SOlennis pœnitentia ab antiquis patribus inducta eſst, vt grauia & ſscandaloſsa in populis crimina euitarentur, quæ quidem ætate noſstra in vſsu non eſst, non peccatorum defectu, ſsed prælatorum incuria. Quia tamen futuris ſseculis eccleſsia ad priſstinum decorem reſstituta, & ipſsa pœnitentia ſsolennis reſtituẽda reſtituenda erit, placuit effectum, quem operatur in noſstra materia, in præ ſsenti deſscribere, qui talis eſst: Vt qui ſsic ſsolennem pœnitentiam egerunt, non admittantur ad clerum, vt diſsponit Siricius papa in cap. Illud. l. diſstin. & ſstatutum fuit in cõcilio concilio Toletano {primo in Canone ij.} de quo in c. Placuit. ea. diſstin. Si tamen neceſssitas aut vtilitas Eccleſsiæ exegerit, tunc deputari poſs ſsunt inter oſstiarios vel lectores, ita quòd epiſstolam vel Euangelium non legant, vt in dicto cap. Placuit. Quod ideò ſsancitum eſst propter quatuor rationes. Primò, propter dignitatem ſsacrorum ordinum. Secũdò Secundò , propter timorem recidiui. Tertiò ob ſscandalum vitandum, quod poſs ſset oriri ex memoria pręcedentium peccatorum. Quartò, quia ille qui ſsic ſsolennem pœnitentiam egit, non haberet frõtem frontem alios corrigendi, cùm peccatum eius fuerit publicum, quas ſscripſsit Archi. in dicto capitu. Placuit. Si quis autem ordinatus fuerit, Epiſscopo ignorante, à clero deponendus eſst, quia ordinationis tempore non prodidit ſse fuiſs ſse pœnitentem, vt in Concilio Carthaginieñ Carthaginien . iiij. Canone lxviij. de quo in cap. Ex | pœnitentibus. eadem diſstinct. Epiſscopus autem qui ſsciens ordinauerit, non manebit impunitus, quia etiam ipſse ab epiſscopatu ſsuo ordinandi duntaxat poteſstate priuatur, vt ibi. Quod intellige, quando ordinauit ſscienter abſsque diſspenſsatione, vel cùm indiſscretè diſspenſsauit, ſsecundum Archi. in dicto cap. Placuit. Poterit tamen Epiſscopus diſspenſsare cum prædictis ad minores, non autem ad ſsacros: vt notat Sylueſst. in ſsumma, in verbo pœnitentia, verſsic. Tertiò quæritur, per text. in dicto cap. Placuit. qui text. de Eqiſscopo nihil dicit, videtur tamen probare opinionem sylueſst. dum dicit, quòd propter neceſssitatem vel vtilitatẽ vtilitatem poſs ſsunt inter lectores vel oſstiarios deputari. Ex quibus verbis poſs ſset etiam dici, quòd Epiſscopus pro libito voluntatis ſsuæ, non poterit diſspenſsare extra dictos duos caſsus. Et quòd in tali caſsu poſs ſset diſspenſsare, notat Arch. in dicto capitu. Placuit, referendo Lauren. & Rai. licet ipſse hoc ſsimpliciter dicat, non diſstinguendo inter maiores vel minores ordines. {In materia inſsuper huius capituli, vt melius appareat, quantum impediebat antiquis illis & ſsanctis temporibus, quemquam promoueri ad Clericatum, quòd publicam receperit pœnitentiam, conſsideranda ſsunt verba notanda Còcilij Concilij Toletani 4. in Canone liij. Quæ ſsunt tenoris ſsequentis: ſsi qui in diſscrimine conſstituti pœnitentiam accipiunt, nulla manifeſsta ſscelera confitentes, ſsed tantum ſse peccatores eſs ſse prædicantes, huiuſsmodi ſsi reuelauerint, poſs ſsunt etiam per morum probitatem ad gradus eccleſsiaſsticos peruenire. Qui verò ita pœnitentiam accipiunt, vt aliquod mortale peccatum perpetraſs ſse publicè fateantur, ad Clerum vel honores ec| cleſsiaſsticos peruenire, nullatenus poterunt: quia ſse confeſssione propria notauerunt.}