Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

 Legal

CAPVT XVI.

CAPVT XVI.

Vſsufructuarius an faciat fructus ſsuos ante cautionem præſstitam; & vtrùm cautio ipſsa de ſsubſstantia vſsusfructus eſsſse dicatur: vbi breuiter recenſsentur, quæ ab aliis hucuſsque dicta ſsunt, & ſscripta: nonnulla nouè adnotata per Authorem traduntur, & hæc materia accuratè, & diſstinctè magis, quam adhuc reſsoluta proponitur.

SVMMARIVM.

  • 1 Materiam huius capitis melius quam alibi reſsolutam per Pinellum.
  • 2 Andream Gaill. breuiter, magiſstraliter, atque diſstinctè intellexiſsſse iſstam materiam.
  • 3 Hieronymum de Cæuallos, nec accurate, nec perfectè explicaſsſse hanc materiam.
  • 4 Cautionem vſsufructuariam dupliciter peti poſsſse.
  • 5 Vſsufructuarius ſsi petat res hæreditarias ſsibi tradi, exceptione poteſst per hæredem repelli, donec cautionem idoneam præſstet.
  • 6 Vſsufructuarius ſsi ſsatisdare recuſset, hæres non abſsoluitur ſsimpliciter, ſsed condemnatur ad tradendum ſsub conditione, ſsi fructuarius ſsatiſsdet.
  • 7 Cautionem non eſsſse de ſsubſstantia vſsusfructus, in rebus, quæ vſsu non conſsumuntur.
  • 8 Et pro hac parte, nonnullæ leges, & rationes adductæ.
  • 9 Vſsufructuarius rem poſsſsidens, facit fructus ſsuos, etiam ante ſsatiſsdationem.
  • 10 Vſsufructuarius ſsi poſsſsidente proprietario cautionem non offerat, nec ipſsum proprietarium interpellet, fructus ſsuos non faciet.
  • 11 Idemque dicendum, ſsi res ſsit penes tertium ſsine culpa proprietarij, & ſsine oblatione ſsatiſsdationis ex parte fructuarij: tunc enim fructus, qui euinci poterunt ab illo tertio, ad vtilitatem proprietarij cedent.
  • 12 Vſsufructuarius non ſsatiſsdans, poſst cautionem, vel ſsatisdationem ab eo petitam, non facit fructus ſsuos, |
    p. 84
    etiam ſsi rem poſsſsideat, quia eo ipſso conſstituitur in mala fide.
  • 13 Vſsufructuarij mora in ſsatisdando, poſst cautionem, vel ſsatisdationem petitam, quoad fructus etiam perceptos, nocet illi.
  • 14 Vſsufructuarius non dicitur eſsſse in mala fide, aut in mora non cauendi, vel inuentarium conficiendi, quovſsque interpelletur per hæredem, & ab eo petita fuerit cautio: quia ipſse non tenetur ſsatisdationem offerre, ſsed tantum moram non facere hæredi petenti illam; & conſsequenter ſsi rem poſsſsideat ſsuos faciet fructus, etiam ante cautionem, & inuentarij confectionem.
  • 15 Vſsufructuarius quando dicatur vitiosè, quando etiam legitimè poſsſsidere, vt ante cautionem fructus faciat ſsuos, vel non; vbi communis diſstinctio refertur.
  • 16 Guillelmi de Peruſsio rationes nonnullæ contra communem diſstinctionem nouiter adductæ, & probatæ per Authorem, & num. ſseqq.
  • 17 Taciturnitas hæredis non petentis cautionem, non inducit tacitum conſsenſsum, vt vſsufructuarius fructus ſsuos faciat.
  • 18 Vſsufructuarius ante cautionem præstitam, ita demum fructus ſsuos facit, ſsi adeptus eſst poſsſseſsſsionem rerum hæreditariarum bona fide, hoc eſst, de manu hæredis, ſsecus ſsi occupauit illam propria authoritate.
  • 19 Nec id vitium purgatur ex ſscientia, vel taciturnitate hæredis, vel proprietarij.
  • 20 Authores nonnullos non recte percepiſsſse, aut minus bene reſsoluiſsſse iſstam materiam.
  • 21 Hieronymus de Cæuallos nouè notatus per Authorem.
  • 22 Cautionem de ſsubſstantia vſsusfructus eſsſse in his rebus quæ vſsu conſsumuntur ex communi ſsententia.
