Quesada: Diversarum quaest...

 Legal

| |

p. [i]r
DIVERSARVM QVAESTIONVM IVRIS LIBER.

D. ANTONIO QVESADA IVRISconſsulto Hiſspano Authore. AD ILLVSTRISS.um DOMINVM D. DID ACVM Couarruuias à Leyua Epiſscopum Segobienſsem, maximi́ prætorij Præſsidem SALMANTICÆ. Cum Priuilegio Regis Catholici. In ædibus Ioannis Baptiſstæ à Terranoua. An. M. D. LXXIII. Eſsta taſsſsado en ſseys reales.

p. [i]v
SVMMA PRIVILEGII.

IVſsſsum eſst à Maieſstate regis Catholici, ne quiſsquã audeat librũlibrum hũchunc, Diuerſsarú quæſtionũquæſtionum iuris, abſsq́; placito, & volũtatevoluntate authoris imprimere, pœna imminẽte indignationis regis, & mulcta omniũomnium volu minũ ita impreſſorũimpreſſorum, & decẽdecem milliũmillium marapetinorũmarapetinorum. Iniungitur etiãetiam omnibus regiis ſsenatoribus, & inferioribus magiſstratibus tam regis, quàm ſsubditarum poteſstatuum, vtregio huic diplomati exequendo præſsto ad ſsint, mulcta imminente viginti milliũmillium marapetinorum regiæ camaræ applicatorum, ni ſsi id curauerint: Mantuæ Carpetanorum conceſsſsum priuilegium, & ipſsa regia manu ſsubſscripta gratia. xij. die Septembr. An. M. D. LXXII.

p. [ii]r
ILLVSTRISSIMO DOMINO D. DIDACO Couarrubias à Leyua Antiſstiti Segouiẽ. maximiquê præfecto prætorij Ant. Queſsada.

NVLLAM rem eſsſse credidi (antiſstes Illuſstriß.) quę virorum principum dignitate, eruditione, virtute præcellentium tutelam magis, & defenſsionem deſsideret, quàm laborum, & vigiliarum editio. Quos enim obla tratus, quos morſsus, quæ improperia, ac ludibria nõnon ex periũtur, qui cûm animos ad aliquid boni capeſsſsendum applicuerunt, & publicam rem, quibus potuerunt vtribus, adiuuerunt? Caruit inuidia virtus nunquam: cûm ſsecus multò futurum eſsſset, nec par ſsit, ſscriptorẽ vllum, vel deploratißimum, dehoneſstari. Nam licet res nõnon ex voto ceßiſsſset, quid ab humano pudore, modestia, & iudicio plus ſseparatum, quàm eos im peti, & malè audire, quibus benêinchoandi, & vtiliter perficiendi fuerit animus? NimirũNimirum nec Rhetor omni ex modo ſsemper perſsuadebit, nec medicus ſsemper ſsanabit. Verùm ſsi ex his, quæ contingunt frequentius, nihil omiſserint, ſsufficientes ambos habere dixerimus diſsciplinam. Et ſsi quis (vt ille etiam ait) normam ſsacri oraculi ſsequutus, ſsanare infirmum nequiuerit, omni careat culpa. E quidẽquidem hac in re nihil æquè curaui, quàm, (ſsipoſsſsem) bono publico conſsulere. Id, qua potui, feci cura: nõnon vt compararem mihi laudẽ, (hanc enim nec poſstulo, nec agnoſsco) ſsed vt rem ipſsam vtiliorem præſstarem. Vſsus ſsum maiorum authoritate, ſsed tua potiſssimûm (præſses Illuſstrißimè) cuius vestigia propoſsuiſsſse me ſsequi ipſsius librititulus indicat, & progreſsſsus. Si qua verſsor opinione, quæ à maioribus dißideat, (quod rarò fit) mirandum non erit, cum melius noueris, iuriſsprudentiam prudentißi mum quemq́;quemque rei difficultate remorari potuiſsſse, non me ſsolum. Quare profiteor quoties ſse occaſsio tulerit, me in melius conſsilium capturum: ſsi quidem id, & mens Chriſstiana, & iureconſsulti modeſstia expoſstulet, Æmilij Papiniani exemplo, qui cũcum & iuris aſsylum appellaretur, & â Septimio Seuero Auguſsto ſsenatui ſsupremo præficeretur, vt tu etiam (Præſsul illuſstrißimè) & iuris aſsylum es, & amplißimi ordinis princeps, aliquãdoaliquando reſspon dit, ex vendito, propter irrogatam pœnam, non aliter agi poſsſse, quàm ſsi pecuniæ ratione, |
p. [ii]v
venditor is intereſsſset. Sed poſsteà Sabini ſsententia in contrariũcontrarium vocatus, vtiliter agi poſsſse ſsemper cenſsuit, quo homo minoris videretur vęnijſsſse. Vt vt autẽautem ſsit, publica iudicia ve recundè, & modeſstè vereor. At quoties animo mecum reputo, me tantum defenſsorem de legiſsſse, & paraſsſse, cui hæc, hacſspe, & fide, offeruntur, nihil timeo, quod me habeat ſsolicitum: nihil auocat me ab incepto: mẽtemente attollor, vti, quâ cæpi, pergam. Cuius enim liuorem æquitas iſsta tua, ſsingularis nobilitas, virtus clarißima, maxima apud omnes authoritas, non reprimet, ſsi hæc, qualiacũque prodierint, ſsereno, & clementi vultu excipias? vt mihi à probitate iſsta, & humanitate ſsperandum erit. Deus ſseruet te nobis, & Reip. incolumen, Pontifex Illustriß. vt hæc regna gaudeant te præſside diutiſssimè.
Salmanticæ pridie Nonas Iunias. Anno. M. D. LXXIII.

p. [iii]r
AD LECTOREM ET OBSER VATIONES AD aliquot Capita.

