Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

 Legal

CAPVT LVI.

CAPVT LVI.

Vſsufructuarius in ædificando, vel in reficiendo quas expenſsas facere teneatur? vbi lex hactenus, 8. ff. de vſsufructu, dilucidè explanatur; item quæ alia onera ipſse fructuarius ſsubire debeat, & quæ impenſsa gratiâ fructuum, vel ad perpetuam rei vtilitatem facta dicatur, diſstinctè, & meliùs quàm hactenus declaratum. Demùm Iacobi Mandelli de Alba diſstinctio in hac materia, in conſs. 363. num. 6. notabiliter adducta, atque explicata per Authorem.

SVMMARIVM.

  • 1 In vſsufructuario legitimo, ex diſspoſsitione legis quoad expenſsas, qua in ædificando, aut in reficiendo conſsiſstunt, eandem rationem militare, quæ in aliis vſsufructuariis, & in omnibus ſseruandam eſsſse rationem magnæ, vel modicæ expenſsæ.
  • 2 Circa onera, atque expenſsas, quas vſsufructuarius ſsubire tenetur, præcipuam rationem habendam ex nonnullis iuribus, quæ hoc numero præcitantur.
  • 3 Impenſsam magnam in ædificando, aut in reficiendo, ad proprietarium pertinere, provt hoc numero declaratur.
  • 4 Vſsufructarius in reficiendo, aut in ædificando, quas expenſsas facere teneatur?
  • 5 Vſsufructarius quo iure, aut remedio recuperare poſsſsit à proprietario impenſsas magnas factas in reficiendo, vel in ædificando, remiſsſsiuè.
  • 6 Impenſsa magna, vel parua qua dicatur?
  • 7 Impenſsæ paruæ, an magnæ ſsint, cognoſsci poſsſse regulâ quadam, ex ſsententia Gloſsſsæ, de qua hoc numero, & duobus ſseqq.
  • 8 Impenſsa facta gratiâ colligendorum fructuum, etiamſsi magna ſsit, indiſstinctè pertinet ad vſsufructuarium, nec repeti poteſst.
  • 9 Impenſsæ factæ per maritum circa fructus, repeti non poſsſsunt, ſsed cum fructibus compenſsantur.
  • 10 Vſsufructuario paruam impenſsam ita ex officio incumbere, vt eius nomine nihil repetere poſsſsit, etiam ſsi ea duret vltra ius ſsuum.
  • 11 Maritus impenſsam modicam attenta quantitate, indiſstinctè repetere non poteſst, quantumcunque duret vitra ius mariti, & conſstaret, quòd ea non gratiâ fructuum, ſsed rei facta eſsſset.
  • 12 Iacobi Mandelli de Alba diſstinctio in hac materia in conſs. 363. num. 6. lib. 2. nouiter adducta, & confirmata, & num. ſseqq.
  • 13 Impenſsa facta gratiâ fructum, quæ dicatur? & quatenus hac repeti poſsſsit, vel cum fructibus compenſsari?
  • 14 Ad vſsufructuarium pertinere onera quamplurima, etiam ſsi modica non ſsint, collect as, gabellas, penſsiones, canones, tributa, & alias præſstationes temporales, quæ ratione poſsſseſsſsionis, vel fructuum ſsoluuntur.
  • 15 Onera realia, vel mixta, ſsemper cum re legata tranſseunt, & ad perſsonas rem ipſsam poſsſsidentes, & res cum ſsuo onere regulariter cenſsetur relicta.
  • p. 210
    16 Cenſsus ſsuper re impoſsitus debetur ab vſsufructuario, emphyteuta, & quolibet alio poſsſseſsſsore, nec poteſst conuentus ſse eximere à iudicio per nominationem Domini directi.
  • 17 Vſsufructuarium omnium bonorum teneri alere familiam, atque eos, quos testator defunctus alere tenebatur.
