PRæmi
ſs
ſso prius quòd ille dicitur calumniator qui fal
ſsa crimina proponit, vt in {c.
ſsi
quem.} §.
notẽdum
notendum
. ij. que
ſst. iij. & per Anto.
in rub. eiu
ſsdem titu. Et quòd regulariter
ſsi
ſsuccumbit in cau
ſsa, punitur eadem pœna qua veniebat puniendus accu
ſsatus, vt in c. ij. eadem cau
ſsa & quæ
ſst.
{& in c. ij. v. q. vj.} Et per Anto. & Abb. in d. rubri.
Clericus calumnio
ſsus accu
ſsator priuatur officio, &
verberatus publicè in exilium mittitur, vt in capi. j.
de calumn. {facit etiam tex. in c. quia iuxta. v. q. vj.}
Aduerte tamen quòd hæc non e
ſst ordinaria pœna
|
clerici calumniatoris,
ſsed illa eadem qua puniendus
erat accu
ſsatus, & ideo in d. c. j. fuit impo
ſsita illa verberum & exilij, quia non erat proportionabilis accu
ſsatori pœna qua erat puniendus accu
ſsatus,
ſsecundum Anto, & Abb. ibi. ideo caueat iudex ne erret,
credens hanc e
ſs
ſse ordinariam pœnam calumniatoris. Sed
ſsequendo doctrinam Anto. ibi, in iiij. nota.
quatenus pœna accu
ſsati congruit accu
ſsatori, eatenus e
ſst imponenda, & quatenus ei non proportionatur, alia corporalis loco eius
ſsubrogatur. Clericus
tamen denunciator criminis, & in probatione deficiens ab officio & bene
ſsicio
ſsu
ſspenditur, donec
innocentiã
innocentiam
ſsuam purget, vt in c. fi. eo. tit. Et hoc ex ratione, quia denunciator dicitur impropriè calumniator, quia aliâs
ſsimilitudine
ſsupplicij puniretur
ſsecundum glo. & Anto. ibi, per quos etiam vide qualiter tunc innocentia denunciatoris purgari debeat.
Et procedit dicta pœna
ſsu
ſspen
ſsionis, etiam
ſsi denuncians intenderet pœnitentiam tantùm, & non
pœnã
pœnam
imponendam e
ſs
ſse, vt per Abb. ibi, in
ſsi. Dicitur præ
terea & alio tertio modo clericus
calũniator
calumniator
, quando in
perſonã
perſonam
electi vel po
ſstulati aliqua obiicit, &
deficit in probatione, vt probat tex. in cap. j. de elect.
in vj. Ex quo notat ibi glo. in verbo calumniæ, quòd
in excipiendo, accu
ſsando &
denunciãdo
denunciando
dicitur quis
calumniari: pœnam verò eius qui calumniatur hoc
modo de
ſscrip
ſsit text. ibi, videlicet quod à bene
ſsiciis
eccle
ſsia
ſstic is triennio
ſse nouerit e
ſs
ſse
ſsu
ſspen
ſsum, ad
quæ
ſsi intra illud tempus propria temeritate
ſse inge
ſs
ſserit, eis ip
ſso iure perpetuò
ſsit priuatus, ni
ſsi manife
ſsti
ſssimis con
ſstiterit documentis quòd ip
ſsum à
calumniæ vitio cau
ſsa probabilis &
ſufficiẽs
sufficiens
excu
ſsa|
ret.
Aduertendũ
Aduertendum
autem e
ſst, quòd
cũm
cum
ille tex. imponat pœnam calumniatori obiicienti in per
ſsonam electi, non videretur extendenda ad quem cunque clericum calumniam committentem in
excipiẽdo
excipiendo
contra alium in alia materia,
ſsed tunc
arbitrariẽ
arbitrariem
puniendum exi
ſstimo, eo pręcipuè, quia crimina in modum
exceptionis probata non
ſsic
nocẽt
nocent
crimino
ſso, iuxta
not. in c. j. de exceptio. {Qua autem pœna punierint
antiqui Canones fal
ſsa crimina obiicientes, vide concilium Arelaten
ſse
ſecundũ
ſecundum
in Canone 24. vbi di
ſsponitur eos qui fal
ſsa fratribus obieci
ſs
ſse conuicti fuerint, placuit
vſq;
vsque
ad
exitũ
exitum
non
cõmunicare
communicare
ſsicut magna Synodus ante con
ſstituit, ni
ſsi digna
ſsatisfactione pœnituerint.} Quæ
ſsint verò cau
ſs
æ iu
ſstę excu
ſsantes
aliquẽ
aliquem
à calumnia, vide glo. in d. c. j. de elect. in vj.
in verbo
ſsufficiens, quæ ponit duo exempla. Et vide
Bart. in j. Cum quidam. §. quod dicitur. ff. de acquir.
hære. vbi per illum tex. dicit, quòd quando e
ſs
ſset publica fama, excu
ſsatur qui fuit credulus, & accu
ſsauit
vel denunciauit
aliquẽ
aliquem
de maleficio, de quo erat publica fama, & non pote
ſst puniri pœna quæ imponitur proponenti fal
ſsas accu
ſsationes, & dicit
ſs
æpius
fui
ſs
ſse de facto obtentum. Idem voluit Bal. in l.
ſsi. C.
ſsi
ſseruus aut liber. lib. x. quor refert Ia
ſs. in prædictis
& aliis locis, in l. j. in prin. ff. de eo per quem factum
erit. An autem præ
ſsentatio vnius te
ſstis releuet à pœ
na calumniæ, vide Ana. in c. ij. de calumnia. in iiij.
col. ex quo colliges quòd releuat, ni
ſsi aliâs e
ſs
ſset con
ſsuetus calumniari, & in alio ca
ſsu, quando reus nihil
probat, pro quo allegat Anto. ibi, & Bald. in. fina.
C. de probat. Et nota quòd eadem
ſsententia e
ſst condemnandus calumniator, qua reus ab
ſsoluendus: vt
|
notat idem Anto. in d. cap. j. in iij. nota. & Abb. in ij.
nota. qui etiam addit quòd
ſsi calumniator non e
ſst
puniendus tempore
ſsuo, & reus fuit ab
ſsolutus, pote
ſst po
ſsteà puniri ex nobili officio iudicis: quod no.
ex text. ibi, regulariter autem præ
ſsumitur calumniari, qui nullas probationes producit, ni
ſsi in ca
ſsibus not. per Anto. in dicto capit. j. quos tran
ſscrip
ſsit
Panormita. ibi. Vnum præterea quod e
ſst notabile
aduertat Iudex in hac materia, quòd
nõ
non
ſsolùm propter veram calumniam commi
ſs
ſsam in cau
ſsa criminali pote
ſst imponi pœna corporalis de iure canonico,
ſsed etiam propter præ
ſsumptam calumniam in
cau
ſsa ciuili. Probat hoc
ſsingulariter tex. iuncta glo.
fin. in c. fi. de do. & contumacia. qui non e
ſst alibi,
ſsecundum Inno. vt refert Ioan. de Ana. in capitu. j. de
calumnia. in col. iij. Crederem tamen quòd quamuis hoc verum
ſsit, mitiori tamen pœna licet corporali puniendus e
ſst calumniator in ciuili, quàm in
criminali cau
ſsa.