P raemisso prius quòd bonorum publicatio eſst duplex, vt placet Oldra. in conſsi. xvij. incip. Thema tale eſst, quidã quidam clericus, ſsub titu. de fo. compe. in col. iij. nam quędam eſst extraordinaria, id eſst in caſsu nõ non expreſs ſso in iure, ſsed ex iudicis poteſstate: & iſsta cõceditur conceditur illuſstribus in ſsumma poteſstate poſsitis, & de hac loquitur lex C. ne ſsine iuſs ſsu princi. liceat confiſs. l. j. Alia eſst ordinaria, id eſst in caſsu à lege permiſs ſso, vel ex regni conſsuetudine generaliter: & iſsta fit per quemcunque iudicem habentem merum imperium ratione territorij, & nõ non per alium: quia confiſscatio fit ratione iuriſsdictionis, & iuriſsdictio territorio adhæret. vt C. Vbi & apud quem. l. fi. Pœna publicationis bonorum rariſssimè legitur ſstatuta in ſsacris canonibus contra clericos: quia forſsan conditores canonum cupientes magis emendare clericorũ clericorum per ſsonas, quàm in eorũ eorum bona ſs æuire, habebãt habebant præ oculis verba illa Iuſstiniani quæ ad Tribonianum ſscripſsit in Auct. de mandatis principũ principum , dicens: Oportet autẽ autem te in hoc omnẽ omnem ponere prouidentiã prouidentiam cũ cum aliquis dignus apparuerit pœna, illum quidẽ quidem punire, at res eius nõ non cõtingere contingere , ſsed ſsinere eas generi & legi, ſsecundùm illũ illum ordinẽ ordinem . Nõ Non enim res ſsunt quæ delinquunt, ſsed qui res poſssident. Poſs ſset præterea alia ratio ad hoc aſssignari: quia cùm conſsiderarent antiqui illi patres bona clericorum intuitu eccleſsiæ acquiſsitorum ad eaſsdem eccleſsias pertinere, adeò quòd de illis teſstari non licebat clericis, ſsuperfluum exiſtimabãt existimabant | bona clericorum propter ſscelera proſscribere, cum eſs ſsent applicanda eccleſsiis ad quas iam prædicta ratione pertinebant. Nunc autem poſstquam inualuit conſsuetudo teſstandi, creuítque clericorum inſsolentia ſsimul cum diuitiis & copia bonorum, adeò vt non ſsatis videatur ſsolis canonicis pœnis corrigere eos, meritò poſssit in dubium referri, an Iudices eccleſsiaſstici imitando leges ciuiles poſssint clericos punire pœna amiſssionis bonorum pro delicto, pro quo laicus eſs ſset puniẽdus puniendus eadẽ eadem . Et in hoc Anto. in c. Quia diuerſsitatem. de cõceſ conces . præbend. ex gloſs. notat quòd vbicunq; vbicunque ex aliquo delicto laici veniũt veniunt confiſscanda bona ipſsius, videtur quòd ex delicto clerici tunc fiet confiſscatio cameræ diœceſsani, non autem ad cameram fiſscalem laicorũ laicorum , quẽ quem refert Imo. ibi, in col. iiij. dicens quòd in hoc videtur cõ ſiderã dũ considerandum an ius ciuile aſstringat clericũ clericum , vel eius diſspoſsitio generalis extendatur ad eum, de quo dicit recurrendum ad ea quæ conſsueuerunt dici in c. Eccleſsia ſsanctæ Mariæ. de cõt cont . & in c. quod clericis. de fo. cõpe compe . quẽ quem Feli. refert in c. Irrefragabili. §. Cęterùm. de offi. ordin. Quod ſsi ſolũ ſolum conſiderandũ considerandum eſst, videretur dicẽdũ dicendum aliquibus quòd cũ cum leges priuãtes priuantes aliquos hæreditate ſsibi delata cõprehendãt comprehendant clericos in aliquibus caſsibus: vt ſsuprà probauimus in verbo, Inſstituti hæ redes. Sic etiam leges priuãtes priuantes delinquẽtes delinquentes ſsuis bonis cõprehẽdãt comprehendant eoſdẽ eosdem : cùm nõ non videatur ratio diuerſsa in vtroq; vtroque caſsu. Sed in hac quæ ſstione ego aliter dicẽdũ dicendum crederem, imò quòd leges