  • 18 Vſsufructuarius vtrùm teneatur prædicta onera ſsubire, quando vſsusfructus legatum, ſsolutis oneribus, inutile eſsſset futurum.
  • 19 Vbi quorundam diſstinctio refertur, & ſsententia Authoris proponitur.
QVoniam Capite præcedenti actum fuit de iis, quæ pertinent ad expenſsas litis, in quibus admittendam diximus diſstinctionem communem, inter legitimum vſsufructuarium, & alios, quibus non à lege, ſsed ex diſspoſsitione hominis contingit vſsusfructus. Nunc agendũagendum
1
* erit de aliis expẽnſisexpensis quæ in ædiſsicando, aut in reficiendo conſsiſstunt; in quibus diſstinguendum non eſst inter vſsufructuarium legitimum ex legis diſspoſsitione, & alios vſsufructuarios, qui ex diſspoſsitione hominis vſsumfructum obtinent, quoniam ſsubeſst eadem ratio in vtroq;vtroque & in vtroque obſeruãobſeruam da eſst ratio l. vſsufructu, 7. in fine, l. hactenus, 8. ff. de vſsufruct. l. eum ad quem, 7. C. eodẽeodem titulo, vt modica impenſsa ad vſsufructuarium pertineat, immodica verò ad proprietarium; quod expreſsſsim, & rectè aduertit Ioannes Garſsia de expenſsis & meliorationibus, cap. 11. num. 12. Idque euidentius conſstare poterit, conſstituendo in primis: Circa onera atque expenſsas, quas vſsu
2
*fructuarius ſsubire tenetur, præcipuam rationem habendam ex tribus iuribus iam relatis, d.l. hactenus, l. vſsufructu, in fine, & d.l. eum ad quem. Ex quibus deduxerunt
3
* communiter omnes, impenſsam magnam in ædificando, vel in reficiendo, ad proprietarium ſspectare, ita tamen quòd ſsi damnum ex vetuſstate, vel alia cauſsa contigerit, quod non poſsſsit ſsine magna impenſsa reparari, proprietarius non teneatur reficere, ſsicut nec vſsufructuarius tenetur; proprietario tamen reparante, vtetur fructuarius, niſsi tota res deſstructa fuerit, quia finitus eſsſset vſsusfructus l. 5. §, rei mutatione, ff. quibus modis vſsusfructus amittatur. Paruam verò expenſsam iidem tradiderunt ad
4
* fructuarium pertinere, ita vt pro mantenimento, ſsiue refectione rei, teneatur ipſse ad modicas expenſsas, & ſsumptus modicos, qui tamen temporalem vtilitatem, aut fructuum perceptionem reſspiciant, nec eos poſsſsit repetere; non verò ad eas expenſsas, quæ perpetuam rei vtilitatem continere, vel ad proprietatem pertinere videantur, ex eiſsdem iuribus, & l. 1. tit. 31. partit. 3. vbi Gregorius Lopez verb, caſsa, & ex aliis multis ſsic reſsoluunt Arias Pinellus 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 72. in princ. Antonius Gomez tom. 2. variar. c. 15. de ſseruitutibus, num. 7. Borgninus Caualcanus, qui confusè loquitur, nec perfectè rem hanc declarat, de vſsufructu mulieri relicto, num. 160. fol. 354. Curtius iunior in conſs. 278. num. 28. lib. 3. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 27. num. 11. D. Franciſscus Sarmientus ſselectarum lib. 3. cap. 4. num. 4. Ioannes Garſsia de expenſsis & meliorationibus. dict. cap. 11. num. 12. & 13. Petrus Gregorius in ſsyntagmate iuris, lib. 4. cap. 3. num. 20. per totum. Ioannes Sichardus in d.l. eum ad quem, ferè per totam. Guillielmus Redoanus tractatu, de rebus Eccleſsiæ non alienandis, quæſst. 72. cap. 10. per totum, fol. 355. Petrus Surdus in conſs. 155. num. 9. lib. 2. Vincentius Carocius de locato & conducto, 3. gradu accidentium, q. 26. de vſsufructu, ferè per totum, fol. 87. Et his non relatis, nouiſsſsïmè Petrus Ricciardus ad §. finitur, Inſstitu, de vſsufructu, num. 35. per totum, fol. 157. qui in contrarium proponit nonnulla argumenta, & illis reſspondet. Inde
5
* & conſsequenter eſst, quòd ſsi vſsufructuarius in reficiendo, aut in aedificando magnas impenſsas fecerit, poterit eas à proprietario, vel ab hærede recuperare, iure, ratione, & modis conſsideratis per Ioannem Garſsiam dict. cap. 11. n. 28. verſs. quomodo verò, & qua ratione. Borgninus Caualcanus vbi ſsuprà, dict. num. 160. eleganter Sichardus in dict. l. eum ad quem, num. 7. per totum, & dicemus ſstatim cap. ſseq.
