Castillo Sotomayor: Opera omnia, sive quotidianarum controversiarum iuris

preceding text ...

back | | continue

CAPVT LIV.

Alienatione prohibitâ, vtrum etiam vſsusfructûs conſstitutio prohibita cenſseatur? & de generalitate verbi Alienationis: item rerum Eccleſsiaſsticarum, Hoſspitalium, Confraternitatum, & aliarum Communitatum dominia, aut bona, quâ formâ, & ſsolennitate alienari |

p. 200

debeant, & an illarum vſsusfructus conſstitui poſsſsit; vbi etiam de Extrauaganti, Ambitiosæ, Pauli ſsecundi, & de rerum Eccleſsiarum in emphyteuſsim conceſsſsione: deinde propter antiquitatem temporis an, & quando ſsolennitates extrinſsecæ, aut omnia ſsolenniter acta præſsumi debeant? Deinde nonnulla exactè, & dilucidè magis, quàm hactenus adnotata ad explicationem l. Regiæ 11. tit 7. de los terminos publicos, de heſsſsas, montes, y paſstos. lib. 7. nouæ collect. regiæ. Quatenus res ciuitatum, ſsiue oppidorum huius Regni dari, vel alienari prohibentur, niſsi facultas Regia præcedat: & an vſsusfructus eorum quæ continentur ibidem, abſsque licentia Regia conſstitui poſsſsit?

SVMMARIVM.

1 Alienationis verbum valdè generale eſsſse, & ideò comprehendere omnem contractum, & diſstractum, & omnem actum, per quem dominium directum tranſsfertur, & etiam vtile, & per quem aliquod ius constituitur in re.
2 Alienationis appellatione, & ſsub prohibitione eius, contineri quamplurima, remiſsſsiuè.
3 Alienatione prohibita, vſsusfructûs etiam constitutio prohibetur.
4 Alienationem rerum Eccleſsiasticarum regulariter eſsſse prohibitam.
5 Vſsusfructus in rebus Eccleſsiaſsticis constitui non poteſst, quoniam vſsumfructum conſstituens, alienare dicitur res Eccleſsiarum.
6 Interdictum de rebus Eccleſsiæ non alienandis, interpretationẽinterpretationem recipere, vt res Eccleſsiaſsticæ abſsque cauſsa, & ſsolennitate alienari nequeant, cum cauſsa tamen & ſsolennitate, iure ipſso alienari poſsſsint.
7 Eccleſsiarum bona ſsine ſolẽnitatesolennitate alienata, an, & qualiter recuperentur cum fructibus? remiſsſsiuè.
8 Eccleſsiarum bona vt alienari poſsſsint, duo potiſsſsimùm neceſsſsaria, Solennitas, ideſst, forma à iure requiſsita, & iuſsta alienationis cauſsa; quod ſsi aliquod iſstorum deficiat, alienatio erit ipſso iure nulla.
9 Vſsusfructus rerum Eccleſsiaſsticarum constitui, & alienari poteſst, dummodò forma, & ſsolennitas iuris ſseruetur.
10 Forma, & ſsolemnitas requiſsita à iure pro alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum immobilium, in multis conſsistit, & primò in cauſsa: & de cauſsis alienationis, remiſsſsiuè.
11 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum non ſsufficit, formam, & ſsolennitatem obſseruare, ſsed etiam ex iuſsta, & neceſsſsaria cauſsa alienare neceſsſsarium eſst.
12 Alienationem rerum Eccleſsiaſsticarum non ſsufficit in euidentem Eccleſsiæ vtilitatem, atque ex cauſsis à iure permiſsſsis fuiſsſse celebratam, niſsi ſsolennitates etiãetiam à iure requiſsitæ obſseruatæ ſsint.
13 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum, cauſsæ cognitio, & tractatus interuenire debet, & qualiter?
14 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum vnicus tractactus an ſsufficiat?
15 Cauſsæ cognitio, & tractatus verſsari debet non ſsolùm circa cauſsam alienationis, ſsed etiam circa rem ipſsam alienandam, an ſscilicet Eccleſsiæ expediat, potiùs rem vnam alienare, quàm aliam.
16 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum pro forma, & ſsolennitate, authoritas, & licentia Superioris requiſsita.
17 Eccleſsiæ Collegium, aut Eccleſsia Cathedralis, Epiſscopalis, vel Archiepiſscopalis cùm alienat, quam formam, & ſsolennitatem obſseruare debeat?
18 Epiſscopus vtrùm res Eccleſsiæ ſsuæ, vel menſsæ, de conſsenſsu Capituli, & ſsua tantùm authoritate alienare poſsſsit; an licentiam, & authoritatem Archiepiſscopi Metropolitani, aut Romani Pontificis requirere debeat?
19 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum tot ſsolemnitates ad eum effectum & finem ſsunt requiſsitæ, ne in detrimentum, & damnum Eccleſsiarum quomodolibet, & de facili, ſsed maxima deliberatione decretum alienationis interponatur, & vt Eccleſsiæ vtilitati ſstudiosè conſsulatur.
20 Periculum maius vbi eſst, ibi meliùs, & cautiùs agendum eſst.
21 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum, cùm Romani Pontificis authorit as intercedit, alterius Prælati inferioris authoritas neceſsſsaria non eſst, item nec alia ſsolennitas.
22 Eccleſsiæ Parochialis, & Capellæ cùm res alienantur, quæ ſsolennitas interuenire debeat?
23 Monaſsteriorum bona, qua ſsolennitate alienari debeant?
24 Hoſspitalia, Confraternitates, & ſsimiles aliæ Communitates, vtrùm dicantur ſsecularia, vel eccleſsiaſstica loca, vt priuilegiis, & immunitatibus rebus Eccleſsiaſsticis conceſsſsis gaudere poſsſsint; & an illorum bona formâ, & ſsolennitate rerum Eccleſsiaſsticarum alienari debeant?
25 Eccleſsiarum bona ad quod vſsque tempus locari, vel quâ formâ & ſsolennitate in emphyteuſsim concedi poſsſsint? vbi de Extrauaganti, Ambitioſsæ, Pauli ſsecundi, de reb. Eccleſsiæ non alienandis in Extrauagantibus communib. latiſsſsimè ab aliis tractactum proponitur.
26 In alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum omnia ſsolennia, & neceſsſsaria interueniſsſse, vtrùm in dubio præſsumendum ſsit, maximè propter antiquitatem temporis. Deinde ſsolennitas extrinſseca an, & quando ex antiquitate temporis præſsumatur? remiſsſsiuè.
27 Auendañi, & Feliciani reſsolutiones in hac materia declarantur, & enucleantur remiſsſsiuè.
28 Vſsusfructus vtrùm ſsine licentia Regia conſstitui poſsſsit in terminis, & terris, quæ abſsque facultate Regia dari, alienaríque prohibentur in l. 11. tit. 7. lib. 7. nouæ collectionis Regiæ.
29 Poſsſsidens per longum tempus cum ſsola licentia populi ad arandum & ſseminandum terras, & terminos, qui in dict. l. Regia 11. continentur, vtrùm in poſsſseſsſsione defendi debeat.
30 Populus cùm concedit, ſsiue alienat terras, & terminos in dict. l. Regia contentos, an licentia Regia neceſsſsaria ſsit? vbi Auendañi opinio taxatur, & contraria nouiter probatur per Authorem.
31 Forma à lege tradita, in dubio ſsubſstantialis præſsumitur, & ad vnguem obſseruanda eſst.
32 Quod maximè procedit, quando verba legis eſsſsent aliàs ſsuperflua.
33 Vel quando lex prouidet aliter, quàm ius commune.
34 Formâ legis omiſssâ, perit actus omninò.
35 Forma legis per æquipollens adimpleri non poteſst, nec eidem aliquid addendum, vel detrahendum eſst.
36 Lex cùm prohibitiuè loquitur, & habet clauſsulam annullatiuam, formam incommutabilem inducit.
37 Dictio negatiua, non, iuncta verbo, poteſst, inducit præciſsam neceſsſsitatem, priuat potentiam, & actum in contrarium factum reddit nullum, provt hoc numero latiùs explicatur, & multis exornatur remiſsſsiuè.
38 Fuluius Pacianus laudatus, & tractatus eiuſsdem de probationibus commendatus per Authorem.
39 Argumentum à contrario ſsenſsu non licet ſsumere, cùm reſsultat abſsonus intellectus, & menti legis contrarius.
40 Decuriones, ſsiue Proceres totum Populum, aut ciuitatem repræſsentant, & quod ipſsi faciunt, totus populus facere videtur.
p. 201
41 Legibus prohibentibus renunciari non poteſst.
42 Legi propter publicam vtilitatem introductæ renunciari non potest.
43 Nec etiam cum iuramento.
44 Factum proprium impugnare, & aduersùs illud venire, regulariter nemo poteſst.
45 Sed quando factum eſst nullum, & contra legem prohibitiuam, licitum eſst factum proprium impugnare.
46 Cenſsus vtrùm abſsque licentia Regia conſstitui poſsſsit in terris, & terminis oppidorum, & ciuitatum huius Regni? de quibus loquitur dicta l. Regia 11. tit. 7. lib. 7. nouæ recopilationis, & an ſsola Procerum, ſsiue Decurionum licentia ſsufficiat?
47 Permiſsſsum cenſsetur, quod prohibitum non reperitur.
48 Permiſsſsionis cauſsa fauorabilior eſst, quàm prohibitionis.
49 Lex iuris communis correctoria extendi non debet, ſsed strictè intelligenda est in terminis, in quibus loquitur.
50 Prohibitio alienationis etiam ſsimpliciter facta, in his, quæ fauorabilia ſsunt, comprehendit obligationem, hypothecam, & cætera, quæ continentur in l. vlt. C. de rebus alienis non alienandis.
51 Ratio generalis legis, extendit legem etiam in caſsu ſspeciali loquentem ad alios caſsus.
52 Legis extenſsio non dicitur fieri, quando quid ineſst, & ex mente eius procedit.
53 L. vlt. C. de vendendis rebus ciuitatis, lib. 11. licèt loquatur in venditione, habet locum in qualibet alia alienatione.
54 Leges Regiæ recipiunt omnes interpretationes, quas recipit ius commune in tali caſsu.
55 L. Regia, 11. tit. 7. lib. 7. de qua hactenus actum eſst, in quibus terris, & terminis loquatur?
56 In locis & dominiis Comitum, Ducum, Marchionum, & aliorum Dominorum, an ſsufficiat ipſsorum licentia vt termini, & terræ, de quibus agitur, in dict. l. Regia 11. dari, ſsiue alienari poſsſsint, an regia licentia neceſsſsaria ſsit?
57 Vbi Auendañi ſsententia defenditur, & contraria Alphonſsi de Azeuedo taxatur.