inferentes pœnam publicationis bonorum clericos non comprehendant: quia non ſsequitur, lex quæ priuat accommodantem tacitam fidem, vel non adimplentẽ adimplentem voluntatem | defuncti, vel nõ non petentem tutorẽ tutorem pupillo hærereditate vel ſsucceſssione comprehẽdit comprehendit clericos: ergo eodem modo ligabit lex inducens publicationem bonorum. Nam in primo caſsu leges illæ ſsicuti clericis detulerunt hæreditatẽ hæreditatem aliorũ aliorum , ita potuerũt potuerunt imponere eis cõditiones conditiones & ſsolennitates ad quas tenerentur, & quibus per eos non ſseruatis hæreditatibus à legibus ſsibi delatis priuarẽtur priuarentur . In noſstro verò caſsu cùm leges diſponãt diſponant , puniendo, & earũ earum cenſsura non comprehendat niſsi ſsibi ſsubditos, meritò videtur quòd clericorum bona non ſsint comprehenſsa, ſsicuti ſsunt exemptæ dominorum perſsonæ. Et quàmuis articulus iſste egere videatur declaratione Põtificia Pontificia , poſs ſset tamen dici (ſsaluo meliori iudicio) quòd liceret iudicibus eccleſsiaſsticis ad imitationẽ imitationem legũ legum punire clericos publicatione bonorũ bonorum in caſsibus in quibus laici puniẽdi puniendi eſs ſsent: quia ſsicut leges nõ non dedignãtur dedignantur ſsacros canones imitari, ita & ſacrorũ ſacrorum ſstatuta canonũ canonum principũ principum cõ ſtitutionibus constitutionibus adiuuantur, vt ſsunt verba tex. in c. j. de no. ope. nunc. Vbi etiam gl. dicit quòd legibus vtendũ vtendum eſst in cauſsis eccleſsiaſsticis, niſsi canonibus cõtradicant contradicant : & licet nõ non inueniamus in iure deciſsum quòd clerici puniantur pœna amiſssionis bonorũ bonorum in eiſdẽ eisdem caſsibus in qúibus & laici, ſsufficere poſs ſset quòd canones hoc nõ non reprobãt reprobant neq; neque fieri prohibẽt prohibent : & ſsicut quotidie in curiis eccleſsiaſsticis bona eccleſiarũ ecclesiarum & patrimonialia clericorũ clericorum quãtũcunq; quantumcunque ſsint virtutibus præditi ſsubſsunt cenſsuris legum, & virtute earũ earum in defectum canonum auferuntur ab vno, & adiudicãtur adiudicantur alteri etiam laico: quid mirum erit ſsi ſsic bona clericorum flagitia committentium, imitatione legũ legum ſseruata ab ipſsis auferantur, & eccleſsiis ſseu aliis | piis operibus applicẽtur applicentur . Quãdo Quando verò alicui iudici longiori examinatione præmiſs ſsa, & vrgentioribus fundamentis perſsuaſso, viſsum fuerit in aliquo caſsu hanc eſs ſse ſequẽdam ſequendam opinionem, ſsi clericus dãnatus damnatus filios legitimos habuerit, vt in eorũ eorum præiudiciũ præiudicium eã eam nõ non ſseruet cõ ſulo consulo , vt quid enim eccleſsia ditãda ditanda eſst, vel alij vſsus pij quærendi ſsunt, eſsurientibus filiis etiã etiam parentis iniqui, quando nõ non diſspoſsitione canonica, ſsed imitatione legali, paterna bona publicãda publicanda vidẽtur videntur ? Poſs ſset etiã etiam ſecũdò secundò quæri in hoc propoſsito, an in ca ſsibus in quibus bona clericorũ clericorum confiſscanda ſsunt, veniãt veniant omnia pariformiter, & ſsine aliqua diſstinctione publicãda publicanda ? In quo videtur dicẽdũ dicendum quòd bona clericorũ clericorum ſsiue ſsint mobilia vel immobilia publicari poſs ſsunt, quia in hoc nullũ nullum ſsolet adhiberi diſscrimen, vt per Hieronymum Pauli, in libro prouinciali omniũ omnium eccleſsiarum, fol. xliiij. verſs. quid ſsi presbyter. Si verò clericus damnatus haberet vſsumfructum alicuius rei, tunc ius talis