Secundò conſstituendum eſst, certâ regulâ definiri non
6
* poſsſse, quæ dicatur magna, vel modica impenſsa: idcircò totum hoc Iudicis arbitrio relinquendum eſsſse, Gloſsſsa in dict. l. hactenus, verbo, pertinere, vbi Albericus, & Angelus num. 2. Gloſsſsa & Bartolus in l. omninò, ff. de impenſsis in rebus dotalibus factis. Aretinus col. 1. in §. finitur, Inſstiti. de vſsufructu. Cinus, & alij in dict. l. eum ad quem, vbi Ioannes Sichardus num. 5. & poſst alios Pinellus 1. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 72. in princip. Molina lib. 1. dict. cap. 27. num. 6. Ioannes Garſsia dict. c. 11. num. . 16. Menochius de arbitrariis, lib. 2. caſsu 225. ad finem. Aluarus Valaſscus de iure emphyteutico, 1. part. quæſst. 25. num. 13. & quæſst. 26. num. 6. Petrus Surdus dict. conſs. 155. num. 9. lib 1. Barboſsa in l. diuortio, §. finali, num. 36. ff. soluto matrimonio. Ricciardus in dict. §. finitur, num. 35. in princ. Id autem habet ſstatuere Iudex attentâ quantitate impenſsæ. & valore, ſsiue qualitate rei, in qua facta eſst, ſsecundùm Albericum in dict. l. hactenus. Ioannem Garſsiam, & Barboſsam vbi ſsuprà, quamuis gloſsſs. 1 & finalis indict. l. eum ad quem, quas in id
7
* expendit Sichardus ibi. num. 6. videantur dare regulam, per quam impenſsæ paruæ, an magnæ ſsint, cognoſsci poſsſsit. Si enim, inquit, rei gratiâ ſsunt impenſsæ, ideſst ne res intereat, tunc illæ dicendæ ſsunt magnæ impenſsæ, & pertinent ad proprietatem; ſsi autem fiunt fructuum gratiâ, illæ habentur pro paruis, & ideò debentur ab vſsufructuario, quas nunquam repetet. Impenſsa namque
8
* facta gratiâ colligendorum fructuum, indiſstinctè pertinet ad vſsufructuarium, etiam ſsi magna ſsit, nec repeti poteſst: quod omnes Scribentes in hac materia vnanimiter præſsentiunt, & ex communi, adnotauit Ioannes Garſsia in dict. cap. 11. num. 12. ad finem, per textum in l. 3. §. nos generaliter, ff. de impenſsis in rebus dotalibus factis, & in l. diuortio, §. finali, ff. ſsoluto matrimonio: vbi impenſsæ
9
* factæ circa fractus, non poſsſsunt repeti per maritum, ſsed cum fructibus compenſsantur, provt notauit Barboſsa ibi. num. 1. & latiſsſsimè explicat per totum Ideò poteſst; fieriv dicit Sichardus vbi ſsuprà, vt re ipſsa magni ſsumptus habeantur pro paruis, & non reputantur: è diuerſso autem parui reputantur, & conſsequenter, vt ipſse firmat, inſspiciendum erit, non quanti ſsint ſsumptus, ſsed qualiter fiãtfiant, rei, an fructuum gratiâ. Eandem etiam regulam tradere videtur Petrus Gregorius