Deinde, &
ſsecundo loco in contrarium vrget, quòd
*
prædicta definitio & Clericis conuenire videtur: Clerici
enim habentes beneficia, v
ſsufructuario
ſsimiles
ſsunt, per
Textum
in cap. Epiſscopus, 10. quæſst. 2. & in cap. Epiſscopus. & cap. vlt. 12. quæſst. 2. Contendit enim illorum iurium con
ſstitutio, Clericos v
ſsumfructum
ſsuorum beneficiorum habere, & fructus tanquam
ſstipendium aliquod, mercedèmque
ſsui laboris capere. Quod nec ratione, nec æquitate carere dixit Duarenus
de ſsacris Eccleſsiæ miniſsteriis. cap. 4. columna 1. in verſs. dicitur vtenda.
fol. mihi 1169. & admittit Mendez de Ca
ſstro
de annonis
ciuilibus, notabili 5. num. 2. & ante omnes docuit Glo
ſsſsa
in
cap. præſsenti, de officio Ordinarij, in 6. Quæ a
ſsſserit, |
Clericos in bona valetudine con
ſstitutos, v
ſsufructuarios
e
ſsſse, in ægritudine verò, à qua decedunt, v
ſsuarios tantùm. Et illam
ſsequuti
ſsunt quamplures, quos referunt
Couarrnuias in
cap. cùm in officiis, de teſstament. num. 1.
Hieronymus de Cæuallos
practicarum quæſst. ſsiue
communium contra communes, quæſst. 198. fol. mihi 284. (alios
con
ſsultò prætermitto; ab his enim, quos
ſstatim referam,
præcitantur.) Huius tamen difficultatis
ſsolutio pendet ex
*
re
ſsolutione quæ
ſstionis
ſsuperioris, in qua extant diuer
ſsæ
& contrariæ multorum
ſsententiæ. Alij enim Clericum
in bonis, & redditibus Eccle
ſsia
ſsticis v
ſsufructuarium,
vel v
ſsuarium tantùm appellant: Alij fidelem admini
ſstratorem, aut
ſsimplicem di
ſspen
ſsatorem e
ſsſse contendunt;
Alij id iuris duntaxat tribuunt Clericis, quod à Canonibus expre
ſsſsim
ſsibi conceditur: Alij verò dominos e
ſsſse
Clericos beneficij, & reddituum Eccle
ſsia
ſsticorum affirmant; ita vt certa ex eis
ſsententia
ſsumi non po
ſsſsit, vt
contendit Couarruuias
vbi ſsuprà, dict. num. 1. Et con
ſstat ex his, quæ in hac quæ
ſstione
ſscrip
ſserunt D. Thomas, Sotus, Lede
ſsmius, Adrianus, & Caietanus,
vbi
infrà. Abbas
in cap. cùm eſsſses, num. 21. de teſst. Barbatia
in cap. venerabile. de officio delegati. colum. 10. Sarmientus
de redditibus Eccleſsiaſsticis. 3. part. cap. 1. num. 3. &
4. & 4. part. cap. 6. per totum. Nauarrus,
in apologia. de
redditi bus. quæſst. 1. monitu. 24. n. 12. & monitu. 35. & 38.
num. 6. Menchaca
de ſsucceſsſsionum creatione. lib. 3. §. 22.
num. 40. Guillelmus Benedictus
in capite Rainuntius, de
teſstamentis, verbo, & vxorem nomine Adela
ſsiam.
in
princ. num. 165. & 266. Ioannes Guttierez
practicarum,
lib. 2. quæſst. 114. à num. 4. & num. 13. Ioannes de Matienço
in l. 13. tit. 8. Lib. 5. nouæ recopilationis, gloſs. 1.