  • 23 Et præſstari debere per legatarium, etiam hærede non petente illam.
  • 24 Vſsufructuarius in his rebus, quæ vſsu conſsumuntur, non facit fructus ſsuos niſsi poſst cautionem datam, & perceptos tenetur reſstituere.
  • 25 Superioris reſsolutionis communis præcipuum fundamentum adducitur.
  • 26 Cautionem non eſsſse de ſsubſstantia vſsusfructus, etiam in his rebus, quæ vſsu conſsumuntur, ex ſsententia aliorum quæ per Authorem probatur.
  • 27 In rebus, quæ vſsu conſsumuntur, quid ſsit id, quod loco proprietatis ſsuccedit.
  • 28 Vſsufructuarius poſsſsidens res, quæ vſsu conſsumuntur, facit fructus ſsuos, etiam ante cautionem contra communem.
PRo breui diſstincta, atque ab ſsoluta huius capitis explicatione, conſstituendum duxi primò. Materiam iſstam multis in locis tractatam (vt ſstatim conſstabit) melius tamen quam alibi reſsolutam per Pinellum 2.
1
* part. l. 1. C. de bonis maternis, ex num. 77. vſsque ad n. 80. breuiter, magiſstraliter, atque diſstinctè intellectam ab Andrea Gaill. practicarum obſseruationum lib. 2. obſserua
2
*tione. 46. Minus tamen accuratè, imperfectéque explicatam (licèt à ceteris nouiſsſsimè) per Hieronymum de
3
* Cæuallos pract. quæſst. ſsiue communium contra communes. quæſst. 408. per totam, maximè num. 9. & 10.
Deinde & ſsecundò conſstituendum duxi, Cautio
4
*nem vſsufructuariam dupliciter peti poſsſse, vel iudicis officio, per textum in l. ſsi cuius, vbi Baldus, & Florianus, num. 1. ff. de vſsufructu. vel iure repulſsionis, & exceptionis; ſsicuti ſscripſserunt Socinus in conſs. 131. In præſsenti conſsultatione, num. 16. vol. 1. Rolandus in conſs. 92. num. 13. vol. 1. hoc eſst dicere, quòd ſsi vſsufructuarius
5
* petat res hæreditarias ſsibi tradi, poteſst exceptione per hæredem repelli, donec cautionem idoneam præſstet: argumento, & doctrina textus in l. Iulianus, §. offerri, ff. de actionibus empti. Per quem in terminis ſsic obſseruant Socinus & Rolandus, vbi ſsupra, Pinellus dicto num. 77. verſsic. nec obſstat. Cephalus in conſs. 610. n. 46. lib. 4. & in conſs. 714. num. 28. lib. 5. Laurentius de Pinu, in conſs. 27. num. 2. Andreas Gaill. dicta obſseruatione 46. n. 5. & nonnullis comprobat Caualcanus de vſsufructu mulieri relicto num. 90. verſsic. quod ſsecus eſsſset. videndus etiam num. 142. & ante alios docuit Albericus (quem ſsuperiores non citant) in l. vſsufructu, n. 2. C. de vſsufructu. ſsic procedit textus in l. ſsi vſsusfructus, ff. de vſsufructu. quatenus probat, vſsufructuarium pro vſsufructu conſstituendo non agere priùs quàm hæredi ſsatiſsdationem præſstiterit. Quod ſsi ipſse ſsatiſsdare recuſset, hæres
6
* non abſsoluitur ſsimpliciter, ſsed condemnatur ad tradendum res hæreditarias, quatum vſsusfructus relictus eſst, ſsub conditione ſsi fructuarius ſsatiſsdet: vt dicit Paulus Caſstrenſsis in l. 1. C. de vſsufructu in fine, vbi refert Bartolum idem conſsuluiſsſse, Decius in conſs. 418. num. 17. 18. & 19. Burſsatus ita intelligendus in conſs. 184. num. 50. lib. 2.
