ſsunt improprianda; ſsed propriè, & ſstrictè, atque in potiori ſsignificatu accipienda, num. 41.
pag. 9.
Verbum, Videtur, fictionem, atque improprietatem
denotat, num. 23. p. 40.
Verbum, quod ex ſsui natura, & proprietate præſsens
tempus, & non fututum denotat, ad futurum referri
non debet. num. 32. p 42.
Verbum, Eſst, de ſsui natura veritatem & proprietatem
ſsignificar, num. 33. ibid.
Verbum, Eſst, magis ſsignificat ſsubſstantiam, & exiſstentiam, quàm ſsimilitudinem, nec eſst in mundo verbum
adeò realis exiſstentiæ, & veritatis expreſsſsiuum. n. 14.
pag. 13.
Aliquando tamen ſsecundùm ſsubiectam materiam ſsimilitudinariè tantùm accipitur, num. 15. ibid.
Verba teſstamenti ſsic debent intelligi, vt ceſsſset ſsuperfluitatis vitium, & aliquid operentur, etiamſsi impropriè ſsumantur: idque multis teſstimoniis exornatur remiſsſsiuè. num. 28. p. 159.
Verbum Quorumcunque bonorum, vniuerſsale eſst, & virtute eius omnia comprehenduntur, num. 26. p 182.
Verbum Quodcumque, vel Quibuſscunque, vniuerſsale eſst, & geminatum, & comprehendit, ad inducit omnia,
etiam ea, quæ aliàs non includerentur, & etiam ſsi
talia ſsint impropriiſsſsima. num. 27. ibid.
Et ex ſsua amplitudine nihil excludit, num. 28. ibid.
Et in hominis diſspoſsitione quantumuis ſstricta, nullam
de habilitate recipit reſstrictionem. num. 29. ibid.
Verba geminata magis enixam voluntatem teſstatoris
demonſstrant. num. 31. ibid.
Et omnes caſsus, omneſsque ſspecies comprehendunt ex
voluntate diſsponentis. num. 32. ibid.
Verbum ſsimpliciter prolatum in potentiori ſsignificatu accipiendum. num. 9. p. 271.
Voluntas.
Voluntas ex facto æquè declaratur ac ex verbis. n. 117.
pag. 22.
Voluntas melius, ac expeditiùs datur intelligi rebus
ipſsis, ſseu factis quàm verbis, num. 18. ibid.
Cùm facta effectum ipſsum oſstendant, verba verò aliquando contra voluntatem proferentis ſsint. n. 119.
ibid.
Voluntas teſstatoris præualere debet proprietati verborum, quoties de illa certo aliquo modo conſstare poteſst. num. 11. pag. 180.
Ex voluntate atque iudicio teſstatoris, dumtaxat venit
perſsona in diſspoſsitione nominata, non verò ea, cui,
mediante nominatâ, acquiritur, num. 4. pag. 230.
Vſsus, Vſsuarius.
Vſsuarius nihilo magis iuris habet, quàm re ad neceſsſsitatem vtendi: vſsufructuarius verò omnem commoditatem habet, & omnes fructus ſsuos facit. n. 11. p 46.
Vſsus ſseruitus perſsonalis eſst, & variis, diuersísque modis
definitur ab his, qui de hac materia tractarunt. num. 6.
pag. 115.
Omnium tamen definitiones aut in idem tendunt, aut
iure ipſso probari poſsſsunt. num. 7. ibid.
Vſsusfructus definitiones variæ referuntur, & Ioannis
Coraſsij, aut Franciſsci Hotmanni definitio magis placet Authori. num. 8. ibid.
Vſsus vox æquiuoca eſst, & generica, & variis modis ſsumitur; primò enim ſsumitur pro iure ſseruitutis, ſecũdòsecundò pro commoditate vtendi, tertiò & quandoq;quandoque pro
vſsufructu: quartò pro eo, quod quis pro ſsuo vſsu habet quintó & vltimò pro eo, quod dicitur communis vſsus loquendi. num. 9. ibid.
Vſsus ab vſsufructu quibus differentiis ſseparetur?
num. 10. ibidem.
Vſsus ius vtendi & fruendi. num. 11. p. 116.
Quare vſsufructus plenior eſst, & quicquid omninò
emolumenti de re ſsumi poteſst, illud totum amplectitur non modò ad vſsum, ſsed vſsque ad lucrum & voluptatem, & quoſscumque alios ſsus; Vſsus autem
non plus habet, quam quantum opus eſst, vt neque
deſsit aliquid, neque in vllo abundet, tantùm neceſsſsitati, honeſstatíſsque vitæ pro cuiuſsque conditione,
& dignitate conſsulatur. num. 12. ibid.
Vſsuarius in iis cancellis, quibus vſsus ſsuus concluditur,
vſsufructuario præfertur in ſspecie l. ſsi alij vſsus 42. ff.
de vſsufructu. num 13. ibid.
Vbi adducitur vera ratio illius legis: Petri Coſstalij interpretatio nouè expenditur, & probatur; & Franciſsci Connani conſsideratio nouè etiam reiicitur ibid.
Vera ratio redditur, & l. per ſseruum, 14 §. 1. cum l. ſsed
ſsi de fructu, 15. ff. de vſsu & habitatione conciliatur:
quamplurium interpretationes reiiciuntur, & ſsententia Gloſsſsæ probatur. ibid.
Vſsus perſsonæ cohæret, nec vendi, nec cedi, nec locari,
aut gratis concedi poteſst. num. 10. pag. 254.
Nec etiam pignori, aut hypothecæ dari. num. 11. ibid.
Et in id expenduntur nonnullæ leges, num. 14. p. 3.
Vſsusfructûs Formalis, & Cauſsalis diſstinctionem, lege
quadam Partitæ probatam vide num. 15. ibid.
Infiniti Authores congeruntur in vnum, qui Formalis,
& Cauſsalis vſsusfructûs diſstinctionem probarunt.
num. 16. ibid.
Vſsusfrûctus appellatione etiam cauſsalis ſsuſstinetur, &
qui aliter à proprietate ſseparabilis non eſst, vt Curtius Iunior rectè conſsuluit. num. 17. ibid.
Vſsusfructûs vnicus tantum eſst, iſsque formalis, & proprius ex ſsententia multorum recentiorum. num. 24.
& numeris ſsequentibus, vſsque ad numerum. 46. p. 4.
Vſsumfructum vnicum tantum eſsſse, & eum formalem,
non rectè Recentiores inferre, eo quod iureconſsulti
de vſsufructu Cauſsali expreſssè non dixerint. num. 44.
pag. 6.
Vſsusfructus Formalis, & Cauſsalis. diſstinctio, cùm ex
verbis, & mente Iureconſsultorum, atque iuris interpretatione colligatur; perinde haberi debet, ac ſsi
verbis ſspecialibus expreſsſsa fuiſsſset. num. 4. & num.
ſseqq. vbi id pleniſsſsimè comprobatur.
Vſsusfructus alter Conuentionalis, alter Legalis. num. 1.
pag. 10.
Vſsusfructus alius iuris, alius facti, ex ſsententia Florianide Sancto Petro, num. 2. p. 11.
Vſsusfructus omnis iutis eſst, ſsiue à iure conſstitutus aduersùs Florianum de Sancto Petro. num. 7. ibid.
Vſsusfructûs legatum vxori ſsimpliciter relictum, an ſsecundæ vxori debeatur & de contrarietate Baldi, &
Alexandri, num. 75. & ſseqq. p. 18.
Vſsusfructus in bonis aduentitiis filiorum patri competens, Legalis communiter nuncupatur. num. 24. p. 28.
Et formalis etiam dici poteſst. num. 25. 27. & ſseqq. ibid.
Vſsusfructus competens parentibus ad ſsecundas nuptias
tranſseuntibus ſsuper bonis reſseruandis, formalis dici
poteſst, & qua ratione? num. 26. ibid.
Vſsusfructus, qui olim acquirebatur patri in bonis aduentitiis filiorum, erat cauſsalis: hodie tamen factus
eſst formalis. num. 27. ibid.
Vera ratio redditur, & Ioannis de monte Sperello conſsilium nouè expenditur.
Vſsusfructus aduentitiorum competens cauſsalis eſst, &
non formalis ex ſsententia Emmanuelis de Caſstro
num. 28. ibid.
Quæ per Authorem improbatur, & illius argumentationibus nouè, & concludenter reſspondetur. num 29.
& tribus ſseqq. ibid.
Vſsusfructus aduentitiorum verus & formalis vſsusfructus eſst contra Emmanuelem Mendez, cum ſsententia communi, meliùs, quam adhuc probatum
num. 33. & ſseqq. ibid.
De alio vſsufructu, ad vſsumfructum aduentitiorum regulariter arguendum non eſst. num. 34. pag. 29.
Sunt enim inter vnum, & alterum vſsumfructum
nonnullæ, & notabiles differentiæ, num. 35. ibid.
Vſsusfructus aduentitiorum, quem pater habet, potentior eſst alio vſsufructu in multis, num. 36. ibid.
Negari tamen non poteſst. quin vſsusfructus ipſse aduentitiorum verus vſsusfructus, & formalis dici poſsſsit. num. 37. ibid. vbi ratio redditur.
Vſsusfructus aduentitiorum ſsæpè, & ſsimpliciter vocatur vſsusfructus in multis iuribus. num 38. ibid.
Emmanuelis de Caſstro ad nonnullas leges ſsolutio, concludenter & nouè confutatur per Authorem. n. 39.
ibid.
Inter vſsumfructum, aus ius vſsusfructus, & commoditatem maxima eſst differentia, num. 40. ibid.
Vſsusfructus, verbum in quacumque diſspoſsitione propriè ſsignificat plenum, verum, & integrum vſsumfructum. num. 42. ibid.
Vſsusfructus patri quæſsitus in bonis aduentitiis, durat
etiam mortuo filio, num. 44. ibid. & vide rationem
num. 45.
Vſsusfructûs aduentitiorum materia latiſsſsima eſst, &
infinitas continet quæstiones, & de illis plenè actum
remiſsſsiuè. num. 49. ibid.
Nicolai Boërij deciſsiones duodecim. expenduntur, quibus
tota ferè vſsusfructûs aduentitiorum materia comprehenditur. num 50. p. 30.
Petri Surdi, & Hieronymi Gabrielis conſsilia in propoſsito commendantur, num. 51. & 52. ibid.
Vſsusfructus aduentitiorum patri non quæritur, quoties
bona ea lege, & conditione filio donantur, aut in teſstamento relinquuntur, ne patri quæratur vſsusfructus. num. 54. ibid. vbi de hoc latiùs actum remiſsſsiuè
proponitur.
Vſsusfructus aduentitiorum acquſsitionem prohibitam
fuiſsſse patri, ex quibus coniecturis conſstare poſsſsit, vbi
expreſsſsa prohibitio facta non eſst. num 55. ibid.
Vſsusfructus aduentitiorum non quæritur patri quando
conſstat quoquo modo, etiam ex coniecturis, de voluntate relinquentis, dummodò verba talia ſsint, ex
quibus nihil aliud, quàm perceptionis vſsusfructus
prohibitio deduci poſsſsit. num. 56. & 57. ibid.
Vſsusfructus aduentitiorum acquiſsitione prohibita, nec
commoditatem pater habebit. num. 58. ibid.
Vſsusfructûs acquiſsitione prohibita patri per teſstatorem
vel aliàs cùm vſsusfructus eidem non competit, an
etiam facultas adminiſstrandi adempta cenſseatur.
num. 59. 60. 61. 62. 63. & 64. ibid.
Vſsusfructus aduentitiorum de iure communi conſseruatur patri, etiamſsi filius, vel filia ſsit coniugatus, vel
coniugata, num. 76. pag. 32.
Contra de iure Regio, prout explicatur num 79. ibid.
Vſsusfructus à reditu multùm diſstat, num. 26. ibid.
In definitione vſsusfructûs lapſsus Fabianus de Biocchis.
num. 27. ibid.
Vſsusfructus legatum non cedit niſsi à die hæreditatis
aditæ, & eius eſsſse ab aditione hæreditatis pendet.
num. 16. p 49.
Vſsusfructûs purè legati dies non cedit niſsi ex die aditæ
hæreditatis; ſsed cùm ad diem relinquitur, vel ſsub
conditione, nullo modo cedit, etiam poſst aditam
hæreditatem, niſsi die adueniente, vel conditione
exiſstente, & de iure huius Regni vtrùm hoc ſsit immutatum. num. 1. & num. 11. & ſseqq. p. 56 & 57.
Vſsusfructus legatum differt in hoc à legato in annos
ſsingidos relicto: . quod legatum annuum cedit ſstatim
à die mortis teſstatoris, non ex die aditæ hæreditatis, |
Vſsusfructus purè relictus ſsemel cedit; ſsed relictus per
ſsingula tempora, ſsæpiùs cedit, eſst ex initio cuiuſslibet temporis: & idem in legato in annos ſsingulos recto. in quo cedendo cuiuſsque anni principia reputantur. num. 3. ibid.
Vſsusfructûs legatum differt à cæteris legatis; cætera
enim legata à morte teſstatoris cedunt, ideſst incipiunt deberi, licet ante aditam hæreditatem non
petantur, quapropter ad hæredes ſsuos legatarij ea
legata tranſsmittunt. num. 6. ibid.
Vſsusfructus legati dies quamtum ad tranſsmiſsſsionem,
nunquam cedit, quia cum perſsona vſsufructuarij. extinguitur vſsusfructus; quantum ad acquiſsitionem,
vel obligationem, cedit ab adita hæreditate. num. 7.
ibid
In vſsufructu leges Caducariæ locum non habent.
num. 5. ibid.
Vſsusfructus cùm legatur, vel promittitur, dies appoſsitus impedit naſsci obligationem, & actionem; at in
promiſsſsione. ſsiue legato proprietatis, & in aliis rebus, contrà ſstatuitur. num. 9. ibid.
Vſsusfructus legatum vtrùm debeatur hodie attenta
diſspoſsitione legis 1. titul. 4. de los teſstamentos, lib. 5.
nouæ collect. Regiæ,ſsi nullus fuerit hæres, nec ab inteſstato, nec ex teſstamento. num. 11. p. 57.
De opinione Telli Fernandez in hac quæſstione agitur
ibid.
Vſsusfructus fundi, vel alterius rei ſsi legetur, & legatarius abſsens, ſseu ignorans, per aliquod tempus legatum non petierit, non poterit ipſse, nec hęres eius petere vſsumfructum pro tempore præterito; nec fructus etiam eius temporis conſsequetur, cum fructuarius nõnon poſsſsederit, nec ſsatiſsdederit, & nõnon incipiat lucrari fructus, niſsi à præſstitæ, ſseu realiter oblatæ: ſsatiſsdationis, vel ex tempore adeptæ poſsſseſsſsionis ſsine vitio. num. 18. p. 59.
Vſsusfructûs legati fructus à quo tempore debeantur
legatario de iure communi, & Regio? num. 20. 21.
& 22. ibid.
Vſsusfructûs omnium bonorum legatum vxori, vel alteri relictum, alio hærede vniuerſsali poſst eius mortem
inſstituto, vtrùm valeat, num. 23. & ſseqq. ibid.
Diuerſsæ ſsententiæ: proponuntur, num. 33 p. 59.
Ex communi ſsententia adnotatur, vxorem, vel alium
ſsic relictum vſsufructuarium, legatarium eſsſse duntaxat, non hæredem. num. 26. ibid.
Vſsusfructus omnium bonorum cùm alicui relinquitur
& alius hæres vniuerſsalis poſst mortem eius inſstituitur, hæres tenetur ad ſsolutionem æris alieni, nec neceſsſse eſst curatorem hæreditati dare, contra Matheſsilanum. num. 33. ibid.
Vſsusfructus omnium bonorum cum vxori relinquitur,
& poſst mortem eius alius hæres vniuerſsalis inſstituitur, vxor poteſst propria authoritate vſsumfructum
capere, ex ſsententia Caſstrenſsis, & aliorum, quæ per
Authorem concludenti ratione confutatur, num. 34.
ibid.
Vſsusfructus omnium bonorum cùm relinquitur alio
hærede inſstituto poſst mortem legatarij vſsusfructûs,
legatarius cauere tenetur, & Inuentarium conficere,
num. 35. p. 60.
In vſsufructu omnium bonorum, cum vxor, vel alius
hæres inſstituitur, & poſst mortè eius alius hæres vniuerſsalis relinquitur, ſsine controuerſsia admittunt
Doctores teſstatoris diſspoſsitionem valere, num. 37.
ibid.
Sed ſsolùm dubitant, vtrùm in hoc caſsu ſsicut in ſsuperiori, de quo num. 23. p. 58. inſstitutio ſsit quoque
legatum, an verò fideicommiſsſsum induci debeat, ita
quòd vxor ſsit hæres in vſsufructu, & proprietate, &
grauata poſst mortem hæreditatem reſstituere. n. 38.
ibid.
