H vivs pœnæ fit mentio in c. pen. de hæ ret. & in c. Nouimus. de verb.ſsign. & in extrauag. Diuinis exemplis, quæ eſst ſsub tit. de pœnis. in extrauagantibus cõmunibus communibus . dicitur autẽ autem hæc pœna perpetui carceris capitalis ſsecundùm Bald. in l. Reos. in princ. col. j. de accuſsat. quem refert Felin. in c. Qualiter. el ij. §. Ad corrigendos. in col. iiij. de accuſsa. Quæ quidem pœ na ſsi ab eccleſsiaſsticis iudicibus imponeretur, vbi delictorum qualitas exig it, cuſstodia tali, vt reuera perpetua eſs ſset, longè leuius cẽ ſerẽtur censerentur punita laicorũ laicorum delicta naturali morte, quàm clericorum perpetuo carcere. Nam vt Card.ſscripſsit in c. Cum non ab homine. de iudic. longè minor pœna eſst ſstatim mori, quàm diu affligi ſsine ſsalutis ſspe. Quãdo Quando autem iſsta pœna vel præcedẽs præcedens imponi debeat, Inno. in c. qualiter. el ij. de accuſsat. in col. pen. verſs. & ſsunt. videtur velle ꝙ quod hæc pœna carceris æquiparatur pœnæ damnationis in metallũ metallum iuris ciuilis. Vnde ſsecundùm hoc videretur imponẽda imponenda in caſsibus quibus iure ciuili quis punitur pœna tali, & ad hoc refert eundem Inno. Ioan. de Ana. in conſsil. j. in col. ij. Abb. tamen in c. Tuæ. de pœnis. tradit talem doctrinã doctrinam , quòd vbi pro delicto imponitur pœna mortis de iure ciuili, tunc depoſsitus detruditur in carcerem perpetuum: quando verò imponitur pœna alia citra mortẽ mortem , tũc tunc detruditur in monaſteriũ monasterium . Contra quẽ quem inſstat Philip. Decius in c. Cum non ab homine. in col. vj. verſs. Sed iſsta doctrina. de iudi. dicendo quòd hoc non eſst ve| rum, quia in caſsu. c. Clerici. de exceſs. prælat. & in c. Tuæ. de pœnis, fit detruſsio: licet de iure ciuili imponatur pœna mortis, & refert Aretin. latè ſcribẽtem scribentem in hoc, in col. ix. qui concludit ſsecundùm eũ eum , quòd debet quis detrudi in monaſsterium ad agẽdam agendam pœ nitentiam, & ſsi non velit agere, ponitur in perpetuis carceribus, allegat. d. c. Vt famæ. de ſsent. excom. & c. A nobis. de apoſsta. Sed contra hoc arguit Deci. de text. in c. Nouimus. de verb.ſsignifi. & in c. penul. de hæret. Vnde videtur ſsibi quòd in carcerem detrudatur quis, quando inſsurgit maior ſsuſspitio fugæ pro maiori ſsecuritate.ſsed iſsta diſstinctio Decij non placet: quia pœna perpetui carceris, tunc non ratione pœnæ, ſsed ſsecuritatis daretur: vnde non conſsideraretur delicti qualitas, ſsed fugæ timor. Vnde melior eſst ſsententia. Areti. vbi ſsupra, quam ipſse Decius non integrè refert: nam concludit ipſse Aretin. quòd quàmuis pœna mortis imponatur de iure ciuili, nõ non tamen debet imponi de iure canonico pœna perpetui carceris: quod ipſse limitat dupliciter, Primò in caſsibus exceptis, in quibus expreſssè cauetur de pœ na carceris, vt in cap. pen. & fin. de hæreti. Secundò vbi propter immanitatem delicti non eſs ſset imponenda laico ſsimpliciter pœna mortis, ſsed cũ cum aliqua qualitate atroci, vt puta ignis, traditionis ad beſstias, lacerationis membrorum, & huiuſsmodi: tunc enim videtur ſsibi imponenda pœna perpetui carceris: quod intelligit verũ verum , ſsiue illa pœna ſsit naturalis criminis, ſsiue Iudex illam imponat, augendo illã illam propter aliquam qualitatem animo inhærentem: & ſsic dicit intelligendum c. Nouimus.