Verùm enim verò, quando con
ſstare non pote
ſst aper
*tè, te
ſstatorem volui
ſsſse agnationem
ſsuam con
ſseruare, vel
agnationis con
ſseruandæ gratia qualitatem lineæ ma
ſsculinæ adieci
ſsſse, & fœminas excludere volui
ſsſse, negari
non pote
ſst, quin Peregrini, &
ſsequacium re
ſsolutioni
ob
ſstent permulta, quæ contrariæ partis Authores fortiter ponderarunt, nec huius
ſsequaces diluunt concludenter: quod ex ei
ſsdem Authoribus relatis
ſsuprà negari
non pote
ſst. Item ex his, quæ adducit Mantica
de coniect.
vlt. volunt. lib. 8. tit. 18. Deinde, & fortiter in contra
*rium vrgent nonnulla, quæ & verè, &
ſsubtiliter expendit Pinellus
in l. ſsi viua matre, num. 27. per totum, &
num. 29. in fine, C. de bonis maternis. Burgos de Paz
in
conſs. 29. num. 23. & 24. & tollunt vim duarum rationum,
quas ponderauit Peregrinus; quæ in effectu
ſsunt præcipuæ, in quibus
ſsequaces faciunt totum fundamentum; & vt alia prætermittam, nonnulla dicam, quæ hac in re
longiùs in
ſsi
ſstens; non
ſsine ratione, & fundamento adnotaui. Ac in primis, duri
ſsſsimum mihi videri, fateri
* Peregrinum. (quod &
ſsequaces huius partis fatentur) fœminam ex ma
ſsculo natam, dici de de
ſscendentibus
virilis
ſsexus, & ex linea ma
ſsculina, vel per lineam ma
ſsculinam; & hoc antea conce
ſsſso, po
ſstmodum excludere
eam à fideicommissis, à quibus expre
ſssè exclu
ſsa non e
ſst
per te
ſstatorem, nec etiam à iure, sed potius ex vi verborum, & di
ſspo
ſsitione legis, iuxta proprietatem ip
ſsorum verborum admi
ſsſsa; à qua non ita facilè recedi po
*te
ſst, vt periculosè diuinando recedatur à deci
ſsione
l. lege
duodecim tabularum, C. de legitimis hæredibus, & §. cæterum, Inſstitut. de legitima agnatorum ſsucceſsſsione. Nec
ſsuf
*ficit coniectura, quam verba te
ſstatoris non modò non
iuuant,
ſsed excludunt apertè,
ſsi verum e
ſst, fœminam, quæ à ma
ſsculo de
ſscendit, per lineam ma
ſsculinam videri
de
ſscendere; nec
ſsimpliciter dici po
ſsſse, e
ſsſse caput lineæ fœmininæ, vt optimè aduertit Camillus Gallinius
loco
relato ſsupra num. 7. in fine. eruditè Angelus Matheacius
*
de legatis & fideicommiſsſsis lib. 3. quæſst. 11. num. 10. & fortius probat
num. 16. verſs. ego vero. qui, vt antea dicebam,
Peregrini re
ſsolutioni contrarius exi
ſstit,
ſsed non refert
eum; & in finalibus verbis dictæ quæ
ſstionis re
ſsoluit dicens: Quòd in tam egregia quæ
ſstione con
ſsultiùs erit
ſsub
ſstitutionis, verborúmque formulas apprimè perpendere: hinc enim varium po
ſsſset emanare ius; nam
ſsi
de
ſscendentes nomine agnationis vocati fuerint, vtique
fœmina cùm
ſsit agnata, erit etiam vocata: at
ſsi nomine de
ſscendentium ma
ſsculorum fuerint inuitati, tunc in
dubiis duo erunt perpendenda; primum, quòd
ſsit ma
ſsculus;
ſsecundum, quòd ex ma
ſsculo proueniat, idque
maxime, quando te
ſstator animum applicuit ad vocandos ma
ſsculos, & propellendas fœminas: denique
ſsi fideicommi
ſsſsum relictù fuerit de
ſscendentibus de hærede
in hæredè, na
ſscituris de domo, de familia, de agnatione,
de progenie, &
ſsìmilibus; ad hoc etiam fœmina erit
admittenda, quoniam agnata, quoniam de domo, &
progenie, quov
ſsque tamen vixerit, ita vt po
ſst eius mortem exclu
ſsis filiis
ſsuis vti cognatis, hæreditas re
ſstituatur proximioribus de domo, de
ſstirpe, & de agnatione: & hactenus prædictus Author, qui firmat pluries hoc
con
ſsului
ſsſse Pari
ſsium, &
numeris præcedentibus latè, &
vtiliter explicat Ca
ſstren
ſsis doctrinam
in l. maritum, C.