Huius controuerſsiæ effectus præcipuus adducitur
num. 39. ibid.
Vera reſsolutio traditur, num. 41. & ſseqq. ibid.
Vſsusfructus omnium bonorum, titulo inſstitutionis, aut
legati, ſsi vxori, vel alteri relinquatur filio poſst
mortem hærede vniuerſsali inſstituto; vtrùm valeat
diſspoſsitio? remiſsſsiuè. num. 44. ibid.
Et de iure Regni noua Authoris declaratio traditur.
ibidem.
In vſsufructu omnium bonorum vxor inſstituta donec
vixerit, nullo alio hærede ſscripto poſst mortem eius,
cenſsetur hæres inſstituta in totum, ſsiue detracta
certæ rei mentione, totam ipſsam hæreditatem conſsequetur: poſst mortem tamen, tenebitur reſstituere
illam venientibus ab inteſstato, quorum fauore fideicommiſsſsum inductum cenſsetur. num 46. p. 61.
Et hanc reſsolutionem de iure communi communiter
receptam, de iure Regio immutatam non eſsſse noua
Authoris conſsideratio in hac materia. num. 47. ibid.
Vſsusfructus à proprietate multis modis ſseparationem
recipit. num. 11. p. 62.
Vſsusfructus à proprietate ſseparatur, ſsi in teſstamento
relinquatur, & tunc an tranſseat ipſso iure in legatarium. num 2. 3. & 4. & ſseqq. ibid.
Vſsusfructus iure legati in teſstamentis relictus ipſso iure
conſstituitur, & acquiritur, ſsi legatus per Vendicationem; per factum, & patientiam hæredis, ſsi ſsit
legatus per Damnationem. num 13. ibid.
Vſsusfructus in teſstamento relictus ſsit per Vendicationem, quamuis ipſso iure tranſseat in legatarium; id
tamen non excuſsat illum, ſsi accipere velit poſsſseſsſsionem abſsque authoritate hæredis. num. 14. ibid.
Idque de iure nouiſsſsimo huius Regni ſsecuriùs firmari
poteſst. num. 16. p. 63.
Vſsusfructus earum rerum, quæ vſsu conſsumuntur iure
legati in teſstamentis relictus, non conſstituitur, nec
acquiritur ipſso iure, niſsi præſstita cautione de reſstituendo tantundem, num. 22. ibid.
Vſsusfructus cùm disjunctiuè, aut alternatiuè legatur,
cuius ſsit eiectio? num. 35. p. 65.
Vſsusfructus quadrupliciter conſstituitur. num. 1. p. 67.
Vſsusfructus à iudice quando conſstituatur? num. 3. ibid.
Vſsusfructus in teſstamentis quomodo conſstituatur iure
legati? num. 4. ibid.
Vſsusfructus an conſstituatur iure fideicommiſsſsi?num. 5.
ibid.
Vſsumfructum ſsine teſstamento ſsi qu s velit conſstituente, pactionibus, & ſstipulationibus id efficere debet,
num. 6. ibid.
Vſsusfructus pactis nudis conſstitui non poteſst. num. 10.
& nonnullis ſseqq. ibid.
Vſsusfructus, & aliæ ſseruitutes multùm intereſst an conſstituantur inter viuos, vel ex teſstamento. num. 27.
pag. 69.
Vſsusfructus vel præſsens, vel ex die, vel ſsub conditione
dari poteſst. num. 1. pag. 70.
Contrà in aliis ſseruitutibus. num. 2. ibid.
Et de ratione differentiæ, numeris ſseqq. latiſsſsimè agitur. ibid.
Vſsusfructus finitur tempore, ſsi ad tempus certum conſstitutus ſsit. num. 14. p. 71.
Vſsusfructus non ita cohæret fundo, vt eius qualitas dici poſsſsit, ſsed perſsonæ debetur, èſstque ius percipiendorum fructuum, ſsaluâ rerum ſsubſstantiâ. num. 16.
ibid.
Vſsusfructus ſsi diuiſsus eſst temporibus, non vnus eſst
vſsusfructus. ſsed plures ſsunt; & ideò eo tempore, quo
non licet vtifrui, proprietas plena pertinet ad proprietarium, num. 21. p. 72.
Diuerſsum tamen eſst in aliis ſseruitutibus. num. 20. ibid.
Vera diſscriminis ratio aſsſsignatur. num. 22. ibid.
Vſsusfructus non poteſst eſsſse ſsine perſsona, quæ vti, &
frui poſsſsit, licèt non vtatur. num. 23. ibid.
Vſsumfructum acquirere ante aditam hæreditatem ſseruus hæreditarius non poteſst. num. 24. ibid.
Vſsusfructûs, & aliarum ſseruitutum traditio qualiter
fiat? cap. 12. per totum. pag. 73.
Vſsumfructum, vel aliam ſseruitutem qui conſstituere
debebat, quid olim ex antiqua obſseruatione facere
ſsolebat. num. 36. p. 75.
Vſsusfructûs, vel alterius ſseruitutis conſstituendæ obligatio, an ſsit dandi, vel faciendi. cap. 13. per totum,
pag. 76.
Vſsusfructûs earum rerum, quæ vſsu conſsumuntur, obligatio dandi eſst. num. 19. p. 78.
Vſsusfructus cautio qualiter præſstanda ſsit. per totum,
pag. 78.
Vſsusfructûs cautio, quæ ab vſsufructuario præſstanda
eſst, in teſstamento, aut inter viuos, vel per hæredem,
an poſsſsit remitti? cap. 15. per totum, pag. 80. & ſseqq.
In vſsufructu an cautio ſsit de ſsubſstantia, & ante præſstitam eam, an fructus acquirantur? cap. 16. per totum,
pag. 84.
Vſsusfructus bonorum mobilium, quæ recipiunt functionem in genere ſsuo, & ſseruando ſseruari non poſsſsunt, ſsi relictus fuerit, qualiter cautio præſstari debeat.
num. 9. & ſseqq. p. 88. vbi noua, veráque reſsolutio traditur.
Vſsusfructus ſsi relinquitur in ipſsis rebus mobilibus, ſseu
ſsupellectilibus quæ quodammodo ipſso longo vſsu nõnon
dicuntur conſsumi, ſsed potitùs inueteraſscunt, aut fortè quodammodò aliqualiter tantùm minuuntur,
qualiter cautio præſstari debeat num. 24. & ſseqq. p. 90.
Vſsufructu finito, quid præciſse reſstitui debeat ab vſsufructuario, tam in his rebus, quæ quodammodò ipſso
longo vſsu non dicuntur conſsumi, ſsed potiùs inueteraſscunt, ſsiue aliqualiter tantum minuuntur, quam in
his, quæ naturaliter ipſso vſsu conſsumuntur, & ſseruando ſseruari non poſsſsunt. num. 31. p. 91.
Vſsusfructus omnium bonorum, vel alicuius partis eorum, ſsi ab vxore marito relictus fuerit, alio hærede
inſstiruto in proprietate: maritus ipſse cautionem fructuariam præſstare debet etiam reſspectu dotis, quam
actione de dote reſstituere tenetur hæredibus vxoris. num. 9. & ſseqq. p. 95.
Vſsusfructus ad rei naturam, & boni patris familias rationem, vel conſsuetudinem exigitur. num. 1. pag 101.
Sic vt ex natura rei ſsumatur, & ad eum, ad quem naturaliter eſst deſstinata, vſsum hominum, & pro diligentis patrisfamilias conſsuetudine, & modo referatur. num. 2. ibid.
Non ſsolùm enim natura rei & modus, ſsed etiam eius,
qui vſsumfructum dedit, conſsuetudo multum quoque valet in iſstis diiudicandis. num. 3. ibid.
Vſsusfructu fundi conceſsſso, videtur conceſsſsus vſsusfructus frumenti ad ſseminandum deputari. num. 14.
pag. 103.
Vſsusfructus ſsyluæ cæduæ multum intereſst, an principaliter legetur, an verò principaliter relinquatur
fundus, cui ſsylua accedit, num. 36. p. 110. vbi explicatur textus in l. ex ſsylua, 11. ff. de vſsufructu.
Vſsusfructus non tantùm ſsingulorum animalium, verùm
tieam gregis vel armenti legari, & conſstitui poteſst.
num. 4. p. 113. vbi per totum caput de vſsufructu
gregis tractatur.
Vſsusfructus propriè cadit in grege pecudum, iumentorum, & cæterorum animalium, nec dicuntur animalia eſsſse de rebus, quæ conſsumuntur per vſsum vſsu fructuarij. num. 8. ibid.
Vſsusfructus non modò immobilium ſsed & mobilium
rerum conſstitui poteſst. num. 9. ibid.
Vſsusfructus gregis non perit, vno aut altero pecore
extincto, donec ad tam exiguum numerum redactus
ſsit, vt grex eſsſse deſsinat, num. 16. p. 114.
Vſsusfructus ſseruitutis ſspecies eſst. num. 1. p. 115.
Vſsusfructus ſseruitus perſsonalis eſst, non autem mixta,
num. 2. ibid.
Fundamentis eorum reſspondetur, qui vſsumfructum ſseruitutem mixtam contendebant, num. 3. ibid.
Vſsusfructus tanquam ius diſspoſsitum, & de per ſse, ſsimplicitèrque conſsideratum, dicitur ius perſsonale, &
non reale, num. 5. ibid.
Vſsufructu legato, quando ſsolus ipſse vſsus relictus præſsumatur, & ſseptem coniecturæ remiſsſsiuè adducuntur. num. 16. p. 117.
Vſsumfructum etiam, non modò vſsum teſstatorem voluiſsſse relinquere, aliquando ex coniecturis deducitur
num. 17. ibid.
Vſsumfructum fundi, vel fructum fundi, aut fructus
fundi quis legauerit, nihil intereſst; iſsta enim ſsimilia ſsunt, & eiuſsdem naturæ: legata, & in omnibus
vſsusfructus fundi legatus dicitur. num. 5. p. 119.
Vſsumfructum legatum cenſseri, neque plura, ſsed vnum
legatum eſsſse, cum fructus fundi in annos ſsingulos
relinquuntur ſsicuti cùm annui fructus legantur; nova Connani conſsideratio, quæ nouè etiam per Authorem probatur. num. 6. ibid.
Vſsusfructus finitur capitis diminutione (quacunque
ſsecundùm ius vetus, quod obtinuit ante Iuſstinianum) vſsufructuarij, quia ipſse vſsusfructus iuris eſst;
qui aurem minuitur capite, ea perdit, quæ ſsunt iuris,
num. 8. In legato in annos ſsingulos relicto contrà
ſstatuitur, num. 9. ibid.
Alia differentia traditur inter prædicta legata. n. 10.
ibidem
Legatum autem in ſsingulos annos fruſstrà hoc modo
repeteretur, quia multiplex eſst legatum, quod renouatur quotannis, num. 12. ibid.
Inter vſsusfructus legatum, & legatum in annos ſsingulos relictum, tres differentiæ adducuntur remiſsſsiuè.
num. 13. ibid.
Vſsusfructus fundi, vel fructus fundi, aut fructus annui
fundi reliquantur, nihil intereſst, intereſst tamen, an
verbis directis, & ad legatarium relatis, an verbis
precariis, & ad hæredem directis fructus fundi, vel
fructum, vel annuos fructus fundi quis legauerit.
num. 15. ibid.
Nam cùm verba ad legatarium diriguntur, ſsine ſsimpliciter proferuntur, Vſsusfructus legatus cenſsetur,
tametſsi fructus tantùm, aut fructus annui legati
ſsint. num. 16. ibid.
Sed cùm verba precaria ſsunt, & ad hæredem relata. ita
vt legatarius à manu hæredis accipiat, non vſsusfructus, ſsed annuum legatum relictum præſsumitur.
num. 17. p. 120.
Vſsusfructus, vel fructus, aut annui fructus relicti ſsint,
quid interſsit? num. 18. ibid.
Effectus octo adducuntur remiſsſsiuè. ibid.
Vſsusfructus relictus præſsumitur, quando verba dubia
fuerint, vt quia non diriguntur, ad legatarium, nec
ad hæredem, & teſstator legauit fructus fundi ſsimpliciter, vt ſsi dicit: Lego fructus fundi. num. 19.
ibidem.
Vel ſsi legauit Titulo fructus, qui percipiantur, & percipi poſsſsint ex fundo, num. 20. ibid.
Aut legando fructus fundi Sempronio dixit, quòd libere vtifrui illis poſsſset. vel quod illi eſsſsent in ſsua libera poteſstate. num. 21. ibid.
Vſsusfructus quandoque exponitur pro fructibus, vt
actus potius valeat, quam pereat. num. 22. & 23. ibid.
Vſsusfructus quemadmodum partis fundi conſstitui poteſst, ita & partis fructuum, & conſsequenter fructibus
fundi pro parte relictis, legatus vſsusfructus cenſsebitur. num. 24. ibidem vbi aduertitur id intelligendum iuxta ea, quæ num. 15. explicantur.
pag. 119.
Cum Vſsusfructûs legato, fructuum legatum conuenit
quandoque, etiam cùm Vſsusfructûs legatum non
dicitur. num. 27. p. 120.
Interdum etiam in hac materia Vſsusfructûs, à verbis
teſstatoris expreſsſsis recedimus propter rationem iuris. num. 2. ibid.
Quamplures caſsus ſsunt in quibus tametſsi vſsusfructûs
mentio fiat, proprietas etiam rei legata præſsumitur,
non ſsolùm vſsusfructus. num. 4. ibid. & num. ſseqq.
exempla plura ponuntur. ibid.
Vſsumfructum, an proprietatem diſspoſsitio contineat,
ex verbis teſstatoris cognoſscendum: idcircò verba
omninò inſspicienda. num. 16. p. 123.
Vſsusfructus addito onere fideicommiſsſsi, cùm relinquitur, proprietas ei legata videtur, num. 20. ibid. vbi
explicatur l. vltima, ff. de vſsufructu earum rerum.
Vſsusfructus cum alicui legatur, & poſst mortem ſsuam
reſstiuere alteri rem rogatur, proprietas legata videtur, cum Romano, & Alciato, Contra Menochium.
num. 23. pag. 124.
Vſsumfructum domûs ſsi teſstator alicui legauerit, adiecto onere ſseu modo, ne domus ipſsa altiùs tollatur,
domûs proprietas cenſsetur relicta, non ſsolùm vſsusfructus, ex deciſsione l. Proculus, 19. ff. de vſsufructu, num. 25. ibid.
De ratione eius textus agitur, & communis ratio improbatur, num. 26. 27. & 28. ibid.
Vbi defenditur communis, & recepta traditio eiuſsdem
legis contra Pinellum, & ipſsius rationibus reſspondetur. num. 28. p. 125.
Vſsumfructum prædij ſsi teſstator relinquat adiecta conditione, ſseu onere, ne alienari illud poſsſsit, proprietatem ipſsa reliquiſsſse præſsumitur ex ſsententia Baldi
probata ab infinitis, qui præcitantur. num. 31.
ibidem.
Eorum præcipua ratio adducitur; ad illámque concludenter reſspondetur, & Romani doctrina recipitur,
num. 32. & 33. p. 125. & 126.
In prædicto caſsu proprietatis legatum non inducitur,
ex ſsententia aliorum, contra Baldum, quæ probatur
per Authorem num. 36. ibid. & num. ſseqq. quamplurimis comprobatur.
Vſsumfructum ſsolum, non etiam proprietatem, pluribus
coniecturis legatum præſsumi. num. 51. & ſseqq. p. 128
vbi Menochio nouem adducuntur coniecturæ.
Vſsusfructus cur diuiduus ſsit, cum vſsus, qui etiam ſseruitus perſsonalis eſst, & fructui ineſst, indiuiduus ſsit.
num. 16. & ſseqq. p. 131.
Vſsusfructus omni reſspectu diuiduus eſst. num. 20. ibid.
Vſsusfructus vtrum, aut quomodò ſsit pars dominij, vel
ſseruitutis, apud ipſsos etiam Iureconſsultos dubium
eſst. num. 2. & num. ſseqq. p. 132.
Vbi in propoſsito proponitur contrarietas l. 4. ff. de
vſsufructu cum l. rectè dicimus, 25. ff. de verb. ſsignificatione, ibid.
Gloſsſsæ, Azoníſsque ſsententia probatur per Authorem,
num. 5. ibid.
Vſsusfructus propriè nec eſst, nec dici poteſst pars dominij, nec impedit quin proprietarius dicatur dominus
rei; dicitur tamen pars dominij in multis, id eſst, habet ſsimilitudinem & ſspeciem dominij in multis, quia verè multa vſsufructuario conceduntur, quæ regulariter domino congruunt, nec videntur niſsi domino competere, num. 6. ibid.
Vſsusfructus particeps eſst dominij, & iiſsdem iuribus
cenſsetur, quia ex die, & in diem, & pro indiuiſso
conſstitui poteſst: quod in reliquis iuribus prædiorum, qui Seruitutes nominamus, non fit n. 7. ibid.