in ſsyntagmate iuris, lib. 4. c. 3. d. num. 20. vbi dicit, quòd in expenſsis faciendis ab vſsufructuario, diſstinguendum eſst, an reſspiciant rem ipſsam, & ad conſseruationem proprietatis pertineant; an verò vſsusfructus gratiâ fiant: vt has vſsufructuarius ſsibi imputet, alias verò priores, proprietatis dominus. Verùm, quoniam prædictorum Authorum traditiones non omninò ſsecuræ, aut certæ ſsunt, in primis enim paruos ſsumptus repeti, repugnare videtur generali rationi, & deriſsioni textus in dict. l. hactenus, & Communi reſsolutioni: de qua ſsuprà. Deinde, teneri proprietatis dominum, ſsibi imputare expenſsas eas, quæ rem ipſsam, aut conſseruationem proprietatis reſspiciunt; hoc generaliter intellectum verum non eſst; poliunt enim rei ipſsius, aut proprietatis gratiâ impenſsæ fieri, ideſst, ne res intereat, vel vt refectionem neceſsſsariam habeat; eáſsque, dummodò magnæ non ſsint, tenetur ſsibi imputare fructuarius ipſse, & tamẽtamen proprietatem, aut eiuſsdem conſseruationem reſspiciunt: quod ſsatis conſstat ex dict. l. hactenus, & dict. l. eum ad quem, vbi verba illa: Vt ſsarta tecta ſsuis ſsumptibus præſstare debeat, ſsic intelligenda ſsunt, ideſst integram, incolumem, atque ſaluãſaluam præſstare, & curam reficiendæ & conseruandæ rei habere, cum diſstinctione tamen modicæ, vel magnæ impenſsæ, de qua in dict. 1. hactenus.
Idcircò & tertio loco, vt res iſsta explicitè, & magis diſstinctè, quàm hactenus erat, explanari poſsſsit, conſstituendum erit in primis: Hoc vnum veriſsſsimum eſsſse, vſsufructuario paruam impenſsam, ita ex officio incumbere, ex deciſsione textus in dict. l. hactenus, cum ſsimilibus, |
p. 211
vt eius nomine, nihil repetere poſsſsit, etiam ſsi ea duret vltra ius ſsuum, vt colligitur ex generalitate eiuſsdem legis,
11
* & cum Corneo, & Cæpol. optimè aduertit Barboſsa in dict. l. diuortio, §. final num. 10. in fine. fol. 1137. quo numero, & num. 11. in princ. ex multis aliis, idem probat in marito, vt ſscilicet maritus impenſsam modicam attenta quantitate, indiſstinctè repetere non poſsſsit, quãtumcunquequantumcunque duret, vltra ius mariti, & conſstaret, quòd eanon gratiâ fructuum, ſsed rei facta eſsſset, quia marito ſsicut vſsufructuario, ex officio incumbit facere impenſsam paruam, ac proinde indiſstinctè eam repetere non poteſst, vt ibidem, dict. num. 10. & 11. latiùs probatur. Ex hoc, vt vides, non malè dubium habui ſsuprà, ex generalibus Sichardi, & Petri Gregorij traditionibus, quorum ipſse Barboſsa in propoſsito non meminit.