Tertiò conſstituendum eſst, dubium eſsſse, an vſsufructuarius non præſstita cautione vtifrui poſsſsit, & ante quam præſstet illam, vtrùm ſsi rem poſsſsideat fructus ſsuos faciat. Id quod pendet ex reſsolutione alterius quæſstionis, ſsit ne, vel non, cautio de ſsubſstantia vſsusfructus? In
7
* qua, vt dilucide procedamus, diſstinguendus eſst vſsuſsfructus rerum immobilium, ſsiue earum, quæ vſsu non conſsumuntur, ab vſsufructu rerum, quæ vſsu conſsumuntur. Primo caſsu, cautionem non eſsſse de ſsubſstantia vſsuſsfructus in rebus immobilibus, ſsiue in his, quæ vſsu non conſsumuntur, & abſsque cautione vſsumfructum conſsiſstere poſsſse, docuit gloſsſsa, verb. ſsalua rerum ſsubſstantia, in princ. Institut. de vſsufructu. quam ſsequuntur Angelus, Faber, Chriſstophorus, Balduinus, Minſsingerus, & communiter Scribentes ibidem, Baldus, Salicetus, Fulgoſsius, & Paul. in l. 1. C. de vſsufructu. Bartolus in l. vxori vſsusfructus, ve ſsic. quæro an vſsusfructus, ff. de vſsufruct. legat. Pariſsius in conſs. 37. num. 13. vol. 3. Socinus in conſs. 131. num. 17. vol. 1. Bellonus in conſs. 54. num. 8. & ſseqq. Chaſsſsaneus in conſsuetud. Burgundiæ rubrica 4. §. 6. gloſsſsa. Et ſsera tenuë. num. 3. Decius in conſs. 418. num. 17. & 18. Nattain conſs. 477. num. 4. lib. 2. Guillielm. de Peruſsio in conſs. 76. num. 3. & 4. inter conſs. vltimarum voluntatum. vol. 1. Petrus Surd. deciſsione 141. num. 16. & in puncto iuris credunt veriſsſsimam ſsententiam Pinellus 2 part. l. 1. C. de bonis maternis n. 77. & 78. Menchaca de ſsucceſsſsionum creation lib. 1. §. 7. num. 27. Caualcanus de vſsufructu mulieri relicto num. 90. folio. 262. in fine, & 263. in princ. Pro hac autem parte, quæ ve
8
*riſsſsima eſst, & cómunitercommuniter approbatur per omnes, primò facit, quòd in multis caſsibus vſsufructuario remittitur dicta cautio: per notata per gloſsſsam, & Doctores in l. vſsusfructus, C. de vſsufructu. Pinellum, & Menchacam; vbi ſsupra. Ioannem Guttierrez in repetione legis, nemo poteſst. ff. de legatis 1. ex num. 280. cum ſseqq. & hæres poſstquam ſsucceſsſsit, poteſst illam remittere (vt cap. præcedenti probauimus:) ergo neceſsſsarium eſst dicere, quòd non ſsit de ſsubſstantia vſsusfructus cautio, nec etiam de forma ipſsius, quia ſsi de forma, vel ſsubſstantia eſsſset, remitti non poſsſset vllo caſsu: Vt cum iudicio conſsiderat Menchaca vbi ſsuprà. Secundò facit textus in l. 1. §. ſsi ad fiſscum, ff. vt legatorum, ſseu fideicommiſsſsorum nomine, & in l. vltima. §. ſsin autem, C. de bonis quæ liberis. vbi fiſsco, & patri legitimo adminiſstratori bonorum aduentitiorum filij prædicta cautio remittitur. Tertiò, facit textus in l. ſsi vſsusfructus, 9. §. plane ff. vſsufructuarius quemadmodum caueat. vbi in ſspecie ibi propoſsita, remittendam cautionem hanc vſsufructuario, Iureconſsultus Vlpianus reſspondet. His ſsic conſstitutis, Arias Pinellus (qui vt ſsuperius dicebam, cæteris omnibus vtilius, atque elegantius loquutus eſst in hac materia) dicta 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 77. regulam generalem conſstituit, & illam nonnullis modis limitat, ac declarat. Regula eſst, vt vſsufructuarius rem poſsſsidens, faciat
9
* fructuis ſsuos, etiam ante ſsatiſsdationem. Quod expreſsſsim docuerunt Accurſsius, Azon, Bartolus, Albericus, Fulgoſsius, Caſstrenſsis, Baldus, Salicetus, Imola, Panormitanus, Angelus, vterque Socinus, Corneus, Bertran|
p. 85