Item venit in vendicatione bonorum ſsicut dominium,
legitimo tempore amittitur, & per legem Falcidiam
minuitur. num. 8. p. 133.
Vſsusfructus in multis aliis non eſst ſsimilis Dominio.
num. 10. ibid.
Vſsusfructus mixtus, ſseu cauſsalis cùm in ſsuo toto inſsit,
& ſsuo munere fungatur, veriſsſsimum partis nomen
obtinet. num. 13. ibid.
Vſsufructu alicuius loci, vel rei legato, veniunt omnia, ſsine quibus inutile eſsſset legatum, vel vſsufructuarius vtifrui non poſsſset. num. 14. p. 137.
Vſsufructu relicto, ſsi fructuarius vti non poſsſsit re ad
prædia propter ius alterius prædio contiguo relictum, vel propter aliam cauſsam, hæres tenetur facere, quod fructuarius liberè vti poſsſsit, & redimere viam. num. 15. ibid.
Vſsufructu legato quamplurima continentur num. 1. &
num. 11. & num. 26. cum ſseqq. p. 144. & ſseqq.
Vſsusfructus in columbario poteſst conſstitui: & qualiter fructuarius poſsſsit in eo columbas capere, & occidere? num. 27. p. 146.
Vſsusfructus ex redditu vectigalium, an debeatur ei, cui
omnium bonorum vſsusfructus relictus eſst. num. 34.
pag. 147.
Vſsufructu legato, vtrum veniat id, quod ex exemplatione protocollorum percipitur. num. 38. vſsque
ad num. 45. ibid. & ſseqq.
Vſsumfructum ſsuorum bonorum variis, & diuerſsis
modis ſsoliti ſsunt teſstatores relinquere: idcircò verba
eorum omnino conſsideranda, vtpotè cum ex illis deprehendi debeat, quid, quale, quantúmue, an plus,
vel minus relictum fuerit. num. 7. p. 154.
Vſsusfructûs omnium bonorum legatum validum eſst,
non ſsolùm cùm extranei, ſsed etiam cùcum filij hæredes
inſstituuntur. num. 8.
Vſsufructu omnium bonorum, vel omnium rerum
ſsimpliciter relicto, etiam adiecto pronomine meorum, vel ſsuorum, quænam legata videantur num. 10.
ibidem.
Vſsusfructus omnium bonorum mobilium cùm relictus eſst, quænãquænam contineantur ſsub tali legato? num. 12.
ibidem.
Vſsusfructus bonorum mobilium ad vſsum domûs ſsi legatus fuerit, quid contineatur? remiſsſsiuè. n. 15. p. 155.
Vſsusfructu bonorum mobilium legato, an veniat frumentum in foueis ipſsius teſstatoris, vel alio loco repertum? remiſsſsiuè. num. 16. ibid.
Vſsufructu mobilium relicto, an veniat vinum, ſsiue
oleum, iam conditum. num. 17. ibid.
Agitur etiam de fructibus armenti vaccarum in poſsſseſsſsionibus teſstatoris exiſstentium, remiſsſsiuè. ibid.
Vſsusfructûs legatum de omnibus ſsupellectilibus, &
maſsariis, vel de omnibus, quæ reperiuntur in camera, valde omnibus donariis, quæ contineat? remiſsſsiuè n. 18 ibid.
Vſsufructu omnium mobilium relicto, an veniat vſsusfructus auri, argenti, gemmarum quoque, & rerum
pretioſsarum? remiſsſsiuè. num. 20. ibid.
Vſsufructu omnium bonorum mobilium legato, vtrùm
vſsusfructus quoque pecuniæ contineatur; num. 22.
& 23. ibid.
Vſsusfructus omnium bonorum mobilium, & immobilium cùm relinquitur, quænam legata præſsumantur, & vtrùm nomina debitorum, iura & actiones inter immobilia computentur? num. 26. ibid.
In legato generali vſsusfructus bonorum, vel bonorum
mobilium tantùm, vtrùm venalia, & quæ mercis
|
Diſstinguitur inter bona emphytheutica, quæ ſsunt ex
pacto, & prouidentia, & ea quæ ſsunt noua & hæreditaria: ibid.
Item quæritur, quid iuris ſsit, ſsi teſstator fecerit mentionem de feudalibus, & emphyteuticis bonis? num. 11.
p. 158.
Vſsusfructus bonorum libellariorum, an legatus intelligatur ei, cui omnium bonorum vſsusfructus relictus
eſst. num. 12. ibid.
Vſsufructu omnium bonorum relicto vtrùm legatus videatur vſsusfructus eorum bonorum, quæ ſsunt ſsubiecta fideicommiſsſso, num. 13. & ſseqq. ibid.
Vſsumfructum bonorum fideicomiſsſso ſsubiectorum, vel
ſsaltem eorum æſstimationem, vtrùm conſsequi debeat
is, cui omnium bonorum vſsusfructus relictus eſst,
facta bonorum fideicommiſsſsariorum expreſsſsa mentione: & quid, ſsi teſstator alia bona non haberet? n. 16.
ibid.
Vſsusfructus vtrùm debeatur in bonis fideicommiſsſso
ſsubiectis, cùm ſsimpliciter relictus eſst vſsusfructus
omnium bonorum, aut omnium & quorumcumque
bonorum, & fideicommiſsſsum pertineat ad hæredem
ſscriptum, num. 17. ibid.
Et Franciſsci Manticæ, & Iacobi Menochij contrarieras nouè conſsideratur per Authorem, & Manticæ
opinio magis probatur. ibid.
Item, quid ſsi vſsusfructus relictus fuerit omnium, ac
quorumcumque bonorum, & quoquo modo ipſsi
teſstatori ſspectantium, & quæ ipſse teneret, aut quoquo modo poſsſsideret. num. 19. ibid.
Et Marcus Antonius Peregrinus in propoſsito comendatur. num. 20. ibid.
Vſsufructu omnium bonorum relicto, vtrùm contineatur vſsusfructus eorum bonorum de quibus inter
viuos, reuocabiliter tamen Maioratus conſstitutus
fuit: noua quæſstio, & plenè diſsputata, & reſsoluta.
num. 21. & ſseqq. ibid.
Vſsufructu omnium bonorum tam mobilium quàm
immobilium reicto, vtrùm cenſsus quoque annui teſstatoris relicti præſsumantur. num. 1. & ſseqq. p. 16.
Vſsufructu omnium, & ſsingulorum bonorum, tam
mobilium, quàm immobilium relicto annui cenſsus
teſstatoris non veniunt, ex ſsententia Marci Antonij
Eugenij in conſsilio 100. per totum, lib. 1. quæ nouè
expenditur per Authorem. num. 9. p. 65.
Et nonnulla fundamenta eiuſsdem referantur, & reſspondetur ad illa. num. 10. & ſseqq. ibid.
Vſsufructu omnium bonorum tam mobilium, quàm
immobilium relicto, annui cenſsus teſstatoris abſsque
dubio debentur, quando certo aliquo modo, ſsiue ex
coniecturis probabilibus, de voluntate eiuſsdem teſstatoris conſstare poteſst. num. 13. ibid.
Vſsufructu omnium bonorum ſsimpliciter alicui relicto,
ipſsi, & non hæredi annui cenſsus perſsoluendi ſsunt.
num. 14. ibid.
Vſsufructu mobilium legato, vtrùm comprehendantur
fructus pendentes, ſsiue cohærentes rei tempore teſstamenti, aut tempore mortis, cap. 42. per totum,
pag. 166.
Vſsusfructûs omnium bonorum legatum, vtrùm intelligendum ſsit de bonis exiſstentibus tempore teſstamenti, an verò extendatur ad bona futura. num. 9.
pag. 170.
Vſsusfructus omnium bonorum cùm relinquitur coniunctae perſsonæ, vtrùm futurorum quoque bonorum
ſsuie poſst teſstamentum acquiſsitorum vſsusfructus
comprehendatur. num. 11. ibid.
Et Michaëlis Graſsſsi, & aliorum ſsententia improbatur,
ibid.
Vſsusfructûs omnium bonorum, vel alicuius partis eorum legatum à marito vxori factum, vtrùm computari debeat cum debito arrharum, cum dote, donatione propter nuptias, & aliis ſsimilibus. num. 1. &
ſseqq. pag. 176.
Vſsusfructus omnium bonorum cum vxori relinquitur
per maritum; ipſsa ſstatim, etiam dum fruitur vſsufructu, exigere poteſst dotem ſsuam, niſsi aliter teſstator voluerit, num. 13. ibid.
Vſsumfructum bonorum ſsuorum ſsi teſstator vxori legauerit, donec dotem non petierit, non præſsumitur
animo compenſsandi cum dote vſsumfructum legaſsſse,
ſsed animo differendi exactionem dotis; & ideo extincto vſsufructu, poterit ipſsa, vel eius hæredes dotem
repetere num. 15. ibid.
Diuerſsum eſst, quando teſstator ita dixit: Lego vxori meæ
vſsumfructum bonorum meorum ſsi vidua permanſserit, & dotem ſsuam non petierit; nam hoc caſsu, extincto vſsufructu iam acceptato, non poterit ampliùs
dos repeti, prout latiùs declaratur remiſsſsiuè. num. 16.
ibid.
Vſsusfructus fundi ſsi vni legetur fundo ſsimpliciter alteri legato, qualiter ambo concurrant in vſsufructu?
num. 1. p. 178.
Et explicatur l. ſsi alij, ff. de vſsufructu legato, num. 4.
pag. 179.
Vſsusfructus omnium bonorum tam legatorum, quàm
non legatorum, ſsi legatus fuerit, & primo particularia ſsiue ſspecialia legata fuerint facta, vtrùm procedat deciſsio ſsi alij ff. de vſsufructu legato. num. 7. & n. 9
ibid. & p. 180.
Vſsusfructus omnium bonorum ſsi relinquatur alicui,
ita quòd debeat de omnibus fructibus quolibet anno
recipere vſsque ad certam ſsummam, an procedat diſspoſsitio d.l. ſsi alij, ff. de vſsufructu legato. num. 10. p. 180.
Vſsumfructum integrum, ſsiue vſsumfructum alicuius
prædij ſsine diminutione, ſsi teſstator legauerit, eodem
prædio ſsimpliciter legato, an procedat deciſsio d.l. ſsi
alij ff. de vſsufructu legato num. 11. ibid.
Vſsumfructum omnium, & quorumcunque bonorum
ſsuorum, ſsi teſstator alicui legauerit, an videatur etiam
legare vſsumfructum earum rerum, quas aliis ſsimpliciter, & ſspecialiter legauit. num. 25. & ſseqq.
pag. 182.
Et nonnulla conſsiderantur, ex quibus dubia redditur
Pauli de Montepico opinio. ibid.
Vſsusfructus certæ rei ſsi vni legatus ſsit, & alteri vſsusfructus omnium bonorum, mortuo vſsufructuario
certæ rei, vſsusfructus ille pertinebit ad vſsumfructuarium omnium bonorum, & non ad hæredem. n. 34.
ibid.
Si fundus duobus, alij vſsusfructus legatus, vel duobus
coniunctim legatus, ſsit vſsusfructus fundi, & ſseparatim tertio fundus, qualiter huiuſsmodi legatarij in
vſsufructu concurrant, num. 35. pag. 183.
Et ibi explicatur textus in l. Sempronius Attalus, 36. §.
ſsi fundus, ff. de vſsufructu legato: & Cuiacij reſsolutio
probatur. ibid.
Si Titio fundus, & eiuſsdem fundi vſsusfructus coniunctiuo modo legatus fuerit, an ſsit in poteſstate legatarij fundum, aut vſsumfructum vendicare. n. 36. ibid.
Et ibi explicatur textus in l. ſsi Tuio, 10. ff. de vſsufructu
legato, & agitur de ſsimili legato, diſsiunctiuo modo
relicto. ibid.
In vſsufructu ius accreſscedi an, & qualiter locum habeat? vide ſsupra, litera, l. verbo, ius accreſscendi.
Vſsusfructus omnium rerum, quæ in bonis noſstris ſsunt,
conſstitui poteſst num. 1. p. 190.
Vſsusfructus in fundo ſsterili, vel abſsque vtilitate aliqua,
an poſsſsit conſstitui? num. 2. & ſseq. ibid.
Vſsusfructus in ſseruis conſstitui poteſst. num. 1. p. 194.
Fructus ſserui in operis eius conſsiſstit. ibid.
Vſsumfructum imitantur operæ ſseruorum, & ab eo quoque abſsunt, diſstàntque plurimùm: ſsiue alio iure eſst
vſsusfructus, alio operæ, num. 3. ibid.
Vſsusfructûs legatum vſsucapto ſseruo, non perimitur; è
contra tamen vſsucapto ſseruo, legatum operarum extinguitur. num. 15. p. 195. vbi vera differentiæ
ratio aſsſsignatur.
Vſsusfructus cum perſsona legatarij finitur? operarum
verò legatum mortuo eo, cui legatæ ſsunt operæ, ad
hæredem tranſsmittitur. num. 16. p. 196. vbi differentiæ ratio proponitur.
Vſsusfructus qui in ſseruis, & iumentis conſstituitur, an
proprius vſsusfructus ſsit. num. 17. ibid.
Vſsusfructus qualiter in veſstimentis conſstitui poſsſsit.
capit. 51. per totum. p. 196.
Vſsusfructus, ex Senatuſsconſsulto, omnium rerum, quas
in cuiuſsque patrimonio eſsſse conſstat, legari, & conſstitui poteſst. num. 1. p. 197.
Vſsusfructus, & quælibet alia perſsonalis, vel realis ſseruitus, vtrúm dicatur eſsſse in bonis noſstris, vel extra
bona. num. 7. 8. & 9. p. 198.
Vſsusfructus appellatio immobilium continetur, n. 10.
ibidem
Vſsusfructus in iis rebus, quæ vſsu ipſso conſsumuntur,
quamuis de ſstricto iuris rigore conſstitui non poſsſset,
quia natura ipſsarum rerum repugnat, quæ in abuſsu
potiùs quàm in vſsu conſsiſstit: tamen vtilitatis cauſsâ,
ex Senatuſsconſsulto aliud receptum eſst. n. 1. p. 199.
Et ratio redditur, quare Senâtuſsconſsulti prouiſsio neceſsſsaria fuerit, & verba Iuſstiniani in §. conſstituitur,
de vſsufructu, dilucidè, & verè enucleantur, num. 1. &
ſsequent. ibid.
Earum rerum, quæ vſsu conſsumuntur, quare Senatus
verum vſsumfructum non fecerit, ſsed per cautionem
quaſsi vſsumfructum conſstituerit? num. 4. ibid.
Vſsusfructus earum rerum, quæ non prorſsus abſsumuntur, ſsed imminuuntur tantùm, & atteruntur, etiam
ante Senatusconſsultum conſstitui poterat. n. 5. ibid.
Vſsusfructus alius eſst proprius, alius improprius, cum
Communi. num. 6.
Vſsusfructus formalis diuiditur in proprium, & improprium num. 7. ibid.
Vſsusfructús conſstitutio prohibetur alienatione prohibita. num. 3. p. 201.
Vſsusfructus vtrùm conſstitui poſsſsit in rebus Eccleſsiaſsticis. num. 5. & 9. p. 202.
Vſsusfructus vtrùm ſsiue licentia Regia conſstitui poſsſsit
in terminis, & terris, quæ abſsque facultate Regia
dari, alienarique prohibentur in l. 11. tit. 7. lib. 7.
nouæ collections Regiæ, num. 38. p. 205.
Vſsusfructus certarum rerum cùm legatur, vſsufructuarius minimè tenetur ad onus æris alieni ſsoluendum.
num. 1. p. 218.
Item, ſsi legatus eſst vſsusfructus bonorum mobilium, &
immobilium, vel partis eorum, num. 2. ibid.
Et multò fortiùs ſsi legatur res certa pleno iure proprietatis, & vſsusfructus. num. 3. ibid.
Vſsusfructus quartæ, vel quintæ partis bonorum. aut
quotæ hæreditatis, vel certæ partis hæreditatis, aut
omnium bonorum cùm relinquitur, an vſsufructuarius teneatur ad ſsolutionem æris alieni? vide pleniſsſsimè. cap. 59. per totum, p. 218. & ſseqq.
Vſsusfructus omnium bonorum cùm relinquitur, quæ
debeat ante omnium de corpore hæreditatis deduci?
num. 26. p. 221.
Vſsusfructus omnium bonorum cùm legatur, vtrùm
hæres deducere poſsſsit Quartam Falcidiam. c. 60.
per totum, ibid. & ſseqq.
Vſsusfructus extinguitur multis modis, ex parte rerum,
perſsonarum, deficiente conditione, & tempore,
num. 1. p. 223.
Vel quinque modis amittitur, finitur duobus. n. 2. ibid.
Vſsusfructus morte vſsusfructuarij finitur, & cum proprietate conſsolidatur. num. 3. ibid.
