Castillo Sot...: Opera omnia, sive...

 Legal

CAPVT IX.

CAPVT IX.

Inſstantia cœpta cum Maioratûs poſsſseſsſsore, an, & qualiter tranſseat in ſsequentes ipſsius Maioratus ſsucceſsſsores? item, an tranſseat in ſsingularem etiam rei ſucceſſorẽsuccessorem in iudiciis realibus: vbi nonnulla adnotantur ab Authore, quæ pro huius rei explicatione, ſsilentio prætermitti non poterant, & ab his relinquuntur intacta, qui de Hiſspanorum primogeniis tractarunt.

SVMMARIVM.

  • 1 Inſstantia cœpta cum Maioratus poſsſseſsſsore, tranſsit in ſequẽtessequentes ipſsius Maioratus ſsucceſsſsores, ita vt denuò lis non debeat cum eiſsdem inchoari, ſsed ſsequens ſsucceſsſsor in eo ſstatu iudicium ſsubire debeat, in quo ab ipſso Maioratûs poſsſseſsſsore relictum fuerit.
  • 2 Inſstantia litis tranſsit in ſsucceſsſsorem etiam particularem rei, ſsi ex neceſsſsitate ſsuccedat; ſsi autem voluntarius ſsucceſsſsor ſsit, non transfertur inſstantia.
  • 3 Et neceſsſsitas duplici modo in propoſsito conſsideratur, remiſsſsiuè.
  • 4 Inſstantia vbi tranſsit aduerſsus aliquem, is citandus eſst: & reaſsſsumptâ inſstantiâ actoris, reproducuntur omnia acta, & docetur de tranſslatione inſstantiæ, & ſsic quoque, vbi inſstantia tranſsit aduersùs ſsucceſsſsorem rei, omnia acta repetuntur.
  • 5 Inſstantia iudicialis, actiuê & paſsſsiuè tranſsit ad vniuerſsales iurium ſsucceſsſsores.
  • 6 Et est valdè vtile, vt inſstantia tranſseat, propter expenſsas, fructus, & acceſsſsiones.
  • 7 Instantia generaliter tranſsit in caſsibus, vbi bona & iura transferuntur.
  • 8 Inſstantia an tranſseat in ſsingularem ſsucceſsſsorem in iudiciis realibus; & de opinione Bartoli ibidem.
  • 9 Bartoli opinio in ſsuperiori dubio probatur, & eiuſsdem doctrinis receptis, eleganter explicatur text. in l. 15. à quo, 57. & 58. ff. de rei vendicatione, & in l. penult. ff. de petitione hæreditatis.
  • 10 Inſstantia cœpta cum teſstatore defuncto, licèt tranſsire debeat in fideicommiſsſsarium, cœpta tamen cum ipſso hærede, in fideicommiſsſsarium non tranſsit.
  • 11 Aduersùs communem traditionem Molinæ, de qua ſsuprà, num. 1. dubium mouetur ab Authore, & num. præced. & ſseqq.
  • 12 Maioratûs primo inſstituori, quilibet ſsucceſsſsor ſsuccedere dicitur in infinitum.
  • 13 L. in hoc iudicio, ff. familiæ erciſscundæ procedit in reſstitutione, quæ fit iudicio reali, ſsed reſstitutio, quæ fit fideicommiſsſsario vniuerſsali, ſsit iudicio perſsonali, ideóque inſstantia cœpta cum hærede, in ipſsum non tranſsit.
  • 14 Maioratus & fideicommiſsſsa in aliquibus conueniunt, ſsed differunt in multis.
  • 15 Fideicommiſsſsarius ab hærede fideicommiſsſsum petere, & de manu eius recipere debet, neq;neque propria authoritate poſsſseſsſsionem bonorum iure fideicommiſsſsi relictorum, occupare poteſst, aliàs à iure fideicommiſsſsi cadit: ſsed in Maioratus ſsucceſsſsore contrà ſstatuitur, numer. ſsequent.
  • 16 Fideicommiſsſsarius nullum ius habet in bonis ſsubiectis fideicommiſsſso, nec actiones aliquas intentare poteſst, quovſsque re, aut verbis reſstitutio fiat per hæredem.
