S icvt non alij quàm ſsacrati Deo ſsacerdotes debent miſs ſsas celebrare, nec ſsacrificia ſsuper altare offerre, ſsic non in aliis quàm in domino conſsecratis locis, id eſst, in tabernaculis, diuinis precibus à pontificibus delibatis, miſs ſsas cantare, aut ſsacrificia offerre licet, niſsi ſsumma coëgerit neceſssitas. verba ſsunt ſsingularia text. in cap. Sicut. de conſsec. diſstin. j. Et in concilio Triburienſsi, de quo in c. ſseq. diſsponitur, quòd miſs ſsarum ſsolennia non niſsi in locis ab epiſscopo con ſsecratis, vel vbi ipſse permiſserit celebranda ſsunt: idẽ idem etiam diſsponitur in cap. Hic ergo, eadem diſstinct. quæ iura ſsacerdotibus contrarium facientibus pœ nam non ſstatuunt. text. autem in cap. Nullus preſs byter. el j. eadem diſstin. idem prohibet illis, qui de cætero participes voluerint eſs ſse ſsacerdotij. per quæ verba videtur comminata talibus pœna amittendi participationem ſsacerdotij. {Facit etiam cõcilium concilium Carthagi. fecundum in Canone ix. vbi ita diſsponit, Quiſsquis presbyter inconſsulto Epiſscopo, agenda in quolibet loco voluerit celebrare, ipſse honori ſsuo ſsibi cõtrarius contrarius exiſstit.} Sexta autem ſsynodus de qua in c. Clericos, ea. diſstin. dicit, Clericos qui miniſtrãt ministrant in oratoriis quæ intra domum ſsunt cum conſsenſsu epiſscopi loci hoc facere præcipimus. Si quis verò hoc non obſseruauerit, deponatur. Vnde fortè ſsumpta occaſsione acerrimam pœnam talibus imponendam ſscripſsit lex noſstri regni, videlicet quòd clerici | qui taliter celebrant, deponantur, & in perpetuũ perpetuum carcerem damnentur. ita diſsponit Lex iiij. tit. x. parti. j. de qua nempe grauitate pœnæ ſsummè mirandũ mirandum eſst, cùm hoc iure canonico non ſsit expreſs ſsum, pàrq; parque per hoc fiat delictũ delictum hoc pluribus aliis grauiſssimis, pro quibus pœna ſsimilis imponitur. At ne quiſsquà ſsibi ſsuadeat hoc non eſs ſse tam graue iudicãdum iudicandum , ex eo ꝙ quod pium & Chriſtianũ Chriſtianum videatur, vbi libet velle videre corpus redemptoris noſstri, & quia plures propter hoc ſs æpius audiunt miſs ſsam, qui aliâs non audirent: nam contrarium apertè dicit text. in d. c. Sicut. per hæc verba, Satius eſst enim miſs ſsam non cantare, vel audire, quàm in his locis vbi fieri non oportet, niſsi pro ſsumma neceſssitate contingat. Quis enim dubitat antiquos illos ſsanctiſssimos Eccleſsiæ patres plus dilexiſs ſse quàm nos redemptorem noſstrum, eiúſsque aſspectu delectari magis, & flagrare deſsiderio, & tamen non niſsi in eccleſsiis illum videre, ſseu ſsi ſsacerdotes erant in eis tãtummodo tantummodo de cœlo illum ad manus proprias (admirandis illis conſsecrationis verbis) aduocare audebant. Nos verò ad cubicula ſseu cœ nacula noſstra illum quotidie trahimus, nulla neceſs ſsitate vrgente, ſsed aut deſsidia quadam ad eccleſsiam eundi, aut ſsuperbo quodam faſstu, quaſsi iam parũ parum ſsit ſsolis hominũ hominum obſsequiis coram hominibus venerari, niſsi etiam inter noſstram mundi pompam connumerare liceat, quòd adhuc ipſse filius Dei ad domus noſstras nobis miniſstraturus ac cedit. Ad domus inquam, ludis, blaſsphemiis, ebrietatibus, ac luxuriæ actibus obſscœnis ſs æpiſssimè violatas, cùm Eccleſsias ſsanctas Dei ſsola vnius coniugalis actus pollutio ſsine peccato facta cõtaminet contaminet , {vt per Sylueſst. in ſsum| ma, in verbo conſsecratio, lo ij. §. Quintò quæritur, verſs. Tertius caſsus.