IN hoc libro (candide lector) breuitatem ſsequi curauimus, ſsed non eãeam, quæ foret præiudicialis, qualis, vbi maximé ne ceſsſsaria prætermittũturprætermittuntur. Vtilius enim eſst in ipſarũipſarum rerum propoſsitarum cognitione & interpretatione vim ac poteſstatẽ ponere, quam hinc inde adglomeratis, & velut cõtra ctis doctorũdoctorum copijs, (quo nihil vnquãvnquam facilius,) legẽtes remorari. Nec quiſs quã exiſstimet orbata remanere noſstra, cõſilioconſilio, & authoritate maiorũmaiorum. Sẽ per enim eos laudamus authores, quire & nomine habeãturhabeantur eximij, & ꝗ cũcum poſsteriores ſscripſserint, alios ante ſse referãtreferant, quorũquorum memoriãmemoriam & velut nomẽclaturã facere impertinẽsimpertinens foret, & omnino inutile. Quæ verò offe rũtur, vel cõfirmamusconfirmamus, vel improbamus Hiſspanię legibus, quod ius apud nos eſst, & fuit ſsemper ciuile. Quod ſsi diligẽs lector aliquid in nobisdeſsiderauerit, credo in hoc nõnon deſsi derabit, in editione quinq́;quinque aliorũaliorum librorũ promittimus diligentiãdiligentiam, quãquam velit præſstaturos. Interim ſsupereſst eũeum oratũ velint, vt clemẽter hęc perferat. Intelligat autẽautem alios libros ſseparatos ab hoc excudendos eſsſse, ne cogatur hunc modo ſcriptũſcriptum, & alios bis emere. Aduerte etiãetiam bone lector, quòd licet vſsi fuerimꝰfuerimus diligẽtiadiligentia correctoris dili gẽtiſs. nec noſstra etiãetiam, quãdoquando pręſsto adeſsſse datũdatum fuit, defuerit, quibuſdãquibuſdam tñ nõnon potuimus vllo modo cauere. Ita nimirũnimirum vt pauca interdũinterdum appareãtappareant ve lut cõciſaconciſa, particulis quibuſdãquibuſdam ſsublatis, quæ licèt ex præcedẽtibꝰ, & ſsequẽ tibꝰ apertiſssimè declarẽturdeclarentur, nihilominꝰnihilominus aliquot dictionibꝰdictionibus caruerũtcaruerunt quas hab et exemplar: vti fidẽfidem præſstabit regius corrector. Obteſstamur ergo per DeũDeum, ne prius capita legas ꝗ̈ errata, vt hoc modo melius tibi cõſtetconſtet, noſstrã diligẽtiã poſsſse eſsſse nõnon omnino ingratã. Huiuſsmodi eſst, quãdo. 6. c. n. 15. habetur in prælegato grauari quẽquem potuiſsſse. Intelligo em̃enim prælegatariũprælegatarium quotæ hæreditatis, ſsicut & legatariũlegatarium quotę hæreditatis potuiſsſse grauari iure ueteri. iuxta. l. Si quis ſeruũſeruum. §. fi. ff. de le. 2. Quod hodie à fortiori procedet iure regio. l. Tauri. 21. ex qua ſsine dubio colligitur etiãetiam ſsi prælegatarius ſsit bonorum, grauari poſsſse tanquam ſsi eſsſset hæres. Melioratus autẽautem prælega tatiuscẽſsetur in melioratione, vt oſstẽdimus. c. 24. nu. 11. & probat. l. Tauri. 21. ibi, Como ſsi fueſsſsen herederos en la dicha mejoria, de tercio y quinto. Nec oberit, quod id nos verbo legati nõnon prælegati expreſsſserimus. VerbũVerbum enim prælegatum, interdum non differt à verbo legato. Sed ſsolummodo quandam emphaſsim & augmentum ſsignificat. Sicut in verbo relegato, pro |
p. [iii]v
legato ad titulum de dote prælegata, ſscitè reſstituit ex authograph o Florẽtino Gregorius Haloander, & agnoſscit impius Molinęus ad Rubricam. num. 48. de verbo obliga.
¶ Ad. c. 15. num. 6. vbi habetur, eſst text. elegans, addendum eſst in. l. is cui. §. quæri poterit. ff. vt leg. ſseu fideicom. cauea. iuxta exemplare.
¶ Ad c. 16. verba inde iniquum legi debent conſsequutiuè poſst verbum oriatur.
¶ Ad. c. 25. num. 1. vbi finitur num. 9. addendum eſst, iuxta originale, Aliqua tamen debet mulier præstare. conſsequutiuè.
¶ Ad. c. 31. num. 14. verſsic. Adhuc ergo, vbi habetur, Cum cautione de rato, addendum eſst iuxta exemplaris fidem, admittatur, reliqua yero ſsimul cum his cognoſscere lector poteris per correctorem regium.

p. [iv]r
CAPITVM, QVAE IN TOtoto hoc opere continentur, ſseries.

  • 1 CA put primum de immunitate eccleſsiarum, & delinquẽtibus in eis non ex propoſsito, ſsed caſsu, & hoc loco declaratę leges regiæ. l. 4. tit. 6. part. 1. &. l. 3. tit. 2. lib. 1. ordinamenti noui.
  • 2 De intellectu. l. cæptam. ff. de vſsucapio.
  • 3 De curatore iacẽti hęreditati dãdo, & quęnãquęnam requirãturrequirantur vt dari poſssit.
  • 4 Vtrum clericus in ſsacris conſstitutus, vel eccleſsia ob prædium in ſse trãs latum quod pœnes ſsecularẽ, onus aliquod reale agnoſscebat, recognoſscere illud debeat, & tributũtributum ſsoluere, ſsi onus illud etiam reale ſsit, & hac parte declaratę leges regni.
  • 5 Vtrum verum ſsit, adeuntem hæredem, hæreditate adita, obligari defuncto actione in factum ad adimplendum, quę in eius teſstamento ſsunt ſscripta, & hoc loco declarata gloſsa in. l. his cõſsequẽter. verbo pręſscriptis verbis. ff. familiæ herciſscun.
  • 6 De iure maioratus (quem vocant) & quænam requirantur, vt vni filio vltra tertium & quintum, vniuerſsa bona relinqui poſssint, & quonam modo facultas regia peti, & cõcediconcedi debeat, & alia eo propoſsito obſseruatione digna circa leges regni.
  • 7 Vtrum fœmina peculium Caſstrenſse habere poſssit, & duo Iuſstiniani lo ca declarata, & de fœminea in armis fortitudine quædam obſseruata.
  • 8 Pacto ne fieri poſssit cum creditore, vt ſsi certa die debitor non ſsoluerit poſssit per eum priuata cuſstodia detineri.
  • 9 De intellectu. l. 2. ad principium, & ad finẽ. ff. de interd. & extraordi. co gnitio. & quænam duplicia interdicta dicantur.
  • 10 De euictionis remedio, & aliquot caſsibus, quibus ipſsa locũlocum nõnon habeat.
  • 11 Vtrum vir probatæ fidei cauere ſsufficiat ſsola hypotheca bonorũbonorum, quo caſsu ſsatisdatio aliàs eſst neceſsſsaria, & de veritate quarundam gloſsarum & quædam circa diuitias & paupertatem obſseruata ad. l. 10. tit. 31. p. 7.
  • 12 QuęnãQuęnam cauſsa in ſstipulatione requiratur, vt firma ipſsa iuſtaq́;iuſtaque habeatur & vtrum ſsola datio, vel factũfactum cenſseatur efficax, vt ipſsa componi formarique poſssit, & declaratus. §. in hac. inſst. de verborum oblig.
  • 13 Quonam modo cum ad hoc, vt tutor teſstamento dari poſssit requiratur patria poteſstas, & foemina filios non habeat in poteſstate, poſssit illis tutorem teſstamento relinquere, & declarata lex. 3. C. de Teſstam. tutela, &. l. regni. 6. rit. 16. par. 6.
  • p. [iv]v
    14 VtrũVtrum mulier, matrimonio ſsoluto pro cõſseruatiõe rerũrerum dotaliũdotalium poſssit res dotales, & etiãetiam mariti propria authoritate ingredi quouſsq; dos reſstituatur?
  • 15 Succeſssiuum caput, quanto melius id iudicis authoritate fiat, & de pri mo & ſsecundo decreto aliqua obſseruata, & enucleatus. tex. in. l. Ticia. ff. de ſsolutio. & alia co propoſsito notata.
  • 16 Intellecta. l. proſspexit. ff qui & à quibus, & plurima de adulterio probã do adducta, & quando legis duritia, ſsecluſsa æquicate, & iuſsta ratione, toleretur.
  • 17 VtrũVtrum apud Romanos pro adulterio olim poena mortis illata fuerit, & quid in alijs criminibus?
  • 18 Quibus in caſsibus mulier adultera puniri non poſssit.
  • 19 VtrũVtrum fur pro prima vice furca ſuſpẽdiſuſpendi poſssit, ſsi furtũfurtum magni ſsit momẽti?
  • 20 De conſsuetorum, & conſsuetudinis vi ſsumma.
  • 21 Deiure alimentorum.
  • 22 De capacitate, aut incapacitate monachorũmonachorum Frãciſscanorũ obſseruãtię, & vtrum in particulari, vel ſsaltem cõmunicommuni capaces exiſstant alimentorum, & quid de his quæ illis relinquuntur, ſstatuendum ſsit?
  • 23 Quonam pacto cognoſsci poſssit legatum alimẽtorum eſsſse, vel nõnon eſsſse.
  • 24 Quid iuris in eo legato, quo vxor domina relinquitur, maſsſsaria, & vſsufructuaria, ex ſstantibus, vel non extantibus liberis.
  • 25 De vidua intra annum luctus alenda, deq́ue alijs quæſstionibusad hanc rem pertinentibus.
  • 26 VtrũVtrum poſssint hęredes mariti petere ab hęredibꝰca alimẽta, quęante traditã dotẽdotem maritꝰmaritus vxori præſstitit, cũad præſstãdũ tunc tẽporistemporis non te neretur, quãdoquando ipſse maritus ſsimpliciter dotẽdotem recepiſsset abſq;absque proteſstatione ꝙquod alimẽta nõnon recipiebat, & etiãetiam per longum tẽpustempus tacuiſsſset.
  • 27 De aliquibus caſsibus, in quibus iure Hiſspanico vniꝰvnius anni ſpaciũſpacium tribui tur.
  • 28 De propter nup tias Donatione, & vtiũvtium res, quas maritus cõfertconfert vxori quando eam ducit, propriæ vxoris cenſsendæ ſsint.
  • 29 Deiudicis eccleſsiaſstici in laicos ex certis quibuſdãquibuſdam cauſsis poteſstate, & quonam modo clericus amittat priuilegium fori, & à iudice ſseculari iudicari poſssit?
  • 30 De interrogationibus, & poſsitionibus, quæ fiunt in iudicio.
  • 31 De procuratoribus, quibus in caſsibus nocere mandantibus poſssint, & plurima de eorum mandatis.
  • 32 Vtrum ſsucceſssor in maioratum teneatur ad debita prædeceſsſsoris?