PRo abſsoluta, & diſstincta huius Capitis explicatione,

* in primis conſstituere neceſsſsarium erit, Alienationis verbum valdè generale eſsſse, & ideò comprehendere omnem contractum, & diſstractum, & omnem actum, per quem dominium directum transfertur, & etiam vtile, & per quem aliquod ius conſstituitur in re, ex ſsingulari, atque vulgata deciſsione textus in l. vlt. C. de rebus alienis non alienandis, l. 1. §. 1. cum ſseqq. ff. quæ in fraudem creditorum, Authent. de non alienandis, §. alienationis, collatione 9. Per quę iura ſsic adnotarunt, & latiùs rem iſstam explicant Tiraquel. de retractu lignagier, §. 1. gloſsſsa 14. num. 1. cum multis ſseqq. Arias Pinell. 3. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 18. 19. & 20. & cum Chaſsſsaneo, Rebuffo, & aliis quamplurimis, Mieres de maioratu, 1. part. quæſst. 1. n. 8. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 21. num. 25. Burſsatus in conſs. 377. ex

* num. 1. lib. 2. Menochius in conſs. 116. num. 6. & num. 22. & 23. lib. 2. & latiſsſsimè omnium, congerènſsque quamplurima, quæ Alienationis appellatione, & ſsub prohibitione eius continentur, Guilliel. Redoanus tractat. de rebus Eccleſs. non alienandis, quæst. 1. in princ. & cap. 1. 2. 3. 4. 5. & multis ſseqq. illius quæſst. vſsque ad quæſst. 3. fol. 3. vſsque ad folium 39. Ex textu autem in dict. l. vlt. C. de rebus alienis non alienandis, apertè diſsſsoluitur huius Capitis dubium; inquit enim Imperator in hunc modum: Sancimus, ſsiue lex alienationem inhibuerit, ſsiue teſstator hoc fecerit, ſsiue pactio contrahentium hoc admiſserit, non ſsolùm dominij alienationem, vel mancipiorũmancipiorum manumiſsſsionem eſsſse prohibendam, ſsed etiam vſsusfructus dationem, vel hypothecam, vel pignoris nexum penitus prohiberi: ſsimilique modo, & ſseruitutes minimè imponi, nec emphyteuſseos contractum: niſsi in his tantummodò caſsibus, in quibus conſstitutionum authoritas, vel teſstatoris voluntas, vel pactionum tenor, qui alienationem interdixit, aliquid tale fieri permiſserit. Vnde colligitur expreſssè, vſsusfructûs conſsti

*tutionem alienationem eſsſse, & inde alienatione prohibita, vſsusfructus etiam conſstitutionem prohiberi, vt per illum textum adnotarunt Bartolus, Baldus, Salicetus, & Caſstrenſsis ibidem, idem Baldus in l. proprietatis, num. 1. C. de probationibus. Alexander in conſs. 3. in fine lib. 4. Fulgoſs in conſs. 93. Ad id, de quo, col. 2. verſs. item loquitur. Romanus ſsingulari 600. Tu ſscis. Tiraquell de retractu lignagier, §. 1. gloſs. 7. num. 41. Menoch. in conſs. 116. n. 6. & num. 22. lib. 2. Burſsatus in conſs. 377. num. 1. & num. 4. lib. 4. Antonius Gomez in l. 40. Tauri, num. 85. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 20. num. 8. Queſsada diuerſsarum quæſst. iuris, cap. vlt. num. 20. Barboſsa in l. vſsufructu, num. 15. & 16. ff. ſsoluto matrimonio. Sylueſster Aldobrandinus in conſs. 36. num. 43. lib. 1. Achilles Pedrocha in conſs. 7. num. 81. & 82. Et nullo ex his relato, Borgninus Caualcanus de vſsufructu mulieri relicto, num. 66. verſs. Quia constituere, fol. 231. qui variis exemplis rem iſstam comprobant, & in poſsſseſsſsore Maioratus defendunt Molina, & Antonius Gomezius vbi ſsuprà, & in omni diſspoſsitione legis, teſstatoris, vel contractus ſseruandum præcipit textus in dict. l. vlt. C. de rebus alien, non alien. Ex qua limitanda ſsunt, ſsiue de habilitate reſstringenda verba generalia textus in dicto §. conſstituitur, Inſstitut. de vſsufructu, vt in omnibus rebus conſstitui poſsſsit vſsusfructus, exceptis his quæ vſsu ipſso conſsumuntur, vt ibidem dicitur: exceptis etiam iis, quæ alienari prohibentur. Quod & alio exemplo probari poterit, ſsi & ſsecundo loco conſstituamus, Interdicto generali de rebus Eccleſsiæ non alienandis alienationem re

*rum Eccleſsiaſsticarum regulariter eſsſse prohibitam, cap. nulli, de rebus Eccleſsiæ non alienandis, qui textus deſsumptus fuit ex Nouella 7. Iuſstiniani, hoc eſst authent. de non alienandis, §. nos igitur, & §. alienationis: & Nouella 120. hoc eſst, authent. de alienatione & emphyteuſsi, & l. iubemus, C. de Sacroſsanctis Eccleſsiis, vt teſstantur Cuiacius in dict. Nouella 7. Antonius Auguſst. in ſscholiis, ad primam collectionem Decretalium, cap. 4. tit. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, & idem probatur in c. 1. cum ſseqq. c. ſsi quis presbyterorum, cap. Epiſscopi, eodem tit. cap. 1. & ferè per totum, maximè in c. ſsine exceptione, 12. quæst. 2. cap. tua nuper, de his quæ fiunt à Prælato, l. 1. tit. 14. partit. 1. l. 24. tit. 32. partit. 3. l. 6. & 7. titul. 2. lib. 1. nouæ collectionis Regiæ. Et poſst ordinarios in dictis iuribus ſsic adnotarunt & plenè materiam iſstam declararunt Socinus regula 168. Dueñas regula 229. Gratianus regula 118. & regula 158. Rodericus Zuarez allegatione 21. Couar. reſsolutionum lib. 1. cap. 3. num 9. & lib. 2. cap. 17. à princ. Anton. Gabriel communium concluſsionum, lib. 3. de rerum alienatione, concluſsione 1. fol. mihi, 201. Auendañus de exequendis mandatis, cap. 4. à num. 34. vſsque ad num. 43. Sarmient. de redditibus Eccleſsiaſsticis, 1. part. cap. 2. in princ. Antonius Gama deciſs. Luſsitaniæ. 83. Ioſsephus Ludouicus deciſs. Peruſsina, 93. ex num. 15. cum multis ſseqq. Borgninus Caualcanus deciſs. 43. 46. & 47. 1. part. Maſscardus de probationibus tom. 1. concluſsion. 227. Salazar de vſsu, & conſsuetudine, cap. 8. ex num. 37. cum ſseqq. Ioannes Guttier, de iuramento confirmatorio 1. part. cap. 52. & practicarum lib. 3. quæſst. 8. latè Guillielmus Redoanus tractat. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, q. 3. fol. 38. & q. 12. fol. 60. Petr. Greg. in ſsyntagmate iuris, lib. 25. c. 8. per totum, part. 3. Petr. Surd. in conſs. 115. ex n. 28. cum ſseqq. lib. 1. Burſs. in conſs. 377. n. 5. & ſseqq. lib. 4. Anton. Galeacius Maluaſsſsia in conſs. 55. & 56. vol. 1. Marcus Antonius Eugenius in conſs. 24. per totum. Iacobus Mandellus de Alba in conſs. 342. ex num. 31. cum ſseqq. Alexander Raudenſsis de analogis, lib. 1. cap. 38. per totum. Alphonſs. de Azeuedo in dict. l. 6. & 7. tit. 2. lib. 1. nouæ recopilationis, ex num 15. D. Felicianus de Solis tractatu de cenſsibus, lib. 2. cap. 3. num. 7. Ioannes Vincentius Hondedei videndus omninò de hac materia in conſs. 31. per totum, vol. 2. & conſs. 37. eod. vol. Surdus conſs. 245. lib. 2. & vide |

p. 202

infinita quæ latiſsſsimè tradit Alexan. Raudenſsis reſsp. 17. per tot. vol. 1. vbi inuenies quicquid dici poteſst pro defẽſionedefensione, vel pro impugnatione alienationis, conceſsſsionis, vel cuiuſscumque contractus rerum Eccleſsiarum: & in effectu multa, quæ non ſsunt alibi ita plenè ſscripta. Hyppol. Riminald. in conſs. 233. lib. 3. Et ſsimiliter hoc Inter

*dictum de rebus Eccleſsiæ non alienandis, & vſsusfructus conſstitutionem comprehendit; ſsic, vt in Eccleſsiæ rebus nec vſsusfructus conſstitui poſsſsit: quoniam vſsumfructum conſstituens alienare dicitur res Eccleſsiarum, per textum in dict. l. vlt. C. de rebus alienis non alienandis, cap. non liceat Papæ, 12. quæſst. 2. ibi: Nec in vſsufructu iura dare. Per quem textum ſsic ſscribunt in terminis Cardinalis in conſs. 1. ſsub tit. de cenſsibus, & in Clementina 1. §. fin. q. 2. de rebus Eccleſsiæ non alienandis. Berons deciſs. 199. num. 8. Guillelmus Redoanus dict. tract. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst. 2. cap. 16. per totum, fol. 18. & cap. 33. fol. 35. & cap. 44. eiuſsdem quæſst. num. 3. fol. 37. & quæſst. 20. num. 16. fol. 94. & vltra relatos ab eo, Tiraquel. de retractu lignagier, §. 1. gloſs. 7. num. 57. Antonius Galearius Maluaſsſsia in conſs. 55. num. 1. & 2. vol. 1.

