ECcleſsiæ immunitas, & ſsanctorum templa, quanta ſsint religione tractanda, multis exẽplis edocemur, quæ vel ab ipſsis ethnicis veræ religionis fidei expertibus peti poſsſsunt: quibus ſsuadetur, quid nobis, qui veram CHRISTI fidem colimus, obſseruandum, faciendumq́;faciendumque ſsit. Si enim ethnici falſsis, ac vanis ſsuorũ deorum ſseducti ſsuperſstitionibus, eorum ſsimulacra adeò ſsacroſsancta habuerunt, vt ad ea ſse recipientesab om ni iniuria tutos, atq́ue immunes, tandiu eſsſse voluerint, quandiu eas ædes, ac templa haberent receptacula: arctiori multò, & fortiori ratione Orthodoxi tenemur honorem debitum ſsacris domibus, & locis exhibere. Quandoquidem Macedones, dum regnum Thermi expoliant, & ferro, flammaq́; euaſstant, his ſsolis peperce runt, qui figuram, vel inſscriptionem deorum habuerunt, vt Polybius re|fert libr. 1. non procul à principio. Et paulò inferius, quòd cùm Alexander ira percitus in quan dam vrbem ſsæuiret, tamen fana deorum impiè tracta ri non fuit paſsſsus. Item antea Tullus Hoſstilius vrbis Romæ rex inclytus, in ſsubuerſsione Albæ, aris, & focis deorum ſsupplex honorem dedit, authore T. Liuio ab vrbe condita li. 1. Decad. 1. ca. 15. Item M. Valerius Coruinus, & C. Petilius Conſsul, Subtrio vrbe ex pugnata, matris Matutæ ædi peperce runt, Decade. 1. lib. 7. ca. 8. Alia refert ex Eutropio Lucius Dominicus libro de Spectaculis in Codice Theodoſsiano col. 207. 208. Et rurſsus idem Liuius lib. 1. apud Romanos Aſsylum, locum fuiſsſse Iunoni conſsecratum ait, vbi ſsi delinquentes ſse recepiſsſsent, ab omni incommodo defenderentur. Cuiuslo ci & Virgilius his verbis meminit. 2. Æneidos.

Et iãiam porticibus vacuis Junonis Aſsylo, Cuſstodes tecti Phœnix, et durus Vlyſsſses Prædam adſseruabant: Huc vndiq́ue Troia gaza.

Et eius ridendi templi memoriam, quod attin gẽtesgentes, nõnon ſolũſolum immunitate, ſsed etiãetiam ciuitate, aut libertate donabã tur, curioſsè proſsequitur Ioannes Corraſsius lib. 5. miſscellanearum c. 23.

Quid? quod iure ipſso diuino, ſstatim* ferè ab ipſso naſscente mũdo, iure immunitatis ſsacra quędam loca donata fuiſsſse apparet? Quaſsdam etenim ciui tates accepimus Veteri fuiſsſse teſstamẽ to conſstitutas, ad quas ſsi delinquẽtes confugiſsſsent, incolumes, & ſsalui ſseruarentur: modò nolentes ſsanguinem ef fudiſsſsent, nec ante biduum, triduumúe probati forent inimici, vt habetur Deuteronomij 19. Ioſsue 20. Numero rũ 35. Exod. 21. Vbi ſsi quis (inquit) per inſsidiasocciderit aliquẽaliquem, ab altari meo euelles eum, & moriatur. Et etiam 3. Regũ c. 2. Cuius loci meminit Petrus Pekius de manu iniectione c. 6. n. 5. re ſsoluens, hac ratione, quòd immunitas iuris ſsit diuini, non poſsſse per principẽ immunitati eccleſsiæ p̃iudiciũ inferri.