dus, Alexander, & Chaſsſsaneus, in locis relatis per Pinellum vbi ſsupra. His addo tenentes idem Ioannem Sichardum in l. 4. C. de vſsufructu. n. 7. Decium in conſs. 607. num. 3. Ruinam in conſs. 60. à num. 2. volum. 2. Bellonum in conſs. 54. num. 8. & ſseqq. Cephal. in conſs. 714. num. 28. lib. 5. Nattam in conſs. 477. à princ. vſsque ad num. 5. lib. 2. Paulum de Montepico in l. Titia cum teſstamento, §. Titia cum nuberet, ff. de legatis 2. quæſst. 52. num. 160. Caualcanum, de vſsufructu mulieri relicto, num. 90. Hypolit. Riminald. in conſs. 321. num. 9. lib. 3. Antonium Galeatium Maluaſsſsiam in conſs. 52. num. 54. lib. 1. Antonium Gabrielem communium lib. 5. tit. de vſsufructu. concluſsione. 1. num. 40. Ioſsephum Ludouicum deciſs. 31. ex num. 7. Pariſsium in conſs. 95. num. 63. & 64. lib. 2. Antonium Theſsaurum deciſsione Pedemontana 80. num. 3. textus autem in l. ſsi vſsusfructus 16. ff. de vſsufruct. quem adduximus ſsuprà,) & l. vxori. 24. ff. de vſsufructu legato, & ſsimilia iura procedunt, & intelligi debent, de vſsufructuario non poſsſsidente, qui etiam non rectè aget, niſsi ſsatidationem offerat, vt ſsuprà dicebam num. 5. & aduertit Pinellus dict. num. 77. verſsic. nec obſstat. Nos verò loquimur de vſsufructuario poſsſsidente legitimè, non clam, nec vitiosè, vt ſstatim dicam; qui etiam ante cautionem, & inuentarij confectionem, facit fructus ſsuos. Vt Authores relati explicant, & comprobat Caluacanus dicto num. 90.
Hinc deducitur prima limitatio, quòd ſsi vſsufructuarius, poſsſsidente proprietario, cautionem non offerat,
10
* nec proprietarium interpellet; fructus ſsuos non faciet, cùm non poſsſsideat, nec prædicta adimpleat: Idemque dicendum, ſsi res ſsit penes tertium, ſsine culpa proprietarij, & ſsine oblatione ſsatiſsdationis ex parte fructua
11
*rij, tunc enim fructus, qui euinci poterunt ab illo tertio, ad vtilitatem proprietarij cedent: vt poſst Bartolum, Baldum, Aretinum, & Picum, probat Pinellus vbi ſsupra, verſsic. ſsed hæc regula: & in hoc conueniunt, aut apertè præſsentiunt illud ferè omnes Authores, qui hactenus de hac materia tractarunt: & hæc eſst prima limitatio.
Secunda limitatio ſsit, niſsi cautio, vel ſsatiſsdatio petatur per hæredem, vel proprietarium, tunc enim vſsufructuarius non ſsatiſsdans, etiam ſsi rem poſsſsideat, non facit fructus ſsuos: quia eo ipſso quod ſsatiſsdationem
12
* petitam non præſstat, in mala fide conſstituitur, & conſsequenter commodo fructuum gaudere non debet: quamuis ergo poſsſseſsſsio legitima ad lucrandos fructus ſsufficiat etiam ante cautionem; poſst petitam tamen cautionem non ſsufficit poſsſseſsſsio, quia iam vitioſsa eſsſse incipit: ſsic poſst gloſsſsas, Bartolum, Fulgoſsium, Imolam, Panormitanum, Alexandrum, Socinum, Baldum, & Salicetum, reſsoluit Pinellus vbi ſsupra, dicto num. 77. in fine. & idem probarunt Ioannes Sichardus in l. 4. C. de vſsufructu, num. 7. Florianus expreſsſsim in l. ſsi cuius, n. 6. in verſsicul. aut fuit petita & non præſstita. ff. de vſsufructu. Pariſsius in conſs. 61. n. 50. volum. 3. Craueta in conſs. 300. num. 2. Bellonus in conſs. 54. ex n. 8. Caualcanus de vſsufructu mulieri relicto, num. 142. fol. 336. qui poſst alios,
13
* in fortioribus terminis defendit, quod ſsi vſsufructuarius, hærede, ſsiue proprietario cautionem, vel ſsatiſsdationem petente, fuerit in mora ſsatiſsdandi, aut rectè conficiendi inuentarium, fructus perceptos reſstituet, & vſsumfructum perdet, qui conſsolidabitur cum proprietate. Hanc limitationem obſseruat etiam Petrus Surdus deciſs. 281. vbi agit de muliere, quæ errans in iure, cautionem non præſstitit. Idemque ex aliis obſseruat, & optime comprobat Pinellus dicta 2. parte legis 1. C. de bonis maternis, num. 79. dicens, vſsufructuarij non ſsatiſsdantis moram, poſst petitam ab eo cautionem, nocere etiam ei, quoad fructus ante moram, ſsiue ante ſsatiſsdationem perceptos.