Verùm hoc Interdictum, quo res Eccleſsiarum alie

*nari prohibentur, interpretationem recipere ſsicendum eſst, vt res Eccleſsiaſsticæ ſsimpliciter dicantur prohibitæ alienari, vel abſsque cauſsa, & ſsolennitate alienari nequeãtnequeant cum cauſsa tamen, & ſsolennitate iure ipſso alienari poſsſsint, per textum in dict. cap. ſsine exceptione, 12. quæſst. 2. c. cum Apoſstolica, c. tua nuper, de hìs quæ fiunt à Prælatis c. 1. & 2. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, in 6. Clementina 1. eodem tit. l. 1. & 2. tit. 14. partit. 1. l. 63. tit. 18. partit. 3. Sic interpretandus eſst textus in dict. cap. nulli, ex gioſsſs, ibidem, verbo, alienare, dum dicit: Niſsi pro vtilitate Eccleſsiæ, & iuris ſsolennitate. Quam probarunt communiter omnes, poſst Abbatem ibi num. 5. Beroum n. 44. Couar reſsolutionum lib. 2. cap. 16. in princip. Guillielm. Redoanum de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst. 4. de rerum mobilium alienatione, num. 14. fol. 44. & quæst. 12. num. 33. & 34. fol. 61. Burſsatum in conſs. 377. num. 6. & 7. lib. 4. Petrum Surdum in conſs. 115. n. 29. lib. 1. D. Didacum de Zuñiga, & Sotomaior tractatu de voto quæſst. 6. num. 110. & tribus ſseqq. quo loco, & Petrus Surdus vbi ſsuprà, videndus omninò vbi num. 31. eleganter agit, an, & qualiter Eccleſsiarum bona ſsine ſsolennitate alienata

* recuperentur cum fructibus.

Bona igitur Eccleſsiarum vt alienari poſsſsint, duo po

*tiſsſsimùm neceſsſsaria ſsunt; ſsolennitas, ideſst forma à iure requiſsita, & i uſsta alienationis cauſsa: quod ſsi aliquod iſstorum deficiat, alienatio erit ipſso iure nulla, vt ex dictis iuribus probarunt Baldus in conſs. 221. volumin. 1. Socinus in conſs. 29. Viſso quodam inſstrumento, colum. 2. volum. 1. & in conſs. 52. Viſso inſstrumento ſsyndicatus, n. 10. volum. 4. Decius in conſs. 142. & in conſs. 282. Viſso puncto, num. 6. Guillelmus Redoanus tractat. præcitato, quæſst. 20. de cauſsa vtilitatis, num. 196. fol. 101. Borgninus Caualcanus deciſsione 45. num. 28. & ſseqq. 1. part. Calcanus conſs. 125. num. 8. Vincentius de Franchis deciſsione Neapolitana 35. Antonius Galeatius Maluaſsſsia in conſs. 55. num. 1. in princ. volum, 1. Alexander Raudenſsis de analogis, lib. 1. cap. 38. num. 3. fol. mihi 466. Vnde ſseruatâ

* formâ, & ſsolennitate à iure requiſsitâ, vſsusfructus rerum Eccleſsiaſsticarum rectè conſstitui, & alienari poteſst: aliàs ſsine cauſsa, & debita ſsolennitate ius vſsusfructus in Eccleſsiæ rebus acquiri non poteſst. Quod poſst longam diſsputationem, ſsic reſsoluit Redoanus quæſst. 15. de vſsusfructus & poſsſseſsſsioni s rei Eccleſsiæ alienatione, n. 7. 8. 9. 11. & 15. & vltra relatos per eum, Tiraquel. de taractu Lignagier, §. 1. gloſs. 7. n. 57. & in caſsu conſsultus Antonius Galeat. Maluaſsſsia in conſs. 56. num. 1. volum. 1. For

*ma autem & ſsolemnitas à iure requiſsita pro alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum immobilium in multis conſsiſstit;

Et primó in cauſsa; fieri enim debet alienatio aliqua ex cauſsis expreſsſsis à iure, de quibus (ne ampliùs immoremur) per Gloſsſsum in ſsumma, 12. quæſst. 2. & plenamanu tradit Guillelmus Redoanus dict. tract. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst. 19. fol. 85. & quæſst. 20. fol. 94. & quæſst. 21. fol. 104. & quæſst. 22. fol 108. & vltra relatos per eum, Grammaticus deciſs. 79. numer. 13. Octauianus deciſs. 171. numer. 8. & 9. Ioſsephus Ludouicus deciſs. 93. num. 15. Ioannes Gutierrez de iuramento confirmatorio, 1. part. cap. 52. in princ. Borgninus Caualcanus deciſs. 45. num. 33. & 34. 1. part. Burſsatus in conſs. 377. num. 7. lib. 4. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 233. numer. 39. & ſseqq. volum. 3. Antonius Galeatius Maluaſsſsia dict. conſs. 55. n. 5. D. Felicianus de Solis lib. 2. de cenſsibus, cap. 3. num. 7.

Nec ſsufficit in alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum,

* formam & ſsolemnitatem obſseruare, ſsed etiam ex iuſsta, & neceſsſsaria cauſsa alienare neceſsſsarium eſst: quod ſsiatis aperte colligitur ex text, in cap. 2. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, lib. 6. & ex communi reſsoluit Couarruuias reſsolution. lib. 2. cap. 17. num. 2. & vltra eum, Gregorius Lopez in l. 63. tit. 18. partit. 3. verbo, agrabado. Decius in conſs. 282. Berous in cap. cùm dilecti, num. 3. de emptione, & venditione. Curtius iunior in conſs. 130. num. 3. lib. 2. Gratus in conſs. 95. num. 21. & 22. vol. 1. Borgninus Caualcanus deciſsione 46. n. 65. in fine, verſsic. Et pari modo quando contractus, fol. 774. & in his terminis loquitur ipſse deciſs. 45. num. 33. prima part. fol. 690. nempe in alienatione, locatione, aut coneſsſsione rerum Eccleſsiæ cum debitis ſsolennitatibus facta, in qua tamen de iuſsta aut neceſsſsaria cauſsa non apparebat. Sic & è contra, non ſsuf

*ficit alienationem rerum Eccleſsiaſsticarum in euidentem Eccleſsiæ vtilitatem, atque ex cauſsis à iure permiſsſsis fuiſsſse celebratam, niſsi ſsolennitates etiam à iure requiſsitæ obſseruatæ ſsint. Quod euidenter deduci poteſst ex ratione dict. cap. ſsine exceptione, 12. quæst. 2. & cap. 1. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, lib. 6. atque infinitis relatis, ſsic probarunt Arias Pinellus 3. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 31. & 32. vbi aliorum opinionem rectè conuincit. Couar. reſsolut. lib. 2. dict. cap. 17. num. 2. Antonius Gabriel communium opinionum, lib. 4. de rerum alienatione, concluſs. 1. num. 2. Sarmient. de redditibus Eccleſsiaſsticis, 1. part. cap. 2. num. 1. Octauius Simoncellus de decretis, lib. 3. tit. 8. inſspectione 16. ex num 125. fol. 435. Guilielm. Redoanus dicto tract. quæſst. 20. de cauſsavtilitatis, ex num. 204. cum ſsequentibus, fol. 102. Borgninus Caualcanus deciſs. 46. num. 59. & quatuor ſseqq. fol. 772. prima part. Antonius Galeatius Maluaſsſsia in conſs. 55. num. 9. volum. 1. Alexander Raudenſsis lib. 1. cap. 38. ex num. 20. vbi vſsque ad num. 31. pleniſsſsimè agit de intellectu l. cum hi, §. eam tranſsactionem, ff. de tranſsactionibus: de qua etiam vide omninò Simoncellum dicta inſspectione 16. num. 127. verſsic. Tertio loco, fol. 439. & n. 128. per totum. Idem etiam defendunt Rolandus in conſs. 99. num. 33. cum ſseqq. lib. 1. & in conſs. 54. num. 42. lib. 2. Cephalus in conſs. 207. numer. 29. lib. 2. Burſsatus in conſs. 82. num. 21. lib. 1. Hieronymus Gabriel in conſs. 36. ſsub n. 47. volum. 1. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 5. num. 9. lib. 1. Menoch. de arbit. iudic, centuria 2. caſsu 171. numer. 60. cum ſseqq, lib. 2. & de adipiſscenda, remedio 3. ſsub num. 80. circa finem, qui in Minore idem aſsſseuerarunt improbantes Gloſsſsæ ſsententiam in d. § eam tranſsactionem, & in Eccleſsia nouiſsſsimè D. Felicianus de Solis de cenſsibus, lib. 2. cap. 2. num. 23. verſsic. hæc autem reſsolutio. Alphonſsus de Azeuedo in l. 6. titul. 2. lib. 1. nouæ collectionis Regiæ, num. 15.

Deinde & ſsecundò forma, & ſsolennitas requiſsita à

* iure pro alienatione rerum Eccleſsiarum in cauſsæ cognitione, & tractatu conſsiſstit: idcircò in alienatione huiuſsmodi, prædicta interuenire omninò neceſsſsarium eſst, atque ex inſtrumẽtoinstrumento alienationis conſstare debet adhibitam fuiſsſse cauſsæ cognitionem, & tractatum habitum, qui tamen diligenter adhibendus eſst, vt hi, qui alienant de neceſsſsitate, & vtilitate Eccleſsiæ, atque de omni eo, quod eidem Eccleſsiæ magis expedire poſsſsit, ſse informent, aliàs cauſsæ cognitione, & tractatu non interuenientibus, alienatio viribus, & effectu carebit, nec iure ſsubſsiſstere poterit, ex textu ſsingulari in cap. 1. de rebus |

p. 203

Eccleſsiæ non alienandis, lib. 6. ibi: Quia etiam tractatus ſsolennis & diligens, qui in talibus conceſsſsionibus perpetuis, & alienationibus Eccleſsiaſsticorum exigitur, non fuit adhibitus in eadem: ordinationem, & conceſsſsionem ipſsam decernimus non valere. De his autem duobus, hoc eſst, cauſsæ cognitione, & tractatu, & forma eius, & praxi inſstrumenti continentis tractatum, & cauſsæ cognitionem ſsuper re alienanda, & multis ad propoſsitum neceſsſsariis, tractant pleniſsſsimè Guilielmus Redoanus tractatu ſsæpe repetito, de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst. 23. per totam, fol. 113. & quæſst. 25. per totam, fol. 123 Gregorius Lopez in l. 63. tit. 18. partit. 3. verbo, agrabado. Octauianus deciſsione edemontana 171. num. 8. & 9. Ioſsephus Ludouicus deciſsione Peruſsina, 93. numer. 21. & ſseq. Antonius Galearius Maluaſsſsia in conſs. 55. num. 15. vol. 1. Borgninus Caualcanus deciſsione 45. n. 28. & 29. fol. 688. & deciſsione 46. num. 156. & ſseqq. fol. 786. 1. parte. Alexander Raudenſsis de analogis, lib. 1. cap. 38. ex num. 64. cum ſseqq. Hyppolit. Riminald. in conſs. 384. numer. 12. 13. & 14. volum. 4. vbi dicit, quod tractatus eſst prima ſsolennitas, in alienationibus rerum Eccleſsiaſsticarum requiſsita, quòd tractatus nihil aliud eſst quãquam diſscutere, & cognoſscere inter Prælatum, & alios de capitulo de cauſsa alienationis, vt quilibet dicat ſsententiam ſsuam. Ex quibus apparet, magis communiter obſseruatum, vt in alienatione rerum Eccleſsiarum vnicus tractatus ſsuffi

