Secundò mouetur idem Cuiacius per textum
in leg.*
vtifrui, 5. §. finali, ff. ſsi vſsusfructus petatur, in illis verbis:
Nam & ſsi mortuus fuerit vſsufructuarius, haeredi eius
actionem praeteritorum. dumtaxat fructuum dandam. Sed
re
ſspondet Barbó
ſsa
vbi ſsuprà, num. 25. quòd licèt textus
dicat hæredibus fructuarij competere actionem ad fructus præteritos; non tamen dicit illos e
ſsſse diuidendos
pro rata temporis: quare ille textus in hunc
ſsen
ſsum accipi debet, vt ip
ſse exi
ſstimat quòd fructus præteriti &
percepti tempore, quo durabat v
ſsusfructus, pertinent
ad hæredes fructuarij, ita vt
ſsi tempore v
ſsusfructus finiti
fructus
ſsint partim percepti, & partim pendentes, iam
percepti pertineant ad hæredes fructuarij, pendentes
autem ad proprietarium; & dicit quòd ita tradit Ia
ſson
in conſs. 231. colum. finali, lib. 2. Verumenimverò (quòd
ſsalua pace eruditi
ſsſsimi viri dixerim) Barbo
ſsæ interpretatio nullo modo conuenire po
ſsſse videtur verbis illius
textus; de re enim indubitata re
ſspondi
ſsſset Vlpianus,
ſsi
dumtaxat docui
ſsſset, fructus iam perceptos ad hæredes
fructuarij pertinere, pendentes verò ad proprietarium;
quod certi
ſsſsimum erat, & in aliis iuribus
ſsæpè deci
ſsum,
maximè cùm principale dubium illius textus in eo con
ſsi
ſsteret, an
ſsi po
ſst litem de v
ſsufructu conte
ſstatam finitus fuerit v
ſsusfructus, vlteriùs fructus deberi de
ſsinant;
Et puto deſsinere, re
ſspondit Vlpianus: infertque ad ca
ſsum,
quo mortuus fuerit v
ſsufructuarius, vt fructus etiam deberi de
ſsinant & hæredi eius præteritorum dumtaxat
fructuü actio detur; tunc
ſsic finito v
ſsufructu,
ſsiue mortuo v
ſsufructuario, quòd vlteriùs fructus deberi de
ſsinant,
& hæredi v
ſsufructuarij percepti tantùm fructus debeantur, quomodo in quæ
ſsitionem deducere po
ſsſset Vlpianus,
ni
ſsi aliud interueniret, ex quo deberi fructus, præteritos etiam & non perceptos hæredibus v
ſsufructuarij, velut nece
ſsſsariò ad
ſstrictus e
ſst re
ſspondere, propter quod
etiam, an fructus vlteriùs deberi de
ſsinerent, non immeritò dubitare potuit, ad culpam,
ſsiue moram domini,
aut proprietarij aduertens: quæ tamen
ſsi non interueni
ſsſset, & fructuarius accepi
ſsſset v
ſsumfructum, aliquo
ſsque fructus percepi
ſsſset, vt præ
ſsupponit Barbo
ſsa, prædictum dubium fru
ſstratoriè, & de re indubitata proponeretur: deinde Ia
ſson
dict. conſs. 231. num. 5. lib. 2. nihil
dicit, quod præfatam interpretationem confirmet, quia
dumtaxat con
ſstituit, fructus perceptos pertinere ad hæredes fructuarij; pendentes verò ad proprietarium: nee
ad hoc expendit textum
in dicta l. 5. §. finali. Nec facit
in eo con
ſsilio aliquam mentionem illius, vt
ſsic nullo
modo dici po
ſsſsit, quòd videatur eum intellectum probare: Quare dicendum e
ſst, in eo textu de v
ſsufructu li
*tem motam e
ſsſse, & po
ſst litem conte
ſstatam, capitis diminuitione, aut alio modo à iure
ſstatuto finitum fui
ſsſse
v
ſsumfructum,
ſsiue pendente lite dece
ſsſsi
ſsſse v
ſsufructuarium; quo ca
ſsu re
ſspondet Vlpianus, quòd hæredes po
ſsſsunt agere ad fructus præteritos, hoc e
ſst, ad inter
ſsſse
fructuum præteritorum pro eo tempore, quo v
ſsufructuarius vixit,
ſsiue v
ſsusfructus durauit, ip
ſseque fructuarius, cùm deberet, v
ſsufructu v
ſsus non fuit, quoniam
per eum non
ſstetit, & mora proprietarij non debet fructuario lucrum auferre; vlteriùs tamen fructus deberi
de
ſsinunt, nam mora,
ſsiue culpa proprietarij quamuis
adhuc dubium faceret, quia tamen v
ſsufructu
ſsemel extincto,
ſsiue v
ſsufructuario defuncto, ampliùs con
ſsiderari
non pote
ſst aliquod intere
ſsſse, ad quod agi po
ſsſsit; idcircò temporis dumtaxat præteriti ratio haberi debet: &
hunc puto e
ſsſse ca
ſsum, & verum
ſsen
ſsum illius textus,
quem multò po
ſstquam hæc
ſscrip
ſseram,
ſsic inuenio pla
*cui
ſsſse Ioanni Franci
ſsco de Ponte
in conſsili. 100. num. 9.
quo nomine, cogitationi
ſsuperiori gratias agebam, atque ingenio meo gratulabar quod eruditi
ſsſsimi viri ingenio re
ſspondi
ſsſset, loco
ſsuprà relato, vbi in hunc modum
ſscrip
ſsit:
Et dum iura loquuntur in haeredibus vſsufructuarij, quod fructus aliquo modo coſsequi poſsſsunt, aduertatur,
nam aut loquuntur in fructuario, quòd litem de vſsufructu
cum proprietario fecit, & ea pendente deceſsſsit, & tunc benè iura diſsponunt, quòd haeredes agant ad quanti intereſst, | cùm per vſsufructuarium non ſstetit, & hic eſst vnus caſsus de
quo loquitur l. vtifrui, §. fi. ff. ſsi vſsusfructus petatur: aut
verò ſsumus in caſsu quando vſsufructuarius interpellanit
proprietarium, & ille non proſstitit vſsumfructum, & fuit in
mora, quâ contractâ vſsufructuarius deceſsſsit, tunc pariter
ratione mora, proprietarius tenetur haeredibus vſsufructuarij: hic eſst caſsus textûs in l. qui vſsumfructum, §. finali, &
in l. quaeſsitum, ff. de vſsufructu, &c. Sed de his legibus
nonnulla diximus
ſsuprà, hoc eodem lib. cap. an obligatio
conſstituendi vſsumfructum ant aliam ſseruitutem ſsit dandi vel faciendi: ex quibus fecundum membrum propo
ſsitæ di
ſstinctionis confirmatur omninò, & latiùs declaratur.