  • 17 In ſsucceſsſsorem Maioratus, ipſso iure tranſsit dominium bonorum Maioratus, & poſsſseſsſsio etiam abſsque aliqua reſstitutione.
  • 18 Georgij de Cabedo diſstinctio nouè tradita in hac materia deciſs. Luſsitaniæ, 198. num. 5. 1. part. dubia & periculoſsa viſsa Authori.
HIs, quæ Scriptores huius Regni pro explicatione præſsentis quæſstionis adnotarunt, nonnulla adiungere pro maiori ipſsius declaratione neceſsſsarium duxi.
Idcircò aduertendum erit in primis, quòd inſstantia
1
* cœpta cum Maioratus poſsſseſsſsore, tranſsit in ſsequentes ipſsius Maioratus ſsucceſsſsores, ita vt denuò lis non debeat cum eiſsdem inchoari, ſsed ſsequens ſsucceſsſsor in eo ſstatu iudicium ſsubire debeat, in quo ab ipſso Maioratus poſsſseſsſsore relictum fuerit: quod in terminis reſsoluit Molina, & refert quamplures iuris Authores, quorum authoritate mouetur, de Hiſspanorum primogeniis, lib. 4. cap. 8. n. 6. & idem tenuit Mieres de maioratu, part. 4. quæſst. 14. n. 3. vbi aſsſserit, communiter practicari in Regali Cancellaria Granatenſsi: quòd ſsi ſsucceſsſsor in Maioratu ſse opponit liti per prædeceſsſsorem inchoatæ, teneatur aſsſsumere litem in eo ſstatu, in quo erat, tempore oppoſsitionis, & vide in hac materia Barb. in l. ſsi conſstante, §. finali, num. 24. & 25. ff. ſsoluto matrimonio, vbi agit de intellectu l. in hoc iudicio, de qua ſstatim, & aliorum ſsimilium iurium; & in propoſsito, an, & quando tranſseat inſstantia, multa ſscribit ex num. 16. vſsque in finem §. Cabedo etiam nouiſsſsimè deciſs. ſsenat. Regn. Luſsit. deciſs. 198. per totam. Pro ſsententia autem prædicta duplex adducit fundamentum Molina ibidem, dict. num. 6. Primum deducitur ex l. in hoc iudicio, ff. familiæ erciſscundæ, ex qua Bart. in ſsummario eiuſsdem legis, Angel. Paul. Bald. Iaſson, Butrius Anchar. Socinus iunior, Marſsarius, Xuarez, Rebuff. & Natta, quos recenſset ipſse Molina, deduxerunt communiter, |
p. 56
quod inſstantia litis tranſsit in ſsucceſsſsorem, etiam parti
2
*cularem rei, ſsi ex neceſsſsitate ſsuccedat; ſsi autem voluntarius ſsucceſsſsor ſsit, non transfertur inſstantia: quod tenet etiam Marc. Anton. Peregr. de fideicommiſsſsis, art. 53. n. 24. vbi in id citat nonnulla iura, latiùs loquitur quàm Moli
3
*na, & rectè aduertit, neceſsſsitatem duplici modo in propoſsito conſsiderari, vt exemplis ibi oſstendit, ſsic vt cùm occaſsio ſse offerat, videre illum neceſsſsarium ſsit; deinde eodem loco num. 30. fol. 523. rectè etiam animaduertit,
4
* quòd vbi inſstantia aduersùs aliquem tranſsit, is citandus eſst, & reaſsſsumptâ inſstantiâ actoris, reproducuntur omnia acta, & docetur de tranſslatione inſstantiæ: & ſsic quoque, vbi inſstantia tranſsit aduersùs ſsucceſsſsorem rei, omnia acta repetuntur; ac denique num. 18. eiuſsdem art. 53. verè probauit, quòd inſstantia iudicialis actiuè, & paſsſsiuè
5
* tranſsit ad vniuerſsales iurium ſsucceſsſsores, & in hærede rei, vt paſsſsiuè tranſseat, eſsſse caſsum in l. ſsi eum hominem, ff. de fideiuſsſsoribus actiuè autem, vt tranſseat ad petitoris hæredem, eſsſse caſsum legis in l. ſsi petitor, ff. de iudiciis, & in l. ſsi operarum, ff. de operis libertorum, & eſsſse valde vti
6