p. [v]r
INDEX RERVM OMNIVM LOCVpletiſssimus.

    • ACtlo in rẽ habet locũlocum, etiã ſsi dominium non petatur. fol. 54. c. 14.
    • Actio negociorũnegociorum geſtorũgeſtorum, an ex cauſsa neceſssitatis, habeat locum. fo. 60. ca. 15.
    • Actus indifferens vnica operatione nõnon poteſst cognoſsci. fol. 52. c. 14.
    • Aduocatus an poſssit mentiri & falſsa allegare, in cauſsa iuſsta. c. 30. fol. 117.
    • Aduocatus indoctus obligatur parti. cap. 10. fol. 35.
    • Alimentorum cauſsam, & vitæ, æquiparari. ca. 20. fol. 77.
    • Alimentorum quatenus prohibita tranſsactio. c. 20. fol. 77.
    • Alfonſsus Montaluus qua cautione vſsus vt lites auerteret. c. 20. fol. 125.
    • Arbitris quam periculoſsum ſsit res committere. fol. 36. c. 10.
    • Ant. Tonſstani error. fol. 53. c. 14.
    • Alimenta quando alicui debenturper legem intelligi ſsi non habuerit vnde poſssit ali. fol. 99. c. 25.
    • Alimentis relictis per maritum compenſsationem fieri cum alimentis pręſstitis per legem. fo. 101. c. 25.
    • Adulteros pœna mortis non fuiſsſse punitos iu re digeſstorum. fol. 72. c. 17.
    • Adultera mulier quibus caſsibus non poſssit puniri. 72. 73. c. 18.
    • Animus quotuplex. fol. 7. c. 2.
    • Apparitoribus pro itineribus ſsoluendum eſsſse quando non circumeunt cauſsa lucri faciendi. fol. 77. c. 20.
    • Auia tutrix tenetur ſsatiſsdare. c. 11. fol. 41.

  • B.

    • BAldi Nouelli lapſsus. fol. 53.
    • Bona eccleſsię v trum dari poſsũtpoſsunt in emphi teoſsim. fol. 28. c. 31.

  • C.

    • CArceribus perpetuis damnatum neminem. 71 c. 17.
    • Captura perſsonæ an tea quam fiat excuſssio in bonis, requiritur. fol. 31. c. 8.
    • Cauſsa, quæ cenſsetur ſsimilis. fol. 85. c. 23.
    • Ciues Romanos olim potuiſsſse amittere iura ciuium. c. 8. fol. 30.
    • Catilina, & alij Romanæ libertatis oppreſsſsores cur morte mulctati. fol. 70. c. 17.
    • Ciues Roman os verberari, & occidi non licuiſsſse. 70. c. 17.
    • Cauſsam fiſsci, mulieris, & eccleſsiæ æquiparari. 51. c. 14.
    • Caſstrenſse peculium habere poſsſse fœminas. c. 7. fol. 27.
    • Conſsules an ius faſscium habuerint, & ea de re goueanus notatus. 71. c. 17.
    • Conſsenſsum potiſssimam eſsſse obligatĩonis par tem. 45. c. 12.
    • Coactus quis dicatur. 48. c. 13.
    • Conſsuetudo quotuplex. 74. c. 20.
    • Conſsuetudĩnem de ordinaria conſsuetudine accipiendam eſsſse. 76. c. 20.
    • Caſsus â lege exceptus ex mai oritate rationis quomodoextendatur ad non expreſsſsum. fol. 2. c. 1.
    • Clauſsulam ex certa ſsctentia nihil operari in licentia facta ad maioratum, quę debet eſsſsé expreſsſsa. c. 6. fol. 25.
    • Comites qui appellati. c. 31. fo. 121.
    • Creditor qui mutuatus eſst pecuniam ad mulierem viduam alendam intra annum luctus, à quo recuperet pecunias. capitulo. 25 fol. 102 & ibi pro creditore mutuante conſsi lium.
    • Conditioni nõnon videriſsatisfactum ſsi caſsu, nõnon ex propoſsito ſsatisfiat. c. 32.
    • Clericus, quæ requirũturrequiruntur, vt amittat beneficiũ fori, c. 29. fo. 115.
    • Clericum quare verberare liceat iure canonico cum è verberibus ſsanguis proueniat, quod eſst prohibitum. 71. c. 17.
    • p. [v]v
      Cleriçus cur poſssit exhæredare filiũfilium, qui non meretur. c. 6. fol. 24.
    • Cognitores qui olim fuerint. capit. 31. folio. 120.
    • Curatorem, ſsi deueniat ad paupertatem, iterũ fideluſssores præſstaturum. 41. c. 11.
    • Curator vt iacenti hæreditati detur, quæ requirantur. c. 3.
    • Conſstitutionem ſsuper rebus non importare vt neceſssario exipſsis ſsoluendum ſsit. c. 23. fo. 85.
    • Caſsus non excuſsat, ſsi culpa præcedat ordinata ad caſsum. c. 1. fol. 3.