Vſsusfructuarij morte naturalis poſsſseſsſsio finitur, quæ
apud eum erat, & ciuilis poſsſseſsſsio proprietarij ipſso
iure ad ſse trahit illam naturalem, quæ penes erat
fructuarium. num. 7 p. 224.
Vſsusfructus mortuo vſsufructuario cum proprietate
conſsolidatur ipſso iure, nec eſst neceſsſse, quòd proprietario reſstitutio aliqua fiat. num. 8.
Vſsufructu finito, non obſstante ſstatuto, ex cuius diſspoſsitione poſsſseſsſsio continuatur in hæredem, poteſst proprietarius propria authoritate recipere poſsſseſsſsionem
naturalem vſsufructuarij, vt eam iungat ciuili, nec per
hoc incidit in pœnam aliquam. num. 9. ibid.
Vſsusfructus ſsicut morte vſsufructuarij finitur, ſsic &
onus ipſsi fructuario ratione vſsusfructûs iniunctum,
etiam quod videbatur vlteriùs durare ex verbis diſspoſsitionis. num. 10. ibid.
Vſsufructu finito, finiuntur & alimenta, quæ ex diſspoſsitione teſstatoris ab vſsufructuario præftanda erant
alicui, nec ab alio poteſst legatarius conſsequi illa,
num. 10. 11. ibid.
Vſsusfructus cur morte vſsufructuarij finiatur? vbi duplex ratio redditur, num. 13.
Vſsusfructus mortuo proprietario non finitur, ſsed durat
quouſsque fructuarius viuit, num. 14. ibid.
Vſsusfructus inutiliter legatur, eùm morietur legatarius,ſseruitus verò prædialis ſsic poteſst iure legari num. 15.
ibidem
Vſsusfructûs legatum inutile eſst, ſsi fructuarius legauerit
vſsumfructum quem habet in re aliena; item ſsi res,
quarum vſsumfructum tantùm obtinet ſsimpliciter
legauerit, cum Communi. num. 16. & num. 17.
& 18. p. 225.
Vſsusfructûs legatum, etiam expreſsſsim perpetuò Reipublicæ, vel Ciuitati, aut Eccleſsiæ relictum centum
annis finitur. num. 19. ibid.
Et de legato annuo tractatur. num. 20. ibid.
Vſsusfructus Fiſsco relictus, vtrùm centum annorum
decurſsu finiatur. num. 21. ibid.
Vſsusfructus relictus Ciuitati, vel ciuibus, amitti poteſst non vtendo per modum, & tempus à lege conſstitutum, ſsed & quaſsi morte ciuitatis finiri poteſst,
putà ſsi hoſstile aratrum in eam ciuitatem inducatur,
aut aliter ipſsa intereat, num. 22. & num. 23. ibid.
Vſsusfructus relictus alicui pro ſse & hæredibus ſsuis, vltra primum legatarij hæredem non extenditur. num.
25. pag. 226. vbi redditur.
Et ratio textus in l. antiquitas, C. de vſsufructu, redditur num. 25. & ſseqq. ibid.
Vſsusfructus ex voluntate teſstatoris tranſsit de vna perſsona in aliam. num. 6. p. 227.
Vſsumfructum certi fundi, vel aliquorum bonorum ſsi
teſstator legauerit vxori ſsub conditione, ſsi caſstè, & vidualiter vxerit, & poſst eius mortem, Titio: ſsi vxor
poſsteà ſsecundas nuptias contraxerit, an ſstatim debeatur Titio vſsusfructus? num. 7. & ſseqq. ibid. & 228.
Vſsumfructum ſsi teſstator vxori legauerit, ſsi vidua permanſserit, & ſsi ad ſsecundas nuptias tranſsiuerit, eundem vſsumfructum Titio reliquerit, an vxore ante
nuptias ſsecundas defuncta, Titio debeatur vſsusfructus. num. 12 p. 228.
Vſsusfructus ſsi relinquatur alicui, donec hæres, vel
|
alter ad certam ætatem peruenerit; & eueniat, quòd
hæres, vel alter ante eam ætatem moriatur, legatarius conſsequitur vſsumfructum vſsque ad tempus, vel
ætatem præfinitam. num. 13. ibid.
Vſsusfructus ad certum tempus relictus, mortuo vſsufructuario, ante tempus etiam finitur. num. 14. ibid.
Vſsusfructus competens patri in bonis aduentitiis filiorum, verus & formalis vſsusfructus dicitur. num. 15.
pag. 231.
Vſsufructu filiofamilias relicto, vtrùm patri ſsola commoditas, an verò vſsusfructus etiam quæratur?
num. 16. & ſseqq. ibid.
Et communis ſsententia refertur, & contraria Cini probatur. ibid.
Vſsusfructus ſsolus, & non proprietas, cùm filiofamilias
relinquitur, vtrùm teneatur pater fructus omnes ex
eo perceptos, vel æſstimationem eorum finito vſsufructu reſstituere? num. 17. ibid.
Et caſstrenſsis ſsententia improbatur. ibid.
Et defenditur patrem in propoſsito nihil teneri reſstituere. num. 24. pag. 233.
Vſsusfructus ſsi filiofamilias relinquatur hodie, vtrùm
obſseruari debeat deciſsio l. vltimæ, C. de vſsufructu: &
an vſsusfructus duret in perſsona patris, mortuo filio?
num. 25. ibid.
Et Ioannis de Matienço, Emmanuëlis Mandez, atque
aliorum traditiones nonnullæ in propoſsito nouiter,
& verè taxantur. ibid.
Vſsusfructus competens patri in bonis aduentitiis filiorum, quæ pleno iure filio acquiruntur, durat penes
patrem, etiam filio defuncto: & de multis effectibus,
remiſsſsiuè. num. 28. ibid.
Vſsusfructus regulariter non finitur nec amittitur per
ingreſsſsum Religionis, Profeſsſsione ſsequuta, ſsed in
Monaſsterium tranſsit, vt penes ipſsum, pro vita duntaxat Monachi reſsideat, non in perpetuum; nam aliàs
proprietas redderetur inutilis. num. 3. & 4. p. 234.
Vſsusfructus competens patri in bonis aduentitiis filiorum, extinguitur per ingreſsſsum Religionis, & Profeſsſsionem factam à patre, ex ſsententia Martini Silimani, Cini, Saliceti, ac aliorum, quę ab Authore probatur. num. 8. & ſseqq. p. 235.
Vſsusfructus ex conſstitutione Iuſstiniani, duabus capitis diminutionibus, maxima, & media tantùm amittitur: olim tamen Pauli temporibus, & Vlpiani,
amittebatur etiam capitis diminutione minima. n. 11.
pag. 239.
Vſsusfructus ita demùm amittitur capitis diminutione,
ſsi iam conſstitutus eſst: cæterùm ſsi ante additam hæreditatem, aut ante diem cedentem, quis capite minutus eſst, conſstat non amitti, num 12. ibid.
Vſsusfructus quare amittebatur olim omni capitis diminutione etiam minima, hodie verò maxima, &
media tantùm amittatur? num. 20. p. 240.
Et Anthonij Goueani ratio nouiter improbatur, & vera ratio redditur. num. 20. & 21. ibid.
Vſsusfructûs amittendi ratio, propter maximam, &
mediam capitis diminutionem inducta, vtrùm hodie ceſsſsare debeat ex noua deciſsione Authent. ſsed
hodie, C. de donat. inter. vbi Antonij Gomezij opinio taxatur. num. 23. ibid.
Vſsusfructus an perdatur per bannum? num. 28. p. 241.
Vſsusfructus, vt & cæteræ res, non vtendo amittitur,
& iiſsdem modis retinetur, ſscilicet vtendo per ſse, aut
per alium, num. 1. p. 242.
Et redditur ratio, quare non vtendo amittatur, num. 4.
ibid.
Vſsusfructus amittitur, ſsi fructuarius rei mobilis olim
anno, vel hodie triennio vſsufructu vſsus non eſst,
aut ſsi rei immobilis vſsufructu olim biennio, & hodie decennio inter præſsentes, aut vicennio inter abſsentes vſsus non eſst, vel vſsus eſst alio modo, quàm quo
conſstitutus vſsusfructus eſst. num. 3. ibid.
Pro vſsufructu competens actio, noua Imperatorum
conſstitutione quo tempore tollatur? num. 15. 16. 17.
pag. 244.
Vſsusfructus qua ratione præſscribatur ad inſstar immobilium, & titulum requirat? num. 14. ibid.
Pro vſsufructu actio perſsonalis competens quanto tempore durare debeat de iure huius Regni, ex deciſsio
l. 63. Tauri, quâ omnis perſsonalis actio viginti annorum ſspatio finitur. num. 18. ibid.
Vſsusfructus conſstitutus, qualiter non vtendo de iure
Regio amittatur. vbi l. 24. tit. 31. partit 3. in verſsiculo, otro ſsi dezimos, expenditur, agitúrque, vtrùm
in ſseruitutibus perſsonalibus, & realibus de iure Canonico requiratur tantùm negligentia non vtentis;
an verò bona fides etiam neceſsſsaria ſsit: & Gregorij
Lopez opinio taxatur. num. 19. & ſseqq. ibid.
Vſsusfructus pro parte amittitur, & pro parte non vtatur, & pro parte ſsic num. 24. p. 242.
Vſsusfructus rerum mobilium, & ſse monentium, quanto
tempore non vtendo amittatur, num. 27. ibid.
Vſsusfructus Ciuitati, Aut Eccleſsiæ relictus, quanto
tempore non vtendo amittatur? num. 28. ibid.
Vſsusfructus alternis annis relictus. qualiter non vtendo
amittatur? num. 30. & 33. ad finem. ibid.
Vſsusfructus ſsi conſstituatur ab eo, qui dominus non eſst,
& fructuarius titulo, & bona fide per legitimum
tempus decem, vel viginti annorum vtatur, etiam
nulla interueniente ſscientia, & patientia aduerſsarij
præſscribitur, & acquiritur ius vſsusfructus aduersùs
dominum proprietatis, num. 1. & ſseqq. p. 246.
Vſsusfructus acquiri non poteſst, cùm ſsit res incorporalis ex ſsententia Gloſsſsæ, quæ probatur, & declaratur. num. 10. & ſseqq. p. 247.
Vſsusfructus ceſsſsione in iure, qualiter amittatur, num. 1.
2. & 3. p. 248.
Vſsusfructus ſsi extraneo cedatur quare nihil agi dicatur. num 4. 21. & ſseqq ibid. & p. 252.
Vſsusfructus cùm venditur, vtrùm ius ipſsum vſsusfructus, an commoditas tantùm vendi intelligatur?
num. 17. pag. 251.
Et abſsoluta, & vera traditur reſsolutio: quorumdam
traditions confutantur, & res iſsta meliùs, quàm
hactenus explicatur. ibid.
Vſsusfructus quare vendi poſsſsit extraneo, cedi verò
non poſsſsit. num. 19. p. 252.
Et communis Neotericorum ratio probatur. ibid.
Vſsusfructus amittitur, & cum proprietate conſsolidatur,
cùm extraneo ceditur, ex ſsententia Neotericorum
quorundam. num. 21. ibid.
Contrà ex ſsententia Gloſsſsæ, & aliorum, quæ ab Authore probatur, num. 22. ibid.
Et pro ea fortiter, ac concludenter ponderatur text.
in §. finitur, Inſstitut. de vſsufructu. num. 23. ibid.
Vſsufructus, vtrum alienari poſsſsit per vſsufructuarium?
cap. 69. per totum, p. 254. & ſseqq.
Vſsusfructus ſsicut vendi, & locari poteſst, vtrùm ſsic obligari, pignoríue, aut hypothecæ dari poſsſsit? n. 1. ibid.
Vſsusfructus obligari, pignoríue ſsiue hypothecæ: dari
poteſst à domino proprietatis, quamuis de hoc altercatum fuerit; & de ratione altercationis, remiſsſsiuè. num. 4. ibid.
Vſsusfructus ex cauſsa pignoris creditori conſstitutus à
domino proprietatis, vtrùm ſsit verus, & formalis
vſsusfructus. num. 5. ibid.
Vſsusfructus pignori, hypothecæue dari poteſst ab vſsufructuario. num. 6. ibid.
Vſsufructus ſsi vendatur per creditorem, vigore pignoris
& hypothecæ in eo conſstitutæ, ex hoc non amittitur, nec ad proprietatem reuertitur. numero 8.
ibid.
Vſsusfructus pignori datus tamdiu durat, quandiu vſsufructuarius viuti; eóque mortuo pignus extinguitur. num. 9. ibid.
Et l. ſsì fructuarium, 7. ff. de manumiſsſsis testamento, vera
ratio redditur. ibid.
Vſsusfructus diſstat à ſseruitutibus vrbanorum prædiorum, & ruſsticorum, cùm hærede inſstituto eo, cuius
prædio prædium hæreditarium ſseruit, prædium hæ
reditatium, vel eius prædij proprietas ſsub conditione legatur alij. num. 12. p. 259.
Vſsusfructus rei mutatione extinguitur, & cum proprietate conſsolidatur. num. 1. ibid.
Quod procedit, quando domus, vel res, ſsuper qua conſsiſstit vſsusfructus, in totum extinguitur; ſsecus tamen, ſsi
pars aliqua rei remaneat, quia per partem remanentem, vſsusfructus totus retinetur. num. 2. & 3. p. 260.
Et verba l. 25. tit. 31. part. 3. in id ponderantur. ibid.
Vſsusfructûs adeò rei mutatione extinguitur, vt nec
areæ vſsusfructus debeatur. num. 5. ibid.
Vſsusfructus rei mutatione ſsemel extinctus, non reuiuiſscit, etiam rebus fructuariis denuò erectis. num. 6.
ibid.
Vſsusfructus fundi, vel domus, vel bonorum mobilium,
& mobilium, ſsi alicui relinquatur, & poſsteà fundus,
vel domus ab altero reematur vigore pacti tempore
vendicationis celebrati, vtrùm vſsufructuario rei ſsic
emptæ pretium pertinere debeat? num. 8. ibid.
Vſsusfructus ſstabilium ſsi alicui legatus ſsit, ſstabiliáque ex
neceſsſsitate vendantur; an vſsusfructus extinguatur.
num. 9. ibid.
Vſsufructu vniuerſsorum, aut omnium bonorum relicto,
etiamſsi res aliqua quocunque modo perierit; areæ
tamen vſsusfructus retinetur. num. 11. ibid.
Et redditur vera ratio l. quoties, 41. §. vniuerſsorum, ff.
de vſsufructu. ibid.
Vſsusfructus mobilium, & immobilium, vel immobilium tantùm, cum relinquitur, vtrùm procedat deciſsio textus in d.l. quoties, §. vniuerſsorum, ff. de vſsufructu. num. 12. ibid.
Et Petri Surdi reſsolutio in conſs. 26. num. 11. lib. 1. nouiter expenditur, & probatur per Authorem. ibid.
Vſsusfructus ædium retinetur, quandiu quælibet portio
ſsuperficiei manet, quia tunc ædes ſsaluæ ſsunt aliqua
ex parte; ſsuperficie autem in totum ſsublata, vſsusfructus non retinetur, quia ſsaluæ non ſsunt ædes: id enim
non eſst ſsaluum, cuius pars integralis deſsideratur.
num. 14. pag. 261.
Vſsusfructus, & pignus quare in propoſsito diſstinguantur. num. 20. ibid.
Vſsusfructus, Pignus, & Dominium quando extinguantur, ſsi res tranſseat in aliam materiam, vel formam?
remiſsſsiuè. num. 21. ibid.
Vſsufructu fundi legato, ſsi villa diruta ſsit, vſsusfructus
non extinguitur, quia villa fundi acceſsſsio eſst. n. 24.
pag. 262.
Idque procedit, etiamſsi villæ vſsusfructus datus ſsit.
num. 25. ibid.
Vſsusfructus vineæ, vtrùm excisâ vineâ pereat? item areæ
vſsusfructus an extinguatur, ſsi poſsteà in eâ vinea inſstituatur: denique relicto areæ vſsufructu, vt tollatur
vinea, vtrùm remaneat vſsusfructus in area? remiſsſsiuè. num 26. ibid.
Vſsufructu finito, proprietarius non tenetur ſstare colono vſsufructuarij, ſsed poteſst expellere illum, vt latiùs explicatur. num. 17. p. 264.
Vſsusfructûs locatio an extinguatur ex parte conductoris, per mortem ipſsius? remiſsſsiuè. num. 20. p. 265.
Vſsusfructus, ſsiue res fructuariæ ſsimpliciter, atque indiſstinctè locari poſsſsunt ab vſsufructuario. num. 1.
pag. 266.
Nec diſstinguendum inter commoditatem, aut ius vſsusfructûs, contra Caualcanum. num. 2. ibid.
In locatione vſsusfructûs, aut rei fructuariæ, quæ fit per
vſsufructuarium, vtrum proprietarius cæteris aliis
conducere volentibus præferendus ſsit? num. 3. p. 267.