*le, vt inſstantia tranſseat propter expenſsas, fructus, & acceſsſsiones: vnde cùm in ſsucceſsſsorem Maioratus neceſsſsariò debeant tranſsire bona ex diſspoſsitione primi inſstitutoris, l. vnum ex familia, §. ſsi de falcidia, ff. de legatis 2. l. 3. ff. de interdictis & relegatis, cum aliis, quæ in propoſsito adducunt Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 2. cap. 4. num. 5. 6. 7. & 8. Velaſsquez de Auendaño in l. 40. Tauri, gloſs. 1. num. 2. Menochius in conſs. 357. num. 16. & ſseqq. lib. 4. in ipſsum etiam tranſsire debet non ſsolùm inſstantia cœpta cum ipſsomet Maioratus inſstitutore, ex dict. l. ſsi eum hominem, d.l. ſsi petitor, & dict. l. ſsi operarum; ſsed etiam inſstantia cæpta cum vltimo Maioratus poſsſseſsſsore, ex dict. l. in hoc iudicio, & his, quæ notarunt Authores relati per Molinam d. cap. 8. num. 6. & vltra eum Marcus Antonius Peregrinus de fideicommiſsſsis, artic. 53. num. 20. & 21. vbi cum aliis probat, quòd inſstantia generaliter
7
* tranſsit in caſsibus, vbi bona & iura transferuntur, & in fortioribus terminis exſstat doctrina Bartoli in l. Lucius, §. rogatus, ff. ad Trebellianum, vbi docuit ipſse, inſstantiam
8
* tranſsire in ſsingularem ſsucceſsſsorè rei in iudiciis realibus: & ſsequuntur Bernard. de Biſsign. in tit. de iudiciis, deciſs. 3. Caſstrenſsis in conſs. 329. num. 2. lib. 2. Pariſsius in conſs. 108. num. 3. lib. 1. qui loquuntur in ſsucceſsſsore rei, & in beneficialibus, vt per mortem poſsſseſsſsoris lis non finiatur, ſsed tranſseat in ſsucceſsſsorem, determinauit Rota in nouis, vt lite pendente, deciſs. 10. ſsequitur Gomezius in regula, de annali, quæſst. 62. num. 4. & eſsſse text. in cap. finali, vt lite pendente, lib. 6. & in Clement. 1. eodem tit. firmat Peregrinus de fideicommiſsſsis, d. art. 53. num. 25. vbi dicit contrà tenuiſsſse Abbatem, & Aretinum, poſst Innocentium; nec audet firmare neutram partem, ſsed pro nunc dicit ſse cogitandum relinquere, idque per text. in l. is à quo, 57. & 58. ff. de rei vend. Ego verò opinionem Bartoli liben
9
*tiùs probarem, non obſstantibus dictis legibus in contrarium adductis: & pro illarum explicatione, vltra Peregrinum, & ſsuperiores, ſsequentia conſstituerem.
In primis ex dictis legibus apertè deduci, quòd ſsi duo vendicant eandem rem ab eodem poſsſseſsſsore, primo vincenti traditur, non obſstante tertij oppoſsitione, dumtamen ipſse caueat poſsſseſsſsori, idque, ne poſsſseſsſsor ipſse duplex damnum trahat; & confirmat l. 6. tit. 10. partita 3. & latiùs explicant ibidem Doctores communiter, Bartolus, qui magiſstraliter loquitur in l. penult. vbi eſst etiam ſsimilis text. ff. de petitione hæreditatis, idem Bartolus in l. à Diuo Pio, §. ſsi ſsuper rebus, num. 3. & ibidem Iaſson ex num. 16. & Doctores communiter ff. de re iudicata. Felinus in cap. cùm ſsuper, ex num. 11. de ſsententia & re iudicata. Romanus ſsingulari 44. Imola in l. à ſsententia, in princ. colum 5. ff. de appellat. Alexander in l. ſsi alienam, col. penult. & vlt. ff. ſsoluto matrimonio, latiùs Andr. de Iſsern. de prohibita feudi alienatione per Federicum, in §. prætereà ſsi inter duos, col. 3. 4. & 5. Afflictis deciſs. 235. num. 6. Vincentius de Franchis deciſs. 261. per totam, latiſsſsimè Barb. in l. ſsi alienam, 12. ex num. 15. fol. 154. ff. ſsoluto matrimonio, vbi multa dicit in propoſsito neceſsſsaria. Decianus in conſs. 26. num. 39. per totum, lib. 5.