vſsusfructus non confiſscatur etiam naturaliter viuente vſsufructuario, ex ſsententia Bal. Et Salic. in l. j. C. de bo. libert. quos refert Alex. in j. vol. conſs. xxiij. inci. prima cõ ſideratione consideratione . Bona præ terea & iura quæ nõ non tranſseunt in extraneum hæredẽ hæredem non poterunt publicari confiſscatis bonis clerici dã nati damnati : quia fiſscus habetur loco extranei ſsucceſs ſsoris, vt probatur in l. Iura libertorum. & ibi notat Bar. ff. de iure patro. & notat etiam Bal. in d. l. j. & Alex. in l. In inſsulam. ff.ſsol. matrim. in princip. & in l. Si finita. §. Si de vectigalibus. in col. xj. ff. de damno infecto. ex quo venit quòd ſsi clericus dãnatus damnatus haberet emphytheoſsim eccleſsiaſsticam, vel feudũ feudum eccleſsiæ, tunc illa non venirent in confiſscationem, per ea quæ notant | Bald. in d. l. j. & Alex. in d. conſsi. per tex. in Auth. de aliena. & emphy. §. Illo. & in c. Felicis. §. Si qua verò. de pœ. in vj. & per alia relata per Alex. ibi, quem etiã etiam vide aſs ſserentem quòd concluditur cõmuniter communiter quòd emphyteoſsis conceſs ſsa à priuato ea conditione & lege quòd non tranſseat ad hæredem extraneum non confiſscatur, dato quòd ſsint confiſscata bona emphyteote. quod dicit teneri communiter per Bar. & Docto. in d. §. Si de vectigalibus, & alios quos ipſse refert, & notat etiam Ioan. de Imo. in c. ij. de feu. in v. colũ colum . verſs. Sed aduerte. Si verò clericus haberet emphyteo ſsim à priuato quæ poſs ſset ad extraneos hæredes trã ſ ire transire , tunc bene veniret in confiſcationẽ confiscationem bonorum clerici, & ſsine præiudicio domini: quia erit ſsibi obnoxia quò ad hoc quòd ei debeatur ſsua penſsio. ita notat Cardi. qui ſsic videri meo eſst intelligendus in Clemeñ Clemen . Nolẽtes Nolentes . de hære. in verſs. Inquiſsitoribus. in pen. col. quem primò vide in hac materia volentem col. præcedenti quòd quando non poſs ſset emphyteoſsis confiſscari, tunc ius meliorationũ meliorationum poſs ſset confiſscari. pro quo refert Specu. & Ioan. And. quod eſst vtile ad declarationem ſsupradictæ concluſsionis de emphyteoſsi eccleſsiaſstica, & priuati in caſsu in quo non poteſst confiſscari. An autem ſsi clericus haberet ſseudum non eccleſiaſticũ eccleſiaſticum veniet in confiſcationẽ confiscationem , vide Alex. in d. conſsi. xxiij. in ij. col. verſsi. Idẽ Idem videmus. vbi concludit ꝙ quod feudum quod non trã ſit transit ad hæredes extraneos non cõfiſcatur confiscatur . & vide etiã etiam Paul. de caſst. in l. In inſsulam. ff. ſsolu. matri. vbi notat quòd in fiſscum non tranſsit feudũ feudum vel emphyteoſsis quæ poſst mortem confiſscati deuẽtura deuentura ſsunt ad filios vt filios: ex quo ſsequitur quòd ſsi clericus habet tale feudum quod poteſst | tranſsire ad ſsuos extraneos hæredes, confiſscabitur ſsimul cũ cum aliis bonis. Pro quo vide quod notat Alex. in d. §. Si de vectigalibus. in xij. col. verſs. Item addit, ſseruato tamẽ tamen indemni domino feudi, cui poſst confi ſscationem ſsoluetur penſsio, & exhibebũtur exhibebuntur alia obſsequia quæ per poſ ſeſ ſorẽ possessorem feudi prę ſstari debent. Quod videtur tenere Cardi. in d. verſs. Inquiſsitoribus. vbi æquiparat in hac materia res feudales, & res emphyteoticas, dicens, quòd quando crimen non eſst tale quod puniatur per leges feudales, quòd nihil ſspeciale inuenit in feudis: & quòd generaliter dici poteſst quòd res feudales & emphyteoticæ confiſscabuntur illi fiſsco cui confiſscantur alia bona damnati, ſsemper tamen ſsine præiudicio domini: quod etiã etiam notat Bal. in l. Si quis presbyter. C. de epiſs. & cler. Aduertendũ Aduertendum tamẽ tamen eſs ſset in hoc quòd licet feudum, vel emphyteo ſsis ex lege inueſstituræ vel contractus poſs ſset tranſsire ad extraneos hæredes, ſsi prohibitum eſs ſset quòd ad eccleſsiam deueniret, tunc ſseruanda erit lex inueſstituræ vel contractus, & non applicabitur eccleſsiæ, cui alia bona clerici dãnati damnati applicantur. Si autẽ autem clericus ſsic damnatus haberet bona ſsubiecta reſstitutioni, tũc tunc dicendum eſst quòd confiſcabũtur confiſcabuntur bona illa cum ſsua cauſsa, ſscilicet quòd adueniente cõditione conditione fideicommiſssi, fiet reſstitutio per fiſcũ fiscum . ita decidit Ang. in l. Papinianus. §. Meminiſs ſse. ff. de inof. teſsta. per l. ex facto. ff. ad Trebel. & per alia de quibus ibi: quod etiã etiam probat text. in l. Statius florus. in §. Cornelio felici. ff. de iur. fiſs. quod tamẽ tamen intelligit Alex. in d. conſsil. in pen. col. in caſsu in quo ſsimpliciter ſsunt bona ſsubiecta re ſstitutioni, ſsecus autẽ autem dicit quãdo quando expreſssè eſs ſset prohibita alienatio à teſstatore: quia tunc etiã etiam pendent | conditione nõ non poſs ſsunt tranſsire in fiſcũ fiscum : ex quo videtur quod in caſsu noſstro bona quæ clericus dãnatus damnatus teneretur reſstituere ſsimpliciter poſst mortem, manerent in cõfiſeatione confiſcatione eius vita durante, ſsecus ſsi fuit in eis prohibita alienatio à teſstatore, quia tũc tunc non confiſscabuntur. Poteſst præterea & non impertinẽter impertinenter dubitari, an publicatis bonis alicuius clerici veniat in confiſscatione ius patronatus? & omiſssis quæ à doctoribus in variis locis & cum variis opinionibus tradũtur traduntur in hoc dubio, quando Iudex laicus eſst qui cõdemnat patronũ patronum , vt per doct. vbi glo. in cle. paſstoralis. de re iud. & in c. filiis. vbi etiam glo. quã quam dicunt præcedenti fore contrariam. xvj. quæ ſst. vij. & in cle. ij. de iure patro. & in c. quanto. de iud. & per Imo. & alios in l. In inſsulam. ff. ſsolu. matr. & per Floria. in l. Via. §. ſsi fundus. ff. de ſserui. ruſsti. prædio. in caſsu no ſstro non eſst aliqua controuerſsia inter docto. quàmuis nullus eorum quos ipſse vidi quæ ſstionem mouerit in ſspecie, videlicet quãdo quando clerici patroni publicantur bona: ſsed ex his quæ docto. aliqui tradunt facilè quæ ſstio deciditur. Primò ex his quæ notat Firmianus in tractatu de epiſscopo, in iiij. libro, in iiij. parte, in iij. quæ ſst. in fin. primæ colum. verſs. Sed quæro vtrum. vbi tenet ius patronatus non tranſsire in confiſscationem iudicis ſsecularis, ſsed iudicis eccleſsiaſstici ſsic. Secundò ex concluſsione quam facit Cæ ſsar Lambertinus in elegantiſssimo ſsuo tract. de iure patronatus, in tertio libro, articulo viij. octauæ quæ ſstionis principalis, in col. vj. vbi tenet quòd ſsi Iudex eccle ſsiaſsticus procederet propter aliquod delictum caſsu quo poſs ſset ad publicationem bonorum alicuius patroni, ſsine dubio includeretur ius patronatus, vt in | clemen. Paſstoralis à contrario. §. Rurſsus. de re iudic. quia non dicerentur mittere falcem in meſs ſsem alienam: & quòd tunc non erit cõ ſiderandum considerandum an veniat principaliter vel acceſs ſsoriè, vel an exprimatur in tali publicatione vel non ius patronatus: cùm ſsimus in