S tvprvm propriè eſst virginum illicita defloratio, ſsic enim diffinit text. in cap. Lex illa. xxxvj. quæ ſst. j. licet aliâs ſtuprũ stuprum aliquando comprehendat alia crimina, vt dicit gloſs. ibi, in verbo propriè, & gloſs. in capit. Nemo. xxxij. quæ ſst. iiij. in verbo ſstuprum, & clericus virginem ſstuprans deponitur, notat Abb. in c. At ſsi clerici. col. xij. de iudi. allegat text. in c. Si quis clericus. lxxxj. diſstinct. & in c. Lator. ij. quæ ſst. vij. llli tamen text. non diſsponunt in ſstupro cõmiſ ſo commisso cum virgine, vt ex eis patet: & ꝙ quod iſstud delictum ſsit depo ſsitione dignum placuit eidem Abb. in c. ij. de adult. qui etiam credit clericum poſs ſse cogi ad dotandam virginem ab eo corruptam, & refert etiam idem Abb. ibi Ioan. And. referentem magiſstrum ſuũ ſuum , qui dicebat quòd in hoc caſso cùm clericus nõ non poſssit ducere eam in vxorẽ vxorem , deberet corporaliter fuſstigari. Et quòd pœna ſstupri in clerico ſsit depoſsitio eſst communis opinio ſsecundûm Paul. Grillandi, in tract. de pœnis omnifariam coitus, in c. Septimò videndum. | qui etiam ſsequitur doctrinam Abb. in c. Vt clericorum. de vit. & hone. cleri. vbi tenet quòd Iudex eccleſsiaſsticus poteſst imponere pœnam pecuniariã pecuniariam clerico pro arbitrio ſsuo, vltra alias pœnas ſspirituales, quando illæ non ſsufficerent, quia illas non timeret, quas ſsi non ſsolueret, luet in corpus: quia non ſsufficit dotare mulierem ſtupratã ſtupratam , nam vltra dotem tenetur ſsoluere pecuniariam vel corporalem pœnam ſsecundùm eum poſst Abb. in c. ij. {num. iij.} de adult. Vnum autem in hoc crimine ego opinor obſseruandum, quòd cùm iura Cæ ſsarea grauiori pœnæ ſsubiiciant vi corrumpentem virginem, quàm ſpõtaneè spontaneè , ac illum ſsine temporis præfinitone puniant, vt in §. { itẽ item lex Iulia, de adulteriis, iuncto §. Item lex Iulia, de vi, verſsic.} Sin autem per vim. inſst. de publi. iudi. & in l. mariti. §. fin. ff. de adult. quòd eodem modo iudex eccleſsiaſsticus ſseuerius punire debebit vi perpetrantem tale facinus, vt ſsic vltra depoſsitionem in arctum monaſteriũ monaſterium vel carcerem trudat delinquentẽ delinquentem . Et pro pleniori declaratione huius capituli operæprecium eſst de aliquibus quæ ſstionibus dubitare. Et primò quid ſsi clericus de ſstupro virginis accuſsatus exciperet & probaret apertè ipſsam ſsponte cõ ſen ſiſ ſe consensisse : puta ſsi teſstes iurant eam attraxiſs ſse illũ illum ad concubitũ concubitum veniendo ſs æpius ad lectum eius eo repellente illam, vel aliud ſsimile. In qua quæ ſstione videtur dicendum quòd non obſstante puellæ conſsenſsu propter ſtuprũ ſtuprum puniri debeat clericus, & ad præ ſstationem dotis condemnari, per id quod notat Ioan. de Ana. in d. c. j. de adult. in j. notabili. vbi poſst Docto. dicit quòd licet virgo non ſsit ſseducta, ſsed illa ſsponte acquieuit, adhuc habet locum diſspoſsitio illius | text. quia virgo præ ſsumitur ſseducta & deceptã deceptam , per text. notabilem. in d. l. circa fin. C. de rapto. virg. qui diſsponit quòd pœna eius habeat locum ſsiue volentibus, ſsiue nolentibus virginibus illud facinus perpetretur. Ex ratione, quia hoc ipſsum velle mulierũ mulierum ab inſsidiis nequiſssimi hominis qui meditatur rapinam inducitur: ſsed ſsalua eius & Doctorum autoritate non videtur ſsua concluſsio procedere ſsaltem ex ſsuis fundamentis. Primò quia ratio eorum nõ non concludit, Virgo præ ſsumitur ſseducta & decepta, ergo etiam ſsi ipſsa ſsponte ſse obtulit, procedat pœna illius text. quia illa ratio procedit quando ſsumus in dubio: ſsed quando conſstat de voluntate ſsine seductione, aliter videretur dicendum. Secunda non obſstat text. in d. l. j. quia non ſsequitur, pœna contra raptores, de qua ibi procedit etiã etiam volentibus virginibus. ergo eodem modo procedat pœna de qua in d. c. j. qui text. loquitur per verbum ſseduxerit, quod debet aliquid operari. Facit etiam quòd text. in cap. ij. eod. tit. de adult. in