  • D.

    • DEcre tũtum iudicis nõnon excuſsat à mala fide, nec ab vſsuris. c. 5. fol. 58.
    • Decretum, & ſsententia differunt. capit, 15. fol. 58.
    • Delinquentem in eccleſsia immunitatem non amittere, ſsi caſsu delinquat. fol. 3.
    • Donatio cauſsa mortis an æquiparetur contra ctui, an vltimæ voluntati. c. 5. fol. 17.
    • Donatio propter nuptias quæ. c. 28.
    • debitor quopacto obligari poſssit creditori. ca pit. 8.
    • Debitor fugitiuus vt capi poſssit, quę requirantur. c. 8. fol. 32.
    • denuntiatio in cauſsa euictionis quomodo fa cienda, & quid ſsi denuntiatusſsch olaris ſsit. c. 10. fo. 35.
    • Deportationis cur in iure tam frequens mentio. c. 16. fol. 70.
    • Diuortium quis Romæ primus fecerit. 98. ca. 25.
    • Dominus ad vitam allenare rem poteſst pro tẽ pore vitæ. c. 32. fol. 135.
    • Dominium & proprietatem eſsſse diuerſsa. cap. 32.
    • Dominium rerum dotalium ſsoluto matrimonio, quomodo reuertatur admulierem contra vulgus. c. 14. fo. 53.
    • Dominiũ non radicatum aliquid habet peculiare. c. 14. fol. 53.
    • Dominium rerum dotalium conſstante matri monio eſsſse apud maritum. capitu. 14. folio. 54.
    • Domeſsticorum teſstim onium, & fides quando requirenda. c. 16. fol. 65.

  • E.

    • ECcleſsia immunitatem tribuit raptoribus, ius ciuilenon tribuit, & quomodo hoc intelligatur. c. 1. fol. 2.
    • Eccleſsiæ immunitas quanta religione ſseruata etiam apud ethnicos. fol. 1. c. 1.
    • Eccleſsię immunitas à iure diuino procedit. fo. c. 1.
    • Eccleſsiæ in caſsibus expreſssis fauendum. fo. 51 c. 14.
    • Executor relictus, à teſstatore an teneatur ſsatiſsdare, & Baldus hac de re notatus. cap. 11. fol. 42.
    • Expenſsar um factarum in melioratione quonam modo habeatur reſspectus. capit. 15. fo. 59.
    • Edictum Diui Marci de inuaſsoribus. fol. 50. c. 14.
    • Emptio ad ſsui ſsubſstantiam quatuor requirit. fol. 49. c. 13.
    • Edictum tempore Octauij Cęſsaris de vniuerſso orbe ſscribendo Hiſspaniæ factum. fo. 70. c. 17.
    • Euictioni quando locus non ſsit. c. 10.
    • Expilatæ hæreditatis crimini, quando locus ſsit contra id quod vulgus putat. capitulo. 2. fol. 5.

  • F.

    • FAmiliaritatis iure poſssidens poteſst propria auth oritate rem proiure ad ſse conpetenti ocupare. fo. 52. c. 14.
    • Filius grauatus de alendo vxorem patris in ſsolo quinto inſstitutus, ſsi valor quinti nõnon ex cedat valorẽvalorem legit imæ, vtrum teneatur alere. fo. 91. c. 24.
    • Filius grauari poteſst in eo quod habet vltra legitimam. 92. c. 24.
    • filius in ſsola legitima inſstitutus non videri eſs ſse hæredem. 92. c. 24.
    • Filio quomodo per fideicommiſssum ſsubſstitui poſssit. 93. 94. c. 24.
    • Filio, an ſsubſstituto præſsumatur onꝰonus iniũctum 94. c. 24.
    • filius iam quod grauari non poteſst, anis grauetur in quem tranſsmittit. 94. capitulo. 24.
    • Filijs emancipatis relictis hæredibus quid alimentorum nom ine debeatur Vxori viduæ. fo. 95. c. 24.
    • Filio exhæredato mala mente quid debeatur vxori patris. 95. c. 24.
    • filio melioratione adſsignata in re magnæ quãtitatisquantitatis, ſsed parui reditus, quomodo ſsine |
      p. [vi]r
      alimenta conſsideranda. 95. c. 24.
    • Filias & nepotes potuiſsſse iure fforũfforum. ſsub quali bet conditione inſstitui, & etiam pręteriri. 92. c. 24.
    • Filium mala mẽtemente exhæredatũexhæredatum ad maioratũ non admitti, & quare. fol. 20. c. 6.
    • Filio ex hæredato cur nõnon denegetur ius li bertorum, cum tamen denegetur ſsucceſssio. ca. 6. fol. 21.
    • Filius malemeritus, an merito poſssit præferri in melioratione. c. 6. fol. 26.
    • Filios vxoratos iure Romano, patria poteſstate cõtinericontineri, & eo iure hodie vtũturvtuntur Itali, licet Romulus â principio eos poteſstate liberauerit. 47. c. 13.
    • Fratres Franciſscani quatenus capaces. c. 22.
    • fratres franciſscani vtrum ad legata, ad alimen ta ſsint capaces. ca. 22.
    • Franciſscanorum regulam graue, & periculoſsum eſsſse interpretari, & quãtæ hac de re cõ tẽtiones, & quibus põtificibuspontificibus. fol. 81. c. 22.
    • Fratres Franciſscanos eſsſse poſsſse electores pauperum. fol. 82. c. 22.
    • Fratres franciſscanos, non poſsſse eſsſse executores. c. 22. fol. 82.
    • Fratrẽ Franciſscanum creatũcreatum epiſcopũepiſcopum ſsine diſspenſsatione habere nihil poſsſse. 82. c. 22.
    • Fratrem FranciſcanũFranciſcanum habere nõnon poſsſse annuos reditus, etiam modici valoris. 83. c. 22.
    • Fratres Franciſscani quomodo hodie habeant vſsum relictorum, & donatorum. 84. c. 22.
    • Fratres Frãciſscani ſsine Syndicis an iam ꝙquod nõ poſssint petere, poſssint recipere. 84. c. 22.
    • Fratres Franciſscani non poſsſsunt cõuenireconuenire cũ eccleſsia iuxta eos poſsita, ne corpora defunctorum recipiat. 84. c. 22.
    • Facultas regia ad faciendum maioratũmaioratum vltra tertium, & quintum, quibus verbis peti de beat. c. 6. fol. 23. cum ſseqq.
    • Facultatem ad faciendum maioratum expreſsſsam eſsſse debere. c. 6. fol. 25.
    • Facultas principis ad Maioratum ſsufficit etiã nõnon expreſsſsa, ſsi probatũprobatum eſsſset, ꝙquod princeps habuiſsſset notorium ꝙquod de hoc ſsupplicabatur. fol. 25.
    • Facultas Regia tempore habili debet impetra ri. c. 6. fol. 25.
    • furem pro vnico furto graui non eſsſse ſsuſspendendum, oſstenditur contra vulgus, & iam quòd iudici viſsum fuerit vulgarem ſsententiam eſsſse ſsecuram, appellationẽappellationem debere con cedere reo conuicto, cũcum melius ſsit apud deũ de nimia ſse miſsericordia argui, quam de ſseueritate, cum nec vulgaris traditio habeat pro ſse legem. c. 18.
    • Furãs, in vno loco, & cõtrectanscontrectans in eccleſsia, an gaudeat immunitate, et Bart. opinio proba ta. fol. 3.
    • Fures tẽporetempore antiquiſssimo pœna mortis fuiſsſse plectitos. fol. 73. c. 18.
    • Furtum ab aliquibus committi, cum quibus tamen furti agi non poſssit, et cur. fol. 6. c. 2.
    • Fœminæ bello fortiſssimæ. c. 7. fol. 29.
    • Filiæ an ſsi relinquantur. 5000, vt maritetur, & 4000. nubat, an ad alia habeat recurſsum. 86. cap. 23.

