Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

 Legal

CAPVT XXXV.

CAPVT XXXV.

Proprietarius vtrùm, aut quare, ne conſsentiente quidem fructuario, ſseruitutem imponere poſsſsit, niſsi per quam deterior conditio fructuarij non fiat? ipſse etiam fructuarius, quare nec acquirere, nec imponere, retinere tamen ſseruitutem poſsſsit? vbi quæ hactenùs dicta ſsunt ab aliis vbicunque, congeruntur, & confutantur; Raphaëlis Fulgoſsij ratio contra Recentiores recipitur, meliùs quàm adhuc explicatur, atque Pinelli motiuis contra eam nouiter reſspondetur.

SVMMARIVM.

  • 1 Proprietarium non poſsſse ſseruitutem imponere fundo, nec amittere, acquirere planè ſseruitutem eum poſsſse, etiam inuito fructuario.
  • 2 Vſsufructuarius acquirere ſseruitutem non poteſst, retinere autem poteſst, & ſsi fortè fuerit, non vtente fructuario, amiſsſsa, hoc quoque nomine tenebitur.
  • 3 Prædictorum vera ratio redditur: & textus in l. ſsed & ſsi quid, 19. §. ſsed nec ſseruitutem, ff. de vſsufructu, meliùs, quàm hactenùs enucleatur, & num. ſseq.
  • 4 Seruitutem nemo in damnum alterius imponere poteſst, maximè ſsi ille habeat aliam ſseruitutem.
  • 5 Diſspoſsitionem rerum ſsuarum etſsi liberè vnicuique lex committat; hoc tamen ita, vel ex naturali iuſstitia accipiendum eſst, ſsi non publicum, aut priuatum alicuius commodum lædatur.
  • 6 Proprietarius quare acquirere ſseruitutem poſsſsit, etiam inuito fructuario.
  • 7 Vſsufructuarius quare retinere ſseruitutem poſsſsit; acquirere verò, vel imponere ſseruitutem non poſsſsit.
  • 8 Proprietatis dominus, ne conſsentiente quidem fructuario, ſseruitutem imponere poteſst, niſsi per quam deterior conditio fructuarij non fiat, vbi proponitur vulgata difficultas l. ſsed etſsi quid, 19. §. proprietatis, cum l. ſseq. ff. de vſsufructu.
  • 9 Franciſsci Connani, Sarmienti, Arij Pinelli, atque Ludouici Vitalis declarationes contra communem reiectæ.
  • 10 Ferdinandi Vaſsquez. de Menchaca noua interpretatio, nouè & ſsubtiliter confutatur.
  • 11 Emmanuelis Mendez de Caſstro intellectus nouus nouè & verè improbatus.
  • 12 Iacobi Cuiacij ſsententia in prædicta difficultate non probatur.
  • 13 D. Feliciani de Solis rationem veram in ſse eſsſse, ſsed non concludere circa difficultatem dict. § proprietatis.
  • 14 Petri Auguſstini Morlæ rationem inefficacem eſsſse, & iuri contrariam.
  • 15 In prædicta difficultate facilius eſsſse aliorum rationes confutare, quàm veram aut concludentem rationem conſstituere.
  • p. 141
    16 Raphaëlis Fulgoſsij rationem magis placere Authori, & Pinelli motiuis contra eundem, nouè atque ſsubtiliter ſsatisfactum, & num. ſseq.
  • 17 Emphyteuta vſsumſsructum poteſst ad vitam conſstituere, & ſseruitutem imponere ad vitam eius duraturam.
  • 18 Vaſsſsallus in re feudali poteſst ad vitam ſseruitutem conſstituere.
  • 19 Superficiarius ſseruitutem & cenſsum in ſsuperficie imponere poteſst.
