S vspensio eſst vna de eccleſsiaſsticis cẽ ſuris censuris , vt probatur in c. Querẽti Querenti . de verb. ſsigni. per quam interdicitur officiũ officium , vel exercitium cõpentens competens alicui perſsonæ eccleſsiaſsticæ: quæ interdictio aliquãdo aliquando à iure, aliquã do aliquando à iudice fit: de qua vltima ſsuſspenſsione (hominis videlicet) nobis ad præ ſsens eſst ſsermo. In qua quidẽ quidem inferẽda inferenda iudex aduertere debet, ꝙ quod ſsi imponit eam in | pœnam delicti, monitio nõ non eſst neceſs ſsaria, licet aliâs quando fertur pro contumacia, nõ non debeat ferri ſsine monitione, ſsicut neq; neque excommunicatio ſsecundùm Abb. in c. Reprehenſsibilis. de appella. poſst Innoc. in c. j. de exceſssib. prælat. Et idem notat Card. in Clem. fin. de pœnis. verſs. Quod ſsi. {& idem tenet Syluleſstr. in ſsumma, in verbo ſsuſspenſsio. §. iiij.} Et ꝙ quod propter delictum poſssit inferri ſsuſspenſsio, probant iura in c. Tã Tam literis. de teſstibus. & in c. In loco. v. q. iiij. ſsecundùm Abb. vbi ſsuprà. & vide aliam notabilẽ notabilem differentiam in hoc quòd ſsuſspenſsio fiat propter crimẽ crimen , aut propter contumaciã contumaciam : nam primo caſsu prouidẽdum prouidendum eſst ſsuſspenſso à beneficio, ne cogatur mendicare. Secũdo Secundo verò non, cùm ipſse poſssit ſsibi prouidere ſsatiſs faciendo. ita notat Abb. in c. Paſstoralis. in §. Verum. col. penult. de appel. ſsic intelligendo gloſs. in c. Cum Vintonienſsis. de elect. Debet prætereà iudex aduertere ꝙ quod aliquando oportebit ſsuſspendere delinquentẽ delinquentem ab omni ordine, vel ab vno tantùm, aliquãdo aliquando etiam ab ordine & beneficio ſsimul, aut à beneficio tãtùm tantum , conſsyderata delicti qualitate & ordinis in quo exceſssit. Si autem ſsuſspenſsio fiet ſsimpliciter ab ordine, illa intelligitur ab omni ordine, & ſsi ſsit ſsuſspenſsus ab ordine Subdiaconi, intelligitur ſsuſspenſsus ab omnibus ordinibus ſsuperioribus, ſsecus autem ecõtrario econtrario : quia ſsuſspenſsus ab ordine ſsacerdotali poteſst exercere officia inferiorum. An autẽ autem ſsuſspenſsus ab officio intelligatur ſsuſspenſsus à beneficio, vide glo. nota. in d. Clem. fin. de pœnis. in verbo, Suſspenſsi. & ibi Cardin. eundem in Clem. j. de priuileg. in verſs. Cæterùm. in vij. quæ ſst. cum duabus ſsequent. Imol. in c. Cum dilectus. de conſsuet. viij. col. aliqua notãda notanda per Præpoſsi. | in c. Presbyterũ Presbyterum . xxviij. diſstin. in ij. & iij. col. Et vide bonã bonam diſtinctionẽ distinctionem per Sylueſst. in verbo Suſpẽ ſio Suspensio . in §. v. verſsi. Si quis eſst ſuſpẽ ſus suspensus , quã quam trã ſcribere transcribere nolo. In hac inſsuper materia ſsemper cõ ſulo consulo iudicibus, vt in ſsententia vel præcepto ſuſpẽionis suspensionis apertè declarent à quibus ordinibus vel actibus, vel beneficiis intendãt intendant ſsuſspendere clericũ clericum : quia cùm cõ ſtat constat de voluntate iudicis, illa ſeruãda seruanda eſst. Vnde cõcludit concludit Abb. poſst Anto. in d. c. Paſstoralis. §. Verum. col. fin. de appel. quòd ſsi Iudex quando ſsuſspendit