Hinc infertur, quòd vſsufructuarius non dicitur eſsſse
14
* in mala fide, aut in mora non cauendi, aut inuentarium conficiendi, (quia hæc duo æquiparantur vt dicit Theſsaurus loco ſstatim referendo) quouſsque interpelletur per hæredem, & ab eo petita fuerit cautio: quia ipſse non tenetur ſsatiſsdationem offerre; ſsed tantum hæredi petenti eam, moram non facere, & conſsequenter ſsi rem poſsſsideat, ſsuos facit fructus, etiam ante cautionem, & inuentarij confectionem; dummodò poſsſseſsſsio iuſsta ſsit, & legitima, provt limitatione ſsequenti explicabitur. Quod poſst alios rectè adnotauit Pinellus vbi ſsuprà, num. 79. verſsicul. in eodem articulo eſst aliud, vltra quem idem tenent Decius in conſs. 607. in 1. dubio. Ioannes de Garronibus, Caſstrenſsis, Socinus, & alij, cum quibus ſsic reſsoluit Antonius Gabriel, lib. 5. de vſsufructu concluſsione. 1. num. 40. Ioſsephus Ludouicus deciſsione Peruſsina. 31. ex num. 7. Pariſsius in conſs. 95. num. 63. & 64. lib. 2. Caluacanus de vſsufructu mulieri relicto, num. 142. Antonius Theſsaurus deciſs. Pedemontana. 80. num. 3. optime Natta in con. 477. num. 1. in fine. & num. 2. lib. 2. Ioannes Sichardus in dicta l. 4. C. de vſsufructu num. 7. Florianus in l. ſsi cuius ff. eodem tit num. 6. in princ. ibi: aut cautio non fuit petita. Hyppolitus Riminald. in conſs. 321. n. 10. lib. 3. Petrus Surdus tract. de alimentis, tit. 7. qu. 19. num. 17. eruditè Andreas Gaill. practicarum obſseruationum. lib. 2. obſseruatione 46. num. nono. vbi dicit, quòd in caſsu ſsuperiori, fructuarius facit fructus ſsuos, quia vbi cautio præſstari debet, intelligitur ſsi perita ſsit, & ſsufficit quod petenti cautionem moram non fecerit fructuarius per textum elegantẽelegantem in l. 2. §. quod ait prætor. ff. quorum legatorum, in. l. 1. §. non exigit prætor. ff. vt in poſsſseſsſsionem legatorum. in l. ſsi quis filium §. ſstipulatio. ff. de collatione bonorum. & imputet ſsibi hæres, vel proprietarius, quod cautionem non exegerit: Exactam verò vſsufructuarius recuſsare non poteſst; quòd ſsi fecerit abſsque dubio commodo vſsusfructus carebit; vt ibidem latiùs probatur vtrumque per eundem Authorem.
Tertia limitatio ſsit, vt reſsolutio tradita ſsuprà ex n. 9.