HIs, quæ Capite præcedenti dicta fuêre, proximum eſst conſstituere nunc, ob eandem æquitatis, vel prohibitionis rationem, nec ſseruitutem imponere poſsſse
1
* fundo proprietarium, nec amittere ſseruitutem, ſsed acquirere planè ſseruitutem eum poſsſse, etiam inuito fructuario, vt Iulianus ſscripſsit. Quibus conſsequens eſst, fructuarium quidem acquirere ſseruitutem non poſsſse, reti
2
*nere autem poſsſse, & ſsi fortè fuerit, non vtente fructuario, amiſsſsa, hoc quoque nomine tenebitur: ita docuit Vlpianus in l. ſsed & ſsi quid, 19. §. ſsed nec ſseruitutem imponere, ff. de vſsufructu. In quo nullus ampliùs inſsiſstit, ſsed tanquam indubitatum omnes admittunt, vt conſstat ex his, quæ ſscripſserunt Petrus Gregorius in ſsyntagmate iuris, lib. 4. cap. 3. num. vlt. verſs. ſsed nec ſseruitutem, Cuiacius recitationum ſsolemnium, in lib. Digeſstorum, ad l. 3.
3
* ff. de ſseruitutibus. Ratio autem quare proprietarius imponere, vel amittere ſseruitutem non poſsſsit, ſsatis conſstare poteſst ex his, quæ in initio Capitis præcedentis diximus: proprietarium nihil in præiudicium, aut detrimentum fructuarij facturum, nec aliquo modo iuri vſsusfructus obeſsſse, ſsiue aliquid detrahere poſsſse. Deinde,
4
* quia non poteſst quis in proprio fundo, in alterius præiudicium imponere ſseruitutem, maximè ſsi ille habeat aliam ſseruitutem, l. 2. §. 1. l. per quem locum, ff. de ſseruitutibus rusticorum, l. in concedendo, ff. de aqua pluuia arcenda, l. hoc iure, §. is qui, & l. Lucio, ff. de aqua quotidiana & æſstiua: quæ iura adducit Ioannes Corraſsius in l. 3. ff. de ſseruitutibus, num 17. in fine, & num. 20. vbi reddit elegantem & veram rationem, quòd licet diſspo
5
*ſsitionem rerum ſsuarum liberè vnicuique lex committat, l. ſsed & ſsi lege, §. conſsuluit. ff. de petitione hæreditatis, l. in re mandata, C. mandati: hoc tamen ita vel ex naturali iuſstitia accipiendum eſst, ſsi non publicum aut priuatum alicuius commodum lædatur, l. opus nouum. ff. de operibus publicis. Iaſson in l. ex hoc iure, ad principium, ff. de
6
* iuſstitia & iure; acquirere autem ſseruitutem etiam inuito fructuario, proprietarius poteſst, nam & res fructuario nec fraudi, nec damno eſst, & vſsusfructus ipſse melior ſsit, vt rectè conſsiderat Cuiacius in dict. l. 3. in princ. ff. de ſseruitutibus. vſsufructuarius verò retinere ſseruitutem poteſst, quia dum retinet, nihil de nouo facit quod poſsſsit ipſsi prohiberi; retinere potius, & conſseruare de
7
*bet, aliàs eo nomine tenebitur, ſsi eo non vtente, ſseruitus ipſsa amiſsſsa fuerit, vt inquit Vlpianus loco relato ſsuprà. Ratio eſst, quoniam vſsufructuarius omnem rei curam ſsuſscepit, & cuſstodiam, atque diligentiam præſstare tenetur, vt inquit textus in l. 1. ad finem, cum l. ſseq. ff. vſsufructuarius quemadmodum caueat, Antonius Gomez tom. 2. variar. cap. 15. de ſseruitutibus. num. 6. & latè probauimus ſsuprà, cap. 10. acquirere tamen, vel imponere ſseruitutem non poteſst, quoniam fructuarius dominus non eſst, & nemo ſseruitutem acquirit, vel imponit, niſsi qui dominus eſst, l. 1. ff. communia prædiorum. Corraſsius in dict. l. 3. num. 20. ff. de ſseruitutibus. Padilla in l. & in prouinciali, num. 5. C. eodem tit. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 20. num. 1. D. Felicianus de Solis tractat. de cenſsibus lib. 2. cap. 4. num. 9. verſs. & hinc eſst. Ex quibus remanet meliùs quàm hactenus per aliquem enucleatus textus in dict. l. ſsed & ſsi quid, §. ſsed nec ſseruitutem. ſsubdit poſstmodùm idem Vlpianus: Proprietatis