Deinde conſstituo, quòd illæ leges procedunt, quando duo ſsimpliciter agunt contra tertium poſsſseſsſsorem, non obiiciendo ius vnius, nec infringendo ius alterius: nam ſsi vnus refringendo ius alterius, ſse opponeret, tunc non haberet locum deciſsio d.l. is à quo, & d.l. penult. ff. de petitione hæred. & pro neutro ferri poſsſset ſsententia, niſsi iure vtriuſsque diſscuſsſso: quod cum Baldo in §. ſsi duo, in princ. de pace tenenda, rectè adnotauit Gregorius Lopez in d.l. 6. tit. 10. partita 3. & cum eodem Baldo, & Innocentio, Felinus in d. cap. cùm ſsuper, num. 11. verſs. limita tertio, de ſsententia & re indicata.
Conſstituo etiam, caſsum dictarum legum diuerſsum eſsſse à caſsu propoſsito ſsuprà, num. 8. aut ſsaltem reſsolutioni Bart, non refragari, quicquid in contrarium expendat ea iura Peregrinus, quia in effectu procedunt, quando duo in diuerſsis iudiciis petunt eandem rem à Titio, vel Seio: & tunc ſsi vnus priùs perueniat ad ſsententiam, tenetur præſstare cautionem de conſseruando indemnitatem alteri poſsteà vincenti, quoniam pendente iudicio eius, qui priùs ad ſsententiam peruenit, alius cæpit agere; nam ſsi antequam ſsecundus ageret, lata fuiſsſset prima ſsententia, & in rem iudicatam tranſsiuiſsſset, executioni quidem mandaretur, nulla cautione præſstita, vt cum communi reſsoluit Iaſson in d.l. à Dino Pio, §. ſsi ſsuper rebus, num. 18. eleganter Barboſsa in dict. l. ſsi alienam, num. 15. qui rectè dicit procedere text. in dict. l. is à quo, quando duo erant diuerſsa iudicia, & quando ſsecundum iudicium mouetur, primo pendente; tunc enim ille, qui priùs obtinuit ſsententiam, mittendus eſst in poſsſseſsſsionem, præſstita cautione victo, de eo defendendo aduersùs tertium: quòd ſsi latâ iam ſsententiâ, ſsecundo moueatur lis, tunc nulla victo præſstanda eſst cautio, quia ea lis non debet moueri aduersùs victum, qui propter ſsententiam iam non debet haberi pro poſsſseſsſsore, ſsed potiùs aduersùs victorem, in quem, virtute ſsententiæ poſsſseſsſsio transferenda eſst; vides igitur in hoc ſsecundo caſsu, nullo modo vrgere contra Bartol. text. in dict. l. is à quo, nec etiam primo caſsu, idque effectu dictæ cautionis præſstandæ, ob quam neceſsſse habebit primus victor proſsequi eandem inſstandam cæptam cum poſsſseſsſsore primo, & non erit opus inchoare nouum iudicium cum victore, vt eleganter, & verè aduertit Gregorius Lopez in dict. l. 6. tit. 10. part. 3. verbo, recabdo, in princ. & dixit magiſstraliter Bartol. in dict. l penul. ff. de petitione hæredit. notans ex illo textu, quòd tertius ſsuperueniens non impedit executionem ſsententiæ latæ pro primo, vt ibi probatur, & in dict. l. is à quo, & reddens rationem, quia ius alterius petitoris non ſsit deterius; ſsicut enim poterat auocare à primo poſsſsidente, ita ab iſsto ſsecundo, & licèt iſste ſsecundus poſsſsideat, qui petit executionem, ita poſsſsidet ille priùs conuentus, & ideò ſsit executio taliter, quòd alteri non præiudicet, & primus petitor cauere cogitur, quòd eum defendar aduersùs alium petitorem. Ratio eſst, inquit Bartolus, quia ſsi poſsſseſsſsor non peteret cautionem, ipſse abſsolueretur à petitione ſsecundi petitoris, quia, non poſsſsidet, neque dolo deſsiit poſsſsidere, & ille ſsecundus petitor deberet inchoare nouum iudicium: & ideò ne iſstud inconueniens ſsequatur, cogitur petere cautionem, & ille præſstare tenetur; quâ præſstitâ. ille habebit neceſsſsitatem proſsequi eandẽeandem inſstantiam cœptãcœptam cum poſsſseſsſsore primo: & ſsic cautio proderit fecundo petitori. Et hactenus de primo fundamento Molinæ, à quo digreſsſsi ſsumus ex num. 9. vt ſsuperiora notarentur, quæ, vt videbis, non erant alibi ſsic digeſsta, atque vt dubium Peregrini ex dict. l. is à quo, cum ſseq. ceſsſsaret, & Bartoli opinio in tuto maneret.