  • H.

    • Hæredes mariti an poſssint petere alimenta, quæ maritus dedit vxori ante traditãtraditam do tem. c. 26.
    • Hæreditatis appellatione in ſsucceſssione quid contineatur. c. 6. fol. 21.
    • Hæreditatis vnius plures hæredes inuicem vi dentur ſsubſstituti. 94. c. 24.
    • Hæreditas iacens quaſsi poſssidet. fol. 5.
    • Hypotheca tacita cur rarô à iure introducta fol. 51. c. 14.
    • Hypotheca quare, ſsoluto matrimonio habeat locum.
    • Hæres quãdoquando poſssit contrauenire facto defuncti. c. 5. fol. 17.
    • Homo ſsacer qui fuerit. c. 16. fol. 70.

  • I.

    • IAcens hæreditas cur cœptam per defunctũ v ſsucapionem abſsoluit. c. 4.
    • Iacens hæreditas poſssidet. fo. 5.
    • Iacenti hæreditati curator dari non poteſst. c. 3. fol. 8.
    • Inofficioſsitas quomodo conſsideretur in filio, cui eſst relicta, alio titulo quam inſstitutionis le gitimæ portio. fol. 91. c. 24.
    • Inimicitia qualis repellat teſstem à teſstimonio 64. c. 16.
    • Intereſsſse quonam modo quis petat. fol. 75. cap. 20.
    • Iudex ob minima dona an habeatur ſsuſspectus. fol. 100. c. 27.
    • Iudex ſsententiam quonam modo in cauſsa ap pellationis deſsertæ exequatur. fol. 3. c. 27.
    • Iudex eccleſsiaſsticus aliquotcaſsibus iudicat ſse culares. c. 28. fol. 113.
    • Iudex ſsecularis quãdoquando poſssit de re merè aliàs ſspirituali cognoſscere. c. 29. fol. 112.
    • Iudices rectè prohibẽtprohibent, ne ſsint aduo cati præ|
      p. [vi]v
      ſsentes declarationi poſitionũpoſitionum, ne partes ca uilloſsæ quid negent. c. 30. fol. 116.
    • Iudex poteſst poſst terminũterminum admittere, qui intra terminum poſsitionem non declarauit. c. 30. fol. 119.
    • Iudices nõnon debere admittere poſsitiones crimi noſsas. fol. 66. c. 16.
    • Ius ſsummum, ſummãſummam eſsſse iniuriã. fol. 63. c. 16.
    • In famia, fi eſst cauſsa remouendi aliquem à ſsuc ceſssione, quælibet inſsamia ſsufficit. c. 6.
    • Interrogatio quomodo proponi debet, & qui bus verbis, fol. 115. c. 30.
    • Inuentarium, quæ perſsonæ faciant. fol. 9. 10. cap. 3.
    • Infantes, furioſsi, quonãquonam modo, ſsine tutoribus, ſsiue authoribus obligentur. 32. fol. 134.
    • Iudæi cur reſspon derint Pontio Pilato ſsibi nõ licere quenquam interficere. fol. 70. c. 17.
    • Intellectus. c. fi. de immun. eccleſsiarum, & leges regni. 1. c.
    • Intellecta. l. cœptam. ff. de vſsu cap. 2. c.
    • Intellecta gloſs. l. his conſsequenter. ff. familiæ her ciſs. verbo. præſs criptis. verbis. 5. c.
    • intellecta plurima iura circa priuilegia clerico rum & eccleſsiarum. 4. c.
    • Intellecta duo loca Iuſstiniani, c. 7.
    • Intellecta. l. 2. &. fi. ff. de natalibus reſstituend. cap. 6. fol. 24.
    • Intellecta. l. 2. ad prin. & ad finẽ. ff. de interdictis. cap. 9.
    • Intellecta. l. 3. C. de Teſstamen. tutela. c. 13.
    • Intellecta. l. proſspexit. ff. qui & à quibus. c. 16.
    • Intellectus. c. licet. de voto. cap. 32. f. 133.
    • Intellectus. l. ſserui eius. ff. ad. l. falc. 89. c. 24. fo. 135. intellecta. l. ſsi quis aliquãaliquam rem. ff. de ſsolu tio. 48.
    • Intellecta. l. vxori meæ. ff. de vſsufruc. legato. 93. c. 24.
    • Intellectus. l. doce ancillam. C. de rei ven. c. 14.
    • Intellecta. l. Ticia. ff. de ſsolutio. c. 15.
    • Intellecta. l. proſspexit. ff. Qui & à quibus. 65. cap. 16.
    • Intellectus. §. item lex Iulia de adulterijs. inſst. de publicis. iud. c. 17.
    • Intellecta. l. à. Ticio. ff. de furtis. fol. 6. c. 2.
    • Intellecta, l. prætor ait. §. his verbis. ff. de bonis auth. iud. poſssiden. fol. 60. c. 15.
    • Intellecta. l. in rebus. C. de iure dot. 54. c. 14.
    • Intellecta. l. quicunque. 2. C. de fund. patrimo. lib. 11. fol. 41. ca. 11.
    • Intellectæ. l. Si à pluribus. de leg. 1. &. l. 3. ff. de alim. & ciba. leg. fol. 42. c. 11.
    • Intellecta. l. Quibusdiebus. §. Termilius minor ff. de Cond. & demonſst. fol. 42. 43. c. 11.
    • Intellecta. l. ſsi vſsus fructus. ibi. vel vendat vno nummo. ff. de iuredotium. fol. 49. c. 13.
    • Intellecta. l. 11. tit. 31. part. 3. fol. 135. & plurimæ alię leges tam iuris Romani, quam regij vt ſsupraſscriptionibus capitulorũcapitulorum cõtineturcontinetur.
    • Iuris accreſscendi in contractibus nullibi mentio. fol. 49. c. 13.
    • Iuſstum quo ſsenſsu appelletur iure ciuili, quod eſst iniuſstum, & iniquum. 46. c. 12.

  • L.