aliquẽ aliquem à beneficio, intendebat inhabilitare eum ad omnia beneficia: tunc ſsententia porrigit effectũ effectum ſsuum extra terriroriũ territorium iudicis, licet executio debeat fieri per Iudicẽ Iudicem territorij. Si verò ſsimpliciter intendebat ſuſpẽdere suspendere à beneficiis quæ habebat in ſsuo territorio, tũc tunc procedit glo. in d. §. Verum. quia taliter ſuſpẽ ſus suspensus poteſst alibi habere beneficiũ beneficium . Effectus autẽ autem ſsuſspenſsionis factæ à iudice eſst, ꝙ quod celebrans durante illa in ordine à quo fuit ſuſpẽ ſus suspensus eſst irregularis. {vt not. Ioan. And. & docto. in cap. Si celebrat. de cleri. exco. miniſst. & Domi. & Philip. in c. j. §. fin. in fin. de re iudi. lib. vj.} Ideo monendi ſsunt clerici dum ſuſpendũtur ſuſpenduntur , ne celebrare audeant ſsuſspenſsione durante. Tãta Tanta eſst enim pluriũ plurium imperitia, vt credãt credant ſsolum iudicis præceptũ præceptum violare ſsi celebrent, non verò pœnam irregularitatis incurrere. Suſspenſsio præterea aut eſst temporalis, aut prepetua. Temporalis non operatur vltra tẽpus tempus præfinitũ præfinitum , & eo lapſso tollitur ſsine alia abſsolutione. Perpetua verò æquiparatur depoſsitioni, vt notatur in c. Si quis. lxxxiij. diſstin. vbi Domi. quem ad hoc refert Decius in c. Apoſstolicæ. col. pen. verſs. ſsecundo. Abb. de exceptio. & vide Imol. in c. Cũ Cum dilectus. | de conſsue. viij. col. qui referendo Gaſsparem Calde. dicit quòd ſsuſspenſsio perpetua ab officio habet vim priuationis, & tũc tunc taliter ſuſpẽ ſus suspensus cenſsetur priuatus beneficio ſecũdùm secundum eũ eum . Ex quo videtur dicẽdũ dicendum quòd per talẽ talem ſuſpẽ ſionẽ suspensionem ab officio, videatur beneficiũ beneficium vacare, vt poſssit fieri prouiſsio de eodẽ eodem . Et ſsic ſsuſspenſsio perpetua nõ non debet imponi niſsi pro graui crimine, ſsicut de depoſsitione dicitur in c. Tuæ. de pœnis. Quę autẽ autem crimina ſsint ſuſpẽ ſione suspensione digna, licet Ant. in c. At ſsi clerici. de iudi. viſsus fuerit dare regulã regulam : Abb. tamẽ tamen ibi, in col. xj. dicit ꝙ quod nõ non poteſst dari certa regula: ſsed iudex informabit motũ motum animi ſsui ex caſsibus à irue expreſssis, vt in illis & ſsimilibus imponat pœnam ſu ſpẽ ſionis suspensionis , & ſsic ſecũdùm secundum eũ eum cõmittitur committitur hoc arbitrio ſsuperioris: quod ibi ſsequitur And. Sicu. col. xxviij. in fin. de ſuſpẽ ſione suspensione verò iuris nihil referre libet, ſsufficiat videre Sylueſst. in d. verbo Suſpẽ ſio Suspensio . in §. vj. vbi colligit xl. caſsus in quibus quis incurrit ſuſpẽ ſionẽ suspensionem à iure. Vnũ Vnum inſsuper nota in hac materia, ꝙ quod ſsi Iudex ſuſpẽdat suspendat illũ illum qui eſst ſuſpẽ ſus suspensus à iure, nõ non præ ſsumitur in dubio ſsuſspenſsus ab homine, quia præ ſsumitur ꝙ quod Iudex voluit in dubio exequi pœnã pœnam iuris, non verò nouã nouam ſuſpẽ ſionẽ suspensionem infligere, vt notat Didacus de Villadiego in tract. de irregularitate, in c. De ſsuſspenſsione, in col. j. referẽdo referendo Abb. in c. Tuarum. de priuileg.