8
* autẽautem dominus, ne conſsentiente quidem fructuario, ſseruitutem imponere poteſst: niſsi per quam deterior conditio fructuarij non fiat; veluti, ſsi talem ſseruitutem vicino conceſsſserit, ius ſsibi non eſsſse altiùs tollere. Locum autem religioſsum facere potest, conſsentiente fructuario, & hoc eſst verum fauore Religionis. Id autem adeò mirabile & difficile, iurique contrarium aliquibus videtur, vt ſse rationem aſsſsequi non poſsſse fateatur coactus Curtius iunior (quem in hoc laudauit Pinellus)in l. penultima num. 37. C. de pactis. Ratio difficultatis & admirationis conſsiſstit in hoc, quod licèt proprietario rectè prohibitum eſsſse videatur, fructuario inuito, ſseruitutem imponere, ne reddatur deterior cauſsa vſsusfructûs, ne etiam damnum inferatur eidem fructuario; tamen cum fructuarius ipſse conſsenſsum præſstat, licitum id deberet eſsſse proprietario, quoniam iuri pro ſse introducto quilibet poteſst renunciare, l. paciſsci, ff. depactis, l. penultima, C. eodem, nec Volenti. & conſsentienti fraus aliqua, ſsiue damnum irrogari videtur, & nihilominùs conſstitutio ſseruitutis non valet, nec quamuis fructuarius conſsenſserit. Id quod iuxta communem ſsententiam certum eſst, vti communiter intellexiſsſse omnes firmant, Pinellus 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, n. 74. Felicianus de cenſsibus, lib. 2. cap. 4. num. 10. verſs. ſsed hanc reſsolutionem.
Quapropter Franciſscus Connanus commentariorum
9
* iuris ciuilis, lib. 4. capite 3. num. 3. fol. 232. conſstanter aſsſserit contra Communem, proprietarium, etiam inuito fructuario, ſseruitutem imponere poſsſse, quâ vſsusfructus conditio deterior non fiat; quòd ſsi fiat deterior, ita demum ſsi fructuarius ipſse conſsentiat, dicítque verba illa (ne conſsentiente quidem fructuario) legenda eſsſse (non conſsentiente fructuario,) & verbum, Niſsi, legis ſsequentis, accipiendum eſsſse pro, Dumtaxat; vt ſsit ſsenſsus, eam dumtaxat ſseruitutem imponi poſsſse à proprietario, vſsufructuario non conſsentiente, quâ ipſsius conditio deterior non fiat: quòd ſsi deterior fiat; eiuſsdem conſsenſsus neceſsſsarius eſst: & in effectu hanc ſsententiam ſsequutus eſst, & nonnullis comprobat Arias Pinellus in dicta 2. parte l. 1. num. 74. qui magis probat, duplicem negationem ponendam eſsſse, vt legatur: Proprietatis dominus, ne quidem conſsentiente fructuario ſseruitutem imponere non poteſst, niſsi per quam deterior conditio fructuarij non fiat. Idem etiam admittit D. Franc. Sarmientus ſselectarum interpretationum, lib. 6. cap. 12. quos merito improbat Felicianus libro 2. dicto cap. 4. num. 10. quoniam eorum aſsſsertio euidenter violat verba illorum iurium, éſstque contra receptam & vulgatam Codicum Pandectarum fidem, violat etiam Vlpiani verba, & ſse ipſsam prodit Ludouici Vitalis declaratio lib. 2. variarum lectionum. cap. 8. His addo ex alio prædictorum lectionem conuinci, quòd ſstatim dixerit Vlpianus, proprietarium facere poſsſse locum religioſsum conſsentiente fructuario, & hoc fauore Religionis; ergo fauore illo ceſsſsante, contrà dicitur, vti communis intelligebat.
