CLericorum carceratio ſsicut non paſssim, nec leuiter facienda eſst, quia eius præiudicium eſst irretractabile, vt notat Bald. in l. j. C. in te. reſsti. poſstu. & refert Feli. in c. Cum ſsuper. col. pen. de re iudi.ſsic nec, dum caſsus exigit, omittenda, eos namque plus ſsolet punire, quàm cuſstodire carcer: in pluribúſsque delictis illa eſst præcipua ac vtilior pœ na, quæ nulla valet appellatione reparari: quamuis ſsuperiores velint delinquentibus fauere, quæ inſsuper iudices illam imponentes non auaritiæ nota commaculat, ſsicuti pœnæ pecuniariæ efficere ſsolent. Curare tamen debent eccleſsiaſstici iudices, vt ſsacerdotum ac in ſsacris conſstitutorum carcer non immundus ſseu ſsqualidus ſsit, néve eos cum ſsecularibus perſsonis ſsimul detineri cõ ſentiant consentiant . Cùm inſsuper carcer ſsit tormentum, vt placuit Bal. in l. j. de cuſsto. reorum. & in l. prima. de his qui ad liber. perue. non poſs. Et etiam compedes fortes, vt dixit Bart. in d. l. j. de cuſsto. reorum. Aduertere debet iudex eccleſsiaſsticus ne clericos captos (in ſsacris maximè) afflictiuo corporis carcere detineat, quando non talis præcedit informatio, talíſsve eſst qualitas exceſs ſsus & perſsonæ, vt ad torturam deueniri poſssit, ac debeat. Triplex præ terea genus carceris conſsiderari poteſst. Aut enim ideo iudex incarcerat, quia ſsolùm cuſstodire prætendit captum, dum de delicto tractatur, & tunc ſsufficit quòd conſstet ſsaltem præ ſsumptiuè de eo: & in tali caſsu præcipuè fidelitas cuſstodum, & ſsecuritas loci procurari debẽt debent , ſsine eo quòd capto ſsolatia moderata tollantur, ac communicatio amicorum & aliorum interdicatur: niſsi delicti grauitas & qualitas aliud ſsuadeat. Si verò aliquis primæ tõ ſuræ tonſuræ clericus | ſseculares iudices timens (vt quotidie contingit) carceri eccleſsiaſstico ſse offert, procuraturus inde ſsecularium iudicũ iudicum inhibitionem, ac ſsuorum ſcelerũ ſcelerum impunitatem, aut leuitatem pœnæ: tunc caueant eccle ſsiaſstici iudices, ne leuem carcerem & ad libitum petentis aſssignent, ſsed intra palatium epiſscopi, & in ſsolitum carcerẽ carcerem illum detrudant. Aliter enim quando eccleſsias pro carceribus illis aſssignant, plura inde proueniunt incommoda: nã nam quamdiu ibidem commorantur, eas ludis, blaſsphemiis, & obſscœnis actibus polluunt, noctúq; noctúque inde exeũtes exeuntes grauiora ſs æpius ſscelera illis à quibus liberari ſsatagunt, perpetrant. Multotiéſq; Multotiesque in eccleſiarũ eccleſiarum ianuis poſsiti, vel per cœ meteria deambulantes ſseculares iudices irrident, ac perfricata fronte contemnunt, ex quo ſs æpius irritati illi eos ab eccleſsiis extrahunt, & in contemptum ordinis & cenſurarũ cenſurarum , vinculis grauibus ſsubiiciunt, ac quandoq; quandoque pro cõmiſsis commissis illos laicorum pœna plectuntur. Vt autẽ autem hæc omnia & alia quæ referri poſs ſsint incõmoda incommoda ceſs ſsent, debent eccleſsiaſstici iudices (victis omnibus importunitatibus ac reſspectibus) tales ſsic oblatos clericos ſsolito carcere mãcipare mancipare , ac iuxta delicti qualitatẽ qualitatem , de quo inculpantur, illis cu ſstodiam & vincula adhibere, quàmuis nullus illos accuſset, nulláq; nulláque ab eis ſsit de delicto informatio recepta. Hoc nanq; nanque & talium clericorũ clericorum temperabit facinora (quorum pars magna ob nihil aliud quàm ad impunitatem ſcelerũ ſcelerum tonſsuram recipit) & in ſsecularibus iudicibus eccleſsię obedientiã obedientiam nutriet. Vt autẽ autem carcerem & cuſtodiã cuſtodiam criminis qualitati cõmenſurare commensurare valeant, iudicibus omnibus conſsulerem, vt ſstatim à iudicibus ſsecularibus informationẽ informationem criminis | quã quam cõtra contra ipſsos habẽt habent amicabiliter exigant, quã quam illi libẽter libenter præ ſstare ſolẽt ſolent , quãdo quando zelũ zelum iudicis eccleſsiaſstici intelligũt intelligunt . Aut ſsi illã illam denegauerint, ipſsi ex officio eã eam pro viribus requirãt requirant : aliter enim ſsi in taliũ talium detru ſsione deſsides extiterint, pręter ſsuperiora incõmoda incommoda , euenit ſs æpius vt poſstquàm eos à Iudicũ Iudicum ſsecularium manibus inhibitione liberarũt liberarunt , ſsi ipſsos iam ſsui fori pronunciatos punire voluerint, à leui carcere aufugiſs ſse, & tanquã tanquam ſsecuros ab vtriuſq; vtriusque fori iudicibus (quia à primis cenſsura, à reliquis verò fuga liberauit) grauioribus ſse enormitatibus immiſscuiſs ſse cõ periẽt comperient . Aut carcer nõ non ſsolùm ad cuſtodiã cuſtodiam ordinatur, ſsed ad afflictionẽ afflictionem corporis: vt quia iudex intẽdit intendit ſsola carceris pœna punire delictũ delictum , & tũc tunc dari poteſst a ſsperior, iuxta exceſs ſsus mẽ ſurã mensuram , perſonæ q́; perſonæque qualitatẽ qualitatem . Vtilis nãq; namque vt pręmiſsimus in clericis (quos à mẽbrorum membrorum mutilatione ſsacri canones effecerũt effecerunt immunes) carceris pœna cenſsetur, & qua afflictione præterita purgãtur purgantur vitia, præ ſsentia impediuntur fieri, futura ſs æpius poſst liberationem ſsui memoria vitari ſsolent. Aut inſsuper carcer in pœnã pœnam criminis per ſentẽtiam sententiam imponitur, & tũc tunc non modò ſsecurus, ſsed & qui pœ nã pœ nam condignã condignam ingerat applicãdus applicandus eſst: dũ dum tamẽ tamen in hoc debitus ſseruetur modus, iuxta ea quæ infrà deſcribẽtur describentur in parte, ac in perpetuũ perpetuum carcerẽ carcerem . Vnũ Vnum inſsuper aduertãt aduertant iudices, ꝙ quod vbi ex cõ ſtitutione constitutione aut cõ ſuetudine consuetudine pœna carceris eſst ſstatuta delicto, tũc tunc nõ non eſst aliquis in carcere detinẽdus detinendus ſsine plena probatione delicti: aliâs enim cõtingere contingere poſs ſset quòd ſsola informatione ſsummaria, iam ordinaria pœna plecteretur, & ſsi iudex tunc poſssit ad ſsolam capturam procedere, vt ſsatiſsdatione fugam perſsonæ prouideat.