*ciat, nec tres tractatus neceſsſsarij ſsint: quod intelligendum eſst, niſsi vſsu & conſsuetudine aliud receptum ſsit, & dummodò tractatus ille vnicus diligenter, ac plenè, & ſsolenniter adhibitus fuerit, provt etiam conueniunt in hoc Couar. reſsolut. lib. 2. d. cap. 17. num. 1. Aucndañus de exequendis mandatis, cap. 4. n. 34. in princ. Redoanus dicta quæſst. 25. num. 27. & 28. Et cauſsæ cognitio & tractatus verſsari debet non ſsolùm circa cauſsam alienatio

*nis, ſsed etiam circa rem ipſsam alienandam, an ſscilicet Eccleſsiæ expediat, rem potiùs vnam alienare, quàm aliam: ſsic obſseruant, & iure fundant Socinus in conſs. 15. colum. 2. vol. 1. Gregorius Lopez videndus in l. 2. tit. 14. partit. 1. verbo, mueble. Redoanus dicta quæſst. 23. fol. 113. num. 4. & num. 10. & 20. & quæſst. 25. fol. 123. numer. 19. & num. 69. Borgninus Caualcanus dict. deciſs. 45. n. 28. Alexander Raudenſsis dict. cap. 38. numer. 122. Antonius Galeatius Maluaſsſsia d. conſs. 55. num. 18.

Conſsiſstit etiam forma, & ſsolemnitas in prædicta alienatione requiſsita, in authoritate, & licentia Superio

*ris; & ſsic vt res Eccleſsiarum legitimè alienari dicantur, pro forma, & ſsolennitate, licentia, atque authoritas Superioris requiritur, ex dictis iuribus, & textu in dict. c. ſsine exceptione, 12. quæſst. 2. vbi ſsic adnotarunt communiter Doctores, Ioannes Monachus in cap. 1. num. 8. & ibi Probus in additione, numer. 19. de rebus Eccleſsiæ non alienandis, lib. 6. plenè Geminianus in conſs. 48. Redoanus dict. tractatu, quæſst. 26. numer. 28. & quæſst. 24. numer. 14. Ioſsephus Ludouicus deciſs. 93. numer. 29. Auendañus de exequendis mandatis, dicto cap. 4. numer. 34. verſsicul. Tertiò requiritur. Antonius Galeat. Maluaſsſsia dict. conſs. 55. numer. 18. Burſsacus in conſs. 377. numer. 7. lib. 4.

Quod diſstinctè magis dignoſsci poterit, obſseruando in

* primis: quòd ſsi Eccleſsiæ Collegium, aut Eccleſsia Cathedralis, Epiſscopalis, vel Archiepiſscopalis alienar, eâ formâ, & ſsolennitate adhibitâ alienare debet, vt omnes de Capitulo in vnum conueniant, & ipſsis in loco ſsolito congregatis, cauſsa alienationis proponenda eſst, de qua, de re etiam alienanda, & de quantitate diſscutitur; id quod Tractatus, ſsiue cauſsę cognitio appellatur, de quibus diximus ſsuprà, & deinde ſsingulorum conſsenſsus exquiritur, quamuis non omnium conſsenſsus requiratur; enimverò ſsi maior pars in alienatione conueniat, omnes fubſscribere debent: atque rebus ita peractis, & Superioris, Epiſscopi ſsiue Archiepiſscopi, vel alterius Prælati authoritate interueniente, firma erit, & legitima alienatio, per textum in dict. cap. ſsine exceptione, cap. Abbatibus, 12. quæst. 2. cap. nuper, vbi notant Doctores de his quæ fiunt à Prælatis. Abbas, & Imola in cap. cum Apoſstolica, eodem titul. Baldus in conſs. 221. volum. 1. Couar. reſsolut. lib. 2. cap. 17. num. 1. Ioſsephus Ludouicus deciſsione 93. num. 26. & 29. Burſsatus dict. conſs. 377. numer. 7. Et ad hæc reduci debent, quæ latiùs cumulant Borgninus Caualcanus deciſs. 45. numer. 28. 30. 33. 34. 36. & 40. cum ſseqq. 1. part. Guilielmus Redoanus de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst. 26. de his qui conſsentiunt, & de conſsenſsu, qui adhibetur in alienationibus Eccleſsiaſsticis, num. 11. & 16. & 19. & 20. & quæſst. 24. numer. 11. vbi dicit, quòd alienatio rei Eccleſsiæ Epiſscopalis facta ſsine conſsenſsu Epiſscopi, & Capituli, non valet; cum conſsenſsu tamen Superioris, quòd ſsuſsſsicit, ſsi maior pars præſsentium Capitulo, alienationi conſsenſsum adhibeat: & in propoſsito, qualiter maior pars conſsiderari debeat, plenè tractat ipſse quæſst. 38. fol. 174. & quæſst. 20. num. 39. fol. 95. Iacobus Mandellus de Alba in. conſs. 342. num. 36. & 37. lib. 2. qui omnes pro certo ſsupponunt, quòd Epiſscopus res Eccleſsiæ ſsuæ, vel menſsæ, de conſsenſsu Capituli, & ſsua

* tantùm authoritate alienare poſsſsit, nec requirere debeat licentiam, & authoritatem Archiepiſscopi Metropolitani, aut Papæ.

Qua tamen in re animaduertendum erit, diuerſsas exſstare, & contrarias Doctorum ſsententias, quas dumtaxat retulit, ſsed nihil certum firmauit eruditiſsſsimus Gregorius Lopez in l. 6; . tit. 18. partita 3. verbo, de fulan Arcobiſso. Redoanus tamen, qui pleniùs inſsiſstit dicto tractatu, quæſst. 41. de authoritate Prælati in alienatione interponenda, num. 45. vſsque ad num. 58. fol. mihi, 157. verius exiſstimat, quòd Epiſscopus, qui non iurauerit non alienare inconſsulto Papa, aut Superiore, poſsſsit ipſse tantùm de conſsenſsu ſsui Capituli, etiam abſsque authoritate Romani Pontificis, aut Metropolitani alienare: quod idem Author tenuit expreſssè quæſst. 26. de his qui conſsentiunt, & de conſsenſsu, qui adhibetur in alienationibus Eccleſsiaſsticis, num. 20. & 21. fol. 127. Et pro hac parte (vt alia fundamenta conſsultò prætermittam) non parum vrget: quod omnia iura, quæ in alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum authoritatem, aut licentiam Superioris requirunt, authoritate Epiſscopi contenta ſsunt, ex dict. cap. ſsine exceptione, cap. Abbatibus, cap. placuit, 12. q. 2. cap. in venditionibus, 17. quæſst. 4. Nihilominùs propter ſsummam authoritatem Gloſsſsarum, & Doctorum contrarium tenentium, ſsecurius erit, quòd licentia, & authoritas Archiepiſscopi accedat, vt dicit Imola relatus per Gregorium Lopez dicto verbo, de fulan Arçobiſspo. Cuius Dictum procedere poterit. quando alienatio eſsſset in magna quantitate, aut magni præiudicij; alias enim in alienationibus ordinariis Epiſscopum non indigere Archiepiſscopi authoritate, & verius eſst, ex omnibus iuribus in hac materia loquentibus, & rationibus per Redoanum adductis, atque in vſsu & praxi ſsic quotidie obſseruatur. Ratio autem huius diſstinctionis eſsſse poterit,

* quòd in alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum, tot ſsolennitates ad eum effectum, & finem requiſsitæ ſsunt, ne in detrimentum & damnum Eccleſsiarum quomodolibet, & de facili, ſsed maxima deliberatione decretum alienationis interponatur, & vt Eccleſsię vtilitati ſstudiosè cõſulaturconsulatur, vt per textum in d. cap. ſsine exceptione, eam aliis ſsimilibus. expreſsſsim adnotarũtadnotarunt Grammaticus in conſs. 28. num. 10. Marçarius in conſs. 15. pag. 152. Alexander Raudenſsis de analogis, lib. 1. cap. 38. num. 30. & num. 79. Ideò quando tractatur de alienatione rei magni valoris, ſsiue ex qua magnum præiudicium reſsultare poteſst, maior ſsolennitas neceſsſsaria eſst, quoniam vbi maius periculum

* eſst, ibi melius, & cautius agendum eſst, c. vbi periculum, de electione, lib. 6. cum his, quæ ſscripſserunt Rolandus in conſs. 81. num 10. volum. 1. Cephalus in conſs. 374. n. 68. & conſs. 432. num. 21. lib. 3. Menochius in conſs. 73. numer. 19.

* lib. 1. cùm tamen in alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum Romani Pontificis Authoritas intercedit, alterius Prælati inferioris authoritas neceſsſsaria non eſst, item nec alia ſsolennitas. Decius in conſs. 142. Pro tenui. Capicius deciſs. 16. Iacobus Mandellus de Alba in conſs. 342. num. 31. |

p. 204

lib. 2. Borgninus Caualcanus deciſs. 45. num. 64. 1. part. & latiùs declarat Guillielmus Redoanus dict. tractatu quæſst. 27. num. 12. fol. 130. & quæſst. 43. num. 2. fol. 161. Et hactenus, cùm Epiſscopus alienare intendit res Eccleſsiæ ſsuæ, vel menſsæ.