Vnde Ferdinandus Vaſsquez de Menchaca lib. 1. de
10
* ſsucceſsſsionum creatione, §. 7. num. 40. verſsiculo, redeundo ad illum articulum, reprobata Pinelli & Connani opinione, cum Communi defendit, proprietatis dominum nec conſsentiente vſsufructuario ſseruitutem imponere poſsſse, per quam vſsusfructûs conditio deterior fiat: & reddit nouam rationem, quia fructuarius ius vſsusfructûs alienare non poteſst, §. finitur, Inſstitut. de vſsufructu; & ſsic nec Conſsentire proprietario ſseruitutem imponenti, quia ſseruitutis conſstitutio alienatio quædam videtur, l. vltima, C. de rebus alienis non alienandis; & ſsic talis conſsenſsus inanis eſsſse debet. Nec obſstat, quòd licèt vnus ex dominis prædij communis, ſseruitutem imponere non poſsſsit, tamen accedente poſsteà conſsenſsu alterius domini, firmatur, atque iuſstificatur ſseruitus illa, l. per fundum, ff. de ſseruitutibus ruſsticorum, l. vltima ff. communia prædiorum, quia reſspondet ipſse, longè diuerſsum eſsſse vnum ab altero, proptereà quod vnuſsquiſsque dominorum habet ius alienandi partem ſsuam; vſsufructuarius verò ius alienandi non habet, ſsed, vt vides, interpretatio hæc, nec vera eſst, nec ſsuſstineri poteſst inprimis enim diuersũdiuersum eſst, vſsufructuarium, inuito, ſseu ignorante proprietario, vſsusfructus ius alienare; aut eidem ſseruitutem imponere volenti conſsenſsum præſstare, vt ad oculum patet; nec aſs|
p. 142
ſsumptum dictæ l. vltimæ, ita indiſstinctè procedit, vt colligitur ex his, quæ ſscribit Corraſsius in l. 3. ff. de ſseruitutibus, num. 25. & 26. Deinde, quia præcipuum fundamentum euidenter deſstruitur ex eo, quòd ſsi probemus, poſsſse fructuarium vendere, locare, aut quoquo modo alienare vſsumfructum, ſsequetur inde, ſsi ratio adducta per MenchacãMenchacam procedit, quòd maiori ratione poterit ſseruitutis conſstitutioni conſsenſsum præſstaret: at vſsufructuarius vendere poteſst, locare, gratis concedere, & alienare vſsumfructum, vt cum multis alio capite infrà tuebimur: ergo poterit etiam ſseruitutis conſstitutioni patientiam aut conſsenſsum præſstare. Denique cùm verum ſsit, poſsſse vſsufructuarium vendere, & locare vſsumfructum, non poterit procedere diſscriminis ratio, quæ ab eodem excogitata fuerat inter fructuarium, & vnum ex dominis prædij communis.