15
* ita demum procedat, niſsi fructuarius vitiosè adeptus ſsit poſsſseſsſsionem: quia tunc etiam poſsſsidendo res, fructus ſsuos non faciet, & dicitur vitiosè poſsſsidere, ſsi ignorante proprietario, aut clam, & mala fide poſsſseſsſsionem acceperit; ſsic vtrumque, poſst Cinum, Imolam Angelum, Aretinum, Baldum, vtrũquevtrunque Socinum, Corneum, Chaſsſsaneum, Iaſsonem & Mattheum de Afflictis, tradit Pinellus, dicta 2. parte legis 1. C. de bonis maternis num. 77. verſsicul. limitatur 3. Sed in hoc latius inſsiſstere neceſsſsarium erit: Doctores enim, qui de hac ſscribere ſsolent, variate, ſsiue certum quid non adducere, mihi videntur: & in primis, quam plures, & maximi nominis Authores exiſstimant diſstinguendum, quòd aut vſsufructuarius percipit fructus ſsciente & conſsentiente proprietario, & tunc legitimè dicitur, non vitiosè, poſsſsidere, & facit fructus ſsuos: interdum fructus percipit fructuarius, ignorante proprietario; vel ſsi ſsciente, non diſsſsimulante, cautionem potius petente; & tunc ſsecus: ſsic intelligunt iſstam materiam magis communiter Doctores, vt multos referens teſstatur Paulus de Montepico in l. Titia cum testamento, §. Titia cum nuberet, ff. de legatis 2. quæſst. 52. num. 160. Caualcanus de vſsufructu mulieri relicto, num. 90. Bellonus in conſs. 54. num. 9. Antonius Galeatius Maluaſsſsia in conſs. 52. num. 54. volum. 1. Natta in conſs. 477. à princ. vſsque ad num. 4. lib. 2. Surdus de alimentis, tit. 7. quæſst. 19. num. 17. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 321. num. 9. lib. 3. & communem re
16
*ſsolutionem profitetur Guillelmus de Petuſsio in conſs. 79. num. 6. & 7. inter conſsilia vltimarum voluntatum, vol. 1. qui tamen, & ſsubtiliter, & verè contendit contra communem probare, ſscientiam, & patientiam hæredis cautionem non petentis, nihil proficere vſsufructuario poſsſsidenti, vt fructus faciat ſsuos, niſsi materia ſsit præexiſstens, vnde oriri poſsſsit tacitus conſsenſsus inter hæredem, & vſsufructuarium, hoc eſst, factum traditionis poſsſseſsſsionis rei fructuariæ: & ad id probandum, nempe taci
17
*turnitatem hæredis non petentis cautionem, non inducere tacitum conſsenſsum, ex quo fructuarius iuuari poſsſsit ad lucrandos fructus. Mouetur ex doctrina Bartoli communiter recepta in l. quæ dotis, ff. ſsoluto matrimo|
p. 86
nio. in puncto illo, an taciturnitas, & patientia inducant conſsenſsum ſsuper a actu difformi: exemplum, quando aliquis occupauit poſsſseſsſsionem rei meæ, me ſsciente, & patiente: nam ibi notatur, quod aut præcedit contractus, ex cuius natura teneor illud pati, & tunc videor tractus conſsentire: argument. l. 2. & quòd ibi notatur, C. de acquirenda poſsſseſsſsione: aut non præcedit contractus, ex cuius natura debeam illud pati, & tunc ſsi tractatur de magno præiudicio, non videor conſsentire, ſsecus ſsi de modico præiudicio, ex iuribus ibidem adductis, & his quæ: poſst alios quamplures eruditè reſsoluit Barboſsa in dict. l. quæ dotis: idcirco Guillel. ipſse in contrarium exiſstimat ſse habere veritatem; & ad id dicendum mouet eum elegans doctrina Baldi in propriis terminis ſsequentis Guillelmum de Cuneo in l. 1. C. de vſsu
18
*fructu vbi ſsuper quæſstione prædicta, an vſsufructuarius nõnon præſstita cautione faciat fructus ſsuos, notãternotanter ad propoſsitum dicit, quod aut vſsufructuarius eſst adeptus poſsſseſsſsionem bona fide, vt quia hæres tradidit ſsibi poſsſseſsſsionem rerum hæreditariarum ad vſsufructuandum nec petiit cautionem, & tunc facit fructus ſsuos propter bonam fidem, l. ſsed & ſsi lege §. ſscire. ff. de petitione hæreditatis: aut fuit in poſsſseſsſsione mala fide; putà, quia occupauit poſsſseſsſsionem rerum authoritate propria, vt contingit, dicit ipſse, in vxoribus teſstatoris relictis vſsufructuariis; & tunc non facit fructus ſsuos ante præſstitam cautionem, quia videtur eos indebitè percepiſsſse: & hactenus Baldus; cuius doctrinam nonnullis rationibus cõprobatcomprobat Guillelmus de Peruſsio, vbi ſsupra, ex num. 9. & & vltra eum expreſssè probarunt illam nonnulli, quos cum Baldo ſsequutus eſst Pinellus, dicta 2. parte legis 1. C. de bonis maternis, num. 79. verſsicu. in eodem conſsil. vbi rectiſsſsime adnotauit, & ratione fundauit, adeo verum eſsſse, fructuarium non facere fructus ſsuos ſsi vitiosè, hoc eſst, non de manu hæredis poſsſseſsſsionem accepit, vt tale vitium minime purgetur ex ſscientia, & taciturnitate
19
* proprietarij: quod in eſsſsectu eſst idem, quod cum Guillelmo ſsuperiùs dicebamus. Baldi etiam diſstinctionem expreſsſsim probauit Andreas Gaill. lib. 2. dict. obſseruat. 46. num. 6. & 7. vbi in prædicta quæſstione diſtinguendũdistinguendum dicit; Vtrùm fructuarius mala fide, aut inuito, vel inſscio hærede; an verò eo ſsciente, & permittente, in poſsſseſsſsionem rerum hæreditariarum venerit? vt ſsic reſsolui debeat, provt ſsuprà reſsolutum eſst.
