A periens literas, & aduerſsario mittentis oſstendens incidit in pœnam falſsi. ita Bart. in l. Qui teſtamẽtum testamentum . ad l. Cornel. de falſs. ff. per l. j. §. is qui depoſsitam. eod. tit. & ſsequitur Panor. in c. Cum olim. lo ij. de offic. deleg. {vbi vide glo. & Felin. num. ij. Sylueſst. in verbo falſsarius. §. j. in ſsumma ſsua, & Iaſs. in §. pœnales. | num. xxxvj. inſstit. de actio. & Auguſstin. in addit. ad Angel. in tracta. de malefic. in verbo, falſsario. num. x.} & Iaſson in l. Non dubium. in col. antepen. C. de legi. Clericus verò hoc faciens incurrit pœnam depoſsitionis. ita ſscripſsit Roman. conſsil. ccclxv. incip. Quæritur primò, qua pœna. circa fin. hoc ſsolo fundamento motus, quòd de iure Canonico pœna falſsi eſst depoſsitio in clerico, per text. in c. Ad falſariorũ falsariorum . de crimi. fal. ſsed ſsalua eius autoritate hoc non videtur verum: quia ille textus non imponit pœnam depoſsitionis clerico pro qualibet falſsitate, ſsed quando vtitur falſsis literis Papæ: non ergo videtur poſs ſse illud extendi ad hoc delictum. Vnde crederem clericum in hoc puniendum eſs ſse arbitrariè, conſsideratis his quæ in arbitrariis pœnis conſsideranda inferius declarabimus. Si verò aliquis aperuit literas vt videret, & aliis non oſstendit, tunc non tenetur pœna falſsi, ſsed extraordinariè punietur. ita Bart. & Rom. Panor. & Iaſson vbi ſsuprà. & idem notat Felin. poſst Innoc. in d. cap. Cum olim, qui dicit quòd iſsto caſsu pœna eſst arbitraria. Vnde idem dicendum eſst in clerico.