Ex illis autẽautem duobus ſsacræ ſscripturę* poſstremis locis, tum etiãetiam ex alijs multis, colligitur, aliquot fuiſsſse, & nũcnunc eſsſse caſsus, in quibus immunitati ea ratione locus nõnon ſsit, quòd reus eadẽeadem (nõnon vt par eſst) ſsed iniquè abutatur, ne aliâsin de iniuriarũiniuriarum naſscatur occaſsio, vnde iu ra naſscuntur. Proſsequendusverò erit, quem declarandũdeclarandum ſsumpſsimus, quãdò reus intra eccleſiãeccleſiam receptus, tranſsgreſs ſsa, ac violata ipſsa immunitate, quãquam religioſsè reuereri, acvenerari debuiſsſset, delictũ aliquod cõmittit, quo cõmiſsſso, indignus efficitur iuris huius, & im munitatem amittit, ne captioſsum, & iniuria plenũplenum immunitatis priuilegiũ reddatur, hamuſq́;hamuſque eſsſset ad perdẽdos, nõnon ad tuen dos mortales. Et quoniam ęquum eſst, ſseueriùs in eos animaduer ti, qui ſspe veniæ peccarunt, & facinus aggredi ab ipſsis ſsacris liminibus ſsunt auſsi, quorũquorum maximè memoria à ſsimili bus deberent abſstinere. Qua de cauſsa plus eſsſse delicti in delinquente intra, quâm extra eccleſsiam, oſstendunt plurima iura: tum l. ſsi quis in hoc genus C. de epiſscopis & cleri. l. conuenticula C. eo. tit. tex. in c. cum pro cauſsa ex de ſsententia excommu. C frater coẽ piſscopus 17. q. 4.

Qua ratione Antonius de Butrio in c. 1. ex. de homici. citans illud Matth. 21. Domus mea, domus orationis: & inquit contra ius diuinum eſsſse, tueri, ac defendere eccleſsiam eos reos, qui famoſsi ſsunt, & grauia delicta patrarũtpatrarunt. Quæ ſsententia haud ſspernenda erit, cũcum eius fuerit viri, qui ſsanctitate inſsignis extiterit, vt refert Hartmanus | Schedel Norimberg. doctor Patauinus eo libro (raro iam & fugitiuo) quem de mundi geſstis, rebus, & perſsonis ſscripſsit. Cum maximè eccleſsia cultrix iuſstitię ſsit, & eſsſse debeat. ca. 1. §. Sed diuerſsum de alienatione feudi. Nec laqueum alicui præſstet. c. de viduis. 2. 27. q. 1. potiſssimum ad delinquendũdelinquendum, quo caſsu nocentibus fiduciã dari non oporteat. argument. text. notabilis in. l. 1. ad finem. C. Si aduerſsus libertatem, ibi. Nec perfidiæ, nec periurij authorem me futurum, ſspera re tibi debuiſsti. Conducit textus elegãs in. l. vnica. C. de his qui ad ſstatuas confug. vbi confugientes ad ſstatuam principis, ab omni iniuria, & metu tunc liberãturliberantur, ſsi gratia inimicorum, conuicijs, & iniurijs irritandorum inſstatuas principum non confugerunt. Nec committentem homicidiũhomicidium, adul terium, raptum, nec in eccleſsia delinquẽtem, ſsuperioribus rationibus, per eccleſsiam defendi, gloſsſsa notat in. l. 2. C. de his qui ad eccleſsias confug. prodeſst textus in auth. de mãdatis princ. §. nec autem de homicidijs. c. inter aliam extra de immun. eccleſs. Et notat Greg. Lop. ad. l. 12. verbo, que los demande al obiſspo. tit. 14. par. 3.

Mirandum tamen eſst, quòd cùm ec*cleſsia, & princeps (vt ita eloquar) fraternizent, vt in auth. Quomodo oporteat epiſscop. col. 1. notat Bar. in proœmio digeſtorũdigeſtorum, & hac ratiõeratione mutuò in ter ſse iuuentur. c. cum ad verum. 96. d. ius canonicum quoſslibet delictorum admiſsſsores tueatur. c. reos. 29. q. 5. & in ter eos raptoribus mulierum etiãetiam cõferatconferat immunitatem. c. de raptoribus 36. q. 1. & tamẽtamen ius ciuile hoc non recipiat, vt aperte oſstendunt ſsuperiora loca, textusq́;textusque in. d. c. inter alia, de immuni. eccleſs. expreſssè dicat, fugientẽ ad eccleſsiam, quantũcumq́; graue delictum commiſserit, iuuãdumiuuandum eſsſse im munitate. Cuius textus in hoc propoſsito meminit Panormitanus in. d. c. 1. de homic. & Ioannes Viſsquis in tract. de immunitate eccle. num. 42. qui anteà huius difficultatis meminit. num. 35. Si etenim rectè iura canonica inſspiciantur, his tantum caſsibus amittit quis immunitatẽ, vel ſsi intra eccleſsiã delinquat, vel publicus latro ſsit, vel de populator agrorum, quæ recenſsentur in. d. c. inter alia.

