B lasphemiae ſscelus temporibus iſstis ex hoc (vt piè credendum eſst) tot calamitatibus plenis ſsatis in vſsu eſst. Cúmque hoc magis quàm alia crimina ipſsum Deum creatorem omnium offendat, ac ad illud perpetrandum nullus alliciat carnalis appetitus, nec auaritiæ ſsitis vlla commoueat, nulla denique in ſstiget aſstrorum influentia, mitiori plectitur pœna. Sæuiunt humanæ leges communes ac regiæ in fal ſsam monetam fabricantes, extra regna res vetitas deferentes, ín que latrunculorum aures, conſsuetudinaria pœna conſsurgit: mutilantur manibus ac pedibus ob leuiora ſs æpius homines. Sola blaſsphemantium lingua peccat impunè, quos Iudæis deteriores vocat Hoſstienſs. in ſsumma, de exceſssibus prælator. §. clericus. quia fruſstratim decidunt mẽbra membra illius, qui eos proprio ſsanguine redemit, cuius corpus ſsaltem Iudæi integrum reſseruarunt. Qui in lege | veteri blaſsphemabat nomen domini lapidibus opprimebatur ab vniuerſso populo: quæ pœna ab ipſso omnipotente Deo impoſsita eſst, quo tẽpore tempore nondum Deus talia ac tanta cõceſ ſerat conceſ ſerat hominibus dona. Nũc Nunc autem quando Deus homo factus (vt hominibus amiſs ſsum redderet honorem) vitam & ſanguinẽ sanguinem præ ſstitit, blaſsphemiis paſssim ab eiſsdem hominibus inhonoratur: nec qui blaſsphemat pœnã pœnam , ſsed qui reprehendit periculũ periculum ſsubiit: &, quòd deterius eſst, audientes qui ad vindictam, ſseu ad correctionem ſsaltem moueri deberent, prouocantur ad riſsum. Iuſstinianus ille, & ſsi non inter omnes Chriſstianos principes ſsanctior vltimo ſsupplicio blaſsphemos damnari cẽ ſuit censuit , pares eos nefandi criminis reis iudicando, & iuſstè quidem. Quid enim magis nefariũ nefarium , quid enim naturæ ipſsi magis aduerſsum, quàm vt creatura in ſsuum inuebatur creatorem? Quid à brutis ipſsis alienius quorũ quorum nullũ nullum quauis innata feritate vigeat, ſuũ ſuum offendit benefactorem, nec in offendendo ſsolùm ſse gratũ gratum oſstendere credit, niſsi defendat opportunitate conceſs ſsa, ac membris ferè omnibus ſsui corporis ſse debitorem fateri conetur. Cúm que lingua id fari natura non dederit, eadem ſsaltem benefactoris pedes lambendo fatetur. O ſs æculum infelix, ô ætas iam omnino lutea, ô homines Chriſstianorum nomen vſsurpantes ad maiorem in die iudicij confuſsionem, & in gehenna pœnam. Inſsurgit quiſq; quisque veſstrum ac furit ſsi principem ſsuum terrenum, ſsi dominum, amicum, famulum, ſsi denique ſseruum iniuria afficere audit. Si creatorem ac redemptorem veſstrum, & præ ſsentis vitæ huius, (quæ vobis tam dulcis eſst, quia futuram timetis amaram) largitorem & auctorem, ac futu| rum iudicem aſsperrimum blaſsphemare auditis, obmuteſscitis? Vbi fides? vbi religio? Quid prodeſst Chriſstiani ſsanguinis antiqui iactantia, quæ vobis ſsolùm ad neophitorum improbatum ſseruit contemptum? Dedecus ac infamiæ notam cenſsetis, ſsi quorum cibis ad tempus nutrimini (etiam cum vitæ iactura) iniuriam linquitis inultam. Nõne Nonne maiorem ignominiam oporteret