Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

 Legal

CAPVT XXXVII.

CAPVT XXXVII.

Minera, ſsiue minerale, creta, arena, lapidicina, vena marmorea, aut lapidea, ſsiue aurea, ſsiue argentea, metallica, ſsalinaria, vel ſsimilis, quæ in fundo fructuario reperitur, vtrùm vſsufructuarij commodo cedere debeat? Deinde de theſsauro reperto in fundo fructuario, & de augmento alluuionis in eodem, breuis, vera tamen, &; diſstincta reſsolutio traditur: Molinæ, Garſsiæ, & Barboſsæ reſsolutiones in hac materia adducuntur, & nonnulla circa eas nouiter adnotantur per Authorem.

SVMMARIVM.

  • 1 Omnia dubia proponuntur, quæ in hoc capite diſsputantur, & quæ in ſsummario ſsupra propoſsita ſsunt.
  • 2 Primi dubij reſsolutionem, ex quorundam iurium deciſsione pendere.
  • 3 De materia huius capitis originaliter, atque attentè prælegenda, quæ ſscripſserunt Doctores in l. diuortio, §. ſsi vir, ff. ſsoluto matrimonio.
  • 4 Antiquorum lectura præhabita, ipſsorumque reſsolutione percepta, facile etiam percipi poſsſse, quæ in qualibet materia Recentiores ſscribiunt, vel adiiciunt. & incipientes à Neotericis, nec antiquorum commentaria originaliter prælegentes, rem de qua agunt, radicitùs, ſsiue fundamentaliter intelligere non poſsſse.
  • 5 Nonnullos Authores rectè de hac materia tractaſsſse, & Ludouicum Molinam, & Ioannem Garſsiam, cæteris aliis Recentioribus vtiliùs, atque elegantiùs ſscribere.
  • 6 Lapidicinæ, mineræ, aut mineralia argenti, cretæ, metallorum venæ, arenæ, aurive fodinæ, ſsi antiquæ ſsint, ita quod ex illis aurum, argentum, creta, ſsiue aliud metallum, lapidèſsve exciſsi, vel effoſsſsi ſsunt tempore Maiorum poterit vſsufructuarius vti eis ad eum vſsum, & commoditatem, quæ à principio Maioribus fuerit.
  • 7 Lapidicinas, & venas metallorum iam apertas tempore vſsusfructûs legati, indiſstinctè ad vſsufructuarium pertinere.
  • 8 Eius, qui vſsumfructum dedit, conſsuetudinem multiùm valere in diiudicandis rebus, quæ ad vſsufructuarium pertinent.
  • 9 Lapidicinæ, ſsalinæ, cretæ, mineræ, arenæ, metalla, auri, argentive fodinæ, ſsi antiquæ non ſsint, ſsed de nouo repertæ, eius tamen naturæ, vt quod ex eis percipitur, renaſscatur, illarum vſsus, vel vſsusfructus ad fructuarium pertinet, & numeris ſseqq.
  • 10 Vſsufructuarius an poſsſsit repetere expenſsas factas circa venas inueniendas.
  • 11 Vbi Ascurſsij ſsententia refertur.
  • 12 Et quæ nouiſsſsimè adnotauit Barboſsa, ad propoſsitum expenduntur.
  • 13 Ioannis Garſsiæ, & Petri de Barboſsa contrarietas nouè conſsiderata per Authorem, noua etiam distinctione compoſsita.
  • 14 Ioannis Garſsiæ reſsolutionem minimè probari lege Partitæ ab eo adductam.
  • 15 Lapidicina, metalla, fodina, & ſsimilia, vtrùm ad fructuarium pertineant, ſsi talia ſsint, vt ex eis effoſsſsum, aut deductum non renaſscatur.
  • 16 Ioannis Garſsiæ reſsolutio probata per Authorem.
  • 17 Ludouicum Molinam apertè inclinaſsſse in eandem ſsententiam, nouè conſsideratum per Authorem.
  • 18 Barboſsæ reſsolutio in hac materia profertur.
  • 19 Vſsufructuarius an poſsſsit lapides, ſsiue metalla excidere, cùm ex venæ lapideæ, metallicæ, aut alius ſsimilis inuentione, fundus deterior redditur, & an eo caſsu de damno dato teneatur?