Verùm, cùm Eccleſsiæ Parochialis, aut Capellæ res

* alienantur, Rector, ſsiue œconomus cauſsam, ex. qua alienari debere rem aliquam eius Eccleſsiæ contendit, Epiſscopo, aut Archiepiſscopo ordinario eius Diœceſsis exponere debet; habitáque, & receptâ iudicialiter cauſsæ cognitione, ſsi Epiſscopus, aut Archiepiſscopus authoritatem, & licentiam alienationi præſstiterit, valida erit, & firma alienatio: nec in hoc caſsu tractatus, aut conſsenſsus Capituli Eccleſsiæ Cathedralis exigitur, ſsed ſsolus epiſscopi, vel Archiepiſscopi conſsenſsus ſsuſsſsicit; ſsic iure, & ratione fundans rectè reſsoluit Couarru. reſsolut. lib. 2. cap. 17. in princ. verſs. at. ſsi alienatio fiat. Iacobus Mandellus de Alba in conſs. 342. num. 31. & 32. & num. 48. lib. 2. Borgninus Caualcanus deciſs. 45. num. 28. fol. 688. & ad hæc reduci debent, quæ in propoſsito ſscripſsit Guillielmus Redoanus dict. tract. quæſst. 24. num. 14. fol. 119. & quæſst. 41. num. 62. fol. 158. dum dicit, quòd in Parochialibus Eccleſsiis debet adeſsſse conſsenſsus Epiſscopi, & Clericorum Illius Eccleſsiæ, nec Clerici alienare polſsſsunt ſsine Epiſscopo, nec Epiſscopus ſsine Clericis, & quæſst. 25. num. 45. fol. 124. & quæſst. 26. & 28. fol. 128. dum dicit, quod Rector Eccleſsiæ non Collegiatæ alienare poteſst rem Eccleſsiæ, vtilitate, vel neceſsſsitate ſsuadente, cum authoritate Epiſscopi: & iſsto caſsu ſsuſsſsicere authoritatem, aut licentiam ſsiue Epiſscopi, ſsiue alterius Superioris immediati, ex Alexandro in corſs 17. Viſso inſstrumento, col. 1. in fine, vol. 4. conſsultus reſspondit Iacobus Mandellus de Alba in conſs. 342. num. 31. & 37. lib. 2. Quod intelligendum eſst, quando talis Superior exemptus eſst à iurisdictione Epiſscopi, & habet quaſsi iura Epiſscopalia, ex reſsolutis per Redoanum quæst. 41. num. 64. folio 158. non tamen ſsuſsſsiciet authoritas, aut licentia Vicarij Epiſscopi, nec poterit ipſse Vicarius facultatem alienandi cõcedereconcedere niſsi ex commiſsſsione, aut voluntate eiuſsdem Epiſscopi, vel Archiepiſscopi, ex Mandello vbi ſsuprà. Redoano dict. quæſst. 41. num. 59. Socino in conſs. 52. num 9. vol. 4. Caualcano deciſs. 45. num. 40. fol. 693.

Monaſsteriorum autem, vel Religionum bona cùm

* alienantur, pro forma, & ſsolemnitate alienationis, tractatus, & cauſsæ cognitio requiritur, provt explicauimus ſsuprà. Item & conſsenſsus Abbatis, vel Prioris, & Capituli, & denique authoritas, & licentia Epiſscopi, aliàs valida non erit alienatio, quæ aliquo iſstorum deficiente facta fuerit, per textum in cap. Abbatibus, 12. quæſst. 2. Clementina 1. de rebus Eccleſsiæ non alienandis. Id tamen intelligendum eſst in Monaſsteriis non priuilegiatis, & quæ ſsubſsunt Epiſscopo; ſsecus tamen in Monaſsteriis exemptis, & Rom. Pontif. immediatè ſsubiectis, & in quibꝰquibus Prælati ſsuperiores habent quaſsi EpiſcopalẽEpiscopalem iuriſsdictionem; tunc enim Superioris authoritas ſsufficit cum consenſsu Conuentus, ſsiue Capituli. Sic reſsoluit Redoanus dicto tractatu, quæſst. 24. n. 13. fol. 119. & quæſst. 27. quorum conſsenſsus requiratur in Monaſsteriorum rebus alienandis, per totam, fol. 130. vbi num. 17. dicit, quòd Prælati, & religioſsi debent adhibere in alienatione rerum Eccleſsiæ conſsenſsum, vel authoritatem Superioris. Couarruu. etiam reſsolut. lib. 1. cap. 3. n. 9. Auendañus de exequendis mandatis, cap. 4. num. 34. verſs. Tertiò requiritur, ibi: Et ſsi ſsunt bona Monaſsteriorum.

Cæterùm Hoſspitalia, Confraternitates, & ſsimiles

* aliæ Communitates, vtrùm dicantur ſsecularia, vel Eccleſsiaſstica loca, vt priuilegiis, & immunitatibus rebus, & locis Eccleſsiaſsticis conceſsſsis gaudere poſsſsint, & an illorum bona formâ, & ſsolennitate rerum Eccleſsiaſsticarum alienari debeant? (vt alios infinitos prætermittam, qui ab eiſsdem præcitantur) plena manu reſsoluunt Redoanus dicto tract. quæſst. 28. de conſsenſsu præstando in bonis Hoſspitalium, & Fraternitatum, fol. 131. & quæſst. 41. à num. 12. vſsque ad num. 21. fol. 154. & quæſst. 47. per totam, fol. 170. & quæſst. 49. fol. 174. & quæſst. 51. cap. 12. per totum, fol. 193. & c. 15. fol. 195. Antonius Gabriel communium opinionum, tit. de pia cauſsa, concluſs. 1. & 2. Menoch. recuperandæ poſsſseſsſsionis, remedio 15. à num. 22. vſsque ad num. 38. Ioſsephus Ludouicus deciſs. 30. à num. 6. verſs. circa ſsecundum, vſsque ad num. finalem, & deciſs. 93. n. 35. & quatuor ſseqq. & num. 45. & 46. D. Antonius de Padilla in l. ſsi aquam, à num. 48. C. de ſseruitutibus. Maſscardus de probationib. tom. 2. concluſs 869. Ioannes Gutierrez canonic, quæſst. cap. 35. à num. 2. cum multis ſseqq. & num. 20. & quinque ſseqq. Petrus Magdalen. de numero teſstium in teſst amentis requiſsito, 2. part. cap. 2. relicta ad pias cauſsas quæ dicantur, à num. 2. vſsque ad num. 16. & n. 24. vſsque ad n. 34. Cephalus in conſs. 197. n. 23. & 24. lib. 2. Alexander Raudenſsis de analogis, lib. 1. cap. 23. num. 83. & 87. & cap. 30. num. 151. & ſseqq. D. Felicianus de Solis lib. 2. de cenſsibus, cap. 3. num. 11. Gironda de gabellis, 7. part. num. 41. & ſseqq. fol. 148. & num. 67. Azeuedius in l. 6. tit. 2. num. 9. lib. 1. nouæ, collectionis Regiæ. Sylueſster Aldobrandinus in conſs. num. 5. 6. & 7. & in conſs. 40. num. 8. vol. 1. Horum maior pars diſstinguendum putauit, an Confraternitates, & Hoſspitalia ſsint fundata, & conſstructa cum authoritate, & licentia Epiſscopi, vt tunc bona illorum Eccleſsiaſstica efficiantur, & gaudeant priuilegiis, & immunitatibus Eccleſsiis, atque Eccleſsiaſsticis locis conceſsſsis; & conſsequenter alienari nequeant niſsi cum cauſsa, & ſsolennitate à iure Canonico requiſsita: An verò conſstructa, & fundata ſsint priuatâ authoritate; & tunc bona eorum Eccleſsiaſstica non dicantur, & conſsequenter diſstrahi poſsſsint abſsque forma & ſsolennitate, quæ in rebus Eccleſsiarum alienandis requiritur. Erit tamen ea ſsolennitas neceſsſsaria, quæ in rebus prophanis Vniuerſsitatum exigitur, vt ſscilicet alienatio fiat, congregatis hominibus Hoſspitali, vel Confraternitati præſsentibus in loco ſsolito ad ſsonum cãpanæcampanæ: quod ex Ruino in conſs. 175. Viſsa donatione, lib. 1. rectè adnotauit ex omnibus relatis ſsuprà ſsolus Ioſsephus Ludouicus dict. deciſs. 93. num. 37.

Menochius tamen recuperandæ poſsſseſsſsionis, dict. remedio 15. num. 36. verius credit, quòd ſsi Hoſspitale conſstructum eſst, vt ſsacrum ſsit, & Deo Optimo Maximo dicatum, & bona vnà ſsimul congeſsta, eo ſsunt animo congeſsta, vt ad opera Oratorij confectioni neceſsſsaria, & pauperes ſsubleuandos perpetua ſsint; tunc bona illa, vt Eccleſsiarum cætera bona habenda ſsunt, & is locus iudicandus eſst religioſsus, etiamſsi Epiſscopi conſsenſsus non acceſsſserit; nec diſstrahi poterunt, niſsi cum cauſsa debita, & ſsolennitate à iure requiſsita, hoc eſst accedente totius Confraternitatis conſsenſsu, ac authoritate Epiſscopi, & illis caſsibus, in quibus aliorum locorum religioſsorum bona diſstrahi conceſsſsum eſst. Et hanc opinionem (quam ego probabiliorem, magis ſsecuram, & omninò ſseruandam exiſstimarem) ſsequutus eſst Ioannes Gutierrez canonicarum quæſst. cap. 35. num. 23. videndus à num. 21.

Bona autem Eccleſsiarum ad quod vſsque tempus Io

*cari, vel qua forma, & ſsolennitate in emphyteuſsim concedi poſsſsint? & de Extrauaganti Ambitioſsæ, Pauli ſsecundi, de rebus Eccleſsiæ non alienandis, in Extrauagan. commun. (ne quæ ab aliis plenè ſsunt reſsoluta, tranſscribere tantùm, ſsiue à noſstro inſstituto diſscedere multùm videamur) tractarunt pleniſsſsimè Guillielm. Redoanus de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst 58. fol. 257. & q. 35. fol. 140. & quæſst. 36. fol. 145. & quæſst. 77. capit. 1. fol. 395. Auendañus de exequendis mandatis, cap. 4. num. 37. videndus omninò vſsque ad num. 43. Couar. reſsolut. lib. 2. cap. 16. & 17. Ioannes Gutierrez canonicar. quæſst. c. 8. per totum. Sarmientus de redditibus Eccleſsiaſsticis, 1. part. ca. 2. num. 20. Marcus Antonius Eugenius in conſs. 24. per totum, latiſsſsimè Caualcanus legendus omninò deciſs. 43. 45. & 46. prima parte, & multos congerit Petrus Cenedus collectaneo 32. ad Sextum, Clementinas, & Extrauagantes: vltra quem, commendo Burſsatum in conſs. 127. ex num. 10. vſsque in finem conſs. lib. 2. Alexandrum Raudenſsem de analogis lib. 1. cap. 38. ferè per totum.