Vſsusfructus inter immobilia non conputatur. num. 22.
pag. 268.
Vſsusfructus cum venditur, vtrùm locum habeat retractus iure ſsanguinis, vel ratione communionis? num.
28. & multis ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius ſsi non vtatur, & fruatur arbitrio boni
viri, aut diffentes, in quibus vſsumfructum habet
aufertur ei ius vſsusfructûs, & per proprietarium expelli poteſst. num. 101. p. 34.
Vſsufructuarius debilius ius habet in vſsufructu, quàm
emphyteuta in emphyteuſsi: idque multis probatum,
num. 17. per totum, p. 47.
Vſsufructuarius habet ius in rem. num. 19. ibid.
Et re fructuaria iure ſsuo vtitur & fruitur, ſsiue ex ſseipſso
fructus percipit ex fundo. num. 20. ibid.
In conductore verò contrà ſstatuitur. num. 21. & 22.
ibid.
Vſsufructuarius à ſsuperficiario diſstinguitur. n. 25. ibid.
Vſsufructuarius quo iure, ſsiue qua action ad vſsumfructum conſsequendum agere poſsſsit? num. 1. p. 48.
Vſsufructuario actio perſsonalis ex teſstamento datur, per
quam petit rem ſsibi dari, non tantùm tradi. num. 6.
pag. 49.
Et explicatur, quando hæres intelligatur dare in legato vſsufructûs. num. 7. ibid.
Vſsufructuario in rem actio, aut vendicatio datur. num. 9
ibid.
Et praxis ponitur, qua vſsufructuarius vti debet in
actione Confeſsſsoria, & Negatoria. num. 10. ibid.
Vſsufructuario hypothecaria adio competit pro rei legatæ vſsufructu, ex ſsententia Borgnini Caualcani,
quæ nouè improbatur per Authorem. Num. 12. &
ſseqq ibid.
Vſsufructuarius habet actionem contra hæredem propter retardatam hærereditatis aditionem dolo commiſsſsam. num. 17. ibid.
Vſsufructuarius, ſsiue particularis certæ rei, ſsiue vniuerſsalis omnium bonorum non poteſst poſsſseſsſsionem
accipere niſsi à manu hæredis, vel proprietarij; aliàs
omne ius amittit. num. 26. p. 50.
Vſsufructuarius naturaliter poſsſsidet nomine proprio,
ſsibí que, & non domino, fundum, aut rem in qua
vſsumfructum habet. num. 28. ibid.
Vſsufructuario ſspoliato, Interdicto Recuperandæ poſsſseſsſsionis ſsuccurritur, vt ante omnia reſstituatur. num.
29. pag. 51.
Vſsufructuarius naturaliter non poſsſsidet, ſsed tantùm detinet rem, ex ſsententia quamplurium. num. 36. ibid.
Et illorũillorum fundamento reducenda ſsunt ad ea, quæ in vnũvnum
congeſsſsit Iaſson, optimèque, & concludenter omnibus ſsatisfactum per eundem. num. 38. ibid.
Vſsufructuario pro vendicanda ſseruitute debita prædio
fructuario vendicatio vtilis datur ex ſsententia quorundam, quæ cum multis aliis ab Authore improbatur. num. 14. & ſseqq. pag. 53.
Vſsufructuarius ſsuo nomine vendicare ſseruitutes debitas prædio fructuario minimè poteſst, ſsed nomine domini, vel procuratorio nomine rectè poteſst cum
Ioanne, & Bartolo, quod probatur per Authorem.
num. 20. p. 54.
Vſsufructuarius, cui titulo legati relictus eſst vſsusfructus, quo remedio conſsequatur legatum, ſsi poſst
mortem eius, aut aliter ſsic fuerit alius hæres inſstitutus, vt viuente fructuario adire hæreditatem non
poſsſsit. num. 16. p. 58.
Et noua traditur Authoris conſsideratio, fruſstrà, & inutiliter laborare Doctores quamplures quærentes remedium, quo poſsſsit fructuarius conſsequi legatum in
propoſsita ſspecie. num. 32. p. 59.
Vſsufructuarius paratus cauere, & ſsatiſsdare, volènſsque
legatum conſsequi, ſsi id non fecerit propter defectum hæredis, vel perſsonæ, cui ſsatiſsdationem præſstaret, vel quia hæres noluit illam accipere, aut malitiosè diſstulit hæreditatem adire, ab eo tempore fructus lucratur. 19. p. 18.
Vſsufructuario, à quo tempore debeantur fructus rei legatæ de iure communi, & Regio? num. 20. & 22.
ibid.
Vſsufructuarius, cui relinquitur vſsusfructus omnium
bonoram, alio hærede inſstituto poſst mortem eius,
cauere tenetur, & Inuentarium conficere. num. 35.
pag. 60.
Vſsufructuarius duas cautiones præſstare tenetur circa
rem fructuariam. num. 1. p. 78.
Vſsufructuarius cauere tenetur etiam in rebus, quæ in
abuſsu conſsiſstunt, & vſsu, aut tempore conſsumuntur.
num. 3. ibid.
Vſsufructuario remitti non poteſst per teſstatorem cautio
Prætoria de vtendo, & fruendo arbitrio boni viri,
quæ ab illo hæredi præſstanda eſst. num. 1. p. 80.
Nec etiam ex licentia Principis. num. 2. ibid.
Siue tacitè, aut per indirectum. num. 3. ibid.
Et hæres non tenetur pro fideiuſsſsore vſsufructuarij pauperem, ſsiue deploratæ fortunæ hominem recipere,
etiam ex mandato teſstatoris. num. 4. ibid.
Vſsufructuario remitti non poteſst per teſstatorem cautio prætoria de vtendo, & fruendo arbitrio boni
viri: etiam per viam conditionis, pœnæ, vel tranſslationis. num. 5. ibid.
Et hæredes non prohibentur ab vſsufructuario cautiones vſsusfructus petere, etiamſsi teſstator diſspoſsuerit, vt
ipſsi hæredes vſsufructuarium nullà moleſstia afficiant. num. 6. pag. 81.
Vſsufructuarius cauere tenetur, non obſstante hæredis,
vel proprietarij promiſsſsione, quod liberè illum vtifrui patientur, nec aliquam moleſstiam inferent.
num. 7. ibid.
Et prohibitio teſstatoris, aut promiſsſsio hæredum, quòd
hæredes ipſsi non inferent moleſstiam aliquam vſsufructuario, intelligitur de moleſstia iniuſsta, non autem de iuſsta, & legitima, & etiam de moleſstia, quæ
venit præter naturam rei, non autem de illa, quæ ex
ipſsa proficiſscitur. num. 8. & 9. ibid.
Vſsufructuario ſsicut remitti non poteſst cautio in rebus
immobilibus, in quibus propriè cadit vſsusfructus;
ita nec in rebus, in quibus propriè non conſstituitur
vſsusfructus. num. 12 & 13. ibid.
Vſsufructuario inter viuos, aut in teſstamento per viam
contractûs remitti poteſst cautio. num. 14. & 15. ibid.
Et hæres poſstquam ſsucceſsſsit, remittere poteſst vſsufructuario cautionem, ex recepta, & veriori ſsententia. num. 16. ibid.
Vſsufructuario remitti non poteſst per teſstatorem confectio Inuentarij, quæ dicitur antecedens neceſsſsarium ad ipſsam cautionem, quia niſsi de rebus fieret
Inuentarium, de illis conſstare non poſsſset, perirétque
proprietas, & illius iurium probatio. num. 17. ibid.
Idque procedit, etiamſsi pœna adiiciatur. num. 18. p. 82.
Vſsufructuarius non debet conficere Inuentarium ſsecundùm formam legis finalis, C. de iure deliberandi,ſsed ſsufficit aliqua deſscriptio, cum remiſsſsa eſst per
teſstatorem confectio Inuentarij. num. 19. ibid.
Et etiam ſsi remiſsſsa non fuerit, ex ſsententia aliorum,
quæ probatur, & explicatur per Authorem. num. 20.
ibid.
Vſsufructuarius recuſsare non poteſst, quin rerum, quarum
vſsusfructus ei relictus eſst, deſscriptionem, ſseu inſstrumen faciat ſsecundùm earum qualitates. n. 21. ibid.
Vſsufructuario quare cautio de vtendo & fruendo arbitrio boni viri, & de reſstituendis rebus finito vſsufructu, atque Inuentarij confectio remitti non poſsſsit per
teſstatorem? num. 22. & ſseqq. vſsque in finem capitis,
ibid. & pag. 83.
Vſsufructuarius, ſsi petat res hæreditarias ſsibi tradi, exceptione poteſst per hæredem repelli, donec cautionem idoneam præſstet. num. pag. 84.
Vſsufructuarius ſsi ſsatiſsdare recuſset, hæres non abſsoluitur ſsimpliciter, ſsed condemnatur ad tradendum ſsub
conditione, ſsi fructuarius ſsatiſsdet. num. 6. ibid.
Vſsufructuarius rem poſsſsidens, facit fructus ſsuos, etiam
ante ſsatiſsdationem. num. 9. ibid.
Vſsufructuarius, ſsi poſsſsidente proprietario cautionem
non offerat, nec ipſsum proprietarium interpellet, fructus ſsuos non faciet. n. 10. pagina 85.
Idèmque dicendum, ſsi res ſsit penes tertium ſsine culpa
proprietarij, & ſsine oblatione ſsatiſsdationis ex parte
fructuarij: tunc enim fructus, qui euinci poterunt ab
illo tertio, ad vtilitatem proprietarij cedent. num. 11.
ibid.
Vſsufructuarius non ſsatisdans, poſst cautionem, vel ſsatiſsdationem ab eo petitam, non facit fructus ſsuos,
etiamſsi rem poſsſsideat; quia eo ipſso conſstituitur in
mala fide. num. 12. ibid.
Vſsufructuarij mora in ſsatiſsdando, poſst cautionem, vel
ſsatiſsdationem petitam, quoad fructus etiam perceptos, nocet illi. num. 13. ibid.
Vſsufructuarius non dicitur eſsſse in mala fide, aut in mora non cauendi, vel inuentarium conficiendi, quouſsque interpelletur per hæredem, & ab eo petita fuerit
cautio: quia ipſse non tenetur ſsatiſsdationem offerre,
ſsed tantùm moram non facere hæredi petenti illam;
& conſsequenter ſsi rem poſsſsideat, ſsuos faciet fructus,
etiam ante cautionem, & inuentarij confectionem.
num. 14. ibid.
Vſsufructuarius quando dicatur vitiosè, quando etiam
legitimè poſsſsidere, vt ante cautionem fructus faciat ſsuos
vel non. num. 15. ibid.
Et communis diſstinctio refertur. num. 16. & 17. ibid.
Vſsufructuarius ante cautionem præſstitam, ita demùm
fructus ſsuos facit, ſsi adeptus eſst poſsſseſsſsionem hæreditariarum rerum bona fide, hoc eſst, de manu hæredis; ſsecus ſsi occupauit illam propria authoritate.
num. 18. p. 86.
Nec id vitium purgatur ex ſscientia, vel taciturnitate
hæredis, vel proprietarij. num. 19. ibid.
Vſsufructuarius in his rebus, quæ vſsu conſsumuntur,
non facit fructus ſsuos niſsi poſst cautionem datam,
|
Vſsufructuarius poſsſsidens res, quæ vſsu conſsumuntur,
facit fructus ſsuos etiam ante cautionem, contra
Communem. num. 28. p. 87.
Vſsufructuarius cauere debet, ſsiue ſsatiſsdare, tam in vſsufructu immobilium, & aliorum, in quibus propriè
cadit vſsusfructus, quàm in vſsufructu mobilium, vel
eorum quæ vſsu ipſso conſsumuntur, aut tempore minuuntur, & deteriorantur. num. 1. ibid.
Vſsufructuarius in his rebus, quæ vſsu non conſsumuntur, ſsiue mobiles ſsint, ſsine immobiles, cauere debet
de vtendo, & fruendo arbitio boni viri, déque rebus
ipſsis, prout extabunt, finito vſsufructu reſstituendis.
num. 4. pag. 88.
Vſsufructuarius dominium conſsequitur, & proprietatem rerum mobilium, quæ conſsumuntur, & ſseruando ſseruari non poſsſsunt, cùm in hoc dentur illi, vt
eius fiant; ſsiue res ipſsæ æſstimatæ fuerint, ſsiue non:
dummodò ſsi æſstimatio omiſsſsa fuerint, ab vſsufructuario ſsatiſsdatum ſsit de tantundem in genere reſstituendo, eiuſsdem qualitatis, & bonitatis. num. 6. ibid.
Vſsufructuarius earum rerum, quæ vſsu ipſso conſsumuntur, & functionem in genere ſsuo recipiunt, alternatiuè cauere debet, vel eaſsdem eiuſsdem qualitatis in
genere ſsuo, reſstituere, vel earum æſstimationem, ex
communi ſsententia. num. 13. p. 89.
Vſsufructuarius ſsponte cautionem proprietario præſstans
de reſstituendo finito vſsufructu, æſstimationem rerum
etiam quæ vſsu conſsumuntur, & functionem in genere ſsuo recipiunt, poteſst ad ipſsam æſstimationem
præcisè compelli, etiam ex mente communis ſsententiæ. num. 19. p. 90.
Vſsufructuarius qualiter cauere debeat in his rebus
quæ vſsu ipſso conſsumuntur, ſsed functionem in genere ſsuo non recipiunt. num. 20. ibid.
Vſsufructuarius rerum, quæ longiſsſsimo tempore conſsumuntur, qualiter cauere debeat? num. 34. p. 91.
Cùm autem leges noſstræ variè loquantur, ſsæpe enim
appellat Cautionem, aliquando verò Satiſsdationem,
quæ ſsunt diuerſsa: nam cautio illa intelligitur, quæ
fit per nudam repromiſsſsionem abſsque fideiuſsſsoribus
& pignore, vt eſst Iuratoria, quæ ob id vocatur nuda ſsatiſsdatio autem accipitur pro ea, quæ eſst ſsuffulta
fideiuſsſsoribus vel pignore: dubitari ſsolet, cuiuſsmodi debeat eſsſse cautio vſsufructuarij. num. 2. 3. 4. & 5.
ibid.
Vſsufructuaria cautio hæredi, vel proprietario præſstanda, non debet eſsſse nuda, ſsed cum fideiuſsſsoribus.
num. 6. ibid.
Vſsufructuarius idoneè cauere debet hæredi, vt ſsit illi
ſsatis proſspectum in eum caſsum, quo vſsusfructus finiatur. num. 7. ibid.
Et cautio idonea dicitur quæ fit datis fideiuſsſsoribus,
vel pignore. num. 8. p 93.
Vſsufructuarius ſsi ob paupertatem, vel aliam difficultatem, idoneos fideiuſsſsores inuenire non poſsſsit an idcircò vſsufructu priuandus ſsit, hærèſsue qui exigit
cautionem ab eo, contentus eſsſse debeat iuratoria
cautione, ita ut eâ præſstitâ fructuarius vtifrui poſsſsit,
& fructus ſsuos faciat. num. 9. & ſseqq. p. 93. & 94.
Et diuerſsæ ſsententiæ proferuntur & reſsolutio Authoris
traditur. num. 21. p. 94.
Vſsufructuarius etiam ſsi offerat generalem bonorum hypothecam, adhuc cauere tenetur. num. 12. p. 95.
Vſsufructuarius poſsſseſsſsione adepta, & cautione præſstita, ſsiue ante cautionem poſsſsidendo legitimè vti &
frui tenetur arbitrio boni viri, & iuxta modos à iure præſscriptos. num. 1. p. 97.
Vſsusfructuarius re fructuaria iure ſsuo vtitur, & fruitur.
num. 2. ibid.
Sic vt dicatur ſsua authoritate frui, & per manus ſsuas.
num. 3. ibid.
Tenetur tamen in his rebus, in quibus vſsumfructum
habet, maximam curam, cuſstodiam, & diligentiam
adhibere, & facere omnia, quæ diligentiſsſsimus paterfamilias facere poſsſset, & deberet, & prædictas
res diligenter colere, & laborare, & dolus malus,
& diſsſsipatio omninò ab co abeſsſse debet. num. 4. ibid.
Vſsufructario cenſsetur demandata cuſstodia rei, & iurium, tam in iudicio quàm extrà. num. 5. ibid.
Vſsufructuarius cenſsetur procurator in rem ſsuam, &
habere mandatum generate; ex communi ſsententia.
num. 6. ibid.
Vſsufructuarius non dicitur procurator in rem ſsuam:
non tamen negandum eſst, eſsſse procuratorem, & agere poſsſse nomine domini, ex ſsententia quorumdam
Recentiorum num. 7. ibid.