quo imponitur pœna committẽ ti committenti ſstuprum dicit, virginem ſstupro decepit. Vnde videtur in hoc (ſsaluo meliori iudicio) dicendũ dicendum quòd à pœna ſstupri criminali imponenda clerico non excuſsetur, etiam probata voluntate puellæ: non enim voluntas conſsocij criminis debet excuſsare à pœna delicti, quando culpa illius nõ non conſsiſstit in ſsola violentia actus, ſsed in reprobatione ipſsius quàmtumuis voluntarij, quàmuis operari debeat vt nõ non tanquam violentus ſstuprator puniatur. Quantũ Quantum autẽ autem ad præ ſstationem dotis videtur dicendũ dicendum , ꝙ quod clericus probata vera voluntate puellæ ſsine ſseductione non debeat cõdemnari condemnari : potuit enim puella in hoc ſsibi præiudi| care, vt voluntariè, & non ſseducta hoc patiẽdo patiendo perderet ius petẽdæ petendæ dotis, quod voluit Aſtẽ ſis Astensis in ſsumma, lib. ij. tit. xlvj. in c. incipienti, Sequitur videre de tertio, allegando Rodonenſsem, dũ dum dicit quòd ſsi defloret quis voluntariam nõ non tenetur. Ad cuius etiam confirmationẽ confirmationem bene facit ſsententia Guillielmi, quem refert Florent. in ij. parte, tit. v. c. vj. §. j. quòd ſsi quis deflorat virginem voluntariam non tenetur ei ſsatisfacere in foro conſscientiæ, quod etiam notat Silueſst. in verbo luxuria, in verſsi. Quintò quæritur, & Tabiena, in verbo reſstitutio. in §. xxij. incip. quid de eo. Et allegat vterq; vterque Bonauenturam hoc tenentẽ tenentem . Vnde videtur quòd ſsicut talis clericus in foro con ſscientiæ eſst liber à præ ſstatione dotis ex ſsententia dictorum Doctorum, ſsic & eodem modo videtur ab ſsoluendus in foro cõtẽtioſo contentioso per Iudicem eccleſsiaſsticum, quem decet ſsemper ſsequi veritatẽ veritatem . Sed quãuis quamuis iſsta concluſsio poſssit ſsuſstineri, multùm debent Iudices aduertere antẽ autem quàm illam ad praxim adducant in iſsto caſsu propter difficultatem ſsufficientis probationis quæ in hoc requirenda eſst, vt verè conſstet virginem non ſeductã ſeductam , ſsed voluntariè fuiffe defloratam, & facilè poſs ſsent decipi per ſtuprãtem stuprantem clericum in probatione voluntatis. Vnum tamẽ tamen in hoc videtur eſs ſse ſsine dubio: ꝙ quod licet voluntas puellæ liberaret clericũ clericum , hoc eſs ſset ſsolùm verum, quãtum quantum ad ius quod ipſsa aliâs haberet, nõ non tamẽ tamen liberaretur ab hoc quòd ſsi pater virginis accuſsaret clericũ clericum de ſstupro, debeatur illi æ ſstimatio damni ſsibi prouenientis: quia maiori eget pecunia ad dotandũ dotandum eam, & etiam iniuriæ quæ ſsibi illata eſst: quod firmat Floren. vbi ſsuprà ſsic limitãdo limitando prædictam concluſionẽ conclusionem : hoc tamen & pa| ter perderet, ſsi etiam ipſse de lenocinio vel conſsenſsu cõuinceretur conuinceretur . Ex quibus etiam inferri poteſst quòd ſsi de precio ſstupri conuentum eſs ſset cum virgine vel parentibus, quòd tũc tunc ſsola precij præ ſstatione liberaretur ab onere dotandi accuſsatus ab eo, cũ cum quo conuentionẽ conuentionem fecit: dum tamen cõuentio conuentio ſsolius filiæ parentibus non noceat, nec ecõuerſo econuerso , Secũdò Secundò quæro, quid ſsi clericus in ſsui defenſionẽ defensionem exciperet ac probaret, quòd poſst corruptionem mulier inuenit virum eiuſsdem cõditionis conditionis & qualitatis ac ſsi eſs ſset virgo: & in hoc credo quòd licet poſssit dãnari damnari clericus propter ſtuprũ ſtuprum (niſsi cõditio conditio mariti proceſs ſsum & pœnã pœnam publicã publicam impediret) nihilominus abſoluẽdus abſoluendus eſs ſset à præ ſstatione dotis, cùm illa in hoc non eſs ſset paſs ſsa damnum. Si tamen propter ſstuprum nupſsit viro deterioris conditionis, tunc crederẽ crederem arbitrio iudicis eſs ſse ſsatisſsaciendum ei, cùm conſstet eam pati damnum ex inæqualitate mariti, puta ſsi propter hoc virũ virum pauperiorẽ pauperiorem ſsortita eſst, à quo debiliora alimenta recipit, imò ſsi non pauperiorẽ pauperiorem , ſsed ignobiliorem virũ virum ſsortiretur, adhuc crederem