QVòd hoc non liceat eccleſsiaſsticis iudicibus inter alia primùm perſsuadere videtur Ilerdenſsis Concilij capitulum octauum in hæc verba diſsponens: Nullus clericorum ſseruum aut diſcipulũ diſcipulum ſsuum ad eccleſiã eccleſiam con | confugientẽ confugientem extrahere audeat, vel flagellare præ ſsumat: quod ſsi fecerit, donec dignè pœniteat à loco cui honorem non dedit ſsegregetur. Patet igitur quòd ſsi dominus vel magiſster tenetur eccleſsiam reuereri, & pro dominica aut magiſstrali diſsciplina non licet illis aliquẽ aliquem de eccleſsia extrahere, multominus licebit iudici eccleſsiaſstico ad incarcerandum clericos, & imponendam eis pœnã pœnam id efficere. Et hoc credit verius Cardi. in c. Inter alia. de immunita. eccle. vbi re ſspondet ad aliqua fundamenta quæ primò in cõtrarium contrarium adduxit. Hoc etiam tenet Ro. in conſsi. ccxxvij. Spectabilis domine. Idem in conſsi. ccxxxiiij. Aduertendum quia dico. vbi hoc probat ratione triplici: Prima, quia canones non diſtinguũt diſtinguunt laicum à clerico. Secunda, quia eſst maior ratio in clerico quàm in laico ne extrahatur: quia eccleſsia eſst propria domus clerici, iuxtal. Plerique. de in ius voc. ff. Tertia, quia hoc priuilegium eſst conceſs ſsum loco ipſsius eccleſsiæ, & ſsic habet locũ locum in quolibet ibi reperto: quod limitat in dicto conſsil. ccxxvij. niſsi clericus commiſsiſs ſset delictum ex enumeratis in d. cap. Inter alia. Abb. tamen pluribus rationibus & fundamentis allectus in dicto cap. Inter alia. in col. iiij. putat veriſssimum clericos non gaudere immunitate eccleſsiæ. Si iudex eccleſsiaſsticus cauſsa diſsciplinæ, & non odij velit eos arcere in eccleſsia & punire, & extrahere vt duci faciat ad carcerem. Vide Cardi. in cle. j. de pœnit. & remiſs. in quæ ſst. vij. vbi refert Lauren. dicentem quòd opinio Innocen. volentis clericum poſs ſse extrahi ab eccleſsia propter homicidium, & deponi, & in mona ſsterium detrudi, poſs ſset procedere vbi monaſsterium non eſs ſset nimis arctum, nec eſs ſset carcer perpetuus: ex | cuius opinione videtur dari quædã quædam media via, quòd clericus poſssit extrahi ad pœnas citra detruſsionem in arctum monaſsterium & carcerem perpetuum ſsu ſstinendas. Vide tamen Ioan. de Viſschis, in tracta. de immunita. eccle. in ij. col. cum duabus ſsequen. vbi refert opin. Abb. de qua ſsuprà, & tandem ibi, & in fol. fin. col. j. tenet contra illum, & concludit in prima & ſsecunda & tertia cõcluſionibus concluſionibus , quas ibi facit, quòd iudex eccleſsiaſsticus non poteſst extrahere clericum ſsubditum, nec illi pœnam corporalem imponere quo ad forum contentioſsum, nec poteſst etiam cauſsa diſsciplinæ arcere illum, nec pœna corporis afflictiua contentiosè punire: licet aliud ſsit in foro pœnitentiali quando delictum eſst publicum, dum tamen non extrahat de eccleſsia: & iſsta videtur verior & cõ munior communior opin. Abb. tandem vbi ſsuprà relinquit con ſsuetudini, quæ in hoc multùm debet attendi ſsecundum eum. Quæ quidem iam videtur recepiſs ſse, vt clerici à ſsuis iudicibus extrahantur ab eccleſsiis. Quod nempe & ſsi nullibi hucuſsque legerim, hoc limitandum cenſserem, niſsi in caſsibus vbi clericus poſst degradationem tradendus eſs ſset curiæ ſseculari: tunc enim aut non extrahendum eum crederem, aut ſsi extrahatur, poſst degradationem & verbalem in ſsententia traditionem curiæ ſseculari, ad eccleſsiam reducendum eſs ſse iudicarem æquiſssimum, vbi tandiu ſsolùm immunitate gaudebit, quãdiu quamdiu in eccleſsia fuerit moratus, ſsicut & aliis contingit facinoroſsis laicis.