Deinde, & ſsecundò, vſsufructuarium non teneri ad
12
* eas impenſsas, quæ perpetuam rei vtilitatem continere videantur; eas potiùs proprietario incumbere, & factas per vſsufructuarium repeti poſsſse, vt dicebamus ſsuprà, in initio huius capitis. Et intelligimus, dummodò modicæ expenſsæ non ſsint; modica enim expenſsa, vel refectio generaliter ad vſsufructuarium pertinet, vt dicitur expreſssè, in d.l. hactenus, & in terminis probat Iacobus Mandellus de Alba in conſs. 363. num. 6. lib. 2. cuius omnes ſsuperiores non meminerunt: ipſse verò Author, cùm impenſsæ tendunt ad vtilitatem non perpetuam, ſsed temporalem, ſsubdiſstinguendum exiſstimat: An vtilitas ſsit temporalis ad modicum tempus, putà biennij, vel triennij, ita quòd veriſsimiliter fiat talis impenſsa propter fructus, veluti ſsarta tacta habere, purgare foſsſsata, & alia ſsimilia; & tales expenſsæ pertinent indiſstinctè ad vſsufructuarium: & in hoc conuenit etiam cum reſsolutione ſsuperiori, quam cum Barboſsa, & aliis ſsuprà probauimus. Subdit demum, quòd ſsi impenſsæ temporales concernant vtilitatem multorum annorum, putà decem, quindecim, vel viginti. certa doctrina aut reſsponſsio dari non poterit, ſsed poſst mortem ipſsius vſsufructuarii determinabitur negotium, quia ſsi ipſse vixerit per tot annos, quot erant anni, in quos porrigebatur vtilitas impenſsarum, vel melioramentorum, nihil poterunt petere hæredes vſsufructuarij: ſsed ſsi vixerit per pauciores annos, habenda erit cum hæredibus vſsufructuarij ratio annorum reſstantium: ideò conſsulit in eodem conſs. num. 8. quòd rectè faciet vſsufructuarius, ſsi proteſstetur pro ſse & ſsuis hæredibus, quòd facit impenſsas temporales, vel melioramenta animo repetendi. quatenus de iure repeti poſsſsunt. In quo etiam conuenire videtur cum his, quæ cum Barboſsa dicemus ſstatim, cuius tamen, vt dixi, nunquam mentionem facit ipſse Barboſsa, Et confirmari poteſst ex his, quæ multùm ad propoſsitum ſscripſserunt Rolandus in conſs. 28. num. 26. & 27. vol 1. Boërius deciſs. 44. n. 13. Ioſsephus Ludouicus deciſs. Peruſsina, 58. num. 7. Petrus Antonius de Petra de fideicommiſsſsis, quæſst. 15. num. 257. & 258. fol. 630. Borgninus Caualcanus deciſs. 44. n. 65. Vincentius Carocius de locato, & conducte, titul. de expenſsis num. 49. fol. 213, vbi loquuntur de expenſsis, aut melioramentis, quæ tempus locationis, aut ius poſsſsidentis, vel habentis rem tranſscendunt.
Denique & tertiò, vt ſsuprà dictum eſst, impenſsam factam gratiâ fructuum repeti non poſsſse regulariter, rationem ex mente communi in marito reddit Barboſsa in dict. l. diuortio, §. fin. num. 1. quæ æquè militat in vſsufructuario: Dubium tamen eſsſse, quænam dicatur im
13
*penſsa facta gratiâ fructuum, & quatenus hæc repeti poſsſsit, vel cum fructibus compenſsari? Quoad primum dubium, diuerſsæ fuerunt Doctorum ſsententiæ in dict. l. diuortio, §. fin. ff. ſsoluto matrimonio, quas retulit, atque eruditè confutauit ibidem Barboſs. ex n. 9. vſsque ad n. 13. fol. 1135. qui aliorum ſsententiis exploſsis, verius dicendum exiſstimat, illam dici expenſsam factam gratiâ fructuum, quæ attentâ principali intentione facientis, ad illum finem facta eſst, vt fructus colligantur, vt eodem loco latiùs declaratur, & videtur fuiſsſse de mente Sichardi loco relato ſsuprà. Huic reſsolutioni adderem ego libenter, in dubio, ex qualitate impenſsæ, & rei, in qua impenditur, modo etiam impendendi dignoſsci poſsſse, ad quem finem impenſsum fuerit, & totum hoc arbitrio diſscreti Iudicis diſscernendum putarem. Quoad ſsecundum, reſsoluit Barboſsa, & alios plures refert; tacet tamen Mandell. vbi ſsuprà, in vſsufructuario idem tenentem: quòd ſsi maritus impensâ factâ gratiâ fructuum, vſsus eſst vſsque ad tempus, pro quo facta eſst, nihil repetere poterit, ſsed ea cum fructibus perceptis compenſsabitur, ex text, in dict. l. 3. ff. de impenſsis in rebus dotalibus factis, & in dict. l. diuortio, §. finali. Si verò impenſsa facta gratiâ fructuum durauit plus quàm ius mariti expendentis; tunc pro rata repetere poterit: quod tenet iterùm n. 40. verſs. ſsed ex prædictis, & intelligendum crederẽcrederem provt in vſsufructuario intellexit Mandellus, & annos diſstinxit vbi ſsuprà.
