QVàmuis epiſscoporum reditus pro ſsub ſstentandis oneribus eccleſsiæ ſsuæ aſssignati cenſseantur, inter quæ non minimũ minimum reputandum eſst, vt diœceſsim ſsuam malis purgent hominibus, & clericos facinoroſsos emendent: non tamen iniuſstum reputo quòd damnatus reus, ſsi bona habeat, expenſsas ſsoluat promotori ſseu fiſscali, vt vulgus appellat. Cùm etiã etiam in criminalibus victus victori condemnari debeat in expẽ ſis expensis , vt probat tex. ſsecundum vnam lecturam in l. fi. C. de fruct. & lit. expen. voluit gloſs. in c. finem litibus. de dol. & contu. Bar. in l. j. in prin. ff. ad Turpil. & in l. Si poſstulauerit. in princ. & in §. fi. ff. de adult. Abb. poſst alios in d. cap. finem litibus. Canoniſst. in c. Calumniam. de pœ. & hæc eſst communior opinio ſsecundum Hip| polytum in l. patre vel marito. ff. de quæ ſsti. in col. iij. in fi. licet Feli. in c. Accedens. in col. pen. de accuſsa. quem ipſse nõ non refert propter varietatem opinionum huius articuli ſse remittat ad alios docto. Hoc tamen adhibito moderamine, vt illæ ſsolùm ſsoluantur, quas verè expendiſs ſse conſstiterit in ſsubſstituendis procuratoribus loco ſsui, in euocandis teſstibus, & mini ſstrandis illis pro itinere ſsumptibus, ac in ſsolutione tabellionum, & ſsimilium rerum, in quibus certum erit eum aliquid conſsumpſsiſs ſse. Pro ſsoluendo autem ſsalario quod illi epiſscopus aſssignauerit, aut ſsuo aduocato, ſseu ſsatisfactione notariorum curiæ epiſscopalis, qui ex more gratis debent ac ſsolent facere omnia quę promotoris concernunt officium: & ſsi bona damnatorum ſsuppetant, poſs ſse eos damnari in aliquo (meliori iudicio ſsaluo) non crederem, cùm ad ſsalaria ipſsius & aduocati teneatur epiſscopus, & ad alia gratis facienda ſsui videantur obnoxij notarij. Quàmuis non iudicarem indecens quòd epiſscopus ex communi burſsa pœnarum cameræ poſs ſset prædicta ſsalaria ſsoluere, & ipſsis notariis (ſsi laboris magnitudo exegerit) aliquid præ ſstare, dum tamen ex hoc non detur occaſsio promotori vexandi reos, notariíſsque longos deſscribendi proceſs ſsus ſsine vlla neceſs ſsitate. Hortor autem ſsub obteſstatione extremi iudicij præ ſsules omnes, vt officialibus ſsuis ad inſsequendos malefactores ſsumptus neceſs ſsarios præ ſstent, ne ob eorum defectum in Romana & metropolitanis curiis proſsecutio criminalium litium deſseratur, ex quo malefactores inſsolentiores reddantur, ſsoláque ab ipſsis appellatione interpoſsita, ac obtenta inhibitione per diœceſsim ſsicuti cęteri probi & innocui ho| mines liberè diſscurrant videntibus ſsuperioribus & contemptis. Quod nempe audacius & liberius faciunt delinquentes, quando perpendunt tantam eſs ſse ſsuorum ſsuperiorum auaritiam, quòd appellantes ab eis ſsolent negligere, ne quicquam ſsibi ex hoc ſsumptus accreſscat. Debent præterea aduertere iudices, quòd ſsi promotor calumnioſsam inſstituerit accuſsationem, in expenſsis damnari debet: vt cauetur in deciſsione Capellæ Tholoſsanæ, in quæ ſstio. vj. vbi etiam videnda eſst bona additio Stephani, quæ dicit, quòd quando accuſsauit nulla infamia, vel indiciis præcedentibus, dicitur iniuſstè accuſsaſs ſse, & meritò quidem in expenſsis damnandus eſst tunc. Nam qui poſsitus eſst vt ſsua diligentia ſsceleratos clericos inſsequatur (vt boni manifeſsti fiant & ab aliis diſscernantur) non debet inſsontes & bonos clericos infamare neque vexare.