Nec dicẽdũ videtur, ex paritate, ma ioritateve rationis Pontificẽ in tellige re voluiſsſse alios ſsim iles his duobus caſsibus, & etiãetiam maiores, quãdoquidẽ caſsus à lege exceptus, ad caſsum non expreſsſsum, ex idẽtitate rationis extendi ſsoleat. glo. celebris in. l. 1. C. de condictio. indeb. & Ioãnes And. obſseruat in c. ſsi poſstꝗ̈ de electione lib. 6. Si enim ſsummus PõtifexPontifex de alijs perſsonis, quæ immunitate eccleſsiæ iuuari non poſsſsent, intelligere voluiſsſset, nimirũnimirum expreſssiſsſset. c. ad audientiam ex. de decimis. l. apud Labeonẽ. §. itẽitem ſsiquis. ff. de iniurijs. Vbi ea quæ notabiliter fiũtfiunt, ni ſsi expreſssim notẽturnotentur, quaſsi neglecta vi dẽtur, in re maximè grauiſssima, prout eſst, quæ tractatur. NãNam ſsi extẽſsio in hac ſspecie admitteretur, ſsequeretur in cõueniẽs, magnumq́;magnumque abſurdũabſurdum, & illud eſsſset, hominẽhominem non habentẽ poteſtatẽpotestatem le gis, vel canon is ſsacri con dendi, eãeam iniquè, & audacter vſsurpare quod feren dũ non eſst tex. in argumẽtoargumento in. c. cõſsti tutio, de regulis iuris lib. 6. vbi quæ ſsta tuũtur in fratribus prædicatoribus, & minoribus, nõnon habent locũlocum in alijs fra tribus. EtiãEtiam ex identitate rationis con ducũt, quæ de limitatis cauſsis vulgari ter edocẽturedocentur in. l. in agris. ff. de acqui. rerũrerum domi. text. mirabilis in. l. Lucius Ticius. ff. ad. S. C. Trebelli. Vbi in ipſso iure accreſcẽdiaccreſcendi, quod rei in diu iduita|tẽ, & integritatẽ reſspicit, lex à teſstatore dicta, de quo ad legiſslatorẽ admitti, ac probari ſsolet argumentũargumentum, vt cõmu niter reſsoluitur in l. 1. ff. de Teſstam. nõ egreditur ea perſsona, in quãquam mentẽ in tenderit, idq́;idque eſst ſsolidis, & firmis iuris principijs admodũadmodum affine, & conſsenta neũ, vt quoties tractatur de enumerandis perſsonis, quæ certo iure vtuntur, vel non vtũturvtuntur, parciſssimè, ac ſstrictiſssimè ius deſsumatur, nec vltra expreſsſsas perſsonas extẽdatur diſspoſsitio: vt multis exẽplisexemplis doctores tradiderũt in l. ita ſstipulatus. §. Cryſsogonus. ff. de verb. oblig. Nec noſtrũnoſtrum eſsſse legẽlegem extẽdere ſsignificat pulchrè Ie. in. l. 1. §. igitur in re dubia. ff. de exercitatoria actione l. ſsi verò §. de viro. ff. ſsoluto matrimonio notat Anch. Conſs. 244. quẽ refert. M. Mantua Conſs. 30. nu. 27. 2. parte. Vndè homicidas, adulteros, raptores virginũvirginum immunitate nõnon vti, iure ciuili attento, ſsiquidẽ de his perſsonis ius canonicum nihil caueat. Probat nouiſssimè poſst alios Franc. Marcus de S. delphinatꝰdelphinatus. 763. incip. quærit circa materiãmateriam immunitatis, quo loco nu. 3. refert CynũCynum, qui in l. præſsenti. C. de his qui ad eccle. confug. notat iure canonico illis præmemoratis caſsibus ius immunitatis denegari. Et paulò in ferius nu. 21. in nuit, eccleſsiam citra di ſscrimen omnes delinquentes indifferenter tueri, & nuncupatim raptores virginum.