} Si honorabilior nobis aliquis ad nos accedere vult, ſummũ ſummum dedecus arbitramur, ſsi nõ non præueniamus eundem ad eius hoſspitium euntes. At quem credimus Deum, quem confitemur redemptorem, quem tremendũ tremendum iudicem expectamus, angelicis conſstipatum choris ad ſsordida noſstra receptacula non modò venire permittimus, ſsed, ſsi fas eſst dicere, compellimus. Aduertant quæ ſso vniuerſsi Chriſstiani, & tempeſstatis huius calamitatem conſsiderent, & aliqua Germaniæ oppida tam cœleſsti hoc munere (corpore videlicet filij Dei) orbata cogno ſcãt cognoscant , quum in omnibus retro actis ſseculis nuſsquàm id contigiſs ſse legamus: quàmuis Deus ipſse ſsummus plures hæreſses in ſsui offenſsam prædicari & recipi permiſserit, & ꝙ quod hoc miſserrima noſstra ætate ſsucceſs ſserit, ad irreuerentiã irreuerentiam erga dominicũ dominicum corpus referamus. Conſstat enim nuſquã nuſquam ſsacerdotes maiori habitos cõtemptui contemptui , & Euchariſstiæ donũ donum maiori ingratitudine ſuſceptũ ſuſceptum , & irreuerentia tractatum fuiſs ſse. Timeántque qui talia contemnunt, tam graue Dei ſsubire iudicium, tantíq; tantíque muneris priuationẽ priuationem ſsibi & poſsteris promereri. Satis enim ſsecuri viuebãt viuebant (paucis elapſsis annis) qui talem nunc patiuntur animæ morbũ morbum , & ſsalutis æternæ diſpendiũ dispendium . Vt autẽ autem magis pudeat Chriſstianos hanc redẽptori redemptori ſsuo irreuerentiã irreuerentiam facere, legãt legant obſsecro Æmilium Probum in vita Alcibiadis ſcribẽtem scribentem , aſsperſsum fuiſs ſse infamia ꝙ quod in domo ſsua facere myſsteria dicebatur, quod nefas erat more Athenienſiũ Atheniensium . Et ſsi inter Ethnicos(qui lapidibus & dæmonibus immolabant pecudes) nefas eſs ſse hoc domi agere ppẽderint perpenderint , quàm ſsit indecẽs indecens intelli| gant omnipotẽti omnipotenti Deo patri, & creatori omniũ omnium vnigeniti filij ſsui Saluatoris noſstri corpus & ſanguinẽ sanguinem virgineis viſsceribus compactum, cum ipſsa diuinitate vnitum in impuris domibus offerre. Ad tantæ igitur irreuerentiæ damnum minuendum, oporteret epiſscopos omnes deprecari ſsummum Pontificem, vt altaris portatilis facultates nullatenus concederet, & conceſs ſsas reuocaret, ac interim in ſsuis diœceſssibus prohiberet, ne quiſsquam ſsacerdos in priuata domo celebraret, niſsi prius decentia loci per eos, aut ſsuos vicarios examinata fuerit, dum tamen hoc in iudicum ſseu notariorum lucrum non cedat. Prohibere inſsuper, ne ornamenta eccleſsiarum alicui extra illas commodentur. Deceret inſsuper ipſóſq; ipsosque præ ſsules ad aliorum exemplum nunquàm niſsi in eccleſsiis celebrare, aut miſs ſsam audire, nam ipſsis etiam epiſscopis in domibus nullatenus licere celebrare, di ſsponit text. prædictus inc. Sicut. {quod ante diſspo ſsuerat Concilium Laodicenſse, Can. viij. in hæc verba, videlicet, Non oportet in domibus oblationes ab Epiſscopis ſsiue presbyteris fieri.}