C lerici vel monachi, ſseu diaconi, preſs byteri quibus tale contigerit, lxx. diebus debent pœnitere, vt in cap. Si quis per ebrietatem. de conſse. diſst. ij. vbi vide Card. de Turrecremata, qui dicit quòd conſsiderata cauſsa vomitus, quæ ponitur in tex. ſscilicet ebrietate & voracitate, & circũ ſtãtiis circunstantiis , nõ non videtur quòd pœna taxata excedat, & ideo ſsecurè iniũgenda iniungenda eſst. Cùm autem text. non aperiat qualitatem pœnitẽtiæ pœnitentiæ , quæ debet fieri in illis diebus, videtur relicta arbitrio iudicis. Ratio huius pœnæ eſst, quia ſsecundùm veriorem & ſsecuriorem opinionẽ opinionem quandiu ſspecies ſacramẽtales sacramentales remanent in ſsuo vero eſs ſse, ſsub eis conſsiſstit inſseparabiliter corpus Chriſsti, & ſsic ſsi prædictæ ſspecies eiiciuntur per vomitũ vomitum , ipſsum corpus ſsimiliter eiicitur: quem ſsequitur Cardin. vbi ſsuprà, quem etiam vide | in §. final. dicentem quòs tunc ſsi ſspecies euomite di ſscerni poſs ſsunt, & ſsunt ſsumptibiles, debent exſsiccari & ſsumi per ſse, ſsi poteſst fieri, vel cum vino vel alio liquore. Si non ſsunt ſsumptibiles, tunc reponantur in aliquo honeſsto loco iuxta altare. Si ſspecies non poſs ſsunt diſscerni, præ ſsumuntur digeſstæ, niſsi ſstatim ſsint euomitæ, quo caſsu reponuntur in aliquo honeſsto loco. {De quo etiam vi. per Sylueſst. in Summa verbo Euchariſstia. lo ij. §. Nono quæritur. verſsiculo Quartum.}