Auget autẽautem ſsummè hanc difficulta tẽ, alterum ex duobus, primũprimum, quòd cũ immunitas eccleſsiæ ſspectet ad curam pontificũ, & prælatorũprælatorum, cenſsendum & iudicandũ erit, hoc negociũnegocium ad eccleſsiaſsticũ forum pertinere, quod gloſsſsa notat in d. c. inter alia, & in c. ſsicut antiquitus 17. q. 4. SecundũSecundum quod attento iure Hiſspaniæ, omnia priuilegia eccleſsiarũ à regibus Catholicę memorię confirmãtur, & recipiuntur l. 11. tit. 3. lib. 1. ordinam. illa verò fieri dicuntur cõtracontra eccleſiãeccleſiam, & eius libertatẽlibertatem, ex qui bus priuilegia ipſsi eccleſsiæ â ſsummis pontificibus, & principibus conceſsſsa lædũtur, vt notãtnotant Saly. & ante eũeum Lynus in auth. Caſsſsa & irrita. c. de Sacro ſsanct. eccle. Bal. in l. cũctos populos. C. de ſsumma Trini. & fide Cathol. Feli. in c. eccleſsiæ ſsanctæ Mariæ num. 69. de conſstitutio. Vndè videtur in hac parte ius canonicũcanonicum ſequendũſequendum eſsſse, & tantummodò in caſsibus ab ipſso expreſssis immunitate delinquẽtes vti. Textus autẽautem in d. §. nec in auth. de mandatis princ. ſublatũſublatum eſsſse, quod gloſsſsa noua aduertit ad d. legẽlegem regni. & Henricus in c. eccleſsiæ, de immun. eccle. col. 3. ſse curè ſscribit cõmunẽ eſsſse ſentẽtiamſententiam, raptorẽ virginis immunitate vti.

Ego tamen libentius aſsſsentior Illuſstriſssimo Didaco Couarruuias à Leyua Epiſscopo Segouienſsi lib. 2. Variarũ reſsolutio. c. 20. nu. 8. qui conſsiderãs rationẽ, ex qua ius canonicũcanonicum aliquando immunitate vti prohibent delinquentes, eſsſse propter atrocitatẽ, ac grauitatem delictorũdelictorum, & delictum raptus eſsſse grauiſssimũ, iure etiam canonico attẽto exiſstimat, raptorẽ virginis non gau dere immunitate, & reſspondet ad tex. d. c. de raptoribus, referri ad iura vetera, quæ licẽtius immunita tẽ largiebãturlargiebantur. InterdũInterdum autẽautem tolerari extẽſsionem de perſsona ad perſonãperſonam ex iuſstis, & neceſsſsarijs cauſsis, atq́;atque rationibus colligitur ex Ang. in. §. & quid ſsi tantũtantum nu. 5. Iaſso. cõſs. 48. li. 1. & cõſs. 254. li. 4. Corneo conſs.. 146. li. 2. Capra. cõſs. 23. Aymone cõſs. 115. nu. 67. Neq́;Neque extẽdiextendi dicit̃dicitur diſspoſsitio, qñquando eſst eadẽeadem, vel maior ratio in ca ſsu, de quo dubitatur, ſsed intellectiuè interpretari, vt ex Oldrado, Bal. Tiraquel. Reſsoluit Iacobus Menochius de recupera. poſsſseſssio. remedio. 19. num. | 19. 20. & rurſsus de arbitrarijs. 1. centuria. caſsu. 63. nu. 9. Ex quo etiam, pari ratione, ceſsſsabit grauis illa difficultas, quã ex Aretino, & Decio cõſideratconſiderat in ſsimili Ioan. Cæphalus conſs. 2. num. 22. notãs, difficilius fieri extẽſsionẽ de per ſsona ad perſonãperſonam, ꝗ̈ de caſsu ad caſsum.