Quare Emmanuel Mendez de Caſstro (qui ſuperiorũſuperiorum,
11
* & aliorum, de quibus infrà, nullam mentionem facit) in repetitione ad textum, in l. cùm oportet, C. de bonis quæ liberis, 2. parte, num. 128. in fine, fol. 47. ea ratione dicit, non poſsſse fructuarium domino proprietatis ſseruitutem imponere volenti conſsentire, quia ſsi conſsentire poſsſset, efficeretur, vt vnus & idem locus duobus in ſsolidum ſseruiret: quod eſsſset contra naturalem rationem l. ſsi vt certo, § duobus vehiculum, ff. commodati: nec fructuarius ipſse conſsentire poteſst, vt ſsuo iure ſsibi vti quandocunque non liceret, argumento legis quoties, verſsiculo, & ideò, & l. penultimæ, de pactis: vnde ſsit, vt ſseruitus, quæ non diminuit ius vtendi fruendíque, rectè imponatur, vt ibi dicitur. Verùm hæc ratio placere non poteſst, quoniam eâ attentâ, conſsideratóque ne locus idem duobus ſseruire debeat, ſsequitur inde, quòd nec ſseruitus, quæ non diminuit ius vſsusfructûs, imponi non poſsſsit, cùm adhuc eadem ratio militet; ſsiquidem duobus fundus ſseruire debebit: deinde, nam ſseruitutis conſstitutio non impediret fructuarium vtifrui poſsſse iure ſsuo, quamuis ipſsius vſsusfructûs conditio deterior fieret, ſsiue eiuſsdem ius diminueretur; nec duorum concurſsus in eodem loco ita in ſsolidum conſsiderari poteſst, vt concurrere non poſsſsit in hac ſspecie, cùm alter iure tantùm ſseruitutis vtatur, alter verò vniuerſso commodo fructuum, & prouentuum gaudeat, quicunque ille ſsit: denique, nam ſsicut fructuarius venditione, locatione, aut ſsimili contractu efficere poſsſset, vt iure ſsuo ſsibi vti ampliùs non liceret, ſsic & gratuitò conſsenſsum præſstando proprietario, diminuere ius vſsusfructus, aut deteriorem facere ſsuam cauſsam poterit, eò magis, quòd vt dixi non ideò ſsibi in vniuerſsum, ius vtendi & fruendi tollit, cùm vti & frui poſsſsit ſsaluo iure ſseruitutis, ex qua vſsusfructûs cauſsa deterior fieri dicitur: alia igitur ratione procedit ille textus, nec prædicta ſsufficiens eſst ex dictis ſsuprà. Ex quibus etiam conuincitur ratio Cuiacij, licèt magis arguta ſsit in §. religioſsum, Inſstit. de rerum diuiſs. & recita
12
*tion. ſsolemn. in lib. Digeſstorum, ad l. 3. ff. de ſseruitutibus: deinde, quoniam fateor fructuarij intereſsſse, ſseruitutem non conſstitui, non tamen ideò ſsequitur fructuarij conſsenſsum nihil operari debere; & ſsic remanet indiſsſsoluta difficultas adhuc agitata. Quam vt diſsſsoluat Doctor Felicianus de Solis lib. 2. de cenſsibus, cap. 4. n. 10.
13
* ad finem. Primò conſstituit, proprietarium, etiam inuito fructuario, poſsſse cenſsum in proprietarium conſstituere, ex l. 2. C. de vſsufructu: poſstmodùm verò, arguit in contrarium ex textu, in dict. l. ſsed & ſsi quid, dict. §. proprietatis dominus; & aliorum intellectibus reiectis, dicit, quòd libenter admittit, proprietatis dominum ſseruitutem imponere non poſsſse; non tamen inde ſsequi non poſsſse, hypothecam, iúſsve annui redditus in proprietate conſstituere. Quod mihi admodùm placet. Ratio verò differentiæ quamuis in ſse omninò vera ſsit; quod attinet ad noſstrum propoſsitum, non concludit: Inquit enim, differentiæ rationem ex eo procedere, quòd ſseruitus quælibet tam vrbana, quàm ruſstica conſsiſstit in iure quodam vtendi & fruendi; quare cùm eo careat proprietatis dominus, nequit imponere ſseruitutem: at verò quoad hypothecam id non exigitur, ſsed ſsuſsſsicit, quòd ſsit in bonis debitoris illam coniſstuentis; ac proinde rectè poteſst in nuda proprietate hypotheca, cenſsùſsve conſstitui. Ex eo autem dixeram, rationem hanc in ſse veram non concludere circa ſsuperiorem difficultatem, quòd licèt iure vtendi & fruendi proprietatis dominus careat; tamen cùm illud ſsit penes fructuarium, accedente ipſsius conſsenſsu & voluntate, videbatur quòd poſsſset proprietarius ſseruitutem imponere, non obſstante eo impedimento, quod ex iure vtendi & fruendi fructuarij, & ipſsius conſsenſsu ſsuppleri poſsſset. Nec redditur ratio per dictum Authorem, quare conſsenſsus fructuarij nihil efficiat, cùm ipſse ius vtendi & fruendi habeat, quod non eſst penes proprietarium, cùrve ipſse fructuarius iuri pro ſse introducto renunciare non poſsſsit.