p. 205

Et vtrùm in alienatione rerum Eccleſsiaſsticarum, ſsiue

* alio actu quocunque regulariter omnia ſsolennia, & neceſsſsaria interueniſsſse, in dubio præſsumendum ſsit, maximè propter antiquitatem tẽporistemporis; deinde ſsolennitas extrinſseca, an, & quando ex antiquitate temporis præſsumatur, tractarunt latiſsſsimè, vt nihil ad propoſsitum intactum relinquant, Redoanus d. tract. quæſst. 39. per totam, fol 149. & quæſst. 48. per totam, fol. 171. Antonius Gomez. tom. 2. variarum, cap. 11. num. 17. per totum. Menochius videndus omninò lib. 3. præſsumptione 132. per totam, & in conſs. 90. numer. 29. 30. & 44. lib. 1. Cephal. in conſs. 314. lib. 3. & in conſs. 684. numer. 65. 69. 100. & 102. lib. 5. Mieres de maiorat. part. 1. quæſst. 45. per totam, & part. 4. quæſst. 20. n. 28. Hieronymus Gabriel in conſs. 36. ex num. 48. cum ſseqq. volum. 1. Gratianus regula 144. per totam, Menchaca de ſsucceſsſsionum reſsolutione, lib. 1. §. 4. num. 30. & 31. & §. 7. ex num. 9. vſsque ad 18. & controuerſsiarum illustrium, lib. 2. cap. 64. per tot. Maſscardus de probationibus, tom. 1. concluſsione 2. & 147. & 148. & tomo 2. concluſs. 1320. 1321. & 1322. Velaſsquez de Auendaño in. l. 42. Tauri, ex num. 6. cum ſseqq. Marcus Antonius Eugenius in conſs. 8. à numer. 14. vſsque ad numer. 32. Borgninus Caualcanus deciſs. 45. ex num. 11. & deciſs. 47. ex num. 42. Antonius Galeatius Maluaſsſsia in conſs. 56. ex num. 18. cum ſseqq. volum. 1. Ioannes Vincentius Honded. in conſs. 82. numer. 26. & ſseqq. volum. 1. Fuluius Pacianus tractatu, de probationibus, 1. lib. cap 13. ex numer. 10. & cap. 10. ex n. 94. Alexander Raudenſsis videndus omninò de analogis, lib. 1. c. 38. ex n. 108. cum ſseqq. & n. 137. & ſseqq. & in appendice poſsito poſst dictum tractatum de analogis, 3. parte, ex num. 234. atque ex numer. 170. Camillus Gallinius de verb. ſsignificatione, lib. 5. cap. 18. ex n. 651. cum ſseqq. Octauius Simoncellus de decretis, lib. 3. tit. 7.

* inſspectione 30. per totum, fol. 349. Ex quorum reſsolutionibus, & diſstinctionibus explicanda ſsunt, atque intelligenda duo. Primò, reſsoluta per Auendañum de exequendis mandatis, cap. 12. numer. 27. dum conſstituit. quòd in terminis Capituli noni, lati in curiis de Valladolid, anno 1542. petitione 9. quod eſst hodie l. 11. tit. 7. lib. 7. nouæ recopilat. ſsi non apparet de licentia Regis expreſsſsa, illa nunquãnumquam præſsumi debet ex temporis diuturnitate. Secundò adnotata per Felicianum de Solis lib. 2. de cenſsibus, cap. 3. num. 9. vbi poſstquam dixit, quòd Eccleſsia, Ciuitas, aut Reſspublica non tenetur ex contractu cenſsuali, niſsi probet creditor pecuniam fuiſsſse conuerſsam in Eccleſsiæ, vel Reipublicæ vtilitatem, ſstatim affirmat, quòd ſsi longum tempus effluxerit, propter antiquitatem temporis, præſsumi debebit, pretium conuerſsum fuiſsſse in vtilitatem Eccleſsiæ, vel Ciuitatis: quod tamen intelligi, atque explicari debebit iuxta occurrentis caſsus materiam, & neceſsſsitatem, rectè perpenſsis his, quæ Menoch. Maſscard. & alij relati ſsuprà Latiùs cumularunt.

Sed in terminis d.l. 11. tit. 7. lib. 7. nouæ recopil. præter

*mittenda non erunt nonnulla, quæ & vtilia eſsſse poſsſsunt & neceſsſsaria, cùm eius legis deciſsio frequenter occurrere ſsoleat: idcircò ex doctrina tradita in princ. huius cap. quòd alienatione prohibita, vſsusfructûs etiam conſstitutio prohibeatur: Conſstituendum erit & tertio loco, quòd in caſsu illius legis, vbi res Ciuitatis donari, vendi, alienaríve abſsque Regia facultate prohibentur, nec vſsusfructus etiam, niſsi de licentia Regia conſstitui poſsſsit: quod ex dictis ſsuprà ſsatis confirmatur, & his, quæ ſscripſserunt Pinel. 3. part. l. 1. C. de bonis maternis, n. 20. Cephalus in conſs. 53. num. 14. & ſseqq. lib. 1. & ratione principali illius legis deſsumitur, quæ ex mente condentis ita propriè obtinet in hac ſspecie, ſsicut in ſspecie, aut prohibitione alienationis ibidem expreſsſsa. Quòd ſsi abſsque licentia Regia, de conſsenſsu tamen & authoritate

* populi, termini, aut terræ, de quibus in ea lege, concedantur alicui, vt ibidem ſseminet, vel vt plantet arbores, & cùm hoc titulo poſsſsederit, ipſso ſspatio viginti annorum, ſseminando, & arando, vel plantando arbores, licèt licentia ſsola populi inutilis ſsit, ex dict. l. 11. tamen poſsſseſsſsio illa viginti annorum efficax erit, vt probato priùs, quòd illo tempore eſst aratum, plantatum, vel id eſsſsectum, ad quod huiuſsmodi terræ conceſsſsæ fuerunt, defendi debeat in poſsſseſsſsione is, cui per populum conceſsſsio facta fuit: ita tamen quòd imponatur eidem ſsolarium, & cenſsus, de quo in l. 9. eodem tit. & lib. Quod in terminis ſsic declarant Auendañus de exequendis mandatis, cap. 12. num. 22. verſs. item aduertendum eſst quod illud capitulum. Mexia in l. Toleti, in 2. fundamento partis 9. num. 43. & ſseqq. fol. 86. Alphonſsus de Azeuedo in l. 3. num. 27. vſsque ad num. 33. & in l. 11. num. 2. tit. 7. lib. 7. nonæ collectionis Regiæ: vbi plenè agit, quid fieri debeat, cùm is, cui à populo conceſsſsio facta eſst, per quadraginta annos ſsic poſsſsederit, & de poſsſsidente tali tempore abſsque titulo Regis vel conceſsſsione populi, vt ibidem videri poterit.

Ex his conſstituendum duxeram, deceptum apertè

* Auendañum de exequendis mandatis, dict. cap. 12. n. 21. in princ. & num. 25. verſs. Item licet. Is enim exiſstimauit, quòd in terminis dictæ legis Regiæ, vbi ad alienationem terrarum, & terminorum, de quibus in ea lege agitur, expreſsſsa requiritur licentia Regis, ſsufficere debeat, quòd earum rerum alienatio facta fuerit ex cõſenſuconsensu maioris partis incolarum ſsiue populi, & datis ſsigillatim votis, & interpoſsito Præſsidis decreto: & ſsic ſseruata ſsolennitate, & forma, de qua in l. vlt. C. de vendendis rebus ciuitatis, lib. 11. atque eâ principaliter motus eſst ratione, quòd dictum Capitulum de Valladolid, ſsiue dict. l. regia 11. tantùm loquatur eo caſsu quo iuſstitia tantùm, & Rectores ciuitatis id faciunt, non verò cùm omnes ciues congregati fecerint: in quo, vt dixi, dicipitur apertè, cùm ex mente, atque verbis illius legis, tametſsi incolæ õnesomnes ſsiue ciues conſsentirent, non poſsſset fieri alienatio, licentiâ Regiâ non interueniente cõtracontra expreſsſsam eiuſsdem legis prohibitionem, nec valerent in contrariũcontrarium acta; quod rectiùs defendunt Mexia vbi ſsuprà, num. 45. fol. 86. & Azeuedius in eadem l. 11. tit. 7. lib. 7. num. 3. qui tamen aliter non fundant. Verùm hæc pars euidenter ex ſsequentibus comprobari videtur.

Primò, nam ſsi contraria opinio admitti poſsſset, daretur via eludendi diſspoſsitionem dict. l. Regiæ, & in eſsſsectu alienationes fierent abſsque licentia Regis, contra eius intentionem, & voluntatem: quod nequaquam admittendum eſst, ex reſsolutis per Bartol. in l. omnes, §. rectè, n. 2. ff. de furtis, Iaſson. in l. 1. lectura 2. ad finem, ff. ſsoluto matrimonio. Crotum in l. omnes populi, num. 277. ff. de iuſstitia & iure. Eo magis, quòd dicta lex Regia ad validandam terminorum, & terrarum alienationem, pro forma, & ſsolennitate requirit licentiam Principis, ideò præſsentia, aut conſsenſsus totius populi, facultatis Regiæ defectum ſsupplere non erit potens: quia forma, &

* ſsolennitas ab ea lege tradita, in dubio ſsubſstantialis præſsumitur, & ad vnguem obſseruanda eſst, ex doctrina Baldi in l. comparationes, 3. oppoſsitione, in fine, C. de fide inſstrumentorum. Alexandri in conſs. 50. num. 5. lib. 5. Decij in conſs. 434. num. 2. Cephali in conſs. 438. n. 2. & 3. vol. 3. quam multis exornant Ioannes Botta in conſs. 58. num. 7. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 355. num. 58. lib. 4. Decianus in conſs. 72. num. 27. lib. 2. Menchaca de ſsucceſsſsionum creatione, lib. 2. §. 13. requiſsito 9. num. 68. & lib. 1. §. 4. num. 27. Matienço in l. 1. tit. 4. lib. 5. nouæ recopilationis gloſs. 4. num. 19. & 20. Aldobrandinus in conſsil. 34. num. 33. & ſseqq. lib. 1. Achilles Pedrocha in conſs. 1. n. 18.