iudicare illius per quẽ quem eſstis quicquid eſstis, blaſsphemiam patienter audire, ac tepidè reprehendere, & blaſsphemantium ſs æpius cœtibus admiſsceri, ac quò blaſsphemi conueniant fouere ludos? O nobiles (quos ſs æpius non parentum virtus, ſsed rapinæ, violentiæ, aliíq; aliíque ignobiles actus ad diuitias primùm, ac inde ad nobilitatem euexerunt) qui inimicos amicorum vſq; vsque ad necem ex lege quadam nobilitatis perſsequimini, & inimicos Dei & creatoris veſstri intra familiam alitis, defenditis, ſsuſstinetíſsque. In quo fiduciam cæleſstis regni poſssidendi ponitis, ſsi inimicos veſstros, quos Deus diligere præcipit, odio habetis, ſsuos autem ſsuum nomen blaſsphemantes diligitis? O ignaui, ac infelices iudices, qui poteſstate diuina in terris vtimini, quorum iuſssis ob id cæteri homines natura pares, & meritis ſs æpius meliores obtemperant, quo negociorum maiori deceret verſsari ſsollicitudine, quàm vt diuini nominis blaſsphemos inſsequeremini, captos nullo perſsonarum diſscrimine, nulla legalis pœ næ diſspenſsatione puniretis? O ſsumma pietas qui ſsolus bonus es, & cuius ſsolius omnia opera bona ſsunt: non poſs ſsum niſsi cum Dauid ſsciſscitari, Vſsquequo Domine improperabit inimicus, irritabit aduerſsarius nomen tuum, ac cum eo deprecari, Vt exurgas | Deus & iudices cauſsam tuam, & memor ſsis improperiorum tuorum, eorũ eorum quæ ab inſsipientibus fiunt tota die. Maior quidem erit pietas, ſsi tanti criminis perpetratores viuẽtes viuentes paterno affligas amore, vt re ſsipiſscant, quàm ſsi mortuos eos cruciari iubeas in æternum, vt loquelam damnatorũ damnatorum , quam viui fari cœperũt cœperent , perpetuo luctu nunquàm fari prætermittant, non in tuæ gloriæ diminutionẽ diminutionem , ſsed in ſsuæ potius miſseriæ calamitatíſq; calamitatisque augmẽtum augmentum . His igitur in demonſtrationẽ demonstrationem huius criminis grauitatis, ſsic præ libatis ad pœnam clericis illud committentibus infligendam veniamus, quæ quidem tantò grauior in eis eſs ſse deberet, quantò ab ipſsis grauius quàm à laicis in hoc delinquitur, ea potiſssimùm ratione. Nam præter id quod ſsicut & cæteri hominũ hominum manu ipſsius Dei teneantur, eius ſstipendiis, vnigeniti filij ſsui Domini noſstri patrimonio particulariter aluntur. Et text. in c. Si quis per capillum. xxij. q. j. contra clericum ſstatuit in hæc verba. Si quis per capillũ capillum Dei vel caput iurauerit, vel alio modo contra Deũ Deum blaſsphemia vſsus fuerit, ſsi in aliquo ordine eccleſsiaſstico eſst, deponatur: cuius canonis antiqui pœnam tanquam vetuſstate collapſsam ceſs ſsare cenſsuit Hoſstien. in ſsumma, de male. in §. blaſsphemantes. verſs. grauior etiam. & hodie arbitraria pœna cenſsuit puniendum clericum blaſphemantẽ blasphemantem : cuius ſentẽtiæ ſententiæ videtur adhærere Ioan. And. {Ancha. Anto. & Card. in c. ij. de maledi. vbi Abb. dicit ꝙ quod ita cõmuniter communiter dicitur, Quãuis Quamuis contrariũ contrarium ſscripſserit Bonifacius de Vitelinis in ſsuo tract. maleficiorũ maleficiorum fol. xiij. in rubr. de pœnis blaſphemantiũ blasphemantium Deum & Santos, neminẽ neminem pro ſsua opinione referẽs referens .