EXcommunicati vera conferunt ſsacramenta, dummodo in forma eccleſsiæ gerant quod agunt, notat Hoſstien. in ſsumma, de tempo. ordin. §. A quo, verſsiculo, Hæc igitur. & ordinationes factæ ab eis, ſsi in forma eccleſsiæ fiant, ratæ ſsunt, quò ad characterem, irritæ verò quò ad executionem ſsecundum eum. Et vide eundem in ſsumma de ordina. ab epiſscopo qui renuncia. §. fina. vbi notat, quòd ſsi ſscienter quis recipit ordines ab epiſscopo excommunicato, indignus eſst di ſpẽ ſatione dispensatione . {vj. gl. in c. fi. de ordi. ab epiſscopo qui renun. epiſsc.} Si ignorãter ignoranter , poteſst cum eo per propriũ proprium | epiſscopum diſspenſsari quò ad executionem quam in eum non tranſstulit epiſscopus excommunicatus. Et vide Angel. in ſsua ſsumma, in verbo, irregularitas. ver. xxx. incip. Septimò quæritur. & Sylueſst. in ſsua ſsumma, in eodem verbo, in §. Septimò quæritur, vbi tenent quod ordinatus ab excommunicato incurrit irregularitatem, & quòd ſsi fuerit ordinatus ignoranter, diſspenſsat epiſscopus tam in ſsuſsceptis, quàm in ſsuſscipiendis. Si verò ſscienter, ſsolus papa, & idem dicunt de ordinatis à ſschiſsmaticis. Aduerte tamen, quòd ſsi proprius epiſscopus fuit ordinator, tunc videtur quòd etiam cum ignorante non poſs ſset ipſse di ſspenſsare, quia diſspenſsaret ſsuper defectu proprio, & ideo etiam tunc videtur eſs ſse recurrẽdum recurrendum ad papam, vel ad Metropolitanum.