* & ſseqq. Quod maximè procedit, quando verba legis eſsſsent aliàs ſsuperflua, vt in terminis noſstris contingeret, ex Alexandro in l. 4. §. Prætor ait, num. 2. ff. de damno infecto: vel quando lex prouidet aliter, quam ius commu

*ne, ſsicuti prouidet d. lex Regia, ex gloſsſsa, verbo, inhibentis, in Clementina 1. de iure Patronatus, Felino in c. cùm dilecta col. 8. verſs. Nonum ſsignum, de reſscriptis. Beccio in conſs. 12. num. 23. Rolando in conſs. 72. n. 61. lib. 3. Vnde verbis dict. l. Regiæ, quæ Regis licentiam requirunt, inhærendum eſst, nec talis interpretatio admittenda, ex his, quæ cum Iaſsone, Decio, Tiraquello, & aliis adnotauit

* Menoch. in conſs. 243. num. 17. lib. 3. aliàs formâ legis |

p. 206

emiſssâ, perire debet actus omninò, per textum in l. non dubium, C. de legibus, vbi Iaſson notabili vlt. num. 17. copiosè Felinus in dict. cap. cùm dilecta, de reſscriptis, num. 29. & num. 36. Menchaca de ſsucceſsſsionum creatione, lib. 1. §. 4. à princ. vſsque ad num. 30. & lib. 1. §. 13. Requiſsito 9. num. 68. & ſseqq. Antonius Galeatius Maluaſsſsia in conſs. 57. num. 22. vol. 1. Ioannes Vincentius Honded. in conſs. 27. num. 2. vol. 1. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 467. num. 13. lib. 4. Fabius Turretus in conſs. 47. n. 34. Laurentius de Pinu in conſs. 84. num. 5. Nec poteſst talis

* forma per æquipollens, hoc eſst, ex congregatione, aut conſsenſsu totius populi adimpleri, nec eidem aliquid addendum, vel detrahendum eſst, vt per Baldum, & omnes Doctores in l. 1. ff. de liberis & posthum. vbi Iaſson à num. 18. vſsque ad num. 27. & Alexander num. 3. Baldus in conſs. 308. in fine, vol. 3 Caſstrenſsis in. l. vlt. ſsub num. 7. C. de teſstamentis. Tiraquellus de retractu lignagier, §. 21. gloſsſs. 1. num. 12. & de retractu conuentionali, §. 4. gloſsſs. 6. ſsub num. 31. Menchaca de ſsucceſsſsionum creatione, lib. 1. §. 4. num. 12. & lib. 2. dict. §. 13. requiſsito 9. num. 73. Gratianus regula 212. Menoch. in conſs. 388. num. 20. lib 4. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 367. num. 9. lib. 4. Laurentius de Pinu in conſs. 18. num. 12. & 13.

Deinde, quoniam dict. lex regia prohibitiuè loqui

*tur, & habet clauſulãclauſulam annullatiuam, & ſsic formam incommutabilem inducit, vt multorum allegatione latiùs comprobant Menchaca de ſsucceſsſsionum creatione, lib. 2. §. 14. requiſsito 9. num. 72. Anton. Galeatius Maluaſsſsia dict. conſs. 57. num. 23. vol. 1. Pedrocha in conſs. 37. num. 21. & 22. latè Beccius in conſs. 62. num. 43. & in conſsil. 66. num. 9. & ſseqq. Et dictio illa negatiua, non, iun

*cta verbo, puedan dar tierras algunas, inducit præciſsam neceiſsſstatem, priuat potentiam, & actum in contrarium factum reddit nullum, vt per textum in l. non poteſst, ff. de furtis, & alia iura, ſscribunt Bartolus in l. final. n. 8. ff. de feriis, & in l. de his, num. 4. ff. de tranſsact. Baldus in l. finali, col. vlt. C. de fideicommiſsſsis, Iaſson in l. 1. n. 2. ff. de verbor. obligat. Corraſsius in l. ſsi vſsusfructus, num. 8. & ſseqq. ff. de ſseruitutibus, vbi ex num. 4. agit de natura, & virtute verbi, poteſst. latè Peralta hac de re vidẽdusvidendus omninò in l. hæredem, ex num. 79. ff. de legatis 2. Aldobrandinus in conſs. 61. num. 15. vol. 1. Ioannes Gutierrez in repetitione l. nemo poteſst, ff. de legatis 1. num. 145. Aluarus Valaſscus conſsultatione 85. num. 6. & commendo Fuluium

* Pacianum, mihi quidem eruditiſsſsimum, & cuius tractatum & vtiliter, & diligenter ſscriptum arbitror, de probationibus, lib. 1. cap. 35. à num. 28. vſsque ad num. 48.

Denique facit, quia ex verbis dictæ legis Regiæ dum

* dicit, La juſsticia, y regidores, non licet ſsumere argumentum à contrario ſsenſsu, vt ſscilicet alienatio fieri poſsſsit citra licentiam Regiam, ſsi proceres, & homines totius populi congregati alienationi conſsentiant: reſsultat enim abſsonus intellectus, & menti legis contrarius, quæ licentiam Regiam neceſsſsariò requirit, & ſsic admitti non debet, ex doctrina Baldi, per illum textum in l. cùm patrem, C. de conditionibus inſsertis, & tradit Romanus in conſs. 392. num. 24. &cùm ibi fiat mentio Procerum, hoc eſst, de la juſsticia y regidores, perinde eſst, ac ſsi populus totus nominaretur, & alienare, ſsiue dare prædictas terras abſsque Regia licentia prohiberetur. Decuriones enim,

* ſsiue Proceres totum populum, aut duitatem repræſsentant, & quod ipſsi faciunt, totus populus facere videtur, ex gloſsſsa in rubrica, C. quæ ſsit longa conſsuetudo, & in l. ſsed ex dolo, §. 1. ff. de dolo. Ex quibus ſsic adnotauerunt Auendañus reſsponſso 34. num. 1. verſsiculo ex ſsupradictis. Alphonſsus de Azeuedo in additio, ad Curiam Piſsanam, cap. 5. fol. 8. verſsiculo, Et notandum, & cap. 18. numer. 4. fol. 61. & num. 22. fol. 64. Antonius Theſsaurus deciſsione Pedemontana, 249. num. 1. & deciſs. 257. num. 2. Gironda de gabellis, 2. parte, §. 1. numer. 17. fol. 48. Et ſsic intentio illius legis nulla alia eſst, quàm vt termini & terræ abſsque licentia Regia nec dentur, nec alienentur: ideò conſsenſsus populi cum authoritate etiam Procerum non poſsſset alienationes, ſsiue conceſsſsiones in contrarium factas validare. Id quod procederet. etiamſsi Proceres dictæ legi Regiæ renunciarent; adhuc enim talis renunciatio nullius eſsſset momenti, ex verbis eiuſsdem legis, ibi: Pero mandamos, que la Iuſsticia, y Regidores, no puedandar tierras algunas, ſsin preceder licencia nuestra para ello. Quæ verba omninò ſsunt prohibitiua; at legibus prohibenti

*bus renuntiari minimè poteſst, ex gloſsſsa vulgata in. l. 1. C. ne fideiuſsſsores dotium dentur, vbi Salicetus dicit eſsſse communem reſsolutionem, numer. 5. Ioannes Gutierrez, qui ſsimiles alias gloſsſsas allegat in repetitione l. nemo poteſst, ff. de legatis primò, num. 307. Tiraquell. de primogenitura, quæſst. 22. num. 9. Oroſscius l. ius publicum, n. 4. & 5 ff. de pactis. Menchaca de ſsucceſsſsionum creatione, lib. 1. §. 29. num. 1. & 3 cum ſseqq. maximè, quia in ea lege prohibitio dationis, vel alienationis fuit facta in fauorem ciuitatum, & oppidorum huius Regni, vt ex eadem lege colligitur: quapropter eidem legi propte

* publicam vtilitatem introductæ, & pro forma & ſsolemnitate alienationis, licentiam Regiam poſstulanti renuntiari non poteſst, ex reſsolutis per BaldũBaldum, in l. ſsi chirographis primo notabili, C. ſsi certum petatur, & in conſs. 250. vol. 5. Caſstrenſsem in conſs. 75. ad finem, lib. 1. AngelũAngelum in conſs. 88. ſsub num. 3. Felinum in c. ſsi diligenti, colum. 2. verſsic. Secundò fallit, de foro competenti. Ioannem Vincentium Honded. in conſs. 27. num. 34. volum. 1. Nec etiam cum

* iuramento, ex his quæ magiſstraliter ſscripſsit Bartolus in l. ſsi quis pro eo, num. 13. & ſseqq. ff. de fideiuſsſsioribus. Abbas in c. cùm contingat, num. 24. & ſseqq. de iureiurando, & ibi Alciatus. n. 150. 162. & 168. Alexander in conſs. 95. in fine, vol. 1. Gozadinus in conſs. 16. num. 14. & in terminis dictæ l. vltimæ, C. de vendendis rebus ciuitatis, lib. 11. tenuit Bartolus ibidem, num. 5. Ex cuius doctrina confirmatur omninò ſsuperior reſsolutio, quæ adeò vera eſst, & procedere debet, vt poſsſsint Proceres, hoc eſst, la iuſsticia, y regidores, aduersùs proprium factum venire, & alienationem improbare. Nam licèt regulariter nemo

* poſsſsit factum proprium impugnare, nec aduersùs illud venire, vt per textum in l. ſsi poſst mortem, ff. de adoptionibus, adnotarunt Bartolus, & communiter Doctores ibi, & multis exornant Authores ſstatim referendi. Tamen quando factum eſst factum, & contra legem prohibitiuam, licitum eſst factum proprium impugnare. Quod

* latè probant Tiraquellus de retractu Iagnagier, §. 26. gloſs. 2. num. 5. & ſseqq. & num. 11. verſsiculo, Quæ autem dicta ſsunt. Pariſsius in conſs. 53. num. 11. & volum. 1. Cremenſsis ſsingulari 113. Aretinus in conſs. 114. Petrus de Peralta in rubrica, ff. de hæredibus inſstituendis, num. 95. cum ſseqq. Baeça de non meliorandis dotis ratione filiabus, c. 34. n. 2. 3. 4. & 5. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib 4. capite 1. n. 18. & ſseqq. Aluarus Valaſscus conſsultatione 69. numer. 14. Borgninus Caualcanus de tutore, & curatore, num. 162. & 163. fol. 200. & 201. Ioannes Gutierrez practicarum, lib. 3. quæſst. 41. ex num. 2. cum ſseqq. Qui etiam loquuntur in alienatione bonorum Eccleſsiæ, Minoris, aut Vniuerſsitatis abſsque debita forma & ſolẽnitatesolennitate celebrata, vt poſsſsit ab ipſsiſsmet contrahentibus annnullari.