Hinc infertur primò, Authores relatos ſsuprà num. 15.
20
* non rectè percepiſsſse, aut minus congruè reſsoluiſsſse iftãistam materiam, quatenus ſscientia dumtaxat & taciturnitate hæredis contenti erant, nec doctrina Baldi, & diſstinctione ſsuperiori vtebantur: ſsimiliter nec integre, nec perfecte tractaſsſse eam Hieronymum de Cæuallos, (vt
21
* initio huius capitis dicebam) communium contra communes quæſst. 408. num. 9. 10. & 15. is enim prædictorum Authorum nullam mentionem facit, multàque prætermittit, quæ ad huius quæſstionis reſsolutionem omninò neceſsſsaria erant, vt ex dictis ſsuprà conſstat apertè. Deinde imperfecte diſstinguit, quòd aut cautio fuit petita, vel non; vt cum petita non eſst, fructuarius ſsuos faciat fructus; cùm verò petita fuit, minime illos ſsuos faciat: neque enim ſsufficit petitam non eſsſse, niſsi (vt dictum eſst,) bona fide, & de manu hæredis poſsſseſsſsionem acceperit legatarius: & hactenus de vſsufructu vero & proprio, aut earum rerum quæ: vſsu non conſsumuntur.
Nunc verò quarta limitatio ſsit, & hinc agendum de improprio, aut vtilitatis cauſsa introducto vſsufructu,
22
* hoc eſst, earum rerum, quæ: vſsu, aut tempore conſsumuntur: in quo ſsuperior reſsolutio limitari ſsolet, vt in eo ſscilicet, de ſsubſstantia vſsusfructus dicatur eſsſse cautio, ſsic vt ius vtendi & fruendi ante cautionem ſsubſsiſstere nullo modo poſsſsit: ita obſseruant gloſsſsa, Bartolus, Paulus, Iacobus Butrigarius, Alexander, Salicetus, Fulgoſsius, Baldus, Angelus, Aretinus, vterque Socinus, & Alciatus, quos in vnum congeſsſsit Pinellus 2. part. leg. 1. C. de bonis maternis num. 78. in princ. his addo tenentes idem Ruinum, in conſsil. 51. num. 9. & in conſs. 206. n. 25. volum. 2. Guillelmum de Peruſsio in conſs. 76. num. 2. & 3. inter conſsilia vltimarum voluntatum, lib. 1. Caualcanum de vſsufructu mulieri relicto, num. 89. fol. 260. & 261. qui ex hoc, poſst Angelum Aretinum in princ. Inſstit. de vſsu
23
*fructu num. 3. in fine, (cuius meminit etiam Pinellus vbi ſsupra) ſsecurè inferunt duo. Primum, cautionem prædictam in his rebus, quæ vſsu conſsumuntur, præſstandam eſsſse, etiam herede non petente illam, quod in vſsufructu proprio ſsecus eſsſse ex multis tradebam ſsuprà n. 14.
24
* SecũdumSecundum, quod vſsufructuarius non facit fructus ſsuos in prædictis rebus niſsi poſst cautionem datam, & perceptos tenetur reſstituere, vt probat Caualc. vbi ſsupra. & ex aliis refert Pinellus, dicto num. 78. Præcipuum autem huius communis ſsententiæ: fundamentum eſst; quòd cùm ex Senatuſsconſsulto, vtilitatis gratia in prædictis rebus data cautione admiſsſsus fuerit vſsusfructus, §. conſstituitur. In
25
*ſstitut. de vſsufructu, l. 1. cum ſseqq. ff. de vſsufructu earum rerum, cautioque ſsuccedat loco proprietatis, aut reſseruationis iuris illius, fit conſsequens, quod de ſsubſstantia vſsusfructus eſsſse videatur.