  • 20 Theſsaurus repertus infundo fructuario, vtrùm vſsu frutluarij commodo cedat, & an ille repertoris partem habere debeat?
  • 21 Theſsaurus in fundo proprio, vel alieno, vel in loco publico, aut religioſso inuentus, ad quem pertineat, & quota pars inuentori, & Principi debeatur? & de praxi, aut conſsuetudine huius Regni, remiſsſsiuè.
  • 22 Augmentum alluuionis in prædio fructuario factum, an iure vſsusfructus & commodi, ad vſsufructuarium pertinere debeat? & num. ſseqq.
  • 23 De augmento, & eius natura, remiſsſsiuè, & vide infrà num. 25.
  • 24 Franciſsci Connani ſsingularia verba in hac materia proferuntur, ex illiſsque conſstituitur diſscriminis ratio ad textum in l. item ſsi fundi, verſs. huic vicinus tractatus, ff. de vſsufructu.
  • 25 De augmento vtrùm idem iudicandum ſsit, quod de principali, cui adiungitur, vt illius naturam ſsequatur: vbi de Augmento infinita dicuntur, remiſsſsiuè.
p. 151
HIs, quæ Capite præcedenti de iure vſsufructuarij
1
* dicta fuêre, proximum eſst coniungere nunc, & breui reſsolutione explanare vtrùm etiam minera, ſsiue minerale, creta, arena, lapidicina, vena marmorea, aut lapidea, ſsiue aurea, ſsiue argentea, metallica, ſsalinaria, vel ſsimilis, quæ in fundo fructuario reperitur, vſsui, & commoditati vſsufructuarij cedere debeat? & de theſsauro reperto in fundo fructuario, & de augmento alluuionis in eodem.
Et quod attinet ad primum dubium, eius reſsolutio
2
* ex quorundam iurium deciſsione petenda videtur, l. vſsufructu legato, 7. l. vſsufructu relicto, 59. l. æquiſſimũæquiſſimum 17. ff. de vſsufructu, meliùs in l. item ſsi fundi, 9. eodem tit. vbi ſsic ſscribitur: Et ſsi lapides in eo fundo ſsint, eorum quoque vſsusfructus ad eum pertinet: ſsed & ſsi lapidicinas habeat, & lapides cædere velit: vel cretæ fodinas habeat, vel arenas; omnibus his vſsurum Sabinus ait, quaſsi bonum patremfamilias. Quam ſsententiam puto veram. Prætereà de hac re, & ma
3
*teria huius Capitis, originaliter, atque attentè prælegenda ſsunt, quæ Bartolus, Alexander, Caſstrenſsis, Iaſson, Vincentius, Duarenus, & alij Doctores communiter ſscribunt in l. diuortio, §. ſsi vir, ff. ſsoluto matrimonio: lecturâ enim Antiquorum præhabitâ, ipſsorùmque reſso
4
*lutione perceptâ, facilè etiam percipi poſsſsunt, quæ in qualibet materia Recentiores ſscribunt, vel adiiciunt, aliàs à Neotericis incipientes, nec antiquorum commentaria originaliter prælegentes, rem de qua agunt, radicitùs, ſsiue fundamentaliter intelligere non poſsſsunt. Deinde, vt alios omittam, qui ab eiſsdem præcitantur,
5
* legendos omninò Mieres de maioratu, parte prima quæſstione decima num. 32. Molinam de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. capitulo 23. ex num. 8. vſsque in finem cap. Ioannem Garſsiam de expenſsis & meliorat, cap. 22. n. 47. per totum. Petrum de Barboſsa in dicto §. ſsi vir, per totum. Quod attinet tamen ad præſsentem materiam à principio, vſsque ad num. 7. & num. 8. in fine, & num. 9. & 14. & numer. 16. & 17. per totum, & vide nouiſsſsimè Ioannem Gutierrez de tutelis & curis, 3. parte, c. 25. per totum, fol. 642. & ſseq. Molina autem, & Ioannes Garſsia, cæteris aliis elegantiùs ſscribunt, & nonnullos caſsus diſstinguit Ioannes Garſsia; alios etiam Molina: idcircò eorum ordinem ſseruare, & à primo caſsu incipere neceſsſse erit.
Primò igitur conſstituit Ioannes Garſsia dicto c. 22. n. 47.
