PRo explicatione eorum, quæ
capite præcedenti diximus, quatenus v
ſsufructuarium non vtentem arbitrio boni viri expelli po
ſsſse, & de
dãnodamno illato teneri probauimus, atque vt certam aliquam, aut generalem doctrinam
hoc capite tradamus, quà digno
ſsci po
ſsſsit, quando quis arbitrio boni viri vti, vel non vti videatur, con
*
ſstituendum erit inprimis id, quod ferè omnes, qui de
hac materia tractarunt, & quidem immeritò intactum
relinquunt, aut non ita di
ſstinctè explicarunt: Quòd
v
ſsusfructus ad rei naturam, & boni patrisfamilias rationem, vel con
ſsuetudinem exigitur,
ſsic vt ex natura
*
rei
ſsumatur, & ad eum, ad quem naturaliter e
ſst de
ſstinata v
ſsum hominum, & pro diligentis patrisfamilias
con
ſsuetudine, & modo referatur. Non
ſsolùm enim
*
natura rei, & modus,
ſsed etiam eius, qui v
ſsumfructum dedit, con
ſsuetudo, multùm valet in i
ſstis diiudicandis; quam doctrinam ex vi
ſsceribus quamplurimorum iurium, atque illorum verbis maturè, & accuratè perpen
ſsis, recti
ſsſsimè deduxit
ſsolus eruditi
ſsſsimus
Connanus
Commentariorum iuris ciuilis. lib. 4. cap. 1.
*
num. 4. & 5. fol. mihi 225. qui inter alia, expendit optimum Iurecon
ſsulti Caij re
ſspon
ſsum
in l. item ſsi fundi 10.
in verſs. finali, ff. de vſsufructu, quo loco
ſsic
ſscriptum
e
ſst
Nam & ſsi fundi vſsusfructus fuerit legatus: & ſsit ager,
vnde in fundum cuius vſsusfructus legatus eſst, ſsolebat paterfamilias, vel palo vti, vel ſsalice, velarundine: puto fructuarium hactenus vti poſsſse, ne ex eo vendat: niſsi fortè ſsalicti eius, vel ſsyluæ palaris, vel arundineti vſsusfructus ſsit
legatus: tunc enim & vendere poteſst. Nam & Trebatius
ſscribit, Syluam caduam & arundinetum poſsſse fructuarium cœdere ſsicut paterfamilias cœdebat, & vendere, licèt
paterfamilias non ſsolebat vendere, ſsed ipſse vti: ad modum
enim referendum eſst, non ad qualitatem vtendi. Ex his
autem verbis, &
ſsuperiori doctrina,
ſsecundo loco con
ſstituendum erit: Quód v
ſsufructuarius arbitratu boni,
*
viri vti non videtur, qui contra
ſsolitum te
ſstatoris v
ſsum,
re fructuaria vtitur, aut modum illius non
ſseruat,
vt ex eo textu clarè colligitur, & ob
ſseruant communiter Doctores, & Albericus
ibi, de inci
ſsione ramorum,
arborum, &
ſsyluæ cæduæ dicit, vt
ſsi te
ſstator de triennio, in triennium, aut de quinquennio, in quinquennium incidere
ſsolitus erat, eodem modo incidere debeat v
ſsufructuarius, & non citiùs, aliàs non vtetur &
fruetur arbitrio boni viri, & latiùs probat Paulus de
Montepico
in l. Titia cum teſstamento §. Titia cum nuberet, de legat. 2. quæſst. 36. ante finem, verſsic. ſsed quia dictum eſst mihi, num. 130. Gra
ſsſsus
receptarum ſsententiarum, §. legatum, quæſst. 33. in fine. & infrà dicemus, dum
tractabimus, vtrúm fructuario incidere arbores liceat:
ſsuperiorem autem re
ſsolutionem, de fructuario contra
ſsolitum te
ſstatoris v
ſsum vtente, tradit expre
ſsſsim Antonius Galeatius Malua
ſsſsia
in conſs. 38. num. 12. vol. 1. quo
*
loco ex mente communi firmat, ex his. quæ:
ſsolitus erat
facere te
ſstator, colligendum e
ſsſse, an fructuarius arbitrio boni viri v
ſsus fuerit, nècne. Quod tamen limitari
debet, ni
ſsi te
ſstator, quia nolebat, non vteretur re, ad
*
eum, ad quem naturaliter erat de
ſstinata v
ſsum; tunc enim
ad rei naturam, & modum, & boni patrisfamilias rationem v
ſsusfructus exigit po
ſsſset, argumento textus,
in
dicto verſs. nam & ſsi fundi, in fine dictæ l. item ſsi fundi, &
horum, quæ
ſscribit Connanus
dict. cap. 1. n. 4. & 5. Quæ
corroborantur ex re
ſsolutis per Manticam
de coniecturis vlt. voluntatum, lib. 6. tit. 9. num. 7. vbi ex multis
*
probat, quòd con
ſsuetudo te
ſstatoris non in
ſspicitur in
his, quæ in
ſsunt ex natura rei, provt
ibi iure, & ratione
latiùs probauit.