Michaël Gra
ſsſsus
receptarum ſsententiarum. §. teſstamentum.
quæſst. 34. num. 9. in fine. Spino in ſspeculo, gloſsſsa rubric.
parte. 14. num. 5. & 6. & num. 14. Petrus Gregorius
in
ſsyntagmate iuris, lib. 4. cap. 3. num. 8. 1. parte. Molina è
Societate Ie
ſsu religio
ſsus,
de iuſstitia & iure tractatu. 2.
diſsputatione. 242. per totam, folio mihi. 786. Hieronymus
de Cæuallos
communium contra communes. quæſst. 198. &
quæſst. 388. Vtcumque tamen
ſsit, quod ad nos attinet,
ſse
*curè affirmari pote
ſst,
ſsuperiorem definitionem v
ſsusfructus, Clerico minimè conuenire, vel quia
ſsit verus dominus fructuum, & redituum Eccle
ſsia
ſsticorum; quamuis cum modo & onere expendendi eos in certos &
probatos v
ſsus. Quod probabile e
ſst, & optimè defendit
Franci
ſscus Sarmientus
vbi ſsuprà. Molina
dicta diſsputatione 143. in princ. verſs. contraria tamen ſsententia. folio
mihi. 786. vbi dicit, idem affirmare Sotum,
LedeſmiũLedeſmium,
Adrianum, D. Thomam, & Caietanum in locis
ibi relatis. Cæuallos
dict. quæſst. 388. num. 52. vel quia Clerico in redditibus Eccle
ſsia
ſsticis conce
ſsſsa,
ſsiue
ſstatuta
aliqua
ſsunt, quæ v
ſsufructuario minimè conueniunt;
alia autem denegata, quæ v
ſsufructuario liberè conceduntur. Et vt generaliter dixerim, quatenus ad di
ſstributionem pertinet, cum beneficiarius multò minùs
po
ſsſsit, quàm v
ſsufructuarius; enim verò v
ſsufructuarius omnes fructus indi
ſstinctè
ſsuos facit, ad
libitumq;libitumque
di
ſsponere pote
ſst de his, quæ ex v
ſsufructu acqui
ſsiuit:
quod non pote
ſst Clericus, vtpote cùm illius pote
ſstas,
aut facultas di
ſsponendi, re
ſstricta
ſsit certis modis à iure,
vt con
ſstat ex omnibus
num. præcedenti relatis, & cum
iudicio declarant Couaruuias, & Nauarrus,
vbi ſsuprà
Barbo
ſsa
2. part. legis, diuortio, num. 53. verſsic non valet
igitur, ff. ſsoluto matrimonio. Qui po
ſst alios
ibi relatos
rectè probat, beneficiarum malè æquiparari v
ſsufructuario: v
ſsuario verò æquiparari non po
ſsſse certum e
ſst,
& concludenter probat Couarruuias
vbi ſsuprà, dicto
num. 1. Clericus enim beneficium Eccle
ſsia
ſsticum obtinens, in percipiendis & lucrandis fructibus plus iuris
habet quàm v
ſsuarius: licèt enim certis, à iurèque determinatis modis teneatur illos con
ſsumere; omnes tamen fructus ex Beneficio perceptos
ſsuos facit, v
ſsuarius
verò nihil præter v
ſsum habet. Ex quo apparet, præfatam definitionem v
ſsusfructus, v
ſsuario etiam non conuenire, & cum my
ſsterio additum
ibi verbum
fruendi: per quod excluditur nudus v
ſsus; minus enim e
ſst in v
ſsu,
quàm in v
ſsufructu, vt con
ſstat
per totum titulum, Inſstitutionum, de vſsu & habitatione. Et v
ſsuarius nihilo magis
*
iuris habet, quàm re ad nece
ſsſsitatem vtendi: V
ſsufructuarius verò omnem commoditatem habet, & omnes
fructus
ſsuos facit, ex dictis iuribus, &
principio, Inſstitutionum, de vſsufructu. vbi Balduinus
num. 5. & noui
ſsſsimè Antonius Pichardo.
num. 14. & 15. Nica
ſsius in
princ. de vſsu & habitatione, num. 1. Franci
ſscus Connanus
commentariorum iuris ciuilis, lib. 4. cap. 5. Medices
de
definitionib. part. 2. definitione 70. num. 11. & plures differentias v
ſsusfructus, & v
ſsus alio capite congeram
infrà.