6
* in princ. quòd ſsi lapidicinæ, minerę, aut mineralia argenti, cretæ (intelligendo ſsemper de ea parte, quæ fundi domino competit, non de ea quæ ad Principem ſspectat vt anteà dixerat Molina ab eo non relatus d.c. 23. n. 8. in principio,) metallorum venæ, arenæ, aurive fodinæ, antiquæ ſsunt, ex quibus aurum, argentum, creta, ſsiue aliud metallum, lapidèſsve exciſsi, vel effoſsſsi ſsunt tempore Maiorum, & ita conſsuetum fuerit; poterit vſsufructuarius vti eis ad eum vſsum, & commoditatem, quæ à principio Maioribus fuerit, qui tradiderunt, ex l. ſsi fundus, ff. ſsoluto matrimonio. Quælicèt loquatur in marito, ex eadem ratione recipienda eſst in vſsufructuario, & aliis, ex ſsententia eiuſsdem Authoris, qui ſsuperiora aliter non comprobat, cùm tamen ante eum idem ſscripſserit Cuiacius obſseruationum, lib. 15. cap. 21. & in eſsſse præſsenſserit Lofredus in conſs. 28. num. 8. atque ex ratione dictæ l. ſsi fundus, agnoſscit etiam, ſsed Garſsiam non refert, Petrus de Barboſsa in dicto §. ſsi vir, num. 4. verſs. prætereà dum textus: vbi explicando textum in dicta l. item ſsi fundi,
7
* conſstituit generaliter, lapidicinas, & venas metallorum iam apertas tempore vſsusfructus legati, indiſstinctè pertinere ad vſsufructuarium. Id quod vltra prædictos confirmari poteſst ex his, quæ ſscripſsimus ſsuprà hoc eodem lib. cap. 22. & dictis per Connanum Commentariorum iuris ciuilis lib. 4. cap. 1. num. 3. ante finem; vbi ſscribit, & rectè comprobat in diiudicandis rebus, quæ ad vſsu
8
*fructuarium pertinere debent, multùm valere eius, qui vſsumfructum dedit, conſsuetudinem, ex dicta l. item ſsi fundi, ad finem, verſsiculo, nam & ſsi fundi vſsusfructus fuerit legatus, & nonnullis exemplis ibidem adductis, num. 4. & 5. ex quibus, & dictis ſsuprà dict. cap. 22. præfata reſsolutio optimè comprobatur: Item etiam ex §. ſseminarios, eiuſsdem legis, iuncto Summario, & declaratione Floriani de Sancto Petro ibi, num. 1. & 3. & his, quæ in terminis noſstri caſsus conſsiderat Molina lib. 1. d. c. 23. in fine, verſs. Quarta & vltima concluſsio: & hic ſsit primus caſsus, ſsiue obſseruatio prima.
Secundus caſsus ſsit, quando poſsito, quòd lapidicinæ,
9
* ſsalinæ, cretæ, mineræ, arenæ, metalla, auri, argentíve fodinæ antiquæ non ſsint, sed de nouo repertę, eius tamen naturæ ſsunt, vt quod ex ipſsis percipitur, renaſscatur; tunc communi omnium conſsenſsu, earum vſsus, & vſsusfructus vſsufructuarij commodo cedere debet, ex d.l. finali ff. de fundo dotali, & his, quæ cap. præcedenti latiſsſsimè adnotauimus; & conſsequenter hoc caſsu, qui inuenerit ſsuperiora, ſsiue inſstituerit illa, eo ipſso quòd renaſscuntur, facit meliorem conditionem fundi, quaſsi inſstituta re fructuoſsa; ac impenſsas in eam rem factas, eâ meliore facta, recuperat, vt per textum in d.l. æquiſſimũæquiſſimum, ff. de vſsufructu, iuncta d.l. vltima ff. de fundo dotali, & l. 27. tit. 2. partita 4. Speriorem doctrinam tradit Ioannes Garſsia d. cap. 22. num. 47. verſsiculo, alter caſsus est, circa quam tamen nonnulla adiicere, ſsiue maiori explicatione verſsari neceſsſse eſst.
