DEpoſsitio eſst perpetua remotio ab altaris miniſsterio, notat Abb. in c. At ſsi clerici. de iud. col. j. & refert ibi Decius col. iiij. verſs. quintò nota. & depoſsitus ſsimpliciter intelligitur depoſsitus perpetuò, licet non exprimatur, vt per glo. not. in c. j. in glo. fi. l. diſstin. vbi Domi. & tenet Decius vbi ſsuprà. & vide gloſs. nota. quæ probat iſtã iſtam concluſsionem in c. Accedens. l. diſst. vbi tamen vide ſsing. diſst. Præpo. in hoc artic. & nota ꝙ quod regulariter pro nullo crimine poteſst deponi clericus, niſsi de iure aliud exprimatur, notat Domi. in §. de his. l. diſst. & in c. j. xxxv. diſst. niſsi in grauibus, vt ibi per eum: quod refert Decius in d. cap. At ſsi clerici. in prin. in col. pen. de iud. Item pro delicto enormi poteſst fieri depoſsitio. ita dicit Abb. in c. fi. de cele. miſs ſs. allegat tex. in c. Tuæ. de pœnis. qui tex. dicit, magnis ſsceleribus: quod verbum magnis plura delicta com| prehendere videtur, quàm verbum enorme. & vide Anto. in c. Cum dilectus. de purg. cano. col. vj. verſs. Caue quia illud. qui ex verbis Inno. ibi colligit vnã vnam theoricam, quam dicit tenẽdam tenendam pro vera, quòd vbicũq; vbicunque pro aliquo delicto venit imponenda pœna mortis, tunc de iure canonico in locum ipſsius intelligitur ſsubrogata pœna depoſsitionis: quod refert & ſsequitur Feli. in c. qualiter. el ij. §. Ad corrigendos, iiij. col. de accuſs. limitando niſsi de iure canonico alia pœ na tanquam ordinaria imponatur. Aduerte tame in iſsta materia quòd Decius in cap. At ſsi clerici. in col. xx. de iudi. verſsicu. De ſsecundo. colligit duas concluſsiones ex Abb. ibi. Prima quòd pœna depoſsitionis non imponitur niſsi pro graui crimine. Secunda quòd quæ dicantur crimina grauia relinquitur arbitrio iudicis, ex quo poſstea, in eadem colum. verſs. Secunda concluſsio, dicit quòd erit in arbitrio iudicis quæ crimina dicantur requirere depoſitionẽ depositionem . Et vide etiam quod notat Abb. in c. Latores. de cleri. excom. miniſs. de quo ſsuprà memini in parte ſsuſspenſsionis, excommunicationis & c. Item nota quòd ad depoſsitionem presbyteri non ſsemper requiritur dolus, ſsed ſsupina ignorãtia ignorantia æquiparatur dolo, quo ad hoc. ita notat Abb. ex tex. ibi, quem dicit valde notabilẽ notabilem in c. fi. de celebra. miſs ſsa. Et aduerte quòd ſsi depoſsitus ab officio celebrat, priuatur participatione corporis & ſsanguinis domini, & permanet in hac excommunicatione vſq; vsque ad diem vltimum, ita vt viaticum tantummodo exitus ſsui tempore percipiat: vt habetur in c. Accedens. l. diſst. & ibi notat Præpo. & in iſsta materia depoſsitionis vide Archi. in c. Presbyteri. el ij. v. quæ ſst. vj. vbi tradit nimis generalem & dubiam | doctrinam videri meo, videlicet quòd ſsi clericus deponitur pro aliquo crimine, poteſst à iudice ſseculari adhuc puniri pro eodem: ſsicut enim accidit quem diuerſsis legibus teneri pro eodem crimine, ſsic eodem modo lege & canone. Nam clericus depoſsitus non efficitur de foro iudicis ſsecularis propter ſsolam depoſsitionem, quomodo ergo poterit per ipſsum puniri? Præterea non ſsequitur: poteſst quis teneri diuer ſsis legibus pro eodem crimine: ergo clericus poteſst puniri pœna canonica per epiſscopum, & legali per iudicem ſsecularem, non præmiſs ſsa degradatione & traditione. {An autem clericus depoſsitus poſssit re ſstitui per Epiſscopum, vide Gondi. Villadie. in tract. de legato, par. j. quæ ſst. xiiij. nume. 63. Tomo 2. tracta. diuerſsorum Docto. fol. 292. Et vide in pontificali. fol. 204. colum. j.}