C lerici violentiam inferre ſsolent aut poſs ſsunt, in perſsonis, rebus ſseu beneficiis. Primo caſsu, quando ab ipſsis fuerat vis illata perſsonis citra homicidium, tunc pro qualitate iniuriæ ac damnorum, ac conſsideratis his, quæ in arbitrariis pœnis conſsideranda fore infrà trademus, iudicis arbitrio puniri debent. Si quando verò contingat clericos eripere aliquem de manibus familiæ, qui ſsententia iudicis ducebatur ad mortem, vel aliud corporale ſuppliciũ ſupplicium , tunc quidem diſstinguendum eſst. Nam aut manifeſstè apparebat illum condemnatum iniquè, & tunc videtur nullam imponendã imponendam pœnam propter hoc, vt ſsentit Alberi. in l. addictos. C. de epiſsco. audi. per text. | in cap. Hi qui. xiiij. quæ ſstio. vj. vbi bona gloſs. & melior in cap. Reos. xxiij. quæ ſstio. v. facit quod notat Archid. in cap. Cum homo. xxiij. quæ ſstio. v. & vide Hippoly. in l. lege Cornelia. {col. x. num. xxiij.} ff. ad l. Cornel. de ſsicar. {& in practica cauſsarum criminalium fol. lvij. num. xlj. in verbo, attingã attingam } vbi refert dictam concluſsionem Alber. & ponit alia per quæ poteſst corroborari. Si tamen in tali ereptione condemnati clerici ſscandalum fecerint, vnde deteriora contingant quàm iniuſsta hominis occiſsione: tunc bene crederem eos puniendos per ſsuum iudicem iuxta ſscandali & perpetratorum menſsuram. Si verò damnatum iuſstè eriperent, tunc puniendi ſsunt. Idem quando eſs ſset dubium iuſstè ánne damnaretur, cum præ ſsumere debent clerici pro iudice damnante. In hac autem illicita ereptione aduertere debent multùm iudices circa modum eripiendi, an cum armis, & ſscandalo id fiat, an etiam ruptis carceribus, vel non: & alia conſsiderare, quæ ſsolent ſsimilia leuiora, vel grauiora facere hæc delicta in laicis. Aduertendum tamen eſst quòd ſsi clericus eximit à carceribus captum pro debito, tenebitur ad id quod fiſsco, & priuato debebatur, per id quod notat Bart. in l. Quoties. de exactoribus tribut. lib. x. Faber in §. Pœnales. inſstit. de action. Iaſs. ibi col. xvij. verſsic. iij. circa prædicta. quòd intelligerem verum pro illis debitis pro quibus erat incarceratus, vel recommendatus, non verò tenebitur omnibus creditoribus: licet obſstet generalitas notabilis deciſsionis Bald. in d. l. Addictos. dum tenet quòd eximens aliquem de manibus curiæ, tenetur ac ſsi fideiuſssiſs ſset pro eo in omnem caſsum. Secundo verò caſsu videlicet quãdo quando | clerici res inuaſserint violenter, tunc ſsi erat res temporalis propria vel aliena, cuius poſs ſseſssio erat apud alium conſstituta, patiuntur pœnam legis. Si quis in tantam. C. Vnde vi. quæ etiam habet locum in clericis, vt ſsentit glo. in c. j. de dolo & contu. cui aſs ſsentitur ibi Abb. in vj. col. verſsi. Quo ad tertium. quod confirmatur ex traditis per Feli. in c. Eccleſsia ſsanctæ Mariæ. de conſsti. col. xiiij. verſsi. quæritur primò, videlicet quòd leges Imperatorum & Regũ Regum compræ hendunt clericos, & melius ex his quæ ibi notat in col. xxiij. verſsic. Sequitur etiam. Tertio autem caſsu quando in beneficiis faciunt violentiam, tunc qui temeritate propria dignitates, perſsonatus aut alia quæcunq; quæcunque beneficia eccleſsiaſstica occupare non verentur, hoc ipſso, ius (ſsi quod in dignitatibus vel beneficiis taliter occupatis, vel ad ea competebat) amittunt. Ita diſsponitur in c. Eum qui. in fi. de præ bend. lib. vj. Si verò beneficium cui animarum cura imminet vi occupat clericus, beneficio ſsimili cum cura quod primitus obtinebat, eſst ipſso iure priuatus, vt voluit ibi text. in princip.