Primò enim, quatenus ad primum attinet, ſsuperiora, quæ renaſscuntur, in fructu eſsſse, atque vſsufructuarij commodo cedere certiſsſsimum eſst, & probatum ab omnibus, qui hucuſsque de hac materia tractarunt, vt conſstat ex communi omnium reſsolutione in d.l. diuortio, §. ſsi fundum, & §. ſsi vir, vbi Barboſsa num. 14. & 15. & num. 36. & vt certum ſsupponit, nec de hoc facit dubium Molina dicto cap. 33. ex num. 8. & tenet expreſssè in fine, verſsiculo, Tertia concluſsio. Petrus Gregorius in ſsyntagmate iuris, lib. 1. cap. 9. num. 3. prima part. Vdalricus Zaſsius lib. 2. ſsingularium intellectuum, c. 4. Cuiacius obſseruationum lib. 15. d.c. 21.
Quod attinet verò ad ſsecundum, vt fructuarius, qui
10
* inuenerit, ſsiue inſstituerit prædicta, quaſsi re meliore facta, expenſsas repetere poſsſsit aduertendum eſst: Quod hæc fuit ſsententia gloſsſsæ, cuius Garſsia mentionem non facit, in d.l. æquiſsſsimum, §. ſsi forte: verbo, ſsepara
11
*tum; vbi apertè docuit, quòd vſsufructuarius poteſst repetere expenſsas factas circa venas inquirendas, ſsi expenſsæ magnæ fuerint, atque vtilitas fundi maximè aucta ſsit. Et ſsententiæ gloſsſsæ meminit, ſsed Garſsiam non re
12
*fert, Petrus de Barboſsa in dicta l. diuortio, §. ſsi vir, n. 17. vbi ex his, quæ numeris præcedentibus ſscripſserat, improbat eam: inter alia tamen, quæ eiſsdem numeris adnotauerat, num. 16. conſstituit, ex venis auri, & argenti, à communiter accidentibus fundum reddi fructuoſsiorem, & maioris vtilitatis & valoris; & idem in fodina cretæ, vel arenæ, quia ſsubductâ cretâ, vel arenâ, facilè locus ille terrâ impleri poteſst, & ex ſsterili reddi fertilis. Deinde conſstituit eodem numero, in finalibus verbis, quoad venas auri, argenti, & ſsimilium, in dubio, ad vſsufructuarium pertinere illas, tanquam fructus, dummodò impenſsas non repetat, & dicto n. 17. dicit, cauendum eſsſse à ſsententia Gloſsſsæ vbi ſsuprà, eámque confundi ex traditis numeris præcedentibus ab eodẽeodem, itẽitem & ratione ſsequenti. Nam ſsi id, quod ex vena deducitur, vult quod ſsibi cedat, ac ſsi eſsſset fructus; tacitè impenſarũimpensarum repetitioni videtur renunciare, & pro hoc expendit textum in dicta l. æquiſsſsimum, §. & ſsi fortè, conſstanter dicens, & ſsupponens perpetuò, impenſsarum (quæ factæ fuerint circa venas inueniendas (generaliter repetitionem vſsufructuario denegandam. In quo, vt vides, con
13
*trariatur expreſssè & Gloſsſsæ ſsententiæ, & Ioannis Garſsiæ reſsolutioni, niſsi dicamus, ipſsum Barboſsam loquutum non eſsſse in noſstro caſsu, ſsiue in caſsu conſsiderato per Garſsiam, quando ſscilicet venæ eius naturæ ſsunt, vt id, quod ex eis deducitur, renaſsci poſsſsit; quo caſsu expreſssè loquitur Ioannes Garſsia, vt ſsuprà vidimus: ſsed eo caſsu, quo venarum inuentio maximam vtilitatem affert fundo fructuario, ſsed quod ex illis deducitur, non renaſsci|
p. 152
tur; & ſsic propriè non eſst in fructu, ſsed vſsufructuario datur, ac ſsi eſsſset fructus, quo caſsu impenſsarum repetitio dari non debet. Vnde circa impenſsas repetendas, vel non, ſsic forſsan poterit diſstingui in hac materia, ex dict. l. finali. ff. de fundo dotali, & circa eam ex notatis per Doctores in d. §. ſsi vir, benè verum eſst, quòd ſsuperior diſstinctio, ſsiue Ioan. Garfiæ: reſsolutio probari non poteſst,
14
* quidquid ipſse probari contendat ex dicta l. 27. tit. 11. partit. 4. ibi enim dumtaxat ſstatuitur, quòd ſsi lapidicina eius naturæ: ſsit, vt excreſscat, in fructu ſsit, & mariti, conſstante matrimonio; de expenſsis tamen repetendis, vel non repetendis, nihil deciditur in ea lege.