caſsu in quo Iudex habet iuriſsdictionem cognoſscendi de ipſso iure patronatus etiã etiam principaliter, in quo dicit concordare omnes doctores. Si igitur nullus doctorum dubitat quòd in publicatione bonorum contra laicũ laicum patronum facta per Iudicem eccleſsia ſsticum venit ius patronatus, non diſstinguendo an ſsit facta publicatio ſsimpliciter omnium bonorũ bonorum , an alicuius caſstri, in cuius vniuerſitatẽ vniuersitatem tranſseat, meritò ergo firmare audebimus quòd publicatis bonis clerici comprehendetur ius patronatus. Nec in hoc curandum exiſstimo an ille habeat filios legitimos, vel non, ex concluſsione Cæ ſsaris Lambertini in fina. verbis dicti octaui articuli, dum tenet quòd in caſsu confiſscationis bonorum patroni ius patronatus nullo modo tranſsit ad filios, ſsed vel ad eccleſsiam vel ad fiſcũ fiſcum , ſsicut poteſst tranſsire ad extraneos. Ex quibus vltimis ſsuis verbis, & ex his quæ ſsuprà etiam diximus venit hæc mea ſsententia moderanda, niſsi ex conſstitutione iuriſspatronatus autoritate illius ad quem ſspectat diſspoſsitum eſs ſset quòd ius illud patronatus non poſs ſset tranſsire niſsi ad agnatos, vel ad aliquos homines habentes certas qualitates vel conditiones: quia tunc non comprehenderetur ius patronatus in publicatione bonorum clerici, ſsed ſseruaretur diſspoſsitio conceſssionis vel inſstitutionis illius. Sed hac ſsic quæ ſstione ſsine aliqua difficultate deciſsa, reſstat nunc aliud dubium eneruandum: cùm enim ex infrà dicendis | appareat quòd bona clerici publicata applicari debeant eccleſsiæ à qua recipiebat ſstipendia, vel epiſscopo vt in pios vſsus diſstribuat, meritò dubitari poterit, quid tunc faciẽdum faciendum eſst de iure patronatus quod perdidit clericus. Et in hoc crederem (ſsaluo meliori iudicio) poſs ſse dici quòd cùm eccleſsia cui applicantur bona ratione beneficij vel ſtipẽdij stipendij non indigeat iure patronatus, neque illud poſssit facere eam ditiorem, quòd iuſstius erit quòd epiſscopus decernat eccleſsiam eſs ſse liberam in qua erat conſstitutum ius patronatus, & quòd idem faciat & fortiori ratione quando bona debent diſstribui in pios vſsus: cùm non debeat vendi ius patronatus vt precium diſstribuatur in eis, nec deceat, nec liceat quòd ipſse ſsibi retineat, niſsi in caſsu quo tale ius patronatus clerici eſs ſset annexum alicui caſstro, vel rei vniuerſsali: quia tunc iuſstum eſst vt ſsequatur caſstri vel rei poſ ſeſ ſorẽ possessorem . Quæ ri etiam poteſst, an publicatis bonis clerici filiifamilias veniat peculium caſstrenſse, aut aduentitium vel profectitium publicãdum publicandum ? Et in hoc dubio ſsi ſsequamur iura ciuilia & doctrinam doctorum loquentiũ loquentium generaliter, dicendum eſst quantum ad peculium ca ſstrenſse quòd non. caſsus eſst in l. Si filius. C. de bonis damna. & notat gloſs. quam ibi ſsequitur Barto. in l. j. ff. de bonis dam. & idem tenet Bart. in l. Si finita. §. Si de vectigalibus. verſsic. Sextò quæro. penul. colum. ff. de damno infec. Idem videtur velle Bald. in l. filius. ff. de his qui ſsunt ſsui vel alieni iuris. per d. l. Si filius. C. de bonis damnatorum. Vbi etiam dicit quòd aliqui dixerunt quòd illa lex erat correcta, ſsed non rectè conſsiderauerunt. & vide eundem Bald. in d. l. Si filius. vbi dicit quòd hoc eſst in ſsolatium filij amiſssi, | vt damnato filio pater retineat peculium caſstrenſse, & quaſsi caſstrenſse, qui præterea intelligit l. illam