Quarto loco, & principaliter conſstituendum eſst, hu
14
*cuſsque dicta, atque diſstinctionem dict. l. hactenus, dicentis, ad fructuarium pertinere modicam impenſsam, ad proprietarium magnam, procedere tantùm in reficiendo, non autem in aliis expenſsis, atque oneribus, quæ ratione poſsſseſsſsionis, vel fructuum ſsoluuntur; hæc enim etiam ſsi modica non ſsint, ab ipſso vſsufructuario ſsolui debent, per eundem textum, ſsecundùm Baldum, & Angelum ibi. Fulgoſsium in fine l. præcedentis, & alios referendos ſstatim. Idcirco vſsufructuarium ipſsum onera quamplurima, collectas, gabellas, penſsiones, canones, tributa, & alias præſstationes temporales ſsubiturum, pleniſsſsimè probarunt, & variis modis declarant Arias Pinellus 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 72. verſs. diſstinctio autem, fol. 119. vſsque ad fol. 128. Ioannes Garſsia de expenſsis & meliorationib. c. 11. num. 45. vſsque ad num. 62. Molina de primogeniis, lib. 1. cap. 27. num. 8. Aluarus Valaſscus de iure emphyteutic, quæſst. 17. Borgninus Caualcanus de vſsufruct. mulieri relicto, num. 160. verſs. hinc eſst. fol. 354. & deciſs. 44. num. 54. & 55. 1. part. Cephalus in conſs. 290. num. 2. 3. & 4. lib. 2. Iacobus Mandellus de Alba: n. conſs. 173. num. 10. lib. 4. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 172. num. 22. & 23. lib. 2. Michaël Graſsſsus receptarum ſsententiarum, §. legatum, quæſst. 37. per totam. Vincentius Carocius de locato & conducto, 3. gradu accidentium, quæſst. 16. de vſsufruct. per totam, folio 81. 82. & 83. Petrus Auguſstinus Morla, qui ſsolum Pinellum refert, emporij, 1. part. tit. 12. de variis quæſstionibus, quæſst. 2. num. 10. Petrus Ricciard. ad §. finitur, Inſstitut. de vſsufruct. num. 36. Achilles Pedrocha in conſs. 2. num. 73. 74. & 75. qui loquitur in onere cenſsuum rei impoſsito, & illud ad fructuarium tranſsire reſsoluit: &
15
* reddit rationem, quoniam onera realia, vel mixta, ſsemper cum re legata tranſseunt, & ad perſsonas rem ipſsam poſsſsidentes, & res cum ſsuo onere regulariter cenſsetur relicta, vt plenè probarunt Rolandus in conſs. 32. num. 4. vol. 1. Menochius in conſs. 63. num. 11. & 12. lib. 1. Hyppolitus Riminaldus in conſs. 298. num. 7. & 8. vol. 3. Cephalus in conſs. 192. num. 12. lib. 2. Burſsatus in conſs. 5. n. 19. vol. 1. latè Pedrocha in conſs. 2. à num. 46. vſsque ad n. 54. & num. 73. vſsque ad numer. 84. vbi multa congerit ad propoſsitum neceſsſsaria. Item etiam, quòd cenſsus ſsuper
16
* re impoſsitus, debeatur ab vſsufructuario, emphyteuta, & quolibet alio poſsſseſsſsore, nec poſsſsit conuentus ſse eximere à iudicio per nominationem domini directi, concludenter, atque eruditè probat Hieron. Gabr. in conſsil. 47. n. 6. & 7. lib. 1. & tenent Pinellus dict. 2. part. l. 1. C. de bonis maternis, num. 72. verſs. Tertiò ampliatur. Caualcanus de vſsufruct. mulie. relict, num. 160. fol. 354. Carocius dict. quæſst. 16. ex num. 10. cum ſseqq. fol. 81. & 82. qui num. 1. ad alia etiam onera eundem vſsufructuarium
17
* adſstringit. Familiam etiam alere teneri vſsufructuarium omnium bonorum, atque eos, quos teſstator defunctus alere tenebatur, probauit Surdus de alimentis, tit. 1. q. 30. per totam.