Tertius caſsus ſsit, cùm lapidicina, metalla, fodina, &
15
* ſsimilia, item mineræ, & venæ tales ſsint, vt ex eis effoſsſsum, vel deductum, quidquid illud ſsit, non renaſscatur; quo caſsu maior dubitatio eſst, vtrùm eorum vtilitas ad vſsufructuarium pertinere debeat: nihilominùs tamen dicendum eſst, non ſsolum renaſscentes fodinas, lapidi
16
*cinas, & metalla ad vſsufructuarium pertinere (quod abſsque dubio eſst) ſsed & metalla, arenam, aurum, & argentum, & reliqua commoda, licèt non renaſscantur, dummodò' fructuarius boni viri arbitratu vtatur, hoc eſst, ſsi fundum meliorem, fructuoſsiorem, ſsiue vtiliorem reddat, atque expenſsas in ea re factas non repetat: quod ex l. item ſsi fundi, l. vſsufructu legato, l. æquiſsſsimum, l. vſsufructu relicto, ff. de vſsufructu, & Pauli Caſstrenſsis doctrina in d.l. diuortio, §. ſsi vir, num. 3. ſsecurè affirmat Ioannes Garſsia dict. cap. 22. num. 47. verſs. In fructuario igitur: vltra quem, in eandem ſsententiam
17
* apertè inclinat Ludouicus Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. d.c. 23. num. 8. 1. concluſsio. Ibi enim primùm conſstituit, quòd ſsi vena nouiter in fundo Maioratus inuenta, marmorea, aut lapidea ſsit, eiùſsque naturæ, vt lapides ex ea ſsemel excisæ: renaſsci non ſsoleant; ita tamen vt ex earum inciſsione fundus fructuoſsior, ac vtilior reddatur, lapis exciſsa, Maioratus poſsſseſsſsoris erit. Deinde conſstituit, Caſstrenſsis, & Fulgoſsij intellectum ad textum in d. §. ſsi vir, veriſsſsimum eſsſse, & conſsequenter eius textûs deciſsionem in princ. genericè intelligendam, quando ſscilicet ex inuentione lapidicinæ, fundus fructuoſsior effectus fuit, ſsiue ex eo, quòd lapis renaſscatur, ſsiue ex eo quòd aliter fundus fructuoſsior efficiatur: de quo tamen latius videri poterit Barboſsa in eodem §. ſsi vir, à princ. Tertiò denique, & ſsingulariter ad noſstrum propoſsitum conſstituit, quòd quamuis verum ſsit, proprie atque ſstrictè loquendo, lapides, ſseu cætera metalla, quæ non renaſscuntur, in fructu non eſsſse, tamen loco fructuum, obuentionum, atque commoditatum haberi, ideò is, qui fructibus frui debet, commoditatibus etiam atque prouentibus rei fruetur, quamuis propriè loquendo, fructus non ſsint: Idque ex iuribus ſsuperiùs adductis probat, & ſsua reſsolutione confirmat omninò ea, quæ c. præcedenti, cum Communi contra Barboſsam adnota
18
*uimus: qui ipſse eiusdem ſsententiæ videtur fuiſsſse, ſsed Molinam non refert; nam in d. §. ſsi vir, num. 8. in fine, verſs. Secundò principaliter, & num. 9. & 16. expreſssè probat, metalla inuenta poſst vſsumfructum legatum licèt exciſsa non renaſscantur, tanquam fructus concedi fructuario, dummodò non repetat impenſsas factas: quòd ſsi impenſsis fructuarij, prædicta metalla non fuerint inuenta, ad vſsufructuarium non pertinere: quod repetit ibidem num. 14. & 15.