in filio in poteſstate. & quòd ſsecus eſs ſset in emancipato, cùm non habeat peculium, vt l. fina. in fine. C. de inoffici. teſstamen. & hanc etiam opinionem videlicet quòd peculium caſstrenſse non publicatur: ſsequuntur Imol. & Paulus de Caſstro in dicto §. Si de vectigalibus, prout refert ibi Alexand. in colum. xxj. & xxij. vbi defendit hanc opinionem ab Angel. tenente contrarium. Quantum verò ad aduentitiũ aduentitium idem concludit Barto. in dicto §. Si de vectigalibus, allegato verſsicu. Sextò quæro. & ſsequen. videlicet quòd etiam proprietas aduentitiorum bonorum quæ eſst filij non publicatur ea ratione: quia filio eſst interdicta omnis alienatio ſsine patris conſsenſsu, vt C. de bo. quæ liber. l. Cum non ſsolùm. {§. filiis autẽ autem .} ergo delinquendo non alienabit, mouetur etiam per text. in l. iij. §. Sed vtrum. ff. de mino. Idem tenet Bal. in l. ij. §. Si filius. ff. quod quiſsque iuris. & in l. Executorem. in princip. in vltima charta. C. de executio. rei iudic. & in d. §. Sed vtrum. & Angel. & Imol. in l. Si filius. ff. de dam. infect. quos refert Alexan. in dicto §. Si de vectigalibus. xix. colum. verſsi. Adde primò. Præterea quantum ad peculium profectitium idem dicendum eſst, videlicet quòd non veniat in publicatione bonorum filij, etiã etiam ſsi habuiſs ſset filius à patre expreſssè poteſstatem donandi & diſssipandi, quia non ex pote ſstate donandi: quia hæc non eſst donatio, nec ex pote ſstate diſssipandi: quia non intelligitur cogitatum de delicto. ita concludit Alex. vbi ſsupra in xxiij. col. ver ſsicu. Item adde. & dicit ita decidere eleganter Ange. in l. Si filius. ff. de dam. infect. & cum eo tranſsire ibi | ſsimpliciter Imol. & idem videtur colligere Barto. ex glo. in d. l. j. ff. de bon. damna. notando verba glo. ibi dum dicit, etiam caſstrenſse. ex quibus verbis innuit glo. quòd nec aduentitium, nec profectitium. Cùm ergo in iure canonico & ciuili non ſsit aliter in hac materia diſspoſsitum circa hæc peculia in clericis, meritò videtur concludendum quòd publicatis bonis clerici filiifamilias nullum prædictorum peculiorũ peculiorum publicabitur: cùm ſsacri ordines etiam presbyteratus non liberent filium à poteſstate patris, vt eſst text. & ibi Abb. in c. Conſstitutus. de in integ. reſsti. & in c. Si annum. de Iudic. in vj. & in authent. Presbyteros. C. de epiſsco. & cleri. & per Docto. reprobata glo. ibi in cap. Cum voluntate. de ſsentent. excommuni. Nec in hoc aliquid immutat concluſsio Doctorum quæ habet, quòd in bonis aduentitiis clericorum, etiam primæ tonſsuræ acquiſsitorum, eis poſst clericatum, non quæritur patri vſsusfructus, quia reputantur bona quaſsi caſstrenſsia: vt probatur in capitulo, Quia nos. de teſstamen. & ibi notant Abb. Hoſstien. & Barba. & ponit latius doctor noſster Hiſspanus Rodericus Suares in quæ ſstio. Vtrum in bonis maioratus pater habeat vſsumfructum, in fol. penulti. colum. iiij. vſsque ad finem: quia licet per hoc videatur quòd talia aduentitia clericorum non habeãt habeant naturam aliorum aduentitiorũ aduentitiorum laicorũ laicorum , ſsatis eſst quòd aſssimilentur bonis quaſsi caſstrenſsibus, quæ etiam vt ſsuprà dictũ dictum eſst non publicantur. Vltimò autem pro pleniori examinatione huius c. operępreciũ operęprecium eſst quę rere in caſsibus in quibus diſspoſsitione canonica, aut imitatione legali bona clerici publicari poſssint, cui tandẽ tandem applicari debeant. & in