Inefficax eſst etiam, & iuri contraria, nec concludit
14
* ratio quædam adducta nouiſsſsimè à Petro Auguſstino Morla emporij 1. part. titul. 6. ff. de ſseruitutibus, quæſst. 3. num. 3. inquit enim, ſseruitutes non ab aliis, quàm à dominis poſsſse imponi nonnullis rationibus ibi adductis. Quarum prima eſst, quia conſsenſsus eorum interuenire debet in imponenda ſseruitute, quorum ius minuitur: inde infert, quòd proprietarius ſsine conſsenſsu fructuarij imponere non poteſst ſseruitutem, & allegat textum in dict. l. ſsed & ſsi quid, §. finali. de vſsufructu: nec aliter probat, & tamen in eo textu expreſssè deciditur contrarium, vt hactenùs vidiſsti.
In tanta igitur difficultate, in qua procul dubio faci
15
*lius eſst aliorum rationes confutare, quàm veram & concludentem rationem conſstituere, magis placuit Ra
16
*phaëlis Fulgoſsij interpretatio in eadem l. de qua agimus, §. ſsed nec ſseruitutem, num. 1. quam defendit Ludouicus Ruſsardus in notis perpetuis, ad d. §. proprietatis dominus, & probauit Alciatus in l. penultima num. 53. C. de pactis, vt in effectu proprietarius & fructuarius etiam ſsimul ſseruitutem conſstituere non poſsſsint, quia neuter eorum perfectè dominus eſst; proprietarius enim ius vtendi & fruendi non habet, & conſsenſsus vſsufructuarij non poteſst ius proprietarij integrum facere, ſsi ipſse fructuarius retineat vſsumfructum, & ideò nec conſsentiente fructuario, poterit ius realis ſseruitutis conſstituere. Inquit ergo Fulgoſsius, quod fructuarius cedere, aut imponere non poteſst, quia non eſst dominus, nec poteſst per conſsenſsum ſsuum, ius diminutum proprietarij facere integrum vſsufructu remanente.
Nec obſstant argumenta nonnulla, quibus Fulgoſsij rationem impugnare contendit Arias Pinellus dicta 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 74. illis enim etſsi nullus hactenùs ſsatisfaciat, congruum reſsponſsum dari poterit: & primùm non obſstat, dominum appellari vſsufructu carentem, in l. rectè dicimus, 25. ff. de verborum ſsignificatione; nec videre ipſsum, legem adiicientem, qualitatem illam perfecti dominij ad conſstituendam ſseruitutem: Nam fateor vtrumque libenter, dum tamen non deficiat ius illud penes fructuarium exiſstens, propter quod, ſseruitutem imponere non poteſst proprietarius, vt Fulgoſsius dicebat: enim verò ius illud adeò conſsiderabile eſst in hac materia, vt qualitas perfecti & abſsoluti dominij minimè neceſsſsaria ſsit, vt Pinellus inquit, data ſsaltem qualitate aliqua dominij, cum facultate ſscilicet vtendi & fruendi: quo modo fortaſsſsis conſsiderauit plenum dominium Fulgoſsius, hoc eſst, dominium competens cum plena & integra facultate vſsus & fruitionis rei: Nam & hinc videmus, quòd emphyteuta, qui non
17