Verùm, contrariam ſsententiam, imò quod in vſsufructu improprio, ſsiue earum rerum, quæ vſsu conſsumun
26
*tur, cautio non ſsit de ſsubſstantia, ſsicut in vſsufructu proprio dictum eſst, ſsentit gloſsſsa verb. ſsalua rerum ſsubſstantia, in princ. Inſstitut. de vſsufructu. & expreſssè gloſs. in l. 1. C. de vſsufructu, Azon. in ſsumma, C. eodem, num. 2. verſsic. dicunt. & ſsequuntur Imola in cap. vltimo. num. 18. de pignoribus. Ioannes Faber in §. 1. num. 2. Inſstitut. de vſsufructu. Decius in conſs. 418. num. 19. & conſstanter defendit Arias Pinellus dicta 2. part. legis 1. C. de bonis maternis, num. 78. verſsicul. ſsed ego prædictam doctrinam. Menchaca optimè comprobans, de ſsucceſs. creatione lib. 1. §. 7. num. 25. & num. 27. verſsicul. qua ratione idem quoque. & pro hac parte eſst textus velut expreſsſsus in l. hoc Senatuſsconſsultum, §. ſsi pecuniæ, ff. de vſsufructu earum. vbi in his rebus, quæ vſsu conſsumuntur, ante cautionem præſstitam conſstare, & finiri vſsumfructum reſspondet Vlpianus: vnde conſstat, & ante cautionem legatum vſsusfructus conſsiſstere, & fructuarium rectè percepiſsſse fructus: vt ex illo textu rectè deduxerunt Pinellus, & Menchaca, locis relatis ſsup. vltra quos animaduertendum erit, quod in his rebus, quæ vſsu conſsumuntur, id quod ſsuccedit loco proprietatis, eſst ipſsa obligatio fructuarij, quâ adſstrictus eſst, finito vſsufructu reſstituere tantundem, vel ęſstimationem ſsoluere, iuxta textum in §. conſstituitur, Inſstitut. de vſsufructu, l. ſsi tibi, ff. de vſsufructu earum rerum, & cap. ſseqq. pleniùs diſstinguetur: Non verò cautio ipſsa, provt quamplures, ſsed malè quidem, arbitrati ſsunt; quia cautio potiùs eſst firmitas præexiſstentis obligationis, argumento l. contrahitur, ff. de pignoribus, & eorum quæ notantur per Doctores in rubrica, de fide instrumentorum, & in l. 3. C. de verborum ſsignificatione. Prætereà, quia cautio reſspicit ſsecuritatem, reſspectu proprietatis, & conſseruationis iuris hæredis in his rebus, non verò respectu iuris vtendi, & fruendi, cũcum in illis, etiam abuti poſsſsit fructuarius, hoc eſst, conſsumere eas, vt cap. ſseqq. probabimus: Non eſst ergo de ſsubſstantia vſsusfructus ipſsa cautio, etiam in his, quæ vſsu conſsumuntur; vnde ſsubſsequitur neceſsſsariò dicendum, quòd negato prædicto Antecedente, conſsequentia & illatio Angeli Aretini vera non erit, vt fructuarius ante cautionem in dictis rebus fructus ſsuos non faciat, cùm in eis militet eadem ratio, quæ aſsſsignatur in vſsufructu immobilium, & conſsequenter fructuarius legitimè poſsſsidens, etiam ante cautionem, commodo fructuum gaudere debeat. Quod eſst de mente Bartoli in dict. l. vxori, ff. de vſsufructu legato, Gloſsſsæ, Azonis, & Alexandri, quos cum aliis, ad hoc cum iudicio expendit, & ſsic defendit Pinellus dict. 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 78. in verſsic. Patet igitur. Menchaca dict. §. 7. num. 25. & 27. & multis rationibus confirmat Borgninus de vſsufructu mulieri relicto, n. 89. verſsic. Tamen alia ratione, fol. mihi, 264. in princ. qui affirmat etiam in foro conſscientiæ ſsecurum eſsſse fru|
p. 87
ctuarium percipientem fructus ante cautionem, & lici
28
*tè poſsſse retinere illos. Id quod intelligendum eſst, ſsi rem abſsque vitio poſsſsideat, vt adhuc dictum eſst.
Loading...