eſs ſse ſsatisfaciendum ſsibi, quia verè paſs ſsa eſst damnum in honore, qui maiori precio haberi ſsolet quàm diuitiæ. Tertiò quæro qualiter iudex arbitrabitur dotis æ ſtimationẽ æ ſtimationem in hac materia præ ſstandà? clericus dãnabitur damnabitur ad integrã integram dotẽ dotem puellæ, in quo conſsideranda eſst conſsuetudo loci, videlicet quantum ſsolet in dotẽ dotem dari puellæ ſsimilis conditionis, & defloratæ: conſsiderabuntur etiam facultates clerici cõdemnandi condemnandi , vt probatur in d. c. j. iuncta glo. fin. Si verò pater illius diues eſst, non videtur cõ ueniens conueniens quòd ex ſstupro clerici ipſse lucretur totam | dotem filiæ ſsuæ, & ſsic quòd integrã integram habeat à clerico: ſsed quòd clericus ſsoluat arbitrio Iudicis illud plus quod pater eſst conſsumpturus in maritando filiam, eo ꝙ quod eſst deflorata, quia in hoc videtur pati damnum, & quod videbitur Iudici ſoluendũ ſoluendum ratione iniuriæ ſsibi illatæ ſsi hoc petierit. Et ex prędictis videtur poſs ſse inferri, quòd ſsi puella eſs ſset parẽtibus parentibus orbata & diues, vel ſsi ipſsis ſsuperſstitibus, & pauperibus exiſstentibus, ipſsa aliunde haberet ſufficientẽ sufficientem dotem, quòd tunc clericus non teneretur ad totem dotem, ſsed ad illud quod plus eſst ſsecum in dotem datura propter deflorationem. Quartò quæro, an liberari poſssit clericus à præ ſstatione dotis ſsi Iudici o ſstendat, vel probet liberationem vel remiſsionẽ remissionem eius factam ab ipſsa puella? In quo videtur dicendũ dicendum quòd ſsic: quia cùm hoc ſsit in eius fauorem ſtatutũ ſtatutum , poteſst illi renunciare, & ſsic clericũ clericum liberare, ſsi ſsui iuris eſst, quia patre inuito ad quẽ quem pertinent filiam dotare, hoc clerico non ſsuffragabitur. Debent tamen iudices in hoc eſs ſse cauti vt videant, ne liberatio illa ſsacta clerico ſsit à puella metu aut dolo extorta, vt poſs ſset facilè contingere. Item etiam ne ſsit facta ab ea vt liberius poſs ſset luxuriari non nubendo: quia tunc decẽs decens videretur vt etiam ipſsa nolẽte nolente clericus damnaretur ad dotẽ dotem , & illa per iudicem ſsuaderetur ad matrimonium, & ſsaltem Iudex faceret quod poſs ſset. Præterea & quintò libet etſsi rariſssimam poſssibilem tamẽ tamen , & aliquoties contingẽtem contingentem mouere quæ ſstionem, videlicet quid ſsi mulier, vel mulieris pater conqueratur de clerico, quòd ipſsam ſsine violatione pudoris prę gnantem effecerit, & petat clericum de ſstupro puniri, & ad præ ſstationem dotis compelli, cùm neceſs ſse | ſsit adueniente partu virginitatem amittere: an clericus poſssit de ſstupro damnari, & condemnari ad dotem? Pro cuius quæ ſstionis deciſsione, ſsi ſsequamur iura in quibus cauetur quòd delinquens, & faciens rẽ rem illicitam punitur non ſsolum de actu illicito, ſsed & de eo quod præter eius intentionem fuit ſsequutum, vt in. l. j. §. Ex incendio. ff. de incen. rui. naufra. & in l. Si quis aliquid. §. abortionis. ff. de pœnis. & in l. quoniam multa. C. ad l. Iuliã Iuliam . de vi pub. & in l. iij. §. adiectio. ff. ad l. Corne. de ſsicar. & in cap. fi. de homi. in vj. Videtur dicendũ dicendum quòd iſste non ſsolùm damnabitur pœna ſstupri, ſsed condemnabitur ad præ ſstationem dotis, præcipuè quia debuerat cogitare cùm ad virginem acceſssit, hoc poſs ſse contingere, & difficulter poſs ſset probare quòd eius intentio nõ non ſsuit quòd virgo corrumperetur, nec quòd eius extraordinaria pollutione virgo prægnans efficeretur, imò potius contra ipſsum præ ſsumendum eſst, quòd nõ non propter eius temperãtiam temperantiam , ſsed propter virginis reſsiſstentiam ſstupri actum non conſsummauit. Fateor tamen quòd pœna imponenda in hoc caſsu propter ſtuprũ stuprum cùm à principio non fuerit conſsummatum mitior eſs ſse debebit, etiam ſsi mulier violenter oppreſs ſsa vel ſseducta probaretur. Quòd autem virgo concipere poſssit ſsalua virginitate abſq; absque miraculo ſscribit beatus Thomas in quolibeto vj. arti. xviij.