Secundò & principaliter con
ſstituendum erit, ex di
*ctis
ſsuprà non ob
ſscurè, manife
ſstè potiùs digno
ſsci, deceptos nonnullos, exi
ſstimantes, proprietarium non po
ſsſse vendere proprietatem
ſsine con
ſsen
ſsu & voluntate v
ſsufructuarij, qua
ſsi id prædicta æquitatis aut prohibitionis ratione contineri videatur. Quod non dubitarunt
a
ſsſserere Guilliel. de Cun.
in l. 2. C. de vſsufructu. Oldradus
in conſs. 24. & Sfortia Oddi
in conſs. 82. num. 14. vol. 1.
ſsed decipiuntur, vt dixi, quoniam ex alienatione nullum damnum v
ſsufructuario contingit in v
ſsufructu, cùm
nihil
ſsua inter
ſsit, quod i
ſste, vel ille
ſsit proprietarius,
dummodò ip
ſsum non turbet in v
ſsufructu, vt eleganter
con
ſsiderat Ca
ſstren
ſsis
in dict. l. 2. C. de vſsufructu, in fine,
qui
ſsecurè defendit, proprietarium po
ſsſse hypothecare
& vendere proprietatem ab
ſsque con
ſsen
ſsu v
ſsufructuarij
|
& aliis obiectionibus re
ſspondet. Ca
ſstren
ſsis etiam
ſsententiam defendit Ioannes Sichardus
in lectura dicta l. 2.
ex num. 2. vſsque ad num. 9. & veriorem exi
ſstimat Antonius Gomez
tom. 2. variar. cap. 15. de ſseruitutibus,
num. 9. &
ſsequitur Pinellus
2. part. dict. l. 1. C. de bonis
maternis, num. 51. Pro quibus valdè vrget primò textus
in l. fundi Trebatiani, ff. de vſsufructa legato, vbi apertè
ſsupponit Scæuola, proprietatem vendi potui
ſsſse, nec
con
ſsen
ſsum fructuarij requirit, &
in l. 3. §. ſsi hæres, ff.
vſsufructuarius quemadmodum caneat, vbi idem
ſsupponit
Vlpianus, dicit enim:
Si hæres alienauerit proprietatem,
& poſsteà amittatur vſsusfructus. Secundò e
ſst textus
ſsingularis
in dicta l. 2. C. de vſsufructu, vbi
ſsic
ſscribitur:
Verbis teſstamenti quæ precibus inſseruisti, vſsumfructum
tibi legatum animaduertimus. Quæ res non impedit proprietatis dominum obligare creditori proprietatem, manente fcilicet integro vſsufructu tui iuris. Ergo & alienare
poterit proprietatem,
ſsaluo iure v
ſsusfructus, nec pote
ſst
in hoc congrua di
ſscriminis ratio a
ſsſsignari, vt intelligit
Accur
ſsius
ibi. verbo,
obligare, dicens
item & vendere.
Ca
ſstren
ſsis, & Sichardus
vbi ſsuprà. Qui addunt, quòd
ſsi e
ſst
ſspeciale in patre v
ſsufructuario, quod debeat con
ſsentire in alienatione proprietatis,
l. vlt. §. filius autem,
C. de bonis quæ liberis, in contrarium debet e
ſsſse ius commune, quòd
ſsine con
ſsen
ſsu fructuarij po
ſsſsit totalem alienationem facere. Tertiò facit quòd proprietas v
ſsucapi pote
ſst, quamuis v
ſsusfructus rectè con
ſstitutus per
v
ſsucapionem non perimatur,
l locum, 21. §. proprietarius, ff. de vſsufructu, l. iuſsto, 44. §. non mutat, iuncta declaratione glo
ſsſsæ
ibi. verbo, non pote
ſst,
ff. de vſsucapionibus. Sed
ſsi prohibitus e
ſsſset proprietarius alienare proprietatem
ſsine con
ſsen
ſsu fructuarij, non po
ſsſset pati in
præiudicium ip
ſsius v
ſsucapi rem, argumento
l. alienationis verbum, 28. ff. de verbor. ſsignificat. & eorum, quæ
adnotarunt per illam legem Scribentes communiter,
Ca
ſstren
ſsis
in conſs. 44. in fine, lib. 2. Socinus
in conſs. 266.
num. 44. lib. 2. Decius
in conſs. 445. num. 28. Tiraquellus
de retractu Lignagier, §. 1. gloſsſsa 9. num. 249. Pinellus
in authent. niſsi tricennale, num. 29. C. de bonis maternis,
quamuis ip
ſse
ſsubtiliter atque eruditè, vt a
ſsſsolet, contra
Communem exi
ſstimet fal
ſsam e
ſsſse allegationem
dict. l.
alienationis, alienatione prohibita, & v
ſsucapionem prohibitam cen
ſseri, vt
ibi videri poterit. Quartò denique &
vltimò, quando tot iura, atque Doctorum authoritates
deficerent, concludens fundamentum videretur, quòd
*
v
ſsufructuarius non habet ita liberum v
ſsumfructum,
ſsicut habet proprietatem liberam proprietarius; quia e
ſst
fortius ius, & magis adradicatum, vt
ſscribit Baldus
in l.
locum, §. ex eo, per illum textum,
ff. de vſsufructu, ſsed v
ſsufructuarius non habens ita plenum & liberum ius,
pote
ſst vendere v
ſsumfructum, vt alio capite probabitur
infra, etiam
ſsine con
ſsen
ſsu proprietarij; ergo multò magis poterit proprietarius vendere proprietatem ab
ſsque
con
ſsen
ſsu v
ſsufructuarij. Poterit tamen contraria
ſsenten
*tia locum obtinere, vbi ex alienatione proprietatis, damnum con
ſsiderabile euenire po
ſsſset v
ſsufructuario; tunc
enim citra con
ſsen
ſsum eius, non po
ſsſset proprietarius
alienare: in quibus terminis loqui videtur Tiraquellus
de retractu conuentionali, §. 2. gloſsſsa vnica num. 52. verſs.
nam licèt, nec inuitus cogetur fructuarius ip
ſse proprietarium rixo
ſsum, aut malæ conditionis mutare, vt dicebat Sfortia
dict. conſs. 84. num. 14. & e
ſst de mente Ca
ſstren
ſsis
in dict. l. 2. ad finem, quatenus pro ratione
ſsuperioris doctrinæ aduertit, quod nihil ad fructuarium
intere
ſst, quis
ſsit proprietarius, dummodò non turbetur
in v
ſsufructu; ergo
ſsi aliquid ad euro attineat, contrà erit
dicendum, vt etiam, & rectè ob
ſseruat Ioannes Sichardus
in dict. l. 2. C. de vſsufructu, num. 8. vbi dicit regulariter con
ſsen
ſsum fructuarij non requiri, quando proprietarius velit alienare rem, ex qua v
ſsusfructus pendeat:
ſsed tunc demum quando vertatur aliquod intere
ſsſse vel commodum v
ſsufructuarij: quod committendum
e
ſst æquitati iudicantis, vt is ex æquo & bono con
ſstituat,
quando con
ſsen
ſsu opus
ſsit, vel non; dicit etiam quòd in
ca
ſsu, quo e
ſsſset nece
ſsſsarius con
ſsen
ſsus, nece
ſsſsarium quoq,
e
ſsſse laudimium tanquam merces con
ſsen
ſsus: quod latiùs tractauerat
n. præcedentibus, & ibid. Ca
ſstren
ſsis
n. 2.