Secundum verò fundamentum Molinæ in quæſstione principali huius Capitis, in eo conſsiſstit, quòd cùm Maioratus ſsua natura perpetuus ſsit, nullus eſsſset litium finis, ſsi cum quolibet ſsucceſsſsore lis eſsſset denuò inſstauranda, quod publicæ vtilitati, & bono communi multùm aduerſsaretur, l. properandum, C. de iudiciis, cap. finem litibus, de dolo, & contumacia; ideò hæc ſsola ratio, omnibus |
p. 57
etiam aliis deficientibus, ſsufficiens eſst, vt nullo pacto lis debeat denuò inſstaurari, dummodò lis à Maioratus poſsſseſsſsore dolosè, vel negligenter proloquuta non fuiſsſset; tunc enim ſsequentibus ſsucceſsſsoribus non præiudicaret, vt iure, ratione, & authoritate optimè fundat ipſse Molina, & vide nouiſsſsime Cabedum deciſs. 198. Regni Luſsitaniæ, num. 3. & 4. vbi declarat Molinam, & conciliat eum cum Marc. Anton, conſs. 219. num. 1. lib. 1. Verumenimuerò, contra ſsuperiorem reſsolutionem illud videtur fortiter vrgere (quod Molina, Cabedus, & reliqui intactum relinquunt) nam inſstantia cœpta cum te
10
*ſstatore defuncto, licèt tranſsire debeat in fideicommiſsſsarium, cœpta tamen cum ipſso hærede in fideicommiſsſsarium non tranſsit, vt pote cùm hæreditaria non ſsit, per text. in l. 1. iuncta expoſsitione Gloſs. verbo, iudicia, ff. ad Treb. vbi ſsic adnotarunt Bartol. num. 1. verſs. item contrarium dicitur. Angelus, Paulus, Alexand. & Socinus num. 2. Iaſson num. 8. & Ripa num. 14. l. cum hæreditas, ff. eodem tit. vbi ſsic diſstinguit ipſse Bartolus, & repetit eandem diſstinctionem in l. Lucius Titius, 78. §. rogatus, eiuſsdem tituli, & in l. ſsi eum hominem, ff. de fideiuſsſsoribus: ſsequuntur Balduinus in §. ſsed quia ſstipulationes, in verbo, omnes hæreditariæ actiones, Inſstitut. de fideicommiſsſsariis hæreditatibus. Marcus Antonius Peregrinus de fideicommiſsſsis, art. 53. num. 19. Vnde cùm ſsucceſsſsor Ma
11
*ioratus ſsit veluti fideicommissarius, qui in familiæ fauorem grauatus eſst alteri, ſsiue aliis in Maioratu ſsucceſsſsuris conſseruare, & reſstituere fideicommiſsſsum, vt cum aliis multis conſstituunt Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. cap. 1. num. 7. Burgos de Paz iunior quæſst. 1. num. vlt. Mieres de maioratu, in initio 1. part. num. 3. & quæſst. 1. num. 3. videbatur dicendum, quòd inſstantia cœpta cum poſsſseſsſsore Maioratus, non tranſsiret in ſsequentem ſsucceſsſsorem, quamuis cæpta cum ipſso inſstitutore tranſsire debeat: quoniam illi quilibet ſsucceſsſsor
12
* ſsuccedere dicitur, in infinitum, l. cohæredi, §. cùm filiæ, ff. de vulgari. Ex qua ſsic notarunt, & multis exornant Petrus de Peralta in l. cum quidam, ex num. 1. cum ſseqq. ff. de legatis 2. D. Antonius de Padilla in l. vnum ex familia, §. ſsi de falcidia, ex num. 2. eiuſsdem tit. Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 2. cap. 4. num. 6. & quatuor ſseqq. Prætereà, ſsi verum eſst fundamentum deductum ex dict. l. in hoc iudicio, ff. familiæ erciſscundæ, quo principaliter mouetur Molina, quare & in fideicommiſsſsarium vniuerſsalem non tranſsit inſstantia cœpta cum hærede? cùm vtique in eum ex neceſsſsitate bona hæreditaria tranſseant, non ex voluntate hæredis, qui reſstituit; cùm is inuitus etiam, & coactus teneatur adire, l. 4. leg. ille à quo, l. 14. §. qui compulſsus, l. recuſsare, ff. ad Trebellianum, l. non iuſstam, C. eodem titulo, §. ſsed ſsi recuſsabat, Inſstitut. de fideicommiſsſsariis hæreditatibus. vbi Antonius Pichardus ex num. 1. cum ſseqq. l. 14. tit 15. partita 6. Sed huic difficultati, facilè & verè reſsponderi poterit, ſsi in memoriam repetantur aliqua ex his, quæ ſsuperiùs diximus, videlicet textum in dict. l. in hoc iudicio, procedere
13
* in reſstitutione, quæ ſsit iudicio reali, in qua obtinẽtobtinent quæ ſsuprà dicta ſsunt; reſstitutionem verò, quæ fit fideicommiſsſsario vniuerſsali, fieri iudicio perſsonali, ideóque inſstantiam cum hærede cœptam, in ipſsum non tranſsire, & doctrina Bartoli in d.l. Lucius, §. rogatus, quæ communiter approbatur per Doctores ibi, & ſsequuntur Socinus iunior in conſs. 34. num. 13. lib. 3. Pariſsius in conſsil. 108. num. 3. vol. 1. Marcus Antonius Peregrinus de fideicommiſsſsis, dict. art. 53. num. 19. Hæc autem doctrina, aut diſstinctio Bartoli aptè poteſst ſsucceſsſsori Maioratus applicari; ſsi & ſsecundo loco conſstituamus, verum eſsſse, Maioratus, & Fideicommiſsſsa in aliquibus conuenire,
14
* ſsed in multis longè quidem differre, nec poſsſse dici præcisè Maioratum, fideicommiſsſsum eſsſse: quod eleganter probat Molina lib. 1. d. cap. 1. ex n. 14. cum ſseqq. Mieres de maioratu, 1. p. in initio, & q. 1. n. 3. Burgos de Paz d. quæſst. 1. num. vlt. Et ſsic inter fideicommiſsſsarium, & Maioratus poſsſseſsſsorem, diuerſsum ius ſstatuitur in multis, ſsed in eo præcipuè, quòd fideicommiſsſsarius ab hærede fideicommiſsſsum petere, & de manu eius recipere debet,
15
* neque propria authoritate poſsſseſsſsionem bonorum iure fideicõmiſſifideicommissi relictorũrelictorum occupare poteſst; aliàs à iure fideicõmiſſifideicommissi cadit, & pœnam priuationis incurrit, l. eam quãquam, C. de fideicommiſsſsis, l. quod per manus, ff. de iure codicil. l. 1. vbi notant Doctores C. quorum legatorum, & cum Socino, & Decio, ſsic aduertit Molina de Hiſspanorum primogeniis, lib. 1. d. cap. 1. n. 14. & vltra eum, idem tenent Gloſsſsa, Bartolus, & Doctores communiter in l. Paulus, ff. ad Trebellianum. Pariſsius in conſs. 54. num. 4. & num. 12. vol 3. Iaſson in conſs. 146. col. 1. lib. 4. Natta in conſsil. 395. num. 9. lib. 2. Socinus iunior in conſs. 131. col. 4. in princ. lib. 1. Menochius adipiſscendæ poſsſseſsſsionis, remedio 2. num. 21. & 4. ſseqq & remedio 4. num. 185. Michaël Graſsſsus recept. ſsentent. §. fideicommiſsſsum, quæſst. 46. n. 1. & 2. Antonius Galeatius Maluaſsſsia in conſs. 12. num. 62. & ſseqq. vol 1. Laurentius de Pinu in conſs. 56. ex num. 1. Angelus Alexander de Vbaldis, in conſs. 120. num. 4. inter conſs. vlt. volunt. volum. 2. Hyppol. Riminald in conſs. 363. num. 20. & ſseq. lib. 4. Marcus Antonius Peregrinus de fideicommiſsſsis, art. 47. num. 11. Ioannes Vincendus Honded. in conſs. 26. num. 3. vol. 1.