Vſsufructuarius procurator dicitur in rem ſsuam in his,
quæ reſspiciunt vſsumfructum, & agere poteſst proprio nomine abſsque mandato proprietarij: in his
verò, quæ proprietatem recipiunt, non poteſst ſsine
mandato, nec dicitur procurator in rem ſsuam, ex ſsententia aliorum num. 8. ibid.
Vſsufructuarius ad vſsumfructum conſsequendum contra
hæredem & alium quemcumque agere poteſst abſsque
mandato hæredis, vel proprietarij tanquam procurator in rem ſsuam. num. 10. ibid.
Vſsufructuarius in his, quæ reſspiciunt vſsumfructum, dicitur procurator in rem ſsuam, & proprio quidem
nomine abſsque mandato hæredis, vel proprietarij
agere poteſst. num. 11. ibid.
Vſsufructuarius regulariter loquendo, ſsiue reſspectu ipſsius rei fructuariæ, non dicitur propriè procurator in
rem ſsuam, ſsiue procurator generalis, ſsed quoad
quædam, videlicet, quæ recipiunt cuſstodiam, defenſsionem, adminiſstrationem, & conſseruationem rei. &
iurium eius. num. 12. p. 98.
Vſsufructuarius ſsi negligens fuerit circa prædicta, ad intereſsſse tenetur. num. 13. ibid.
Vſsufructuarius conſseruare tenetur iura pertinentias, &
ſseruitutes debitas proprietati ſseu fundo fructuario,
& ſsi permiſserit eas amitti, vſsucapi, vel ſscribi, ad intereſsſse tenetur. num. 14. ibid.
Vſsufructuarius ſsi non denunciauerit, cùm potuerit,
proprietario probabiliter ignoranti periculum rei
aut aliud neceſsſsariò fiendum, & damnum ſsequatur,
tenebitur ipſsi proprietario ad intereſsſse, & damnum
num. 15. ibid.
Contra vſsufructuarium viuentem ſsicut agi poteſst pro
damno dato in rebus fructuariis; ita etiam poteſst
contra eius hæredes, poſstquam ipſse eſst mortuus. n. 16.
ibid.
Vſsufructuarius non ſsolùm de dolo, lata, leuíque culpa
tenetur, ſsed etiam de leuiſsſsima. num. 17. ibid.
Et Cephalus in conſs. 663. num. 15. lib. 9. in propoſsito
nouè notatur per Authorem. num. 18. ibid.
Vſsufructuarius dicitur in culpa eſsſse ſsaltem leuiſsſsima, ſsi
tantam non præſstiterit diligentiam circa res fructuarias, quantam diligentiſsſsimus quiſsque rebus ſsuis,
imò maiorem. num. 19. ibid
Vſsufructuarius vti & frui arbitrio boni viri adeò tenetur, vt nihil perniciem, aut damnum proprietatis
facere poſsſsit. num. 1. pag. 99.
Sed illius conſseruationi, & vtilitati tanquam bonus
paterfamilias proſspicere debet. num. 2. ibid.
Vſsufructuarius ſsi non vtatur nec fruatur arbitrio boni
viri, ſsiue malè ſse habuerit circa res fructuarias, vel
deteriorando illas, aut arbores fructiferas incidendo;
vtrùm expelli poſsſsit per proprietarium, vt ius vſsusfructûs amittat & pro damno etiam illato teneatur,
an verò ad intereſsſse tantum cum eo agi poſsſsit, ſsed
vſsufructu priuari non debeat. num. 3. ibid.
Vſsufructuarius in quæſstione ſsuperiori expelli non
debet, ſsed ad intereſsſse tantùm tenetur ex ſsententia
quorumdam. num. 4. ibid. quæ improbatur. num 6.
& ſseqq.
Vſsufructuarius cùm caueat de vtendo & fruendo
arbitrio boni viri, aliquibus videtur, quod propter
rei deteriorationem expelli non debeat, vt ius vſsusfructûs amittat, ſsed ad intereſsſse tantùm teneatur, &
ad pœnam in ſstipulatione comprehenſsam. num. 7.
ibidem
Qui tamen dicipiuntur, prout eodem loco reſsoluitur,
num. 11. & 12. p. 100.
Vſsufructuarius non vtens, & fruens arbitrio boni viri, vel res fructuarias deteriorans, aut virides, & fructiferas arbores incidens expelli poteſst, & ius vſsusfructûs amittit ex veriori, & communiori ſsententia,
quæ & iure, & ratione fulcitur, & contrariæ opinionis fundamentis reſspondetur. num. 9. 10. & ſseqq.
pag. 99.
Vſsufructuarius quotieſcũquequotiescunque, quia non vtitur & fruitur
arbitrio boni viri, vel propter rei deteriorationem.
aut arborum inciſsionem, expelli poteſst, & iure vſsusfructûs priuari damnum quoque reſsarcite tenetur.
num. 13. p. 100.
Vt de conductore, qui malè verſsatur in re conducta, &
de emphyteuta dici ſsolet. num. 14. ibid.
Vſsufructuarius propter arborum inciſsionem, vel rei
deteriorationem expelli poteſst, & iure vſsurfructûs
priuari iure ipſso ſsatis expreſsſsum contra nonnullos.
num. 15. ibidem
Vſsufructuarius, vt propter rei deteriorationem, vel
arborum inciſsionem dat ab vſsufructu, quæ & qualis deterioratio neceſsſsaria ſsit, & Iudicis arbitrium
quòd multum valeat in hac re. num. 17. ibid.
Vſsufructuarius, quòd malè verſsatus fuerit, aut non
vſsus arbitrio boni viri circa res fructuarias, ex quibus deprehendi poſsſsit? num. 18. ibid.
Vſsufructuarij dolo, vel culpâ, vtrùm præſsumi debeat,
quòd rei deterioratio contigerit, & onus probandi
an ipſsi, vel proprietario incumbat? remiſsſsiuè. num. 19.
ibid.
Vſsufructuarius, Emphyteuta, & Conductor, quamuis
ob modicam rei deteriorationem expelli non debeant, tenentur tamen dominis damnum, ſsiue intereſsſse integrè reſsarcire. num. 20. ibid.
Vſsufructuarius, ſsi loco arborem cæſsarum alias ſsubſstituat, an debeat ceſsſsare amiſsſsio iuris propter deteriorationem incurſsa. ibid.
Vſsufructuarius an boni viri arbitrio vſsus fuerit, colligendum eſst ex his, quæ teſstator ſsolitus erat facere.
num. 6. p. 101.
Quod tamen limitari debet, niſsi teſstator, quia nolebat,
non vteretur re, ad eum, ad quem naturaliter erat
deſstinata vſsum; tunc enim ad rei naturam, & boni
patrisfamilias rationem vſsusfructûs exigi poſsſset.
num. 7. ibid.
Vſsufructuarius, qui in rebus fructuariis ſse habuerit eo
modo quo dominus proprietatis ſse habere ſsolitus
erat, videtur vſsus arbitrio boni viri, nec res deterioraſsſse. num. 9. p. 102.
Vſsufructuarius arbitrio boni viti vti non videtur, qui
contra ſsolitum teſstatoris vſsum re fructuaria vtitur,
aut modum illius non ſseruat. num. 5. p. 101.
Vſsufructuarius videtur arbitrio boni viri vtifrui, ſsi ſse
gerat circa res fructuarias, vti dominus proprietatis
ſse genere ſsolitus erat ordinariè, aut frequenter, non
extraordinarie, vel aliquando tantùm. num. 16. p. 102.
Vſsufructuarius vtitur re fructuaria pro vſsu deſstinato,
proprietario inuito num. 19. ibid.
Vſsufructuarius, qui non colit ſsolicitè agrum, ſsiue terras
arari, & laborari ſsolicitè non curat; nec cadit ab
vſsufructu, nec aliquo intereſsſse, ſsiue damnum, proprietario tenetur, ex ſsententia Ioannis Cephali.
num. 1. p. 103.
Quia prædicta facere, pertinet ad commodum fructum
qui ad vſsumfructuarium ſspectant, nec proprietariorum intereſst terras non fuiſsſse cultas, ex ſsententia
eiuſsdem Cephali. num. 2. ibid.
Quæ tamen, aut magno non caret ſscrupulo, aut ita
indiſstinctè, & ſsimpliciter intelecta vera eſsſse i
poteſst. num. 3. ibid.
Vſsufructuarius ad culturam rei fructuariæ compelli
poteſst ſsicut conductor; aliàs tenetur, & dicitur in
calpa leui, non colendo num. 5. ibid.
Vſsufructuarius cogi poteſst à proprietario vt rem rectè
colat, niſsi velit priuari fructibus. num. 6 & 7. ibid.
Et in id ponderatur l. 22. tit. 31. part. tertia. num. 7.
ibid.
Vſsufructuarius ex ſsententia communi diligenter debet
& ad vſsum boni patrisfamilias res fructuarias colere, & laborare aliàs expelli poteſst, & iure vſsusfructûs priuari. num. 8. ibid.
Vſsufructuarius, ex ſsententia Baldi, non poteſst omittere culturam, ſsed cogitur ad eam, quia res inculta deterioratur. num. 9. ibid.
Ad vſsufructuarium ſspectat rem ruinoſsam reficere, &
manu tenere, ex ſsententia Baldi. num. 10. ibid.
Et explicatur, id intelligendum eſsſse ſsi refectio modicâ
expensâ fieri poſsſsit, & præſsentem vtilitatem contineat; ſsecus ſsi magnam expenſsam requirat, & perpetuam vtilitatem contineat. num. 12. ibid.
Vſsufructuarius, an debeat colere, necne res fructuarias,
ex natura ipſsarum diiudicandum, & pro explicatione præcedentium, & conſsultationis Cephali in conſs.
653. num. 18. lib. 5. noua, & vera concordia adducta. num. 11. ibid.
Vſsufructuarius, etiam inuito proprietario res fructuarias reficere poteſst, & cætera facere, quæ pertinent ad
culturam; quamuis vltra culturam, aut refectionem
ampliare, vel detrahere non poſsſsit. num. 13. ibid.
Vſsufructuarius, qui malè verſsatur in vna re, an cedat à
commodo totius vſsufructus; etiam alienarum. rerum.
cap. 24. per totum, p. 104 & ſseqq.
Vſsufructuarius arbores fructiferas incidere non poteſst,
aliàs ius vſsusfructus amittit, & ad intereſsſse etiam
damni, & deteriorationis tenetur. num. 1. p. 107.
Idemque ius in emphyteuta obſseruatur, & in colono,
vel conducto re. num. 2. & 3. ibid.
Vſsufructuarius, emphyteuta, colonus, & ſsimiles, circa
omnem pœnam incidere poſsſsunt arbores fructiferas ad vſsum deſstinatum. num. 6. ibid.
Vſsufructuarius, emphyteuta, colonus, & ſsimi'es incidere poſsſsunt arbores fructiferas pro ſseparatione fundi, ex ſsententia multorum. num. 7. ibid.
Contrà tamẽtamen deciditur, & hæc pars contra communem
meliùs, quàm adhuc comprobatur. num. 21. p. 109.
Id tamen temperatur, vt poſsſsit arbores aridas, ſsiccas, &
vetuſstas excidere. num. 22 ibid.
Vſsufructuarius non poteſst mutare formam rei fructuariæ, etiam in aliam vtiliorem. num. 10. p. 108.
Vſsufructuarij potentius ius habent in vſsufructu, quàm
colonus, & conductor in re conducta. num. 14. ibid.
Vſsufructuario emphyteutæ, colono, & ſsimilibus non
licet arbores fructiferas incidere, etiam vbi fundus
ex inciſsione fieret fructuoſsior, contra nonnullos.
num. 16. ibid.
Vſsufructuarius, & emphyteuta an excuſsantur, ſsi loco
arborum exciſsarum, alias ſsubſstituant, & plantent, &
qualiter, & quo tempore fieri debeat ſsubſstitutio, vt
illos excuſsare poſsſsit. num. 27. & tribus ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius an poſsſsit. num. 27. & tribus ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius an poſsſsit incidere arbores cæduas, quæ
breui, aut non breui tempore renaſscuntur, & quæ
|
Vſsufructuarius in cædendo ſsyluam cæduam, an teneatur obſseruare modum, & conſsuetudinem teſstatoris?
num. 29. & ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius ex ſsylua non cædua, vtrum poſsſsit arbores incidere? num. 38. p. 111.
Et materia l. ex ſsylua, 11. ff. de vſsufructu, remiſsſsiuè
tractatur. ibid.
Vſsufructuarius ex ſsylua non cædua, an poſsſsit arbores
incidere, quoties aliàs inutile legatum eſsſset, num. 39.
& 40. ibid.
Et Petri de Barboſsa mens explicatur. ibid.
Vſsufructuarius, vt ius vſsusfructus amittat, & remoueri poſsſsit, tria interuenire neceſsſse eſst. num. 11. p. 112.
Vſsufructuarius gregis, ex fætibus locum demortuorum capitum, an & quando ſsubſstituere teneatur, & ſsi non habeat vnde ex fætitibus poſsſsit, an
aliunde ſsubſstituere debeat? num. 11. & ſseqq. p. 113.
Vſsufructuario cauetur de damno infecto & eius causâ
minuitur in poſsſseſsſsionem ædium non cauentis.
num. 9. p. 133.
Vſsufructuario vtrùm nomen Domini conueniat, ſsiue an
vſsusfructus dominium dici poſsſsit. num. 16. ibid.
Et l. qui vſsumfructum, 3. ff. ſsi vſsusfructus petatur, declaratur. num. 17. ibid.
Vſsufructuarius ſsic rebus vti, fruique tenetur, vt ſsubſstantiam rei neque immutet, neque corrumpat ſsed
ſsaluam potiùs, illæſsam, atque integram conſseruet;
aliàs enim vſsusfructus durare, aut conſsiſstere non poteſst, quoniam murare rem, eſst excedere ius vſsufructuarij. num. 4. p. 135.
Vſsufructuarius non tantûm rei ſsubſstantiam & formam
mutare vetatur, ſsed etiam eius vſsum, ſsi hoc modo futura eſst proprietarij deterior conditio. num. 5. ibid.
Vſsufructuarius abſsque proprietarij licentia, nec formam rei mutate, nec ampliare, vel addere, aut detrahere, nec de nouo ædificare poteſst, quamuis melius
repoſsiturus ſsit: aliàs vſsusfructûs iure priuatur, & proprietario ad intereſsſse tenetur, nec poterit repetere,
nec retentionem habere eius, quod ſsic conſsumpſserit. num. 6. ibid.
Id intelligendum eſst tamen, prout latiùs explicatur,
num. 10. 11. & 12. ibid. & 136.
Vſsufructuarius etiam inuito proprietario facere poteſst
omnia, quæ pertinent ſsolùm ad ornamentum.
num. 9. ibid.
Et Angel de Peruſsio ratio expenditur, & probatur. ibid.
Vſsufructuarius ædiſsicium inchoatum conſsummare non
poteſst. num. 13. p. 136.
Vbi proponitur difficultas l. vſsusfructuarius, 68. ff. de
vſsufructu num. 13. ſseqq. ibid. & 137.
Vſsufructuarius non poteſst exſstirpare ſsyluam, & ibi vineam plantare vel ex ea terram aratoriam facere, aut
aliis modis mutare formam rei etiam in aliam meliorem. num. 22. & num. ſseqq. p. 138.
Vſsufructuarius vocare debet, quoties res agitur etiam
circa proprietatem, quæ ei damnum afferre poteſst.
num. 5. p. 139.
Vſsufructuario non citato in vſsufructu minimè præiudicat ſsententia contra proprietarium lata, nec ècontra
præiudicat proprietario non citato in proprietate
lata contra fructuarium. num. 6. ibid.
Contra vſsufructuarium lata ſsententia, an & quando
proprietatis domino nocere debeat, & ècontra,
plenè explicatum remiſsſsiuè: & de hac re Petrus Paulus Pariſsius commendatus. num. 7. ibid.
Et in propoſsito traditur vera, & ſsingularis declaratio.
num. 10. pag. 140.
Vſsufructuarius non habet ita liberum vſsumfructum, ſsicut habet proprietatem liberam proprietarius, quia
eſst fortius ius, & magis adradicatum. num. 9. ibid.
Vſsufructuario volente, vel inuito an proprietarius ſseruitutem acquirere, retinere, vel imponere poſsſsit?
cap. 35. per totum. p. 141.
Vſsufructuarius acquirere ſseruitutem non poteſst, retinere autem poteſst, & ſsi fortè, fuerit, non vtente fructuario, amiſsſsa, hoc quoque nomine tenebitur.
num. 2. & 3. ibid.
Et redditur vera ratio, & textus in l. ſsed & ſsi quid, 19.
§. ſsed nec ſseruitutem, ff. de vſsufructu, meliùs quàm
hactenùs enucleatur. num. 3. & ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius, quare ſseruitutem tetinere, acquirere
verò, vel imponere non poſsſsit num 7. & ſseqq. ibid.