Quartus & vltimus caſsus ſsit, cùm ex venæ lapidæ,
19
* metallicæ, vel ſsimilis, quæ renaſsci non ſsolet, inuentione, fundus deterior redditur? tunc enim non poterit vſsufructuarius lapides, ſsiue metalla excidere, ſsiue exciſsi lapides, aut metalla ipſsius fructuarij non erunt; imò ſsi deteriorem fecerit fundum, ſsic excidendo, de damno tenebitur, atque excauata, & effoſsſsa reſstituet, vt ex dictis iuribus, & Pauli Caſstrenſsis doctrina in §. ſsi vir, n. 3. rectè affirmat Ioannes Garſsia doctrina. n. 48. in finalibus verbis: & in poſsſseſsſsore Maioratus, in quo fortior videbatur militare ratio, idem ſscripſsit Molina lib. 1. dict. c. 23. ante finem, verſs. ſsecunda concluſsio, & ſsentit Barboſsa in dict. §. ſsi vir, videndus omninò ex num. 16. vbi nouo ſsenſsu explicat illum textum, & declarat, quando propter aperturam marmoris, ſsiue cretæ, arenæ, auri, vel argenti inuentionem, fundus videatur reddi deterior, aut fructuoſsior, vt ibi videri poterit; & de his hactenùs.
Quoad ſsecundum verò, vtrùm theſsaurus repertus in
20
* fundo fructuario, commodo, & vtilitati fructuarij cedat, & an ille repertoris partem habere debeat? Dicendum eſst, theſsaurum inuentum non cenſseri eſsſse in fructu, & pariter non cenſseri partem fundi, ſsed quid ab eo ſseparatum; & conſsequenter cum theſsaurus in fructu non ſsit, ad fructuarium pertinere non debebit, ſsi in fundo fructuario inuentus fuerit. Quod ex d.l. diuortio, §. ſsi fundum, ff. ſsoluto matrimonio, & l. ſsi is qui, 63. ad medium, ff. de acquirendo rerum dominio, probarunt ferè omnes Doctores communiter in d.l. ſsi fundum, Albericus in rubrica, ad finem, C. de vſsufructu, Boërius, & Modernus Pariſs quos ſsequutus eſst Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 23. num. 2. verſs. item theſsaurus. Aluarus Valaſscus & alij, quos refert, & ſsequitur Ioannes Garſsia dict. cap. 22. num. 51. nouiſsſsimè Ioannes Gutierrez vbi infrà cap. 26. ex num. 12. vſsque ad num. 20. Andreas De Iſsernia, Sylueſster, Angelus, Burſsatus, & alij, quos in vnum congeſsſsit, & ſsic defendit Barboſsa in dicto §. ſsi fundum, num. 25. Mieres de Maioratu, 1. parte quæſst. 10. num. 32. Baeça de decima tutori præſstanda, cap. 24. num. 5. Caballinus Melleloquio 9. n. 1. Quod intelligendum eſst, quoad eam dimidiam, quæ ad proprietarium, ratione dominij pertinere debet; nam tanquam inuentor ſsuam dimidiam habere debet vſsufructuarius, cùm habere deberet eam, etiamſsi inueniret in fundo omninò alieno, vt poſst Rebuffum, & Ioannem Garſsiam aduertit Barboſsa ditio n. 25. & ſseq. Ioannes Gutierrez de tutelis, & curis, 3. parte cap. 26. n. 18. & Barboſsa ibidem, & num. ſseqq. plenè agit, ad quem
21
* pertineat, & qualiter diuidi debeat theſsaurus in fundo proprio, vel alieno, vel in loco publico, aut religioſso inuentus, & quota pars Principi debeatur, & de Praxi aut conſsuetudine huius Regni: vltra quem videndi ſsunt Mieres 1. part. d. quæſstione 10. num. 32. Burſsatus in conſs. 209. ex num. 1. vſsque ad num. 17. lib. 2. Ludouicus Molina, è Societate Ieſsu Religioſsus de iuſstitia & iure, tractatu 2. diſsput. 56. per totam, fol. mihi, 366. nouiſsſsimè Ioannes Gutierrez de tutelis, & curis, 3. parte cap. 26. à principio.