Quibus explicitis, vt ad reſsolutionẽ præcedẽtis quæſstionis deueniãdeueniam, obſser uatũ eſst ex iuribus expreſssis d. c. fi. de immun. eccl. & ex l. regia fin. tit. 6. p. 1. Delinquentẽ in eccleſsia iuuandũiuuandum immunitate nõnon eſsſse, cui tamẽtamen regulæ illa exceptio applicatur, niſsi caſsu delictũ cõmiſſumcommissum fuerit. Tũc enim cũcum nõnon exꝓ poſsito quis delinquat, mitius oportet cũcum eo agatur, cũcum ea, quæ caſsu cõmittũtur, nõnon ita ſseuerè vlciſcãturvlciſcantur, Græcorũ exẽplo, qui fortuita, & inopinata delicta tẽporariotemporario, & volũtario exilio mulctauerunt. Quaſsi minor culpa ſsit, nec ita enixãenixam, propẽſsamve voluntatem habeãt homines ad delinquendum, qui fortuitò circa delicta labunt̃labuntur l. reſspiciẽdũ §. furta. verſs. delinquunt. ff. de pœnis. Ius autẽautem immunitatis huius conſsequẽdæ, ſseu nõnon am ittẽdæ, eo potiſssimũ cõſsiſstit, ꝙquod delictũdelictum impetu, & caſsu fiat, vt Petrus Belluga in ſspeculo princ. pro bat, titulo de proportione grauaminũ §. ſsed quia. habẽshabens pro cõſstãti, etiãetiam latro nẽ publicũpublicum, & depopulatorẽ agrorum, huius immunitatis indignos nõnon eſsſse, ſsi caſsu, nõnon ex propoſsito delinquãtdelinquant, quẽ ſsequi videtur Bartholomęus CaſſanęꝰCaſſanęus in cõſuetudconſuetud. Burgũdię. Rubrica. 1. (de Iuſstices Droict.) verſs. Decimſsextus ca ſsus. Hoc obſseruãs, ius immunitatis, illud expoſscere, ne amittatur, ne doloſsè delictũ, & ex propoſsito fiat. Sed tamẽ vera ne ſsit horũhorum patrũpatrum ſsententia de publico latrone, & depopulatore agrorũagrorum, multũmultum ipſse ſsubſsiſsto: cũcum videãvideam, vtrũq́;vtrumque tã ſspolia facientẽ, ꝗ̈ depopulatorẽ, & eua ſstatorẽ agrorũagrorum, operãoperam dare rei illicitæ. Nec enim vllo modo tu depopulari agros poteris, vel prædari, quin id illicitè fiat, & cũcum res ſsit tãtam grauis, etiãetiam ex pro poſsito cõmittat̃. Vt aduertit IoãIoan. And. in d. c. inter alia, pręſstans rationẽrationem, quare huiuſsmodi delinquẽtibus nõnon cõferatur immunitas. Qua de cauſsa, qui fu ratã rem in eccleſsia cõtrectarcontrectar, nõnon gau dere immunitate, notat Ang. Caſstrẽ. Pauli filius, relatus per D. DidacũDidacum Couarruuias à Leyua VariarũVariarum quæſst. 2. c. 20. nu. 15. & in ipſso furto probare videtur Iulius Clarus in praxi crimi. lib. 5. c. fi. cũcum tamẽtamen hæc duo non cẽſseantur diuerſsa, ꝙquod quis furet̃furetur, & quod poſst furtũfurtum factum rẽ contrectet, ſsed ambo ſsint vnum factũfactum, & vnũvnum furtum continuatũcontinuatum, vt Paulus Caſst. notat in l. ſsi abducta nu. 4. C. de furtis, & eſst textus elegans in l. ei qui ff. eo quẽquem citat vtiliter. & elegãter materiãmateriam continuatorũcontinuatorum criminũ ꝓſsequutus idẽidem D. Didacus Couar. lib. 2. Variar. c. 10. nu. 8. ex quo etiãetiam in practicis quęſstio. c. 11. nu. 9. IdẽIdem colligitur dũ his locis declarat, ſsuperiori ratione furẽ rem vno loco furatũfuratum, & altero cõtrectantẽ, remittendũremittendum eſsſse ad iudicem primi loci, vbi delictũdelictum cõmiſsit, non cõ trectationis loco retinendum, exploſsa ſsentẽtia Bar. in l. ſsi dominiũdominium. ff. de furt. quę iurisrigore defendi non põt. Quã uis tñtamen hodiè iure Hiſspaniæ etiãetiam absq́; cõtrectatiõe ꝓcedatprocedat, lege notãda 4. tit. .14. par. 7. vbi Greg. aduertit. Quod ve rò attinet ad immunitatẽ, concluden dũ videtur, illud eſsſse certiſſimũcertiſſimum, furem (etiãetiam ſsi in eccleſsia contrectet) quo ad ꝑſsonã vti ꝗdẽimmunitate, quo ad res nõnon vti, vt D. Didac. Couar. reſsoluit antecitato c. 20. nu. 15. & hoc caſsu licet ꝑſsona gaudeat immunitate, res nõnon gau dẽt. & hoc modo limitat̃c. ſsicut antiꝗ tus. 17. q. 4. in culpa autẽautem dicet̃dicetur verſsari qñquando cùm dãnum dedit, dabat operãoperam rei illicitæ, vt in ſsacerdote haſtãhaſtam vibrante | & alterũalterum feriẽteferiente in medio multitudinis, quo tẽporetempore, & loco, co modo nõnon de beret ſse exercere, notatũnotatum eſst ex c. 1. de præſsumptio. li. 6. vt enim delinquẽsex cuſsetur, requiritur, ꝙquod ſsit in eo velut bo na fides, vt oſstẽdere videtur locus Tri boniani in §. placuit inſst. de obligatio. quæ quaſsi ex delic. naſscun. vbi ſsi TiciꝰTicius re mea vtitur nõnon ſsecũdũ vſsum, ad quẽ cõceſssi, exiſstimãs tñtamen me cõſsenſsurũ, fur ti actio nõnon cõpetitcompetit cõtracontra huiuſsmodi cõ modatariũ. idẽidem l. 3. Hiſspanię. tit. 14. p. 7. Nec qñquando culpa præceſssit caſsum, caſsus ſse quutus ſsaciẽtem excuſsat l. in rebus l. ſsi vt certo §. interdũinterdum. ff. cõ modati, ſsi culpa ad caſsum ordin aret̃aretur, vt ex multis re ſsoluit M. Mãtua. in l ſsi con ſstãte. ff. ſsolu. matri. & in c. cũcum ſsit Rom ana de appellatio. & rurſsus ſsing. 31. CuiꝰCuius rei illuſstre exẽplũ apparet in ſsacris literis. CũCum em̃ Lamech cęcus eſsſset, & Cayn ſsagitta in terfeciſsſset, ea ratione excuſsatusnõ eſst, ꝙquod operãoperam rei illicitæ dediſsſset, futuroq́; caſsui præſsenti ꝑiculo ꝓuidereprouidere debuiſsfet: quæ hiſstoria habet̃habetur Geñ. c. 8. & eſst gloſsſsa elegãs in. 1. c. non eſst ſsine culpa de regulis iuris li. 6. notat Guliel. MayneriꝰMaynerius in l. culpa eſst ſse im miſscere rei ad ſse non ꝑtinẽti ff. de regu. iur. nu. 8. Cõducũt in ꝓpoſitopropoſito circa hãchanc regulãregulam no tãdæ leges Hiſspanię. 4. tit. 3. & l. 22. tit. 8. & l. 20. tit. 13. part. 5. tex. opt. in l. ſsi ob ſstetrix §. ſsed cũcum alijs in cãpo, & in l. itẽ Mella. in princ. ff. ad legem Aquil.