Denique, fideicommiſsſsarius nullum ius habet in bo
16
*nis ſsubiectis fideicommiſsſso, nec actiones aliquas intentare poteſst, quovſsque re, aut verbis reſstitutio fiat per hæredem, l. 1. l. reſstituta, ff. ad Trebel. Ex quibus ſsic adnotarunt & pleniùs declarant Bartol. num. 9. Albericus num. 10. Baldus num. 46. Alexand. num. 7. Iaſson num. 8. in l. vlt. C. de edicto Diui Adriani tollendo. Natta in conſsil. 200. num. 2. lib. 1. Rolandus in conſs. 78. num. 14. lib. 3. Cephalus in conſs. 37. num. 35. lib. 1. Graſsſsus §. fideicommiſsſsum, quæſst. 42. & 45. Menochius adipiſscendæ poſsſseſsſsionis, remedio 4. num. 633. Antonius Gomez, tom. 1. variar. cap. 5. num. 13. Burſsatus in conſs. 198. in princ. lib. 2. Fabius Turretus in conſs. 77. num. 36. Marcus Antonius Peregrinus de fideicommiſsſsis, art. 2. num. 50. art. 45. n. 18. art. 48. à princ. Ioannes Vincentius Honded. in conſs. 26. num. 1. & 2. vol. 1. At in ſsucceſsſsore Maioratus contrarium
17
* omninò obſseruatur, vtpote, cùm in illum abſsque vlla reſstitutione tranſseat ipſso iure dominium bonorum Maioratus, imò & poſsſseſsſsio etiam ex deciſs. 145. Tauri, vt cum iudicio obſseruant Molina lib. 1. d. c. 1. n. 14. & n. 16. & num. 20. & cap. 14. num. 16. & lib. 3. cap. 12. & 13. Menchaca de ſsucceſsſsionum reſsolut. lib. 3. ad l. ſsi quando, C. de inofficioſso teſstamento. Mieres de maioratu, part. 3. quæſst. 1. Ioannes Guttierrez practicar. lib. 2. quæſst. 80. & 87. & ſsic traditio communis Doctorum ex dicta lege, in hoc iudicio, deſsumpta, optimè conuenit ſsucceſsſsori Maioratus, cũcum procedat eo caſsu, quo ex iudicio reali bona transferuntur ex cauſsa neceſsſsaria, provt in ſsucceſsſsione Maioratus contingit: non ſsic in fideicommiſsſso, in quo res ipſsæ non transferuntur, niſsi re, aut verbo reſstitutio fiat per hæredem; tunc autem omnes actiones fideicommiſsſsario, & in fideicommiſsſsarium tranſseunt, provt latiùs explicauit Pichardus in §. reſstituta, 2. Inſstitut. de fideicommiſsſsariis hæreditatibus, per totum. Ex quibus du
18
*bia proculdubio redditur concordia aut diſstinctio quædam, quam in propoſsito nouiſsſsimè adducit Cabedus deciſs. Luſsitan. 198. num. 5. 1. part. quem retuli ſsuprà, in fine, num. 9. vtpote, cùm in 2. membro, etiam vbi litigans agebat nomine proprio, clarè repugnet reſsolutioni & rationibus Molinæ ſsuprà traditis.
Loading...