Quoad tertium tandem & vltimum: Vtrùm au
22
*gmentum alluuionis in prædio fructuario factum, iure vſsusfructus; & commodi ad vſsufructuarium pertinere debeat? Clarè deciſsum eſst in d.l. item ſsi fundi, verſs. Huic vicinus tractatus eſst, ff. de vſsufructu, & ab his Authoribus, qui de hac quæſstione tractarunt (vt alios tamen prætermittam qui ab eiſsdem præcitantur) plenè & eruditè ad propoſsitum ſscripſserunt Modernus in conſsuet. Pariſsien. tit. 1. §. 1. gloſsſs. 1. quæſst. 5. n. 45. & gloſsſsa 5. num. 99. & 100. & ſseqq. Iulius Clarus §.feudum, q. 88. Baëtius de decima tutori præſstanda, cap. 24. n. 10. Molina de Hiſspanorum primogeniis lib. 1. cap. 26. Ioannes Garſsia de expenſsis & meliorat. cap. 22. num. 39. Menochius in conſs. 34. num. 16. lib. 1. Sfortia Oddi in conſs. 30. n. 59. vol. 1. Mieres de Maioratu, 1. parte quæſst. 10. à princ. Alphonſsus de Azeuedo, in l. 3. tit. 6. num. 30. lib. 5. nouæ recopilationis; qui de augmẽtoaugmento, & eius natura plura præ
23
*mittunt, quę neceſsſsaria ſsunt, & ibi videri poterũtpoterunt. Quod attinet verò ad noſstrum propoſsitum, vt anteà dicebam, huius dubij reſsolutio pendet ex verbis Iureconſsulti Celſsi, in d.l. item ſsi fundi, vbi ſsic ſscribit: Huic vicinus tractatus eſst, qui ſsolet in eo, quod acceſsſsit, tractari: & placuit, alluuionis quoque vſsumfructum ad fructuarium pertinere. Sed ſsi inſsula iuxta fundum in flumine nata ſsit, eius vſsumfructum ad fructuarium non pertinere Pegaſsius ait, licèt proprietati accedat: eſsſse enim veluti proprium fundum, cuius vſsusfructus ad te non pertineat: Quæ ſsententia non eſsi ſsine ratione; nam vbi latet incrementum, & vſsus |
p. 153
fructus augetur: vbi autem apparet ſseparatum, fructuario non accedit. Ex quibus verbis ſsuperiores Authores adnotare ſsolent, diſstinguendum eſsſse, vt latens incrementum ſseu augmentum molliter adauctum vſsufructuarius habeat, eòq;eoque fruatur, quandiu re ſsibi frui licuerit, patenti verò vti frui non poſsſsit, illud enim ad dominum pleno iure pertinet. Quod etiam eleganter tradit Franciſscus
24
* Connanus commentariorum iuris ciuilis, lib. 4. cap. 1. num. 3. ad finem, vbi reddit diſscriminis rationem ad ea, quæ proponuntur in dict. verſs. huic vicinus tractatus eſst. Dicens, quòd id, quod alluuione accedit, fundum auget, eiuſsque pars quædam eſst: meritò & vſsusfructus eius ad vſsufructuarium pertinet, proprietas verò ad dominum: inſsula autem nata, ſseparatum agrum efficit, & diſstinctum; ideò nec in ea ius vſsusfructus protenditur, qui certo fundo conſstitutus eſst; at ſsi alicuius territorij mihi competat vſsusfructus, in eòque noua inſsula appareat, mihi quoque eius inſsulæ fructus debetur, quum pars ſsit eius territorij, in quo vniuerſso conſstitutum habeo vſsumfructum. Quæ verba Connani ſsingularia ſsunt, & notanda. Similiter notari debent, nec ſsilentio præter
25
*mitti poſsſsunt infinita, quæ de augmento, & vtrùm de illo idem iudicandum ſsit quod de principali, cui adiungitur, vt illius naturam ſsequatur, congeſsſserunt Mieres de Maioratu, parte 1. d. quæst. 10. per totam, relati per Ioannem Garſsiam, d.c. 22. in princ. ante numer. primum. Auiles in capitulis Prætorum, in proœmio, gloſsſsa. Iſslas, per tot. Cephal. in conſs. 773. à n. 31. vſsque ad num. 48. lib. 5. & in conſs. 468. num. 93. & ſseqq. lib. 4. Menochius in conſs. 201. ex num. 43. cum multis ſseqq. lib. 3. Ioannes Franciſscus de Ponte, in conſs. 4. pro Duce de Frias, à princ. vſsque ad numer. 8. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 573. à princ. vſsque ad num. 12. lib. 5.
Loading...