Ad vſsufructuarium in re fructuaria, pertinent non ſsolùm fructus, & quæ fructuum loco aut vice reputantur; ſsed etiam omnia, quæ obuentionum, & commoditatum loco habentur, licèt in fructu propriè
non ſsint: idque ex ſsententia multorum. num. 12.
pag. 145.
Ex ſsententia verò Petri de Barboſsa, refertur ad vſsufructuarium dumtaxat pertinere commoditates, & obuentiones, quæ in fructu conſsiſstunt. num. 13. ibid.
Author, vt præditam contrarietatem componat, & veriorem ſsententiam declaret, nonnulla conſsituere
neceſsſsarium duxit, quæ num. 14. & num. ſseqq.
proponuntur. p. 146.
Vſsufructuario negari non poteſst, quin in re fructuaria
maximum ius Iure conſsulti tribuerint, & verbis nimis generalibus, atque abſsolutis omnes prouentus,
vtilitates, atque obuentiones rei conceſsſserint. n. 15.
ibid.
Adnotauit Author, nonnulla iura in hac materia nimis
reſstringi per Barboſsam, & contra eum verba quædam Iureconſsulti Celſsi argutè ponderauit. num. 16.
ibid.
Adnotauit etiam ex his, quæ Ioannes Garſsia in hac materia ſscripſsit, ſsatisfieri poſsſse ad nonnulla fundamenta, quæ expeduntur per Barboſsam num 17. ibid.
Et alia in propoſsito & verè, & nouiter adnotantur.
num. 18. & 19. ibid.
Vſsufructuario in re fructuaria id concedendum, in quo
propriè, & ſstrictè cadit nomen fructuum, aut ſsaltem
largè & generaliter cadere poteſst. num. 20. ibid.
Et in propoſsito nonnulla nouiter adnotantur per Authorem. ibid. & num. ſseqq. p. 146. & 147.
Vſsufructuarius in ſstagno, in quo vſsumfructum habet,
qualiter poſsſsit piſscari, piſscéſsque occidere. num. 26.
pag. 146.
Vſsufructuarius in fundo, aut in viuario, qualiter venari
feráſsque, & aues occidere poſsſsit. num. 28. p. 147.
Vſsufructuario an quæratur vtilitas commiſsſsi, ſsi res feudalis, emphyteutica, aut cenſsualis cadat in commiſsſsum. num. 46. 47. 48. & 49. ibid.
Vſsufructuarius, an poſsſsit repetere expenſsas factas circa venas inueniendas. num. 10. & ſseqq. p. 151.
Vſsufructuarius an poſsſsit lapides, ſsiue metalla excidere,
cùm ex venæ lapideæ, metallicæ, aut alius ſsimilis inuentione, fundus deterior redditur, & an eo caſsu
de dando dato teneatur? num. 19. p. 152.
Ad vſsufructuarium vtrùm pertineant lappidicinæ, mineræ, aut mineralia, ſsalinæ, metalla, auri argentíue fodinæ. cap. 37. per totum, p. 151. & 152.
Ad vſsufructuarium vtrùm augmentum alluuionis in
prædio fructuario factum pertinere debeat? num. 22.
pag. 152.
Vſsufructuario omnium bonorum, vtrùm incumbat ius
accuſsandi, & vendicandi necem defuncti. num. 1. &
ſseqq. p. 161.
Vſsufructuarius omnium bonorum hæres non eſst, nec
hæredis loco habetur, ſsed vt particularis legatarius
iudicatur. num. 5. ibid.
Vſsufructuarius omniùm bonorum vti frui poteſst fructibus recollectis ante mortem teſstatoris, ſsicut aliis bonis, & eorum dominium conſsequitur præſstita ſsatiſsdatione in fructibus præſstanda. num. 14. p. 167.
Ad vſsufructuarium pertinent fructus pendentes tempore, quo cedit dies vſsusfructus num. 15. ibid.
Ab vſsufructuario vtrùm hæres repetere poſsſsit expenſsas, ſsi quas feciſsſset in conſseruatione fructuum, qui
tempore cedentis legati vſsufructus pendebant. n. 17.
ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum an concurrat in vſsufructu cum legatario, legatariis, quibus prædia aliqua ſspecialiter ſsunt legata. num. 5. & 6 p. 179.
Et Baldi opinio refertur, fundamentis eius remiſsſsiuè
reſspondetur, & contraria ſsententia Bartoli magis
probatur. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, an concurrere
debeat in vſsufructu cum legatario, vel legatariis,
quibus ſspecialiter prædia legantur, ſsi teſstator expreſsſserit, quòd vſsufructuarius habeat vſsumfructum eorum prædiorum. num. 8. & 4. ſseqq.
pag. 180.
Et opinio Pauli de Montepico, nouè, & verè taxatur.
ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, an concurrat in
vſsufructu cum legatario, cui ſspecialiter alicuius
prædij vſsusfructus legatur. num. 13. ibid.
Cum vſsufructuario omnium bonorum, vtrùm hæres
inſstitutus concurrere debeat in vſsufructu? num. 17.
ibid.
Quid, ſsi hæres inſstitutus fuerit in omnibus bonis pleno
iure, aut in omnibus bonis mobilibus, & immobilibus, iuribus, & actionibus præſsentibus, & futuris.
num. 18. & 19. p. 181.
Item quid, ſsi inſstitutus fuerit in omnibus bonis ſsimpliciter, alio non adiecto. num. 20. ibid.
Et ibi exponditur in terminis Hyppoliti Riminaldi conſs.
633. ex num. 20. cum. multis ſseqq. lib. 6. & de opinione illius & nouè, & verè dubitatur, & num. ſseqq.
ibid.
Cum vſsufructuario, cui in codicillis legatus eſst vſsufructus omnium bonorum vtrùm hæres in teſstamento
inſstitutus concurrere debeat in vſsufructu. num. 22.
& 23. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, vtrùm habere debeat vſsumfructum fundi ſsimpliciter, & ſspecialiter
alteri legati, ſsi teſstator dixerit, quòd vſsufructuarius
omnium bonorum conſsequatur totum, & integrum
vſsumfructum. num. 24. p. 1.
Vſsufructuarius vtrùm teneatur expenſsas litis miniſstrare, ſsic, vt nec repetere illas poſsſsit, quando mouetu
reſspectu vſsusfructûs tantùm, aut tota pertinet
ad vſsumfructum. num. 3. p. 2
Vſsufructuarius an teneatur circa lites expendere, cum
lis mouetur ſsuper proprietate. num. 4. ibid.
Et Guill. de Cuneo opinio nouè expenditur per Authorem, & Communis contraria probatur. num. 4.
ibid.
Defenditur Communis, quæ circa expenſsas litis diſstinguit inter vſsufructuarium ex diſspoſsitione legis, &
cum qui habet vſsumfructum ex diſspoſsitione hominis, & Arij Pinelli, atque Ludouici Molinæ contraria opinio taxatur. num. 5. ibid.
Vſsufructuarius vtrùm expenſsas præſstare debeat de
proprio, cum lis mouetur, qua de perpetua rei vtilitate tractatur. num. 6. pag. 209.
Vbi communis defenditur, & Guill. de cuneo diſstinctio iuxta communem ſsententiam declaratur. nu. 6.
ibid.
In vſsufructuario legitimo, ex diſspoſsitione legis quoad
expenſsas, quæ in ædificando, aut in reficiendo conſsiſstunt, eadem ratio militat, quæ in aliis vſsufructuariis: & in omnibus obſseruanda ratio magnæ, vel
modicæ expenſsæ. num. 1. p. 210.
Circa onera, atque expenſsas, quas vſsusfructuarius ſsubire tenetur, præcipua ratio habenda eſst ex nonnullis iuribus, quæ præcitantur. num. 2. ibid.
Vſsufructuarius in reficiendo, aut in ædificando, quas
expenſsas facere teneatur. num. 4. ibid.
Vſsufructuarius quo iure, aut remedio recuperare poſsſsit
à proprietario impenſsas magnas factas in reficiendo, vel in ædificando? remiſsſsiuè. num. 5. ibid.
Ad vſsufructuarium indiſstinctè pertinet impenſsa, etiam
magna colligendorum fructuum gratiâ facta. n. 8.
ibid.
Vſsufructuario parua impenſsa ita ex officio incumbit, vt
eius nomine nihil repetere poſsſsit, etiamſsi ea duret
vltra ius eius. num. 10. ibid.
Ad vſsufructuarium pertinent onera quamplurima,
etiamſsi modica non ſsint, collectæ, gabellæ, penſsiones, canones, tributa, & aliæ præſstationes temporales
quæ ratione poſsſseſsſsionis, vel fructuum ſsoluuntur.
num. 14. p. 211.
Ab vſsufructuario, emphyteuta, & ſsimilibus, cenſsus
ſsuper re impoſsitus debetur, nec poteſst conuentus
ſse eximere à iudicio per nominationem Domini directi. num. 16. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum tenetur alere familiam, atque eos quos teſstator defunctus alere tenebatur. num. 17. ibid.
Vſsufructuarius pro refectione rei, ſsi quid vltra modicam expenſsam facit, repetit à proprietario, numer. 1. ibid.
Vſsufructuarius, quando impenſsa magna neceſsſsaria eſst
vtrùm teneatur ante omnia impendere, & poſsteà
repetere à proprietario; an verò à principio, antequam impendat, poſsſsit compellere proprietarium,
vt ſsibi pecuniam erogandam præſstet, vel quòd ipſse
impendat ex num. 2. cum ſseqq. p. 203.
Vſsufructuarius iure vſsufructûs priuatur, atque ad intereſsſse tenetur, ſsi nolit reficere, quando ad eum ſspectat onus refectionis. num. 7. & ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius ſsi velit immodicè expendere pro refectione rei, an neceſsſse habeat, vt repetat magnam
impenſsam, antequam expendat, denuntiare domino,
dato quòd expenſsa neceſsſsaria fuerit. num. 11. ibid.
Et Caſstrenſsis ſsententia refertur, & meliùs quàm hacte|
Vbi in propoſsito dubio Bartoli ſsententia recipitur, &
meliùs quàm hactenus comprobatur. num. 11. p. 213.
Vſsufructuarius omnium bonorum, ſsi aliquid pro hæreditate ſsoluit, etiam non certio rato hærede, tanquam
procurator, ſseu negotiorum geſstor hæredis repetit,
num. 13. ibid.
Vſsufructuarius circa expenſsas neceſsſsarias repetendas,
bonæ fidei poſsſseſsſsor eſst. num. 14. ad finem, & num. 16.
pag. 215.
Vſsufructuarius pro expenſsis retinere poteſst rem, &
eam non relaxare, donec ſsit ſsatisfactus. num. 17.
ibid.
Vſsufructuarius pro expenſsis retinere poteſst rem, &
eam non relaxare, donec ſsit ſsatisfactus. num. 17.
ibid.
Vſsufructuarius vtrùm neceſsſsarias, vtiles, & voluptuarias expenſsas, atque meliorationes repetat ex nu. 7.
vſsque ad num. 13. p. 135. & num. 18. & ſseqq. vſsque ad num. 24. p. 215.
Vſsufructuctuarius, necnon etiam maritus, emphyteuta, ac alius quicunque, qui ratione alicuius tituli
apti ad acquiſsitionem fructuum, recipit fructus,
quantumcumque titulus reuocabilis ſsit, non tenetur
fructus cum meliorationibus compenſsare: quòd
latiùs exornatur, atque declaratur remiſsſsiuè. num. 24.
ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum legata ſsoluere non
tenetur, ſsecundùm opinionem Bartoli, quæ probatur
communiter, & per Authorem explicatur. num. 3.
& 4. pag. 216.
Et ad omne legatum generis vel ſspeciei extenditur,
ibid.
Vſsufructuarius legitimus, qualis eſst paterfamilias, qui
ex legis diſspoſsitione vſsumfructum obtinet, qualiter
differat, aut conueniat cum reliquis vſsufructuariis,
quoad ſsolutionem legatorum. num. 5. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum non adit hæreditatem, & non contrahit, neque contrahere poteſst, neque hæres eſst, ſsed ſsingularis quidam ſsucceſsſsor. num. 7.
pag. 217.
Vſsufructuarius non repreſsentat perſsonam defuncti.
num. 9. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, ſsecundùm opinionem communem & veram, ex redditibus vſsusfructûs præſstare tenetur annua legata. num. 10. ibid.
Et per legatum annuum, cenſsetur iniunctum reale onus
redditibus, aut fructibus teſstatoris, & conſsequenter de fructibus ſsolui debet annuum legatum. num. 11.
& 12. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum ſsoluere non debet
annua legata, quando vſsusfructus remaneret inutilis, ſsi legatum annuum ſsolueretur. num. 13. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, annua legata ſsoluere non tenetur, quando apparet expreſssè vel ex coniecturis probabilibus teſstatorem aliter voluiſsſse,
num. 14. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, ſsoluere non tenetur annua legata, ſsi teſstator dixerit, quantitatem
annuam relictam ab hærede præſstandam. num. 16.
ibid.
Et legatum annuum ſsoluendum bonis teſstatoris debetur ab hærede, non ab vſsufructuario. num. 17. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, ſsimplicia etiam legata, vel vnica ſsoluere renetur, atque reliqua onera
hæreditaria ſsubire, cùm ita ex mente, aut voluntate
teſstatoris colligitur. num. 19. ibid.
Vſsufructuarius rerum particularium annua legata ſsoluere non tenetur. num. 20. ibid.
Vſsufructuarius, ſsi certarum, rerum legatus ſsit vſsusfructus, non tenetur ad onus æris alieni ſsoluendum
item, ſsi legatus eſst vſsusfructus bonorum mobilium, & immobilium, vel partis eorum, & multò fortiùs
ſsi legatur res certa pleno iure proprietatis, & vſsusfructus. num. 1. 2. & 3. p. 218.
Vſsufructuarius quartæ, vel quintæ partis bonorum,
non poteſst conueniri, nec abſsolutionem æris alieni
tenetur. num. 4. ibid.
Vſsufructuarius tertiæ, quartæ, vel quintæ partis hæreditatis tenetur ad æris alieni pro ea parte ſsolutionem, ex communi Doctorum ſsententia. num. 5. &
ſseqq. ibid.
Vſsufructuarius quotæ hæreditatis non tenetur ſsoluere
æs alienum, ex ſsententia quorundam, quæ defenditur per Authorem. num. 9. & ſseqq. p. 219.
Vſsufructuarius omnium bonorum tenetur ſsoluere æs
alienum, ex ſsententia Bartoli. num. 17. ibid.
Nonnulla iura, quæ adduci ſsolent pro opinione Bartoli, minimè probant illam. num. 18. ibid.
Et defenditur ex communi ſsententia contra Bartolum
vſsufructuarium omnium bonorum non teneri ad
ſsolutionem æris alieni, ſsed hæredem ipſsum, prout
explicatur. ibid.
Contra vſsufructuarium omnium bonorum pro ære
alieno, vel pro debitis teſstatoris executio petenda
non eſst, ſsed aduersùs hæredem, ſseu hæreditaria bona. num. 20. p. 220.
Vſsufructuarius omnium bonorum, an teneatur impenſsas funeris, & infirmitatis perſsoluere? num. 25. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, vtrùm credita hæreditaria exigere poſsſsit. num. 27. p. 221.
Item an fructus nominum, ſseu ſsortis. num. 28. ibid.
Penes vſsufructuarium omnium bonorum, an penes
hæredem remanere debeant inſstrumenta, & aliæ
ſscripturæ. num. 29. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, ſsolutis debitis, &
ſsatisfacto teſstamento, omne aliud, quod ſsupereſst ex
patrimonio, & bonis defuncti, habere debet pro
tempore viræ ſsuæ ad vtendum, fruendum, & vſsufructuandum. num. 1. ibid.
Vſsufructuarij morte, naturalis poſsſseſsſsio finitur, quæ
apud eum erat, & ciuilis poſsſseſsſsio proprietarij ipſso
iure ad ſse trahit illam naturalem, quæ erat penes
fructuarium. num. 7. p. 224.
Et plenè explicatur, qualiter vſsufructuarij morte vſsusfructus finiatur. cap. 61. per. totum. p. 223.
Vſsufructuario mortuo, vſsusfructus conſsolidatur cum
proprietate ipſso iure, nec eſst neceſsſse, quod proprietario reſstitutio aliqua fiat. num. 8. p. 224.
Vſsufructuarius ex qua poſsſsit præſscribere poſsſseſsſsione,
vel quaſsi? remiſsſsiuè. num. 3. p. 246.
Vſsufructuarius præſscribere non poteſst proprietatem, nec etiam eius hæres. num. 19. p. 248.
Vſsufructuarius alienare non poteſst, nec cedere vſsumfructum, ſsiue ius vſsusfructûs, commoditatem verò
ſsic, ex ſsententia communi. quæ improbatur. num. 7.
11. & 17. pag. 249. & 250.