ſsuprà alleg. de quo arguit contra illum Dec. Et aduerte quòd Bald. In | l. penult. C. ad l. Aquil. dicit quòd ſsi epiſscopi imponerent aliquem in ita arcto loco quòd non haberet aërem ſsufficientem, vel darent ſsic parum comedere quòd de facili moreretur, quòd eſs ſsent irregulares, Vnde prouidere deberent eccleſsiaſstici iudices, quã do quando alicui carcerem perpetuum aſssignant, ne ex defectu aeris vel cibi moriatur. Idem notat Abb. in c. A nobis. de apoſsta. reſserendo Ioan. And. Et vide Io. de Anan. in c. j. de collu. detegen. & in c. qualiter & quando. el ij. §. fin. verſs. Nunquid autem epiſscopus. de accuſsa. & Matth. de Afflictis in j. lib. Conſstitut. Siciliæ, in fol. cxxix. col. iij. & Maria. in repet. c. Ad audientiam. de homi. in col. xxxj. verſsi. quinquage ſsimò octauo quæro, vbi referunt Bald. vbi ſsuprà, & alios idem tenentes. Et vide etiam Cardi. in Clem. j. de pœnit. & remiſs. in quæ ſstio. vij. vbi referẽdo referendo Laurent. dicit quòd ponentes aliquem in tali carcere in quo propter eius arctionem incarcerati non viuunt vltra ſsex vel octo dies reputat homicidas, vel irregulares: quia illa pœna eſst magis afflictiua, quàm ſsi ponerentur in patibulo. Aliâs autem ſsi damnatus ad perpetuum carcerem moriatur, dicitur naturaliter mori, vt notat Bald. in l. j. C. de his qui ad liber. peruen. non poſs. quem refert Ioan. de Ana. in cap. fin. de homic. num. viij. vide Feli. in cap. Qualiter. el ij. de accuſs. §. Ad corrigendos. col. v. in princ. Et nota ꝙ quod licet aliâs damnato ad perpetuum carcerem ex forma ſstatuti, vel de iure communi, non poſssit aliquid relinqui vltra alimenta, dicit Marian. in c. Veniens. de accuſsa. in col. xxviij. in verſsic. Vndecimò quæro, quòd de iure canonico videtur poſs ſse attẽtari attentari quòd taliter damnato non poſs ſsent relinqui alimenta, cùm | ſsibi deputetur panis anguſstiæ, & aqua doloris. De quo tamen articulo vide latius Corſetũ Corſetum in repertorio Abb. in verbo carcer. in verſsi. An valeat. & Feli. in c. Qualiter. el ij. in §. Ad corrigendos. col. iiij. in fin. de accuſsa. Prærerea in hac materia poterit meritò dubitari, an valeat teſstamentum clerici damnati ad perpetuum carcerem, qui ibi finaliter deceſssit? Quod examinat Bald. in j. volum. conſsil. ccccxlviij. quæritur in primis. vbi tandẽ tandem concludit quòd non, & quòd talis nec actiuè, nec paſssiuè ſsit teſstabilis. Et quia principale fundamentum ſuũ ſuum eſst, quia tali pœ na damnatus continetur ſsub cõdemnatis condemnatis ad mortẽ mortem : quia licet non ſsit condẽnatus condemnatus ad mortem ſubitaneã ſubitaneam , eſst condemnatus ad breuitatẽ breuitatem vitæ. Poſs ſses tu regnorum Caſstellæ & Logionis incola nõ non immeritò inferre ꝙ quod hodie attento iure eorum ſsecus eſs ſset, cùm per l. iiij. in legibus Tauri editis diſsponatur ꝙ quod damnatus ad mortẽ mortem ciuilem ſsiue naturalem poſssit teſstari, niſsi damnetur propter crimen inducens cõfiſscationem bonorũ bonorum . An autem epiſscopus qui condemnat clericum ad perpetuũ perpetuum carcerem poſssit in ſsententia reſseruare ſsibi poteſstatem minuendi pœnam ſsuo arbitrio, vide Bald. in auct. Interdicimus. C. de epiſsc. & cleri. referẽtem referentem Guillel. diſsputaſs ſse hoc, & finaliter tenuiſs ſse quòd ſsic. Sed dicit Bald. cõtra contra naturam pœnæ declarandæ in ſsententia nõ non poteſst fieri reſseruatio: quia eſs ſset implicare contraria, ſsed aſs ſserit tandẽ tandem quòd fortè fallit in ſsententia epiſscopi: quia mitius debet agi cum eo quàm cum alio, arg. d. aucten. Interdicimus ſsecundùm vnum intellectum: cuius verba ferè ad literam refert Felin. in c. Qualiter. el ij. in §. Ad corrigendos. in col. vj. de accuſsat. & nihil in hoc.