    • LEgati definitionem quædãquædam habere verba obreptitia & addita à Copilatoribus. fol.
    • Legatarium in prælegato grauari nõnon potuiſsſse fo. 90. c. 24.
    • Legatum illud, vt in diem mortis habeat, quid contineat. 78. c. 21.
    • Legatum annuum quatenus conſsiderandum ſsit. fol. 80. c. 22.
    • Legatũ alimẽtorũ relictorũrelictorum vxori, an ſsit cẽſsen dũ de vxore relicta tẽporetempore mortis. c. 24. fo. 96
    • Lecti appellatione, quæ veniant. c. 28. fol. 112.
    • Lapis a tempore Auguſsti, qui Ledeſsmæ viſsitur. c. 17. fol. 71.
    • Ledeſsma qui locus. ibi.
    • Liber homo an poſssit ſse perpetuo obligare ad ſseruiendũ, & an creditori, vt propria authoritate poſssit eum capere. c. 8. fol. 31.
    • Libertati perſsonæ nequis capiatur etiam per iudicem, quantum faueatur. fol. 30. c. 8.
    • Litem conteſstari an cõpellicompelli quis poſssit, & qui bus remedijs. c. 30. fol. 118.
    • Librũ. M. Aurelij, nõnon M. Aurelij eſsſse. 71. c. 17.
    • Legitimam nec in loco, nec in modo, nec in tẽ pore onus pati. 88. c. 24,
    • Legitimam non amitti, amiſsſso lucro. cap. 24. fol. 88.
    • Ludouici Luſsitani lapſsus. fol. 63. c. 16.
    • Legitima cuius ſsit iuris. c. 6. fol. 23.

  • M.

    • MAtrem ſsola legitima filio relicta relinquere tutorem filio non poſsſse. 48. cap. 13.
    • Magiſstratus datos fuiſsſse, qui tutorũtutorum dationi, ſsatisdationi, & confirmationi intereſsſsent. 71. cap. 17.
    • Magiſstratus ſsuperior cur, quæ minora erant non poterat gerere, & ita qui occidere, non tamen deportare. fol. 70. c. 17.
    • Mortem ſsibi cõſciſcereconſciſcere quàm graue. 71. c. 17.
    • Modus appoſsitus legato immutet, vel nõnon im|
      p. [vii]r
      mutet. 85. cap. 23.
    • Mandatum procuratoris in ſscriptis debere in teruenire. c. 31. fol. 122.
    • Mandatum in ſscriptis oſstendi debere, etiam ſsi tabellio fidem præſstet coram ſse factum fuiſsſse mandatum. c. 31. fol. 122.
    • Maritum eſsſse dominum rerum dotalium æſsti matarum, & inæſstimatarum matrimonio conſstante. 55. c. 14.
    • Meliorationes quouſsque quis recuperet, & ea rum valor quonãquonam modo conſsiderandus ſsit. fol. 59.
    • Miſssio cauſsa debiti cõtracticontracti fieri poteſst in bo na alienari prohibita, pro tempore poſsſseſsſsoris ad vitam, & quare. c. 32.
    • Maioratus fundatur ſsi poſst fundationem poſs ſsit rem alienare quam decreuerat eſsſse maio ratus, & an quod poſsteà in ſsumpſsit, ſsit extra hendum de rebus ipſsis quas meliorationi, vel maloratui aſssignauerat. c. 32. fol. 132.
    • Maioratus an regulandus ſsit ſsecundum maio ratum regiæ coronæ. 32. fol. 132. 133.
    • Maioratus ſsucceſsſsor, re vtiliore non facta, an teneatur. c. 32.
    • Maioratus poſsſseſsſsor vel ſsucceſsſsor, vt teneatur quid requiratur. ibi. & aliæ quęſstiones.
    • Mutuans pecuniam deperdito maioratus poſs ſseſsſsori, vtrum ſsucceſsſsorem obliget, & quomodo. fol. 136. 137. c. 32.
    • Quomodo probetur quid verſsum in alicuius vtilitatẽ. ibi. num. 31.
    • Maioratus quomodo cõſstituãtur. c. 6. fol. 23.
    • Matoratum etiam inter viuos conſstitui poſsſse c. 6. fol. 25.
    • Matrem teneri ſsatiſsdare. c. 11. fol. 41.
    • Minima interdum conſsiderari. 48. c. 13.
    • Iurans non obſseruans formãformam iuramenti, an re maneat obligatus. c. 3. fol. 9.
    • Monachus an ſsuccedat in regnum. cap. 32. fol. 133.
    • Mulier vidua quę alitur ab hęredibus tenetur eiſsdẽ operari, & quomodo, & ad quas operas. 98. 99. c. 25.
    • Mulier vidua, quæ opificio, labore, & induſstria poteſst ali, vtrum ſsit alẽdaalenda per hæredes, & an ſsit dicẽdadicenda habere vnde ſse alat. 99. 100. cap. 25.
    • Mulier, quæ more patriæ ſsine dedecore non poteſst præſstare operas, ad eas non teneri. c. 25. fol. 100.
    • Mulier vidua quæ culpa hæredũhæredum, vel alia cauſsa iuſsta, præſstare nõnon poteſst operas intra do mũ hæredum, ad eas non teneri: & quando culpa eſst in cauſsa, per quem probariea debeat. fol. 100. c. 25.
    • Mulier vidua non poteſst renunciare alimentis futuris, & quare. 97. c. 24.
    • mulier ſsi recipiat ab alio mutuovt ſse alat in tra annum, teneri hæredes, & ad quę alimenta. 102. c. 25.
    • Mulier vſsufructuaria relicta quid ſsit habitura cap. 24.
    • Mulier, ſsi ſsint relicta iocalia certi valoris, & plus io calia valeant an debeatur reſsiduum 83. c. 23.
    • mulieri relictus vſsusfructus quomodo æſstimã dus. 88. c. 24.
    • Mulieri viduæ in poſsſseſssionem rerum mariti miſsſsæ, expulſsæ vel perturbatę competere poſsſseſsſs oria remedia. 59. c. 15.
    • Mulier vidua miſsſsa in poſsſseſssionem ſserui, vel equi expenſsas recuperatfactas pro alẽdo ſseruo, vel equo & vti poteſst retentione, vel actione negociorum geſtorũgeſtorum. 59. 60. c. 15.
    • Mulleri etiam pignoratitiam & certi cõdictio nem competere. 60. c. 15.
    • Mulier poteſstpropria authoritate ingredi res mariti pro conſsernatione dotis. per totum illud cap. 15. ſsed quę vtilitas, ſsi authoritate iu dicis id faciat. ibi. & cap. ſsequenti.
    • Mulier quando cenſseatur domina dotis matri monio conſstante. 55. c. 14.
    • Mulier vidua an habeat recurſsum pro recupe randis his ſsumptibus.
    • Mulieri viduę debentur veſstes lugubres, quas tamen reddit, ſsicut & lectum, ſsi tranſseat ad ſse cundas nuptias. 106. c. 25.
    • Mulier quę poſsſset ex mobilibus ſsibi applicare ornatus cauſsa. c. 28. fol. 112.
    • Mulier ex primo decreto in poſsſseſsionem bonorum mariti miſsſsa quomodo fructus com putet. 57. c. 15.
    • Mulier incidit in pœnam, ſsicut vir, ſsi propria authoritate alicuius rei poſsſseſssionẽ violẽter intret, & quare. 51. c. 14.
    • Mulieri viduę caſsu quo propria authoritate ingredi poteſst rei poſsſseſssionem, ſsuccurritur iudicis officio. 53. c. 14.
    • Mulierem viduam, cur videatur difficilius res proprias dotales, quam mariti pro pria authoritate poſsſse ingredi pro conſseruatione ſsui iuris, fol. 53. c. 14.
    • minores, cur ſsint prohibiti alienare res etiam ſsteriles & inter eos & eccleſsiam conſstituta differentia. 78. c. 21.
    • MortẽMortem ſsibi conſsciſscere, quam graue habeatur 71. c. 17.
    • p. [vii]v
      Mulier ſsuccedens marito cur poſssit rẽ dotalẽ per eum alienatam euincerè. fol. 17. c. 5.