de procuratoribus. ſsi accipiens emphyteu
ſsim pro
ſse, &
de
ſscendentibus per lineam ma
ſsculinam, decedat relicta
filia fœmina, vtrùm ip
ſsa
ſsuccedat in emphyteu
ſsi? de
qua etiam omnes Authores tractarunt, quos retuli
ſsuprà in initio huius capitis, & latè Auendañus, Caldas,
Peregrinus, & alij
ibidem adducti, & verè, cùm expre
ſssè,
vel tacitè, legitimis tamen atque probatis coniecturis
non apparet, agnationem
ſsuam con
ſseruare volui
ſsſse te
ſstatorem; huic opinioni magis ego accederem in fideicommi
ſsſsis, in quibus magis communiter
ſsic tenent Doctores; nec in eis dubitarunt Molina, Auendañus, &
alij huius regni Scriptores. Sed potius proba
ſsſse videntur
indi
ſstinctè
ſsententiam Glo
ſsſsæ
in dict. §. nunc de lege Velleia. dubium dumtaxat habentes in primogeniis Hi
ſspanorum, idque propter ip
ſsorum naturam, vt con
ſstat ex
eodem Molina
de Hiſspanorum primogeniis lib. 1. cap. 6. num. 37. Alij verò, qui in fideicommi
ſsſsis contra tenent,
apertè
ſsupponunt, procedere id, provt explicauimus
nunc, videlicet quando te
ſstator agnationis con
ſseruandæ rationem præ oculis habui
ſsſset: & Ca
ſstren
ſsis doctrinam
cum modum referunt, quando
ſscilicet intentio concedentis emphyteu
ſsim fuit, quòd ea non tran
ſsiret
ad cognatos, quo ca
ſsu excludunt fœminam per lineam
ma
ſsculinam de
ſscendentem, quam aliàs non excluderent, & cum Gregorio Lopez,
ſsic intelligit Vela
ſsquez
de Auendaño,
in l. 40. Tauri, dict. Gloſs. 9. num. 62. In ma
*ioratibus verò, an idem, diuer
ſsùmve ius con
ſstituendum
ſsit; videbimus nunc: & Molina
vbi ſsuprà, lib. 1. cap. 6. num. 38. & lib. 3. cap. 5. num. 69. con
ſstanter tuetur, fœminam per lineam ma
ſsculinam de
ſscendentem, non
|
comprehendi in Hi
ſspanorum primogeniis, quibus vocantur ij, qui per lineam ma
ſsculinam de
ſscendunt, &
cum illo
ſsimpliciter tran
ſsit Aluaradus
de coníecturata
mente defuncti lib. 2. cap. 3. §. 4. num. 25. fol. 111. Et qui
*dem, cum in
ſstituens maioratum, agnationem
ſsuam con
ſseruare voluit, aut
ſsemper agnatos ma
ſsculos vocauit,
fœminá
ſsve etiam propter ma
ſsculos remotiores exclu
ſsit,
res erit indubitata: tum ex his, quæ in fideicommi
ſsſsis
ſsuperiùs diximus, quæ in Hi
ſspanorum primogeniis, aut
vinculis vrgentiùs militant: tum etiam ex ratione, quam
adducit Molina, quæ in hoc ca
ſsu concludens e
ſst; videlicet, quòd agnatione con
ſsiderata, non debeat ceri
ſseri
vocata fœmina, &
ſsic ea per
ſsona; quæ agnationem in
poſterũposterum ſsupprimere debet, & cuius
deſcendètesdescendentes ſsiue ma
ſsculi,
ſsiue fœminæ
ſsint, in eo primogenio
ſsuccedere non
po
ſsſsunt: & in hoc ca
ſsu fœminas
ſsemper exclu
ſsas cen
ſseri ex vocatione de
ſscendentium per lineam, vel ex linea ma
ſsculina, rectè defendit Auendañus
dicta Gloſs. 9. num. 64. & in fortioribus terminis tenuerunt Simon de
Prætis, & Peregrinus; ille, de
interpretat. vltimarum voluntatum, lib. 3. ſsolut. 11. num. 54. fol. 154. i
ſste,
de fideicommiſsſsis, art. 26. num. 30. quorum rationes mirè conueniunt huic re
ſsolutioni, nec licet eas tran
ſscribere, aut repetere hic.