Ex quo reſsultat, atq́;atque ꝓduciturproducitur ſsignã da limitatio ad ꝓpoſsitã quæſstionẽ, ꝙ quãuisquamuis caſsu delinquens intra eccleſiãeccleſiam, non amittat ius immunitatis, id tñtamen nõ procedat, qñquando huiuſsmodi delinquẽs in culpa foret. Si. n. culpa p̃ceſssiſsſset ſspera tũ caſsum, tũctunc immunitatevti nõnon põtpotest, ꝗ dãnũ dedit, quãuisquamuis caſsu delinquẽtẽ iu re defendi, ſsimpliciter probet Alphon ſsus Montaluus citata l. 4. regni, hac diſstinctione non facta, ꝗ̈ ante, & poſst eũ omiſserũt Hoſstiẽſsis, & Abb. c. fi. de immuni. eccl. Turrecremata in c. diffiniuit, 3. q. 4. folio. 73. Capella Tholoſsana q. 432. concludẽtes oẽsomnes, fortuit ò delinquẽtes nõnon amittere immunitatem, ꝙ etiãetiam ſsequitur (vbi appellat communẽ ſentẽtiãſententiam,) Rem igius de Gonny. c. Andelinquẽs in eccleſsia, vel cœmiterio. 3. fallen. nu. 4. fol. 108. in tracta. de immuni. eccleſs. in dubio autẽautem delinquẽs in eccleſsia, vel p̃torio, deliberatè pręſsu mitur deliquiſsſse. Nec. n. incõſsultò occiſsus pręſsu mitur, qui tali loco occidit̃occiditur, vt ex Alber. notat Frãc. Caſsſsonius Opi terginꝰ tract. c. de indicijs cap. incip. à loco. Hodiè aũtautem hoc iure Hiſspani vtimur, vt indiſstinctè iudicibus extrahere volẽtibus delinquẽtes nulla fiat de facto reſsiſstentia, ex cedula Catholici Regis Philippi ad D. Gomez Tello Gi ron. 11. Iunij Anno. 1562.