  • N.

    • NEgatiua quomodo probetur. 63. capite. 16.

  • O.

    • OBligatio ſsine re eſsſse poteſst ſsine conſsenſsu eſsſse non poteſst. fol. 45. c. 12.
    • Obligatio ſsine cauſsa efficax cenſsetur, etiam ſsi non ſsit obligatoria, ſsi tamen conditionaliter cõcipiaturconcipiatur, quare illa firma cenſsetur pro mitto ſsi intra octo dies pluerit. 46. c. 12.
    • Obligatio interdum ſsine cõſenſuconſenſu introducta, & conſsenſsus quanti ſsit momenti in contractibus. c. 5. fol. 5. 14.
    • Obligatio cum homine mortuo nõnon poteſst celebrari, cum moriente poſsſse. capite. 5. fol. 14. 15.
    • Obligatio inter teſstatorem & hæredem quan do introducatur. fol. 16. c. 5.
    • Obligatio quę oritur ex aditione hæreditatis quæ obligatio. fol. 17. c. 15.
    • Obligatio qua hæres aſstringitur legatarijs quæ obligatio. fol. 17. 18. c. 15.

  • P.

    • Plerumq; ideſst regulariter. 47. c. 13.
    • Poſssidere aliud, aliud eſsſse in poſsſseſssione. 52. cap. 14.
    • Philippi de Regio de iure reſpõſitandoreſponſitando audacia, & ſsequuta confuſsio, fol. 14. c. 5.
    • Philippi Strocij temeritas.
    • Pauper quando releuandus à ſsatiſsdatione. ca. 11. fol. 36.
    • Pater quando poſssit alienare res aduẽticiorũ filij ſsine indice, & differëtia aſssignata quòd tutor ſsit, vel adminiſstrator. c. 11. fol. 40. 41.
    • Pater quomodo poſssit in vna re aſssignare me liorationem fol. 90. c. 24.
    • Præſsides & proconſsules habuiſsſse ius gladij. 70. num. 19. c. 17.
    • Pauper non eſst, qui ex fructibus rerum ſsuarũ poteſst viuere. 96. c. 24.
    • Pontificis dignitas quanta fuerit apud Ethni cos. 4. fol. 11.
    • Poſsitio quonammodo proponi debeat, & in quo differat ab interrogatione. c. 30. fol. 113. & quando, & quibus ver bis. ibi.
    • Poſsitionibus non reſspondens quãdoquando habẽdus ſsit pro confeſsso, quando non habendus. c. 30. fol. 116.
    • Poſsitioni ſsine pręfinitione temporis an teneatur quis reſspondere. c. 30. fol. 116.
    • Procuratorũ vſsum olim non fuiſsſse, nec Gallos eos cognouiſsſse vſsque ad tempus Caroli Septimi. 31. fol. 120.
    • Procuratorũ officiũofficium nõnon eſsſse vile. 31. fol. 122.
    • Procurator an in his quæ in faciendo conſsiſstunt nocere mandanti poſssit. c. 31. fol. 123. 124. & ibi quid ſsi in omittendo, & quid ſsi in confitendo.
    • Procurator non poteſst trãſsigere. 31. fol. 124.
    • Procurator ſsi produxit falſsa inſstrumeta in iudicio an teneatur mandans ad pœnam. 31. fol. 125.
    • Procurator qui appellationem proſsequi non tenetur, teneri regulariter eam interponere. c. 31. fol. 125.
    • Procuratot an teneatur appellationemintetponere, quando ſsumptibus eſsſset explicanda. ibi. & fol. 126.
    • Procurator qui dolo malo paſsſsus fuit mandã tem condemnari vtrum mandantem ex do lo obliget. fol. 137. c. 31.
    • Procurator ſsemper à ſsententia inter locutoria tenetur appellare caſsu quo in ea admittitur appellatio. fol. 125. c. 31.
    • Procurator in cauſsa appellationis an extra lo cum teneatur eãeam proſsequi, & propria nego cia omittere vt aliena gerat. 31. c. 128.
    • Procurator quid ſsi conſstitutus ſsit ad litem cõ teſstandam. 31. fol. 139.
    • Procurator non admittitur in criminalibus etiam parte non opponente. c. 29. fol. 113. &. c. 31. fol. 121. &. 129.
    • Procuratori ad litem cõſtitutusconſtitutus non cenſsetur iniunctum vt poſssit petere executionẽexecutionem ſsententiæ. c. 31. fol. 129.
    • Procuratoris quid iuris ſsi citetur, ſsi ſsua putaue rit intereſsſse. 31. fol. 129.
    • Procurator tunc cenſsetur reuocatus quando adeius notitiam peruenerit, ſsecus in nuncio, & huius rei cõſtitutaconſtituta ratio. c. 131. fol. 130.
    • Procuratorem eſsſse non poſsſse, El que es ſseñor de caualleros & quis is dicatur. c. 31. fol. 120.
    • Procurator an in cauſsa appellationis ſsubueni re domino teneatur. c. 31. fol. 31. 123.
    • Procurator fraude, vel dolo interueniente nocere poteſst mandãtimandanti. c. 31. fol. 128.
    • Procuratorem ſsemper admitti, quo non reijci tur per partem. c. 29. fol. 113.
    • Primogenij ius particulare ſsit, an vniuerſsale. c. 31. fol. 132.
    • Primogenitus ſsuccedẽs in maioratum an ſsuc cedat vt hæres. c. 32. fol. 131.
    • Primogenitorum iura. fol. 19. c. 6.
    • p. [viii]r
      Primogenia vtilia. fol. 19. cap. 6.
    • Primogeniorum ius habere dignitatem. fol. 19. cap. 6.
    • Principes nihil poſsſse cum damno tertij. fol. 23. cap. 6.
    • Patris in poteſstate non eſst, ꝙquod habeat filius legitimãlegitimam in pecunia numerata. fo. 93. c. 24
    • Primogenitus ſspurius ad maioratum nõnon admittitur. fol. 20. cap. 6.
    • Prophetia Sibyllæ Albunææ de chriſsto humani generis Seruatore. fol. 7. cap. 17.
    • Pœnæ quæ fuerint criminales apud Romanos. fol. 71. cap. 17.
    • Poſsſseſsſsor quomodo intelligendus qui fructus colligit. fol. 57. c. 15. c. 4. fol. 12.
    • Peruſsinorum, & Eugubienſsium damnoſsum conſsilium eccleſsijs, damnatum. cap. 4.

  • Q.

    • QVinti valor quo tempore conſsiderandus. fol. 89. cap. 24.
    • Quinto vna re aſssignata, ſsi non æquiualeat vero valori quinti, an res illa ex alijs ſsupplenda ſsit, eo. cap.