Limitantur tamen, quæ ſsuperiùs dicta ſsunt, & deci
18
*ſsio textus in d.l. hactenus, vt minime procedant, quando legatum vſsusfructus inutile eſsſset, ſsi vſsufructuarius |
p. 212
onera ſsolueret, vt in prædict. gloſs. in l. ſsi pendentes, §. ſsi quid, verbo, pertinebunt, ff. de vſsufruct. per textum in l. qui concubinam, §. qui hortos, ff. de legatis 3. & ſsequuntur multi relati per Pinellum dict. 2. part. num. 68. verſs. limitatur ſseptimo, qui ipſse optimè explicat text, in dict. §. qui hortos. Vincentium Carocium de locato & conduct. dict. quæſst. 16. in princ. & num. 34. Ioannem Gar
19
*ſsiam dict. cap. 11. num. 61. Graſsſsum §. legatum, quæſst. 37. num. 2. qui in hoc refert, & ſsequitur eandem diſstinctionem, quam in propoſsito probauit Caualcanus de vſsufruct. mulieri relict. num. 162. ante finem, fol. 357. quòd aut impoſsitio. vel onus eſst tanti valoris & ſsummæ, quòd abſsorberet totum vſsumfructum bonorum vniuerſaliũvniuerſalium, & particularium relictum durante vita vſsufructuarij, taxandum, provt notatur per Doctores in l. hæreditatum. ff. ad l. falcidiam: & ita omninò inutile eſsſset legatum; & tunc vſsufructuarius ſsoluere de vſsufructu non tenetur: aut impoſsitio, vel onus tantùm abſsorbet fructus illius temporis, vel anni: & ſsufficit legatum in totum non fuiſsſse, nec eſsſse inutile. Ego verò exiſstimo, totum hoc pendere à voluntate teſstatoris expreſsſsa, vel ex probabilibus coniecturis deducta, provt in legatis annuis dicam ſstatim cap. 58. Deficiente autem voluntate expreſsſsa vel coniecturata, quæ ante omnia attendi debet, provt certum eſst, ad ea onera omninò vſsufructuarium adſstringerem, datâ ſsaltem vtilitate aliqua, quæ ſsufficere debet, quæcunque illa ſsit, quoniam res cum ſsuo onere tranſsit, atque in dubio cenſsetur relicta, & in voluntate fructuarij eſst, ſsi ab onere excuſsari velit vſsumfructum relinquere, iuxta reſsponſsum Vlpiani in l. cùm fructuarius 71. ff. de vſsufruct. Bartol. in l. dotem, §. fin. num. 14. ff. de publicanis & vectigalibus, & communem, ex Pinello vbi ſsuprà, verſs. limitatur Octauò, Carocio d. quæſst. 16. n. 48. fol. 83.
Loading...