* habet abſsolutum atque perfectum dominium, ſsed vtile tantùm, ex ſsententia communi, caducitatíque, pœnæ, & recognitioni dominij directi obnoxium, quia tamen re emphyteutica ipſse ſsolus fruitur, nec ius vtendi & fruendi penes alium eſst, vſsumfructum poteſst ad vitam conſstituere, & ſseruitutem imponere ad vitam eius duraturam. Quod infinita Authorum allegatione comprobantes vt certum tradiderunt Padilla in l. & in prouinciali, n. 6. C. de ſseruitutib. Iulius Clarus lib. 4. ſsententiarum, §. emphyteuſsis, quæſst. 21. Pinellus 3. part. l. 1. C. de bonis |
p. 143
maternis, num. 70. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 10. num. 2. & 6. Felicianus de cenſsibus, lib. 2. cap. 4. num. 16. & argumentis contrariis eruditè ſsatisfacit Corraſsius dicens, hanc veriſsſsimam ſsententiam in l. 3. ff. de ſseruitutibus, ex n. 16. vſsque ad n. 28. Vaſsſsalus etiãetiam
18
* in re feudali poteſst ad vitam ſseruitutem conſstituere, vt multis probant Molina dict. c. 20. n. 3. Cuiac. lib. 2. de feudis tit. 9. Iulius Clarus §. feudum, q. 73. D. Felic. dict. cap. 4. num. 18. Denique & superficiarius, qui vtile tan
19
*tum dominium habet, ex ſsententia cõmunicommuni, ſseruitutem & cenſsum in ſsuperficie imponere poteſst, vt ex multis probarunt Aluarus Valaſscus de iure emphyteutico, quæſst. 33. num. 2. Felicianus lib. 2. dicta cap. 4. num. 13. Eſst igitur neceſsſsarium dominium cum qualitate illa, vt ius vtendi & fruendi non ſsit penes alium, quamuis non ſsit perfectum aut abſsolutum: quo modo intelligi debet doctrina Fulgoſsij, vt dicebam ſsuprà. Nec ſsufficit plenum dominium proprietatis abſsque vſsufructu, quoniam deficit ius illud, ſsine quo ſseruitutis conſstitutio dari non poteſst: non obſstat ſsecundum Argumentum, quòd ſsi fructuarius conſsentiat proprietario ſseruitutem imponenti, iam concurrit conſsenſsus vtriuſsque, & conſsequenter poteſst ſseruitus imponi, argumento textus in l. per fundum, 11. ff. de ſseruitutibus ruſsticorum, vbi ſsuſstinetur ſseruitus conceſsſsa ab vno ex pluribus dominis, accedente conſsenſsu aliorum, etiam ex interuallo, ex l. vlt. ff. communia prædiorum, quia ex dictis ſsuprà, ſsatis conſstat. ſsolutio, nec vtriuſsque conſensũconſensum ſsufficere; ſsibi enim obſstant proprietarius, & vſsufructuarius, nec poteſst fructuarius per cõſenſumconsensum ſsuum, ius diminutum proprietarij facere integrũintegrum, vſsufructu remanente, vt inquit Fulgoſsius; ſsiue volente fructuario, ſsuum vſsumfructu retinere. Nec vrgent in cõtrariumcontrarium duo illa iura, proptereà quòd non loquuntur in ſspecie noſstra, ſsed in diuerſsa, quando vnus ex dominis prædij communis, imponit ſseruitutem, quæ accedente conſsenſsu aliorum firmatur, quia nihil conſsiderari poteſst, quod impedimento ſsit conſstitutioni ſseruitutis; enimverò omnes domini plenum habent dominium, nec ius vtendi & fruendi penes alium reſsidet: at verò in noſstro caſsu maximum impedimentum præſstat, fructuarium ita conſsentire, vt velit ipſse vſsusfructûs cauſsam adhuc durare, propter quod, ius domini, ſsiue proprietarij integrum eſsſse non poteſst: quod ad conſstitutionem ſseruitutis neceſsſsarium erat, vt dictum eſst.
Loading...