} Cùm autem clericus rebellis fuerit, vel ſs æ | pius hoc delictum cõmiſerit commiserit , tunc degradandũ degradandum eum iuxta diſspoſsitionem dicti canonis ſscripſsit Hoſst. vbi ſsuprà, {de quo meminit Guiliel. benedicti, in iij. parte repet. c. Rainutius, in q. de homic. nu. xxxix. col. xvj. fol. xlviij.} ex quo videtur velle ſsolùm data incorrigibilitate vel conſsuetudine blaſsphemandi clericum eſs ſse deponendũ deponendum pro iſsto crimine: cuius in hoc ſentẽtiæ sententiæ adhæ ſsit Alexan. in conſsil. lxxij. in j. vol. col. iiij. verſsic. Præterea. dum referendo Hoſsti. vbi ſsuprà dicit ꝙ quod clericus propter hoc non poteſst deponi, niſsi ſs æpius ſsit conſsuetus: qui plus audet affirmare, quòd non ſsufficeret probare quòd bis vel ter blaſsphemauit ad hoc vt dicatur conſsuetus blaſsphemare, pro quo allegat Cinum in l. ij. C. de re. credi. & quòd talis conſsuetudo blaſsphemandi debet probari per te ſstes non ſsingulares. pro quo refert Cinũ Cinum , Ioan. And. Paul. de Elea. & Anto. in variis locis. Panor. autem in d. c. ij. de male. dicit, quòd ita graue poteſst eſs ſse delictum, quòd fieret depoſsitio: & allegat text. in d. c. Si quis per capillum, & de cõ ſuetudine consuetudine blaſsphemandi nihil dicit: ex quo videtur tenere quòd quando grauis eſs ſset blaſsphemia, tũc tunc habeat locum pœna canonis antiqui de quo ſsuprà. Pœnam verò in d. c. ij. de maledi. deſscriptam clericos non ſsubire Hoſstien. in ſsumma illius tit. & Ioan. And. & Panor. ibi. eo. c. ij. licet Alexan. in d. conſsil. referat Hoſstien. aliter tenere & corruptè, quia oppoſitũ oppoſitum tenuit eius ad quod allegatur ab Alexan. Hodie verò in Concilio Lateranenſsi ſsub Leone x. celebrato clericis blaſsphemantibus pœna decreta eſst ſsub his verbis. Quicunque Deo palam ſseu publicè maledixerit, cõtumeliosíſq; contumeliosisque atque obſscœnis verbis Dominum noſstrum Ieſsum | Chriſstum, vel glorioſsam virginem Mariam eius genitricem expreſssè blaſsphemauerit, ſsi clericus vel ſsacerdos fuerit, eo ipſso quòd de delicto huiuſsmodi fuerit conuictus, etiam beneficiorum quæcunq; quæcunque habuerit fructibus (applicando vt infrà) vnius anni mulctetur: & hoc ſsit pro prima vice, pro ſecũda secunda verò ſsi ita deliquerit, & conuictus, vt præfertur, fuerit, ſsi vnicum habuerit beneficiũ beneficium , eo priuetur, ſsi autem plura, quod ordinarius maluerit id amittere cogatur. Quòd ſsi tertiò eius ſsceleris arguatur & conuincatur, dignitatibus & beneficiis omnibus quæcunq; quæcunque habuerit eo ipſso priuatus exiſstat, ad eáq; eáque vlterius retinenda inhabilis reddatur, eáque liberè impetrari, & cõferri conferri poſssint. Diſstributio verò præ dictorum fructuum (vt ex dicto c. Concilij. colligi poteſst, in alio caſsu quo etiam amiſssionem fructuum imponit) in fabricas beneficiorum huiuſsmodi, vel pauperum eleemoſsynas facienda eſst.