Vſsufructuarius alienans vſsumfructum ſsimpliciter, vel
ius vſsusfructûs, intelligitur in dubio alienare commoditatem tantùm, licèt ſse vendere vſsumfructum,
vel ius vſsusfructûs dicat; idque ex ſsententia quorumdam, vt actus valeat, & pœna euitetur. num. 8.
ibid.
Contrà tamen ex ſsententia quorundam, de qua vide,
num. 9. & 17. vbi materia hæc meliùs, quàm hactenùs explicatur. ibid.
Vſsufructuarius impunè poteſst, ac iure ipſso vſsumfructum, quem habet, ſsiue ius vſsusfructûs alienare,
& contrà docentes legibus ipſsis contrarij exiſstunt.
num. 15. p. 251.
In propoſsito nonnulla nouiter conſsiderantur per Authorem. num. 16. ibid.
Vſsufructuarius omnium bonorum, agere non poteſst
contra hæredem vniuerſsaliter inſstitutum ad exigendum quod ipſse hæres teſstatori debebat, nec vſsumfructum eius. num. 3. p. 258.
Vſsufructuarius ſsi incipiat exigere, vel recipere penſsiones, ex hoc ſsibi præiudicium generat, & per factum tacitam acceptationem cogetur ſstare colono,
num. 15. ibid.
Vſsufructuarius, ac alius ſsingularis ſsucceſsſsor locationi
aurhoris ſstare tenetur, ex quo penſsiones debitas receperit, quia eo ipſso vide locationi conſsenſsum
acommodaſsſse. num. 16. ibid.
Vſsufructuarius poteſst locare alteri vſsumfructum, vel
res fructuarias. num. 18. p. 265.
De vſsufructuario locante res fructuarias, & mortuo eo,
pendente tempore locationis, ad quid, & qualiter
poſsſsit aduersùs hæredes eius agi: qualiter etiam ſsuccurratur conductori circa expenſsas; & multis aliis
quæſstionibus in propoſsito neceſsſsariis, atque materia
l. ſsi quis domum, §. 1. ff. locati, latiſsſsimè actum remiſsſsiuè. num. 19. ibid.
Vſsufructuarius ratione communionis non poteſst retrahere proprietatem venditam. num. 37. p. 268.
Vſsufructuarius ſsi conducat à proprietario ignoranter,
an valeat conductio. num. 42. p. 269.
Vſsufructuarius quando decedit, ſsi fructus iam percepti
ſsunt, benè percepti cenſsentur, & adhaeredem eius
perrinent, ſsic vt in eis nullo modo moleſstari poſsſsit:
ſsed nondum percepti, etiam maturi, & proximi
perceptioni ad proprietarium ſspectant, ſsic vt in eis
hæres vſsufructuarij ſse intromittere non poſsſsit, nec
debeat haberi ratio temporis, quo eo anno vſsufructuarius vixit. num. 1. & ſseqq. p. 276.
Vſsufructuarius cùm decedit fructibus nondum perceptis, quare fructus hæredibus eius non debeantur?
num. 3. p. 277.
Vſsufructuarius non facit fructus ſsuos ratione naturalis
poſsſseſsſsionis, ſsed ratione iuris percipiendi, quod habet, deductum in exercitium cum ſseparatione à ſsolo. num. 4. ibid.
Vſsufructuarius cùm decedit pẽdentibuspendentibus fructibus, licèt
fructus non debeantur hæredibus eius, tamen impenſsas factas percipiendorum fructuum gratiâ repetere poſsſsunt hæredes ipſsi, ac ſsubinde fructus quoque
retinere, quouſsque ſsoluantur. num. 5. ibid.
Vſsufructuario quare non detur condictio furtiua ad
petendos fructus à fure ſsublatos. num. 9. ibid.
Et redditur vera ratio l. ſsi. fur. 14. ff. de vſsufruct. num. 9.
& 13. p. 277. & 278.
Fructus quando percepti dicantur, vt pertinere debeant ad vſsufructuarium, vel hæredes eius? num. 10. & 11.
ibid.
Et traditur verus ſsenſsus l. ſsi vſsufructuarius meſsſsem, 13.
ff. quibus modis vſsusfructus amittatur. ibid.
Vſsufructuarius, an, & qualiter fructus per ſse, aut cauſsaliter cadentes, vel ab alio, nomine proprio, non vſsufructuarij perceptos, ſsuos faciat? num. 12. ibid.
Vſsufructuario qualiter teneatur proprietarius reſstituere fructus ab alio perceptos, & ab ipſso recuperatos?
Vbi Alberici reſsolutio probatur. num. 13. p. 278.
Vſsufructuarius dum vixit, ſsi petere neglexit fructus
non ſsuo nomine ab alio perceptos, mortuo eo non
poterunt hæredes eius illos petere, nec iure dominij,
nec poſsſseſsſsionis ad eos pertinere poſsſsunt. num. 14.
ibid.
Vſsufructuarius ſsi decedit fructibus iam collectis per
colonum, penſsio debita per colonum pertinet ad
hæredes vſsufructuarij, etiamſsi fructuarius deceſsſserit,
antequam aduenerit dies ſsoluendi prædictam penſsionem. num. 20. p. 279.
Ratio eſst, quoniam penſsio ſsoluenda pro fructibus, eorum loco ſsubrogatur, & ipſsorum ſsapit naturam, ſsiue
iudicatur eodem modo, ſsicut ipſsi fructus: vnde
diſstinctio, quæ in vſsufructuario fit circa fructus, pariter & in penſsionibus illorum loco ſsubrogatis obſseruanda eſst. num. 21. ibid.
Vſsufructuarius, ſsi decedit nondum collectis fructibus
per colonum, ſsed pendentibus adhuc, penſsiones, quæ
debentur pro illis, non pertinent ad hæredes eius,
num. 22. ibid.
Quòd ſsi fructus partim ſsint collecti, & partim non, ſsolutio penſsionis fieri debet hæredibus vſsufructuarij
pro rata fructuum collectorum; & pro rata, ſsiue parte non collectorum, proprietario, num 23. ibid.
Et adnotatur nouiter, Doctores nonnullos deceptos
circa diſstributionem penſsionis. num. 24. ibid.
Inter vſsufructuarij hæredes, & dominum proprietatis
pro rata temporis diuidenda eſst penſsio quæ pro locatione domûs, vel apothecæ debetur, etiam quòd
fructuarius deceſsſserit ante tempus ſsolutionis. n. 25.
ibid.
Inter vſsufructuarium, & colonum, quæ ſsit in hac materia æquiparatio, & differentia? & de intellectu textus in §. is verò, Institut. de rerum diuiſsione. num. 30.
pag. 280.
Vſsufructuario omnium bonorum, vel alicuius partis
defuncto, vtrùm hæres eius prætendere poſsſsit partem in cenſsu, cuius ſsolutionis dies nondum venit?
cap. 78. per totum. ibid.
Penſsio cùm debetur pro fructibus, qui quolibet die
percipiuntur, diuiditur pro rata temporis, etiamſsi
fructuarius deceſsſserit ante tempus ſsolutionis penſsionis. num. 9. ibid.
Vſsufructuarius ſsi integrum cenſsum ante ſsolutionis
diem recepit, eius hæres proprietario tenetur ſsuam
ratam reſstituere. num. 10. ibid.
Vxor.
De vxore tranſseunte ad ſsecundas nuptias: vide ſsupra, litt.
M. verbo, Mulier.
Vxor tranſsiens ad ſsecundas nuptias, non amittit vſsumfructum non ſsimpliciter, ſsed donec, quandiu, &
quouſsque ipſsa vexerit, ſsibi relictum. num. 128. p. 23.
Vxori ſsi vſsusfructus omnium bonorum legatum ſsub
conditione relinquatur ſsi caſstè, & honeſstè vixerit, an
perdatur per ſsecundas nuptias, vbi duæ communes
contrariæ referuntur; earum concordia reiicitur, &
Bartoli ſsententia probatur. num. 129. ibid.
Vxor vſsufructuaria bonorum mariti relicta, donec,
quouſsque, & quandiu caſstè, & honeſstè vixerit, &
non nupſserit, aut vitam vidualem ſseruauerit, an peſs
tranſsitum ad ſsecundas nuptias vſsumfructum perceptum teneatur reſstituere, & à quo tempore fructus
percipiens non faciat eos ſsuos, remiſsſsiuè, plenè tamen, & diſstinctè tractatum. num. 130. ibid.
Vxor conſstante matrimonio triplicis generis bona habere poteſst: Dotalia, ſsimplicia, & Paraphernalia,
num. 16. p. 39.
Et de bonis paraphernalibus, fructibus eorum, & praxi quoad illa de iure huius Regni obſseruanda, plenè
agitur remiſsſsiuè. num. 17. ibid.
Vxor an ſsit vera domina dotis conſstante matrimonio,
an maritus? cap. 4 per totum. ibid.
Vxori maritus delicto ſsuo præiudicare non poteſst in
dote, & bonis mariti confiſscatis, vxor dotem ſsuam
ſsaluam habere debet. num. 55. p 44.
Vxor inſstituta in vſsufructu omnium bonorum donec
vixerit, nullo alio hærede ſscripto poſst mortem eius,
cenſsetur hæres inſstituta in totum, ſsiue detracta certæ rei mentione, totam ipſsam hæreditatem conſsequetur: poſst mortem tamen tenebitur reſstituere il|
lam venientibus ab inteſstato, quorum fauore fideicommiſsſsum inductum cenſsetur. num. 45. p. 60.
Et hanc reſsolutionem de iure communi communiter
receptam, de iure Regio immutatam non eſsſse noua
Authoris conſsideratio in hac materia. num. 46. p. 61.
Vide alia in propoſsito cap. 8. p. 57. & ſseqq. & latiùs
ſsuprà littera, V. verbo, Vſsusfructus.
Vxor in accuſsatione mortis mariti, hæredibus ſscriptis,
& omnibus conſsanguineis præferri debet, etiamſsi
hæres non ſsit, nec vſsufructuaria. num. 7. p. 162.
Vxor ſsi cum filiis concurrat ad accuſsandum mortem
mariti, quis eorum præferendus ſsit? num. 8. & num.
ſseqq. ibid.
Vxorum amor circa maritos maximus: & de illo actum
remiſsſsiuè. num. 15. ibid.
Vxor non eſst præferenda filiis in accuſsatione mortis
patris, filij potiùs eidem ſsunt præferendi, vel ſsaltem
æquale ius habent, ſsimúlque debent ad accuſsationem admitti, ex ſsententia Authoris, quæ verior videtur. num. 18. & ſseqq. p. 163.
Vxor non eſst ſsanguinea, nec propinqua mariti. num. 28.
ibid.
Lex, quæ vxorem admittit ad accuſsandam mortem
mariti, exorbitans eſst, atque ex priuilegio ſspeciali
conceſsſsa; ideo extendit non debet, vt filiis præferatur. num. 35. p. 164.
Vxor relicta domina, & vſsufructuaria, vel vſsufructuaria
tantùm, aut vſsufructuaria & gubernatrix omnium
bonorum ſsi filij hæredes inſstituti ſsint, ex conſsuetudine vulgari communiter obſseruata, duntaxat conſsequitur alimenta, & præeminentiam illam, quam
viuente marito teſstatore obtinebat, non autem vſsumfructum formalem. num. 6. p. 172.
Et vulgaris conſsuetudo, quæ filiis hæredibus inſstitutis
alimenta tantùm atque præeminentiam quandam
tribuit vxori in domo mariti, multis modis ampliatur, & declaratur remiſsſsiuè. num. 7. p. 173.
Vxor relicta domina, & vſsufructuaria, an futura ſsit
vſsufructuaria, vel alimentaria tantùm à coniecturata
voluntate teſstatoris pendet, & tota hæc diſsputatio
coniecturalis eſst. num. 8. ibid.
Et ex eo, quòd vulgaris conſsuetudo in voluntate teſstatoris fundatur, deducitur quòd maritus vxore vſsufructuariâ relictâ in tantum filiis præiudicare noluerit. num. 9. ibid.
Vxor relicta domina, & vſsufructuaria, filiis etiam hæredibus inſstitutis, integrum, & formalem vſsumfructum conſsequitur, ſsi ex verbis, vel ex coniecturis
voluntas teſstatoris probari poſsſsit. num. 10. ibid.
Legitima debetur filiis ſsimul cum vſsufructu, nec in ea
vxor vſsumfructum conſsequi poteſst, etiamſsi à teſstatore relicta fuerit vſsufructuaria omnium bonorum,
num. 11. ibid.
Vxor relicta domina, & vſsufructuaria, filiis etiam hæredibus inſstitutis, integrum, & formalem vſsumfructum conſsequitur in multis caſsibus, qui ad limitationem conſsuetudinis vulgaris remiſsſsiuè adducuntur. num. 12. ibid.
Legatum vſsusfructûs omnium bonorum ſstantibus filiis,
vel deſscendentibus legitimis, vxori factum, de iure
huius Regni valebit tantum in quinta parte, de qua
parentes diſsponere poſsſsunt, nec compenſsabitur æſstimatio vſsusfructus aliarum quatuor partium, in quibus non valet legatum vſsusfructûs, cum proprietate dictæ quintæ partis. num. 14. ibid.
Vxori relictum legatum vſsusfructûs omnium bonorum,
ſstantibus legitimis, deſscendentibus, vt rùm de iure
huius Regni continere debeat alimenta iis caſsibus
in quibus de iure communi ex conſsuetudine vulgari
continebat illa: noua Authoris conſsideratio in hac
materia. num. 16. ibid.
Vxor relicta domina, & vſsufructuaria omnium bonorum, ſsi filij & extranei ſsimul hæredes inſstituti ſsint, de
iure communi ex coniecturata voluntate teſstatoris,
pro parte, in qua filij hæredes ſsunt, habebit alimenta, ſsed pro parte extraneorum, verum & formalem
vſsumfructum conſsequetur; ſsed de iure huius Regni
aliter obſseruandum, noua Authoris conſsideratio in
hac materia. num. 17. & 18. p. 174.
Vxori, ſstantibus aſscendentibus, vſsusfructûs omnium
bonorum legatum relictum, tantùm valet de iure huius Regni reſspectu vſsusfructûs tertiæ partis bonorum: aliter de iure communi, prout. num. 19. & 20.
ibid.
Vxor relicta vſsufructuaria in aliquibus bonis particularibus, & non in omnibus, de iure communi integrum conſsequitur vſsumfructum in illis, etiam filiis
hæredibus inſstitutis: ſsed de iure huius Regni demùm ſsi vſsusfructus dictorum bonorúbonorum particularium
non excedat vſsumfructum quintæ partis bonorum
noua, & Vera Authoris conſsideratio in hac materia.
num 21. & 22. ibid.
Vxor inops, & indotata (ſsi maritus diues ſsit & ille prædecedat) ſsuccedere debet ab inteſstato, ex teſstamento, & contra teſstamentum in quarta parte bonorum
ipſsius: cum diſstinctione, quæ adhibetur. num. 23. ibid.
Et de materia textus in Authent. prætereà, C. vnde vir
& vxor latiſsſsimè agitur remiſsſsiuè. num. 24. & tribus ſseqq. ibid.
Vxor vera cenſsetur vſsufructuaria, non alimentaria tantùm, cùm teſstator inſstituto hærede extraneo, ipſsam
relinquit vſsufructuariam. num. 28. p. 175.
Et qui dicantur hæredes extranei in propoſsita ſspecie?
& de opinione Menochij circa aſscendentes. num. 29.
ibid.
Et Menochius commendatur, qui in propoſsito octo
caſsus principales diſstinxit, & ita plenè, & diſstinctè
materiam hanc proſsequutus eſst, vt aliquid ampliùs
adiicere neceſsſsariò non fuerit. num. 31. ibid.
Castillo Sotomayor, Opera omnia, sive quotidianarum controversiarum iuris (2022 [1658]), vol. 1 append. ind. 2 paragr. "FINIS"…", in: The School of Salamanca. A Digital Collection of Sources <https://id.salamanca.school/texts/W0037:vol1.backmatter.3.1>
![p. [302]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0326/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [303]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0327/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [304]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0328/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [305]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0329/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [306]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0330/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [307]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0331/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [309]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0333/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [310]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0334/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [311]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0335/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [312]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0336/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [313]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0337/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [314]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0338/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [315]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0339/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [316]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0340/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [317]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0341/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [318]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0342/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [319]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0343/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [320]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0344/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [321]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0345/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [322]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0346/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [323]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0347/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [324]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0348/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [325]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0349/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [326]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0350/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [327]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0351/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [328]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0352/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [329]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0353/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [330]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0354/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [331]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0355/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [332]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0356/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [333]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0357/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [334]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0358/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [335]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0359/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [336]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0360/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [337]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0361/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [338]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0362/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [339]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0363/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [340]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0364/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [341]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0365/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [342]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0366/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [343]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0367/full/full/0/default.jpg){kind=link}
![p. [344]](https://facs.salamanca.school/iiif/image/W0037!A!W0037-A-0368/full/full/0/default.jpg){kind=link}