  • R.

    • RAtio naturalis quàm potens ſsit ductrix legum. fol. 60. & 62. cap. 16.
    • Rigorem ob bonum exemplum interdum tollerari. fol. 67. cap. 16.
    • Res empta ex pecunia mea quomodo mihi ſsit obligata, & plura iura intellecta. folio 103. cap. 25.
    • Roderici Xuarij laus, & quo loco oriundus. fol. 89. cap. 24.
    • Retètio propria authoritate habet locũlocum vbi res ad alterũalterum ꝑuenit ſsine vicio. fo. 51. c. 14.
    • Riminaldi error. fol. 27. cap. 7.

  • S.

    • SAtiſsdatio quando pro forma requiritur, nõſsufficit, quẽquem eſsſse diuitẽ. fol. 41. c. 11.
    • Spes quatenus conſsiderabilis. fol. 26. cap. 6.
    • Stipulatio nem omnium contractuũcontractuum eſsſse for tiſssimum. fol. 43. cap. 12.
    • Stipulationem pati accidentia iuxta contra ctus, quibus iungitur. fol. 44. cap. 12.
    • Spoliãtus quid teneatur probare ad hoc vt reſstituatur. fol. 58. cap. 15.
    • Sacerdotes vel eccleſsiæ an habeant priuilegium circa prędia ad ſse tranſslata, vel trãſsferenda. fol. 10. cap. 4.
    • Sacerdotum tempo ralia quoad onera realia, remanentibus perſsonis liberis, ſsubdita eſsſse ſsecularibus principibus, & huius rei ratio. fol. 12. & 13. cap. 3.
    • Sacerdotum vel eccleſsiæ priuilegia quando dicantur lædi. fol. 12. cap. 3.
    • Sacerdotes in realibus coram quibus iudicibus poſssint conueniri. fol. 13. cap. 4.
    • Sacerdotes aliquando (de facto non de iure) ſsubditos fuiſsſse principibus. fol. 12.
    • Seruos hoſstes eſsſse dominorum. fol. 64. c. 16.
    • Serui in cauſsa adulterij quando torquendi. fol. 63. cap. 16.

  • T.

    • TAbellio in contractu minoris apponere debet illam & illam ſsolennitatem tuto rem feciſsſse, nec ſsufficit, ſsi dixerit omnem ſsolennitatem adhibuiſsſse. fol. 9. cap. 3.
    • Tabellio qui intra tertiam & quartam horas inſstrumentum fecit, an poſssit apponere tertia, vel quarta feciſsſse. fol. 119. cap. 30.
    • Tutor datiuus quonammodo hodiè detur, & hac de re Baldus notatus, fol. 9. cap. 3.
    • Teſstes inimicos etiãetiam contra blaſsphemos nõ eſsſse admittendos. fol. 64. cap. 16.
    • Teſstivili quando credendum. fol. 65. c. 16.
    • Teſstes qui ſsingulares. fol. 66. cap. 16.
    • Tabelliones quæ poſssint addere. folio. 75. & 76. cap. 20.
    • Tutor committens res alicui quatenùs excu ſsetur. fol. 76. cap. 20.
    • Teſstator ex quibus verbis colligatur remittere voluiſsſse ſsatiſsdationem. fol. 42. c. 11.
    • Tertium, legitimam non eſsſse. fol. 22. capit. 6. & quibus argumentis id oſstendatur.
    • Teſstari aliquẽaliquem nõnon poſsſse, quibus argumentis probetur. fol. 15. cap. 5.

  • V.

    • VEnditio imaginaria quæ. fol. 49. cap. 13.
    • Vſsucapio quatenus poſsſseſssionem requirat. fol. 4. & 5.
    • Vis dicitur etiãetiam ſsine armis qñquando quis nõnon per iu dicem repoſscit, quod ſsibi debetur. fol. 50.
    • Venditor in cauſsa euictionis, quæ arma teneatur præſstare emptori. fol. 37. cap. 10.
    • Vir bonus & probatæ fidei non tenetur ſsatiſs dare. 38. cap. 11.
    • Vſsusfructus vxori relictiius. cap. 24.
    • Vitam hominis eſsſse cẽtumcentum annorum, falſsum eſsſse. fol. 88. cap. 24.
    • Verba appoſsita exequutioni nihil immuta re. fol. 85. cap. 23.
    • Vſsusfructus omnium bonorum an ſsit hæres vel legatarius. fol. 134. cap. 32.
    • Vitalis Cambanus notatus. ſsol. 101. cap. 25.
    • Vxorum duasfuiſsſse ſspecies. fol. 47.
FINIS.

p. [viii]v
F. Alfonſsi Mugnocij Teuarij Dominicani, (vt vocant) præſsentati, viri doctiſssimi.

INTER Cæſsarei iuris noua lumina ſsol es,
Diuine Antoni, panditur id radijs:
Pandit & hoc opus, aonidum iuſstiſssima cura,
Cui cedet nouitas, posteritasq́;posteritasque ſsimul.
Macte ergo ingenio perge illustrare camenas,
Hiſspanosq; tuos, & genus, &. patriam.
florentii.
DEDVCTA claris ſsint atauis licet
Gentis QVESADA ſstemmata nobilis
Tibi, tamen plus lucis addis,
Artib. egregijs refertus:
Veſstigijsq. inſsistere patrijs
Pergis, ſseuerus qui occiduas plagas
Frenauit, ANTONI, deditq.
Iustitiae documenta magnae.
Quaeq. eſsſse multis caußa licentiae
Suerunt frequenter, nobilitas, opes,
Virtutis haec te ſsemper vrgent
ad decus, & ſstimulant perenne:
Dum iuris ambages aperis catus,
filiq. ductu per latebras, velut
Theſseus oberrans, monſstra in auras
Victor agis Labyrintho ab alta.
Hac luce furuae ſspiſssa reſsoluitur
Caligo noctis, quae premere adſsolet
Quamplur imos: hac penna ad aſstra
Pergitur haud metuente ſsolui.
Aluari Valladares Grauii Chalydonii Tydenſsis.
DVm Quæſsada tuo conſsortia iura reſsoluis
ingenio, dignè ſsydera celſsa feris.
Dat tibi perpetuos, celebresq;celebresque triumphus honores,
Vox hominum concors te ſsuper aſstra leuat.
Obſsita nocturnis tenebris ænigmata pandis,
Cunctaq; clarificas, quæ latuere diu.
Quæ ſsacra Roma tulit, quæcunq́; hiſspania, doctè
Materia ſsumpta colligis hoc opere.
Quæq́; vagabantur, dubijsq́;dubijsque referta feruntur,
Ordine mirando, phœbus vt orbe, micant.
Leges qui verſsat, populis ac iura ministrat
Te legat, vt ſstudijs conſsulat ille ſsuis.
Has animi tantas curas, vigilesq́;vigilesque labores,
In cœlum tollet prouida fama tuos,
Tute igitur gaude ſscriptor celeberrime ſsæcli
Gloria præſsentis, poſsteritatis amor.
Nam mors dura licet validiſssima quæq́;quæque retunda
Imperium contra non habet illa bonos.
Loading...
| |