hoc dicendum videtur | quòd ſseruanda ſsit diſspoſsitio text. in capitu. excommunicamus. el j. de hæret. §. j. in qua cauetur quòd bona clericorum damnatorum de hæreſsi applicantur eccleſsiis à quibus ſstipendia receperunt. Et ſsi clericus recepit ſstipendia à pluribus eccleſsiis, tunc inter eas diuidentur bona pro rata, vt per gloſs. ibi, in verbo, Stipendia. Vnde hæc videtur practica ſseruanda in omnibus caſsibus in quibus bona clerici habentis beneficium vel plura beneficia publicantur. Erit ergo cruæ Iudici qui bona clerici publicari mandauit diuidere ea iuſstè inter eccleſsias in quibus beneficia habuit: & ſsi aliqua eccleſsiarum ſsita fuerit extra ſsuam diœceſsim, & omnia bona clerici fuerint in eius poteſstate, tunc debebit mittere illi portionem ſsibi contingẽtem contingentem . At ſsi in loco beneficij extra diœceſsim con ſstituti fuerint aliqua bona clerici quæ pertineant ad illam eccleſsiam, tunc eius erit officij intimare iudici illius diœceſsis ſsententiam à ſse latam, vt illam in præ dictis bonis exequatur: in caſsibus in quibus ſsententia lata ſsuper confiſscatione bonorum extenditur ad bona ſsita extra iuriſsdictionem pronunciantis, de quo per Domi. in capitu. Cum ſsecundum. ad fin. de hæreti. in vj. & per Ancha. in capitu. Poſstulaſsti. viij. quæ ſstio. de foro compet. & per bonam additionem Feli. in dicto capit. Poſstulaſsti. in iij. col. Et quia tex. non diſstinguit an bona damnati clerici recipientis ſstipendium ab eccleſsiis fuerint patrimonialia vel ne, acquiſsita intuitu eccleſsię vel non, videtur velle quòd omnia bona indiſstinctè clerici habentis beneficium applicentur eccleſsiæ in qua illud habebat, quod videtur magni effectus: nam poſs ſset contingere quòd ratione alicuius tenuis beneficij poſs ſseſssi à clerico | poſs ſset eccleſsia patrimonium pingue clerici, vel alia plura bona eius induſstria ſseu arte quæ ſsita ſsibi acquirere. In caſsu verò in quo clericus damnatus non haberet beneficium, & ſsic non eſs ſset aliqua eccleſsia cui applicanda eſs ſsent eius bona, tunc credit Abb. in dicto capitu. excommunicamus. in j. col. debere ea applicari epiſscopo loci qui diſstribuat in pios vſsus: cuius opinioni adhæret ibi Ana. in ij. col. Nec curandum eſst in hoc de eo quod ſscripſsit Oldra. in conſsil. ſsuprà allegato, videlicet quòd epiſscopus non habet confiſscationem bonorum, cùm non habeat territorium: nam vt inferius latius ſscribimus, in verbo pœ níſsve aliis pecuniariis, verior opinio eſst & conſsuetudine roborata quòd epiſscopus habet fiſscum. Epi ſscopum autem loci in hoc caſsu eum eſs ſse credo, qui eſst epiſscopus diœceſsis in qua fertur ſsententia publicationis bonorum, dum tamen aliâs ſsit Iudex competens, in cuius curia de delicto clerici tractari poterat. Caueat præterea epiſscopus cui prædicta bona applicantur, ne ea conuertat in ſsuos vſsus: quia præter id quod ſsacri canones nullibi bona ſsic confiſscata epiſscopis applicant, doctores qui ea illis applicanda ſscripſserunt, tali tamen onere hoc deſscribunt, vt illa in pios vſsus conſsumant. {De quo ſscripſsit Feli. in capitu. irrefragabili. §. Cæterum. de offic. ordina.} Crederem præterea in hoc iudicandum eſs ſse non ſsolùm pium, ſsed debitum vſsum, in quo dicta bona expendi poſssint & deberent, in alimentis videlicet clerici damnati, dum viueret, ne aliâs fame mori cogeretur, aut eſs ſset aliunde mendicandum pro eius ſsu ſstentatione.