Deinde etiam ad dictam legem Regiam animaduer

*tendum eſst, dubium eſsſse vtrùm abſsque licentia Regia, cenſsus conſstitui valeat in terris, & terminis oppidorum, & ciuitatum huius Regni, de quibus Regia lex illa tractat: & ſsic an Regia facultas ad dandas, ſsiue alienandas terras, & terminos requiſsita ibi, requiratur etiam ad cenſsus conſstitutionem ſsuper illis, an verò ſsufficere debeat ſsola Procerum licentia, & ſsolemnitas dict. l. vltimæ C. de vendendis rebus ciuitatis, lib. 11. Et dubium facit, quoniam lex illa alienationem, ſsiue dationem tantùm prohibet, non tamen obligationem, aut hypothecam, nec aliqua alia lege prohibitum reperitur, quòd terræ huiuſsmodi, vel termini obligari non poſsſsint, nec hypothecari: at permiſsſsum eſsſse cenſsetur, quod prohibitum non repetitur, l, cùm Prætor, ff. de iudiciis, vbi gloſs

*ſsa verbo, videtur, allegat alia iura, l. mutus, §. 1. ff. de procuratoribus. Franciſsc. Beccius m conſs. 60. numer. 8. Pancirolus in conſs. 106. num. 20. Crotus in conſs. 115. n. 5. vol. 1. |

p. 207

Simon de Prætis in conſs. 121. numer. 21. & permiſsſsionis

* cauſsa fauorabilior eſst, quàm prohibitionis, vt probarunt Craueta in conſs. 203. num. 14. Alexander Raudenſsis de analogis lib. 1. Cap. 35. numer. 22. Præterà, quia eo ipſso, quod dicta lex Regia loquitur expreſssè in alienatione, & datione tantum terrarum, & terminorum, nec de hypotheca, obligatione, aut cenſsus conſstitutione mentionem facit, huius quæſstionis deciſsio remanere videtur diſspoſsitioni iuris communis, ex his quæ ſscribunt Doctores communiter in l. commodiſsſsima, per illum textum ff. de liberis de poſsthumis. Sed de iure communi, terræ illæ, vel termini cum licentia Præſsidis alienari poſsſsunt, nec licentia Regia neceſsſsaria eſst, præterquam in vtraque Roma, ex d.l. vltima, C. de vendendis rebus ciuitatis lib. 11. Ergo quoad hypothecam, vel cenſsus conſstitutionem idem etiam obſseruari debet poſst illius legis conſstitutionem, quâ de hac re nihil diſspoſsitum eſst: Maximè quòd cùm ea conſstitutio ſsit contraria, & correcto

*ria iuris communis, extendi non debet, ſsed ſstrictè intelligenda eſst in terminis, in quibus loquitur, ex reſsolutis per Doctores communiter in Authent quas actiones, C. de ſsacroſsanctis Eccleſsiis. Tiraquellum in l. ſsi vnquam, verbo, libertis, pagin. 96. C. de reuocandis donat. Rolandum in conſs. 74. numer. 17. & 18. volum. 1. Burſsatum in conſs. 76. numer. 8. & in conſs. 120. num. 31. lib. 1. & hanc partem non ſsic fundatam in ſspecie, & terminis dict. l. 11. tit. 7. lib. 7. nouæ collettionis Regiæ, tenuit expreſssè D. Felicianus de Solis tractatu, de cenſsibus, lib. 2. cap. 3. n. 6. vbi dicit ſsæpenumerò ſse vidiſsſse ad alienanda, vel hypothecanda bona propria duitatum, ad redditus imponendos ſsolere impetrari licentiam à Rege noſstro: quæ ſsi deficeret in tali alienatione, hypotheca, vel redditus annui conſstitutione, non ex hoc alienatio, hypotheca, aut conſstitutio redditus iudicaretur nulla, vt ipſse firmat, qui intelligit hoc procedere en las tierras concegiles, y realengas, no en las tierras baldias, aut concegiles, in quibus dicit loquutam dictam legem Regiam. Ego verò eo ipſso, quòd dicta lex in his terris loquuta fuerit, contrariam ſsententiam omninò ampledendam exiſstimarem, & Conſsequenter ad cenſsus, vel redditus annui conſstitutionem, Regiam licentiam neceſsſsariam eſsſse. Quod fundamentis ſsequentibus euidenter comprobari poterit.

Primò, per textum in l. vltim. C. de rebus alienis non alienandis. Ex qua alienatione prohibita cenſseri etiam obligationem, pignoris nexum, & hypothecam prohibitam, paſsſsim & communiter adnotare ſsolent Doctores, vt ex multis tradunt Antonius Gomez, in l. 40. Taur. n. 83. Couar. reſsolut. lib. 2. cap. 16. numer. 2. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 21. num. 15. Prohibitâ ergo alienatione expreſsſsim in d. l. Regia 11. Nec pignoris nexu, aut hypothecâ permiſssâ, cur diſscriminis rationẽrationem conſstituemus, vel ad cenſsus conſstitutionem Regiam licentiam neceſsſsariam non eſsſse dicemus, maximè cùm ratio ſsuperior fortiter vrgeat in terminis dict. l. Regiæ, vbi conceſsſsionibus, vel alienationis prohibitio principaliter facta eſst fauore oppidorum, & ciuitatum huius Regni, quæ ex ſsimilibus Conceſsſsionibus, vel alienationibus maximum damnum patiebantur, vt conſstat ex illis verbis: Por el mucho daño que dello recibian las dicas Ciudades y Villas de nueſstros Reynos. At prohibitio

* alienationis etiam ſsimpliciter facta, in his quæ fauorabilia ſsunt, comprehendit obligationem, hypothecam, & cætera quæ continentur in dict. l. vltim. C. de rebus alien, non alienandis, ex ſsingulari doctrina Baldi in l. voluntas, numer. 11. Cod. de fideicommiſsſsis, quam exornant, & ſsequuntur Modern. Pariſs. in addit. ad Alexandrum, in conſs. 119. litera A. Volum. 3. Couar. dict. cap. 16. num. 2. Molina lib. 1. de Hiſspanorum primogeniis, cap. 20. numer. 16. & 17. Et ratio generalis illius

* legis extendit legem ipſsam, etiam in caſsu ſspeciali loquentem ad alios caſsus, l. quod dictum, ff. de pactis, vbi adnotatunt Bartolus, Bald. & Iaſson in primo & ſsecundo notabili, l. regula, §. finali, vbi etiam Bartol. ff. de iuris & facti ignorantia. Tiraquellus in tracta. Ceſsſsante cauſsa, 1. part. num 139. & ſseqq. Craueta in conſs. 35. num. 32. & in conſs. num. 3. & ſseqq. Caualcanus de tutore & curatore, num. 134. fol. 82. Præſsertim quòd cùm hoc inſsit, atque ex mente eius legis procedat, legis extenſsio non dicitur fieri, vt ſscribunt Iaſson in l. Prætor ait, n. 6.

* ff. de noui operis nunciatione, Felin. in cap. tranſslato, col. 2. de conſstit. Mench, de ſsucceſsſsionum creatione, lib. 2. §. 18. num. 237. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. c. 5. num. 12. Petrus Magdalenus de num. teſstium in teſstamentis requſsito, cap. 5. num. 143. Alexander Raudenſsis de analogis, lib. 1. capit. 12. num. 19. Fuluius Pacianus de probationibus, lib. 1. cap. 26. num. 77.

Secundò facit; nam licèt textus in dict. l. vltim. C. de

* vendendis reb ciuitatis, lib. 11. loquatur in venditione, tamen quòd habeat locum in qualibet alia alienatione, ex Alexandro in conſs. 1. col. 4. firmant expreſssè Autndañus de exequendis mandatis, dict. cap. 12. num. 26. in princip. Ioſsephus Ludouicus deciſsione Peruſsina, 93. num. 38. Igitur idem dicendum eſst in terminis dict. 1. Regiæ 11. quia leges Regiæ recipiunt omnes interpretationes quas re

*cipit ius commune in tali caſsu, vt alios referens rectè aduertit Aluarus Valaſsc. conſsultatione 42. in ſsine, & conſsultatione 66. num. 17. Et confirmatur ex his quæ ſscripſserunt Ancharanus in conſs. 49. Ioannes Vincent. Honded. in conſs. 110. n. 13. & 14. vol. 1. Decianus in conſs. 62. num. 22. vol. 3 Pedrocha in conſs. 25. num. 33. & 34. Ex quibus deſstruitur omninò præcipuum Feliciani fundamentum, quod ex dict. l. vlt. C. de vendend. reb. ciuit. deſsumitur: textus autem in dict. l. Regia, 11. tit. 7. lib. 7.

* (de qua hactenus actum eſst) in quibus terris & terminis loquatur, explicat latè ipſse Felicianus lib. 2. d. cap. 3. ex num. 2. vſsque ad num. 7.

Solùm reſstat, & vltimo loco conſstituere ad limita

*tionem dictæ legis Regiæ, eiuſsdem deciſsionem minimè procedere in terris, locis, & dominiis Comitum, Ducum, Marchionum, & aliorum Dominorum; in quibus Regi licentia necceſsſsaria non erit, vt prædicti termini, & terræ alienari, vel obligari poſsſsint, ſsed eorum licentia, & authoritas ſsuſsſsiciens eſsſse debet, in quibus caſsibus in terris Principis Regia licentia neceſsſsaria eſsſset: quod pro certo tradiderunt, & latiùs comprobant Auendañus de exequendis mandatis, dicto cap. 12. num. 14. Ludouicus Meſsſsia in præcitata l. de Toledo, 2. fundamento 9. part. num. 48. & 49. fol. 87. Cæterùm Alphonſs. de Azeuedo in commentariis ad dict. l. 11. tit. 7. lib. 7. num. 5. de hac opinione dubitat, dicens quòd apud et m habet maximum dubium, eo quòd Domini non poſsſsint derogare dictæ legi Regiæ, licèt de facto aliquando faciant, ſsed fortaſsſsis quia non contradicitur multa enim per patientiam tolerantur, quæ d in iudicio deducta eſsſsent, non tolerarentur. Verùm retentâ priori ſsententia, quæ verior

* videtur, & in praxi aliquando obtinui, prædictum fundamentum apertè diluitur, quoniam verum eſst, quòd prædicti Domini, Comites, Duces, & Marchiones non poſsſsint conſstitutioni illi Regiæ derogare in terris, & dominiis, quæ ſsunt ipſsius Regis, nec in eiſsdem licentiam, aut authoritatem ad alienationes concedere; in propriis tarnen dominis, & oppidis id iure facere poterunt; nec, cùm loco Regis habeãturhabeantur in ſsuis oppidis, ex traditis per Auendañum, & Meſsſsiam vbi ſsuprà, deciſsioni Regiæ derogare videbuntur; idcircò alienationi, vel hypothecæ conſsentire, & authoritatem ſsuam interponere rectè poſsſsunt, & conſsequenter alienationes ipſsas ſsuo conſsenſsu validare.

back | | continue

Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

CAPVT LIV.

SVMMARIVM.