O fficivm huius fiſscalis creati à preælato, vel iudice, loco officij iudicis ſsuccedit, & quod facit iſste ex mandato iudicis, videtur facere ipſse iudex, vt notat Præpo. in capit. de accuſsatione. ij. quæ ſstio. viij. in colum. xxxvj. & colum. xxxix. Vnde non tanquam pars accuſsans debet iudicari. Pro quo optimè facit quod notat Innocent. & alij, vt refert Felinus in columna ſsecunda, in cap it. Cum clamor. de teſstib. quòd quando proſsequutor inquiſsiltionis eſst datus à iudice, ad ipſsam inquiſsitionem proſsequendam, tunc quia talis non eſst propriè pars, ſsed miniſster iudicis, ad eius inſstantiam poſs ſsunt teſstes repeti, quia tunc potius iudicis officio repetun| tur. Ex quo ego aliâs dicebam in contingentia facti, quòd ſsicut iudex procedens ex officio ſsuo, & non ad petitionem partis, præcedente infamia, poteſst reum cogere ad iurandum de veritate delicti de quo infamatus eſst, vt notat Abb. in cap. Cum ſsuper. de confeſs. quaſsi ad finem. Pari modo poterit hoc facere ad petitionem dicti fiſscalis, cum hoc tamen neceſs ſsario temperamento, videlicet niſsi fiſscalis proſsequeretur talem accuſsationem, ex qua ſsi vincat, defertur lucrum ſsibi ab aliqua conſstitutione ſsynodali, vel conſsuetudine præ ſscripta, cùm tunc videatur ſsequi proprium intereſs ſse, & ad id oporteat probationes habere legitimas.